ဤေနရာတြင္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ေနသျဖင့္ က်ေနာ္ေျပာျပခ်င္ေသာလူတေယာက္
ရွိေနပါေသးသည္။ ထိုသူမွာ ဒလ - ဗိုလ္ထြန္းစိန္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္၊
ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ကိုထြန္းစိန္တို႔သံုးဦး
အလြန္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကေသာရဲေဘာ္ရဲဘက္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ဒလၿမိ့ဳသား
ျဖစ္ၿပီး ၿမိ့ဳမေက်ာင္းသားတဦးလည္းျဖစ္သည္ထင္ပါသည္။
သူသည္အလြန္ရိုးသားသူတဦးျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ႏွင့္ကိုႀကီးျမင့္အေပၚမွာလည္း
အလြန္အားကိုးေလးစားသူျဖစ္သည္။ သူ၏ဇနီးမွာ ကိုႀကီးျမင့္၏ခယ္မ ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ထြန္းစိန္သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ကတပ္မေတာ္တြင္းတြင္ က်ေနာ္၏အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္လည္း ညီရင္းအစ္ကိုလိုရင္းႏွီးၿပီး က်ေနာ့္မိသားစုႏွင့္ပင္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းလိုရင္းႏွီးလာခဲ့ပါသည္။
သူသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တပ္မႉးအျဖစ္ ပါတီေတာခိုရာပါသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ေတာတြင္းတိုက္ပြဲတခုတြင္ဖမ္းမိကာ ေထာင္ခ်ထားခဲ့ရာက ကိုကိုးကြ်န္းသို႔ပင္ပို႔ျခင္းခံရပါသည္။ ေထာင္မွလြတ္လာၿပီးေနာက္မၾကာမီမွာပင္ အစာအိမ္ေရာဂါျဖင့္ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရပါသည္။ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္လြန္မ်ားအတြင္းက ျဖစ္ပါသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္(၆ဝ)ပင္ မျပည့္ေသးပါ။ ဤသည္မွာ က်ေနာ္ႏွင့္ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ရဲေဘာ ရဲဘက္ႀကီး ဒလ - ဗိုလ္ထြန္းစိန္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို ဆက္ရပါဦးမည္။ ၁၉၅၁ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ ကိုႀကီးျမင့္ ေထာင္ကလြတ္လာၿပီး က်ေနာ့္မဂၤလာဒံုအိမ္ကို ေရာက္လာ ပါသည္။ သူ႔တြင္ ေက်ာရိုးတီဘီေရာဂါ ပါလာရာ၊ က်ေနာ္က ဆရာဝန္ႀကီးကာနယ္မင္းစိန္ထံေခၚသြားၿပီး ကုသေပးခဲ့ပါသည္။ လအခ်ိဳ႔ ၾကာၿပီးေနာက္ ထိုေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ က်ေနာ့္အိမ္ေရာက္လာၿပီးမၾကာမီမွာပင္ သူ၏ဇနီး မခင္ၾကည္ႏွင့္ အငယ္ဆံုးသမီးေလးတို႔ ေရာက္လာၾကပါသည္။ အႀကီးကေလး (၂)ေယာက္ကိုေတာ့ သူ႔မိဘမ်ား၏ ပဲခူးအိမ္တြင္ထားခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ က်ေနာ္က သူတို႔မိသားစု(၃)ဦးစလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေကြ်းေမြး ထားခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္က ကိုႀကီးျမင့္အား ဗမာျပည္အစိုးရသတင္းမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္ တပ္သစ္မ်ားဖြဲ႔စည္းမည့္သတင္းမ်ားကိုေျပာျပရာ ကိုႀကီးျမင့္က ဒီသတင္းေတြအေရးႀကီးသည္ ေတာတြင္းသခင္သန္းထြန္းတို႔ အျမန္သိဖို႔လိုသည္ဆိုၿပီး သူယခင္ကတည္းကသိထားေသာ ရန္ကုန္ ေျမေအာက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ဆက္ၿပီး ေတာတြင္းသို႔ က်ေနာ္ေျပာျပေသာသတင္းမ်ားကိုေပးပို႔ပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ညစဥ္ က်ေနာ့္စာဖတ္ခန္းအတြင္း ႏွစ္ဦးသားေဆြးေႏြးပြဲထိုင္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း ဤအစိုးရ ေအာက္တြင္ စစ္မႈမထမ္းခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရွ႔ဘာဆက္လုပ္ရန္ကိစၥေဆြးေႏြးၾကရာ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေတာခိုၾကရန္ သေဘာေပါက္လာၿပီး ထိုကိစၥကို ေတာတြင္းရွိသခင္သန္းထြန္းတို႔ထံတင္ျပရန္ စီစဥ္ၾကပါသည္။ ေနာက္ ထိုကိစၥကို က်ေနာ္ေရာ ကိုႀကီးျမင့္ေရာ သခင္သန္းထြန္းထံ စာေရးၾကပါသည္။ ဤတြင္ က်ေနာ္ - ပါတီႏွင့္ျပန္အဆက္ရလာပါသည္။
ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ သခင္သန္းထြန္းထံမွ စာျပန္လာပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ရန္သူ႔စစ္တပ္ႀကီးထဲတြင္ ဒီေလာက္ရာထူး တာဝန္ ျမင့္ေသာကြန္ျမဴနစ္တဦးရွိေနဖို႔ လြယ္ကူသည့္ကိစၥမဟုတ္။ က်ေနာ့္အေနႏွင့္ တပ္တြင္း တတ္ႏိုင္သမွ်ဆက္ေနၿပီး ဒီလိုပဲ သတင္းမ်ား ဆက္ေပးေနဖို႔ႏွင့္ ကိုႀကီးျမင့္ကိုလည္း က်ေနာ္ႏွင့္အတူဆက္ရွိေနဖို႔ ညႊန္ၾကားလာပါသည္။
သခင္သန္းထြန္းမွာ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ျမန္မာအစိုးရဝန္ႀကီးရာထူးႀကီးႏွင့္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးေတြလွ်ိဳ႔ဝွက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိထားသူျဖစ္၍ ထိုသို႔က်ေနာ္တို႔ကို အရွည္အက်ိဳးေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ဆက္ေနခိုင္းျခင္းျဖစ္ပံုရပါသည္။
သို႔ျဖင့္ က်ေနာ္သည္ တတ္ႏိုင္သမွ် က်ေနာ္ရရွိ၊ သိရွိထားေသာသတင္းမ်ား၊ ထိုသတင္းမ်ားအေပၚသံုးသပ္ခ်က္မ်ား အႀကံေပးခ်က္မ်ားကို ကိုႀကီးျမင့္ကတဆင့္ ေရးၿပီး ေတာတြင္းသို႔ပို႔ေပးေနရပါသည္။
က်ေနာ္ေနထိုင္ေနေသာ မဂၤလာဒံုအိမ္ႀကီးမွာ အဂၤလိပ္မ်ားေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ခဲ့သည့္အိမ္ႀကီးျဖစ္သျဖင့္ အလြန္ႀကီးမား က်ယ္ဝန္း ေသာေၾကာင့္ ကိုႀကီးျမင့္တို႔မိသားစုအေနႏွင့္အားနာရန္မလိုဘဲ ေကာင္းစြာေနေလာက္ပါသည္။ က်ေနာ့္ဇနီးကလည္း ေကာင္းမြန္စြာ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ပါသည္။ အိမ္တြင္ ထမင္းခ်က္ေတြေရာ၊ အကူမိန္းကေလးမ်ားေရာရွိသျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးျပဳစု ပါသည္။
က်ေနာ္သည္ က်ေနာ့္ဇနီးႏွင့္ လက္မထပ္မီကတည္းကပင္ ေဆြးေႏြးထားသည့္အခ်က္မ်ား ရွိထားခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ပန္မွာ စစ္ပညာ သင္ေနစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက -ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ (၇)ႏွစ္တိုက္ခဲ့ရသလို တို႔မ်ားရဲ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲလည္း ေရရွည္တိုက္ရင္တိုက္ရႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္သူ႔ကို ျပန္ေျပာျပထားပါသည္။ ေနာက္ က်ေနာ္ ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ေရွ႔ေရးေဘးဒုကၡမ်ိဳးစံု ႀကံဳလာႏိုင္ရသည့္အတြက္ မိမိႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ မိမိမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သျဖင့္ ေရွ႔တြင္ ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစံုေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈေတြလည္း ရွိမည္။ ဒီဒုကၡမ်ိဳးေတြကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္မွ မိမိႏွင့္လက္ထပ္ရန္စိတ္ကူးဖို႔ ေျပာျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါသည္။
ဤသို႔ ေျပာရျခင္းမွာလည္း က်ေနာ့္ဇနီးမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းကစၿပီး တေလွ်ာက္လံုး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျပည့္ျပည့္စံုစံုႏွင့္ ေအး ခ်မ္းသည့္ ဘဝတြင္ေနထိုင္လာခဲ့ရသူျဖစ္ေန၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးလည္းမဟုတ္ဘဲ၊ လင္ေယာက်ာ္းအေပၚ ေမတၲာစိတ္အရင္းခံသက္သက္သာရွိေနမည္ျဖစ္၍ ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုစဥ္ကတည္းက သူက လင္ရယ္မယားရယ္ျဖစ္လာမွေတာ့ ဆင္းရဲအတူခ်မ္းသာအမွ်ေပါ့။ က်မ ဒီလိုဒုကၡေတြ ေတြ႔လာရလွ်င္လည္း ရင္ဆိုင္သြားပါ့မယ္ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ တကယ္လည္း သူ႔စကားတည္ပါသည္။ ဘာမွ ၿငိဳျငင္ပူပင္ျခင္းမျပဳပါ။ ေတြ႔လာသမွ် ဒုကၡဆင္းရဲ ဟူသမွ်ခါးစည္းခံခဲ့ၿပီး က်ေနာ့္စိတ္ႀကိဳက္လိုက္ေလ်ာ ေနထိုင္ခဲ့ရွာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကိုႀကီးျမင့္တတမိသားစုလံုးကို က်ေနာ္ အိမ္ေပၚတင္ထားရာတြင္ သူက ၿငိဳျငင္မႈမရွိဘဲ ၾကည္သာစြာဆက္ဆံေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ဆိုသည္ကိုလည္း သူတစံုတရာ ရိပ္မိသိရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ်မေျပာပါ။ မသိလိုက္မသိဘာသာသာ ေနခဲ့ပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ က်ေနာ္မွာ ေန႔စဥ္ညတိုင္းလိုလို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ေနာ့္စာၾကည့္ခန္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ကိုႀကီးျမင့္မွာ မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း အေတာ္ေလ့လာထားၿပီးျဖစ္ရာ လက္ေတြ႔လည္းရွိခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္က မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း သိလိုသမွ်ကို သူ႔ထံမွ ေမးျမန္းေလ့လာခဲ့ရပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဤနည္းျဖင့္ မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း အေတာ္သိနားလည္လာပါေတာ့သည္။
က်ေနာ့္ကို မာ့က္စ္ဝါဒ ပညာေပးခဲ့သူမ်ားမွာ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သလို သခင္စိုးႏွင့္ကိုႀကီးျမင့္တို႔ႏွစ္ဦးျဖစ္ၾကပါသည္။ ဒီအတြက္ သူတို႔ (၂) ဦးကို က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္ရေပသည္။
ဗိုလ္ထြန္းစိန္သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ကတပ္မေတာ္တြင္းတြင္ က်ေနာ္၏အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္လည္း ညီရင္းအစ္ကိုလိုရင္းႏွီးၿပီး က်ေနာ့္မိသားစုႏွင့္ပင္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းလိုရင္းႏွီးလာခဲ့ပါသည္။
သူသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တပ္မႉးအျဖစ္ ပါတီေတာခိုရာပါသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ေတာတြင္းတိုက္ပြဲတခုတြင္ဖမ္းမိကာ ေထာင္ခ်ထားခဲ့ရာက ကိုကိုးကြ်န္းသို႔ပင္ပို႔ျခင္းခံရပါသည္။ ေထာင္မွလြတ္လာၿပီးေနာက္မၾကာမီမွာပင္ အစာအိမ္ေရာဂါျဖင့္ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရပါသည္။ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္လြန္မ်ားအတြင္းက ျဖစ္ပါသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္(၆ဝ)ပင္ မျပည့္ေသးပါ။ ဤသည္မွာ က်ေနာ္ႏွင့္ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ရဲေဘာ ရဲဘက္ႀကီး ဒလ - ဗိုလ္ထြန္းစိန္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို ဆက္ရပါဦးမည္။ ၁၉၅၁ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ ကိုႀကီးျမင့္ ေထာင္ကလြတ္လာၿပီး က်ေနာ့္မဂၤလာဒံုအိမ္ကို ေရာက္လာ ပါသည္။ သူ႔တြင္ ေက်ာရိုးတီဘီေရာဂါ ပါလာရာ၊ က်ေနာ္က ဆရာဝန္ႀကီးကာနယ္မင္းစိန္ထံေခၚသြားၿပီး ကုသေပးခဲ့ပါသည္။ လအခ်ိဳ႔ ၾကာၿပီးေနာက္ ထိုေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ က်ေနာ့္အိမ္ေရာက္လာၿပီးမၾကာမီမွာပင္ သူ၏ဇနီး မခင္ၾကည္ႏွင့္ အငယ္ဆံုးသမီးေလးတို႔ ေရာက္လာၾကပါသည္။ အႀကီးကေလး (၂)ေယာက္ကိုေတာ့ သူ႔မိဘမ်ား၏ ပဲခူးအိမ္တြင္ထားခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ က်ေနာ္က သူတို႔မိသားစု(၃)ဦးစလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေကြ်းေမြး ထားခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္က ကိုႀကီးျမင့္အား ဗမာျပည္အစိုးရသတင္းမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္ တပ္သစ္မ်ားဖြဲ႔စည္းမည့္သတင္းမ်ားကိုေျပာျပရာ ကိုႀကီးျမင့္က ဒီသတင္းေတြအေရးႀကီးသည္ ေတာတြင္းသခင္သန္းထြန္းတို႔ အျမန္သိဖို႔လိုသည္ဆိုၿပီး သူယခင္ကတည္းကသိထားေသာ ရန္ကုန္ ေျမေအာက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ဆက္ၿပီး ေတာတြင္းသို႔ က်ေနာ္ေျပာျပေသာသတင္းမ်ားကိုေပးပို႔ပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ညစဥ္ က်ေနာ့္စာဖတ္ခန္းအတြင္း ႏွစ္ဦးသားေဆြးေႏြးပြဲထိုင္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း ဤအစိုးရ ေအာက္တြင္ စစ္မႈမထမ္းခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရွ႔ဘာဆက္လုပ္ရန္ကိစၥေဆြးေႏြးၾကရာ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေတာခိုၾကရန္ သေဘာေပါက္လာၿပီး ထိုကိစၥကို ေတာတြင္းရွိသခင္သန္းထြန္းတို႔ထံတင္ျပရန္ စီစဥ္ၾကပါသည္။ ေနာက္ ထိုကိစၥကို က်ေနာ္ေရာ ကိုႀကီးျမင့္ေရာ သခင္သန္းထြန္းထံ စာေရးၾကပါသည္။ ဤတြင္ က်ေနာ္ - ပါတီႏွင့္ျပန္အဆက္ရလာပါသည္။
ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ သခင္သန္းထြန္းထံမွ စာျပန္လာပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ရန္သူ႔စစ္တပ္ႀကီးထဲတြင္ ဒီေလာက္ရာထူး တာဝန္ ျမင့္ေသာကြန္ျမဴနစ္တဦးရွိေနဖို႔ လြယ္ကူသည့္ကိစၥမဟုတ္။ က်ေနာ့္အေနႏွင့္ တပ္တြင္း တတ္ႏိုင္သမွ်ဆက္ေနၿပီး ဒီလိုပဲ သတင္းမ်ား ဆက္ေပးေနဖို႔ႏွင့္ ကိုႀကီးျမင့္ကိုလည္း က်ေနာ္ႏွင့္အတူဆက္ရွိေနဖို႔ ညႊန္ၾကားလာပါသည္။
သခင္သန္းထြန္းမွာ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ျမန္မာအစိုးရဝန္ႀကီးရာထူးႀကီးႏွင့္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးေတြလွ်ိဳ႔ဝွက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိထားသူျဖစ္၍ ထိုသို႔က်ေနာ္တို႔ကို အရွည္အက်ိဳးေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ဆက္ေနခိုင္းျခင္းျဖစ္ပံုရပါသည္။
သို႔ျဖင့္ က်ေနာ္သည္ တတ္ႏိုင္သမွ် က်ေနာ္ရရွိ၊ သိရွိထားေသာသတင္းမ်ား၊ ထိုသတင္းမ်ားအေပၚသံုးသပ္ခ်က္မ်ား အႀကံေပးခ်က္မ်ားကို ကိုႀကီးျမင့္ကတဆင့္ ေရးၿပီး ေတာတြင္းသို႔ပို႔ေပးေနရပါသည္။
က်ေနာ္ေနထိုင္ေနေသာ မဂၤလာဒံုအိမ္ႀကီးမွာ အဂၤလိပ္မ်ားေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ခဲ့သည့္အိမ္ႀကီးျဖစ္သျဖင့္ အလြန္ႀကီးမား က်ယ္ဝန္း ေသာေၾကာင့္ ကိုႀကီးျမင့္တို႔မိသားစုအေနႏွင့္အားနာရန္မလိုဘဲ ေကာင္းစြာေနေလာက္ပါသည္။ က်ေနာ့္ဇနီးကလည္း ေကာင္းမြန္စြာ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ပါသည္။ အိမ္တြင္ ထမင္းခ်က္ေတြေရာ၊ အကူမိန္းကေလးမ်ားေရာရွိသျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးျပဳစု ပါသည္။
က်ေနာ္သည္ က်ေနာ့္ဇနီးႏွင့္ လက္မထပ္မီကတည္းကပင္ ေဆြးေႏြးထားသည့္အခ်က္မ်ား ရွိထားခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ပန္မွာ စစ္ပညာ သင္ေနစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက -ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ (၇)ႏွစ္တိုက္ခဲ့ရသလို တို႔မ်ားရဲ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲလည္း ေရရွည္တိုက္ရင္တိုက္ရႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္သူ႔ကို ျပန္ေျပာျပထားပါသည္။ ေနာက္ က်ေနာ္ ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ေရွ႔ေရးေဘးဒုကၡမ်ိဳးစံု ႀကံဳလာႏိုင္ရသည့္အတြက္ မိမိႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ မိမိမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သျဖင့္ ေရွ႔တြင္ ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစံုေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈေတြလည္း ရွိမည္။ ဒီဒုကၡမ်ိဳးေတြကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္မွ မိမိႏွင့္လက္ထပ္ရန္စိတ္ကူးဖို႔ ေျပာျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါသည္။
ဤသို႔ ေျပာရျခင္းမွာလည္း က်ေနာ့္ဇနီးမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းကစၿပီး တေလွ်ာက္လံုး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျပည့္ျပည့္စံုစံုႏွင့္ ေအး ခ်မ္းသည့္ ဘဝတြင္ေနထိုင္လာခဲ့ရသူျဖစ္ေန၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးလည္းမဟုတ္ဘဲ၊ လင္ေယာက်ာ္းအေပၚ ေမတၲာစိတ္အရင္းခံသက္သက္သာရွိေနမည္ျဖစ္၍ ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုစဥ္ကတည္းက သူက လင္ရယ္မယားရယ္ျဖစ္လာမွေတာ့ ဆင္းရဲအတူခ်မ္းသာအမွ်ေပါ့။ က်မ ဒီလိုဒုကၡေတြ ေတြ႔လာရလွ်င္လည္း ရင္ဆိုင္သြားပါ့မယ္ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ တကယ္လည္း သူ႔စကားတည္ပါသည္။ ဘာမွ ၿငိဳျငင္ပူပင္ျခင္းမျပဳပါ။ ေတြ႔လာသမွ် ဒုကၡဆင္းရဲ ဟူသမွ်ခါးစည္းခံခဲ့ၿပီး က်ေနာ့္စိတ္ႀကိဳက္လိုက္ေလ်ာ ေနထိုင္ခဲ့ရွာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကိုႀကီးျမင့္တတမိသားစုလံုးကို က်ေနာ္ အိမ္ေပၚတင္ထားရာတြင္ သူက ၿငိဳျငင္မႈမရွိဘဲ ၾကည္သာစြာဆက္ဆံေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ဆိုသည္ကိုလည္း သူတစံုတရာ ရိပ္မိသိရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ်မေျပာပါ။ မသိလိုက္မသိဘာသာသာ ေနခဲ့ပါသည္။
ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ က်ေနာ္မွာ ေန႔စဥ္ညတိုင္းလိုလို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ေနာ့္စာၾကည့္ခန္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ကိုႀကီးျမင့္မွာ မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း အေတာ္ေလ့လာထားၿပီးျဖစ္ရာ လက္ေတြ႔လည္းရွိခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္က မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း သိလိုသမွ်ကို သူ႔ထံမွ ေမးျမန္းေလ့လာခဲ့ရပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဤနည္းျဖင့္ မာ့က္စ္ဝါဒအေၾကာင္း အေတာ္သိနားလည္လာပါေတာ့သည္။
က်ေနာ့္ကို မာ့က္စ္ဝါဒ ပညာေပးခဲ့သူမ်ားမွာ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သလို သခင္စိုးႏွင့္ကိုႀကီးျမင့္တို႔ႏွစ္ဦးျဖစ္ၾကပါသည္။ ဒီအတြက္ သူတို႔ (၂) ဦးကို က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္ရေပသည္။
0 comments:
Post a Comment