Saturday, October 31, 2015

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၈)

0 comments
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၈)
ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးႀကီး
(၁၉၅၄ခုႏွစ္မတ္လ၁-ရက္မွ ေမလကုန္အထိ)
၁။ ေနာက္ခံသမိုင္းအက်ဥ္း
(က) ရန္သူ႔ေနာက္ခံသမိုင္းမွာ ရန္သူမွာ တရုတ္ျဖဴကူမင္တန္မ်ားျဖစ္သည္။ ၁၉၄၉ခုႏွစ္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဦးေဆာင္မႈျဖင့္ တရုတ္ျပည္သူ႔ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မွ ကူမင္တန္ခ်န္ေကရွိတ္တပ္မ်ားကိုတိုက္ခိုက္ၿပီး တရုတ္ျပည္ကိုလြတ္ေျမာက္ေစရာ၊ တရုတ္ျပည္ အေနာက္ေတာင္ဘက္၊ ယူနန္ျပည္နယ္မွ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးအမာခံ ဂ်င္နရယ္လီမီဦးစီးေသာ တရုတ္ျဖဴ ေလးငါးေထာင္ခန္႔သည္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ကုန္ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ဆန္း၊ က်ိဳင္းတံုခရိုင္တြင္းဝင္လာၿပီး မိုင္းဆတ္တြင္ အေျခခ်ခဲ့သည္။

၎တို႔ကို အေမရိကန္စီအိုင္ေအႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ဝင္လာသူမ်ားႏွင့္ တရုတ္၊ ဗမာ၊ ထိုင္းစသည္တို႔မွလည္း ထပ္ၿပီး တရုတ္ျဖဴစစ္သား စုၿပီး၊ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ေက်ာ္တြင္ စုစုေပါင္းအင္အား (၁၂ဝဝဝ)တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္အထိ တိုးခ်ဲ႔စည္းရံုးၿပီး ပထမ တရုတ္-ဗမာနယ္စပ္မွ ဗမာျပည္အတြင္း သံလြင္ျမစ္အၾကား ဗမာျပည္တြင္းတေလွ်ာက္မွာအေျခခံၿပီး ေနာက္တဖက္က တရုတ္ျပည္နယ္စပ္ပိုင္းကို ဝင္ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ စစ္ဆင္ေရးအေသးစားအခ်ိဳ႔လုပ္ၿပီး၊ တဖက္က သံလြင္အေနာက္ဘက္ေက်ာ္ကာ ဗမာျပည္အတြင္းပိုင္းသို႔ တဆင့္တိုးဝင္က်ဴးေက်ာ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ ဗမာျပည္သူလူထုထဲတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက စတင္လံႈ႔ေဆာ္သည့္ နယ္ခ်ဲ႔ႏွင့္တရုတ္ျဖဴဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။

တရုတ္ျဖဴမ်ားသည္ ရွမ္းျပည္နယ္သာမက ကယားျပည္နယ္ကိုပါက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ၿပီး ေတာင္ငူအေရွ႔ ေမာ္ခ်ီမိုင္းေဒသအထိ၊ ကယားသူပုန္ မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီးေနာက္၊ ေတာင္ပိုင္းမွ ကရင္ႏွင့္မြန္သူပုန္မ်ားႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္ကာ ၎တို႔ႀကီးစိုးရာ (ကရုပၸိ-ပင)ဆိုေသာ ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ ရြာႀကီးေတြဝင္၊ တပ္စြဲမႈကို ၁၉၅၂ခု ႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ၎၏ ည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေနာက္ထပ္ဗမာျပည္တြင္ ကူမင္တန္ တရုတ္ျဖဴတပ္သစ္မ်ားကိုတိုးခ်ဲ႔ရန္ ထိုင္ဝမ္မွ ေကဒါမ်ား၊ လက္နက္ပစၥည္းခဲယမ္းမ်ား သေဘၤာႏွင့္တိုက္ရိုက္ပို႔ရန္ျဖစ္သည္။ ၎ကို ၁၉၅၃ - ၅၄ က်မွ ပိုၿပီးရွင္းရွင္းသိလာရသည္။ ထိုေနရာမွ ဗမာျပည္မွဘိန္းမ်ားကို တိုက္ရိုက္ႏိုင္ငံျခားသို႔ထုတ္ႏိုင္သျဖင့္ ထိုင္းပုလိပ္ကတဆင့္ ေရာင္းေနရတာထက္ ပိုျမတ္စြန္းႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လယ္လမ္းကိုေဖာက္ရန္ႀကိဳးစားျခင္း ျဖစ္ပံုရသည္။

တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္လာသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားမွာ-
၁။ နယ္စပ္မွ တရုတ္ျပည္မႀကီးအစပ္ ဝင္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနျခင္းျဖင့္၊ တရုတ္ျပည္တြင္မၿငိမ္းခ်မ္းေသးဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ကုလသမဂၢက တရုတ္ျပည္အသိအမွတ္ျပဳေရးကိုအခ်ိန္ဆြဲထားၿပီး တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္တိုင္းျပည္အားဆန္႔က်င္ေရး ဆက္လုပ္သြားရန္။
၂။ ဗမာအစိုးရကို လံုးဝ အေမရိကန္ေနာက္လိိုက္ ျဖစ္ေစရန္။
၃။ အလားတူ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား၊ ထိုင္းအပါအဝင္ အျခားတိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ေတြအေပၚလည္း ၿခိ္မ္းေျခာက္လႊမ္းမိုးၿပီး၊ အေမရိကန္ၾသဇာခံမ်ား ျဖစ္ေစရန္။
၄။ လက္ေတြ႔လုပ္ေနရင္းကရလာတဲ့ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကလည္း မက္လံုးတလံုးျဖစ္လာဟန္ရွိသည္။
၅။ တရုတ္ျပည္တြင္းရွိ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ား၊ ခ်န္ေကရွိတ္ေနာက္လိုက္မ်ားအတြက္လည္း အေမရိကန္က သူတို႔ဘက္ကေနၿပီး ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္ျပည္ကို ဝင္တိုက္ေပးမည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ျဖစ္ေစၿပီး၊ တရုတ္ျပည္တြင္းဆူပူလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဆက္လက္ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ သေဘာလည္း ရွိသည္။

ဗမာအစိုးရ (ဖဆပလအစိုးရ)အေနႏွင့္လည္း လူထုအံုႂကြလာမႈေၾကာင့္ မလႊဲမေရွာင္သာ တရုတ္ျဖဴကိစၥကိုင္တြယ္လာရသည္။ ကုလသမဂၢမွာ တိုင္တမ္းသည့္အတြက္ ထိုႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ားဆုတ္ခြာေပးေရးကို တရုတ္ျဖဴ၊ ထိုင္း၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ဗမာ (၄)ႏိုင္ငံအစည္းအေဝးထိုင္ၿပီး ေျဖရွင္းရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၅၃ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္း၌ ထို (၄)ႏိုင္ငံအစည္းအေဝးမ်ား က်င္းပခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔က ထိုေဆြးေႏြးမႈမ်ားအရ တရုတ္ျဖဴအဓိကအင္အားမ်ား ထြက္သြားလိမ့္မည္ဟုထင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခြင့္အေရးယူၿပီး တပ္တခ်ိဳ႔ဝင္ေရာက္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္လိုက္ရင္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေအာင္ႏိုင္မည္ဟု တြက္ဆခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစဥ္အလာအရေရာ၊ အဆင့္ေနရာအရေရာေက်ာ္ကာ၊ သူတို႔ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီမွ တပ္မႉးအခ်ိဳ႔ႏွင့္ ဝင္တိုက္ဖို႔စီစဥ္ၾကပါသည္။ တပ္တြင္းရွိေနေသာ ကြန္ျမဴနစ္ယိမ္းသူမ်ား၊ မ်ိဳးခ်စ္မ်ားကိုေက်ာ္၍ေနရာေပးႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို”နဂါးႏိုင္စစ္ဆင္ေရး”သည္ သံလြင္ျမစ္ေက်ာ္ဝင္လာေသာဗမာ့တပ္မဟာကို တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားက သံလြင္အေရွ႔ဘက္ ကမ္း အတြင္းပိုင္းအထိဆုတ္ေပးၿပီးမွ သံလြင္ႏွင့္ညွပ္ၿပီး ျပန္တိုက္ခ်လိုက္လို႔ ထိုတပ္မဟာ ပ်က္သြားၿပီး သံလြင္အေနာက္ဘက္ကမ္းသို႔ ဖရိုဖရဲျပန္ဆုတ္ေျပးလာခဲ့ရရာ လက္နက္ႀကီးမ်ားဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။ ထိုတိုက္ပြဲအၿပီး တရုတ္ျဖဴမ်ားကလည္း သူတို႔မဆုတ္ႏိုင္ဟု ေျပာင္ျငင္းဆန္ လိုက္သျဖင့္ (၄)ႏိုင္ငံအစည္းအေဝးမွ ဗမာကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း  အရွက္ကြဲခဲ့ရျပန္သည္။ ဗမာ့စစ္တပ္လည္း စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းသြား ေတာ့သည္။

တခ်ိန္တည္းေလာက္မွာပင္ ေတာင္ပိုင္းက ဗမာတပ္မ်ားက (ကရုပၸိ-ပင)ေဒသ တပ္စြဲထားသည့္တရုတ္ျဖဴေတြကို တိုက္ထုတ္လိုက္လို႔ ထိုင္ဝမ္က ေနာက္တပ္မ (၂)ဖြဲ႔- ဖြဲ႔ဖို႔ လက္နက္-ပစၥည္း-လူမ်ားသယ္လာသည့္ သေဘၤာငယ္ (၆)စင္းသည္လည္း ၿမိတ္ကြ်န္းစုမွ လွည့္ျပန္ သြားရပါသည္။

ဗမာအစိုးရအေနႏွင့္ကလည္း တရုတ္ျဖဴကိစၥ ရပ္ထား၍မရ။ ဆက္ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ်ေျဖရွင္းရန္ႏွင့္ မိမိစစ္တပ္ ျပန္လည္စိတ္ဓာတ္ တက္ႂကြ လာေစရန္အတြက္ ထိုကိစၥေျဖရွင္းရန္ တပ္တြင္းအစဥ္အလာရွိသည့္ ကြန္ျမဴနစ္ဘက္ယိမ္းသည့္မ်ိဳးခ်စ္တပ္မႉးမ်ားကို ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ မိုးရာသီတြင္ စလႊဲခဲ့ရပါေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၅၃-၁၉၅၄ကာလမ်ားတြင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္သည္ သံလြင္အေနာက္ဘက္ရွိတရုတ္ျဖဴမ်ားကို ေမာ္ခ်ီးမိုင္းကစၿပီး သံလြင္ျမစ္ကမ္း အထိ ပထမ စစ္ဆင္ေရးအငယ္စားမ်ားႏွင့္ရွင္းပစ္ၿပီး၊ ၁၉၅၄ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလကုန္ကစ၍ “ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရး”အမည္ႏွင့္ သံလြင္အေရွ႔ တရုတ္ျဖဴဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အေျခခံစခန္းႀကီးကိုတိုက္ခိုက္ၿပီး၊ တရုတ္ျဖဴမ်ားကို ထိုင္းနယ္စပ္အထိေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဗမာျပည္ေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနသည့္ တရုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္ႀကီးကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္ႏိုင္သည္။

၂။ အေျခခံအေျခအေန အခ်က္အလက္မ်ား
(ဤသည္မွာ တိုက္ပြဲတပြဲ၊ ျပႆနာတရပ္ကိုဆင္ႏႊဲေျဖရွင္းရန္အတြက္ စီမံကိန္းတခုေရးဆြဲရန္နည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္)
(က) ရည္ရြယ္ခ်က္-၁။ မိမိတို႔၏ တာဝန္ေက်ပြန္ရမည္။
၂။ လက္ေတြ႔အရေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္ေဘာင္အတြင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။
၃။ ဤ ၂ ခ်က္ေပၚ မူတည္ၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျပတ္ျပတ္သားသား ျဖစ္ရမည္။

ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည့္အခ်က္မ်ား
           
တရုတ္ျဖဴေနာက္တြင္ အေမရိကန္ရွိျခင္း။ တရုတ္ျဖဴမ်ား ေက်ာေပးလႈပ္ရွားႏိုင္သည့္ထိုင္းနယ္စပ္ႀကီး ရွည္လ်ားစြာရွိေနျခင္း။
မိမိတပ္အင္အားလည္း သိပ္မရွိ။ မေတာင့္တင္း။ ေတာင္ေပၚတိုက္ပြဲအေတြ႔အႀကံဳလည္း မရွိ။ ေနာက္က ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းလည္း ရွည္လ်ားစြာ မလိုက္ႏိုင္။

ထို႔ေၾကာင့္ တရုတ္ျဖဴမ်ားကို အၿပီးအပိုင္ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔မလြယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ပထမဆင့္အေနျဖင့္ ဗမာျပည္အေပၚၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ တရုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္ကို တြန္းလွန္ဖယ္ရွားပစ္ရန္။ တရုတ္ျဖဴမ်ားအား အေျခခံအားျဖင့္ ဗမာျပည္အတြင္းပိုင္းထိုးဝင္က်ဴးေက်ာ္ႏိုင္မည့္ေနရာမ်ားကေနၿပီး ထိုင္းနယ္စပ္သို႔ေမာင္းထုတ္ရန္ ျဖစ္သည္။

ဤကဲ့သို႔ မိမိ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသားသိၿပီးေနာက္တြင္ ဘက္ (၂)ဘက္ (ရန္-ငါႏွစ္ဘက္)၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြရသည္။

(ခ) ရန္သူ
အင္အား
၁။ တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိၿပီး သံုးေထာင္ခန္႔မွာ မိမိယခုစစ္ဆင္ေရးႏွင့္တိုက္ရိုက္မက်ေသာ ေတာင္ႀကီး-က်ိဳင္းတံုကားလမ္း ေျမာက္ဘက္ သံလြင္အေရွ႔ႏွင့္ တရုတ္နယ္စပ္အၾကားတြင္ တရုတ္နယ္စပ္ေႏွာင့္ယွက္ေရးႏွင့္ ဘိန္းကိစၥလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေနၾကသည္။

၂။ ၉ဝဝဝခန္႔မွာ ထိုလမ္း၏ေတာင္ဘက္၊ ဗမာျပည္အတြင္းပိုင္းက်ဴးေက်ာ္ေရးလုပ္ငန္းႏွင့္ ဘိန္းကိစၥလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ရန္ျဖစ္သည္။

၃။ ထိုရန္သူ႔အင္အား ၉ဝဝဝ ၏ အခိုင္အမာတပ္ျဖန္႔ပံုမွာ
(၁)ပထမေလယာဥ္ကြင္းရွိတဲ့မိုင္းဆတ္တြင္ အေျခခံဌာနခ်ဳပ္ထားရာက အတြင္းပိုင္း ပိုမိုလႈပ္ရွားႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ (မို္င္းဆတ္လည္း နာမည္ႀကီးလာသျဖင့္) ထိုင္းနယ္စပ္အနီး ပြန္ပါက်င္ေဒသသို႔ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ကုန္ေလာက္တြင္ ဌာနခ်ဳပ္ကို ေျပာင္းထားခဲ့သည္။ (၂)မိုင္းဆတ္ေဒသတြင္မူ ကင္းစခန္းသာဖြင့္ထားၿပီး ကာကြယ္ထားသည္။
(၃)အဓိက ေရွ႔တန္းဌာနခ်ဳပ္- မိုင္းတံုတြင္ ထားၿပီး၊ အဓိကအခိုင္အမာခံစစ္ေနရာကို မိုင္းတံုေဒသႏွင့္သံလြင္ျမစ္အၾကား မိုင္းတံုမွ (၁ဝ)ကီလိုမွ်ကြာတဲ့ ေပ ၅ဝဝဝ ခန္႔စီျမင့္တဲ့ ေတာင္ကုန္း (၃)ခု-ဖိုခံုေလာက္ဆိုင္တြင္ ခံကတုတ္ႀကီး(၃)ခု တည္ေဆာက္ထားၿပီး အခိုင္အမာခံထားသည္။ မိုင္းတံုမွ သံလြင္ကူးတို႔ဆိပ္ ဝမ္ဆလာအထိ (၆)ေပက်ယ္ လားလမ္း က၊ ထိုေတာင္ (၃)လံုးကို ျဖတ္သြားသည္။ (မည္သူမဆို မိုင္းတံု၊ မိုင္းဟန္၊ ပြန္ပါက်င္ ေျမျပန္႔ကို လႊမ္းမိုးလိုသူအဖို႔၊ ၎ေတာင္ (၃)လံုးကိုလည္းေကာင္း၊ ၎သံလြင္-မိုင္းတံုလမ္းကိုလည္းေကာင္းသိမ္းထားႏိုင္မွ ေရရွည္လႊမ္းမိုးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္)
(၄)ရန္သူ႔ေရွ႔ဖ်ားခံစစ္မွာ သံလြင္ကူးတို႔၊ ဝမ္ဆလာႏွင့္ ၎ဝန္းက်င္တြင္ တပ္စြဲထားသည္။ ယင္းမွာ သံလြင္အေနာက္ဘက္ကမ္းမွ ရိကၡာစုရန္ျဖစ္သည္။ အျခားေနရာမ်ားမွာ
(၅)မိုင္းပုလံုတြင္လည္း စခန္းခြဲတခု။
(၆)၎ေနာက္ ပို အေရွ႔ဘက္က်ေသာ ထိုင္းနယ္စပ္-တာခ်ီလိတ္-မဲဆိုင္ေဒသတြင္ စခန္းခြဲႀကီးတခုရွိသည္။
(၇)ရန္သူ၏ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အရံတပ္အင္အား (၃ဝဝဝ)သံုးေထာင္ခန္႔ကို မိုင္းဟန္၊ ပြန္ပါက်င္ေဒသတြင္ ခ်ထားသည္။
(၈)နည္းပရိယာယ္ အရံတပ္အင္အား (၁ဝဝဝ)တေထာင္ခန္႔ကို မိုင္းပုလံုႏွင့္ အထက္ပါေတာင္ (၃)လံုးႏွင့္မိုင္းတံုအၾကားတြင္ ခ်ထားသည္။

၄။ ရန္သူတပ္မႉးခ်ဳပ္။          ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လီမီ မက်န္းမမာျဖစ္လာ၍ တပ္မႉးအသစ္တင္ရသည္။ ထိုတပ္မႉးအသစ္မွာ ထိုင္ဝမ္ရွိ အႀကီးအကဲ တဦး၏သားျဖစ္ၿပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက အေမရိကန္ရွိ အကယ္ဒမီဗိုလ္သင္တန္းကစ၍ တပ္မအဆင့္အထိ သင္တန္းေပါင္း (၈)ခုေလာက္ တက္ခဲ့ရသူ။ စစ္အေတြ႔အႀကံဳ လံုးဝနီးပါး မရွိသူ။ အထက္လႊာမ်ား၏ လူယံု။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦး ျဖစ္သည္။

၅။ ရန္သူတို႔၏ စစ္ပညာအဆင့္။         ။ တပ္ရင္းအထက္ တပ္မႉးအေတာ္မ်ားမ်ား အေတြ႔အႀကံဳအသင့္အတင့္မွ်သာ ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အဆင့္မ်ားမွာ တပ္မႉးေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၿပီး အေတြ႔အႀကံဳအေတာ္အသင့္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လီမီေလာက္ စိတ္ဓာတ္ေရာအေတြ႔အႀကံဳပါ ရွိသူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ တပ္သားမ်ားမွာ မူလတပ္သားေဟာင္းမွာ သံုးပံုတပံုေက်ာ္ခန္႔သာရွိၿပီး စစ္အေတြ႔အႀကံဳ အသင့္အတင့္ရွိၾကေသာ စစ္မႈထမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ က်န္တပ္သားအမ်ားစုမွာ ေဒသအလိုက္စုေဆာင္းထားေသာတပ္သားသစ္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။

၆။ ရန္သူ႔စိတ္ဓာတ္။           ။ (က)ဗမာျပည္သူတို႔၏ တခဲနက္အံုႂကြဆန္႔က်င္မႈ။ (ခ)တရုတ္ျပည္တြင္း တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရအေပၚ လြတ္ေျမာက္ခါစလူထု၏ ေထာက္ခံတက္ႂကြေနမႈ။ (ဂ)သူတပါးတိုင္းျပည္အေပၚ မတရားက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေနရမႈ။ (ဃ)မိမိတို႔၏အနာဂတ္ မေရမရာ ျဖစ္လာမႈ - စသည္တို႔ေၾကာင့္ တရုတ္ျဖဴတပ္သားမ်ားအၾကား စိတ္ဓာတ္ တျဖည္းျဖည္းက်ဆင္းလာေနၾကသည္။ ရန္သူအထက္ တပ္မႉးႀကီးအမ်ားစုမွာမူ ဘိန္းမွရရွိသည့္အက်ိဳးအျမတ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဗမာ့တပ္ကို အထင္ေသးသျဖင့္လည္းေကာင္း စိတ္ဓာတ္ အေတာ္အသင့္ခိုင္မာေနပံုရသည္။

သို႔ေသာ္ ကမၻာ့အေျခအေနတစံုတရာေျပာင္းလည္းလာမႈက သူတို႔စိတ္ဓာတ္ကို ထိခိုက္လာေစပါသည္။ ၎တို႔၏ဆရာ အေမရိကန္အဖို႔ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးကာစ အႏုျမဴဗံုးကိုင္၍ဗိုလ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းဆိုဗီယက္ယူနီယံကလည္း အႏုျမဴဗံုးရွိလာခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အေမရိကန္တို႔အဖို႔ ကိုးရီးယားစစ္တြင္ တရုတ္ျပည္အေပၚ ထင္သလိုမလႊမ္းမိုးႏိုင္ဘဲ ေစ့စပ္ေျပၿငိမ္းလိုက္ရသျဖင့္ ထိုကိုးရီးယားစစ္ႀကီးကို မိမိတို႔အနာဂတ္ႏွင့္ယွဥ္တြဲထားခဲ့ေသာ တရုတ္ျဖဴဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား စိတ္ဓာတ္ထိခိုက္သြားခဲ့ၾကပံုရပါသည္။

၇။ ရန္သူ႔လက္နက္။           ။ (၁)တရုတ္ရိုင္ဖယ္အမ်ားစု ျဖစ္သည္။ (၂)၎တို႔သည္ တပ္မေတာ္အဆင့္အထိဖြဲ႔ထားေသာ္လည္း လက္နက္ႀကီးမ်ားမွာ တပ္ရင္းသံုးလက္နက္ႀကီးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ၆ဝ မမ ေမာ္တာႏွင့္ က်ေနာ္တို႔တပ္ရင္းသံုး ၃ လက္မ ေမာ္တာႏွင့္ အလားတူေမာ္တာမ်ားသာ ရွိသည္။ ၎ေမာ္တာမ်ားပင္လွ်င္ က်ည္မ်ားမ်ားမသံုးႏိုင္။ တရုတ္ျပည္မွထြက္ေျပးလာရသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ လက္နက္ႀကီးမ်ား သယ္မလာႏိုင္။ အေမရိကန္မွ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးထုတ္လုပ္ေသာ ေတာတြင္းသံုးလက္နက္အခ်ိဳ႔ရွိေသာ္လည္း ေပၚလြင္သြားမွာစိုး၍ ထုတ္မသံုးရဲေပ။ မိုင္းလည္း မရွိေပ။


ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၇)

0 comments
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၇)
ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမႉးအျဖစ္ ေျပာင္းရျခင္း
၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လအတြင္း က်ေနာ့္ကို တရုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္ကို ခုခံတြန္းလွန္ရန္တာဝန္ေပးၿပီး ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမႉးအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႔ ခန္႔ထားလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္လည္း မဂၤလာဒံုတြင္ ေတာင္ပိုင္းတိုင္းမႉးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရာမွ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းရံုးစိုက္ရာ ေမၿမိ့ဳသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ရပါသည္။

ထိုအခ်ိန္ကလမွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္အတြင္း ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးမ်ား အလြန္ေျခရႈပ္လာေသာအခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ တရုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္ကို ကုလသမဂၢတိုင္ၾကားရာတြင္လည္း ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ားရုပ္သိမ္းေပးရမည္ဟူေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္လိုက္ႏိုင္သျဖင့္ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားကို အလြယ္တကူေမာင္းထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ေယာင္မွားခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တပ္မေတာ္အတြင္းရွိ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးမ်ားက ဆိုရွယ္လစ္အမာခံတဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုး (ေနာင္ မဆလေခတ္ - ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး)ကိုပြဲထုတ္ကာ စစ္ဆင္ေရးမႉးခ်ဳပ္ခန္႔ၿပီး နဂါးႏိုင္ စစ္ဆင္ေရးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုကာလက ကုလသမဂၢကဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့သည့္ (၄)ႏိုင္ငံစစ္ေကာ္မရွင္တြင္လည္း ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနပါသည္။

နဂါးႏိုင္စစ္ဆင္ေရး အေရးနိမ့္သြားၿပီး (၄)ႏိုင္ငံစစ္ေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးကလည္း တိုးတက္မႈဘာမွမရွိလာသည့္အခါက်မွ က်ေနာ့္ကို တာဝန္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
           
က်ေနာ္ ေမၿမိ့ဳသို႔ မိသားစုအားလံုးပါေခၚ၍ မိုးတြင္းႀကီးမွာ ေျပာင္းေရႊ႔သြားရပါသည္။ က်ေနာ့္အငယ္ဆံုးသားတြတ္တြတ္မွာ (၆)လ သားေလးသာ ရွိပါေသးသည္။ သူ႔ကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလထဲတြင္ မဂၤလာဒံု၌ဖြားျမင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္ ေမၿမိ့ဳေရာက္ၿပီးမၾကာမီမွာပင္ ဘန္ေကာက္ၿမိ့ဳ၌ က်င္းပေနသည့္ (၄)ႏိုင္ငံစစ္ေကာ္မရွင္ကသေဘာထားတခု ရရွိလာပါသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္တရုတ္ျဖဴကိုယ္စားလွယ္တို႔က ဗမာျပည္တြင္းရွိ အေရးႀကီးေသာတရုတ္ျဖဴအေျခခံစခန္းလုပ္ထားသည့္ မိုင္းဆတ္၊ မိုင္းတံု၊ မိုင္းယန္း၊ မိုင္းေယာင္းတို႔ကို ဗမာ့တပ္မေတာ္သို႔လႊဲေျပာင္းေပးပါမည္ဟု ဆိုလာသည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းမာေသာ တရုတ္ျဖဴအခ်ိဳ႔လည္းရွိႏိုင္ သျဖင့္ တိုက္ပြဲအနည္းအက်ဥ္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုပါေသးသည္။

ထိုအခါ အစိုးရက အထက္ပါေနရာမ်ားကို ဝင္မည္၊ မဝင္မည္သေဘာထားေပးရန္ က်ေနာ့္ကို ေမးျမန္းလာပါသည္။

မိုးတြင္း အလယ္ႀကီးျဖစ္၍ အလြန္ျမင့္ေသာေတာင္တန္းမ်ားအေပၚ ေရစီးသန္ေသာျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ျဖတ္ခ်ီတက္ရမည့္အေရးမွာ မလြယ္ကူ လွပါ။ တိုက္ပြဲမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္ဟုဆိုထားေသးသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္သည္ တပ္မႉးမ်ားႏွင့္ထိုင္ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးၾကည့္ ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က တပ္မွာလည္း နဂါးႏိုင္စစ္ဆင္ေရးရံႈးနိမ့္မႈေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ တစံုတရာထိခိုက္က်ဆင္းေနပါသည္။

က်ေနာ္တို႔ အေသးစိတ္တြက္ခ်က္တိုင္ပင္ၿပီးေနာက္ ေႏြဥတုတြင္ ႀကီးက်ယ္စြာတိုက္ရသည္ထက္စာလွ်င္ ယခုဒုကၡႏွင့္တိုက္ပြဲကေလးမ်ားကို ရင္ဆိုင္မည္။ သတိ၊ ဝိရိယႏွင့္ စနစ္တက်အဆင့္ဆင့္ျပင္ဆင္ၿပီး တထစ္ၿပီးတထစ္ခ်ီတက္လွ်င္ အက်အဆံုးနည္းစြာႏွင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၿပီး က်ေနာ္တို႔ခ်ီတက္သိမ္းပိုက္မည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ၾကားလိုက္ပါသည္။

သူတို႔ေျပာဆိုလာသည့္ရက္ခ်ိန္းအမီ သိမ္းႏိုင္ဖို႔လည္း တပ္ေတြကို ခဲရာခဲဆစ္ျပင္ဆင္ရပါသည္။ တပ္သားမ်ား ရိကၡာပစၥည္းမ်ား၊ လက္နက္ ကိရိယာမ်ား၊ ဝန္တင္လားျမင္းစသျဖင့္ လိုအပ္သမွ် စုစည္းျပင္ဆင္ရပါသည္။ သံလြင္ျမစ္ကို ေရစီးအသန္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည့္ ဝါဆို ဝါေခါင္ တြင္ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မိုင္းပုေအာင္တြင္ အားလံုးစု-ရပ္ေစရပါသည္။

ေနာက္ဆံုး ရက္ခ်ိန္းနီးကပ္လာစဥ္မွာပင္ က်ေနာ္တို႔ အေစာကတည္းကသံသယရွိမိသည့္အတိုင္း အမွန္ျဖစ္လာပါသည္။ တရုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားက ဗမာ့တပ္မ်ားကို သူတို႔အေျခခံစခန္းမ်ားအတြင္းသို႔ဝင္ခြင့္မေပးႏိုင္ဟု ေျပာင္ေျပာင္ပင္ ျငင္းဆိုလိုက္ပါေတာ့သည္။ အေတာ္ပင္ နာၾကည္းခံခက္စရာ ျဖစ္ရပါသည္။

၎တို႔ အေျခခံကပင္ ရိုးသားမႈမရွိပါ။ မိုးတြင္းက်လာေအာင္အခ်ိန္ဆြဲထားၿပီး သူတို႔ကန္႔သတ္ေပးသည့္ရက္ခ်ိန္းအမီ ေနရာ ေလးငါးေနရာကို ဖယ္ေပးမည္။ ဝင္ေရာက္ႏိုင္လွ်င္ဝင္ယူပါဟု ဆိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ရိုးသားလွ်င္ ထြက္ခြာသြားေပးရံုသာရွိသည္။ မိုးတြင္းႀကီး ဗမာတပ္မ်ား ဝင္လာရဲမွာမဟုတ္။ ဝင္မလာလွ်င္ သူတို႔တာဝန္ေက်ၿပီဟု ဝါဒျဖန္႔ရန္အတြက္သာရည္ရြယ္ရင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝင္မည္ဟုဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ အက်ပ္ရိုက္သြားၿပီး ေျပာင္ေျပာင္ပင္ ျငင္းပယ္ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ (၄)ႏိုင္ငံအစည္းအေဝးမွ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏုတ္ထြက္လိုက္သျဖင့္ ထိုေကာ္မရွင္လည္း ပ်က္သြားပါေတာ့သည္။ ဤ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း တရုတ္ျဖဴမ်ားဆုတ္ေပးမည္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားပါဟုဆိုလာၿပီး ကေလးလူႀကီး အိမ္ေထာင္သည္မ်ားကို ဆုတ္ခြာျခင္း၊ လက္နက္အညံ့စားမ်ားသာယူသြားျခင္းစသည့္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ၾကပါေသးသည္။

သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါ။ တရုတ္ျဖဴျပႆနာေျဖရွင္းေရးသည္ မိမိတိုင္းျပည္အင္အားေပၚတြင္သာ ရပ္တည္ရေတာ့မည္ ဆိုသည့္သင္ခန္းစာကို ေကာင္းစြာရရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္၊ မိုးဥတုကုန္ေသာအခါ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းရွိ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားကို ရွင္းလင္းတို္က္ခိုက္ပစ္ရပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလကုန္တြင္ေတာ့ သံလြင္အေနာက္ဘက္ျခမ္းရွိတရုတ္ျဖဴမ်ားကို အေရွ႔ဘက္ကမ္းသို႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္ႏိုင္ပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္ ဤစာတမ္းကိုေရးေနစဥ္မွာပင္ လြန္ခဲ့သည့္(၁ဝ)ႏွစ္ခန္႔က က်ေနာ္ေရးခဲ့ဖူးသည့္ “ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးမွတ္တမ္း”စာတမ္းကို ျပန္ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္က က်ေနာ္သတိရသေလာက္ အေတာ္ျပည့္စံုစြားေရးထားသည့္စာတမ္းျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။


၂ဝ၁၅၊ ေအာက္တိုဘာလထဲ ေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၂ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
၂ဝ၁၅၊ ေအာက္တိုဘာလထဲ ေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၂ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
(ဒန္ေပါက္အဆိုေတာ္မဲဆြယ္တရား)
မေန႔က ျပည္တြင္းကမိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ ဗီဒီယိုခ်က္တင္းန္မွာ အလႅာပသလႅာပၾကတယ္။ သူ႔အလုပ္ရံုက လက္တိုလက္ေတာင္းခ်ာတိတ္က သူ႔ေဘးမွာထိုင္ရင္း က်ေနာ္တို႔ေျပာတာေတြနားေထာင္ သိခ်င္တာရွိ တခ်က္တခ်က္ ဝင္ဝင္ေမးတယ္။ သူေမးတာေတြက ဘာမွ ဒီေလာက္ သိတ္အေရးမပါေပမယ့္ မိတ္ေဆြကဒီခ်ာတိတ္ကို ခင္မင္နွစ္လိုတာသိလို႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ ျပန္ျပန္ေျဖရတာလည္း အလုပ္ပိုတခုလိုျဖစ္ေတာ့ စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းရႈပ္ရသား။
နွစ္ေယာက္သားေျပာေနရင္း ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ”အဲ့ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ျမန္ျမန္ၿပီးေစခ်င္လွၿပီဗ်ာ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ၾကည့္စရာ သိစရာေတြထက္ မဲဆြယ္ပြဲေတြနဲ႔ ဘံုးေဘာလေအာျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ”လို႔ဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြက ဘာမွျပန္မေျပာခင္ ခ်ာတိတ္က ေရွ႔တိုးလာၿပီး “ဦးေလးကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို တနွစ္လံုးေတာင္ မဲဆြယ္ပြဲေတြလုပ္ေစခ်င္တာ”လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔“ေဟ ဘာလို႔တုန္းကြ”ဆိုေတာ့ “တီရွပ္ေတြ အလကားရတယ္ဦးေလးရာ၊ ထမင္းထုတ္ေတြ ဒန္ေပါက္ထုတ္ေတြ ေရသန္႔ဗူးေတြလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဆိုေတာ္ေတြဦးေလးရာ စကားေတာင္သြားေျပာလို႔ရတယ္။ အျပင္မွာ ျမင္ဖို႔မလြယ္ဘူးေလ”တဲ့။
က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္နဖူးကိုယ္မရိုက္မိေအာင္ သတိထားလိုက္မိေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ “ေသဟဲ့ နႏၵိယ”လို႔ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ေအာက္တိုဘာ ၂၄၊ ၂ဝ၁၅

(လူရႊင္ေတာ္နိုင္ငံေရး)
ကိုသူရေခၚ ဇာဂနာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေထာင္ကလြတ္ေတာ့ လူတခ်ိဳ႔ အုန္းအုန္းထေအာင္ ႀကိဳခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ရွိန္သတ္ကုန္ၾကတာ သတိထားမိတယ္။ သူ႔နိုင္ငံေရးအေတြးအျမင္နဲ႔ သူ႔ရပ္ခံခ်က္မို႔ ဘာမွမေျပာလိုပါဆိုၿပီး တံုဏွိဘာေဝ လုပ္ေနသူေတြထဲ က်ေနာ္ မပါခဲ့ပါ။ နိုင္ငံေရးမွာက ေျပာတာဆိုတာကိုက ”အလုပ္”မဟုတ္လား။ က်ေနာ္လည္း သူမ်ားကိုေျပာသလို ဆိုသလို က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြက ေျပာၾကဆိုၾကတာ အမ်ားသားပါပဲ။
ကိုဇာဂနာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ေျပာတာေတြထဲမယ္ လူအဆဲအခံရဆံုးအေၾကာင္းက ဒီလိုဗ်ာ။ ကိုဇာဂနာ့အသည္းစြဲလူငယ္တစ္ဦးက ေမးတယ္
”ဦးဇာဂနာကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ ဦးေရ”တဲ့။ က်ေနာ္က ”လူရႊင္ေတာ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ဗ်ာ”ဆိုေတာ့
သူက “မဟုတ္ဘူးေလ သူက ရိုးရိုးလူရႊင္ေတာ္မွ မဟုတ္တာ၊ ဦးတို႔လိုပဲ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မွတ္လား”တဲ့။ “ေအးဗ်ာ ဒါဆိုလည္း နိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ေပါ့”ဆိုေတာ့ သူ သိတ္ ဘဝင္က်ဟန္ မေပၚဘူး။
”ဒီလိုေလ ဦးရဲ့။ သူက လူရႊင္ေတာ္ဗ်ာ၊ နိုင္ငံေရးလည္းလုပ္တယ္၊ ဦးတို႔ လုပ္တာမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ တူခ်င္မွတူမွာေပါ့၊ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔နိုင္ငံေရးကို ဘယ္လိုျမင္လဲလို႔ ေမးတာပါ”ဆိုၿပီး ပီဘိ လူႀကီးနိုင္ငံေရးသမားေလးတေယာက္လို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းရင္း ထပ္ေမးပါတယ္။
”ေအးဗ်ာ ဒါဆိုလည္း လူရႊင္ေတာ္လုပ္တဲ့ နိုင္ငံေရးေပါ့ဗ်ာ”လို႔လည္း ေျဖေရာ ”ဦးတို႔က နိုင္ငံေရးသမားသာေျပာတာ သေဘာထားႀကီးတာတို႔ စည္းရံုးေရးအျမင္တို႔ၾကေတာ့ အေတာ္ အားနည္းတာပဲ၊ စကားေျပာတာလည္း ေပါ့တီးေပါ့ဆနဲ႔”ဆိုၿပီး ေထာက္ေထာက္ဆဆ ေဝဘန္ေရးေလးပါ ေပးပါေသးတယ္။
အဲ့ဒါ ခုမွျပန္ၿပီး ဘာအစေဖာ္ခ်င္လို႔ေရးေနတာလဲလို႔ေမးရင္ ေဂ်လိုပက္ဇ္ဖင္တျခမ္းလွေဆြ မဲဆြယ္ေနတာၾကည့္ၿပီး ကိုဇာဂနာ့ကို သတိရသြားလို႔။ အမွန္က ဆိုင္ေတာ့ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ ဇာဂနာက ဇာဂနာ လွေဆြက လွေဆြပဲဟာ။
ေအာက္တိုဘာ ၂၂၊ ၂ဝ၁၅

(အလကားမဟုတ္ဘူး)
”ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္က ထင္သလိုထြက္မလာရင္ မဲစာရင္းအမွားေၾကာင့္ျဖစ္ရတာဆိုၿပီး ေကာ္မရွင္ေပၚ အျပစ္ပံုခ်ဖို႔ျပင္ေနၾကတာ”လို႔ တင္ေအး ႀကိဳတင္အာေဘာ္ဖန္တီးေနတာ အလကားမဟုတ္ဘူး။
“ေကာ္မရွင္ကဆံုးျဖတ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို လိုက္နာမယ္”လို႔ မင္းေအာင္လိႈင္ ႀကိဳတင္အာေဘာ္ဖန္တီးေနတာ အလကားမဟုတ္ဘူး။
ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဘာထြက္ေလာက္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းခန္႔မွန္းမိေနတာပဲ။
ရလဒ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထင္သလိုတခုခုလုပ္ပစ္နိုင္တဲ့အခြင့္အာဏာဟာ ေကာ္မရွင္(လက္ရွိအစိုးရလို႔ ဒဲ့ေျပာရမွာပဲ)ဆီမွာပဲရွိတယ္
ေကာ္မရွင္က(အစိုးရက)ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့အတိုင္း မင္းေအာင္လိႈင္(စစ္တပ္က)ေထာက္ခံမယ္ လို႔ေျပာၿပီးသား။
ေရြးေကာက္ပြဲထက္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အာဏာကိစၥစကားမေျပာခင္စပ္ၾကား ၾကား သံုး ေလး လမွာ ဘာေတြျဖစ္လာဦးမလဲ။
ေအာက္တိုဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅

(တပတ္သစ္ေညာင္ေစာင္း)
“တို႔ေတြ ေခါင္းခ်တဲ့အထိ ဒီအိမ္ေလးမွာပဲ အၿပီးေနၾကမယ္”လို႔ရည္ရြယ္ၿပီးေရႊ႔ခဲ့ၾကေတာ့ အိမ္ရွင္ေဟာင္းခ်န္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းေတြထဲမယ္ ဧည့္ခန္းထား ၃ ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာခံုရွည္ေဟာင္းႀကီးတလံုးလည္းပါသေပါ့။ ခံုႀကီးက ၁၉၅ဝ ျပည့္နွစ္မ်ားတဝိုက္ဆီက ဒီဇိုင္းႀကီး။ ေလးလည္း အေလးႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကၽြိတကၽြိနဲ႔ ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ရုပ္ေတာ့ မေပါက္ေသးဘူး ဆိုရမွာပဲ။ အိုေတာ့ အိုလွၿပီ။ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ဆို မထိုင္ခင္ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့ ေျပာထိုင္ရမယ့္အေပါက္။ အေပၚကာဗာေတြကလည္း ပ်ိဳရြယ္စဥ္ကလွေသြးႂကြယ္ခဲ့ေပသိ ခုေနခါမေတာ့ အိုမင္းတြင္းဆံုးအရြယ္ရဲ႔ ဇရာဆန္ဆန္အလွအပ အႂကြင္းအက်န္ေလးေတာင္ မျမင္ရေတာ့။ ၾကမ္းၾကမ္းေျပာရရင္ အကြက္ေတာင္ မေပၚခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုပါေတာ့။ လႊင့္ပစ္မယ္လႊင့္ပစ္မယ္နဲ႔ အသစ္တလံုး မဝယ္နိုင္ေသးခင္စပ္ၾကား ထားသာထားရတာ ဧည့္သည္လာတိုင္း မ်က္နွာပူပူနဲ႔ အထိုင္ခိုင္းရတာခ်ည္း။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ပတ္ေလာက္ကေတာ့ ဇနီးက ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ အေပၚဖံုးပိတ္စေတြခြာၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး တၿဗိၿဗိနဲ႔ ဆြဲဟယ္ဆုတ္ဟယ္ ၿဖဲဟယ္ျဖဳတ္ဟယ္နဲ႔ လုပ္ခ်လိုက္ေတာ့ အရိုးစုႀကီးလို အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနံကိုင္းကိုင္း မ်က္ကြင္းေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ေခါင္းခြံျဖဴႀကီးနဲ႔ အၾကည့္ရဆိုးသမွ အက်ည္းတန္လိုက္သမွ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ဒါနဲ႔တင္ အားရပံုမေပၚတဲ့ဇနီးသည္ဟာ ေအာက္ပတ္လည္က ဆင္ေျခဖံုးပိတ္စေတြပါ ထိုးခြာေနရင္းတန္းလန္း တမ်က္နွာစာအျပည့္ၿပံဳးတည့္ၿပီး “ငါ မေျပာဘူးလား။ သစ္ေတြက အေကာင္းစားေတြ ဖရိမ္ကလည္း ေတာင့္သလားမေမးနဲ႔။ ဒီေခတ္ခံုေတြလို ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိသစ္နဲ႔ ေကာ္ကပ္ၿပီးလုပ္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔” ေအာင္ျမင္သူ႔ေလသံနဲ႔ ေျပာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေျပာသလို ဟုတ္သား။ အထဲမွာ အေကာင္းအတိုင္းႀကီး။
“လႊင့္မပစ္ဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာ တပတ္ရစ္ အသစ္ျပန္လုပ္မယ္”ဆိုၿပီး အဲ့ေန႔ကတည္းကစ ပိတ္စေတြဝယ္လိုက္ အတြင္းသြပ္တဲ့ ေရျမွဳတ္ေတြဝယ္လိုက္ ဇစ္ေတြဝယ္လိုက္ တေယာက္တည္းစကားေျပာလိုက္နဲ႔ ေယာက္ယက္ခတ္ဇာတ္လမ္း စေတာ့တာပဲ။ ညေနေစာင္း အလုပ္ကျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔စက္ခ်ဳပ္ခန္းဝင္ၿပီ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ျဖတ္လိုက္ ညွပ္လိုက္ ကပ္လိုက္ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းနဲ႔ခ်ဳပ္လိုက္နဲ႔ ဧကစာက်င့္သလားမွတ္ရတယ္။ က်ေနာ့္ေတာင္ သိတ္စကားမေျပာအားဘူး။ က်ေနာ္ကလည္း နားေအးပါးေအးဆိုေတာ့ လႊတ္ႀကိဳက္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ရက္ေလာက္က “အေဖ့ဆီမွာ အဲကြန္ပရက္ဆာနဲ႔ စတာပလာ သြားငွားမယ္”ဆိုၿပီး အျပန္လည္းၾကေရာ ေပါင္ ၃ဝ ေလာက္ရွိမယ့္ ကြန္ပရက္ဆာရယ္ အဲ့ဒါနဲ႔တြဲသံုးတဲ့ စတာပလာရယ္၊ ပင္န္ေတြရယ္ပါ မခ်လာတယ္။ မင္န္နူရယ္လ္စာအုပ္ေလး က်ေနာ့္ဘက္ထိုးေပးၿပီး အဲ့ဒါဖတ္ၿပီး ၾကည့္က်က္လုပ္ထားေပးဦးဆိုၿပီး သူ႔စက္ခန္းထဲဝင္ သူ႔ပစၥည္းအေတြအကုန္ ဧည့္ခန္းထဲယူခ်လာတယ္။ တခန္းလံုးလည္းပြလို႔၊ ေခြးေလး ၂ ေကာင္လည္း ေနစရာမရွိဘူး။ ဒီၾကားထဲ က်ေနာ့္ ကြန္ပရက္ဆာစမ္းတဲ့အသံက ညံေနတာ။ ဒါနဲ႔ ေခြးေလးေတြအိမ္ျပင္ထုတ္ သူ႔ဟာေတြ ကူရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔မလုပ္နဲ႔ နင္ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာသူ ထားလိုက္၊ ငါအကုန္ ဆင္ထားၿပီးသား၊ နင္လုပ္မွ ရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္ဆိုၿပီး မ်က္နွာတည္မ်က္နွာထားနဲ႔ ေငါက္သလိုလိုက လုပ္ေသး။ စိတ္နည္းနည္းခုမိေပမယ့္ အကုန္ေတာ့ၿပီးသြားပံုပဲ၊ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေနရာခ်ရံု ဆင္ရံု ပင္န္တြယ္ရံုပဲက်န္တာေနမယ္လို႔ေတြးၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ကိုင္ေပး ညွိေပး တိေပးတိုင္းေပး ကူလုပ္ေနခဲ့တာပါပဲ။
ခနေနေတာ့ ဒီနားကကိုင္ထား ဟိုဘက္ကိုလႊတ္လိုက္၊ ဒီလိုေမွာက္ထား ဒီလိုလွန္ထား၊ ဟိုလိုေစာင္းေပး ဒီလိုတည့္ေပး၊ ဒီနားက ဆြဲဆန္႔ထား ဟိုနားကို ဖိထား၊ ဒီဟာကို အထဲ ေခါက္ထည့္လိုက္ ဟိုဟာကို အျပင္ဆြဲထုပ္၊ ဒီအစကို ဒီဘက္နည္းနည္းေရႊ႔ ဘာညာေတြနဲ႔ မယ္မင္းႀကီးမ ညႊန္ၾကားေတာ္မူသမွ် လိုက္လိုက္ရင္းလုပ္ရင္း ဆိုဖာခံုႀကီးက မ်က္ေစ့ေရွ႔တင္ ရုပ္လံုးေပၚလာတယ္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း လွလွလာတယ္။ ငါ့မိန္းမ ေတာ္လွခ်ည္လားဟလို႔ ခ်ီးမြမ္းမလို႔လုပ္တုန္းရွိေသး “ကဲ အတည့္အတိုင္း လွန္ခ်လိုက္ေတာ့၊ မွီအံုးေတြ တင္ၿပီးရင္ၿပီးၿပီ၊ ၿပီးရင္ ငါအေပၚမွာ မင္သမီးလို ဖင္တျခမ္းေဖာ္ၿပီးတက္ထိုင္မယ္ နင္ဓာတ္ပံုရိုက္”ဆိုၿပီး ေခၽြးေတြနဲ႔အဆီျပန္မ်က္နွာကို ေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ရင္း ညာလက္မ ေထာင္ျပတယ္။ ေအာင္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ သူေရာ က်ေနာ္ပါ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေရာ။
ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူေျပာသလို “ခုေန သြားျပန္ေရာင္းရင္ ၅ ရာေတာ့ ေအာက္ထစ္ပဲ၊ စက္ရံုထြက္မဟုတ္ဘူး၊ အကုန္ လက္လုပ္နဲ႔ လက္မႈပစၥည္းခ်ည္းပဲ၊ တေထာင္ေပးေတာင္ မေရာင္းဘူး။ တို႔ ၂ ေယာက္လုပ္အားနဲ႔ အမွတ္တရပစၥည္းေလ၊ ေသတဲ့အထိ သံုးရမွာ”တဲ့
ကဲ အဲ့ဒီမွာပါပဲ။ စုစုေပါင္း ၅ ပတ္ေလာက္ေတာ့ၾကာပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၆၊ ၂ဝ၁၅

(တျခမ္းဖဲ့ၿပီးဝိုက္သြားတဲ့)
ဗမာျပည္ျပန္ၿပီး စာကေလးေဗဒင္ေဟာစားရေကာင္းမလား နိုင္ငံေရးေဗဒင္ေဟာစားရေကာင္းမလား ဒါမွမဟုတ္ ေနာ္ေဝက ကိုယဥ္မင္းဦးကို ၿငိမ္းပြင့္က ကိုအံ့ဘြယ္ေက်ာ္ေျပာသလို စြန္ထန္ဟင္းခ်ိဳ ခ်က္ေရာင္းရေကာင္းမလား။ ၃ဝ ရာခိုင္နႈန္းစာရင္းမွန္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးလည္း နီးၿပီ။ ဘာအေျဖထြက္မယ္မွန္း သိၿပီးသားနဲ႔မသိနိုးနားအမတ္ေလာင္းေတြလည္း အားတက္သေရာ မဲဆြယ္ေနၾကပံုမ်ား ဆင္းရဲသားအခ်စ္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးလားမွတ္ေနရ။ သိန္းစိန္တို႔ကေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ဦးမယ္တဲ့။ ပါေဂ်ာင္ကိစၥလက္သည္ေတြထဲကတေယာက္ျဖစ္တဲ့ သံေခ်ာင္းဆိုသူလည္း ပါလာမလားမေျပာတတ္။ သံခဲကေတာ့ အပစ္ရပ္ၾကမဟဲ့ဆိုကာ လက္မွတ္ထိုးေနၿပီ။ လြတ္မယ့္အထဲ ရာဇဝတ္ေကာင္ ရာဇဝင္လူဆိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ပါလာမလဲ။ ဘုန္းႀကီးဆိုးေတြကလည္း ေသြးတဆာဆာေတာင္းေနေလရဲ့။ ခုမွ ဆိုး ၃ ဆိုးေပါင္းၿပီး ျပည္ဖ်က္ေနၾကတာ။ စစ္သားဆိုး၊ ဘုန္းႀကီးဆိုးနဲ႔ လူမိုက္လူဆိုးေတြ။ ေဒၚစု ရခိုင္ခရီးစဥ္ကလည္း ဂ်ိန္မ္းစ္ဘြန္းဒ္ကားထက္ေတာင္ စြန္႔စားရဦးမယ့္သေဘာပဲ။ ဒုတိယ ဒီပဲရင္းမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ နို႔မို႔ဆို ေဒၚစု ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ခြင့္လႊတ္ေနရဦးမွာ။ ေနရွင္းဝိုက္ ေနရွင္းဝိုက္ေအာ္ရင္း အပစ္ကေတာ့ တျခမ္းပဲ့နဲ႔ ရပ္သြားၿပီ။ ေနရွင္း"ဝိုက္"ဆိုတာကို ဘဝင္မက်တဲ့ ဗီအိုေအက ဦးစံမိုးေဝကိုေတာ့ ဝိုက္ကို ထင္းကနဲျမင္ေအာင္ "ရိႉးကစားတဲ့အခါ ရွစ္ပူးနဲ႔ ဘာမွ "ဝိုက္" မရဘူး"လို႔ ေျပာလိုက္ရေကာင္းသား။ ရွစ္ပူးဆိုလို႔ တျခမ္းပဲ့အပစ္ရပ္ပြဲႀကီးကို "သတ္ေသ"အျဖစ္ တက္လက္မွတ္မထိုးတဲ့ ကိုမင္းကိုနိုင္ရဲ့ နိုင္ငံေရးအသေရရွိမႈကို ဒီေနရာကေန အေလးအျမတ္ျပဳလိုက္တယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂ဝ၁၅

(သူ႔အမိႈက္ ကိုယ့္ေရႊ)
တျမန္ေန႔ အျပင္ကျပန္လာေတာ့ ညာဘက္ေဘးအိမ္က အနက္ေရာင္ သစ္သားကုလားထိုင္ ၂ လံုးကို Free လို႔စာကပ္ၿပီး လမ္းေဘးမွာ ခ်ထားတာေတြ႔တယ္။ အေဝးၾကည့္ဒီဇိုင္းေလးလွတာနဲ႔ ၂ ေယာက္သား အနားထိသြားၿပီး အနီးကပ္လည္းၾကည့္ မ လည္းၾကည့္ ေဆးသားေလးလည္း နည္းနည္းျခစ္ၾကည့္ၾကတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဘာမွ ေခ်ာင္ေန နဲ႔ေနတာလည္းမရွိတဲ့အျပင္ အသားသ ဆီဒါသားလိုအသား၊ အနံ႔ေလးလည္း ေမႊးေတးေတးနဲ႔။ ဒါနဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စျပစ္ၿပီး ၂ ေယာက္လံုး ၿပိဳင္တူေခါင္းညိတ္ကာ ယူမယ္လို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ ဂိုေဒါင္ထဲေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဖုန္ေလးဘာေလးခါခက္ၿပီး ကူရွင္အေဟာင္းေတြ ခြာထုတ္တယ္။ ဖင္ထိုင္ေနရာက ေရႁမွဳတ္က်န္တဲ့အထိ ေအာက္ခံသစ္ျပားနဲ႔ကပ္ထားတဲ့ အဝတ္စေတြပါ ၿဖဲဆုတ္ခြာထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေကာ္ပတ္ အၾကမ္းအနု ၂ မ်ိဳးနဲ႔ ေဆးသားေတြေျပာင္သြားေအာင္ ေကာ္ပတ္တိုက္တယ္။ က်ေနာ္ အဲ့ဒါေတြလုပ္ေနတုန္း ဇနီးက အေရာင္တင္သစ္သားသုတ္ေဆးနဲ႔ ကူရွင္အေပၚအုပ္ပိတ္စ နည္းနည္း သြားဝယ္တယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာ္ပတ္စားၿပီးသား ကုလားထိုင္ ၂ လံုးကို ေဆး ၂ ထပ္သုတ္ၿပီး တညလံုး ေလသလပ္ခံထားလိုက္တယ္။ ညစာ စားၿပီးသြားၾကေတာ့ သူက ပိတ္စေတြျဖတ္ညွပ္ အပ္ခ်ဳပ္စက္တလံုးနဲ႔ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ခ်ဳပ္တယ္ က်ေနာ္က တီဗီသတင္းေတြၾကည့္တယ္။မနက္ၾကေတာ့ ခါတိုင္းထက္ေစာၿပီးထ ဖင္ထိုင္ျပား ကူရွင္နဲ႔ကူရွင္ဖံုး ပိတ္စေတြကို စတာပလာတေခ်ာင္းနဲ႔ တြဲတယ္။ ခနေနေတာ့ ဒီနားကေန ကိုင္ထားေပးဆိုၿပီး ကူရွင္ဖင္ထိုင္ျပားနဲ႔ ကုလားထိုင္ကို မူလီျပန္စုပ္တယ္။ ၂ လံုးစလံုး ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ ဟိုးတေလာက ေတာေဈးကဝယ္လာတဲ့ ေရွးလက္ရာဗီဒိုေလးရဲ့ ေဘးတဘက္စီမွာ တလံုးစီခ်ၿပီး ေရွ႔တိုးၾကည့္လိုက္ ေနာက္ဆုတ္ၾကည့္လိုက္လုပ္ရင္း “ဟိုအိမ္သားေတြကို ခုေန ေခၚျပရင္ သူတို႔ကုလားထိုင္မွန္းေတာင္ မွတ္မိပါေတာ့မသိဘူး ဟီးဟီး”တဲ့။
ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂ဝ၁၅
(မအလကို မေျပာင္နဲ႔)
ကဲ ခုကစၿပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကေန လူႀကီးေတြကို ေလွာင္သလိုေျပာင္သလို သေရာ္သလိုေငၚသလိုလို ေနာက္သလိုရႊတ္သလိုမလုပ္ၾကနဲ႔။ အဖမ္းခံရလိမ့္မယ္။ မင္းေအာင္လိႈင္က စစ္သား။ စစ္သားဆိုေတာ့ ဘြင္းဘြင္းေျပာမွႀကိဳက္တာ။ ဒီေတာ့ အတည္သာေျပာ။ ဆဲစရာရွိလည္း ေျဗာင္ဆဲ။ ငိုးမသားေတြဘာေတြ မလုပ္နဲ႔။ မင္းေအာင္လိႈင္ကိုလည္း မအလ ဘာညာနဲ႔ အတိုေကာက္မေနနဲ႔ေတာ့။ မေကာင္းဘူး ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္ မခံနိုင္မယ္ဆိုလည္း မခံခ်င္စရာပဲ။ သူ႔ဘာသူ အစိမ္းေဖ်ာ့ေလးနဲ႔ ဗိုက္စူစူေလးနဲ႔ ၿပံဳးစစေလးနဲ႔ ကႏြဲ႔ကလ်ေလးေနေနတာ ခင္ဗ်ားတိုအပူ ဘာပါလဲ။ အဲ့ဒါ ေလွာင္စရာလား။ ကာခ်ဳပ္မွာလည္း အသည္းနဲ့ပဲဟာ။ ေနေပ့ေစေပါ့။ မဘသေတြေတာင္ ဘာတခြန္းမွမေျပာတဲ့ဟာ။ ဒါလည္း လူ႔အခြင့္အေရးပဲေလ။ ဒီမွာဆို လိင္တူျခင္းလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္ ေပးထားၿပီးၿပီပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ေတာ့ ခက္တယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅

(၂ ခါျပန္ မတရားသင္းဆို)
မင္းေအာင္လိႈင္ေျပာၿပီးသားေနာ္ အပစ္ရပ္ၿပီးရင္ ေသနတ္ကိုင္လို႔ရေတာ့ဘူးဆိုၿပီး။ သူက ခတ္တည္တည္ပဲ။ ငါက စစ္သားဆိုေတာ့ စကားတည္တယ္။ ဟိုသိန္းစိန္တို႔ တင္ေအးတို႔ ေရႊမန္းတို႔လို ဖင္တခြန္းေခါင္းတခြန္းမေျပာတတ္ဘူး။ မကိုင္နဲ႔ဆို မကိုင္နဲ႔ ဘူးဆိုဖရံုမသီးဘူး ဟင္ဆို ကရင္ထက္ဆိုးတယ္တို႔ဆိုၿပီးလုပ္မွာ။
ျပန္ေတြးေတာ့လည္း ဟုတ္သား သူေျပာတာ။ မပစ္ေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ဆိုမွေတာ့ ဘာကိစၥအေလးခံၿပီး ကိုင္ထားစရာလိုလို႔လဲ။ ေသနတ္ဆိုတာ ပစ္မယ့္သူမရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္ က်ည္ဆန္ေရာလူေရာရွိပါရက္နဲ႔ မပစ္ရဘူးဆို တုတ္ေလာက္ေတာင္ လူရိုက္လို႔ မေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။ တုတ္ကမွ ရိုက္တုတ္ဆိုၿပီး အေသအခ်သ အခ်ိန္အဆေကာင္းေကာင္းနဲ႔ရိုက္ရင္ တခ်က္တည္းနဲ႔ လူေသေသးတာ။
နံမည္နဲ႔ စစ္ဘက္ရာထူးတြဲမသံုးရ၊ အလံမထူရေတြအျပင္ ယူနီေဖါင္းတကားကားနဲ႔ လမ္းမသလားရ၊ အဖြဲ႔အစည္းအမည္ မေျပာင္းမေပးလို႔မရေတြဘာေတြပါ လာေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးက်မွ တပ္ဖ်က္ လက္နက္အပ္၊ အရပ္သားလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ ျပည္သူ႔စစ္လုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ စီးပြားေရးလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ ဘာမွမလုပ္ပဲ စိတ္ဓာတ္က် ဘိန္းစားအရက္သမားလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ ေတာင္ယာျပန္လုပ္ မိသားစုနဲ႔ ေအးေဆးေနမယ့္ေကာင္ေန။
ေအး အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြ တခုမွမလုပ္ပဲ ကလန္ကဆန္ေတာ့ ျပန္မလုပ္နဲ႔ ၂ ခါျပန္ မတရားသင္းဆိုတာ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီတခုတည္းမဟုတ္ဘူး ျဖစ္သြားမလား မွတ္ရတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅

(ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစား)
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြကို မဲေပးခြင့္ေလာက္တင္ရေစ့ခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပါတီေထာင္ခြင့္၊ အမတ္ေရြးခံခြင့္၊ သမၼတလုပ္ခြင့္ေတြအထိပါ ေပးခ်င္ပါတယ္။ သကၤန္းဝတ္နဲ႔သမၼတ ငါတို႔ဆီက ပထမကြ ဆိုၿပီးေတာင္ ဝါလိုက္ခ်င္ေသးတာ။ တခုပဲ အဲ့ဒါေတြလုပ္ခ်င္ရင္ အလုပ္ လုပ္၊ အခြန္ေဆာင္၊ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားၿပီး သကၤန္းဝတ္နဲ႔ေန။
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂ဝ၁၅

(အနမ္းတြင္တည္ေသာခ်စ္ျခင္း)
ေဒၚစုကိုရည္ညႊန္းထိုးနွက္ခ်က္တခုသေဘာနဲ႔ အိုဘားမား ၂ ႀကိမ္လာေတာ့ ၂ ခါ အနမ္းခံရတာေပါ့လို႔ ႀကံ့ဖြံ႔ဗိုလ္ ေဌးဦးက မဲဆြယ္ရာမွာေျပာတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အေမ့သားသမီးေတြ ဆတ္ဆတ္ခါ နာၾကၿပီး ကမူးရႉးထိုးတုန္႔ျပန္ဆဲေရးၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲ။
ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးမႈကို ေဖာ္ထုတ္ျပသတဲ့အေနနဲ႔ လူတေယာက္က အျခားလူတေယာက္ကို နမ္းတာမ်ိဳး Hug လုပ္တာမ်ိဳးဟာ မလိုလားဖြယ္အျပဳအမူလို႔ ရွက္ဖြယ္အေလ့လို႔ စြဲမွတ္ေမွာက္မွားၿပီး နစ္နာတယ္လို႔ျမင္တဲ့စိတ္အခံကေန စမ္းေပါက္လာတဲ့ ေရွးရိုးဆန္မႈသက္သက္မ်ွသာပဲ။
ဟီရိၾသတၱပၺဆိုတာ မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ဖို႔ရွက္ဖို႔လို႔ ဆိုတာပဲ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ခင္မင္ေလးစားသမႈကို လက္အုပ္ပဲခ်ီျပျပ၊ ခါးပဲ ကုန္းျပျပ၊ ေခါင္းပဲ ငံု႔ျပျပ၊ ဦးထုပ္ပဲ ခၽြတ္ျပျပ၊ နမ္းပဲျပျပ၊ ဖက္ပဲျပျပ ဒါဟာ မေကာင္းမႈမွမဟုတ္ပဲ။
က်ေနာ္တို႔ဆန္႔က်င္ရမယ့္ ေရွးရိုးစြဲအျမင္ေတြ၊ တိုက္ခၽြတ္ေခ်ဖ်က္ရမယ့္ စံအလြဲေတြထဲမွာ အဲ့ဒါလည္းပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂ဝ၁၅