၂ဝ၁၅၊ ေအာက္တိုဘာလထဲ ေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ
၂ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
(ဒန္ေပါက္အဆိုေတာ္မဲဆြယ္တရား)
မေန႔က ျပည္တြင္းကမိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔
ဗီဒီယိုခ်က္တင္းန္မွာ အလႅာပသလႅာပၾကတယ္။ သူ႔အလုပ္ရံုက လက္တိုလက္ေတာင္းခ်ာတိတ္က
သူ႔ေဘးမွာထိုင္ရင္း က်ေနာ္တို႔ေျပာတာေတြနားေထာင္ သိခ်င္တာရွိ တခ်က္တခ်က္
ဝင္ဝင္ေမးတယ္။ သူေမးတာေတြက ဘာမွ ဒီေလာက္ သိတ္အေရးမပါေပမယ့္ မိတ္ေဆြကဒီခ်ာတိတ္ကို
ခင္မင္နွစ္လိုတာသိလို႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ ျပန္ျပန္ေျဖရတာလည္း အလုပ္ပိုတခုလိုျဖစ္ေတာ့
စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းရႈပ္ရသား။
နွစ္ေယာက္သားေျပာေနရင္း
ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ”အဲ့ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း
ျမန္ျမန္ၿပီးေစခ်င္လွၿပီဗ်ာ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔
ၾကည့္စရာ သိစရာေတြထက္ မဲဆြယ္ပြဲေတြနဲ႔ ဘံုးေဘာလေအာျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ”လို႔ဆိုေတာ့
မိတ္ေဆြက ဘာမွျပန္မေျပာခင္ ခ်ာတိတ္က ေရွ႔တိုးလာၿပီး “ဦးေလးကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို
တနွစ္လံုးေတာင္ မဲဆြယ္ပြဲေတြလုပ္ေစခ်င္တာ”လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔“ေဟ
ဘာလို႔တုန္းကြ”ဆိုေတာ့ “တီရွပ္ေတြ အလကားရတယ္ဦးေလးရာ၊ ထမင္းထုတ္ေတြ
ဒန္ေပါက္ထုတ္ေတြ ေရသန္႔ဗူးေတြလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဆိုေတာ္ေတြဦးေလးရာ
စကားေတာင္သြားေျပာလို႔ရတယ္။ အျပင္မွာ ျမင္ဖို႔မလြယ္ဘူးေလ”တဲ့။
က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္နဖူးကိုယ္မရိုက္မိေအာင္
သတိထားလိုက္မိေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ “ေသဟဲ့ နႏၵိယ”လို႔ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ေအာက္တိုဘာ ၂၄၊ ၂ဝ၁၅
(လူရႊင္ေတာ္နိုင္ငံေရး)
ကိုသူရေခၚ ဇာဂနာ
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေထာင္ကလြတ္ေတာ့ လူတခ်ိဳ႔ အုန္းအုန္းထေအာင္ ႀကိဳခဲ့ၾကေပမယ့္
ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ရွိန္သတ္ကုန္ၾကတာ သတိထားမိတယ္။ သူ႔နိုင္ငံေရးအေတြးအျမင္နဲ႔
သူ႔ရပ္ခံခ်က္မို႔ ဘာမွမေျပာလိုပါဆိုၿပီး တံုဏွိဘာေဝ လုပ္ေနသူေတြထဲ က်ေနာ္
မပါခဲ့ပါ။ နိုင္ငံေရးမွာက ေျပာတာဆိုတာကိုက ”အလုပ္”မဟုတ္လား။ က်ေနာ္လည္း
သူမ်ားကိုေျပာသလို ဆိုသလို က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြက ေျပာၾကဆိုၾကတာ အမ်ားသားပါပဲ။
ကိုဇာဂနာနဲ႔ပတ္သက္လို႔
က်ေနာ္ေျပာတာေတြထဲမယ္ လူအဆဲအခံရဆံုးအေၾကာင္းက ဒီလိုဗ်ာ။ ကိုဇာဂနာ့အသည္းစြဲလူငယ္တစ္ဦးက ေမးတယ္
”ဦးဇာဂနာကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ ဦးေရ”တဲ့။
က်ေနာ္က ”လူရႊင္ေတာ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ဗ်ာ”ဆိုေတာ့
သူက “မဟုတ္ဘူးေလ သူက ရိုးရိုးလူရႊင္ေတာ္မွ
မဟုတ္တာ၊ ဦးတို႔လိုပဲ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မွတ္လား”တဲ့။ “ေအးဗ်ာ ဒါဆိုလည္း
နိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ေပါ့”ဆိုေတာ့ သူ သိတ္ ဘဝင္က်ဟန္ မေပၚဘူး။
”ဒီလိုေလ ဦးရဲ့။ သူက လူရႊင္ေတာ္ဗ်ာ၊
နိုင္ငံေရးလည္းလုပ္တယ္၊ ဦးတို႔ လုပ္တာမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ တူခ်င္မွတူမွာေပါ့၊ ဒါ့ေၾကာင့္
သူ႔နိုင္ငံေရးကို ဘယ္လိုျမင္လဲလို႔ ေမးတာပါ”ဆိုၿပီး ပီဘိ
လူႀကီးနိုင္ငံေရးသမားေလးတေယာက္လို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းရင္း ထပ္ေမးပါတယ္။
”ေအးဗ်ာ ဒါဆိုလည္း လူရႊင္ေတာ္လုပ္တဲ့
နိုင္ငံေရးေပါ့ဗ်ာ”လို႔လည္း ေျဖေရာ ”ဦးတို႔က နိုင္ငံေရးသမားသာေျပာတာ
သေဘာထားႀကီးတာတို႔ စည္းရံုးေရးအျမင္တို႔ၾကေတာ့ အေတာ္ အားနည္းတာပဲ၊ စကားေျပာတာလည္း
ေပါ့တီးေပါ့ဆနဲ႔”ဆိုၿပီး ေထာက္ေထာက္ဆဆ ေဝဘန္ေရးေလးပါ ေပးပါေသးတယ္။
အဲ့ဒါ ခုမွျပန္ၿပီး ဘာအစေဖာ္ခ်င္လို႔ေရးေနတာလဲလို႔ေမးရင္
ေဂ်လိုပက္ဇ္ဖင္တျခမ္းလွေဆြ မဲဆြယ္ေနတာၾကည့္ၿပီး ကိုဇာဂနာ့ကို သတိရသြားလို႔။ အမွန္က
ဆိုင္ေတာ့ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ ဇာဂနာက ဇာဂနာ လွေဆြက လွေဆြပဲဟာ။
ေအာက္တိုဘာ ၂၂၊ ၂ဝ၁၅
(အလကားမဟုတ္ဘူး)
”ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္က ထင္သလိုထြက္မလာရင္
မဲစာရင္းအမွားေၾကာင့္ျဖစ္ရတာဆိုၿပီး ေကာ္မရွင္ေပၚ အျပစ္ပံုခ်ဖို႔ျပင္ေနၾကတာ”လို႔
တင္ေအး ႀကိဳတင္အာေဘာ္ဖန္တီးေနတာ အလကားမဟုတ္ဘူး။
“ေကာ္မရွင္ကဆံုးျဖတ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို
လိုက္နာမယ္”လို႔ မင္းေအာင္လိႈင္ ႀကိဳတင္အာေဘာ္ဖန္တီးေနတာ အလကားမဟုတ္ဘူး။
ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဘာထြက္ေလာက္တယ္ဆိုတာ
လူတိုင္းခန္႔မွန္းမိေနတာပဲ။
ရလဒ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္
ထင္သလိုတခုခုလုပ္ပစ္နိုင္တဲ့အခြင့္အာဏာဟာ ေကာ္မရွင္(လက္ရွိအစိုးရလို႔
ဒဲ့ေျပာရမွာပဲ)ဆီမွာပဲရွိတယ္
ေကာ္မရွင္က(အစိုးရက)ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့အတိုင္း
မင္းေအာင္လိႈင္(စစ္တပ္က)ေထာက္ခံမယ္ လို႔ေျပာၿပီးသား။
ေရြးေကာက္ပြဲထက္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး
အာဏာကိစၥစကားမေျပာခင္စပ္ၾကား ၾကား သံုး ေလး လမွာ ဘာေတြျဖစ္လာဦးမလဲ။
ေအာက္တိုဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅
(တပတ္သစ္ေညာင္ေစာင္း)
“တို႔ေတြ ေခါင္းခ်တဲ့အထိ ဒီအိမ္ေလးမွာပဲ
အၿပီးေနၾကမယ္”လို႔ရည္ရြယ္ၿပီးေရႊ႔ခဲ့ၾကေတာ့
အိမ္ရွင္ေဟာင္းခ်န္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းေတြထဲမယ္ ဧည့္ခန္းထား ၃ ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာခံုရွည္ေဟာင္းႀကီးတလံုးလည္းပါသေပါ့။
ခံုႀကီးက ၁၉၅ဝ ျပည့္နွစ္မ်ားတဝိုက္ဆီက ဒီဇိုင္းႀကီး။ ေလးလည္း အေလးႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္
တကၽြိတကၽြိနဲ႔ ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ရုပ္ေတာ့ မေပါက္ေသးဘူး ဆိုရမွာပဲ။ အိုေတာ့ အိုလွၿပီ။
ကိုယ့္အသက္နဲ႔ဆို မထိုင္ခင္ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့ ေျပာထိုင္ရမယ့္အေပါက္။ အေပၚကာဗာေတြကလည္း
ပ်ိဳရြယ္စဥ္ကလွေသြးႂကြယ္ခဲ့ေပသိ ခုေနခါမေတာ့ အိုမင္းတြင္းဆံုးအရြယ္ရဲ႔
ဇရာဆန္ဆန္အလွအပ အႂကြင္းအက်န္ေလးေတာင္ မျမင္ရေတာ့။ ၾကမ္းၾကမ္းေျပာရရင္ အကြက္ေတာင္
မေပၚခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုပါေတာ့။ လႊင့္ပစ္မယ္လႊင့္ပစ္မယ္နဲ႔ အသစ္တလံုး
မဝယ္နိုင္ေသးခင္စပ္ၾကား ထားသာထားရတာ ဧည့္သည္လာတိုင္း မ်က္နွာပူပူနဲ႔
အထိုင္ခိုင္းရတာခ်ည္း။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ပတ္ေလာက္ကေတာ့ ဇနီးက
ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ အေပၚဖံုးပိတ္စေတြခြာၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး တၿဗိၿဗိနဲ႔
ဆြဲဟယ္ဆုတ္ဟယ္ ၿဖဲဟယ္ျဖဳတ္ဟယ္နဲ႔ လုပ္ခ်လိုက္ေတာ့ အရိုးစုႀကီးလို
အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနံကိုင္းကိုင္း မ်က္ကြင္းေဟာင္းေလာင္းေပါက္
ေခါင္းခြံျဖဴႀကီးနဲ႔ အၾကည့္ရဆိုးသမွ အက်ည္းတန္လိုက္သမွ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ဒါနဲ႔တင္
အားရပံုမေပၚတဲ့ဇနီးသည္ဟာ ေအာက္ပတ္လည္က ဆင္ေျခဖံုးပိတ္စေတြပါ ထိုးခြာေနရင္းတန္းလန္း
တမ်က္နွာစာအျပည့္ၿပံဳးတည့္ၿပီး “ငါ မေျပာဘူးလား။ သစ္ေတြက အေကာင္းစားေတြ ဖရိမ္ကလည္း
ေတာင့္သလားမေမးနဲ႔။ ဒီေခတ္ခံုေတြလို ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိသစ္နဲ႔ ေကာ္ကပ္ၿပီးလုပ္ထားတာ
မဟုတ္ပါဘူးလို႔” ေအာင္ျမင္သူ႔ေလသံနဲ႔ ေျပာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေျပာသလို
ဟုတ္သား။ အထဲမွာ အေကာင္းအတိုင္းႀကီး။
“လႊင့္မပစ္ဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာ တပတ္ရစ္
အသစ္ျပန္လုပ္မယ္”ဆိုၿပီး အဲ့ေန႔ကတည္းကစ ပိတ္စေတြဝယ္လိုက္ အတြင္းသြပ္တဲ့
ေရျမွဳတ္ေတြဝယ္လိုက္ ဇစ္ေတြဝယ္လိုက္ တေယာက္တည္းစကားေျပာလိုက္နဲ႔
ေယာက္ယက္ခတ္ဇာတ္လမ္း စေတာ့တာပဲ။ ညေနေစာင္း အလုပ္ကျပန္ေရာက္တာနဲ႔
သူ႔စက္ခ်ဳပ္ခန္းဝင္ၿပီ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ျဖတ္လိုက္ ညွပ္လိုက္ ကပ္လိုက္
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းနဲ႔ခ်ဳပ္လိုက္နဲ႔ ဧကစာက်င့္သလားမွတ္ရတယ္။ က်ေနာ့္ေတာင္
သိတ္စကားမေျပာအားဘူး။ က်ေနာ္ကလည္း နားေအးပါးေအးဆိုေတာ့ လႊတ္ႀကိဳက္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ရက္ေလာက္က
“အေဖ့ဆီမွာ အဲကြန္ပရက္ဆာနဲ႔ စတာပလာ သြားငွားမယ္”ဆိုၿပီး အျပန္လည္းၾကေရာ ေပါင္ ၃ဝ
ေလာက္ရွိမယ့္ ကြန္ပရက္ဆာရယ္ အဲ့ဒါနဲ႔တြဲသံုးတဲ့ စတာပလာရယ္၊ ပင္န္ေတြရယ္ပါ
မခ်လာတယ္။ မင္န္နူရယ္လ္စာအုပ္ေလး က်ေနာ့္ဘက္ထိုးေပးၿပီး အဲ့ဒါဖတ္ၿပီး
ၾကည့္က်က္လုပ္ထားေပးဦးဆိုၿပီး သူ႔စက္ခန္းထဲဝင္ သူ႔ပစၥည္းအေတြအကုန္
ဧည့္ခန္းထဲယူခ်လာတယ္။ တခန္းလံုးလည္းပြလို႔၊ ေခြးေလး ၂ ေကာင္လည္း ေနစရာမရွိဘူး။
ဒီၾကားထဲ က်ေနာ့္ ကြန္ပရက္ဆာစမ္းတဲ့အသံက ညံေနတာ။ ဒါနဲ႔ ေခြးေလးေတြအိမ္ျပင္ထုတ္
သူ႔ဟာေတြ ကူရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔မလုပ္နဲ႔ နင္ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာသူ
ထားလိုက္၊ ငါအကုန္ ဆင္ထားၿပီးသား၊ နင္လုပ္မွ ရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္ဆိုၿပီး
မ်က္နွာတည္မ်က္နွာထားနဲ႔ ေငါက္သလိုလိုက လုပ္ေသး။ စိတ္နည္းနည္းခုမိေပမယ့္
အကုန္ေတာ့ၿပီးသြားပံုပဲ၊ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေနရာခ်ရံု ဆင္ရံု
ပင္န္တြယ္ရံုပဲက်န္တာေနမယ္လို႔ေတြးၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ကိုင္ေပး ညွိေပး
တိေပးတိုင္းေပး ကူလုပ္ေနခဲ့တာပါပဲ။
ခနေနေတာ့ ဒီနားကကိုင္ထား
ဟိုဘက္ကိုလႊတ္လိုက္၊ ဒီလိုေမွာက္ထား ဒီလိုလွန္ထား၊ ဟိုလိုေစာင္းေပး ဒီလိုတည့္ေပး၊
ဒီနားက ဆြဲဆန္႔ထား ဟိုနားကို ဖိထား၊ ဒီဟာကို အထဲ ေခါက္ထည့္လိုက္ ဟိုဟာကို
အျပင္ဆြဲထုပ္၊ ဒီအစကို ဒီဘက္နည္းနည္းေရႊ႔ ဘာညာေတြနဲ႔ မယ္မင္းႀကီးမ
ညႊန္ၾကားေတာ္မူသမွ် လိုက္လိုက္ရင္းလုပ္ရင္း ဆိုဖာခံုႀကီးက မ်က္ေစ့ေရွ႔တင္
ရုပ္လံုးေပၚလာတယ္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း လွလွလာတယ္။ ငါ့မိန္းမ ေတာ္လွခ်ည္လားဟလို႔
ခ်ီးမြမ္းမလို႔လုပ္တုန္းရွိေသး “ကဲ အတည့္အတိုင္း လွန္ခ်လိုက္ေတာ့၊ မွီအံုးေတြ
တင္ၿပီးရင္ၿပီးၿပီ၊ ၿပီးရင္ ငါအေပၚမွာ မင္သမီးလို ဖင္တျခမ္းေဖာ္ၿပီးတက္ထိုင္မယ္
နင္ဓာတ္ပံုရိုက္”ဆိုၿပီး ေခၽြးေတြနဲ႔အဆီျပန္မ်က္နွာကို ေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ရင္း
ညာလက္မ ေထာင္ျပတယ္။ ေအာင္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ သူေရာ က်ေနာ္ပါ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေရာ။
ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူေျပာသလို “ခုေန
သြားျပန္ေရာင္းရင္ ၅ ရာေတာ့ ေအာက္ထစ္ပဲ၊ စက္ရံုထြက္မဟုတ္ဘူး၊ အကုန္ လက္လုပ္နဲ႔
လက္မႈပစၥည္းခ်ည္းပဲ၊ တေထာင္ေပးေတာင္ မေရာင္းဘူး။ တို႔ ၂ ေယာက္လုပ္အားနဲ႔
အမွတ္တရပစၥည္းေလ၊ ေသတဲ့အထိ သံုးရမွာ”တဲ့
ကဲ အဲ့ဒီမွာပါပဲ။ စုစုေပါင္း ၅
ပတ္ေလာက္ေတာ့ၾကာပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၆၊ ၂ဝ၁၅
(တျခမ္းဖဲ့ၿပီးဝိုက္သြားတဲ့)
ဗမာျပည္ျပန္ၿပီး
စာကေလးေဗဒင္ေဟာစားရေကာင္းမလား နိုင္ငံေရးေဗဒင္ေဟာစားရေကာင္းမလား ဒါမွမဟုတ္ ေနာ္ေဝက
ကိုယဥ္မင္းဦးကို ၿငိမ္းပြင့္က ကိုအံ့ဘြယ္ေက်ာ္ေျပာသလို စြန္ထန္ဟင္းခ်ိဳ
ခ်က္ေရာင္းရေကာင္းမလား။ ၃ဝ ရာခိုင္နႈန္းစာရင္းမွန္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးလည္း
နီးၿပီ။ ဘာအေျဖထြက္မယ္မွန္း သိၿပီးသားနဲ႔မသိနိုးနားအမတ္ေလာင္းေတြလည္း အားတက္သေရာ
မဲဆြယ္ေနၾကပံုမ်ား ဆင္းရဲသားအခ်စ္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးလားမွတ္ေနရ။ သိန္းစိန္တို႔ကေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြ
လႊတ္ဦးမယ္တဲ့။ ပါေဂ်ာင္ကိစၥလက္သည္ေတြထဲကတေယာက္ျဖစ္တဲ့ သံေခ်ာင္းဆိုသူလည္း ပါလာမလားမေျပာတတ္။ သံခဲကေတာ့ အပစ္ရပ္ၾကမဟဲ့ဆိုကာ
လက္မွတ္ထိုးေနၿပီ။ လြတ္မယ့္အထဲ ရာဇဝတ္ေကာင္ ရာဇဝင္လူဆိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ပါလာမလဲ။
ဘုန္းႀကီးဆိုးေတြကလည္း ေသြးတဆာဆာေတာင္းေနေလရဲ့။ ခုမွ ဆိုး ၃ ဆိုးေပါင္းၿပီး
ျပည္ဖ်က္ေနၾကတာ။ စစ္သားဆိုး၊ ဘုန္းႀကီးဆိုးနဲ႔ လူမိုက္လူဆိုးေတြ။ ေဒၚစု
ရခိုင္ခရီးစဥ္ကလည္း ဂ်ိန္မ္းစ္ဘြန္းဒ္ကားထက္ေတာင္ စြန္႔စားရဦးမယ့္သေဘာပဲ။ ဒုတိယ
ဒီပဲရင္းမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ နို႔မို႔ဆို ေဒၚစု ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ခြင့္လႊတ္ေနရဦးမွာ။
ေနရွင္းဝိုက္ ေနရွင္းဝိုက္ေအာ္ရင္း အပစ္ကေတာ့ တျခမ္းပဲ့နဲ႔ ရပ္သြားၿပီ။
ေနရွင္း"ဝိုက္"ဆိုတာကို ဘဝင္မက်တဲ့ ဗီအိုေအက ဦးစံမိုးေဝကိုေတာ့
ဝိုက္ကို ထင္းကနဲျမင္ေအာင္ "ရိႉးကစားတဲ့အခါ ရွစ္ပူးနဲ႔ ဘာမွ
"ဝိုက္" မရဘူး"လို႔ ေျပာလိုက္ရေကာင္းသား။ ရွစ္ပူးဆိုလို႔
တျခမ္းပဲ့အပစ္ရပ္ပြဲႀကီးကို "သတ္ေသ"အျဖစ္ တက္လက္မွတ္မထိုးတဲ့
ကိုမင္းကိုနိုင္ရဲ့ နိုင္ငံေရးအသေရရွိမႈကို ဒီေနရာကေန အေလးအျမတ္ျပဳလိုက္တယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂ဝ၁၅
(သူ႔အမိႈက္ ကိုယ့္ေရႊ)
တျမန္ေန႔ အျပင္ကျပန္လာေတာ့ ညာဘက္ေဘးအိမ္က
အနက္ေရာင္ သစ္သားကုလားထိုင္ ၂ လံုးကို Free လို႔စာကပ္ၿပီး လမ္းေဘးမွာ
ခ်ထားတာေတြ႔တယ္။ အေဝးၾကည့္ဒီဇိုင္းေလးလွတာနဲ႔ ၂ ေယာက္သား အနားထိသြားၿပီး
အနီးကပ္လည္းၾကည့္ မ လည္းၾကည့္ ေဆးသားေလးလည္း နည္းနည္းျခစ္ၾကည့္ၾကတယ္။
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဘာမွ ေခ်ာင္ေန နဲ႔ေနတာလည္းမရွိတဲ့အျပင္ အသားသ ဆီဒါသားလိုအသား၊
အနံ႔ေလးလည္း ေမႊးေတးေတးနဲ႔။ ဒါနဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စျပစ္ၿပီး ၂ ေယာက္လံုး
ၿပိဳင္တူေခါင္းညိတ္ကာ ယူမယ္လို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ ဂိုေဒါင္ထဲေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က
ဖုန္ေလးဘာေလးခါခက္ၿပီး ကူရွင္အေဟာင္းေတြ ခြာထုတ္တယ္။
ဖင္ထိုင္ေနရာက ေရႁမွဳတ္က်န္တဲ့အထိ ေအာက္ခံသစ္ျပားနဲ႔ကပ္ထားတဲ့ အဝတ္စေတြပါ
ၿဖဲဆုတ္ခြာထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေကာ္ပတ္ အၾကမ္းအနု ၂ မ်ိဳးနဲ႔ ေဆးသားေတြေျပာင္သြားေအာင္
ေကာ္ပတ္တိုက္တယ္။ က်ေနာ္ အဲ့ဒါေတြလုပ္ေနတုန္း ဇနီးက အေရာင္တင္သစ္သားသုတ္ေဆးနဲ႔
ကူရွင္အေပၚအုပ္ပိတ္စ နည္းနည္း သြားဝယ္တယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာ္ပတ္စားၿပီးသား
ကုလားထိုင္ ၂ လံုးကို ေဆး ၂ ထပ္သုတ္ၿပီး တညလံုး ေလသလပ္ခံထားလိုက္တယ္။ ညစာ
စားၿပီးသြားၾကေတာ့ သူက ပိတ္စေတြျဖတ္ညွပ္ အပ္ခ်ဳပ္စက္တလံုးနဲ႔ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္
ခ်ဳပ္တယ္ က်ေနာ္က တီဗီသတင္းေတြၾကည့္တယ္။မနက္ၾကေတာ့ ခါတိုင္းထက္ေစာၿပီးထ
ဖင္ထိုင္ျပား ကူရွင္နဲ႔ကူရွင္ဖံုး ပိတ္စေတြကို စတာပလာတေခ်ာင္းနဲ႔ တြဲတယ္။ ခနေနေတာ့
ဒီနားကေန ကိုင္ထားေပးဆိုၿပီး ကူရွင္ဖင္ထိုင္ျပားနဲ႔ ကုလားထိုင္ကို
မူလီျပန္စုပ္တယ္။ ၂ လံုးစလံုး ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ ဟိုးတေလာက ေတာေဈးကဝယ္လာတဲ့
ေရွးလက္ရာဗီဒိုေလးရဲ့ ေဘးတဘက္စီမွာ တလံုးစီခ်ၿပီး ေရွ႔တိုးၾကည့္လိုက္
ေနာက္ဆုတ္ၾကည့္လိုက္လုပ္ရင္း “ဟိုအိမ္သားေတြကို ခုေန ေခၚျပရင္
သူတို႔ကုလားထိုင္မွန္းေတာင္ မွတ္မိပါေတာ့မသိဘူး ဟီးဟီး”တဲ့။
ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊
၂ဝ၁၅
(မအလကို မေျပာင္နဲ႔)
ကဲ ခုကစၿပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကေန လူႀကီးေတြကို
ေလွာင္သလိုေျပာင္သလို သေရာ္သလိုေငၚသလိုလို ေနာက္သလိုရႊတ္သလိုမလုပ္ၾကနဲ႔။
အဖမ္းခံရလိမ့္မယ္။ မင္းေအာင္လိႈင္က စစ္သား။ စစ္သားဆိုေတာ့
ဘြင္းဘြင္းေျပာမွႀကိဳက္တာ။ ဒီေတာ့ အတည္သာေျပာ။ ဆဲစရာရွိလည္း ေျဗာင္ဆဲ။ ငိုးမသားေတြဘာေတြ
မလုပ္နဲ႔။ မင္းေအာင္လိႈင္ကိုလည္း မအလ ဘာညာနဲ႔ အတိုေကာက္မေနနဲ႔ေတာ့။ မေကာင္းဘူး
ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္ မခံနိုင္မယ္ဆိုလည္း မခံခ်င္စရာပဲ။ သူ႔ဘာသူ အစိမ္းေဖ်ာ့ေလးနဲ႔
ဗိုက္စူစူေလးနဲ႔ ၿပံဳးစစေလးနဲ႔ ကႏြဲ႔ကလ်ေလးေနေနတာ ခင္ဗ်ားတိုအပူ ဘာပါလဲ။ အဲ့ဒါ
ေလွာင္စရာလား။ ကာခ်ဳပ္မွာလည္း အသည္းနဲ့ပဲဟာ။ ေနေပ့ေစေပါ့။ မဘသေတြေတာင္
ဘာတခြန္းမွမေျပာတဲ့ဟာ။ ဒါလည္း လူ႔အခြင့္အေရးပဲေလ။ ဒီမွာဆို
လိင္တူျခင္းလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္ ေပးထားၿပီးၿပီပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ေတာ့ ခက္တယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅
(၂ ခါျပန္ မတရားသင္းဆို)
မင္းေအာင္လိႈင္ေျပာၿပီးသားေနာ္
အပစ္ရပ္ၿပီးရင္ ေသနတ္ကိုင္လို႔ရေတာ့ဘူးဆိုၿပီး။ သူက ခတ္တည္တည္ပဲ။ ငါက
စစ္သားဆိုေတာ့ စကားတည္တယ္။ ဟိုသိန္းစိန္တို႔ တင္ေအးတို႔ ေရႊမန္းတို႔လို
ဖင္တခြန္းေခါင္းတခြန္းမေျပာတတ္ဘူး။ မကိုင္နဲ႔ဆို မကိုင္နဲ႔ ဘူးဆိုဖရံုမသီးဘူး
ဟင္ဆို ကရင္ထက္ဆိုးတယ္တို႔ဆိုၿပီးလုပ္မွာ။
ျပန္ေတြးေတာ့လည္း ဟုတ္သား သူေျပာတာ။
မပစ္ေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ဆိုမွေတာ့ ဘာကိစၥအေလးခံၿပီး ကိုင္ထားစရာလိုလို႔လဲ။ ေသနတ္ဆိုတာ
ပစ္မယ့္သူမရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္ က်ည္ဆန္ေရာလူေရာရွိပါရက္နဲ႔ မပစ္ရဘူးဆို
တုတ္ေလာက္ေတာင္ လူရိုက္လို႔ မေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။
တုတ္ကမွ ရိုက္တုတ္ဆိုၿပီး အေသအခ်သ အခ်ိန္အဆေကာင္းေကာင္းနဲ႔ရိုက္ရင္ တခ်က္တည္းနဲ႔
လူေသေသးတာ။
နံမည္နဲ႔ စစ္ဘက္ရာထူးတြဲမသံုးရ၊
အလံမထူရေတြအျပင္ ယူနီေဖါင္းတကားကားနဲ႔ လမ္းမသလားရ၊ အဖြဲ႔အစည္းအမည္
မေျပာင္းမေပးလို႔မရေတြဘာေတြပါ လာေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးက်မွ တပ္ဖ်က္ လက္နက္အပ္၊
အရပ္သားလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ ျပည္သူ႔စစ္လုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ စီးပြားေရးလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊
ဘာမွမလုပ္ပဲ စိတ္ဓာတ္က် ဘိန္းစားအရက္သမားလုပ္မယ့္ေကာင္လုပ္၊ ေတာင္ယာျပန္လုပ္
မိသားစုနဲ႔ ေအးေဆးေနမယ့္ေကာင္ေန။
ေအး အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြ တခုမွမလုပ္ပဲ
ကလန္ကဆန္ေတာ့ ျပန္မလုပ္နဲ႔ ၂ ခါျပန္ မတရားသင္းဆိုတာ
အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီတခုတည္းမဟုတ္ဘူး ျဖစ္သြားမလား မွတ္ရတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅
(ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစား)
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြကို
မဲေပးခြင့္ေလာက္တင္ရေစ့ခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပါတီေထာင္ခြင့္၊ အမတ္ေရြးခံခြင့္၊
သမၼတလုပ္ခြင့္ေတြအထိပါ ေပးခ်င္ပါတယ္။ သကၤန္းဝတ္နဲ႔သမၼတ ငါတို႔ဆီက ပထမကြ
ဆိုၿပီးေတာင္ ဝါလိုက္ခ်င္ေသးတာ။ တခုပဲ အဲ့ဒါေတြလုပ္ခ်င္ရင္ အလုပ္ လုပ္၊
အခြန္ေဆာင္၊ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားၿပီး သကၤန္းဝတ္နဲ႔ေန။
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂ဝ၁၅
(အနမ္းတြင္တည္ေသာခ်စ္ျခင္း)
ေဒၚစုကိုရည္ညႊန္းထိုးနွက္ခ်က္တခုသေဘာနဲ႔
အိုဘားမား ၂ ႀကိမ္လာေတာ့ ၂ ခါ အနမ္းခံရတာေပါ့လို႔ ႀကံ့ဖြံ႔ဗိုလ္ ေဌးဦးက
မဲဆြယ္ရာမွာေျပာတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အေမ့သားသမီးေတြ ဆတ္ဆတ္ခါ နာၾကၿပီး
ကမူးရႉးထိုးတုန္႔ျပန္ဆဲေရးၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲ။
ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးမႈကို
ေဖာ္ထုတ္ျပသတဲ့အေနနဲ႔ လူတေယာက္က အျခားလူတေယာက္ကို နမ္းတာမ်ိဳး Hug လုပ္တာမ်ိဳးဟာ
မလိုလားဖြယ္အျပဳအမူလို႔ ရွက္ဖြယ္အေလ့လို႔ စြဲမွတ္ေမွာက္မွားၿပီး
နစ္နာတယ္လို႔ျမင္တဲ့စိတ္အခံကေန စမ္းေပါက္လာတဲ့ ေရွးရိုးဆန္မႈသက္သက္မ်ွသာပဲ။
ဟီရိၾသတၱပၺဆိုတာ မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ဖို႔ရွက္ဖို႔လို႔ ဆိုတာပဲ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔
ခင္မင္ေလးစားသမႈကို လက္အုပ္ပဲခ်ီျပျပ၊ ခါးပဲ ကုန္းျပျပ၊ ေခါင္းပဲ ငံု႔ျပျပ၊
ဦးထုပ္ပဲ ခၽြတ္ျပျပ၊ နမ္းပဲျပျပ၊ ဖက္ပဲျပျပ ဒါဟာ မေကာင္းမႈမွမဟုတ္ပဲ။
က်ေနာ္တို႔ဆန္႔က်င္ရမယ့္
ေရွးရိုးစြဲအျမင္ေတြ၊ တိုက္ခၽြတ္ေခ်ဖ်က္ရမယ့္ စံအလြဲေတြထဲမွာ အဲ့ဒါလည္းပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂ဝ၁၅
0 comments:
Post a Comment