(ဗကပရဲ့ ပြည်ချစ်ဝါဒလမ်းစဉ်)

(ဗကပရဲ့ ပြည်ချစ်ဝါဒလမ်းစဉ်)

(၁) ခရစ်သက္ကရာဇ် ‘၂၀၀၀’တုန်းက ဗကပ  က”ပြည်ချစ်ဝါဒလမ်းစဉ်’ ချမှတ်ခဲ့ပါတယ်။

· ကမ္ဘာ့စနစ်သစ် New World Order အတွက် အကြိတ်အနယ်ပြိုင်ပွဲကြီးတခု ၂၁ ရာစုမှာ ဖြစ်တော့မယ်။ ပြိုင်ပွဲရဲ့ဗဟိုချက်ဟာ အရှေ့အာရှမှာဖြစ်မယ်။ အဲ့ဒီလိုဖြစ်ရင် ဗမာပြည် ပါဝင်ပတ်သက်ရတော့မယ်။ အဲ့ဒီလိုဖြစ်ရင် ဗမာပြည်ကို ဘယ်လိုအနေအထားယူသင့်သလဲဆိုတာကို မျှော်တွေးမှန်းဆပြီးချမှတ်ခဲ့တာပါ။

 

(၂) ၂၀၁၂ မှာတော့ မျှော်တွေးသလိုဖြစ်နေပါပြီ။

· ကမ္ဘာ့စနစ်ဆိုတာ အင်အားကြီးနိုင်ငံတွေက ချမှတ်ကြတာဖြစ်တယ်။ လက်ရှိကမ္ဘာ့စနစ်(ဟောင်း)က ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်မှာနိုင်ခဲ့တဲ့နိုင်ငံကြီးတွေ ချမှတ်ခဲ့တာပဲ။ စစ်ရှုံးနိုင်ငံတွေက ဘာမှဝင်ပြီး ပြောခွင့်မရှိပါဘူး။

· ၂၁ ရာစုရောက်တော့ စစ်နိုင်တဲ့နိုင်ငံတွေအချင်းချင်း ပဋိပက္ခဖြစ်နေတယ်။ စစ်ရှုံးနိုင်ငံတွေကလည်း စီးပွားရေး အင်အားကြီးနိုင်ငံတွေဖြစ်နေပြီ။ သူတို့က နိုင်ငံရေးအဆင့်နေရာ ရချင်တယ်။ ဒါ့ကြောင့် ‘စနစ်သစ်’ကိုလိုလားတယ်။ ဂျာမဏီ ဂျပန်က ကုလသမဂ္ဂလုံခြုံရေးအမြဲတမ်းကောင်စီ UNSC မှာ နေရာ ရချင်တယ်။ အမေရိကန်ကလည်း သူ့ မဟာမိတ်တွေကို နေရာပေးချင်တယ်။ ‘ဗီတိုပါဝါ’မရှိတဲ့ အမြဲတမ်းကောင်စီဝင်လောက်ပေးချင်တယ်။ ရုရှား-တရုတ်ကတော့ အခုအတိုင်းပဲရှိစေချင်တယ်။

· စစ်ရှုံးနိုင်ငံမဟုတ်ပေမယ့် ဟိုတုန်းက အင်္ဂလိပ်ကိုလိုနီဖြစ်နေလို့ အိန္ဒိယက ကုလသမဂ္ဂမှာ အဆင့်နေရာမရခဲ့ဘူး။ အခု ရချင်နေတယ်။  UNSC မှာ အမြဲတမ်းတနေရာရချင်တယ်။ တရုတ်က မလိုလားပါဘူး။

 

(၃) ဗမာပြည်ရဲ့ပြည်တွင်းရေးမှာလည်း အပြောင်းအလဲရှိသွားပြီ။

· ဟိုတုန်းက ဒီမိုကရေစီနဲ့ လူ့အခွင့်အရေးတံခွန်လွှင့်ပြီး အမေရိကန်က ဗမာပြည်စစ်အုပ်စုကို ဖိအားပေးခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီလိုလုပ်လေ ‘ပြုပြင်ရေးနဲ့တံခါးဖွင့်ရေး’တံခွန်လွှင့်ထားတဲ့ တရုတ်အောက်ကို နဝတ/နအဖက တိုးဝင်လေ ဖြစ်ခဲ့တယ်။

· နှစ် ၂၀ လောက်အတွင်း တရုတ်-ဗမာနားလည်မှုသဝဏ်လွှာ MOU လက်မှတ်ထိုးတာတွေများတယ်။ စာချုပ် အဆင့်အထိရောက်တာလည်းရှိတယ်။

· အဲ့ဒါတွေက လက်သိပ်ထိုးစာချုပ်ထားတာတွေဖြစ်လို့ ပြည်သူမပြောနဲ့ တခြားမဆိုင်တဲ့ဝန်ကြီးဌာနတွေတောင် သိရတာမဟုတ်ဘူး။သက်ဆိုင်ရာဝန်ကြီးနဲ့ စစ်အုပ်စုနံပတ်ဝမ်းပဲသိတယ်။

အဲ့ဒါတွေကို ပြည်သူသို့ အပြည့်အစုံအစီရင်ခံစေရမယ်။

· တချို့စာချုပ်တွေက စစ်အာဏာရဲ့အကျိုးစီးပွားကိုပဲ ဦးစားပေးထားတာဖြစ်တယ်။ တိုင်းပြည် သယံဇာတကို လက်ညှိုးထိုးရောင်းစားတာဖြစ်တယ်။ ဥပမာ လက်ပန်းတောင်ကိစ္စမျိုး၊ မြစ်ဆုံကိစ္စမျိုး။

· တရုတ်ကသာ အေက်ဈေးနဲ့ဝင်နှိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ အိန္ဒိယ၊ ထိုင်း(ယိုးဒယား)ကလည်း ဝင်နှိုက်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က နိုင်ငံခြားအရန်ငွေ ဖောဖောသီသီရှိကြတာမဟုတ်လို့ တရုတ်လို လက်မသွက်နိုင်ဘူး။ ရန်ပုံငွေ ရှာနေရလို့ စီမံကိန်းတွေ ထစ်နေတယ်။ ‘ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းစီမံကိန်း’နဲ့ ‘ထမံသီရေအားလျှပ်စစ်စီမံကိန်း’တွေကိုကြည့်။ ကုလားတန်စီမံကိန်းတောင် သိတ်ပြီးမြန်မြန်ဆန်ဆန်လုပ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ တရုတ်မှာက နိုင်ငံခြားငွေ ထရီလီယံချီ ရှိတယ်။ တစ်ဘီလီယံလောက်သုံးဖို့တော့ ခတ်လွယ်လွယ်ပဲ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် MOU လက်မှတ်ထိုးဖို့မြန်တယ်။ စီမံကိန်းအကောင်အထည်ဖော်တာမြန်တယ်။ ကျောက်ဖြူ ရွှေလီ ခွန်မင်း ဓာတ်ငွေ့ပိုက်လိုင်းက ဒီနှစ်မှာ လည်ပတ်တော့မယ်။

 

(၄) နှစ်ဆယ်ရာစုရဲ့ ဒုတိယ ‘ဆယ်စုနှစ်’ထဲရောက်တော့ တမျိုးပြောင်းသွားပြီ။

· အမေရိကန်က တရုတ်ရင်ခွင်ထဲ ဟိုတုန်းကအတင်းတွန်းပို့ခဲ့သလို အခုတော့ ဒလကြမ်းဆွဲထုတ်ချင်ပြီ။

· ဦးသိန်းစိန်အစိုးရကလည်း ငွေထုပ်ပိုက်ပြီးလာမယ့် ဘယ်နိုင်ငံကိုမဆို ကြိုဆိုဖို့အသင့်။ ဟိုတုန်းက လက်သိပ်ထိုး ရောင်းစားတယ်။ ခုတော့ ဗြောင်ရောင်းစားနေတယ်။ (တောင်ကိုးရီးယားကို (မတန်တရာ) အာဇာနည်ကုန်းမှာ နေရာပေးတာကြည့်။ ဂျပန်ကို သီလဝါစီမံကိန်း ထိုးအပ်တာကြည့်) သူတို့က အမေရိကန်လိုမဟုတ်ဘူး။ အရန်ငွေတွေ ရှိတယ်။ လက်သွက်နိုင်တယ်။

· အမေရိကန်ဟာ ကမ္ဘာ့နံပတ်ဝမ်းပဲ။ ငွေမပေါပေမယ့် အာဏာစူးရှတယ်။ သူ့မဟာမိတ်တွေအတွက် ဗမာပြည်တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပေးနိုင်တယ်။ တရုတ်ကို ‘ဟန့်’ပေးနိုင်တယ်။

 

(၅) ဗကပရဲ့ ပြည်ချစ်ဝါဒလမ်းစဉ်။

· ဗမာပြည်ရဲ့အချုပ်အခြာအာဏာနဲ့ နယ်မြေပိုင်နက်တလုံးတစည်းတည်းရှိမှုကို ဘယ်နိုင်ငံကြီး ဘယ်နိုင်ငံခြားကိုမှ ထိပါးခွင့်မပေးဘူး။ သွေးတစက်ကျန်သည်အထိ တိုက်မယ်။

· နိုင်ငံခြားနဲ့ချုပ်ဆိုသမျှ MOU တွေ၊ စာချုပ်တွေ ပွင့်လင်းမြင်သာမှု အပြည့်အဝရှိရမယ်။ ပြည်သူကိုအသိမပေးပဲ တိုင်းပြည်ကိုလက်သိပ်ထိုးရောင်းစားတာကို ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။

· ဗမာပြည်ရဲ့အချုပ်အခြာအဏာ၊ နယ်မြေပိုင်ဆိုင်မှုနဲ့ အမျိုးသားဂုဏ်သိက္ခာကို တပြားသားမှအထိအပါးမခံဘူး။

· ကုဋေကြွယ်သူဌေးသား ခွက်လက်စွဲပြီး တောင်းစားနေရတဲ့ဘဝရောက်အောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ စစ်အုပ်စုကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး။

· တိုင်းပြည်ကို လက်ညှိုးထိုးရောင်းစားသူမှန်သမျှကို ဆန့်ကျင်မယ်။ ဗမာပြည်ရဲ့အကျိုးစီးပွားမပါတဲ့ပဋိပက္ခထဲမှာ ဝင်မပါဘူး။ ဘယ်သူ့အတွက်မှ သွေးတစက်မှ အကျမခံနိုင်ဘူး။