"ခ်င္တယ္"
အေမရိကန္ေနလို႔ အထင္မႀကီးနဲ႔။ ၿခံေလးစိုက္တယ္ ၾကက္ေလး ငွက္ေလးေမြးတယ္။ ေခြးေလး၂ ေကာင္ရွိတယ္။ ကြန္ျပဳတာ ၂ လံုးရွိတယ္။ အိုင္ဖုန္းတလံုး ရွိတယ္။ ရွက္ဗီ ၉၉ ေမာ္ဒယ္လ္ ထရပ္ပစ္ကပ္တစီးရွိတယ္။ အေၾကြးနဲ႔ နွစ္သံုးဆယ္အေပါင္ခ်ထားရတဲ့အိမ္ေလးတလံုးရွိတယ္။ စကားျပန္နဲ႔ဘာသာျပန္အလုပ္ကို အဆိုင္မင္န္ရတဲ့အခါ လုပ္တယ္။ လကုန္ရင္ ဟိုဘီလ္ ဒီဘီလ္ေတြနဲ႔ နွလံုးေနာက္ေခါင္းေျခာက္ရတယ္။ ရွာသမ်ွေငြေလး ဓနရွင္ေတြဆီျပန္ေပးရင္း အသက္ကိုုတရက္ခ်င္း လီလီၿပီးဆက္ရတယ္။
သာေရးေတာ့သြားခဲတယ္။ နာေရးေတာ့ တတ္နိုင္သမ်ွသြားတယ္။ ေသျခင္းတရားကို ေစ့ငုတယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ လူေလး ေလးငါးေယာက္ေလာက္ကိုဘဲ သဟာယျပဳတယ္။ လူအမ်ားႀကီးဆက္ဆံရမွာကို စိုးတယ္။ လူေတြကို လူ႔မေနာလူ႔သေဘာေတြကို သိခ်င္ေပမယ့္ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ မသိခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိရင္ လူ႔အေၾကာင္းသိတယ္လို႔သေဘာေပါက္တယ္။
စိတ္က်ေဝဒနာ Depression ရွိတယ္။ PTSD ရွိတယ္။ Anxiety ရွိတယ္။ တခါတေလ ဘာသံေတြမွန္းမသိဘူး အလိုလိုၾကားတယ္။ တခုခုလုပ္ခိုင္းေနသလိုလို၊ အမိန္႔ေပးတာလိုလို၊ ဆဲဆိုႀကိမ္ေမာင္းသလိုလို၊တိုင္းတိုင္းထြာထြာ ေျပာသလိုလို၊ က်ိန္စာတိုက္ေနတာလိုလို၊ ငိုုခ်င္းခ်သံေတြလိုလို၊ ေၾကာင္ေတြကိုက္ေနတာလိုလို အသံဗလံေတြ ဆူညံပြက္ေနတာဘဲ။ တခါတေလ အိပ္ခန္းထဲ ဆင္ေတြဝင္လာသလိုလို၊ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို တေယာက္ေယာက္က ဓါးေျမွာင္နဲ႔ ထိုးစိုက္ခ်ေတာ့မယ့္ဟန္ ျပင္ေနတာလိုလို၊ မွင္စာလို လူေသးေသးအေကာင္ေလးေတြ ကိုယ့္တကိုယ္လံုုး ရြပိုးထိုးသလို ရြစိတက္သလိုု ထိုးလာ တက္လာသလိုလိုေတြျဖစ္တယ္။ ဘာရုပ္မွန္းမသိတဲ့အရုပ္ေတြ အေကာင္ေတြ ျမင္တယ္။ ေသေၾကာင္းႀကံဖူးတယ္။ အိမ္မက္ဆိုးေတြ ေျခာက္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ညတိုင္းနီးပါး နပမ္းလံုးရတယ္။ လန္႔နိုးလာရင္တကိုယ္လံုး ေခႊ်းေတြနစ္ေနတယ္။ တညေလာက္ ညလံုးေပါက္ ဘာအိပ္မက္မွမမက္ဘဲ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ခ်င္တယ္။ နိုးတဲ့အခါလည္း စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးနဲ႔ နိုးခ်င္မိတယ္။
ေဆးေတြေသာက္ရတယ္ ပဲႀကီးေလွာ္စားသလိုဘဲ။ လူကဒုကၡိတျဖစ္ရတဲ့အထဲ စိတ္ကပါမသန္မစြမ္းျဖစ္တယ္။
တခါတေလ အရက္ကို မေသာက္ရင္ပုလင္းထဲ သိုးသြား ပုပ္သြားမွာစိုးသလိုမ်ိဳး ေန႔မနားညမအား ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္ေသာက္တယ္။ အားလံုးကို ေမ့ျပစ္လိုက္တယ္။ အမူးေျပရင္ စိတ္က ပိုက်တယ္။ ေသတဲ့အေၾကာင္းခ်ည္း ေတြးတယ္။
တခါတရံ ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးမွတ္ရင္း meditation လုပ္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ၅ နွစ္ေလာက္ဆက္တိုက္န ေန႔တိုင္း meditation Practice လုပ္ခဲ့ေတာ့ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ အရသာကို တဝႀကီးခံစားဖူးတယ္။ မ်က္နွာလည္း ၾကည္လင္ေနတယ္ အဲ့ဒီတုန္းက။
meditation လုပ္တာကိုု စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းလို႔သေဘာမထားသလို ဘာဝနာပြားတယ္ တရားမွတ္တယ္လို႔လည္း မမွတ္ဘူး။ meditation ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မပိုင္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ဘယ္ဘာသာတရားဆိုင္းဘုတ္မွ လာကပ္လို႔မရတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ နိဗၺန္ကိုမေတာင့္တဘူး။ ေကာင္းကင္ဘံုလည္း မေမ်ွာ္လင့္ဘူး။ ေရွ႔ဘဝေနာက္ဘဝေတြ ေခါင္းထဲမရွိဘူး။ ရွိေနတဲ့ဘဝကိုလည္း မေပ်ာ္ေမြ႔ဘူး။ မနွစ္ၿခိဳက္ခ်င္ဘူး။
ဗမာျပည္ကိုလည္း လြမ္းတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အေဆြအမ်ိဳးေတြ နိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ေထာင္က်ေဖာ္က်ဘက္ေတြနဲ႔လည္း ျပန္ဆံုခ်င္တယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚကေန သိကၽြမ္းခင္မင္ရသူေတြနဲ႔လည္း လူခ်င္းဆံုဖူးခ်င္တယ္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ခ်င္တယ္။ ျဖတ္ထားတဲ့ေဆးလိပ္လည္း ျပန္ေသာက္မိမယ္။ စာအုပ္တန္းဘက္ လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တယ္။ ငွက္ေပ်ာရြက္ေပၚ ပံုေကၽြးတဲ့ခ်စ္တီးထမင္းကို နယ္နယ္ဖတ္ဖတ္စားခ်င္ေပမယ့္ လက္မရွိေတာ့ ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ဘဲ စားရမယ္။ အၿငိမ့္ေကာင္ေကာင္းေလး တပြဲေလာက္ ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကြက္စိပ္ေဟာတာ နားေထာင္ခ်င္တယ္။ ခ်င္တယ္ေတြ မ်ားတယ္။ ဘာမွေတာ့ျဖစ္မလာဘူး။
ထိုုင္လည္းမေနခ်င္ဘူး။ ထိုင္ေနလို႔လည္း ဘာမွျဖစ္မလာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္ေနတာက ေလာကႀကီးကိုလိမ္လည္လွည့္ဖ်ား မေကာင္းႀကံေနတာထက္ေတာ့ေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္တခါတေလ တေနကုန္တေယာက္တည္း ထိုင္ေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္ေျပာတာေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားစိတ္ညစ္မွာလည္းစိုးတယ္။
ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၈
အေမရိကန္ေနလို႔ အထင္မႀကီးနဲ႔။ ၿခံေလးစိုက္တယ္ ၾကက္ေလး ငွက္ေလးေမြးတယ္။ ေခြးေလး၂ ေကာင္ရွိတယ္။ ကြန္ျပဳတာ ၂ လံုးရွိတယ္။ အိုင္ဖုန္းတလံုး ရွိတယ္။ ရွက္ဗီ ၉၉ ေမာ္ဒယ္လ္ ထရပ္ပစ္ကပ္တစီးရွိတယ္။ အေၾကြးနဲ႔ နွစ္သံုးဆယ္အေပါင္ခ်ထားရတဲ့အိမ္ေလးတလံုးရွိတယ္။ စကားျပန္နဲ႔ဘာသာျပန္အလုပ္ကို အဆိုင္မင္န္ရတဲ့အခါ လုပ္တယ္။ လကုန္ရင္ ဟိုဘီလ္ ဒီဘီလ္ေတြနဲ႔ နွလံုးေနာက္ေခါင္းေျခာက္ရတယ္။ ရွာသမ်ွေငြေလး ဓနရွင္ေတြဆီျပန္ေပးရင္း အသက္ကိုုတရက္ခ်င္း လီလီၿပီးဆက္ရတယ္။
သာေရးေတာ့သြားခဲတယ္။ နာေရးေတာ့ တတ္နိုင္သမ်ွသြားတယ္။ ေသျခင္းတရားကို ေစ့ငုတယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ လူေလး ေလးငါးေယာက္ေလာက္ကိုဘဲ သဟာယျပဳတယ္။ လူအမ်ားႀကီးဆက္ဆံရမွာကို စိုးတယ္။ လူေတြကို လူ႔မေနာလူ႔သေဘာေတြကို သိခ်င္ေပမယ့္ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ မသိခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိရင္ လူ႔အေၾကာင္းသိတယ္လို႔သေဘာေပါက္တယ္။
စိတ္က်ေဝဒနာ Depression ရွိတယ္။ PTSD ရွိတယ္။ Anxiety ရွိတယ္။ တခါတေလ ဘာသံေတြမွန္းမသိဘူး အလိုလိုၾကားတယ္။ တခုခုလုပ္ခိုင္းေနသလိုလို၊ အမိန္႔ေပးတာလိုလို၊ ဆဲဆိုႀကိမ္ေမာင္းသလိုလို၊တိုင္းတိုင္းထြာထြာ ေျပာသလိုလို၊ က်ိန္စာတိုက္ေနတာလိုလို၊ ငိုုခ်င္းခ်သံေတြလိုလို၊ ေၾကာင္ေတြကိုက္ေနတာလိုလို အသံဗလံေတြ ဆူညံပြက္ေနတာဘဲ။ တခါတေလ အိပ္ခန္းထဲ ဆင္ေတြဝင္လာသလိုလို၊ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို တေယာက္ေယာက္က ဓါးေျမွာင္နဲ႔ ထိုးစိုက္ခ်ေတာ့မယ့္ဟန္ ျပင္ေနတာလိုလို၊ မွင္စာလို လူေသးေသးအေကာင္ေလးေတြ ကိုယ့္တကိုယ္လံုုး ရြပိုးထိုးသလို ရြစိတက္သလိုု ထိုးလာ တက္လာသလိုလိုေတြျဖစ္တယ္။ ဘာရုပ္မွန္းမသိတဲ့အရုပ္ေတြ အေကာင္ေတြ ျမင္တယ္။ ေသေၾကာင္းႀကံဖူးတယ္။ အိမ္မက္ဆိုးေတြ ေျခာက္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ညတိုင္းနီးပါး နပမ္းလံုးရတယ္။ လန္႔နိုးလာရင္တကိုယ္လံုး ေခႊ်းေတြနစ္ေနတယ္။ တညေလာက္ ညလံုးေပါက္ ဘာအိပ္မက္မွမမက္ဘဲ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ခ်င္တယ္။ နိုးတဲ့အခါလည္း စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးနဲ႔ နိုးခ်င္မိတယ္။
ေဆးေတြေသာက္ရတယ္ ပဲႀကီးေလွာ္စားသလိုဘဲ။ လူကဒုကၡိတျဖစ္ရတဲ့အထဲ စိတ္ကပါမသန္မစြမ္းျဖစ္တယ္။
တခါတေလ အရက္ကို မေသာက္ရင္ပုလင္းထဲ သိုးသြား ပုပ္သြားမွာစိုးသလိုမ်ိဳး ေန႔မနားညမအား ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္ေသာက္တယ္။ အားလံုးကို ေမ့ျပစ္လိုက္တယ္။ အမူးေျပရင္ စိတ္က ပိုက်တယ္။ ေသတဲ့အေၾကာင္းခ်ည္း ေတြးတယ္။
တခါတရံ ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးမွတ္ရင္း meditation လုပ္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ၅ နွစ္ေလာက္ဆက္တိုက္န ေန႔တိုင္း meditation Practice လုပ္ခဲ့ေတာ့ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ အရသာကို တဝႀကီးခံစားဖူးတယ္။ မ်က္နွာလည္း ၾကည္လင္ေနတယ္ အဲ့ဒီတုန္းက။
meditation လုပ္တာကိုု စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းလို႔သေဘာမထားသလို ဘာဝနာပြားတယ္ တရားမွတ္တယ္လို႔လည္း မမွတ္ဘူး။ meditation ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မပိုင္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ဘယ္ဘာသာတရားဆိုင္းဘုတ္မွ လာကပ္လို႔မရတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ နိဗၺန္ကိုမေတာင့္တဘူး။ ေကာင္းကင္ဘံုလည္း မေမ်ွာ္လင့္ဘူး။ ေရွ႔ဘဝေနာက္ဘဝေတြ ေခါင္းထဲမရွိဘူး။ ရွိေနတဲ့ဘဝကိုလည္း မေပ်ာ္ေမြ႔ဘူး။ မနွစ္ၿခိဳက္ခ်င္ဘူး။
ဗမာျပည္ကိုလည္း လြမ္းတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အေဆြအမ်ိဳးေတြ နိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ေထာင္က်ေဖာ္က်ဘက္ေတြနဲ႔လည္း ျပန္ဆံုခ်င္တယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚကေန သိကၽြမ္းခင္မင္ရသူေတြနဲ႔လည္း လူခ်င္းဆံုဖူးခ်င္တယ္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ခ်င္တယ္။ ျဖတ္ထားတဲ့ေဆးလိပ္လည္း ျပန္ေသာက္မိမယ္။ စာအုပ္တန္းဘက္ လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တယ္။ ငွက္ေပ်ာရြက္ေပၚ ပံုေကၽြးတဲ့ခ်စ္တီးထမင္းကို နယ္နယ္ဖတ္ဖတ္စားခ်င္ေပမယ့္ လက္မရွိေတာ့ ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ဘဲ စားရမယ္။ အၿငိမ့္ေကာင္ေကာင္းေလး တပြဲေလာက္ ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကြက္စိပ္ေဟာတာ နားေထာင္ခ်င္တယ္။ ခ်င္တယ္ေတြ မ်ားတယ္။ ဘာမွေတာ့ျဖစ္မလာဘူး။
ထိုုင္လည္းမေနခ်င္ဘူး။ ထိုင္ေနလို႔လည္း ဘာမွျဖစ္မလာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္ေနတာက ေလာကႀကီးကိုလိမ္လည္လွည့္ဖ်ား မေကာင္းႀကံေနတာထက္ေတာ့ေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္တခါတေလ တေနကုန္တေယာက္တည္း ထိုင္ေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္ေျပာတာေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားစိတ္ညစ္မွာလည္းစိုးတယ္။
ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၈
0 comments:
Post a Comment