ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (၂၁)

ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (၂၁)

ဘဝ၏ျဖစ္ႏိုင္ေျခကုိျငင္းပယ္ျခင္း

ယန္းေပါဆာ့တ္၏အလုိအရ လူသားတဦးတြင္အတၱတခု(ဝါ) အတၱေကာင္တေကာင္ရွိေနသည္ဟု ေျပာဆုိ၍ မရေပ။ အေၾကာင္းမွာ လူတေယာက္အတြက္ သူပုိင္ဆိုင္သမွ်အားလုံးမွာ သူ၏ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုယ့္အတြက္ကုိယ္ရွိျခင္း (Being­ for­ itself)ဟူသည့္ 'သိစိတ္'ကိုအေျခခံဝတၳဳ သေဘာတရပ္အေနျဖင့္ သတ္မွတ္၍မရႏိုင္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ လူဟူသည္ ရုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္းမဟုတ္။ အျပဳခံအရာဝတၳဳတခုလည္း မဟုတ္။ သိစိတ္ျဖစ္စဥ္တရပ္သာျဖစ္သည္။ ယင္းသိစိတ္ဟူသည္မွာလည္း အဟုတ္တကယ္ရွိၿပီး ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည့္ဂုဏ္ရည္မ်ားႏွင့္ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ေဖာ္ေဆာင္၍ ရႏိုင္ေကာင္းသည့္အရာမဟုတ္ေပ။ သိစိတ္တြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာ အေကာင္အထည္ပစၥည္းဟူ၍ ဘာမွမရွိ။ အာကာသ(Space)တည္းဟူေသာ ေနရာေဒသ အဝွမ္းတရပ္အတြင္း ေနရာခ်ထား သတ္မွတ္၍ရႏိုင္ေကာင္းသည္လည္း မဟုတ္ေပ။ သိစိတ္ကို အေရအတြက္အားျဖင့္ ေရတြက္သတ္မွတ္ႏိုင္သည္မဟုတ္။ အမွန္စင္စစ္ သိစိတ္ဟူသည္ ထိေတြ႔သိျမင္၍ရႏိုင္ေသာအရာ မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ဆိုပါလွ်င္ သိစိတ္၏ေနာက္ဆံုးလားရာပန္းတိုင္ကားအဘယ္နည္းဟု ေမးစရာရွိလာသည္။ ယန္းေပါဆာ့တ္၏အေျဖကား သိစိတ္တည္းဟူေသာလူသား၏ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္မွာ လံုးဝျငင္းပယ္ျခင္းသေဘာ သာလွ်င္ျဖစ္၏။

လူသားတဦး၏ျဖစ္တည္မႈဘဝအတြင္း ဗဟိုအခ်က္အျခာတြင္ မတည္ၿမဲမႈ၊ အစိုးမရမႈသေဘာတို႔သည္ အၿမဲတမ္း မသိမသာမထင္မရွား ရွိေနၾက၏။ လူ႔ေလာကတြင္ လူတို႔သည္ တစံုတခုကုိရယူပုိင္ဆုိင္လုိမႈအတြက္ အလုပ္အကုိင္ အျပဳအမူမ်ားကုိႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ဆုံး၌ လူတို႔သည္ သူ႔ဘဝတြင္ ဘာမွ ရရွိမသြားၾကေပ။ ကိုယ္အပုိင္ဆိုင္ဆံုးဟူသည့္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကုိပင္ မရႏိုင္၊ မပုိင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကေပ။ လူ႔ဘဝကို အေပၚယံေၾကာအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ စစ္မွန္။ တည္ၿမဲ၏။ ျပည့္စုံ၏ဟုထင္စရာျဖစ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ လူသားတိုင္း၏ဘဝတိုင္းသည္ လံုးဝအဓိပၸါယ္မဲ့ေသာအျဖစ္၊ ယုတၱိကင္းေသာအျဖစ္၊ ဘာမဆိုေျပာဆုိသတ္မွတ္၍မရသည့္အျဖစ္သို႔ ဦးတည္ ေနသည္သာျဖစ္သည္။ မည္သို႔ေသာလူသားျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိေသာနတၱိဘဝအျဖစ္ အဆုံးသတ္သြားရသည္သာ ျဖစ္၏။

ဆာ့တ္သည္ သူ၏အသံတိတ္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေသျခင္းတရားကိုထည့္သြင္း သရုပ္ေဖာ္ခဲ့သည္။ ဤစာအုုပ္တြင္ျပင္သစ္တို႔၏ ဖက္ဆစ္ ဂ်ာမန္ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ေသျခင္းတရားသည္ လူတို႔အတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့သည့္ကိစၥ၊ ႀကံဳေလ့ႀကံဳထရွိေသာကိစၥ ျဖစ္လာေၾကာင္းကို ထင္ျမင္လာေစရန္တင္ျပ၏။ ေသျခင္းတရားကို ထိတ္လန္႔ေၾကာက္မက္စရာ ဒုကၡေဘးဆုိးႀကီးအျဖစ္ မစဥ္းစားၾကႏွင့္။ မခံယူၾကႏွင့္။ ေသျခင္းတရားဟူသည္ လူသားတဦး၏ဘဝတြင္ မုခ်မေသြ ဆုိက္ေရာက္သြားမည့္ခရီးပန္းတိုင္ျဖစ္၏။ လူတုိင္းလူတုိင္း ေမြးဖြားကတည္းက ပုိင္ဆုိင္လာရသည့္ ကုိယ္ပိုင္ေဝစုျဖစ္သည္။ လူသားတို႔အတြက္ အမွန္တကယ္အေျခခံလွသည့္ အစစ္အမွန္အရွိတရား ႀကီးသာျဖစ္သည္ဟု စဥ္းစားခံယူၾကရန္ ဆာ့တ္က ေျပာၾကားသည္။

ဂ်ာမန္ျဖစ္တည္မႈဝါဒီ ဟိုင္ေဒဂါးက လူတို႔သည္ ေသျခင္းတရားႏွင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရမည္သာျဖစ္၏။ ဤသေဘာကို အစဥ္သျဖင့္ ေတြးသိထုိက္သည္။ လူ႔ဘဝဟူသည္ ေသျခင္းတရားျဖင့္ အခ်ည္ႏွီးျဖစ္သြားရမည့္သေဘာပါတကားဟု တိတိပပခံယူထားဖုိ႔ လုိသည္။ ေသျခင္းတည္းဟူေသာ အခ်ည္းႏွီးသေဘာအျဖစ္ အမွန္တကယ္ သိျမင္နားလည္ထားပါက ဤေလာက၌ အဘယ္သို႔ေသာ ဒုကၡမ်ိဳးကုိမွ် အေရးႀကီးေသာအရာဟု ထင္ျမင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္။ ေသျခင္းတရားသည္ ဘဝ၏အမွန္တရားျဖစ္၏။ ဘာမွ် ေတြေဝေနစရာ မလုိ။ ေၾကာက္ရြံ႔ေနစရာလည္း မလုိ။ ေၾကာက္ရြံ႔ေနာက္တြန္႔၍ လြဲဖယ္သြားမည့္အရာလည္း မဟုတ္။ ႀကံဳရမည့္အရာကို ရင္ဆုိင္ရန္သာရွိ သည္ဟု ခံယူထားရမည္။ ဤသို႔ခံယူထားျခင္းျဖင့္ မိမိေရာက္ရွိျဖစ္တည္လာသည့္ေလာက၌ လုပ္ေဆာင္အပ္သည္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သူ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာမည္ဟုဆိုခဲ့သည္။

ေသျခင္းတရားႏွင့္စပ္လွ်ဥ္း၍ ယန္းေပါဆာ့တ္က ဤသို႔ဖြင့္ဆိုခဲ့၏။ ကၽြန္ုပ္တို႔သည္ေသျခင္းတရား၏ ယုတၱိမတန္မႈ(ဝါ)အဓိပၸါယ္မဲ့မႈကို ဦးစြာ အသိအမွတ္ျပဳရမည္။ လူသားတုိင္းသည္ မည္သည့္အခ်ိန္ဟူ၍ တိတိက်က်သတ္မွတ္မထားသည့္ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခံရသူခ်ည္းျဖစ္၏။ လူတဦးစီသည္ ယင္းေနာက္ဆံုးျပစ္ဒဏ္အတြက္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ ျပင္ဆင္ေနသူျဖစ္၏။ စက္တိုင္ေပၚတြင္အေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဆာင္ျပႏိုင္ရန္အတြက္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ်အရာအားလုံးကို အစြမ္းကုန္အားထုတ္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ကၽြန္ုပ္သည္ ေသျခင္းတရားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား၍မရႏိုင္။ မည္သည့္အခ်ိန္အခါတြင္ျဖစ္ေပၚမည္ဟူ၍ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား အျဖစ္အပ်က္ ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား၍ရႏိုင္ေကာင္း၏။ ေသျခင္းတရားကား မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ျဖစ္ေပၚလာမည္ကို တိတိက်က်သိေသာအရာမဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားကိုသတ္မွတ္ထားသည့္ အခ်ိန္ဇယားအတုိင္း ဆုိက္ေရာက္မည့္ရထားတစင္းပမာ သေဘာမထား အပ္ေပ။

ေသျခင္းတရားသည္ အခ်ိန္မမွန္သည့္ရထားပမာ ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကုိ မသိႏိုင္ေပ။ အခ်ိန္ေစာ၍ေရာက္လာမည္လား၊ ေနာက္က်၍ ေရာက္လာမည္လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပံုမွန္ေရာက္လာမည္လား တိတိက်က်မသိႏိုင္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ေသျခင္းတရားကို အစြဲႀကီးတရပ္အေနျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား မထားအပ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ေသျခင္းတရားသည္ ဘဝ၏ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အလားအလာတရပ္ မဟုတ္ေပ။ ဘဝ၏ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အလား အလာအားလံုးကို ျငင္းဆန္ပယ္ဖ်က္လုိက္ျခင္းသေဘာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ျပင္သစ္စာေရးဆရာႀကီး ဘားလ္ဇတ္သည္ သူ၏ Les Chouns ဟူေသာ(ဘဝသရုပ္ေဖာ္)ဝတၳဳကို မေရးသားခင္ေသဆုံးသြားပါက သူသည္ ကာမရာဂနိႈးဆြသည့္ ေပၚပင္ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ဝတၳဳမ်ားကုိသာ ေရးသားသည့္ အေပါစား စာေရးဆရာတစ္ဦးသာျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူၾကေပလိမ့္မည္။ ယခုကဲ့သို႔ ျပင္သစ္စာေပသမ္ိုင္းဝင္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ ေသျခင္းတရားသည္ ဘားလ္ဇတ္၏ ဘဝျဖစ္ႏိုင္ေျခအလားအလာကုိ လုံးဝျငင္းဆန္ပယ္ဖ်က္လိုက္ေပသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ယန္းေပါဆာ့တ္သည္ ေသျခင္းတရားကုိ လူ႔ဘဝ၏ေယဘုယ်ျငင္းပယ္မႈတရား(Universal Negation) အျဖစ္ ရႉျမင္ခဲ့သည္္။ ဤသို႔ ရႉျမင္္သုံးသပ္ရင္း ဆာ့တ္သည္ ျငင္းပယ္ဆန္႔က်င္အရွိတရား(ဝါ)မရွိေသာအရွိတရားမ်ားကို ရွာေထြေတြ႔ရွိခဲ့သည္္။ ယေန႔ ရူပေဗဒဘာသာတြင္ ရုပ္အျဖစ္ တည္ရွိမေနေသာရုပ္(ဝါ)ဆန္႔က်င္ရုပ္ကုိ ေတြ႔ရွိလာၿပီး စူးစူးစုိကစိုက္ေလ့လာေနၾက၏။ ယေန႔ကမၻာ့စာေပေလာကတြင္လည္း ဇာတ္လုိက္မဆန္ေသာဇာတ္လိုက္(ဝါ) ပတိဇာတ္လုိက္မ်ားျဖင့္ ေရးဖြဲ႔သည့္ဝတၱဳမ်ားသည္ ေနရာယူခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူသားတို႔သည္ လူ႔ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့မႈမ်ား၊ ေလာက၏အႏွစ္သာရမဲ့မႈမ်ား၊ ဗလာခ်ည္းသက္သက္ျဖစ္မႈမ်ားကုိ ေတြ႔ႀကံဳ ခံစားၾကရ၏။ မိမိဘဝ၏ မလံုၿခံဳမတည္ၿမဲမႈကုိလည္း ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားသည္ ဤေလာကရွိ မိမိအပါအဝင္ အရာရာတုိင္းအေပၚ ယုံၾကည္မႈကင္းလာ၏။ သံသယပြားလာၾက၏။ မိမိဘဝအေပၚ အၿမဲတမ္းစုိးရိမ္ပူပန္ေနရသည့္ အျဖစ္သို႔ေရာက္ၾက ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူသားတို႔သည္ စိုးရိမ္ပူပန္ေသာေခတ္ထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကရသည္ဟုဆုိရေပမည္။ ဤသို႔ေသာ လူ႔ဘဝ၏အဓိပၸါယ္မ့ဲမႈသေဘာႏွင့္ မရွိေသာတရားအယူအဆမ်ားကို သိရွိနားလည္ထားျခင္းမရွိပါက မ်က္ေမွာက္ေခတ္စာေပ၊ ကဗ်ာမ်ားကုိ နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

ဤေလာကႀကီးထဲတြင္ ယခု ရွိမေနျဖစ္မေနေသာအရာမ်ား(Things that are not there)(ဝါ) မရွိေသာအရွိတရားမ်ားျဖင့္ ျပည့္လႊမ္း ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရ၏။ ယင္း မရွိေသာအရွိတရားမ်ားသည္ လူ႔ဘဝအေပၚ အင္အားႀကီးမားစြာျဖင့္ လႊမ္းမုိးေနေပသည္။ ယခု ရွိေနေသာ အရာမ်ားထက္ လူ႔ဘဝအေပၚ ပုိမုိစုိးမိုးထားသည္ကုိလည္း ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည့္ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တဦးကသူ႔ခ်စ္သူထံမွတယ္လီဖုန္းေခၚသံကို ေစာင္ေ့မွ်ာ္ေန၏။ တယ္လီဖုန္းသည္ ႏွစ္ဦးသား ခ်ိန္းဆိုသတ္မွတ္ထားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေခၚသံျမည္မလာ။ ဤအခ်ိန္တြင္ တယ္လီဖုန္းေခၚျမည္သံႏွင့္ တယ္လီဖုန္းမေခၚျမည္သံ ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ မည္သည္က ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနသည့္ခ်စ္သူအေပၚ ၾသဇာျပဳလႊမ္းမုိးထားပါသနည္း။ တယ္လီဖုန္းကလည္း ခုထိမလာဘူးဟူေသာအေတြးက သူ႔အေပၚစုိးမုိးထားသည္သာ ျဖစ္၏။

တနည္းအားျဖင့္ ျငင္းဆန္အရွိတရား(ဝါ)မရွိေသာအရွိတရားက သူ႔ တကိုယ္လံုးအေပၚဖိစီးလႊမ္းၿခံဳထားေပသည္။ လူသားတို႔သည္ ၂ဝ ရာစု ေခတ္ကုိ မိမိတို႔၏ လွပေသာအနာဂတ္အျဖစ္ အလြန္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ တည္ၿငိမ္ေကာင္းမြန္လွေသာ အဆင့္ျမင့္လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အဖဲြ႔အစည္းတရပ္ ျဖစ္တည္ေပၚထြန္းလာလိမ့္မည္ဟုလည္း မွန္းဆငံ့လင့္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၂ဝရာစုတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေပၚလာသည္ မ်ားကား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားသာျဖစ္၏။ အကန္႔သတ္မ့ဲအႏိုင္က်င့္ကၽြန္ျပဳမႈမ်ား၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လွေသာ အရိုင္းအစိုင္းဝါဒမ်ား၊ လူရိုင္းထက္ ထူးကဲဆန္းျပားသည့္ သတ္ျဖတ္ၫွဥ္းဆဲမႈမ်ားက္ို လူသားတို႔သည္ ပိုမုိေတြ႔ႀကံဳလာရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္း ဤရာစုေခတ္တြင္ လူ႔ဘဝႏွင့္ပတ္သက္၍ ျငင္းပယ္ဆန္႔က်င္ျခင္းသေဘာကုိ အေလးနက္ျပဳထားသည့္ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အဆိုးျမင္ ဒႆနမ်ားေပၚထြန္းခဲ့သည္မွာ မဆန္းလွေပ။ ယန္းေပါဆာ့တ္၏ဒႆနမွာလည္း ျငင္းပယ္ဆန္႔က်င္ျခင္းသေဘာကုိ အေလးနက္ထားသည့္ ဒႆနတရပ္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းဆန္႔က်င္ျငင္းပယ္ျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူ႔ဘဝ၏အစစ္အမွန္ျဖစ္တည္မႈအတြက္ အားမာန္အျပည့္ အဝျဖင့္ရင္ဆုိင္တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ယန္းေပါဆာ့တ္သည္ လြတ္လပ္မႈသေဘာကို ျငင္းပယ္ဆန္႔က်င္ျခင္း သေဘာျဖင့္စဥ္းစားတင္ျပျခင္းမွာ လူသား၏ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွသည့္ဖန္တီးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈအားမာန္သေဘာကုိ မီးေမာင္းထုိးျပျခင္း ျဖစ္ေပသည္။