(ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့စစ္သား)မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့စစ္သား)

မနက္က က်ေနာ္ေရးတဲ့ “ႏိုင္ငံေရးမျဖစ္ရင္ မျဖစ္ဘူး”စေတးတပ္စ္ကိုဖတ္ၿပီး “ခုလည္း စစ္သားေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲပါေနတာမဟုတ္လို႔ ဘာလဲ။ ဒီ့ထက္ ပိုပါရရင္ေတာ့ အာဏာျပန္သိမ္းဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ဘာလဲ ရွိၿပီးသား ဒီမိုကေရစီေလးပါ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ႏိုင္ငံျခားကေန ေျမွာက္ထိုး ပင့္ေကာ္လုပ္ေပးေနတာလား” ဆိုၿပီး တေယာက္က ေျပာလာပါတယ္။

က်ေနာ္ေျပာတဲ့ “ႏိုင္ငံေရးရွိျခင္း ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ျခင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေအာင္လုပ္ျခင္း”ဆိုတာကို သူ႔နားလည္သိျမင္ပံုကေနထြက္လာတဲ့ ေကာက္ခ်က္လို႔ယူဆပါတယ္။ အေၾကာင္း ၂ ခ်က္ေၾကာင့္ ခုလိုျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။

တစ္တခ်က္က သူ႔ႏိုင္ငံေရးလက္ေတြ႔ဘဝျဖတ္သန္းပံု ျဖတ္သန္းနည္း၊ သူ႔ႏိုင္ငံေရးလက္ေတြ႔က ျပဌာန္းေပးလိုက္တဲ့အသိနဲ႔ သူ႔ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ပါ။ နွစ္တခ်က္က ျဖည္ျဖည္ျဖန္႔ျဖန္႔နဲ႔ျပည့္ျပည့္စံု အခ်ိတ္အဆက္ရွိရွိ မေျပာတတ္ မေရးတတ္တဲ့ စိတ္သိတ္မရွည္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ အားနည္းခ်က္ပါ။

ဒီလိုပါ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ စစ္သားလည္း ႏိုင္ငံေရးရွိရမယ္ဆိုတာက... ျပည္ခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ(ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဟာ) ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံရွိတဲ့ လူေတြနဲ႔ သေႏၶတည္တာပါ။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းတပ္ထဲဝင္လာသူ တပ္မႉးႀကီးငယ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ စစ္သားျဖစ္ၿပီးမွ ႏိုင္ငံေရးနားလည္သြားသူထက္ ႏိုင္ငံေရးရွိသူကေန စစ္သားျဖစ္လာသူအမ်ားစုပါ။

ဗိုလ္ေတဇဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ စတဲ့ဘဝေတြကမွ စစ္သားလုပ္တာပါ။ စစ္သားဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး သေဘာ တရားေရးေတြ နားလည္မွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ တပ္တည္ေဆာက္ေရးမွာ အဓိကအေရးပါတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေစ့ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မဆြကတည္းက ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို တပ္ထဲေခၚၿပီး ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားေတြ ပို႔ခ်ေပးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ႏိုင္ငံေရးမႉးေတြ တြဲထားတာကို ၾကည့္ပါ။ စစ္မိန္႔ကိုတပ္မႉးကေပးရၿပီး ေသနတ္ေျပာင္းကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားက အမိန္႔ေပးတာပါ။ စစ္တိုက္မယ္မတိုက္ဘူးကို ႏိုင္ငံေရးသမားကဆံုးျဖတ္ၿပီး စစ္ပြဲႏိုင္ေအာင္တိုက္ဖို႔ ကိုေတာ့ တပ္မႉးေတြက ဆံုးျဖတ္ရတာပါ။

ဒီေနရာမွာ “ႏိုင္ငံေရးသမား”ဆိုတာက လူထုေခါင္းေဆာင္၊ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားသူေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီး တလက္ကိုင္ေၾကးစားတပ္ဘဝ မေရာက္ခင္အခ်ိန္အထိ ဗမာ့ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္မွာ ႏိုင္ငံေရးရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးတပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မႉးတပ္သားေတြ ႏိုင္ငံေရးရွိေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ထူေထာင္ခ်င္တဲ့စစ္ဗိုလ္ေတြ တပ္ကိုခ်ယ္လွယ္ခ်င္တိုင္း ခ်ယ္လွယ္လို႔ မရပါ။

အလားတူပဲ ႏိုင္ငံေရးသမား ကိုင္သမ်ွလည္း တပ္က အကိုင္မခံရပါ။ တပ္ကိုယ္၌က ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့တပ္ ျဖစ္သြားလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားက ႏိုင္ငံေရးထဲ ယူနီေဖါင္းႀကီးဝတ္ ေသနတ္ခါးထိုးၿပီးဝင္တာမ်ိဳးၾက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လက္မခံပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ဖဆပလဥကၠဌလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ မူလ လာခဲ့ရာ ႏိုင္ငံေရးသမားဘဝကို ျပန္သြားပါတယ္။ စစ္သားတုန္းက စစ္သားအလုပ္လုပ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္မယ္ဆို ယူနီေဖါင္းခၽြတ္ၿပီးမွ ဝင္လို႔ နမူနာျပခဲ့တာပါ။

ဒါဆို “စစ္သား စစ္တိုက္တတ္ ေတာ္ေရာေပါ့၊ ဘာ ႏိုင္ငံေရးနားလည္စရာ လိုလို႔လဲ၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္လ္စစ္သားဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးနားလည္ စရာမလိုဘူး၊ ဘာႏိုင္ငံေရးထဲမွ ဝင္ပါစရာလည္း မလိုဘူး”စတဲ့ဆီေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ စစ္သား ႏိုင္ငံေရးနားလည္တာနဲ႔၊ စစ္သား ႏိုင္ငံေရးထဲ ဝင္ပါတာဟာ သီးျခားစီျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သား ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါစရာမလိုဘူးဆိုတာ သာမန္ေတြးရင္ေတာ့ ဟုတ္နိုးနိုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက စစ္သားႀကီးေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ယူနီေဖါင္းႀကီးဝတ္ ေသနတ္ႀကီးခါးၾကားထိုးၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲတို႔ဘာတို႔ဆိုၿပီးလုပ္မွ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါတာ မဟုတ္ပါ။

ႏိုင္ငံနဲ႔ခ်ီၿပီး ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး အေရးႀကီးတဲ့စစ္ပြဲႀကီးေတြ တိုက္မယ္မတိုက္ဘူး ဆံုးျဖတ္တဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔အတူ စစ္သားႀကီး ေတြလည္း ပါရပါတယ္။ ပါမွရပါတယ္။ ပါလည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ ပါလည္း ပါေနပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္သားေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္တဲ့နည္းတမ်ိဳးပါ။ ေကာင္းတဲ့ ပါနည္းပါ။ စစ္ပြဲႀကီးေတြ ႏိုင္ေအာင္တိုက္ၿပီးလို႔ စစ္ႀကီးေတြၿပီးသြားရင္ အဲ့ဒီစစ္သားႀကီးေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါ လူထု အေရြးေကာက္ကိုခံ စစ္ျပန္သူရဲေကာင္းသမၼတေတြ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒိလို ေကာင္းတဲ့ပါနည္းမွာပါဖို႔ စစ္သားေတြ ႏိုင္ငံေရးနားလည္ရပါတယ္။ စစ္သားေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးရွိရပါတယ္။ စစ္သားေတြဟာ စစ္ပြဲကို ႏိုင္ငံေရးအထိျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ျမင္တတ္ ရပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြက စစ္သားႀကီးငယ္ေတြမွာ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ သူတို႔တန္ဖိုးေတြကို မဆုတ္မနစ္ ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိ ႏိုင္ငံေရးစံနဲ႔ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ရွိပါတယ္။ ဓနရွင္တပ္က စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ ကြန္ျမဴနစ္မုန္းတာ ကိုယ္က်ိဳး စီးပြားပါသလို၊ ဓနရွင္ဒီမိုကေရစီနဲ႔တန္ဖိုးကို ကာကြယ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတ ဲ့ႏိုင္ငံေရးအသိရွိေနလို႔ပါ။ ရွိေအာင္ လုပ္ထားလို႔ပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္လ္စစ္သားေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးမရွိဘူး ႏိုင္ငံေရးမသိဘူးလို႔ထင္ရင္ ပါစင္ေအာင္လြဲပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရး မရွိတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရး မသိတဲ့စစ္သားဟာ ေခါင္းကိုင္ရ အလြန္လြယ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးမရွိတဲ့စစ္သားမ်ိဳး စစ္တပ္မ်ိဳးနဲ႔မွ ထူေထာင္လို႔ ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့စစ္သား၊ ႏိုင္ငံေရးသိတဲ့စစ္တပ္ဟာ စစ္သားျဖစ္လို႔စစ္မိန္႔နာခံရၿပီး မမွန္တာလုပ္မိဦးေတာင္ ျပဳျပင္ခ်ိန္ရတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းျပင္ၿပီး လူထုဘက္တိုင္းျပည္ဘက္ မ်က္နွာျပန္မူပါတယ္။

လက္ရွိ စစ္အုပ္စုတလက္ကိုင္တပ္က တပ္မႉးတပ္သားႀကီးငယ္ေတြ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္ေနတာ ႏိုင္ငံေရး မရွိေအာင္ ေခါင္းအကိုင္ခံထားရၿပီး၊  ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ မ်ွားထားလို႔ပါ။ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြအားလံုး ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ တေယာက္အၿမီး တေယာက္ ျပန္ခ်ည္ထားၾကလို႔ပါ။

ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကို စစ္အုပ္စုဘံုအက်ိဳးစြားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားလို႔ပါ။ အာဏာၿမဲေနေရးအတြက္ ဘာမဆိုလုပ္ဝံ့တယ္ဆိုတဲ့ မိုက္ဂုဏ္နဲ႔ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း အရွက္သိကၡာမရွိလုပ္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံေရးရဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔အနွစ္သာရသေဘာ စဥ္းငယ္မ်ွမပါပါ။

ဒါကို ႏိုင္ငံေရးလို႔ေျပာမယ္ဆို “ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံေရး”လို႔ ေျပာမရပါ။ “ႏိုင္ငံေရးေကာင္း”ဆိုတာ တိုင္းျပည့္မ်က္နွာ လူထုမ်က္နွာနဲ႔ လူသားထု မ်က္နွာဘက္ပဲ မူပါတယ္။ ခု က်ေနာ္တို႔ေျပာေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့စစ္သား၊ ႏိုင္ငံေရးသိတဲ့စစ္တပ္ဆိုတာက “ႏိုင္ငံေရးေကာင္းရွိတဲ့ စစ္သား/စစ္တပ္”မ်ိဳးပါ။

အဲ့သလို စစ္သားေတြနဲ႔ဖြဲ႔တဲ့စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးလည္းရွိ၊ ႏိုင္ငံေရလည္းသိတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးထဲလည္း ပါရမယ့္စစ္တပ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လိုစစ္တပ္မ်ိဳးကေန စစ္အာဏာရွင္ေပါက္ဖြားဖို႔မလြယ္သလို၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သေႏၶတည္ဖို႔လည္း ခက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရးရွိတဲ့စစ္တပ္နဲ႔စစ္သားမ်ိဳးကို လိုလားအပ္ပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ၂ဝ၁၈ (ၿပီးခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တာလို႔ ထင္ပါတယ္)