(နဝတ ) လက္ထက္ စစ္ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္စနစ္ပံုစံ(ရန္သူႀကီး ၃ ဦး)မွ ေနာက္ဆံုဒးလက္က်န္အပိုဒ္ပါခင္ဗ်ား။

(နဝတ)လက္ထက္ စစ္ျဗဴ႐ိုကရက္ အရင္းရွင္စနစ္ပံုစံ(ရန္သူႀကီး ၃ ဦး)မွ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္အပိုဒ္ပါခင္ဗ်ား။

“ဦးပိုင္လီမီတက္” ၿပီးလွ်င္ (နဝတ)အပူတျပင္းလုပ္ေနသည္မွာ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ျဖစ္သည္။ ၉ဝ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တြင္ ‘တစည’ သာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့သလို ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ျပႆနာကို (နဝတ)က ယခု ေလာက္အေရးတႀကီးထားမည္မဟုတ္ပါ။ ယခုေတာ့ စစ္အုပ္စု၏ေသေရးရွင္ေရးျပႆနာအျဖစ္ျဖင့္ ‘အေျခခံဥပေဒ’ကိစၥကို အေလးထားေနပါသည္။ သူတို႔မွလြဲလွ်င္ မည္သူမွ် မေရးဆြဲရဟု အမိန္႔ထုတ္ေနသည္။

‘အေျခခံဥပေဒ’ ေရးဆြဲရာတြင္အေျခခံရမည့္မူမ်ား ခ်မွတ္ေနသည္ဟုဆိုကာ ‘အမ်ိဳးသားညီလာခံ’ ဟုေခၚေသာ အစည္းအေဝးတခုကို က်င္းပေနသည္မွာၾကာပါၿပီ။ မည္သို႔ နိဂံုးခ်ဳပ္အဆံုးသတ္ရမည္မသိျဖစ္ေနပံုရပါသည္။ အထူသျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က သပိတ္ေမွာက္လိုက္ေသာအခါ ပိုၿပီးပြင့္က်သြားသျဖင့္လည္း အခက္ပိုေတြ႔ပံုရပါသည္။

စစ္အုပ္စုသည္ ‘အေျခခံဥပေဒ’ကို သူကလြဲ၍ မည္သူမွ် မေရးဆြဲေစခ်င္ပါ။ တဖက္ကလည္း သူ႔တြင္ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ေရးဆြဲပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္းကိုသိကာ မလံုမလဲျဖစ္ေနသည္။ ‘အမ်ိဳးသားညီလာခံ’ ဟုေခၚေသာအစည္းအေဝးက ‘အေျခခံဥပေဒ’ ၏ ‘မူ’ ဆိုသည္မ်ားကို သူ႔အႀကိဳက္လိုက္ကာ ဆံုးျဖတ္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း သိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤမွ်ႏွင့္ ၿပီးလိုက္၍မရပါ ။ မည္သူက အတည္ျပဳေပးမည္နည္းဟူေသာ ေသာ့ခ်က္ျပႆနာက်န္ေနသည္။ ‘နဝတ က အတည္ျပဳသည္’ ဟုလုပ္လွ်င္ မည္သူကမွ်လက္ခံမည္မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေစာ္ကားေနျခင္းဟုခံစားကာ အံုၾကြဆန္႔က်င္ၾကမည္ျဖစ္သည္။

“အမ်ိဳးသားညီလာခံကဆံုးျဖတ္၍ (နဝတ)အတည္ျပဳသည္” ဆိုေသာနည္းကိုမလုပ္ပဲ ေ႐ြးေကာက္ထားသည့္ လႊတ္ ေတာ္ကအတည္ျပဳေသာ နည္း။ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ေသာနည္းမ်ားကိုေရာ လုပ္ဝံ့ပါမည္ေလာ။ လႊတ္ေတာ္ (၉ဝ ခုႏွစ္ လႊတ္ေတာ္) က အတည္ျပဳေရးကို ယေန႔ အေျခအေနအရဆိုလွ်င္ သူ စဥ္းစားမည္မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္လွ်င္လည္း (၉ဝ) ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္စဥ္က တြက္ကိန္းလြဲ သြားသည္ထက္ ပိုဆိုးသြားမည္ျဖစ္၏ ။

ဤသို႔ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ေန၍ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ အလြန္အမင္းေဒါသထြက္ကာ အပုပ္ခ်ေနျခင္းျဖစ္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္မေပးခင္က (မဒဖ) ႏွင့္ အစဥ္ေျပေနပါလွ်က္ သူလြတ္လာမွ ပြဲဖ်က္သည္ဟု ယူဆပံုရသည္။

အမွန္မွာ ျပည္သူမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ တက္ၾကြသည့္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္လည္းေကာင္း “အမ်ိဳးသား ညီလာခံ” လုပ္ေနပံုကို အစမွအဆံုး လံုးဝမေက်နပ္ခဲ့၊ အခ်ိန္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က မွန္ကန္စြာစုစည္းေပးလိုက္ေသာအခါ သူ႔ကိုဝိုင္းၿပီးေထာက္ခံၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

(နဝတ)သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(မဒဖ)ကို ဖိႏွိပ္အပုပ္ခ်သည္ႏွင့္တခ်ိန္တည္းတြင္ (မဒဖ) က သူတို႔အလိုက် လိုက္ေလ်ာေပးေစခ်င္ေၾကာင္းအခ်က္ျပမႈအခ်ိဳ႕ကို မရဲတရဲ လုပ္ေလ႔ရွိသည္။ သူတို႔ေရးဆြဲထားေသာ ( အဓိက အပိုင္းမ်ား ေရးဆြဲၿပီးၿပီ၊ ယခုတမင္တကာ အခ်ိန္ဆြဲေနျခင္းျဖစ္သည္ ) ‘အေျခခံဥပေဒ’ကို လက္ခံေစခ်င္သည္။

သူတို႔ေရးဆြဲထားသည့္ ‘အေျခခံဥပေဒ’ဆိုသည္မွာ “အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကို စစ္အုပ္စုကေခါင္းေဆာင္ေရး” ဆိုေသာစာပိုဒ္ကို အခိုင္အမာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ အက်ယ္ခ်ဲ႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။ (ဥပမာ သမၼတ အာဏာပိုင္စနစ္၊ သမတေ႐ြးခ်ယ္ပံုစနစ္ႏွင့္ ရွိရမည့္အရည္အခ်င္းမ်ား၊ အမတ္၂၅ % စစ္အုပ္စုက ခန္႔ေရးစသည့္ စသည့္အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္)

စစ္အုပ္စု၏ေခါင္းေဆာင္မႈကို လက္ခံေရးလက္မခံေရးကိစၥမွာ “မူ” ျပႆနာျဖစ္သည္။ အေလွ်ာ႔ေပးႏိုင္သည့္အရာ မဟုတ္ေပ။ စစ္အုပ္စု၏ “အၾကြင္းမဲ့” ေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ျပည္သူမ်ား ႏွစ္ေပါင္း (၃ဝ) ေက်ာ္ နစ္နာခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ယခု စစ္အုပ္စုက ေခါင္းေဆာင္မႈတြင္ “ပါဝင္ေရး” ေတာင္းဆိုေနသည္။

ယခင္က ေခါင္းေဆာင္မႈကို “လုယူ” ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ယခု “ေတာင္းယူ” ေနျခင္းျဖစ္၏။ “ေတာင္းယူ”သည္ကို ေပးလိုက္မိပါက အေတြး အေခၚအရပါ အ႐ံႈးေပးရျခင္းျဖစ္၏။ “လုယူျခင္း” ခံရသည္က မတတ္သာ၍ ဆံုး႐ံႈးရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ႐ုပ္ပိုင္းအရ ဆံုး႐ံႉးျခင္းသာျဖစ္ေသာ္လည္း “ေတာင္းယူ”သည္ကို ေပးမိပါက ႐ုပ္ေရာ၊ စိတ္ပါ အ႐ံႈးေပးရျခင္းျဖစ္သြားေပမည္။

ဘာေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုက ေခါင္းေဆာင္မႈကို အေသအလဲရယူလိုပါသနည္း။ တခြန္းတည္းျဖင့္ေျပာလွ်င္ “ျဗဴ႐ိုကရက္ အရင္းရွင္စနစ္”ကို  ထိန္းသိမ္းထားကာ တိုးခ်ဲ႔သြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဤေနရာတြင္ “ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္စနစ္” ဟု “စစ္” ဟူေသာအထူးျပဳမႈစကားလံုးမပါဘဲ သံုးလိုက္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရပ္သားႏွင့္ စစ္ျဗဴ႐ိုကရက္ဟုခြဲ၍မရေအာင္ တထပ္တည္က်ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ဖဆပလ အစိုးရေခတ္က အရပ္သားျဗဴ႐ိုကရက္ႏွင့္ စစ္သားျဗဴ႐ိုကရက္ဟူ၍ ခြဲ၍ရခဲ့သည္။ မဆလေခတ္လို “ဗိုလ္” က “ဦး” ျဖစ္တာေတြ မ်ားလာသျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ရဲလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ခြဲ၍ရေသး၏။ ဗိုလ္ေနဝင္း(ဦးေနဝင္း)၊ ဗိုလ္စန္းယု(ဦးစန္းယု)၊ ဗိုလ္စိန္လြင္( ဦးစိန္လြင္) စသူတို႔မွာ ‘ဗိုလ္’ က ‘ဦး’ ျဖစ္သြားသူမ်ားဟု သိႏိုင္၏။ ယခုေတာ့ ခြဲရခက္ၿပီ။ “ဗိုလ္” က “ဦး” ေျပာင္းထားတာလား “ဦး” စစ္စစ္လား ခြဲရခက္ေနသည္။

အိမ္ေစာင့္အစိုးရတက္စဥ္က စစ္တပ္မွအရပ္ဘက္သို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရးပညာသြားယူသူမ်ားသာ ရွိခဲ့သည္။ “ဦး” အျဖစ္ ေျပာင္းျခင္း မဟုတ္၊ မဆလေခတ္တြင္ စစ္တပ္မွ အရပ္ဘက္ေျပာင္းသြားသူမ်ားရွိလာသည္။ ( “ဗိုလ္” မွ “ဦး” ျဖစ္သူမ်ား) အႏွစ္ ၃ဝ ေက်ာ္ၾကာေသာအခါ အေရးပါသည့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနတိုင္း၏ အႀကီးအကဲတိုင္းသည္ “ဗိုလ္” မွ “ဦး” ျဖစ္လာသူေတြသာ ျဖစ္ေန၏။ ႏိုင္ငံေရးရာထူးမ်ားတြင္ကား ရာႏႈန္းျပည့္ေလာက္ “ဗိုလ္” မွ “ဦး” ျဖစ္လာသူေတြသာျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္္  ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္ကို စစ္သားလား အရပ္သားလား ခြဲစရာ မလိုသလို ျဖစ္ေနၿပီ။

စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ “ေခါင္းေဆာင္မႈ” ေနရာလက္လြတ္သြားပါက အႏွစ္ ၃ဝ ေက်ာ္ အေပၚစီးယူခဲ့သမွ်အားလံုး ေရစုန္ေမွ်ာ လိုက္သလို ျဖစ္သြားမည္။ ဤအျဖစ္ကို စစ္အုပ္စုအျဖစ္မခံႏိုင္သျဖင့္ အေသအလဲ႐ုန္းကန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ေခတ္ကေျပာင္းေနသည္။ ျပည္သူမ်ားႏိုးၾကားေနသည္။ ဓါးျပတိုက္ေနသလို “လုယူ” ထား၍မရေတာ့ သျဖင့္ “ေတာင္းယူ” ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူေတာင္းစားေတာင္း ေတာင္းျခင္းေတာ့မဟုတ္ ျပန္ေပးဆြဲထားကာေတာင္းေနျခင္း မ်ိဳးေတာင္းေနသည္။ “အာဏာကို ေရရွည္ မယူထားပါ” ဟူေသာအေျပာ၏ ေနာက္ကြယ္ကအဓိပၸါယ္မွာ အာဏာကို ျပန္ေပးဆြဲထားျခင္းပါဟုေျပာေနျခင္းႏွင့္ တသေဘာတည္းျဖစ္၏။

၂၅ % ျဖင့္ေတာ့ အစိုးရမဖြဲ႔ႏိုင္ပါဟူေသာ ဆင္ေျခကိုလည္း (နဝတ)က ေပးေလ႔ရွိသည္။ သူတို႔သည္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔သမားထံမွ ပညာယူထား ဟန္ရွိသည္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔သမားသည္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ သူ႔လူ ၂၅ % မွ်ပင္ ထည့္မ ထားပါ။ နည္းနည္းပဲ ထည့္ထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရအဖြဲ႔ကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ဖြဲ႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဒါက္တာဗေမာ္၊ သာယာဝတီဦးပု၊ ဂဠံဳဦးေစာ တေယာက္မေကာင္း တေယာက္ေျပာင္း လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ စစ္အုပ္စု၏ ၂၅ % က ပို၍ပင္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္။

အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔က ဘုရင္ခံကို ဗီတိုအာဏာေပးထားသလို စစ္အုပ္စုက သမၼတ သို႔မဟုတ္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ဗီတိုအာဏာေပးထား၏။ ၂၅% တခုတည္းျဖင့္စိတ္မခ်ႏိုင္၍ျဖစ္သည္။

ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္စနစ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ျပည္သူမ်ား နစ္နာခဲ့လွၿပီ။ ဤစနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္မွသာ ဗမာျပည္သည္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလမ္းေပၚ သို႔ စတင္ေျခခ်ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။  ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္စနစ္ကိုဖ်က္သိမ္းေရးသည္ အရင္းရွင္စနစ္တခုလံုး ဖ်က္သိမ္းေရးမဟုတ္ေၾကာင္း ကိုကား အထူးေျပာစရာလုိမည္မဟုတ္ပါ။ ဗမာျပည္၏ လက္ရွိဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးအဆင့္တြင္ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္ စနစ္ႏွင့္ ျဗဴ႐ိုကရက္အရင္းရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးတို႔သည္သာ အဓိကတာဝန္ႀကီး (၃)ခု ျဖစ္ေပေတာ့သည္ ။                      ။