ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (၂၃)

ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (၂၃)

(ျဖစ္တည္မႈဝါဒီတို႔သည္ အျခား ေခတ္ၿပိဳင္ နာမ္ဝါဒီဆရာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ရုပ္ဝါဒႏွင့္နာမ္ဝါဒ အျငင္းပြားမႈျပႆနာကိုေရွာင္ကြင္းရန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ၾကသည္)

သူတို႔က စိတ္ႏွင့္ရုပ္ သို႔မဟုတ္ ျပဳသူ ကတၱားပိုင္းႏွင့္ အျပဳခံကမၼပိုင္းတို႔သည္ 'ျဖစ္တည္မႈ'တြင္ေပါင္းစည္းေနၾကသည္ဟုဆိုၾကသည္။ ယင္း ျဖစ္တည္မႈကိုဆင္ျခင္မႈျဖင့္သာလွ်င္ ထုိးထြင္းသိျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ လြတ္လပ္မႈျပႆနာကို အထူးဂရုထားကာ တင္ျပၾက သည္။ ဤသို႔တင္ျပရာတြင္ဆင္ျခင္ျခင္းကို ေဘးခ်ိတ္ထားကာ ဓမၼဌိဓာန္က်ေသာ ေလာကနိယာမတရားကုိ လုံးဝဥေပကၡာျပဳထားၾကသည္။ လြတ္လပ္မႈကို ပုဂၢလစိတ္အလိုအတိုင္းသာ နားလည္ၾကသည္။ ဓမၼဌိဓာန္က်ေသာ လိုအပ္ခ်က္တရားႏွင့္ လံုးဝကင္းလြတ္ေသာသေဘာ အျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။

ပုဂၢလလူသားတိုင္းသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ တည္မွီေနမည္ဟူေသာအယူအဆက္ုိ လံုးဝျငင္းဆိုၾကသည္။ ပုဂၢလလူသားသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လုံးဝမပတ္သက္ဘဲ မိမိဘဝက္ုိ မိမိဘာသာမိမိ လြတ္လပ္စြာတည္ေဆာက္ေဖာ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္။ လူတန္းစားတုိက္ပြဲရွိေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ ထိုယူဆခ်က္သည္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ေပ။

စင္စစ္မူ ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ အရင္းရွင္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္းရွိလူသားတို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ့ဲအေနအထားႏွင့္ အဆိုးျမင္အယူအဆတို႔၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္ခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းဝါဒသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူမႈေရးဘဝအၾကပ္အတည္းျပႆနာမ်ားကုိ သိပၸံနည္းက် ေျဖရွင္း ေပးႏိုင္သည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ဘူဇြာလူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ပဋိပကၡအၾကပ္အတည္းမ်ားကိုပင္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္သိပၸံနည္းမက်ေပ။ ဒိုင္ယာလက္တစ္နည္းက ်ရုပ္ဝါဒဒႆနႏွင့္ လံုးဝဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေပသည္။

(ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေခတ္၏ လႊမ္းမိုးၾသဇာအျပဳႏိုင္ဆံုးေသာ နာမ္ဝါဒဒႆနတရပ္ျဖစ္သည္) အျခားေသာေခတ္ၿပိဳင္နာမ္ဝါဒဒႆနမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ယင္းဝါဒသည္ အရင္းရွင္စနစ္၏ အေထြေထြအၾကပ္အတည္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ရလဒ္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အျခား ဘူဇြာဒႆနမ်ားႏွင့္မတူဘဲ ဘူဇြာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ဆိုးဆုိးရြားရြားႀကီးကုိ ဖ်ားနာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္တည္မႈဝါဒ က အသိအမွတ္ျပဳခံယူေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အရင္းရွင္မဟုတ္ေသာ ႂကြယ္ဝသည့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္သို႔ အသြင္္ေျပာင္းရန္ ႏိႈးေဆာ္ျခင္း ျပဳေပသည္။ ဤသည္ေၾကာင့္လည္း အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ယင္းစနစ္၏ အနာဂတ္ယံုၾကည္မႈအေပၚ အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့လာ သူတို႔အား ျဖစ္တည္မႈဝါဒက ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သို႔ရာတြင္ ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ ဘူဇြာလူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ အၾကပ္အတည္းမွ ထြက္ေပါက္ကိုမၫႊန္ျပႏိုင္ေပ။ အနည္းဆံုး လူမႈေျပာင္းလဲေရးကုိ မွ်ပင္ မေပးႏိုင္ေပ။ ျဖစ္တည္မႈဝါဒက ေတာင္းဆိုသည္မွာ လူ႔အရွိတရား၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္အႏွစ္သာရျဖစ္သည္ဟုဆုိေသာ မိမိ၏ ပုဂၢလ သေဘာကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကရန္ ျဖစ္ေပသည္။

ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ အရင္းရွင္စနစ္၏အၾကပ္အတည္းကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလံုး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္လံုး၏ အၾကပ္အတည္းအျဖစ္ မွတ္ယူသည္။ ဤဝါဒအရ အရင္းရွင္စနစ္၏ဝိေရာဓိမ်ား အၾကပ္အတည္းမ်ားသည္ သမိုင္းစဥ္ျပဌာန္းမႈအရျဖစ္ေပၚျခင္း မဟုတ္ေပ။ လူသား၏ မႏုႆေဗဒဆုိင္ရာအႏွစ္သာရ သေဘာလကၡဏာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ လူ႔ဘဝျဖစ္တည္မႈတြင္ရွိေနေသာ မဆီေလွ်ာ္မညီၫြတ္ ခ်က္မ်ား၏ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္တရပ္ ျဖစ္ေပသည္။

ပုဂၢလလူသားတို႔သည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း လူအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္မဆုိင္ဘဲ လံုးဝ လြတ္လပ္ေနသည္ဟူေသာ ျဖစ္တည္မႈဝါဒခံယူခ်က္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လွေပသည္။ လူမႈေရးဆက္ႏြယ္္မႈမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းအသင္းအပင္းသေဘာတို႔ကို လံုးဝ မ်က္ကြယ္ ျပဳရာလည္း ေရာက္ေပသည္။ ပုဂၢလဓိဌာန္ဝါဒက္ုိ တဘက္ေစာင္းနင္း အသားေပးလြန္းေသာဝါဒျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။

'လူသားတဦးခ်င္းစီသည္ ပုဂၢလဓိဌာန္သေဘာျဖစ္သည္ဟူေသာအယူမွတဆင့္ လူသား၏လြတ္လပ္မႈသည္ ျပဌာန္းမႈလံုးဝကင္းမဲ့ေသာ လြတ္လပ္မႈျဖစ္သည္။ လံုးဝ လြတ္လပ္မႈျဖစ္သည္' ဟူေသာ ခံယူခ်က္သို႔ေရာက္ရွိေပသည္။ ယင္း ခံယူခ်က္သည္ ျပဌာန္းခံဝါဒကို စိတ္လိုက္ မာန္ပါျငင္းဆန္လုိက္ျခင္းမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ လူသားအျပဳအမူ၏ ဓမၼဓိဌာန္အေျခအေနကုိ အစြန္းေရာက္ေအာင္ ျငင္းပယ္လိုက္ ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

(အမွန္စင္စစ္ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ လူသား၏အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကုိ တစစီဖဲ့ေႁခြပစ္လိုက္ေသာဝါဒျဖစ္၏) ဆင္ျခင္တံုတရားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ လူမႈေရးဘဝကုိ ျပက္ရယ္ျပဳ ႏွိမ့္ခ်ေသာဝါဒျဖစ္သည္။ လူ႔ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ကို လူ႔သမိုင္းတြင္အေျခခံ၍မရွာဘဲ ေသျခင္း တရားတြင္သြားေရာက္ ေစာင္ေ့ရွာက္ရွာေဖြသည့္ဝါဒ ျဖစ္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရဆုိပါလွ်င္ ျဖစ္တည္မႈဝါဒီတို႔ကို ေဖာက္ျပန္ေရးသမားမ်ား၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ားမွသည္ တိုးတက္ေသာလူမႈေရးအင္အားစုမ်ားအထိ အသြင္္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေတြ႔ရေပသည္။ မည္သို႔ဆုိေစ ဆင္ျခင္မႈဆန္႔က်င္ဝါဒ၊ အဆုိးျမင္ဝါဒ၊ ပုဂၢလအေျချပဳဝါဒျဖစ္ေသာ ျဖစ္တည္မႈဒႆနသည္ လူမႈဆက္ႏြယ္္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ အေျခခံက်က် အသံုးျပဳရမည့္ ေတာ္လွန္ေရးဒႆနတရပ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါေခ်။

(၁၉ရာစုတြင္မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ ရုိမန္တစ္(ဘဝအလြမ္းသမား)ဟုေခၚၾကေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ ဤကမၻာေလာကအား ျငင္းပယ္ေသာ သေဘာထားကို ခံယူလာၾကသည္) ဤေလာက ဤကမၻာသည္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာေလာက ျဖစ္သည္။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္လႊမ္းေနေသာေလာကျဖစ္သည္ဟု သူတို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္၊ ကဗ်ာဆရာသည္ ဤေလာကႀကီးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မရည္ရြယ္ဟု လည္း ခံယူၾကေပသည္။ ကမၲာေလာကအထက္တြင္ရစ္ဝဲေနေသာ ကမၻာေလာကႀကီး၏ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္လည္း လံုးဝကင္းျပတ္ေသာ ထာဝရတည္တ့ံသည့္ ၿငိမ့္ေညာင္းေသာခံစားမႈမ်ားက္ုိခံစားရသည့္ တခဏတာကာလကို ကဗ်ာဆရာသည္ ရရွိခံစားဖြဲ႔ဆုိသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤခံစားမႈသည္ တကယ့္အစစ္အမွန္ေလာ၊ လွည့္စားမႈေလာ၊ အိမ္မက္ေလာ၊ ဘိန္း မူးယစ္ေဝသီျခင္းေလာ၊ ရိုမန္တစ္ကဗ်ာဆရာမ်ားကမူ ကမၻာေလာကႏွင့္လံုးဝမဆုိင္ေသာ ယင္းသို႔ခံစားမႈမ်ိဳးကို တမ္းတၾကသည္။

ႏွစ္ဆယ္ရာစုတြင္ရိုမန္တစ္ဝါဒသည္ အမည္တမ်ိဳးျဖင့္ ရွင္သန္လာသည္။ ျဖစ္တည္မႈဝါဒဟူေသာ နံမည္ႏွင့္ျဖစ္၏။ အေျခခံျပႆနာကမူ တမ်ိဳးတည္းသာ။ ေလာက ၂ မ်ိဳးမွာ ဘယ္ေလာက က စစ္မွန္သလဲ၊ ျမင့္ျမတ္ထူးျခားေသာ တန္ခိုးေတာ္ရွင္တို႔၏ ကမၻာေလာကေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ကၽြန္ုပ္တို႔ လူသားမ်ားအေနျဖင့္ သားေကာင္မ်ားအျဖစ္၊ အကူညီမဲ့သူမ်ားအျဖစ္ အစုိးမရသည့္သေဘာျဖင့္ခံစားေနရေသာ ကမၻာေလာကေလာ။ မည္သည့္အျဖစ္က အမွန္တရားလဲ၊ လူသား၏ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္မႈအေတြ႔အႀကံဳေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ မိမိခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက၏ အက်ဥ္းသားျဖစ္ရေသာအေတြ႔အႀကံဳေလာ။

မည္သို႔ဆိုေစ ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ ရိုမန္တစ္ဝါဒက့ဲသို႔ အဆုိးျမင္ဝါဒ သိပ္မလြန္ကဲေပ။ အဆိုးအေကာင္းကုိ လွ်စ္လွ်ဴရႉတတ္သည့္ ဥေပကၡာ သေဘာက ပုိမ်ားေပသည္။ ယင္း ျဖစ္တည္မႈဝါဒခံယူခ်က္ကုိ 'လူပုဂၢိဳလ္တဦးကို ဖ်က္ဆီး၍ရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို ေအာင္ျမင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္' ဟူေသာ ဟမဲင္းေဝး၏စကားျဖင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ပါသည္။

အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈတြင္ ဘဝ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ အဇၩတၱလားရာ ေမွးမွိန္ကြယ္ေပ်ာက္လာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ နီးပါးမွ်ရွိေပၿပီ။ ဤသို႔ေသာဘဝ၏ အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့ျခင္းျပႆနာက္ို ဒႆနတရပ္အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ေသာအခါ ျဖစ္တည္မႈဝါဒဟု တြင္လာေပသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္း ျဖစ္တည္မႈဝါဒသည္ ဖ်ားနာေနေသာအေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ၏ ေရာဂါလကၡဏာကုိသာ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပေပးႏိုင္ေပသည္။ ေရာဂါ သက္သာရာသက္သာေၾကာင္း ေဆးခ်က္ကုိမူ မေပးႏိုင္ေပ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့မႈတည္းဟူေသာ နိဒါန္းအေပၚအေျခခံ၍ ရပ္တည္လႈပ္ရွားႏိုင္မည္မဟုတ္။ တိက်ေသာစံႏႈန္းမ်ား၊ တန္ဖုိးသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားရွိရန္လိုေပသည္။