(တတ်သိပညာရှင်များသို့)

(တတ်သိပညာရှင်များသို့)
တချို့ တိုင်းပြည်နဲ့ချီပြီး အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စမျိုးတွေမှာ တတ်သိပညာရှင်တွေအနေနဲ့ မီဒီယာတွေရဲအမေးအထိကို စောင့်မနေတော့ပဲ မိမိတို့မှာရှိထားပြီးသား အခိုင်အမာ အချက်အလက်တွေနဲ့ အသစ်ထပ်မံရရှိတဲ့သတင်းတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး ကိုယ့်အမြင်ကိုယ့သဘောထား ကိုယ့်အယူအဆ ကိုယ့်ကေက်ချက်ဆွဲမှု စတာတွေကို လူထုကိုအသိပေးနိုင်ရင် ကောင်းမယ်လို့ထင်ပါတယ်။
ဒီခေတ်လို လူမှုကွန်ရက်တွေ ပလူပျံနေတဲ့ခေတ်မှာ တခါတလေမှာ မီဒီယာကြီးတွေဟာ အချိန်နဲ့တပြေးညီစီးဆင်းဖို့ ခက်ခက်လာနေတာပါ။ သူတို့မှာက သူတို့အကန့်အသတ်တွေကလည်း ရှိနေပါတယ်။ လူမှုကွန်ရက်တွေကတော့ တနေရာရာမှာ တခုခုဖြစ်လိုက်တာနဲ့ တောမီးလို ဟုတ်ကနဲတောက်ပြီး အရပ်မျက်နှာရှိသမှကို ချက်ခြင်းပြန့်သွားတာပါ။

ပညာရှင်တွေအနေနဲ‌့ တခုခုပြောမယ်ဆို စကားလေးတလုံးကအစ သတိကြီးကြီးထားပြီး စေ့စေ့စပ်စပ်ပြောတတ်ကြတဲ့အပြင် မိမိပြောဆိုချက်တွေကို မိမိဘာသာတာ၊န်ယူရ တာဝန်ခံရတာလည်းဖြစ်တော့ မီဒီယာ့အကူမပါပဲလည်း ပြောလို့ဖြစ်ပါတယ်။ တခါတလေမှာ မီဒီယာတွေကမှ သူတို့လိုချင်တဲ့ဘက် မတိမ်း တိမ်းအောင် မဘိမ်း ယိမ်းအောင် ရေလာမြောင်းပေးတွေ မိကျောင်းမင်းရေခင်းပြတွေ လုပ်တတ်ပါသေးတယ်။ အဲ့သလိုလုပ်လို့လည်း အပြစ်ပြောစရာတော့ မရှိပါဘူး။ မီဒီယာတွေကိုး။ မီဒီယာအလုပ်ပဲလုပ်မှာပါ။ ပညာရှင်အလုပ် သူတို့လုပ်စရာမလိုသလို လုပ်လည်းမလုပ်ပါ။
ပညာရှင်တွေအနေနဲ့ မိမိတို့ပြောမှာဆိုမှာတွေကို စာနဲ့ရေးပြီးပြောတာထက် ဗီဒီယိုကလစ်လေးတွေလုပ်ပြီး တင်တာမျိုးက ဆိုရှယ်လ်နက်ဝပ်တွေပေါ်မှာ ပိုထိရောက်မယ်ထင်ပါတယ်။ စာရှည်ရှည်သာ မဖတ်ချင်ရှိရမယ် စိတ်ဝင်စားတဲ့အကြောင်းအရာဆို ဘယ်သူမဆို ဆယ့်လေးငါးမိနစ်ကြည့်ဖို့ကျ ဝန်မလေးတတ်ကြပါဘူး။ နောက်တချက်က ဗီဒီယိုကလစ်လေးတွေက ကိုယ့်ဘာသာ အချိန်ယူပြင်ဆင်ပြီးလုပ်ရတာလည်းဖြစ်တော့ ကိုယ်ပြောချင်တာ အကုန်ပါအောင် တထိုင်တည်းပြောနိုင်သလို အချိန်ကုန်လည်း သက်သာပါတယ်။ တခြားလည်း ကောင်းကျိုးတွေနဲ့ ထိရောက်မှုတွေရှိပါသေးတယ်။ စာရှည်မစိုးလို့ မရေးပါရစေနဲ့‌ဗျား။
မျိုးမြင့်ချို
ဖေဖော်ဝါရီ ၂၆၊ ၂၀၂၀