(သတ္တိရှိဖို့တော့လိုပါတယ်)

(သတ္တိရှိဖို့တော့လိုပါတယ်)
အစိုးရကိုယ်စားလှယ်တွေနဲ့ တဘက်ကကိုယ်စားလှယ်တွေတွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြတဲ့အဖြေက “တဘက်ကအဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်တဲ့ခေါင်းဆောင်တွေနဲ့ စစ်အာဏာရှင်တပ်နဲ့ ဆက်ဆွေးနွေးဖို့သဘောတူညီချက်ရခဲ့တယ်“ ဆိုတာဖြစ်ပါတယ်။ သဘောက “ဒီကိစ္စတွေမှာ တကယ်အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်သူက အစိုးရမဟုတ်ဘူး စစ်အုပ်စုဖြစ်တယ်“ဆိုတာပါပဲ။ အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးကိစ္စဟာ တဖွဲ့ချင်းသဘောတူလက်မှတ်ပဲထိုးထိုး၊ NCA မှာပဲလက်မှတ်ထိုးထိုး အဲ့ဒါဟာ အပစ်အခတ်ရပ်ထားရေးသက်သက်ပါ။ အပစ်အခတ်ရပ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်စီလက်နက်ကိုင်ထားကြမယ်ဆိုတဲ့အနက်ပါ။

လက်တွေ့မှာ တဘက်ဘက်ကလိုအပ်တယ်လို့ယူဆတာနဲ့ သေနတ်ပြန်ပေါက်ပါတယ်။ သေနတ်အရင်စဖေါက်တာက စစ်အုပ်စုဘက်ကပါ။ တခါတလေ ဟိုဘက်က စဖေါက်ခဲ့ရင်လည်း မဖေါက်ဖေါက်အောင် စပေးဆွပေးပြီး ဖေါက်လာအောင်လုပ်ယူတာပါ။ တကယ်က အပစ်ရပ်ခြင်းဟာ ငြိမ်းချမ်းရေးရသွားတာ၊ ရနေတာမဟုတ်ပါ။

စစ်အုပ်စု ဒီအပစ်ရပ်အဆင့်ကနေမှ နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးပွဲတွေအထိ ဆက်ချီတက်ကြမယ်လို့တိုင်းပြည်နဲ့လူထုကိုအယုံသွင်းပြီး စစ်အာဏာရှင်စနစ်နဲ့စစ်ဝါဒကို ပိုးမွေးသလိုမွေးပြီး စီးပွားရှာနေတာပါ။ ဒါကို အစိုးရကလည်း သံယောင်လိုက်ပြီး ကြိတ်ကြိုက်နေတဲ့အနေအထားပါ။

တဘက်ကခေါင်းဆောင်တွေထဲမှာလည်း ကိုယ်ကျိုးစီးပွားသမားတချို့ရှိပါတယ်။ စစ်အုပ်စုကတော့ စစ်ဗိုလ်ကြီးငယ်မှန်သမျှ ကိုယ်ကျိုးရှာနေကြတာပါ။ ခြွင်းချက်သဘောဖြစ်နေတာနဲ့ တစုံလုံးဖြစ်နေတာကွာသလို ကွာပါတယ်။

တကယ်တမ်းစေ့စေ့တွေးကြည့်ရင် ဗမာမဟုတ်တဲ့တခြားလူမျိုးစုတွေမှာ တိုင်းပြည့်ကြမ္မာနဲ့ လားရာလမ်းကို မပြဌာန်းနိုင်ပါ။ ပြဌာန်းနိုင်လောက်တဲ့အားနဲ့စုစည်းမှုလည်းမရှိပါ။ အလွန်ဆုံးလုပ်နိုင်တာက မတရားရင်တွန်းလှန်၊ ဖိနှိပ်ရင်ပြန်ချ၊ ကျူးကျော်ရန်စလာရင် ခုခံတော်လှန် ဒီလောက်ပါပဲ။

စစ်အုပ်စုကျတော့ လူများစုအားလုံးကို ကိုယ်စားပြုသယောင်အသွင်ယူထားပြီး ဗမာလူမျိုးကြီးဝါဒနဲ့ဘာသာကြီးဝါဒ ကိုင်စွဲပြီး စစ်တပ်ကို ခါးပိုက်ဆောင် တလက်ကိုင်လုပ်ထားတာပါ။ လူအင်အားအရရော အာဏာသဘောအရရော အသာစီးယူထား ရထားပြီးသားဖြစ်နေတာပါ။ သဘောက ဖန်တီးနိုင်တဲ့အားရော အခြေအနေရောက တဘက်စောင်းနင်းဖြစ်သလို အသာစီးလည်းရထားတာပါ။

ဗမာလူမျိုးစုထဲမှာ စစ်အုပ်စုကို စစ်ဝါဒကို စစ်အာဏာရှင်စနစ်ကိုမကြိုက်ဘူး ဆန့်ကျင်တယ် ပါးစပ်ကဘယ်လိုပြောပြော လက်တွေ့မှာ အတွင်းစိတ်သဏ္ဍန်မှာ လူမျိုးကြီး ဘာသာကြီးအစွဲက သည်းသည်းထန်ထန်ရှိသူတွေများပါတယ်။ တချို့ဆို ရှိသမျှစီးပွားနဲ့ဓနဥစ္စာအကုန်လုံး စစ်ဗိုလ်တွေချည်း လက်ဝါးကြီးအုပ်ထားလို့ မကျေမချမ်းဖြစ်ရုံလောက်ပါ။ နည်းနည်းပြန်စွန့်ကြဲလက်ရင် လက်ဝေခံအဖြစ်ထားလိုက်ရင်ကိုပဲ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားကြသူတွေရှိပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ အလေးအနက်ထားဖို့က လူမျိုးစုငယ်တွေထဲမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှုရှိတယ်ဆိုတာကိုဖြစ်ပါတယ်

“ဖက်ဒရယ်လ်တော့ပေးနိုင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ပြည်ထောင်စုကြီးပြိုကွဲမှာတော့ကြောက်တယ်“ဆိုတဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေအသံ မကြားချင်မှအဆုံးပါ။ တခြားလူမျိုးစုတွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပြဌာန်းခွင့် ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်တွေကိုတောင် “ပေးချင်ပါတယ်“လို့သုံးစွဲပြောပါတယ်။ တို့ပေးမှရမယ်ဆိုတဲ့သဘောကို စကားအလှနဲ့ စီးစီးပိုးပိုးပြောတာပါ။ တခါ ဖက်ဒရယ်နဲ့ တိုင်းပြည်အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်သွားတာကိုလည်း “ပြည်ထောင်စကြီးပြိုကွဲမှာကြောက်“နဲ့မသိမသာဆက်စပ်ပေးပြီး အချင်းချင်းပြန် လှန့်လုံးထွင်ထားတာပါ။ တခြားလူနည်းစုလူမျိုးငယ်တွေရဲ့ရပိုင်ခွင့်နဲ့အခွင့်အရေးကို လူများစုလူမျိုးကြီးရဲ့အကျိုးစီးပွားအောက်က ထားချင် သွားချင်တာပါ။ တန်းတူရည်တူစိတ်အခံ နည်းပါတယ်။ ဗမာလူမျိုးစုတွေကြားမှာ သမာသမတ်ကျ မျှတ လွတ်လပ်ပြီး တဦးချင်းအမြင်တွေအပြင်ကိုမပေါက်ကြားရေး အတိအကျအာမခံချက်ရှိတဲ့ လူထုစစ်တမ်းသဘောထားတခု ကောက်ယူကြည့်ပါ။ အဖြေထွက်ပါတယ်။

ဒါ့ကြောင့်ပဲ စစ်အုပ်စု ခုလောက်သက်ဇိုးရှည်ပြီး စစ်အာဏာရှင်စနစ် ခုထိခိုင်မြဲနေတာပါ။

စစ်အာဏာရှင်စနစ်ကိုမကြိုက်တာ စစ်ဗိုလ်တွေ အစိုးရလုပ်နေလို့၊ စစ်ဗိုလ်တွေ ကိုယ်ကျိုးရှာ ကြီးပွားချမ်းသာနေလို့၊ စစ်ဗိုလ်တွေချည်း စီးပွားရေးလက်ဝါးကြီးအုပ်ထားလို့၊ ပညာရှင်တွေ နိုင်ငံရေးရထူး တိုင်းပြည်ဝန်ထမ်းရာထူးကြီးငယ်တွေမရကြလို့ စတာတွေကြောင့်သက်သက်ဆိုရင် အဲ့ဒါဟာ စစ်အာဏာရှင်စနစ်ကို အခြေအမြစ်ကစ တကယ်တမ်းဆန့်ကျင်နေတာလို့ပြောရင် မမှန်ပါ။

စစ်အာဏာရှင်စနစ်က လက်တွေ့ကိုင်တွယ်ကျင့်သုံးနေတဲ့ လူမျိုးကြီးဝါဒ၊ ဘာသာကြီးဝါဒကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ပြီး ပြတ်ပြတ်သားသားဆန့်ကျင်မှသာ စစ်အာဏာရှင်စနစ်ဆန့်ကျင်ရာရောက်ပါတယ်။ ဆန့်ကျင်ရာမြည်ပါတယ်။ အဲ့သလိုဆန့်ကျင်ဖို့ဆို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အတွေးအခေါ်အရ ပြန်ဆေးကြောတိုက်ချွတ်ဝံ့တဲ့သတ္တိ ရှိဖို့တော့လိုပါတယ်။
မျိုးမြင့်ချို
စက္တင္ဘာ ၂၊ ၂ဝ၁၉