ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၆)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၆)

သို႔ေသာ္ ထိုစစ္ဆင္ေရး၏ ပထမအဆင့္မွာပင္ ျမန္မာတပ္မ်ား လက္နက္ပစၥည္းေရာ၊ လူအင္အားအမ်ားအျပားပါ က်ဆံုး-ဆံုးရံႈးရၿပီး ျပန္ဆုတ္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားက က်ေနာ္တို႔တပ္မ်ား သံလြင္ျမစ္ေက်ာ္သည္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး သံလြင္ျမစ္အေရွ႔ဘက္ကမ္း တေလွ်ာက္ ေပ (၅ဝဝဝ)ေက်ာ္ျမင့္သည့္ ေတာင္ထြတ္မ်ားေပၚက ယခင္ ဂ်ပန္ဝင္စဥ္ကေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ခံတပ္ငယ္မ်ားမွ ခံၿပီး၊ က်ေနာ္တို႔တပ္မ်ားအကုန္နီးပါး ျမစ္ကူးလာၿပီးမွ သံလြင္ျမစ္ႏွင့္ပိတ္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္တိုက္ခိုက္ရာ က်ေနာ္တို႔တပ္မ်ား လက္နက္ႀကီး အေျမာက္မ်ားထားခဲ့ရၿပီး ျမစ္ကူး ျပန္ေျပးခဲ့ၾကရပါသည္။

ဤမွ်အေရးပါသည့္စစ္ဆင္ေရးႀကီး က်ေနာ္တို႔ဘက္မွ အေရးနိမ့္သြားရသည့္အတြက္ တရုတ္ျဖဴမ်ား ပိုမိုအားတက္ကာ ေခါင္းမာစြာ ဆက္လက္လႈပ္ရွား လာပါသည္။

ထိုအတြင္းမွာပင္ ျပည္သူလူထုကလည္း လႈပ္ရွားအံုႂကြလာၿပီး တရုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္တားဆီးေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုလာမႈေၾကာင့္ ဖဆပလ အစိုးရအေနႏွင့္ စစ္ေရးအရအေရးယူမႈမ်ားအျပင္ သံခင္းတမန္ခင္းအျဖစ္ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံႀကီးသို႔ ကိုယ္စားလွယ္လႊတ္ တိုင္တမ္းရပါေတာ့သည္။ သက္ေသခံအလံုအေလာက္ႏွင့္ တိုင္ၾကားသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံအမ်ား၏ေထာက္ခံမႈကို ရရွိခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ က်ဴးေက်ာ္သူတပ္မ်ား ထြက္ခြာေပးရမည္ဆိုေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကုလသမဂၢဝင္ႏိုင္ငံေပါင္း (၆ဝ)အနက္ (၅၉)မဲ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ၾကားေနမဲေပးခဲ့ေသာ တဦးတည္းေသာႏိုင္ငံမွာ တရုတ္ျဖဴမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။(ထိုစဥ္က ကုလသမဂၢတြင္ တရုတ္ျပည္၏တရားဝင္ကိုယ္စားလွယ္မွာ တရုတ္ျဖဴမ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါေသးသည္)

ထိုစဥ္က က်ဴးေက်ာ္သူဟုဆိုရာတြင္ တရုတ္ျဖဴဟုနာမည္တပ္ခြင့္ မရပါ။ ”က်ဴးေက်ာ္သူ ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ား”ဟုသာ အမည္တပ္ရပါသည္။ က်ဴးေက်ာ္သူတရုတ္ျဖဴဟုဆိုလိုက္လွ်င္ တရုတ္ျဖဴမ်ားကို ရႈတ္ခ်ဖို႔၊ ကုလသမဂၢမွထုတ္ပစ္ဖို႔မ်ားအထိ အေရးယူခိုင္းလာမႈမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္သည္ကိုကာကြယ္ရန္အတြက္ႏွင့္ တရုတ္ျဖဴမ်ားေနာက္ကြယ္ရွိ ဆရာရင္း အေမရိကန္မ်ားအထိပါ လိုက္ရႈတ္ခ်လာႏိုင္မႈမ်ားကို ကာကြယ္ရန္တို႔အတြက္ပါ ျဖစ္ပါသည္။ ဗမာျပည္ဘက္အေနႏွင့္လည္း ထြက္သြားၿပီးေရာသေဘာထား လိုက္ေလ်ာခဲ့ၾကရပါသည္။

ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္က်ၿပီးေနာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ အေမရိကန္၊ တရုတ္ျဖဴ(၄)နိုင္ငံ စစ္ဖက္ေကာ္မရွင္တခုဖြဲ႔ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရန္စီစဥ္ၾကရပါသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၂၂)ရက္ေန႔မွ စတင္၍ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲရန္သာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္းထင္ရွားလာပါသည္။ ေနာက္ဆံုး တရုတ္ျဖဴကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဆုတ္ခြာေရးကို လံုးဝျငင္းပယ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

ျပည္သူလူထုက ကုလသမဂၢ၏ ဆုတ္ခြာေပးရမည္ဟူေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အံုႂကြမႈအရွိန္က်သြားပါသည္။ မိုးကလည္း က်လာပါၿပီ။ စစ္ေရးအရလည္း နဂါးႏို္င္စစ္ဆင္ေရး အေရးရံႈးနိမ့္မႈေၾကာင့္ ဘာမွဆက္မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဖဆပလအစိုးရအေနႏွင့္ကလည္း သူ၏ပင္ကိုယ္ ေဖာက္ျပန္ေရးအေနအထားေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု လံုးဝအံုႂကြလာေအာင္ မလုပ္ရဲပါ။ နဂါးႏိုင္စစ္ဆင္ေရးရံႈးနိမ့္မႈမ်ားကို ဖံုးဖိထားျခင္း၊ (၄)ႏိုင္ငံ ေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးမ်ားကို တမင္သက္သက္ အခ်ိန္ဆြဲျပဳလုပ္ေနျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ားကို ျပည္သူလူထုကို အသိမေပးဘဲဖံုးဖိထားပါသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ မ်က္ႏွာအငယ္ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက (အထူးသျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႔ႏိုင္ငံမ်ားက) “ဘာကုလသမဂၢ တိုင္ရမွာလည္း။ ကိုယ္မခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္တိုက္ေပါ့”ဟု ေငါ့ၾကပါသည္။ “တရုတ္ကိုမႏိုင္ရင္ ဘာလို႔လြတ္လပ္ေရး ယူေသးလည္း။ ကြ်န္းကေလး တကြ်န္းေပၚတက္ေနၾကပါလား”-ဟုပင္ ေျပာင္ေလွာင္ေျပာဆိုျခင္း ခံလာၾကရပါသည္။ အလြန္နာၾကည္းဖြယ္ရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။