သစ္ရြက္ေတြအေရာင္ေျပာင္းၾကၿပီ
ဒါ...ရာသီသစ္တခုရဲ့လက္ခ်က္ပဲ။
အေငြ ေထာင္းေထာင္းထ အသီးအရြက္ဟင္းခ်ဳိတခြက္
ဆင္ဂယ္ေမာ့လ္တ္ စေကာ့ခ်္တစ္ပုလင္း
အေမရိကန္စပီးရစ္ စီးကရက္တစ္ဘူး
ဘာဘီက်ဴးမီးဖိုေပၚက တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေနတဲ့
လယ္မထြန္ဖူးတဲ့ ႏြားတေကာင္ရဲ့အသည္း
အဆီတ၀င္း၀င္း ထြားထြားဖြ႔ံဖြ႔ံ
သံုးလေလာက္ ေလာကထဲမွာ နွာေခါင္းရံႉ႔ခဲ့ဖူးတဲ့၀က္
ဂိုးသြင္းမေကာင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၾကက္ေပါင္တံမ်ား
ေလေတြတဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ့ နီ၀ါစိမ္းေရာင္သစ္ေတာၾကားမွာ
လေရာင္ကိုႀကိဳဆိုေနတယ္။
၀ိဥာဥ္တစ္ခုနဲ႔ ေတြ႔တယ္
က်ေနာ္ ဘာမွမေျပာနိုင္ခင္
သူက...." ခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင္ဟ၀ွာ...
နီတိေတြ က်င့္၀တ္ေတြဆိုတာ ငါတီထြင္လိုက္တာ...၊
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ... ငါပိုင္တဲ့ေ၀ါဟာရ၊
မင္းၾကားဖူးမွာပါ
အဲဒီ ပါ့ဘလိုပီကာဆို
ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးခ်ဳိးျဖဴငွက္ရယ္
ငါးပိခ်က္နဲ႔တို႔စားမရတဲ့သစ္ကိုင္းရယ္ကို
ငါခိုင္းလို ့ဆြဲခဲ့ရတာ....
ပီကာဆိုခမ်ာ ရုပ္ဆိုးဆိုးမိန္းမပံုေတြေတာင္ ခနေဘးထားခဲ့ရတယ္"
ေလေအးေတြတေပြ႔ႀကီး ေမႊ႔ျပန္ၿပီ၊
သူ႔စကား သူျပန္ၾကားေနရတဲ့အေပၚမွာ
သူဟာအင္မတန္ပီတိျဖာတတ္သူဆိုတာ
က်ေနာ့္လက္ခုတ္သံနဲ႔ရင္းၿပီး က်ေနာ္ရွာေဖြလိုက္ႏိုင္တယ္။
သူ ခန..နားတယ္..
က်ေနာ့္ကို အကဲခတ္တယ္..
ေခါင္းကိုခပ္ေမာ့ေမာ့ျဖစ္ေအာင္သူ႔ ေမးေစ့ကို ေရွ႔ကိုေငါ့တယ္...
ခပ္ျပဴးျပဴးမ်က္လံုးကို ပိုျပဴးေအာင္ ကီသြင္းတယ္..
ၿပီးေတာ့..က်ေနာ့္ကို အကဲခတ္ျပန္တယ္....၊
က်ေနာ္က ေဘာင္းဘီခ်ဳပ္ရိုးၾကားထဲက
သန္းဥေတြကို သတိရေနတယ္။
အဲဒီသန္းဥေတြကို ၾကက္ဥေတြသာဆိုရင္
ဖ်ားေသသြားတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကို ျပဳတ္ေကၽြးလိုက္မိမွာ
သူ႔ခမ်ာ အလံေလးေတာင္အလႊမ္းမခံရရွာပဲ
ေတာနက္ထဲမွာေသရတာ.....
ငါလဲ မက်က္တက်က္ေလးျပဳတ္ၿပီး ဆားဟင္းခ်ဳိေလးနဲ႔
ဆန္ၾကမ္းပူပူေႏြးေႏြးနဲ႔
စစ္ေၾကာင္းမေလွ်ာက္ခင္ စားလိုက္ရရင္ေကာင္းမွာ...
က်ေနာ္ အဲသလိုေတြးမိလိုက္တယ္ ။
"စစ္ဆုိတာမယဥ္ေက်းသူေတြရဲ့
ေျဖရွင္းနည္း၊
ခြင့္လႊတ္မွဳနဲ႔ ေၾကးေရတတ္တစ္ဦးလို ၿပံဳးတတ္စမ္းပါ"
အဲလိုအေျပာနဲ႔ က်ေနာ့္အေတြးကို သူျဖတ္လိုက္တာမ်ား
ငွက္ႀကီးေတာင္ဒါးနဲ႔ ငွက္ေပ်ာပင္ေပါက္စကို
ပိပိရိရိခုတ္ခ်လိုက္သလိုပဲ။
သူ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ့တယ္၊
သူ႔ ပါးနွစ္ဖက္သူေဆးထိုးအပ္နဲ႔ အၿပံဳးေတြထိုးထည့္တယ္
ျပြတ္ကနဲျပြတ္ကနဲ...။
သူၿပံဳးလာပါၿပီ
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပါပဲ
သူ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊
စတင္၍ ဆီမန္း မန္း ပါၿပီ၊
က်ေနာ္ဟာ သူ႔ မန္းမွဳတ္ သရဇၨယ္မွဳအားလံုးကို
အလြတ္ေလာက္နီးနီး သိေနတယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး..။
သို႔ေပသည့္...
သူ႔ စကားေတြ သူ႔ ေစ့ေဆာ္မွဳေတြနဲ႔
က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္သူပုန္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ
မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
လမ္းမေပၚမွာဖရိုဖရဲနဲ႔ အလဲလဲအကြဲကြဲအေလာင္းေတြဆိုတာ
အစစ္ေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေတာင္ၾကား ေတာနက္မွာ အသက္ပါေပ်ာက္ေအာင္
မုဒိန္းက်င့္ခံလိုက္ရတဲ့မိန္းမေတြအေလာင္းဟာ
သူေယာင္မယ္ေတြအျဖစ္
အစစ္ေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူ႔ရဲ့ လက္ခံမွဳနဲ႔ သူ႔ရဲ့စကားေတြနဲ႔
လူသတ္သမားေတြအားလံုးဟာ ကယ္တင္ရွင္ေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ ...ဆိုပဲ
ေက်းဇူးေတာ္ေပါ့ ...။
ခ်မ္းသာျပည့္စံုေနတဲ့ လူသတ္သမားႀကီးေတြကို အာမခံေတြေရာင္းေနတဲ့
အဲဒီ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ရဲ့မ်က္နွာကို က်ေနာ္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ ပစ္ကြင္းထဲမွာပဲရွင္သန္မယ္
ခင္ဗ်ားေစ့ေဆာ္တဲ့ သားသတ္ရံုထဲကို
ၾသဘာသံေပးၿပီးေျပး၀င္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အသင့္မရွိဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ဇက္ပိုးေတြေပၚမွာ ခင္ဗ်ားေျခရာေတြရွိေနတုန္းပဲ
က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြရဲ့ က်ိဳးေၾကမွဳေတြၾကားထဲမွာ ခင္ဗ်ားရဲ့ေျခရာေတြရွိေနတုန္းပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ ရန္သူ႔လက္နဲ႔ မက်ဆံုးခဲ့ဘူး ၊
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားလက္နဲ႔သုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ခြင့္လႊတ္ပါ... နလပိန္းတံုး ငပိန္းတစ္ေကာင္မဟုတ္တာ။
ခြင့္လႊတ္ပါ...ခင္ဗ်ားေျခသလံုးဖက္လို႔ တက္လမ္းမရွာတတ္တာ။
ခြင့္လႊတ္ပါ...ခင္ဗ်ားကိုအသံုးခ်ၿပီး ငါးခံုးမေတြၾကားမွာဖ်တ္ဖ်တ္မလူးတတ္တာ။
ခြင့္လႊတ္ပါ...ခင္ဗ်ားက်ေပ်ာက္သြားတဲ့...
ခင္ဗ်ား...ခ်ေဖ်ာက္ခဲ့တဲ့ ....
ခင္ဗ်ားရဲ့ေပတံေတြကို က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကိုျပန္အပ္ပါရေစ......။
သူဟာေသြးရူးေသြးတန္းျဖစ္မွဳကို
အက္စ္တီေလာက္ဒါ မိတ္ကပ္နဲ႔ဖံုးလိုက္ၿပီး
က်ေနာ့္ကိုေျပာလိုက္တယ္...."ငါ့ေပတံဟာ ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္တိုင္းဖို႔မဟုတ္"
အဟုတ္ပါ
က်ေနာ္ဟာ
ခင္ဗ်ားရဲ့ ဗေလာင္းဗလဲႏိုင္မွဳကို ခမ္းနားႀကီးျမတ္တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔အစားထိုးၿပီး
က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ အႀကီးအက်ယ္လိမ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားဖူးတာေပါ့
ေက်းဇူးေတြေတာင္ အတင္ႀကီးတင္လို႔ ။
ဒီမယ္ အခ်စ္ေရ...
က်ေနာ္ဟာ အသက္အာမခံမလိုတဲ့
အျပစ္မဲ့သူတေယာက္ပါ
တသက္တာမွာအမွားဆိုလို႔ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ခဲ့တာ.....................။
အဲဒီမွာ...ေခြးအေတြဟာ စူးစူး၀ါး၀ါး
မဟားဒရားအူေတာ့တာပါပဲ။
တုတ္ႀကီး( ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ)
0 comments:
Post a Comment