စစ္တပ္၊ အစိုးရ၊
လႊတ္ေတာ္ဆိုတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေထာက္မက်ားကန္ေပးထားတဲ့ ေဒါက္ ၃
ခု အနက္မွာ ၂ ေဒါက္က နည္းနည္းယိုင္သြားျပီ။ လႊတ္ေတာ္ေဒါက္တိုင္နဲ႔
အစိုးရေဒါက္တိုင္။
လႊတ္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ စစ္အုပ္စုအတြက္ တရားဝင္မႈ legitimacy ကလုံးဝနီးနီးဆုံးရွဳံးသြားျပီ။ သူတို႔ဘက္က အေရြးေကာက္ခံထားရတဲ့သူဟာ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ အရွက္ေျပရုံေလာက္ပဲ ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဒါက္တိုင္တတိုင္ေတာ့ ျပိဳလဲသြားျပီလို႔က်ေနာ္မေျပာဘူး။ ယိုင္သြားျပီလို႔ပဲ က်ေနာ္ေျပာတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္။ ပထမတခ်က္က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ NLD ေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ လြတ္လပ္သူေတြမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုထားၾကရသူ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ သူတို႔ကို ခ်ည္ျပီးတုတ္ျပီးသား။ သူတို႔ကိုလႊတ္ေတာ္ထဲပို႔လိုက္ေပမယ့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပို႔လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ပို႔လိုက္တာ။ NLD အမတ္ေတြရဲ့ဘဝက ကေလးေတြစိန္ေျပးတမ္းကစားတဲ့အခါ ဆိုၾကသလိုမ်ဳိး ေခြးရူးဘဝ မလြတ္မလြတ္ သံၾကိဳးၾကီးနဲ႔ဒရြတ္ဒရြတ္ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။
ဒုတိယတခ်က္က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မဲမရ ဘာမရပဲ မိန္႔မိန္႔ၾကီးထိုင္ေနမယ့္ တမတ္သားက ရွိေနဦးမွာ မို႔လို႔ပဲ။ အဲဒီတမတ္သားက သေဘာမတူရင္ ဘာမွျပင္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ အေျခခံဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္ၾကီး ကလည္း ရွိေနျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ တမတ္သားကအဓိက သုံးမတ္သားကသာမည ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ေဒါက္တိုင္ဟာ ယိုင္ပဲယိုင္သြားတယ္။ မပ်က္မစီးေသးဘူး။ လႊတ္ေတာ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို အလုပ္အေကြ်းဆက္ျပဳရဦးမွာပဲ။
ေနာက္ေဒါက္တိုင္တခုက အစိုးရေဒါက္တိုင္။ ဒီေဒါက္တိုင္ကလည္း မျပိဳေသးဘူး။ ယိုင္ရုံေလာက္ပဲ ယိုင္တယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔တဖြဲ႔လုံးကို NLD စိတ္ၾကိဳက္ဖြဲ႔ခြင့္ရေတာ့မယ္ဆိုေပမယ့္ အားလုံးသိၾကျပီးျဖစ္တဲ့ အတိုင္း အေရးပါတဲ ဝန္ၾကီးဌာနေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္လုံဝန္ၾကီးဌာနေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့လက္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ ကာကြယ္ေရးက တတိုင္းတျပည္လုံးကို အာဏာသိမ္းခြင့္ ရွိတယ္။ အစိုးရတဖြဲ႔လုံးကို ဖ်က္သိမ္းခြင့္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ကာကြယ္ေရးက တကယ့္အာဏာရွင္ ဝန္ၾကီးဌာန။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔နယ္လုံက ျပည္သူလူထုကို တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန။
တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အဆင့္ေထြအုပ္၊ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ေထြအုပ္ေတြအားလုံးကို ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီးဌာနကခန္႔မယ္။ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေလး ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတာက ရပ္ေက်းအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက ဥပေဒအရေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ရမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ရပ္ေက်းအဆင့္က NLD ရဲ့လူေတြျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ျမိဳ႕နယ္ေထြအုပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ နည္းနည္းပါးပါးအခက္အခဲေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က အကုန္စဥ္းစားျပီးသား။ အဲသလို အခက္ေတြ႔မွာစိုးလို႔ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ျပီး ရပ္ေက်းေတြကို သက္တမ္းမကုန္ခင္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ပစ္လိုက္တယ္။
တကယ္ဆို ရပ္က်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသက္တမ္းက ၂၀၁၂ ကျပ႒ာန္းတဲ့ ဥပေဒအရဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္းကုန္မွ ေရြးေကာက္ပြဲစရမယ္။ အခုအသစ္ျပန္ျပင္တဲ့ဥပေဒအရဆိုရင္ သမၼတသက္တမ္း ကုန္မွ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ပြဲစရမယ္။ အခုေတာ့ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ျပီး ဘာမွသက္တမ္းမကုန္ေသးခင္ အသစ္ေရြးေနၾကတယ္။ NLD ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အာဏာမေပးမွာစိုးလို႔ ဘာမွ မေျပာရဲ။ လႊတ္ေတာ္ေဟာင္းအမတ္ေတြကလည္း တေယာက္မွ ပါးစပ္မဟၾက။
ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအာဏာက ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနလက္ထဲမွာ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာက ျပည္ထဲေရးနဲ႔ နယ္လုံလက္ထဲမွာ။ သူတို႔စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္လႊတ္လိုက္ရတာက စီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာ တစိတ္ တေဒသ။ NLD ကရသြားမွာက စီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာ တစိတ္တေဒသ။ စစ္ေရး၊ လုံျခဳံေရးမွအပျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာဟာ NLD လက္ထဲေရာက္သြားမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔မၾကိဳက္တာလုပ္ရင္ အာဏာသိမ္းပစ္လိုက္လို႔ရေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အဖို႔ရာ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၾကည့္ေနရုံပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရဆိုတဲ့ ဒုတိယေဒါက္တိုင္ကလည္း တျခမ္းတပဲ့ နဲ႔သြားယိုင္သြားရုံေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ သူတို႔လက္ထဲက လြတ္မသြားေသးဘူး။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ အဓိကအက်ဆုံးေဒါက္တိုင္ၾကီးျဖစ္တဲ့စစ္တပ္ကေတာ့ သူတို႔လက္ထဲမွာ အျပည့္အဝရွိေနေသးတယ္။ အရပ္သားအစိုးရကအမိန္႔ေပးတာကို သူတို႔လိုက္နာစရာမလိုဘူး။ စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥအဝဝမွန္သမွ် အစိုးရကဘာမွဝင္စြက္ဖက္လို႔ မရဘူး။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ စစ္တပ္ကို အစိုးရကဘာမွတို႔လို႔ထိလို႔ မရဘူး။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအကာအကြယ္ေအာက္က စစ္တပ္ကို အစိုးရက စိတ္နဲ႔ေတာင္ျပစ္မွားလို႔ မရဘူး။
ဒီခ်ဳပ္အာဏာရခဲ့ေသာ္ေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္ေရးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အခုေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အျငင္းအခုံျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြကို အားလုံးလက္ခံ သေဘာတူထားၾက ျပီလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ အခုဒါေတြကို က်ေနာ္ျပန္ေျပာေနတာက အျငင္းပြားမႈ ရွိေနေသးလို႔မဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕ဆက္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာအတြက္ နိဒါန္းပ်ဳိးေနတာပါ။ လက္ရွိအခင္းအက်င္းက ဒီလိုရွိပါတယ္ဆိုတာကို အရင္ခ်ျပတဲ့သေဘာပါ။
ဒီလိုအေျခအေန၊ ဒီလိုအခင္းအက်င္းမ်ဳိးေအာက္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ေရွ႕ငါးႏွစ္သက္တမ္းမွာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ဒါကဒီေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္အဓိက ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါတယ္။
NLD ဟာစစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ အဓိကရန္သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ NLD ဆိုတဲ့ဆင္ရိုင္းကို ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆိုတဲ့က်ဳံးထဲမွာ ပိတ္ဖမ္းျပီးယဥ္ပါးေအာင္ ဆုံးမထားႏိုင္ျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ တကယ့္ရန္သူဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ့ျပင္ပမွာရွိေနတယ္။ သူတို႔ရဲ့တကယ့္ရန္သူဟာ လက္ဝဲအင္အားစုျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲအင္အားစုဆိုတာ အစဥ္တစိုက္ေတာက္ေလွ်ာက္က်င့္သုံးလာတဲ့ လက္ဝဲလက္ယာခြဲျခားနည္းအရေျပာတဲ့ လက္ဝဲအင္အားစုကိုဆိုလိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားနဲ႔ လူမ်ားစုျပည္သူၾကီးရဲ့အက်ဳိးစီးပြားဘက္ကရပ္တည္သူေတြကို လက္ဝဲလို႔ သတ္မွတ္ျပီး၊ ေရေပၚဆီလူတန္းစား၊ အထူးစပယ္ရွယ္လူတန္းစား၊ သူေဌးသူၾကြယ္၊ ခရိုနီ၊ စစ္ဗိုလ္ဆိုတဲ့ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေတြ အက်ဳိးရွိမယ့္စကား၊ အဲဒီလူေတြအက်ဳိးရွိမယ့္အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကို လက္ယာသမားလို႔ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ တကယ့္ရန္သူေတြဟာ အလုပ္သမားသပိတ္၊ အလုပ္သမားအေရးတက္ၾကြသူ၊ လယ္သမားသပိတ္၊ လယ္သမားအေရးလႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ၊ လက္ပံေတာင္းအေရးေဆာင္ရြက္သူ၊ လက္ပံေတာင္းလယ္သမား၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူေတြနဲ႔ အဲသလိုလူေတြကိုအကာအကြယ္ေပးသူ၊ ေထာက္ခံသူ၊ အဲသလိုလူေတြ အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ကူညီအားေပးၾကသူေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ တကယ့္ ရန္သူျဖစ္လာမယ္။ NLD ကိုေတာ့ သူတို႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ အျပည့္အဝယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထား မရွိေသးတဲ့ ယာယီမဟာမိတ္လို႔သေဘာထားပါလိမ့္မယ္။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဟာ သူတို႔ရဲ့ပင္မရန္သူဆိုတာ လက္ေတြ႔က်က် ပိုျပီးေတြ႔လာသိလာရပါလိမ့္မယ္။ ဆြန္လြတ္ရြယ္ဂ်ာသိနည္း၊ ေဒၚခင္ဝင္းသိနည္း၊ ဦးေအာင္ျမင့္သိနည္း၊ ကိုပါၾကီးသိနည္းမ်ဳိးနဲ႔ လက္ေတြ႔က်က် ဆက္ျပီးသိရဦးမွာမို႔ ဘာမွ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္စရာမရွိဘူး။ NLD နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ လူထုအဖို႔ရာ (ဆက္လက္ျပီး) ဇေဝဇဝါျဖစ္လာရဖို႔ရွိပါတယ္။ အားကိုးအားထားျပဳစရာ တပ္ဦးအျဖစ္ကေန၊ စိတ္မခ်ရတဲ့ မိတ္ေဆြေဟာင္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုအေျခအေနကို ဘယ္ပုံဘယ္နည္းေရာက္လာသလဲဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဒီအင္အားစုေတြရဲ့ ရပ္တည္ပုံရပ္တည္နည္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ပိုျပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္သာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေန႔ေခတ္မွာ ၁။ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စု၊ ၂။ NLD အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ၃။ အေမရိကန္၊ အီးယူဦးေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္အုပ္စုဆိုတဲ့အုပ္စုၾကီး ၃ ခုအတြင္းမွာ ဘုံအက်ဳိးစီးပြားတခု ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ တူညီတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားတရပ္ေပၚေပါက္ လာတယ္။ ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတာထက္ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထူေထာင္လိုက္လို႔ ေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါမယ္။
ဒီအကြက္ေပၚလာေအာင္ အကြက္စေရႊ႔သူ အေမရိကန္၊ အီးယူေခါင္းေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္အုပ္စုျဖစ္ပါတယ္။ နီယုိလစ္ဘရယ္အုပ္စုဟာ သူတို႔ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းခ်ဳိလုပ္သားေစ်းကြက္၊ ေစ်းခ်ဳိသယံဇာတေစ်းကြက္၊
ေစ်းခ်ဳိကုန္ၾကမ္းေစ်းကြက္ဆိုတဲ့ ေစ်းကြက္ၾကီးေတြရလာတာကို ျမင္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရလည္း စိုးမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္။ အဲသလိုျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ (unfettered capitalism) ထူေထာင္ခ်င္တယ္။ အဲဒါက အေမရိကန္ ၊ အီးယူေခါင္းေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္သမားေတြရဲ့ ဆႏၵပဲ။ ဒီဆႏၵအေပၚအေျခခံျပီး စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုနဲ႔ အေမရိကန္တို႔ ေတြ႔ဆုံညႇိႏိႈင္းခဲ့တယ္။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္မေပးခင္ကာလမွာ ညႇိႏိႈင္းခဲ့ၾကတယ္။) စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဘက္ကလည္း ဒါကို သေဘာတူတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ သူတို႔လက္မခံႏိုင္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအျဖစ္ကေန အရင္းရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေျုပာင္းခ်င္တယ္။ ဒါက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာက (သူတို႔ေတာင္းဆိုခ်င္တာက) အရင္က သူတို႔လုပ္ခဲ့သမွ်မေကာင္းမႈေတြကို သင္ပုန္းေခ်ရမယ္။ သူတို႔ လက္ရွိစည္းစိမ္ကို အကာအကြယ္ေပးရမယ္။
ဒါ့အျပင္ ေနာက္တခ်ိန္မွာ နီယိုလစ္ဘရယ္ဝါဒထြန္းကားလာတဲ့အခါမွာ ျမန္မာဘက္အျခမ္းက အရင္းရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္စည္းစိမ္ခံစားၾကရမယ့္ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားဟာလည္း စစ္ခရိုနီလူတန္းစားဆိုတဲ့ (စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းသစ္ + သူတို႔အေပါင္းအပါ ခရိုနီမ်ား)သာျဖစ္ရမယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က ဒီလိုလားခ်က္ကို အေမရိကန္ကလည္းသေဘာတူတယ္။ အေမရိကန္၊ အီးယူ၊ နီယိုလစ္ဘရယ္တို႔ရဲ့ သေဘာက လက္ဝဲအင္အားစုနဲ႔ လက္ယာအစြန္းေရာက္စစ္အာဏာရွင္ႏွစ္ရပ္အနက္ တခုခုကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ လက္ယာအစြန္းေရာက္စစ္အာဏာရွင္ကိုသာ ေရြးမွာျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲအင္အားစုေတြကိုေခ်မႈန္းဖို႔အတြက္ လက္ယာအစြန္းေရာက္ေတြကို တမင္ေတာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါမ်ဳိးနမူနာေတြရွိခဲ့တယ္။
အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ဘာသာေရးအစြန္းမေရာက္တဲ့အစိုးရ၊ တိုးတက္တဲ့လက္ဝဲအစိုးရကို ေခ်မႈန္းျဖိဳခ်ဖို႔ အတြက္ မူဂ်ာဟစ္ဒင္နဲ႔တာလီဘန္တို႔ကို ေလ့က်င့္သင္တန္းေပးေမြးထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လက္တင္အေမရိကမွာရွိတဲ့ လက္ဝဲအင္အားစုေတြကိုၿဖိဳခြင္းဖို႔အတြက္ လက္တင္အေမရိက လက္ယာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို အေမရိကစစ္သင္တန္းေက်ာင္း School of America က ေလ့က်င့္ သင္တန္းေပးျပီး ေမြးထုတ္ေပးဖူးတဲ့အေထာက္အထားေတြလည္း အခိုင္အမာရွိခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသင္တန္းဆင္းေတြက လက္တင္အေမရိကေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လက္တင္အေမရိက ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခုအခါမွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံ Fort Benning မွာ နာမည္ေျပာင္းဖြင့္လွစ္ထားရတဲ့ အဲဒီေက်ာင္းကို School of America အေမရိကစစ္ သင္တန္းေက်ာင္းအစား School of Assassin သုတ္သင္ေရးသမား သင္တန္းေက်ာင္းလို႔ေတာင္ လူ႔အခြင့္အေရးသမားေတြက ရွဳတ္ခ်ေခၚေဝၚၾကတယ္။
နီယိုလစ္ဘရယ္လမ္းစဥ္နဲ႔အညီ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ကိုသာလက္ခံမယ္ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းဟာ သူတို႔အတြက္ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ျမန္မာတႏိုင္တည္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ေပၚလစီလည္း မဟုတ္ဘူး။ တကမၻာလုံးဆိုင္ရာ အေမရိကန္ရဲ့ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးေၾကာင့္ အေမရိကန္၊ အီးယူတို႔ဟာ NLD ကို စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေစ့စပ္ေပးခဲ့တယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြလိုခ်င္တဲ့လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ ေစ့စပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေစ့စပ္တာကိုလက္မခံရင္ NLD ကိုေတာင္ ရာဇဝင္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ျပီး နီယိုလစ္ဘရယ္ေတြနဲ႔စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးခ်ီတက္ၾကေတာ့မယ္လို႔ အခ်က္ျပခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း NLD ဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို မတို႔ရဲမထိရဲတဲ့အျပင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စစ္အုပ္စုလုပ္သမွ် အညံ့ခံရတဲ့ဘဝေရာက္လာခဲ့ တာပါပဲ။ NLD ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးမူဝါဒ ၊ စီးပြားေရး အယူအဆကလည္း နီယိုလစ္ဘရယ္အယူဝါဒကို လက္သင့္ခံတယ္။ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ကိုလက္ခံတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအက်ဳိး စီးပြားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈယွဥ္လာခဲ့ရင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအက်ဳိးစီးပြားဘက္မွာပဲ ရပ္တည္တယ္။ လက္ပံေတာင္းအေရးနဲ႔ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားအေရးေတြမွာ NLD ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ အဲသလို ရပ္တည္ခ်က္မ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ထူေထာင္ေရးဆိုတဲ့ တူညီတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားတရပ္ အေပၚမွာ ႏိုင္ငံျခားနီယိုလစ္ဘရယ္ေတြရယ္၊ စစ္အုပ္စုရယ္၊ NLD ရယ္ဟာ သုံးဦးသုံးဖလွယ္ သေဘာတူညီခ်က္ရသြားခဲ့ၾကျပီ။ သူတို႔သုံးဦးအတြက္ တူညီတဲ့ဘုံအက်ဳိးစီးပြား common ground ေတြ႔သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအက်ဳိးစီးပြားအေပၚမွာ သူတို႔ ၃ အုပ္စုရဲ့ ဝင္း-ဝင္း-ဝင္း အေျခအေနတရပ္ဟာ အခုလို ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဝင္း-ဝင္း-ဝင္း ကစားပြဲမွာ ပါခြင့္မရဘဲ ဖယ္ခ်န္ျခင္းခံလိုက္ရတဲ့လူတန္းစားကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလူတန္းစားေတြပါပဲ။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးေၾကာင့္ မလႊဲသာမေရွာင္သာဆက္လက္ထြက္ေပၚလာမယ့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကို စစ္အုပ္စုဘက္က ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ။ ကိုင္တြယ္ပုံ နည္းလမ္းကိုေရြးခ်ယ္မယ့္သူဟာ စစ္အုပ္စုျဖစ္မယ္။ ေရွ႕လာမယ့္ ၅ ႏွစ္ကာလႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကို ဦးေဆာင္ပုံေဖာ္မယ့္သူဟာ စစ္အုပ္စုပဲျဖစ္မယ္။ သူတို႔က တကယ့္အာဏာရွင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ကပဲ ဦးေဆာင္မယ္။ သူတို႔ကပဲ ေရြးခ်ယ္မႈကိုလုပ္မယ္။ NLD ဟာ ျပဳသူအေနအထား (active position) မွာ မရွိဘူး။ အျပဳခံသူ၊ ခုခံသူအေနအထား (passive position) မွာပဲရွိမယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ ဦးေဆာင္မႈကို တုန္႔ျပန္သူ၊ ခုခံသူအဆင့္မွာပဲ ရွိမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စု ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာကိုသာ အဓိကထားၾကည့္ရွဳခ်င္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ ကိုင္တြယ္နည္းႏွစ္နည္းရွိတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။
ပထမနည္းက စစ္အုပ္စုက NLD နဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ျပီး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကရက္တစ္လႈပ္ရွားမႈေတြကို အတူပူးေပါင္းဖိႏွိပ္ထားတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဖိထားမယ္။ (ရက္ရက္စက္စက္ အျပတ္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ဘူး။) တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေျမြမေသတုတ္မက်ဳိး ဆက္လုပ္ထားမယ္။ NLD အစိုးရကို ၾကီးထြားေအာင္ျမင္ခြင့္မေပး၊ သို႔ေသာ္ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးမယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုအက်ဳိးစီးပြားကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ အက်ဳိးေဆာင္ခိုင္းမယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စု အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းဖို႔အတြက္ အေနာက္အင္အားစုနဲ႔စစ္အုပ္စုၾကားမွာ NLD ကိုပြဲစားလုပ္ခိုင္းမယ္။ အေျခအေနကို တတ္ႏိုင္သမွ်တည္ျငိမ္ေအာင္က်ိဳးစားျပီး နီယိုလစ္ဘရယ္အရင္းရွင္စနစ္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ထူေထာင္မယ္။ သူတို႔ စစ္အုပ္စုအတြက္စီးပြားရွာမယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ဘ႑ာေရး ေတာင့္သထက္ေတာင့္ေအာင္ လုပ္မယ္။ စစ္အင္အားေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခိုင္သထက္ခိုင္ေအာင္လုပ္မယ္။ အဲဒီနည္းအတိုင္းေဆာင္ရြက္ရင္ လာမယ့္ ၅ ႏွစ္မွာ ယာယီဖြံ႔ျဖိဳးတည္ျငိမ္မႈ တစုံတရာရွိႏိုင္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆက္လက္ရုန္းကန္ၾကရလိမ့္မယ္။
ဒုတိယနည္းကေတာ့ NLD နဲ႔ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလက္ဝဲလႈပ္ရွားမႈေတြကို ရန္တိုက္ေပးတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းမယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြကို စစ္ေရးအရ တိုးျမႇင့္ျပီး ပက္ပက္စက္စက္ တိုက္ခိုက္မယ္။ လုယက္၊ မီးရွိဳ႕ ၊ မုဒိန္းက်င့္လုပ္ရပ္ေတြကို အရွိန္ျမႇင့္တင္လုပ္ကိုင္မယ္။ မဘသနဲ႔ အစြန္းေရာက္မ်ဳိးခ်စ္ေတြကိုေျမႇာက္ေပးျပီး ပဋိပကၡေပါင္းစုံဖန္တီးမယ္။ NLD ကို ဆူးၾကားက ဘူးခါး ဘဝေရာက္ေအာင္လုပ္မယ္။ NLD ကို နာမည္ပ်က္အရွက္ရဘဝမ်ဳိးေရာက္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ၾကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မယ္။ ဒါဆိုရင္ NLD ရဲ့သဘာဝအရ ဘယ္ဘက္ကိုမွ ျပတ္ျပတ္သားသားမရွိတဲ့အတြက္ ထမိန္မႏိုင္ပုဝါမႏိုင္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားမယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ “NLD အစိုးရျဖစ္ေတာ့မွ တိုင္းျပည္က ဆူဆူပူပူျဖစ္လာတယ္၊ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္လာတယ္၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္လာတယ္၊ NLD ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစြမ္းရည္မရွိဘူး၊ စစ္တပ္ကိုပဲအားကိုးရတယ္” ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒီနည္းကိုသာ စစ္အုပ္စုကေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ေတာ့ လာမယ့္ ၅ ႏွစ္မွာ တိုင္းျပည္ဟာ ေသြးေခ်ာင္းစီးဦးမယ့္အလားအလာ ရွိေနပါတယ္။
စစ္အုပ္စုဟာ ႏိုင္ငံေရး အတန္အသင့္တည္ျငိမ္မႈရျပီး သူတို႔စစ္အုပ္စုတခုလုံးအတြက္ စီးပြားေရးအက်ဳိးရွိမယ့္လမ္းကို ရည္မွန္းခ်က္ထားမယ္ဆိုရင္ ပထမလမ္းကိုေရြးခ်ယ္လိမ့္မယ္။ NLD နည္းနည္းအသက္ရွဴေခ်ာင္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဘဲ NLD နာမည္ပ်က္ျပီး ေနာင္ ၅ ႏွစ္မွာ သူတို႔ အေရြးေကာက္ခံရေရးဆိုတာမ်ဳိးကို ရည္မွန္းခ်က္ထားရင္ေတာ့ ဒုတိယလမ္းကိုေရြးခ်ယ္ပါလိမ့္မယ္။ NLD အက်ပ္အတည္းေတြ႔မယ္။ အေျမာ္အျမင္နည္းပါးျပီး အလိုေလာဘၾကီးတဲ့စစ္အုပ္စုဟာ ဒုတိယနည္းကို မေရြးဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။
ဘယ္နည္းကိုပဲေရြးေရြး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆင္းရဲသားျပည္သူေတြအတြက္ ကေတာ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလိုၾကဳံေတြ႔ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ခုခံကာကြယ္ေရးသည္သာ တခုတည္းေသာေရြးခ်ယ္ရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
NLD ေအာက္ေျခရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ အေကာင္းဘက္ကိုသာအျမဲေမွ်ာ္ေတြးသူ ေပၚလီယာနာ ဒီမိုကရက္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကတဲ့အိပ္မက္တခုရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြနဲ႔ NLD ပူးေပါင္းျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ၾကဖို႔ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ပါ။ အဲဒီအိပ္မက္က သိပ္လွတဲ့အိပ္မက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအိပ္မက္ကို NLD ဘက္က ကတၱီပါလမ္းခြဲလုပ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ ဦးဝင္းတင္ကို တကယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ကျဖဳတ္ျပီး၊ နာယကအျဖစ္ အေပၚကို ကန္ထုတ္ခဲ့ခ်ိန္ ကတည္းက အဲဒီကတၱီပါလမ္းခြဲစတင္ခဲ့ပါတယ္။
NLD ဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာပဲနိုင္ငံေရးလုပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ထားသမွ်၊ စစ္တပ္နဲ႔ ေျပလည္ေရးအတြက္ ဘာမဆိုလိုက္ေလ်ာမယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားသမွ်မွာ အဲဒီအိပ္မက္ဟာ အေကာင္အထည္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေႏွာင္းခဲ့ပါျပီ။ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ဗကသေက်ာင္းသားေဟာင္း
လႊတ္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ စစ္အုပ္စုအတြက္ တရားဝင္မႈ legitimacy ကလုံးဝနီးနီးဆုံးရွဳံးသြားျပီ။ သူတို႔ဘက္က အေရြးေကာက္ခံထားရတဲ့သူဟာ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ အရွက္ေျပရုံေလာက္ပဲ ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဒါက္တိုင္တတိုင္ေတာ့ ျပိဳလဲသြားျပီလို႔က်ေနာ္မေျပာဘူး။ ယိုင္သြားျပီလို႔ပဲ က်ေနာ္ေျပာတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္။ ပထမတခ်က္က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ NLD ေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ လြတ္လပ္သူေတြမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုထားၾကရသူ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ သူတို႔ကို ခ်ည္ျပီးတုတ္ျပီးသား။ သူတို႔ကိုလႊတ္ေတာ္ထဲပို႔လိုက္ေပမယ့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပို႔လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ပို႔လိုက္တာ။ NLD အမတ္ေတြရဲ့ဘဝက ကေလးေတြစိန္ေျပးတမ္းကစားတဲ့အခါ ဆိုၾကသလိုမ်ဳိး ေခြးရူးဘဝ မလြတ္မလြတ္ သံၾကိဳးၾကီးနဲ႔ဒရြတ္ဒရြတ္ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။
ဒုတိယတခ်က္က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မဲမရ ဘာမရပဲ မိန္႔မိန္႔ၾကီးထိုင္ေနမယ့္ တမတ္သားက ရွိေနဦးမွာ မို႔လို႔ပဲ။ အဲဒီတမတ္သားက သေဘာမတူရင္ ဘာမွျပင္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ အေျခခံဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္ၾကီး ကလည္း ရွိေနျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ တမတ္သားကအဓိက သုံးမတ္သားကသာမည ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ေဒါက္တိုင္ဟာ ယိုင္ပဲယိုင္သြားတယ္။ မပ်က္မစီးေသးဘူး။ လႊတ္ေတာ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို အလုပ္အေကြ်းဆက္ျပဳရဦးမွာပဲ။
ေနာက္ေဒါက္တိုင္တခုက အစိုးရေဒါက္တိုင္။ ဒီေဒါက္တိုင္ကလည္း မျပိဳေသးဘူး။ ယိုင္ရုံေလာက္ပဲ ယိုင္တယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔တဖြဲ႔လုံးကို NLD စိတ္ၾကိဳက္ဖြဲ႔ခြင့္ရေတာ့မယ္ဆိုေပမယ့္ အားလုံးသိၾကျပီးျဖစ္တဲ့ အတိုင္း အေရးပါတဲ ဝန္ၾကီးဌာနေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္လုံဝန္ၾကီးဌာနေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့လက္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ ကာကြယ္ေရးက တတိုင္းတျပည္လုံးကို အာဏာသိမ္းခြင့္ ရွိတယ္။ အစိုးရတဖြဲ႔လုံးကို ဖ်က္သိမ္းခြင့္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ကာကြယ္ေရးက တကယ့္အာဏာရွင္ ဝန္ၾကီးဌာန။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔နယ္လုံက ျပည္သူလူထုကို တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန။
တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အဆင့္ေထြအုပ္၊ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ေထြအုပ္ေတြအားလုံးကို ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီးဌာနကခန္႔မယ္။ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေလး ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတာက ရပ္ေက်းအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက ဥပေဒအရေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ရမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ရပ္ေက်းအဆင့္က NLD ရဲ့လူေတြျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ျမိဳ႕နယ္ေထြအုပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ နည္းနည္းပါးပါးအခက္အခဲေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က အကုန္စဥ္းစားျပီးသား။ အဲသလို အခက္ေတြ႔မွာစိုးလို႔ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ျပီး ရပ္ေက်းေတြကို သက္တမ္းမကုန္ခင္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ပစ္လိုက္တယ္။
တကယ္ဆို ရပ္က်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသက္တမ္းက ၂၀၁၂ ကျပ႒ာန္းတဲ့ ဥပေဒအရဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္းကုန္မွ ေရြးေကာက္ပြဲစရမယ္။ အခုအသစ္ျပန္ျပင္တဲ့ဥပေဒအရဆိုရင္ သမၼတသက္တမ္း ကုန္မွ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ပြဲစရမယ္။ အခုေတာ့ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ျပီး ဘာမွသက္တမ္းမကုန္ေသးခင္ အသစ္ေရြးေနၾကတယ္။ NLD ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အာဏာမေပးမွာစိုးလို႔ ဘာမွ မေျပာရဲ။ လႊတ္ေတာ္ေဟာင္းအမတ္ေတြကလည္း တေယာက္မွ ပါးစပ္မဟၾက။
ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအာဏာက ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနလက္ထဲမွာ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာက ျပည္ထဲေရးနဲ႔ နယ္လုံလက္ထဲမွာ။ သူတို႔စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္လႊတ္လိုက္ရတာက စီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာ တစိတ္ တေဒသ။ NLD ကရသြားမွာက စီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာ တစိတ္တေဒသ။ စစ္ေရး၊ လုံျခဳံေရးမွအပျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲခြင့္အာဏာဟာ NLD လက္ထဲေရာက္သြားမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔မၾကိဳက္တာလုပ္ရင္ အာဏာသိမ္းပစ္လိုက္လို႔ရေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အဖို႔ရာ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၾကည့္ေနရုံပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရဆိုတဲ့ ဒုတိယေဒါက္တိုင္ကလည္း တျခမ္းတပဲ့ နဲ႔သြားယိုင္သြားရုံေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ သူတို႔လက္ထဲက လြတ္မသြားေသးဘူး။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ အဓိကအက်ဆုံးေဒါက္တိုင္ၾကီးျဖစ္တဲ့စစ္တပ္ကေတာ့ သူတို႔လက္ထဲမွာ အျပည့္အဝရွိေနေသးတယ္။ အရပ္သားအစိုးရကအမိန္႔ေပးတာကို သူတို႔လိုက္နာစရာမလိုဘူး။ စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥအဝဝမွန္သမွ် အစိုးရကဘာမွဝင္စြက္ဖက္လို႔ မရဘူး။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ စစ္တပ္ကို အစိုးရကဘာမွတို႔လို႔ထိလို႔ မရဘူး။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအကာအကြယ္ေအာက္က စစ္တပ္ကို အစိုးရက စိတ္နဲ႔ေတာင္ျပစ္မွားလို႔ မရဘူး။
ဒီခ်ဳပ္အာဏာရခဲ့ေသာ္ေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္ေရးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အခုေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အျငင္းအခုံျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြကို အားလုံးလက္ခံ သေဘာတူထားၾက ျပီလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ အခုဒါေတြကို က်ေနာ္ျပန္ေျပာေနတာက အျငင္းပြားမႈ ရွိေနေသးလို႔မဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕ဆက္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာအတြက္ နိဒါန္းပ်ဳိးေနတာပါ။ လက္ရွိအခင္းအက်င္းက ဒီလိုရွိပါတယ္ဆိုတာကို အရင္ခ်ျပတဲ့သေဘာပါ။
ဒီလိုအေျခအေန၊ ဒီလိုအခင္းအက်င္းမ်ဳိးေအာက္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ေရွ႕ငါးႏွစ္သက္တမ္းမွာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ဒါကဒီေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္အဓိက ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါတယ္။
NLD ဟာစစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ အဓိကရန္သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ NLD ဆိုတဲ့ဆင္ရိုင္းကို ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆိုတဲ့က်ဳံးထဲမွာ ပိတ္ဖမ္းျပီးယဥ္ပါးေအာင္ ဆုံးမထားႏိုင္ျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ တကယ့္ရန္သူဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ့ျပင္ပမွာရွိေနတယ္။ သူတို႔ရဲ့တကယ့္ရန္သူဟာ လက္ဝဲအင္အားစုျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲအင္အားစုဆိုတာ အစဥ္တစိုက္ေတာက္ေလွ်ာက္က်င့္သုံးလာတဲ့ လက္ဝဲလက္ယာခြဲျခားနည္းအရေျပာတဲ့ လက္ဝဲအင္အားစုကိုဆိုလိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားနဲ႔ လူမ်ားစုျပည္သူၾကီးရဲ့အက်ဳိးစီးပြားဘက္ကရပ္တည္သူေတြကို လက္ဝဲလို႔ သတ္မွတ္ျပီး၊ ေရေပၚဆီလူတန္းစား၊ အထူးစပယ္ရွယ္လူတန္းစား၊ သူေဌးသူၾကြယ္၊ ခရိုနီ၊ စစ္ဗိုလ္ဆိုတဲ့ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေတြ အက်ဳိးရွိမယ့္စကား၊ အဲဒီလူေတြအက်ဳိးရွိမယ့္အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကို လက္ယာသမားလို႔ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ တကယ့္ရန္သူေတြဟာ အလုပ္သမားသပိတ္၊ အလုပ္သမားအေရးတက္ၾကြသူ၊ လယ္သမားသပိတ္၊ လယ္သမားအေရးလႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ၊ လက္ပံေတာင္းအေရးေဆာင္ရြက္သူ၊ လက္ပံေတာင္းလယ္သမား၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူေတြနဲ႔ အဲသလိုလူေတြကိုအကာအကြယ္ေပးသူ၊ ေထာက္ခံသူ၊ အဲသလိုလူေတြ အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ကူညီအားေပးၾကသူေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ တကယ့္ ရန္သူျဖစ္လာမယ္။ NLD ကိုေတာ့ သူတို႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ အျပည့္အဝယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထား မရွိေသးတဲ့ ယာယီမဟာမိတ္လို႔သေဘာထားပါလိမ့္မယ္။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဟာ သူတို႔ရဲ့ပင္မရန္သူဆိုတာ လက္ေတြ႔က်က် ပိုျပီးေတြ႔လာသိလာရပါလိမ့္မယ္။ ဆြန္လြတ္ရြယ္ဂ်ာသိနည္း၊ ေဒၚခင္ဝင္းသိနည္း၊ ဦးေအာင္ျမင့္သိနည္း၊ ကိုပါၾကီးသိနည္းမ်ဳိးနဲ႔ လက္ေတြ႔က်က် ဆက္ျပီးသိရဦးမွာမို႔ ဘာမွ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္စရာမရွိဘူး။ NLD နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ လူထုအဖို႔ရာ (ဆက္လက္ျပီး) ဇေဝဇဝါျဖစ္လာရဖို႔ရွိပါတယ္။ အားကိုးအားထားျပဳစရာ တပ္ဦးအျဖစ္ကေန၊ စိတ္မခ်ရတဲ့ မိတ္ေဆြေဟာင္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုအေျခအေနကို ဘယ္ပုံဘယ္နည္းေရာက္လာသလဲဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဒီအင္အားစုေတြရဲ့ ရပ္တည္ပုံရပ္တည္နည္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ပိုျပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္သာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေန႔ေခတ္မွာ ၁။ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စု၊ ၂။ NLD အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ၃။ အေမရိကန္၊ အီးယူဦးေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္အုပ္စုဆိုတဲ့အုပ္စုၾကီး ၃ ခုအတြင္းမွာ ဘုံအက်ဳိးစီးပြားတခု ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ တူညီတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားတရပ္ေပၚေပါက္ လာတယ္။ ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတာထက္ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထူေထာင္လိုက္လို႔ ေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါမယ္။
ဒီအကြက္ေပၚလာေအာင္ အကြက္စေရႊ႔သူ အေမရိကန္၊ အီးယူေခါင္းေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္အုပ္စုျဖစ္ပါတယ္။ နီယုိလစ္ဘရယ္အုပ္စုဟာ သူတို႔ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းခ်ဳိလုပ္သားေစ်းကြက္၊ ေစ်းခ်ဳိသယံဇာတေစ်းကြက္၊
ေစ်းခ်ဳိကုန္ၾကမ္းေစ်းကြက္ဆိုတဲ့ ေစ်းကြက္ၾကီးေတြရလာတာကို ျမင္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရလည္း စိုးမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္။ အဲသလိုျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ (unfettered capitalism) ထူေထာင္ခ်င္တယ္။ အဲဒါက အေမရိကန္ ၊ အီးယူေခါင္းေဆာင္တဲ့ နီယိုလစ္ဘရယ္သမားေတြရဲ့ ဆႏၵပဲ။ ဒီဆႏၵအေပၚအေျခခံျပီး စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုနဲ႔ အေမရိကန္တို႔ ေတြ႔ဆုံညႇိႏိႈင္းခဲ့တယ္။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္မေပးခင္ကာလမွာ ညႇိႏိႈင္းခဲ့ၾကတယ္။) စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဘက္ကလည္း ဒါကို သေဘာတူတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ သူတို႔လက္မခံႏိုင္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအျဖစ္ကေန အရင္းရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေျုပာင္းခ်င္တယ္။ ဒါက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာက (သူတို႔ေတာင္းဆိုခ်င္တာက) အရင္က သူတို႔လုပ္ခဲ့သမွ်မေကာင္းမႈေတြကို သင္ပုန္းေခ်ရမယ္။ သူတို႔ လက္ရွိစည္းစိမ္ကို အကာအကြယ္ေပးရမယ္။
ဒါ့အျပင္ ေနာက္တခ်ိန္မွာ နီယိုလစ္ဘရယ္ဝါဒထြန္းကားလာတဲ့အခါမွာ ျမန္မာဘက္အျခမ္းက အရင္းရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္စည္းစိမ္ခံစားၾကရမယ့္ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားဟာလည္း စစ္ခရိုနီလူတန္းစားဆိုတဲ့ (စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းသစ္ + သူတို႔အေပါင္းအပါ ခရိုနီမ်ား)သာျဖစ္ရမယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က ဒီလိုလားခ်က္ကို အေမရိကန္ကလည္းသေဘာတူတယ္။ အေမရိကန္၊ အီးယူ၊ နီယိုလစ္ဘရယ္တို႔ရဲ့ သေဘာက လက္ဝဲအင္အားစုနဲ႔ လက္ယာအစြန္းေရာက္စစ္အာဏာရွင္ႏွစ္ရပ္အနက္ တခုခုကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ လက္ယာအစြန္းေရာက္စစ္အာဏာရွင္ကိုသာ ေရြးမွာျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲအင္အားစုေတြကိုေခ်မႈန္းဖို႔အတြက္ လက္ယာအစြန္းေရာက္ေတြကို တမင္ေတာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါမ်ဳိးနမူနာေတြရွိခဲ့တယ္။
အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ဘာသာေရးအစြန္းမေရာက္တဲ့အစိုးရ၊ တိုးတက္တဲ့လက္ဝဲအစိုးရကို ေခ်မႈန္းျဖိဳခ်ဖို႔ အတြက္ မူဂ်ာဟစ္ဒင္နဲ႔တာလီဘန္တို႔ကို ေလ့က်င့္သင္တန္းေပးေမြးထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လက္တင္အေမရိကမွာရွိတဲ့ လက္ဝဲအင္အားစုေတြကိုၿဖိဳခြင္းဖို႔အတြက္ လက္တင္အေမရိက လက္ယာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို အေမရိကစစ္သင္တန္းေက်ာင္း School of America က ေလ့က်င့္ သင္တန္းေပးျပီး ေမြးထုတ္ေပးဖူးတဲ့အေထာက္အထားေတြလည္း အခိုင္အမာရွိခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသင္တန္းဆင္းေတြက လက္တင္အေမရိကေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လက္တင္အေမရိက ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခုအခါမွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံ Fort Benning မွာ နာမည္ေျပာင္းဖြင့္လွစ္ထားရတဲ့ အဲဒီေက်ာင္းကို School of America အေမရိကစစ္ သင္တန္းေက်ာင္းအစား School of Assassin သုတ္သင္ေရးသမား သင္တန္းေက်ာင္းလို႔ေတာင္ လူ႔အခြင့္အေရးသမားေတြက ရွဳတ္ခ်ေခၚေဝၚၾကတယ္။
နီယိုလစ္ဘရယ္လမ္းစဥ္နဲ႔အညီ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ကိုသာလက္ခံမယ္ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းဟာ သူတို႔အတြက္ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ျမန္မာတႏိုင္တည္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ေပၚလစီလည္း မဟုတ္ဘူး။ တကမၻာလုံးဆိုင္ရာ အေမရိကန္ရဲ့ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးေၾကာင့္ အေမရိကန္၊ အီးယူတို႔ဟာ NLD ကို စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေစ့စပ္ေပးခဲ့တယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြလိုခ်င္တဲ့လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ ေစ့စပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေစ့စပ္တာကိုလက္မခံရင္ NLD ကိုေတာင္ ရာဇဝင္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ျပီး နီယိုလစ္ဘရယ္ေတြနဲ႔စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးခ်ီတက္ၾကေတာ့မယ္လို႔ အခ်က္ျပခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း NLD ဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို မတို႔ရဲမထိရဲတဲ့အျပင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စစ္အုပ္စုလုပ္သမွ် အညံ့ခံရတဲ့ဘဝေရာက္လာခဲ့ တာပါပဲ။ NLD ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးမူဝါဒ ၊ စီးပြားေရး အယူအဆကလည္း နီယိုလစ္ဘရယ္အယူဝါဒကို လက္သင့္ခံတယ္။ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ကိုလက္ခံတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအက်ဳိး စီးပြားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈယွဥ္လာခဲ့ရင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအက်ဳိးစီးပြားဘက္မွာပဲ ရပ္တည္တယ္။ လက္ပံေတာင္းအေရးနဲ႔ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားအေရးေတြမွာ NLD ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ အဲသလို ရပ္တည္ခ်က္မ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ထူေထာင္ေရးဆိုတဲ့ တူညီတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားတရပ္ အေပၚမွာ ႏိုင္ငံျခားနီယိုလစ္ဘရယ္ေတြရယ္၊ စစ္အုပ္စုရယ္၊ NLD ရယ္ဟာ သုံးဦးသုံးဖလွယ္ သေဘာတူညီခ်က္ရသြားခဲ့ၾကျပီ။ သူတို႔သုံးဦးအတြက္ တူညီတဲ့ဘုံအက်ဳိးစီးပြား common ground ေတြ႔သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအက်ဳိးစီးပြားအေပၚမွာ သူတို႔ ၃ အုပ္စုရဲ့ ဝင္း-ဝင္း-ဝင္း အေျခအေနတရပ္ဟာ အခုလို ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဝင္း-ဝင္း-ဝင္း ကစားပြဲမွာ ပါခြင့္မရဘဲ ဖယ္ခ်န္ျခင္းခံလိုက္ရတဲ့လူတန္းစားကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလူတန္းစားေတြပါပဲ။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးေၾကာင့္ မလႊဲသာမေရွာင္သာဆက္လက္ထြက္ေပၚလာမယ့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကို စစ္အုပ္စုဘက္က ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ။ ကိုင္တြယ္ပုံ နည္းလမ္းကိုေရြးခ်ယ္မယ့္သူဟာ စစ္အုပ္စုျဖစ္မယ္။ ေရွ႕လာမယ့္ ၅ ႏွစ္ကာလႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကို ဦးေဆာင္ပုံေဖာ္မယ့္သူဟာ စစ္အုပ္စုပဲျဖစ္မယ္။ သူတို႔က တကယ့္အာဏာရွင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ကပဲ ဦးေဆာင္မယ္။ သူတို႔ကပဲ ေရြးခ်ယ္မႈကိုလုပ္မယ္။ NLD ဟာ ျပဳသူအေနအထား (active position) မွာ မရွိဘူး။ အျပဳခံသူ၊ ခုခံသူအေနအထား (passive position) မွာပဲရွိမယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ ဦးေဆာင္မႈကို တုန္႔ျပန္သူ၊ ခုခံသူအဆင့္မွာပဲ ရွိမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စု ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာကိုသာ အဓိကထားၾကည့္ရွဳခ်င္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ ကိုင္တြယ္နည္းႏွစ္နည္းရွိတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။
ပထမနည္းက စစ္အုပ္စုက NLD နဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ျပီး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကရက္တစ္လႈပ္ရွားမႈေတြကို အတူပူးေပါင္းဖိႏွိပ္ထားတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဖိထားမယ္။ (ရက္ရက္စက္စက္ အျပတ္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ဘူး။) တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေျမြမေသတုတ္မက်ဳိး ဆက္လုပ္ထားမယ္။ NLD အစိုးရကို ၾကီးထြားေအာင္ျမင္ခြင့္မေပး၊ သို႔ေသာ္ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးမယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုအက်ဳိးစီးပြားကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ အက်ဳိးေဆာင္ခိုင္းမယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စု အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းဖို႔အတြက္ အေနာက္အင္အားစုနဲ႔စစ္အုပ္စုၾကားမွာ NLD ကိုပြဲစားလုပ္ခိုင္းမယ္။ အေျခအေနကို တတ္ႏိုင္သမွ်တည္ျငိမ္ေအာင္က်ိဳးစားျပီး နီယိုလစ္ဘရယ္အရင္းရွင္စနစ္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ထူေထာင္မယ္။ သူတို႔ စစ္အုပ္စုအတြက္စီးပြားရွာမယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ဘ႑ာေရး ေတာင့္သထက္ေတာင့္ေအာင္ လုပ္မယ္။ စစ္အင္အားေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခိုင္သထက္ခိုင္ေအာင္လုပ္မယ္။ အဲဒီနည္းအတိုင္းေဆာင္ရြက္ရင္ လာမယ့္ ၅ ႏွစ္မွာ ယာယီဖြံ႔ျဖိဳးတည္ျငိမ္မႈ တစုံတရာရွိႏိုင္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆက္လက္ရုန္းကန္ၾကရလိမ့္မယ္။
ဒုတိယနည္းကေတာ့ NLD နဲ႔ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားလက္ဝဲလႈပ္ရွားမႈေတြကို ရန္တိုက္ေပးတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းမယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြကို စစ္ေရးအရ တိုးျမႇင့္ျပီး ပက္ပက္စက္စက္ တိုက္ခိုက္မယ္။ လုယက္၊ မီးရွိဳ႕ ၊ မုဒိန္းက်င့္လုပ္ရပ္ေတြကို အရွိန္ျမႇင့္တင္လုပ္ကိုင္မယ္။ မဘသနဲ႔ အစြန္းေရာက္မ်ဳိးခ်စ္ေတြကိုေျမႇာက္ေပးျပီး ပဋိပကၡေပါင္းစုံဖန္တီးမယ္။ NLD ကို ဆူးၾကားက ဘူးခါး ဘဝေရာက္ေအာင္လုပ္မယ္။ NLD ကို နာမည္ပ်က္အရွက္ရဘဝမ်ဳိးေရာက္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ၾကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မယ္။ ဒါဆိုရင္ NLD ရဲ့သဘာဝအရ ဘယ္ဘက္ကိုမွ ျပတ္ျပတ္သားသားမရွိတဲ့အတြက္ ထမိန္မႏိုင္ပုဝါမႏိုင္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားမယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ “NLD အစိုးရျဖစ္ေတာ့မွ တိုင္းျပည္က ဆူဆူပူပူျဖစ္လာတယ္၊ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္လာတယ္၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္လာတယ္၊ NLD ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစြမ္းရည္မရွိဘူး၊ စစ္တပ္ကိုပဲအားကိုးရတယ္” ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒီနည္းကိုသာ စစ္အုပ္စုကေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ေတာ့ လာမယ့္ ၅ ႏွစ္မွာ တိုင္းျပည္ဟာ ေသြးေခ်ာင္းစီးဦးမယ့္အလားအလာ ရွိေနပါတယ္။
စစ္အုပ္စုဟာ ႏိုင္ငံေရး အတန္အသင့္တည္ျငိမ္မႈရျပီး သူတို႔စစ္အုပ္စုတခုလုံးအတြက္ စီးပြားေရးအက်ဳိးရွိမယ့္လမ္းကို ရည္မွန္းခ်က္ထားမယ္ဆိုရင္ ပထမလမ္းကိုေရြးခ်ယ္လိမ့္မယ္။ NLD နည္းနည္းအသက္ရွဴေခ်ာင္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဘဲ NLD နာမည္ပ်က္ျပီး ေနာင္ ၅ ႏွစ္မွာ သူတို႔ အေရြးေကာက္ခံရေရးဆိုတာမ်ဳိးကို ရည္မွန္းခ်က္ထားရင္ေတာ့ ဒုတိယလမ္းကိုေရြးခ်ယ္ပါလိမ့္မယ္။ NLD အက်ပ္အတည္းေတြ႔မယ္။ အေျမာ္အျမင္နည္းပါးျပီး အလိုေလာဘၾကီးတဲ့စစ္အုပ္စုဟာ ဒုတိယနည္းကို မေရြးဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။
ဘယ္နည္းကိုပဲေရြးေရြး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆင္းရဲသားျပည္သူေတြအတြက္ ကေတာ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလိုၾကဳံေတြ႔ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ခုခံကာကြယ္ေရးသည္သာ တခုတည္းေသာေရြးခ်ယ္ရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
NLD ေအာက္ေျခရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ အေကာင္းဘက္ကိုသာအျမဲေမွ်ာ္ေတြးသူ ေပၚလီယာနာ ဒီမိုကရက္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကတဲ့အိပ္မက္တခုရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြနဲ႔ NLD ပူးေပါင္းျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ၾကဖို႔ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ပါ။ အဲဒီအိပ္မက္က သိပ္လွတဲ့အိပ္မက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအိပ္မက္ကို NLD ဘက္က ကတၱီပါလမ္းခြဲလုပ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ ဦးဝင္းတင္ကို တကယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ကျဖဳတ္ျပီး၊ နာယကအျဖစ္ အေပၚကို ကန္ထုတ္ခဲ့ခ်ိန္ ကတည္းက အဲဒီကတၱီပါလမ္းခြဲစတင္ခဲ့ပါတယ္။
NLD ဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာပဲနိုင္ငံေရးလုပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ထားသမွ်၊ စစ္တပ္နဲ႔ ေျပလည္ေရးအတြက္ ဘာမဆိုလိုက္ေလ်ာမယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားသမွ်မွာ အဲဒီအိပ္မက္ဟာ အေကာင္အထည္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေႏွာင္းခဲ့ပါျပီ။ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ဗကသေက်ာင္းသားေဟာင္း
0 comments:
Post a Comment