ဆုိဗီယက္ ဘာေၾကာင့္ က်ဆုံးသလဲ အပုိင္း(၁) ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္ အေရးေတာ္ပုံေဆာင္းပါး(၈)
အေရးေတာ္ပုံ ဂ်ာနယ္ အတြဲ(၁) အမွတ္(၃) မွာ
ထြန္းေသာ္ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ေရးခဲ့တာပါ။
ထြန္းေသာ္ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ေရးခဲ့တာပါ။
(၂၀၁၁) ခုႏွစ္
မာ့စ္ဝါဒနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္အေရးေတာ္ပုံအေၾကာင္းေလ့လာသူေတြ ဖတ္သင့္တဲ့ ေဆာင္းပါးပါ။
စာနည္းနည္းမ်ားလို႔ လုပ္ရလြယ္ေအာင္ ေနာက္ၿပီး ဖတ္ရလည္းလြယ္ေအာင္
အပုိင္းခြဲတင္လုိက္ပါတယ္။
က်ဆုံးသြားရတဲ့အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ မ်ားတယ္။
အေရးႀကီးဆုံး ၃ ခ်က္ကိုပဲ တင္ျပ
ေဆြးေႏြးလိုတယ္။့
ပထမအခ်က္က မာ့က္စ္ဝါဒအေျခခံအေတြးအေခၚနဲ႔ေသြဖည္သြားလို႔။
ပထမအခ်က္က မာ့က္စ္ဝါဒအေျခခံအေတြးအေခၚနဲ႔ေသြဖည္သြားလို႔။
တိုင္းျပည္တိုင္း၊ ျပည္သူတိုင္း၊
ပါတီတိုင္းမွာ ကိုယ္စီအမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြား ရွိတယ္ဆိုတာကို အသိအမွတ္မျပဳလို႔။့
တတိယအခ်က္က အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔အညီ မိမိေပၚလစီကို ထိန္းၫွိမႈမလုပ္ႏိုင္လို႔။
တတိယအခ်က္က အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔အညီ မိမိေပၚလစီကို ထိန္းၫွိမႈမလုပ္ႏိုင္လို႔။
ပထမအခ်က္ကို ရွင္းလင္းခ်က္။
မာ့က္စ္ဝါဒအေျခခံအေတြးအေခၚက
“ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုေတြအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအေျခအေနနဲ႔အခန္းက႑ ရွိေနေသးသမၽွ
အဲဒီ လူမႈေရးစနစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း သူ႔ကိုအစားထိုးမယ့္
ကုန္ထုတ္ဆက္ဆံမႈအသစ္ဟာ ဆက္ဆံမႈေဟာင္းအတြင္းမွာပဲသေႏၶတည္ၿပီး ႐ုပ္ဘ၀အေျခအေနရင့္မွည့္လာမွ
ေမြးဖြားလာရမွာ ျဖစ္တယ္။ မရင့္မွည့္ေသးဘဲေမြးဖြားရင္ ေလၽွာေမြးပဲျဖစ္မယ္။
ဒါမွမဟုတ္ ခ်ဴခ်ာတဲ့သေႏၶသားပဲေမြးဖြားလာမွာ ျဖစ္တယ္” လို႔ဆိုတယ္။ (ကိုယ္နားလည္သလို
သေဘာကိုပဲယူၿပီး ေရးတာပါ)
႐ုရွားျပည္ကိုၾကည့္။ သူဟာ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ႏိုင္ငံႀကီးပဲ။
မာ့က္စ္တို႔က ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ႏိုင္တဲ့တိုင္းျပည္ေတြက ေရွ႔တန္းေရာက္
တိုင္းျပည္ေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ာမနီ၊ ျပင္သစ္၊ အဂၤလန္တို႔ပဲလို႔ယူဆခဲ့တယ္။ ႐ုရွား မပါဘူး။
လီနင္ကလည္း ဒါကို လက္ခံတယ္။ နယ္ခ်ဲ႔အခ်င္းခ်င္း စစ္ျဖစ္ေနတာကိုခ်က္ေကာင္းယူၿပီး
႐ုရွားက ေတာ္လွန္ေရးစနက္တံကိုေဖာက္ခြဲလိုက္ရင္ ေနာက္ကေန ေရွ႔တန္းေရာက္ တိုင္းျပည္ေတြရဲ့ေတာ္လွန္ေရးေတြ
ဆက္တိုက္ေပါက္ကြဲလာမွာပဲလို႔ တြက္တယ္။ (လီနင္ရဲ့
၁၉၁၇ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္း ေရးသမၽွေဆာင္းပါးေတြကိုၾကည့္) ဒါေပမဲ့
သူတြက္သလို ျဖစ္မလာဘူး။ ဂ်ာမနီမွာလည္း ခဏကေလး ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္တယ္။ ေခ်မႈန္း ခံလိုက္ရတယ္။
ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ကမၻာစစ္မွာႏိုင္လိုက္လို႔ ဝမ္းသာအားရ
ျဖစ္ေနၾကတာပဲ ရွိတယ္။ ကိုလိုနီသစ္ေတြ တိုးလာလို႔ အုပ္စိုးသူေတြက သူတို႔ရလာတဲ့အက်ိဳးအျမတ္ထဲကေန
နည္းနည္းပါးပါး အ႐ိုးအရင္းေတြစြန္႔ႀကဲတာကိုရၿပီး ေက်နပ္ေနၾကတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ သိပ္မစဥ္းစားဘူး။ အဲဒီေတာ့ လီနင္က အေျခအေနဲ႔အညီထိန္းၫွိတာကို
ရဲရဲလုပ္တယ္။ ၁၉၂၀ တဝိုက္မွာေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြမွာ ကိုလိုနီ၊ ကိုလိုနီတပိုင္းတိုင္းျပည္ေတြက
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးေတြေပၚလာဖို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား လႈံ႔ေဆာ္တယ္။
အားေပးတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတြေပၚဖို႔ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးတယ္။ အာရွတိုက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတြ
တိုင္းျပည္လိုက္ ေပၚလာတာဟာ အဲဒီ ၁၉၂၀ နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာပဲ ျဖစ္တယ္။
ဆုိဗီယက္ ဘာေၾကာင့္ က်ဆုံးသလဲ အပုိင္း(၂)
ဗမာျပည္မွာက ထုံးစံအတိုင္း ေနာက္က်ပါတယ္။ လီနင္က
ျပည္တြင္းေရးမွာလည္း ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေစဖို႔
စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္ (NEP) ခ်မွတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေသနတ္ပစ္လုပ္ႀကံခံရၿပီးကတည္းက သူ႔က်န္းမာေရးက မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ၁၉၂၄ မွာ
ကြယ္လြန္တယ္။ သူသာ က်န္းမာေနရင္၊ အသက္ရွင္ေနရင္ စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္ကို ရဲရဲႀကီးအေကာင္အထည္ေဖာ္မွာပဲ။
သူကျပည္သူလူထုရဲ့ေထာက္ခံမႈကို တခဲနက္ရေနတာပဲ။
စတာလင္ကေတာ့ စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္ကို
မလုပ္ဘူး။ အာဏာအေမြဆက္ခံေရးကိစၥမွာပဲ နစ္မြန္းေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ စတာလင္အတြက္ အခြင့္သာေစတာက
(၁၉၂၉-၁၉၃၀) အေမရိကားကစလိုက္တဲ့ စီးပြားေရးကပ္ႀကီးဆိုက္တာပဲ။ ၁၉၃၀ စီးပြားေရးကပ္ရဲ့အက်ိဳးဆက္က
ေရွ႔တန္းေရာက္တိုင္းျပည္ေတြမွာ သပိတ္တိုက္ပြဲ၊ ကိုလိုနီနဲ႔
ကိုလိုနီတပိုင္းတိုင္းျပည္ေတြမွာ လယ္သမားသူပုန္ေတြ ေပၚတာပဲ။
(ဆရာစံသူပုန္ထခ်ိန္တုန္းက တ႐ုတ္ျပည္မွာ၊ အိႏၵိယျပည္မွာ၊ မေလးယားမွာ
လယ္သမားသူပုန္ေပၚတယ္)။
ေနာက္အခြင့္သာတာက အီတလီမွာ
‘ဖက္ဆစ္’အစိုးရ၊ဂ်ာမနီမွာ ‘နာဇီ’အစိုးရ တက္လာတာပဲ။ စစ္ႏိုင္တဲ့အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္က
ဖိေထာင္းတာ ခံရလို႔ ဂ်ာမန္လူထုက ဟစ္တလာကိုအားေပးေထာက္ခံလိုက္ၾကတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကိုလည္း လူတိုင္းေလာက္ သိေနၾကၿပီ။ ဟစ္တလာကလည္း
ေဘာ္လ္ရွီဗစ္ကြန္ျမဴနစ္ကိုတိုက္ဖ်က္မယ္လို႔ပဲ ေႂကြးေၾကာ္ေနတာပဲ။ တကယ္တမ္း
စၿပီးတိုက္ေတာ့သာ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္ကိုတိုက္တာပဲ။
စတာလင္က တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ဝါဒကို
ျပတ္ျပတ္သားသားကိုင္စြဲခြင့္ ရသြားတယ္။ အတိုခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္တယ္။
ႏိုင္လိုက္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတြ အၿပိဳင္းအ႐ိုင္းေပၚတယ္။ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရး
ေအာင္ပြဲခံတယ္။ စတာလင္က ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ယစ္မူးတယ္။ ေပၚလစီထိန္းၫွိမႈလုပ္ဖို႔
လီနင္ေျပာခဲ့တဲ့စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္လုပ္ဖို႔ စိတ္မကူးဘူး။ ကမၻာစစ္ဒဏ္ေၾကာင့္
႐ုရွားတျပည္လုံး အထိနာေနတယ္။ လီနင္ရဲ့ စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္ကိုသာလုပ္ခဲ့ရင္
အခ်ိန္ေကာင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ စတာလင္ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ မလုပ္ခဲ့႐ုံမက ပိုဆိုးတာကို လုပ္တယ္။
(ဒုတိယအခ်က္မွာ တင္ျပမယ္)။
ဒုတိယအခ်က္ကို ရွင္းလင္းခ်က္။
ဘယ္လိုပဲ ညီေနာင္ပါတီလို႔ေျပာေျပာ
တိုင္းျပည္က ၂ ျပည္၊ ျပည္သူက ၂ ရပ္၊ ပါတီက ၂ ခု ရွိၾကတာျဖစ္လို႔ အက်ိဳးစီးပြားက
ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူမွ တထပ္တည္းမက်ႏိုင္ဘူး။ အေရွ႔ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကို ဆိုဗီယက္က
သူပဲေမြးျမဴၿပီးနန္းတင္ထားတာျဖစ္လို႔ ငယ္ႏိုင္လို သေဘာထားၿပီး အႏိုင္က်င့္တယ္။ တ႐ုတ္ပါတီကေတာ့
သူ႔အစြမ္းအစနဲ႔သူ ေရရွည္တိုက္ၿပီးေအာင္ပြဲရတာပဲ။ (နယ္ခ်ဲ႔ခ်င္း စစ္ျဖစ္ၾကတာရဲ့
အက်ိဳးဆက္ပါ၊ ႐ုရွားေတာ္လွန္ေရးက ပထမကမၻာစစ္ကေနေအာင္ပြဲရသလို တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးက
ဒုတိယကမၻာစစ္ကေန ေအာင္ပြဲရတာ)။
ကြန္ျမဴနစ္အင္တာေနရွင္နယ္ (Comintern)ဖ်က္သိမ္းၿပီးကတည္းက
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတြဟာ ပါတီခ်င္းဆက္ဆံေရးမွာ မူ ၄ခ်က္အရပဲ ဆက္ဆံသင့္တာပဲ။ မူ ၄
ခ်က္ဆိုတာက လြတ္လပ္မယ္၊ လုံး၀တန္းတူရမယ္၊ အျပန္အလွန္ေလးစားရမယ္၊ တဦးအတြင္းေရး တဦးက
ဝင္မစြက္ရဆိုတာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ပါတီ၊ ေနာက္လိုက္ပါတီ မရွိရဘူး။ အစ္ကိုႀကီးပါတီ၊ ညီေလးပါတီ
မရွိရဘူး။
ဆိုဗီယက္ပါတီ (CPSU) က အင္တာေနရွင္နယ္
ရွိတုန္းကလို ေခါင္းေဆာင္ပါတီလုပ္ခ်င္ေနေတာ့ အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႔တာေတြ
ရွိလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (CPC)နဲ႔ ျဖစ္တယ္။ ၾကာလာေတာ့
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လူသိရွင္ၾကားေဝဖန္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ႀကိတ္ၿပီးျဖစ္တာကေန
ေျဗာင္ျဖစ္လာတာပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆိုဗီယက္ကို ဆိုရွယ္လစ္စကားေျပာၿပီးနယ္ခ်ဲ႔ေနတဲ့
‘ဆိုရွယ္နယ္ခ်ဲ႔’လို႔ ေျပာေတာ့တာပဲ။ အေမရိကန္နဲ႔ရင္ၾကားေစ့တာကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းလုပ္ေတာ့တာပဲ။
၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာနဲ႔ ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ
ဆိုဗီယက္ကတဖက္၊ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္ကတဖက္ အတိအလင္းအားေပးတဲ့ စစ္ပြဲကေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ကေမၻာဒီးယား၊ အာဖဂန္နစၥတန္)။ အာဖဂန္နစၥတန္စစ္မွာေတာ့ ဆိုဗီယက္ႏြံနစ္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြံသြားၿပီ
ႏႈတ္မရေတာ့ဘူး။ ဆိုဗီယက္ က်ဆုံးရတာပဲ။ ဆိုဗီယက္ က်ဆုံးတာမွာ တ႐ုတ္က တခန္းတက႑ပါေနတယ္ဆိုတာက
ရွင္းေနတာပဲ။ CPB (ဗကပ)က ဒီျဖစ္စဥ္မွာ အနီးကပ္ေလ့လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ဆိုရွယ္နယ္ခ်ဲ႔က
နယ္ခ်ဲ႔သစ္ျဖစ္တယ္။ အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ႔က နယ္ခ်ဲ႔ေဟာင္း ျဖစ္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႔ေဟာင္းက
တေလၽွာက္လုံးေသြးစုပ္ေနရတဲ့ ၾကမ္းပိုး(ဂ်ပိုး) ပဲ။ အငမ္းမရ ေသြးမစုပ္ဘူး။
ေသြးစုပ္ခြင့္ ျပတ္လပ္ေနတဲ့ဂ်ပိုး ကေတာ့ ေသြးစုပ္ခြင့္ရစဆိုေတာ့
ေသြးစုပ္ၾကမ္းတယ္ဆိုတဲ့အေျပာအဆိုေတြ ၾကားလာခဲ့ရတာပဲ။
အေျခခံအက်ိဳးစီးပြားခ်င္း
ပဋိပကၡျဖစ္တာေတြက သူတို႔အၾကားမွာ မ်ားပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြလည္း ေျပာခ်င္ရင္ေျပာပါေစ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
ဆုိဗီယက္ ဘာေၾကာင့္ က်ဆုံးသလဲ အပုိင္း(၃)
ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္
ဗကပ’က ဒီဟာမ်ိဳးမွာ ဝင္ေျပာေလ့မရွိပါဘူး။
ကိုယ့္ကိစၥကိုပဲ ေျပာပါမယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဆိုဗီယက္နဲ႔လမ္းခြဲေတာ့
ယူဂိုစလပ္ပါတီ (တီတိုး)နဲ႔ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ၾကတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက
ဗကပကိုလည္း ယူဂိုပါတီနဲ႔ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ ေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗကပ မွာက
ယူဂိုပါတီ(တီတိုး)နဲ႔ ရွင္းစရာရွိတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ယူဂိုပါတီတို႔က
အာဏာရပါတီေတြပဲ။ အယူအဆအေတြးအေခၚမွာပဲ တခ်ိန္က ကြဲၾကတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီကိစၥေျပလည္ရင္
ျပန္လည္သင့္ျမတ္လို႔ရတာပဲ။ ဗကပမွာက ရွင္းစရာ ရွိတယ္။ ၁၉၅၅ တခိုက
ဖဆပလဆိုရွယ္လစ္အစိုးရကိုဆြဲေဆာင္ဖို႔၊ ခ႐ုရွက္တို႔ လာတယ္။ တီတိုးတည္း လာတယ္။ ခ႐ုရွက္က
ဖဆဆိုရွယ္ အစိုးရကို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအကူအညီေတြေပးတယ္။ တီတိုးက
စစ္ေရးအကူအညီပါေပးတယ္။ ဒီ အစိုးရက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဆန္႔က်င္တဲ့
ျပည္တြင္းစစ္လုပ္ေနတာကို မသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိလ်က္နဲ႔ စစ္လက္နက္အကူအညီ ေပးခဲ့တယ္။
ဒီကိစၥမွာ သူတို႔ မွားပါတယ္လို႔ေျပာမွပဲ ဗကပက ျပန္လည္သင့္ျမတ္ၿပီး ညီအစ္ကိုပါတီဆက္ဆံေရးလုပ္ႏိုင္မွာပဲ။
ဒီကိစၥမွာ တစ္ေနလို႔ပဲ ၂ ပါတီ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ အဓိကေျပာခ်င္တာက
တိုင္းျပည္က ၂ ျပည္၊ ျပည္သူက ၂ ရပ္၊ ပါတီက၂ ခု ျဖစ္ေနရင္ သူ႔အက်ိဳးစီးပြား၊
ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား ကြဲျပားၾကမွာပဲ။ အက်ိဳးစီးပြားခ်င္းကိုက္ညီမွသင့္ျမတ္ႏိုင္မွာပဲဆိုတာကို
တင္ျပခ်င္တာပါ။
ဆိုဗီယက္ဟာ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားကို
သူမ်ားတကာက လိုက္နာ ရမယ္လို႔လုပ္ခဲ့လို႔ ၾကာေလတေကာင္ႂကြက္ အထီးက်န္ျဖစ္ၿပီး
က်ဆုံးရတာပဲ။
တတိယအခ်က္ကို ရွင္းလင္းခ်က္။
ကမၻာမွာ အေျပာင္းအလဲေတြမ်ားတယ္။ ကိုယ္ေတြးထားသလို
မျဖစ္တာေတြလည္းရွိတယ္။ အေျခအေနေတြေျပာင္းရင္ ကိုယ္က လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ေအာင္
ထိန္းၫွိရမွာပဲ။ ထိန္းၫွိတာမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြန္းရင္လည္း ပန္းျပားပင္
ေပၚလစီပဲျဖစ္မယ္။ သိပ္ၿပီးတင္းမာေတာင့္တင္း ေနရင္လည္း တရားေသ၊ အစြန္းေရာက္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဘယ္ေလာက္ ထိန္းၫွိရမလဲ။ ဘယ္ဟာကေတာ့ ‘မူ’ပဲ။ ေလၽွာ႔လို႔မျဖစ္ဘူးဆိုတာမွာ
ရွင္းေနရမွာပါ။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာသာမက ျပည္တြင္းဆက္ဆံေရးမွာပါ ဒီအတိုင္းျဖစ္ရမွာပါ။
ဆိုဗီယက္ပါတီ (CPSU) ကေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔
ေျပာင္းျပန္ပဲလိုက္ၿပီး လုပ္ေနသလိုပဲ။ ခ႐ုရွက္တက္လာေတာ့ မာနက တလူလူနဲ႔။ ဘရက္ဇညက္က်ေတာ့
ပါးစပ္သာသရမ္းတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ကပါသရမ္းေတာ့ အာဖဂန္မွာ ႏြံနစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သက္ႀကီး
႐ြယ္အိုေတြက တေယာက္တလွည့္တက္ၾကတယ္။ ေပၚလစီထိန္းၫွိဖို႔ မစဥ္းစားဘူး။ သူတို႔က
ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးဆက္ေတြပဲ။ လီနင္ကိုေလ့လာၿပီး ထိန္းၫွိတဲ့အလုပ္ လုပ္သင့္တယ္။
ဒါေပမဲ့ မလုပ္ၾကဘူး။ ဂိုဗာေခ်ာ့ဗ္က ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးဆက္ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔လက္ထက္မွာ
ဆိုဗီယက္က်ဆုံးတာပဲ။ ဘယ္ပါတီျဖစ္ျဖစ္ပါ။ အေျခအေနနဲ႔အညီ ထိန္းၫွိတာမလုပ္ရင္
အေႏွးနဲ႔အျမန္က်ဆုံးမွာပဲ။
နိဂုံး-
ပထမအခ်က္ကို ျပန္ေကာက္ပါဦးမယ္။ အခု
ကမၻာ့အေျခ အေနေရာ ဗမာျပည္အေျခအေနပါ ေျပာင္းေနျပန္ၿပီ။ အေမရိကားက စီးပြားေရးကပ္က ကမၻာကို
ျပန္႔ေနျပန္ၿပီ။ ကမၻာလႊမ္းၿခဳံတဲ့ေခတ္၊ နည္းပညာ (IT) ေခတ္ျဖစ္လို႔
ျဖစ္ေပၚမႈျမန္တယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးစစ္ (Currency War) ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးသာမက
ကြန္ျပဴတာအင္တာနက္ဆိုင္ဘာစစ္(Cyber War)ဆိုတဲ့အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။
စစ္အင္အားတိုးတာ၊
စစ္ေရးေလ့က်င့္တာေတြကလည္း စိပ္လာတယ္။ အားလုံးကလည္း အာရွအေရွ႔ေျမာက္နဲ႔ အေရွ႔ေတာင္မွာခ်ည္းပဲ။
မိမိတို႔လည္း ထိန္းၫွိဖို႔ဘာလိုေနသလဲဆိုတာ စဥ္းစားရပါမယ္။ သူမ်ားညီအစ္ကိုပါတီေတြ
ဘယ္လိုထိန္းၫွိသလဲဆိုတာလည္း ေလ့လာရပါမယ္။ အထူးသတိထားရမွာက စနစ္ေဟာင္းရဲ့ဝမ္းၾကာတိုက္မွာပဲ
စနစ္သစ္က သေႏၶတည္ရမယ္။ လေစ့ရက္ေစ့မွပဲ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့
သေႏၶသားေမြးဖြားႏိုင္မယ္ဆိုတာပါ။ ။
