ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ့တင္သံ အပိုင္း ၄၂။ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္ ၂ဝ၁၃ ေန႔က အာရ္အက္ဖ္ေအမွ ထုတ္လႊင့္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား…

နဝတစစ္အစိုးရနဲ႔ေကအိုင္အိုတို႔ရဲ႔ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ပါ အပိုဒ္ႀကီး(၄) အပိုဒ္ငယ္ (က)မွာ ေကအိုင္အိုရဲ႔ တပ္တည္တပ္စြဲေနရာေနေတြကို အရင္အပတ္က တင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုတပတ္ေတာ့ အပိုဒ္ငယ္ (ခ)မွာေျပာထားတာေတြကို ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။ အပိုဒ္ငယ္(ခ)မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ကိစၥအဝဝကို ၫွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ေအာက္ပါေနရာမ်ားကို ဆက္ဆံေရးစခန္းေနရာမ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ရန္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေဒသတခုခ်င္းအလိုက္ ႏွစ္ဘက္အၾကားကိစၥႀကီးငယ္ရွိတိုင္း ေတြ႔ၾကဖို႔ဟာ အဲ့ဒီေနရာေတြပဲျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။

ေနရာေတြအေနနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္….

(၁) ဗဟို႒ာနခ်ဳပ္၊ ရင္း(၁/၂၅၁/၂၅၃/၂၅၄/၂၅၅) လဂ်ားယန္။

(၂) တပ္ရင္း(၃)။ ဂါရားယန္။

(၃) တပ္မဟာ(၃)၊ ရင္း(၁၅)၊ ရင္း(၁၆)၊ (၂၃)မိုင္စခန္း၊ လြယ္ဂ်ယ္။

(၄) တပ္ရင္း(၁၂)၊ ကိုက္ထိပ္။

(၅) တပ္မဟာ(၁)၊ ရင္း(၄/၇/၁ဝ)၊ ဆြမ္ပရာဘြမ္၊ တီယန္ဇြတ္။

(၆) တပ္မဟာ(၂)၊ ရင္း(၁၄)၊ ရင္း(၂၅၂)၊ တိန္ေကာက္။

(၇) တပ္ရင္း(၁၁)၊ စီတီးယန္၊ ဒြန္မဘန္။

(၈) တပ္ရင္း(၆)၊ လံုးခင္း၊ လံုးတံု။

(၉) တပ္ရင္း(၅) ဆင္ဘို၊ တိန္လံု။

(၁ဝ) တပ္ရင္း(၈)၊ နမ့္ဟိုင္း၊ တာမံုးညဲ၊ ကြတ္ခိုင္။

(၁၁) တပ္မဟာ(၄)၊ တပ္ရင္း(၂)၊ တပ္ရင္း(၉)၊ နမ့္ဟိုင္း၊ တာမံုးညဲ၊ ကြတ္ခိုင္ဆိုၿပီး ဆက္ဆံေရးစခန္းေနရာအမ်ားအျပားကို ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား…ေဖာ္ျပပါေနရာေတြထဲက တာမံုးညဲကြတ္ခိုင္နဲ႔ နမ့္ဟိုင္းေဒသေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္စစ္သားဘဝတုန္းက ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စစ္တိုင္းအရ အေရွ႔ေျမာက္ေဒသမွာရွိၿပီး တိုင္းျပည္ေျမပံုအရဆိုရင္ေတာ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြတ္ခိုင္မွာတပ္မ(၉၉) ေရွ႔တန္း႒ာနခ်ဳပ္ထိုင္တာျဖစ္ၿပီး တာမံုးညဲမွာေတာ့ တပ္ခြဲတခြဲစာေလာက္အင္အားနဲ႔ နမ့္ဟိုင္းမွာေတာ့ တပ္စု ၂ စု ေလာက္ ထိုင္တယ္လို႔မွတ္မိေနပါတယ္။ ကြတ္ခိုင္ရဲ႔လူေနရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ကခ်င္အမ်ိဳးသားေတြကအမ်ားစုလို႔ထင္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္(၁)ဆိုရင္ တကြက္လံုးလိုလို ကခ်င္အမ်ိဳးသားေတြခ်ည္းပါပဲ။ လားရိႉးနဲ႔ဘာမွမေဝးဘူးဆိုေပမယ့္ အဲ့ဒီတုန္းကကြတ္ခိုင္ဟာ လံုၿခံဳေရး အလြန္တင္းၾကပ္ထားပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥေတြကို ေကာင္စီအဆင့္ဆင့္ကကိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေဒသခံျပည္သူ႔စစ္ေတြက အခရာက်သလို ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ျပည္သူ႔စစ္ေတြက ကိုးကန္႔နဲ႔ကခ်င္အမ်ိဳးသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔စစ္ေတြကို လခေပးထားတာမွန္ေပမယ့္ ေဈးရက္မွာေဈးေကာက္ေကာက္တာအျပင္ ေလာင္းကစားဝိုင္း၊ ဘိန္းခန္းနဲ႔ အရက္ဆိုင္ေတြကရတဲ့အခြန္ေတြပါ တရားမဝင္သေဘာ ေကာက္ခံသံုးစြဲေနတာလည္း သတိထားခဲ့မိပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔တြဲေနတာကလည္းတေၾကာင္း၊ အညိဳေရာင္နယ္ေျမျဖစ္ေနတာကလည္းတေၾကာင္း၊ လက္ထဲမွေသနတ္ရွိေနတာကလည္းတေၾကာင္းမို႔လို႔ အဲ့ဒီေခတ္က အဲ့ဒီဘက္မွာ စစ္တပ္ၿပီးရင္ တန္ခိုးအထြားဆံုးလို႔ ဆိုရမယ္ထင္ပါတယ္။

ကြတ္ခိုင္နဲ႔တာမံုးညဲမွာ ပံုမွန္ေဈးရွိေပမယ့္ (၅)ရက္တေဈးကေတာ့ လူအလြန္စည္ပါတယ္။ ဗမာျပည္က (၁၂)ပြဲေဈးသည္ေတြလို ရွမ္းျပည္မွာလည္း ေဈးပတ္ လည္ေရာင္းၾကတဲ့ (၅)ရက္တေဈး ေဈးသည္ေတြရွိပါတယ္။ ဝန္တင္လားေတြေပၚ ပစၥည္းေတြတင္ၿပီး ေဈးပတ္အလိုက္ လိုက္ေရာင္းၾကတာမ်ိဳးပါ။ ရက္စဥ္အတိုင္းထြက္သြားလိုက္တာ ၅ ရက္တပတ္ျပန္လည္ရင္ ကိုယ့္ရြာကိုယ္ျပန္ေရာက္၊ ေနာက္ေန႔ျပန္ထြက္ ေနာက္တခါ တပတ္ျပန္လည္။ အဲ့သလိုနည္းနဲ႔ ေဈးပတ္ လည္ေရာင္းၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ေဈးရွိတဲ့ရြာဆိုတာ ရြာႀကီးလို႔ေျပာရမွာပါ။ ေဈးေန႔မ်ားဆို အဲ့ဒီရြားမ်ိဳးေတြ လူအလြန္စည္ပါတယ္။ ရြာနီး/ၿမိဳ့နီးခ်ဳပ္စပ္ေတြကလာၿပီး ဝယ္ၾကျခမ္းၾကနဲ႔မို႔ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာနဲ႔အတူ အႏၱရာယ္ေတြလည္း ကပ္ပါေနတတ္ပါတယ္။ အႏၱရာယ္ဆိုတဲ့အထဲမွာ တဘက္အင္အားစုေတြဟာ ေဈးေန႔ေတြမွာ ရြာဝင္/ရြာထြက္ကေနေစာင့္ၿပီး ေဈးလာဝယ္တဲ့စစ္တပ္ကို ခ်ံဳခိုတိုက္တာမ်ိဳးလည္း ပါပါတယ္။ ေနာက္တခုက ေသနတ္ကိုဖြက္ယူလာၿပီး ေဈးထဲက်မွ အနီးကပ္ပစ္သတ္ ေသနတ္ပါယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားတာမ်ိဳးပါ။ အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြက အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားကရြာႀကီးေတြမွာတင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ကြတ္ခိုင္လိုၿမိဳ့ေတြမွာပါ ျဖစ္ေနတာပါ။

ေဈးေန႔ရဲ႔ ေနာက္ထပ္အေရးပါတဲ့ကိစၥတခုကေတာ့ သတင္းေပးေတြနဲ႔အခ်ိတ္အဆက္လုပ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဈးေန႔တိုင္းမွာ စစ္တပ္ကေမြးထားတဲ့ ပတ္လည္ရြာေတြကသတင္းေပးေတြကလည္း ေဈးေန႔ဆိုလာၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းေပးေတြကို တပ္အေခၚေတာ့အေထာက္ေတာ္လို႔ေခၚၿပီး ရိကၡာနဲ႔ေငြေၾကး နည္းနည္းပါးပါးေပးထားပါတယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း နီးရာဓါးေၾကာက္လို႔ လုပ္ေနၾကရတာမ်ိဳးျဖစ္မွာပါ။ ရြာေတြက သတင္းေပးေတြလာရင္ ရြာခံျပည္သူ႔စစ္ေတြကတဆင့္ သတင္းေပးတာယူတာ လုပ္ၾကရပါတယ္။ သိတ္အေရးပါတဲ့သတင္း သိတ္အေရးႀကီးတဲ့လူဆိုမွ စစ္တပ္ကအရာရွိအဆင့္မ်ိဳးနဲ႔ တိုက္ရိုက္ေတြ႔ လွ်ိဳ႔ဝွက္ေတြ႔တာမ်ိဳးလုပ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒီသတင္းေပးေတြဆီကရတဲ့ရန္သူ႔သတင္းတခ်ိဳ႔ဟာ တန္ဖိုးႀကီးတယ္လို႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတေယာက္ေျပာတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ သတင္းတန္ဖိုးႀကီးတာမႀကီးတာထက္ အဲ့ဒီ သတင္းေပးေတြနဲ႔ မတည့္တဲ့ရြာသားေတြတခ်ိဳ႔ သူပုန္႔လူဆိုၿပီး လက္ေထာက္အခ်ခံရလို႔ စစ္တပ္ကဖမ္း ႏွိပ္စက္တဲ့ဒဏ္ ခံရတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။

ခုေတာ့ အဲ့ဒီအေနအထားေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ေနမယ္ ရွိေနမယ္ဆိုတာသာ မဆိုတတ္ေပမယ့္ ေကအိုင္အိုနဲ႔နဝတစစ္အစိုးရတို႔ အပစ္ရပ္စဥ္အခ်ိန္က ႏွစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးစခန္းေတြဖြင့္မယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြဟာ အဲ့ဒီေနရာေတြပါပဲ။ အတိတ္တခ်ိန္တုန္းက  ႏွစ္ဘက္ မီးကုန္ယမ္းကုန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ေနရာေတြဟာလည္း အဲ့ဒီေနရာေတြပါပဲ။ မၾကာေသးခင္ကမွ စစ္တပ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ထိုးစစ္ႀကီးေတြမွာလည္း ပစ္မွတ္ထားတိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းခံရၿပီး ေကအိုင္ေအဘက္ကလက္လြတ္ဆံုးခဲ့တဲ့ နယ္ေျမေတြထဲကတခ်ိဳ႔မွာ အဲ့ဒီ ေနရာေတြပဲျပန္ပါေနတာကိုလည္း သတိထားမိပါတယ္။  ေနာက္တပတ္ဆက္ပါဦးမယ္။

က်ေနာ္မ်ိဳးျမင့္ပါခင္ဗ်ား။