Friday, September 25, 2015

စာေျခာက္ေထာင္းစားသူမ်ား ၃ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
(စာေျခာက္ေထာင္းစားသူမ်ား ၃)
ေဆးေပါ့လိပ္ဆိုသည္မွာ တဖြာနွင့္တဖြာၾကား ခနနားနားေပးရ၏။ ဆက္တိုက္ဖြာလွ်င္ ဖင္ေတြပူလာၿပီး ဖြာလိုက္တိုင္း ပါးေစာင္ေတြပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္ကာ ရိႉက္လိုက္တိုင္း လည္ေခ်ာင္းထဲစပ္ရွားရွားနိုင္၏။ တေယာက္တည္း တလိပ္ေသာက္ရသည့္အခါ စိတ္တိုင္းၾက နွပ္၍ ရေသာ္လည္း ခုလို တေယာက္တလွည့္ လွည့္ဖြာရသည့္အခါ ျပႆနာရွိ၏။ ကိုယ္ကလည္း အလွည့္ေရာက္တုန္းေလး ငတ္ငတ္နွင့္ ဝဝေလး ဖြာလိုက္ရိႉက္လိုက္ခ်င္၊ ေနာက္လူကလည္း ေစာင့္ေနဆိုေတာ့ သိတ္ဇိမ္ဆြဲေနလို႔မရ။ ျမန္ျမန္ဖြာ မ်ားမ်ားဝင္ေအာင္ရိႉက္ရ၏။
ဖြာၿပီးသည္နွင့္ ပါးစပ္ ေယာင္လို႔ပင္မဟမိေအာင္ ႀကီးစြာေသာသတိ ကပ္ထားရ၏။ မီးခိုးေလးတမွ်င္ပင္ အလဟသအျဖစ္ခံလို႔မရ။ တခါ ရိႉက္ထားတုန္းေလး အဆုတ္ထဲ အေငြ႔ၾကာၾကာေနရန္ ခ်က္ျခင္းျပန္မထုတ္ပဲ စုပ္ေငြ႔ကို နိုင္သမွ်ေအာင့္ထားရ၏။ ဒါမွ ရွိသမွ် နစ္ကိုတင္း အဆုတ္ထဲက်န္ခဲ့မည္မဟုတ္လား။ ျပန္ထုတ္လိုက္သည့္ မႈတ္ေငြ႔တြင္ နစ္ကိုတင္း ျပန္အပါ မ်ားမသြားေရး အေလးထားရ၏။ ဤကား အလွည့္ၾကေဆးလိပ္ေသာက္ဖူးသူတိုင္း ႀကံဳရၿမဲဓမၼတာပင္။
ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း ပေရာဆက္မွာ ေဆးလိပ္ဖင္စီခံကို အေလာေတာ္အေနအထား နႈပ္ခမ္းတြင္ေတ့ၿပီး ပါးစပ္ထဲလိုသေလာက္ဖြာယူ၊ ၿပီးမွ ရိႉက္သြင္း၊ ၿပီးေတာ့ျပန္ထုတ္၊ ဒါပဲျဖစ္၏။ ဤမွာပင္လွ်င္ တခ်ိဳ႔က နည္းနည္းျခင္းဖြာ ျဖည္းျဖည္းျခင္းရိႉက္ တေငြ႔ေငြ႔ျပန္ထုတ္၏။ ဖြာသည့္အခါ ပါးပင္မေဖါင္းလိုက္။ တခ်ိဳ႔က ပါးစပ္အျပည့္ဖြာ၊ အေငြ႔တဝက္ေက်ာ္ေလာက္ အျပင္ထုတ္၊ ၿပီးမွလက္က်န္ရိႉက္သြင္း၊ မေႏွးမျမန္ျပန္ထုတ္။ တခ်ိဳ႔က ပါးေစာင္ေဖာင္းသည္အထိဖြာ၊ ရႉးကနဲအကုန္ရိႉက္သြင္း၊ အေငြ႔တန္းႀကီးျဖစ္သည္အထိ ဟူးကနဲမႈတ္ထုတ္ စသည္ျဖင့္ ကြဲျပားတတ္၏။ သို႔ေသာ္ နႈပ္ခမ္းေတ့တာ ဖြာတာ ရိႉက္တာ ျပန္မႈတ္ထုတ္တာ စသည့္ပေရာဆက္ကား အတူတူပင္။
မီးညွိၿပီးၿပီးျခင္း “တပည့္ေတာ္ကပၸိၿပီးၿပီဖ်ာ့”ဟု သခင္လူငယ္ ေသာက္ေတာ္ဦးတင္သည့္ေဆးလိပ္အား ေသာက္ဦးေသာက္ဖ်ားလိုင္စင္ရ ဦးဇင္း၏ေသာက္ပံုကား ထူးျခား၏။ ေဆးလိပ္အဖ်ားဘက္ကို လက္ဖဝါးခြက္ထဲထား၊ ဖင္စီခံကို လက္မနွင့္လက္ညွိဳးၾကားညွပ္၊ လက္ခံုကို နႈပ္ခမ္းဘက္ကပ္၍ ရႉးကနဲသံရွည္ႀကီးဆြဲကာ အသားကုန္ အဆုပ္ျပည့္ရိႉက္သြင္း၏။ လက္မလက္ညွိဳး ဖင္စီခံနွင့္နႈပ္ခမ္းၾကား ေလဝင္ရန္ နည္းနည္းေလး အဟထားပံုရ၏။ ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႔ခ်ည္း အဆုပ္ထဲ တိုက္ရိုက္ဝင္သည္မဟုတ္ပဲ ေလပါနည္းနည္းနည္းနည္းပါသြားပံုေပၚ၏။ မီးခိုးေငြ႔ခ်ည္းပဲ ဤမွ်အလံုးလိုက္အခဲလိုက္ႀကီး ရိႉက္သြင္းနိုင္ဖို႔ အေတာ္ခဲယဥ္းမည္ထင္၏။ သူ႔ တလွည့္စာ ၃ ရိႉက္သည္ သူမ်ား ၂ လွည့္စာ ၆ ဖြာနွင့္ညီမည္ထင္၏။
ထိုနည္းနွင့္ ဦးဇင္းအလွည့္ၿပီးသည့္အခါ ေဆးလိပ္ဖ်ားတြင္ ျပာအေတာင့္လိုက္က်န္၏။
ဖင္လည္း ပူထြက္သြား၏။ ေဆးလိပ္လည္း အေတာ္ က်ိဳးသြား၏။ မီးလည္း မညီမညာ ျဖစ္ကုန္၏။ သူ႔ေနာက္ေသာက္ရမည့္သူက ေတာ္ေတာ္နွင့္ေသာက္မရ၊ မီးညီေအာင္ တံေတြးဆြတ္ရ၏၊ ဖင္ေအးေအာင္ အစီခံမႈတ္ရ၏။ ခနေစာင့္ၿပီးမ် သံုးဖြာ ဖြာ၊ ၃ ရိႉက္ ရိႉက္ကာ ေနာက္တေယာက္ကို လက္ဆင့္ကမ္းရ၏။ ၾကာေတာ့ ဘယ္သူမွ ဦးဇင္းေနာက္ အလွည့္ၾကသူ မျဖစ္ခ်င္ၾက။ ဖဲစကားနွင့္ေျပာရလွ်င္ ဦးဇင္းေအာက္အိမ္မျဖစ္ခ်င္ၾက။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္လို႔မရ။ သူ႔ကို လက္ထိပ္အိမ္ေနရာပဲ အစဥ္ထားရ၏။ မထားလွ်င္ မ်က္နွာညိဳခ်င္၏။ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္လည္း လုပ္တတ္၏။ တခါတေလ ဘယ္သူ႔မွ စကားမေျပာပဲ မ်က္နွာပုတ္ႀကီးနွင့္ ဘဝနာပြားသလို အဖက္မတန္သလို တေနကုန္လုပ္ေန၏။ လူေလး ၄ ေယာက္ေနသည့္အခန္းထဲ တေယာက္ အဲ့သလိုျဖစ္ေနၿပီဆို က်န္သူေတြအေနရခက္၏။ လူဆိုလွ်င္ေတာ္ေသး၊ ခုက ဘုန္းႀကီး။ ဘုန္းႀကီးမွ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးၿခံစည္းနား ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသူဆိုေတာ့ ပိုဆိုး၏။
ထိုသို႔ျဖစ္ၿပီး လျပည့္လကြယ္ညမ်ား ေဘးအခန္းေတြက တရားေတာင္းၿပီဆို ဘယ္ဇာတ္ေတာ္တို႔ ဘယ္နိပတ္ေတာ္တို႔ကဆိုကာ “စားဦးစားဖ်ား ဘုရားတင္သျဖင့္ ရဟန္းကိုလႉသျဖင့္ မေသခင္ ဥစၥေပါရုပ္ေခ်ာျဖစ္၊ ေသၿပီးေနာက္ နတ္ေတြဘာေတြျဖစ္ေၾကာင္း အဲ့သလို မလုပ္သျဖင့္ ရွင္ေနတုန္းလည္းဆင္းရဲ ေသေတာ့လည္းၿပိတၱာျဖစ္”စသည့္တရားမ်ိဳး ေဟာတတ္၏။
ဦးဇင္း အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြေဟာလွ်င္ သခင္လူငယ္က “ခ်ီးေတာင္ သူမ်ားေဆးၿပီးသားဂန္ဖလားထဲမွာ ျပာအသစ္ခင္းၿပီး အရင္ဆံုးပါေသးတာပဲဟာ” ဟု ေရခ်ိဳးဆင္းရင္း မဲ့ကာရြဲ႔ကာအတင္းေျပာ၏။ က်ေနာ္က “အခြင့္ထူးခံတဲ့အက်င့္ပါေနတာဗ်၊ လူက သီလ သမာဓိ ပညာ သိကၡာ အစအစ အရာရာသာလည္း သူတို႔က ရွိခိုးကန္ေတာ့ခံဘဝဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာပဲ”ဆိုကာ မီးေလာင္ရာေလပင့္၏။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလည္း ဦးဇင္း ဒါမ်ိဳးေတြေျပာလာလွ်င္ သိတ္မႀကိဳက္၊ မမွန္မွန္းလည္းသိ၏။ သို႔ေသာ္ မွန္ပါ့ဖ်ာ့ မွန္ပါ့ဖ်ာ့ လုပ္၏။
ယင္းသို႔လုပ္ရသည္မွာလည္း သူ႔အေၾကာင္းနွင့္သူျဖစ္၏။ သူ ဦးဇင္းကို သြားကလန္မိလွ်င္ သူတို႔လုပ္ေနသည့္ “ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးနွင့္ ေထရဝါဒသာအမွန္”ကိစၥအတြက္ အျပန္အလွန္ေထာက္ခံမည့္သူ အတိုင္အေဖါက္လုပ္ရမည့္သူ မရွိေတာ့။ သည္ေတာ့ ဦးဇင္းေျပာသမွ် မွန္မွန္ မမွန္မွန္ မွန္ပါ့ဘုရားရ၏။ ဦးဇင္းကလည္း ထိုအေၾကာကိုေနာေၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စကားဆံုးတိုင္း “ဟုတ္တယ္မွတ္လား ဒကာ”ဟု ေထာက္ခံမဲေတာင္း ဆြယ္ေမး ေမး၏။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကလည္း တင္ပါ့ဖ်ာ့၏။ တေယာက္အညွာ တေယာက္ကိုင္ကာ တေယာက္အၿမီးနွင့္ တေယာက္ခ်ည္ထားၾကသည့္သေဘာမ်ိဳးပင္။
သို႔ေသာ္ ဦးဇင္းကိုကား ေနာက္ဆံုးထားဖို႔မေျပာနွင့္ အလယ္ထိုင္ပင္ထား၍မျဖစ္။ သည္ေတာ့ ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နွင့္ပဲ က်ေနာ္တို႔ ၃ ေယာက္ အလွည့္ၾက ဦးဇင္းေအာက္အိမ္လုပ္ၾကရ၏။ အဲ့သလိုလုပ္ရတာကို ဦးဇင္းသိမွာလည္း စိုးရေသးေတာ့ ေဆးလိပ္ လွည့္ေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ အခ်င္းခ်င္းသူမျမင္ေအာင္ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပကာ ေနရာယူၾကရ၏။ ဒုကၡကား မေသးလွ။ သို႔ေသာ္ ဖိနပ္ၾကား ခဲ ခနညပ္သလို ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နွင့္ ေအာက္အိမ္လူလွည့္ရင္း ေဆးလိပ္ အပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ လည္ခဲ့ၾကသည္ကား အမွန္ပင္။
(ဆက္ပါဦးမယ္) စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂ဝ၁၅

Thursday, September 24, 2015

လူသူေတာ္ အိပ္ယာထ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
လူသူေတာ္ အိပ္ယာထ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
ညက နည္းနည္းမ်ားမသြား သို႔မဟုတ္ နည္းနည္း နည္းမသြားဘူးဆိုလွ်င္ ေရဒီယိုနိႈးစက္နွင့္အတူ မနက္ငါးနာရီခြဲတြင္ အိပ္ယာမွ နိုးပါသည္။ ဤေနရာတြင္ အိပ္ယာကို အိပ္စရာေနရာ(အိပ္ရာ)ဟု လူတိုင္းသိပါသည္။ သတင္းပလင္း အတင္းအဖ်င္း စကားနိုင္လုပြဲစသည့္ စိတ္ဝင္စား စရာမ်ားပါေလမလားဟု ခနေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွမပါလွ်င္ ေခြးေလး ၂ ေကာင္ကိုနိႈးၿပီး ခ်ီးပါေသးေပါက္ထုတ္ပါသည္။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကေတာ့ မ်က္ေစ့၂လံုးပြင့္ခ်ိန္မွစကာ ဘုရားတရားအာရံုျပဳသည္ဟုဆိုသျဖင့္ က်ေနာ္ကား သူေတာ္မေကာင္းစာရင္းေပါက္ ျဖစ္ပါသည္။
တံခါးမဖြင့္မခ်င္း အသံမစဲပဌာန္းရြတ္သလို ေအာက္အီအီးအြတ္ေနၾကေသာ ၾကက္ဖႀကီး ၂ ေကာင္နွင့္ ယင္းတို႔၏ ေမာင္းမမိႆံမ်ား စက္ေတာ္ေခၚရာ ၾကက္အိမ္တံခါးကိုဖြင့္ေပးပါသည္။ အစာေရ လဲေပး ထည့္ေပးပါသည္။ ၾကက္ဘရိတ္ဖတ္စ္ဟုေခၚရမည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ေခြးေလးေတြကိစၥၿပီးၿပီဆိုလွ်င္ အိမ္ထဲျပန္သြင္းၿပီး က်ေနာ့္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကိစၥရွင္းရပါသည္။ တိရိစၦန္မ်ားကို ခ်ီးပါေသးေပါက္သည္ဟုသံုးၿပီး လူၾကေတာ့ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္တို႔၊ အေပါ့အေလးတို႔၊ အခင္းႀကီးအခင္းေလးတို႔၊ အိမ္သာတက္သည္တို႔၊ ေတာထိုင္သည္တို႔၊ အီအီးပါရႉရႉးေပါက္သည္တို႔၊ သန္႔စင္ခန္းဝင္သည္တို႔ စသည္ျဖင့္ ေရလဲသံုးသျဖင့္ ျမန္မာစာေပေဝါဟာရႂကြယ္ဝေၾကာင္း သက္ေသျပလွ်င္ ရပါသည္။ အမ်ားသံုး Rest Room ကို သန္႔စင္ခန္းဟုျမန္မာျပန္သျဖင့္ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုသန္႔စင္ကိုအားနာသလို သူငယ္ခ်င္းမ ခင္သန္႔စင္ကိုလည္း မ်က္နွာပူမိပါသည္။ သူတို႔ ရွိၾကေသးလား မလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
ထို႔ေနာက္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ထားခဲ့ၿပီး ကရားထဲေရထည့္ကာ မီးဖိုေပၚတင္ပါသည္။ အေမရိကန္တြင္ မီးပ်က္ခဲေၾကာင္းလူသိမ်ားေသာ္လည္း တလတလ နင့္ေနေအာင္က်သည့္မီတာခအေၾကာင္း ဘယ္သူမွေျပာသံမၾကားပါ။ အေမရိကန္သည္ အျခားစက္မႈနိုင္ငံႀကီးမ်ားနည္းတူ မီးနွင့္ေလာင္စာမရွိလွ်င္ ေနမရသည့္ျပည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရနံထြက္သည့္တိုင္းျပည္မ်ား မီးဟုန္းဟုန္းေလာင္ၾကရပါသည္။ စက္ေရွ႔ထိုင္မိတိုင္း ကြန္ျပဴတာဖြင့္သည္ကို Open ဟုေျပာသူကို သတိရပါသည္။
ေရေႏြးေစာင့္ရင္း ေခြးအစာခြက္ေရခြက္ျဖည့္ေပးပါသည္ ေကာ္ဖီ ၂ ခြက္စာျပင္ပါသည္။ တခြက္က မိန္းမနိုးလာလွ်င္ ေသာက္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ့္ေကာ္ဖီမွာ နက္စ္ေကာ္ဖီဟုေခၚၿပီး မိန္းမက ဗမာေကာ္ဖီဟုေခၚသည့္ ဆရာေနဝင္းျမင့္ေျပာေသာ နတ္ေကာ္ဖီျဖစ္ပါသည္။ ညက မ်ားသြားနည္းသြား၍ မနက္မထခ်င္သည့္အခါတိုင္း မိန္းမေဖ်ာ္သည့္ အေမရိကန္ေကာ္ဖီ ေသာက္ရပါသည္။ ေကာ္ဖီေစ့ဝယ္ အိမ္မွာေလွာ္ အိမ္မွာႀကိတ္ နွပ္အိုးျဖင့္ အက်အနနွပ္ကာေဖ်ာ္သည့္ေကာ္ဖီအစစ္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ သိတ္အာမေတြ႔ေသာ္လည္း ေကာင္းလားဟုေမးလွ်င္ ခတ္ျမန္ျမန္ Yeah, Yeah ဟုေျပာက်င့္ရေနၿပီမို႔ ေကာ္ဖီေၾကာင့္ သူနွင့္က်ေနာ္ၾကားတြင္ ဘာျပႆနာမွမရွိပါ။ က်ေနာ့္နတ္ေကာ္ဖီကို သူလည္းႀကိဳက္ပါသည္ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလည္း မလိုပါ။
ထို႔ေနာက္ ေကာ္ဖီခြက္ေဘးခ်ၿပီး ျမန္မာသတင္းဝဘ္ဆိုက္မ်ားတက္ၾကည့္ကာ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ႔လွ်င္ဖတ္ၿပီး ေတြးစရာအစရလွ်င္ ေရးရန္ ခ်န္ထားပါသည္။ ေရဒီယို အာရ္အက္ဖ္ေအတို႔ ဗီအိုေအတို႔ အေမရိကန္မွလႊင့္ေသာ္လည္း ဝဘ္ဆိုက္တြင္သာ ၾကည့္ပါနားေထာင္ပါသည္။ ေရဒီယိုေတြ ေခတ္တုန္းေတာ့မယ္ဟုေျပာျခင္းမွာ ေရေႏြးေငြ႔အင္ဂ်င္ေပၚစက ရြက္သေဘၤာေတြေခတ္ကုန္ၿပီဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မီးရထားေတြေပၚလာေတာ့ သေဘၤာေတြေနဝင္ၿပီဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဟိုင္းေဝးႀကီးေတြနွင့္ ကုန္ကားႀကီးေတြေပၚလာေတာ့ မီးရထားေတြနိဌိတံၿပီဟု လည္းေကာင္း၊ ေလယဥ္ပ်ံေတြေပၚလာေတာ့ လူစီးကားေတြတိမ္ေကာၿပီဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အင္တာနက္ေတြေပၚလာေတာ့ စာတိုက္နွင့္ေၾကးနန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ဘဝပ်က္ၿပီဟူလည္းေကာင္း ေျပာပံုမ်ိဳးနွင့္ဆင္ပါသည္။ ရြက္သေဘၤာေတြ၊ ေရေႏြးေငြ႔သေဘၤာေတြ၊ မီးရထားေတြ၊ လူစီးကားေတြ၊ စာတိုက္နွင့္ေၾကးနန္းလုပ္ငန္းေတြ ေခတ္မီေအာင္ျပင္တန္တာျပင္ၿပီး ခုတိုင္ရွိေနပါသည္။
ၿပီးလွ်င္ အီးေမးလ္ Check ပါသည္။ ျမန္မာမိတ္ေဆြေတြကေတာ့ အီးေမးလ္စစ္သည္ဟုေျပာပါသည္။ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈျခင္းကို အတိုေကာက္ေျပာတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါသည္။ အီးေမးလ္ကို တရားခံအမႈစစ္သလို စစ္၍မရသကဲ့သို႔ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားလို စစ္ေၾကာေရးလည္း လုပ္ မရပါ။ ေရလိုလည္း စစ္မရပါ။ အီးေမးလ္တြင္ ဒီေန႔အတြက္ ကပ္၍ေပးေသာ အဆိုင္းမင္န္႔(အပိြဳင္မင္န္)မေတြ႔လွ်င္ စိတ္ေအးလက္ေအး ေကာ္ဖီတငံု ေမာ့ပါသည္။ ျပန္ရမည့္ အီးေမးလ္မ်ားျပန္ကာ ဖ်က္ရမည့္ေမးလ္မ်ားဖ်က္သလို မသိမသာေနလိုက္ရမည့္ ေမးလ္မ်ားလည္းရွိပါသည္။
ထို႔ေနာက္ မိမိဘေလာ့ဂ္ေလးသြားၿပီး ဒီေန႔ လူဘယ္နွေယာက္တက္ဖတ္သြားသလဲနွင့္ ခ်က္တ္ေဘာက္စ္တြင္ ဘာေတြေရးၾကသလဲကို ၾကည့္ပါသည္။ ဘယ္သူမွ ဘာေထြေထြထူးထူးမွမေရးၾကေတာ့ နွစ္နွင့္ပင္ခ်ီေနပါၿပီ။ ေျပာရလွ်င္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚကတည္းကဟု ဆိုရမည္ ထင္ပါသည္။ ဟိုေန႔က မဟန္သူလြင္ေျပာသလို “ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚကတည္းက ကိုေပါရဲ့ ပိေတာက္ရိပ္ေတာင္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး”ဆိုသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ဇူကာဘဂ္ကား အေတာ္ဖမ္းစားနိုင္စြမ္းသည့္ ထက္ျမက္ေသာဂ်ဴးလူငယ္ေလးတဦးျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ေၾကာင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္တို႔ ရာဟူးတို႔ “လုပ္တိုင္း”ေရာက္ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ၾကရပါသည္။
ဤတြင္ က်ေနာ္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ဘက္ ေျခဦးစလွည့္ပါသည္။ ဖတ္စရာေတြ႔လွ်င္ဖတ္၊ Like လုပ္စရာရွိလုပ္၊ ကြန္မန္႔ေရးစရာရွိေရး၊ စေတးတပ္စ္ ေရးစရာေပၚ ေကာက္ကက္ျခစ္ကာ အနည္းဆံုး တနာရီနီးပါးခန္႔အခ်ိန္သံုးပါသည္။ ျဖဳန္းသည္ဟုေျပာလည္း ရပါသည္။ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ သံုးရန္နွင့္ျဖဳန္းရန္သာျဖစ္ၿပီး တခါတခါ ျဖဳန္းတီးေပးမွရပါသည္။ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ဘယ္လိုသံုး ဘာညာနွင့္ လူတတ္လုပ္ကာ အာတတ္သည့္တက္က်မ္းဆရာေတြကို က်ေနာ္ တခါတခါ ေစာက္ျမင္အေတာ္ကပ္ပါသည္။ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ ဘဝျဖစ္ပါသည္၊ ဘဝဆိုသည္မွာ အသံုးခ်ရန္နွင့္သံုးေဆာင္ခံစားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ တခုခုအက်ိဳးရွိရန္အခ်ိန္ကိုသံုးဖို႔လိုသလို စိတ္အလိုလိုက္ကာ အေပ်ာ္အပါးအတြက္လည္း ျဖဳန္းတီးေပးရပါသည္။ အေပ်ာ္အပါးဆိုသည္မွာ လိုက္စားတတ္လွ်င္ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ ေလာကတြင္ လိုက္စားစရာအေပ်ာ္အပါးမ်ားသာမရွိလွ်င္ ပ်င္းစရာေကာင္းမည္ဟုထင္ပါသည္။
အခ်ိန္ကို ကုသိုလ္၊ ဥစၥာနွင့္ပညာေတြခ်ည္းရေအာင္လုပ္ေနသူမ်ားလည္း သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ေပ်ာ္ေနၾကသည္ စိတ္ခ်မ္းသာေနၾကသည္ ဆိုလွ်င္ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ေပ်ာ္ေနစိတ္ခ်မ္းသာေနမည္ဟုလည္း(ကိုယ့္ဘာသာ)ထင္မိပါသည္။ လူတို႔တြင္ စိတ္လက္ခ်မ္းသာျခင္း ေတြ႔ရွိရာနယ္ပယ္မ်ား တေယာက္နွင့္တေယာက္မတူၾကပါ။ တူလို႔လည္းမျဖစ္ဟုထင္ပါသည္။ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းလည္း ထိုနည္းနွင္နွင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ လူဆင္းရဲတို႔အား ျပႆေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နွင့္ဓနဥစၥာႂကြယ္ဝသူမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးျပၿပီး “လူမခ်မ္းသာရင္ေန စိတ္ခ်မ္းသာရင္ေတာ္ၿပီ”ဆိုကာ မဟုတ္တမ္းတရားေျပာျခင္းမွာကား ဉာဏ္နံု႔နဲ႔ရာက်လြန္းသလို မိႈင္းတိုက္ျခင္းလည္းျမည္ပါသည္။ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္မွာ လူဆင္းရဲလူခ်မ္းသာမေရြးႀကံဳရသည့္အရာျဖစ္ပါသည္။ ေရွာင္မရပါ။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ ဆင္းရဲ(ဒုကၡ)ဟုဆိုေသာ ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏာသည္ပင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြးပါ။ ထိုထိုေသာ ဆင္းရဲ(ဒုကၡ)ဆိုသည္မ်ားကို ခံရတာျခင္းအတူတူ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ဆိုလွ်င္ အခံရသက္သာပါလိမ့္မည္။ လူဆင္းရဲျခင္းမွာလည္း ဆင္းရဲဒုကၡပင္ျဖစ္ပါသည္။ ခ်မ္းသာလွ်င္ အနည္းဆံုး လူဆင္းရဲျခင္းဒုကၡမွ လြတ္ပါလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္အပါအဝင္ လူတိုင္းခ်မ္းသာၾကပါေစဟု အၿမဲတိုင္းဆႏၵျပဳပါသည္။ ထို႔အျပင္ လူတိုင္း အသက္ရွည္သမွ် က်န္းမာၾကေစ့ခ်င္စိတ္လည္း တရံမလပ္ရွိပါသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ စာ ၂ ေၾကာင္းကိုေထာက္ခ်င့္ေသာ္ ဤစာသည္ နိုင္ငံေရးသေဘာ၊ ရန္သူမိတ္ေဆြသေဘာ၊ ဖိနွိပ္သူအဖိနွိပ္ခံသေဘာတို႔အား သိစိတ္ရွိရွိကြင္းေရွာင္၍ လူသူေတာ္ပံုဖမ္းေရးသည့္စာမွန္း အလြန္ထင္ရွားလွပါသည္။
စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ၂ဝ၁၅

Wednesday, September 23, 2015

၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၃)

0 comments
၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၃)
(တာဝန္မရွိသူမ်ား)
မဲေပးခြင့္ဆိုတာ ပဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူတိုင္း ရကိုရရမယ့္ နိုင္ငံသားတိုင္းရဲ့မူလအခြင့္အေရးပဲ။
မဲစာရင္းလိမ္မဲစာရင္းမွားေအာင္လုပ္ထားတာက စစ္အုပ္စု။ ဒီနွစ္ခုဟာ ဘယ့္နွယ္လို႔မွ ဆက္စပ္ေတြးေပးလို႔မရနိုင္ဘူး။
မဲေပးခြင့္ရွိသူတိုင္း နိုင္ငံသားအခြင့္အေရးအရ မဲေပးခြင့္ရေအာင္ မဲစာရင္းစစ္ေဆးၾကစို႔တို႔ မဲစာရင္းမွန္ကန္ေရးအတြက္ ျပည္သူေတြမွာတာဝန္ရွိတယ္တို႔ဆိုတာနဲ႔က ဘယ္လို အဆက္အစပ္လုပ္လို႔ရသလဲ။
မဲစာရင္း တမင္မွားတမင္ညစ္ထားတာကို ဖြင့္ခ်ေဖာ္ထုတ္အေရးဆိုကန္႔ကြက္ (သိတ္လိုအပ္လာရင္) ေရြးေကာက္ပြဲဆန္႔က်င္သပိတ္ေမွာက္တာထိေတာင္ လုပ္ရမွာျဖစ္ရက္နဲ႔ ဘယ့္နွယ္ နိုင္ငံသားတိုင္းရဲ့မူလရပိုင္ခြင့္ကိုခုတံုးလုပ္ၿပီး မဲစာရင္းသြားစစ္ခိုင္းရျပန္သတုန္း။
ဘယ့္နွယ္ ကိုယ့္ဝန္တာ ျပည္သူအေပၚ လာပံုခ်ရျပန္သတံုး။
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅

(ဧကနဲ႔ဗဟုအိမ္ေထာင္ေရး) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
အေမရိကန္မွာ လိင္တူျခင္းလက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ရေရး ႀကိဳးပမ္းေနၾကခ်ိန္က ေထာက္ခံသူဆန္႔က်င္သူေတြၾကား စကားလံုးစစ္ပြဲေတြမွ ေၾကာက္ခမန္းလိလိကို ျဖစ္ခဲ့တာကလား။ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ေရး မခ်ေရးတုန္းကလည္း အလားတူပါပဲ။ ခုလည္း လာျပန္ပါၿပီ လင္အမ်ားမယားအမ်ားတဲ့။ ေတာင္းဆိုသံေတြလည္း ဟိုနားဒီနား ခတ္သဲ့သဲ့ၾကားလာေနရတယ္။ တလင္တမယားကို ဧကအိမ္ေထာင္လို႔ ပါဠိသံေလးစြက္ေျပာရင္ ဒါကိုေတာ့ ဗဟုအိမ္ေထာင္လို႔ေျပာမလား မသိပါဘူး။ ဘာသာျပန္က်င္လည္သူေတြ စကားလံုးသစ္တည္ထြင္ၾကဖို႔သာပါပဲ။ အေမရိကန္မွာက ဥပေဒေၾကာင္းအရ တလင္တမယားစနစ္ပဲ ျပဌာန္းထားတာပါ။ ဥပေဒေၾကာင္းအရေတာ့ မယားတေယာက္ လင္တေယာက္ကိုသာ တရားဝင္လက္ထပ္ယူလို႔ရပါတယ္။ ၂ ေယာက္ကို လက္ထပ္လို႔မရပါဘူး။ တရားဝင္အိမ္ေထာင္ရွိရက္နဲ႔ ဘိြဳင္းဖရင္န္းဒ္ ဂရဲလ္ဖရင္န္းဒ္ ထားတာေတြကေတာ့ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္လို႔ပဲသေဘာထားၿပီး ရပ္ထဲရြာထဲ သိတ္ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္မေနၾကတာမ်ိဳးပါပဲ။
ဒါကို အိမ္ေထာင္ေရးက်င့္ဝတ္အရ၊ မိသားစုဘဝတည္ေဆာက္ေရးအရ၊ ဘာသာေရးအဆံုးအမ အရ၊ လူမႈပဋိညာဥ္သေဘာအရ စတဲ့ေထာင့္ေပါင္းစံုကေနၾကည့္ၿပီး မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုသူေတြရွိသလို ဘယ္သူမွ ဘယ္သူ႔ကာမကိုမွ ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး၊ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ သူ႔ကာမ ကိုယ့္ကာမ လဲလွယ္ၾကတဲ့သေဘာထက္ မပိုသင့္ဘူး၊ ကာမပိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာက လူကိုပါ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို သေဘာထားခ်င္တဲ့စိတ္အေျခခံကလာတာ ဘာညာေတြနဲ႔ ခုခံကာကြယ္သူေတြလည္း ရွိေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိတ္ႀကီးတဲ့ျပႆနာႀကီးလို႔ေတာ့ ဇြတ္တင္ျငင္းခုန္ေနၾကတာေတာ့လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဟိုးတေလာေလးက ေဝၚရွင္တန္ဒီစီအပါအဝင္ ၿမိ့ဳႀကီးတခ်ိဳ႔မွာ ဗဟုအိမ္ေထာင္သမားေတြ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မိန္းမေတြေရာ ေယာက္်ားေတြပါ ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔အမ်ိဳးသမီးေတြမ်ား အေပၚပိုင္း ဗလာေတာင္ က်င္းထားလိုက္ေသး။ ခုထိေတာ့ ဒီကိစၥဟာ နိုင္ငံေရးထဲေတာ့ ေရာက္မလာေသးပါဘူး။ နိုင္ငံေရးထဲေရာက္မလာေသးဘူးဆိုတာက ကြန္ဂရက္စ္ထဲအထိ က်မလာေသးဘူး ဥပေဒျပဳအမတ္ေတြၾကား ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ မမ်ားရေသးဘူးလို႔ေျပာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို သူတို႔အပိုင္စားနယ္ေျမေတြမွာ ေျပာဆိုုေနၾကတာတခ်ိဳ႔ ရွိတယ္တဲ့။ လူသိမ်ားစကားလံုးနဲ႔ ေလာ္ဘီေနၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေလာ္လီခ်င္လို႔ ေလာ္ဘီေနၾကတာမ်ားလားလို႔ေတာင္ ေတြးခ်င့္စရာပါ။
သမိုင္းနဲ႔ခ်ီေျပာရရင္ အေမရိကန္ဆိုတာကလည္း ဘယ္ဖိနွိပ္ခ်ိဳးနွိမ္မႈမွ မခံနိုင္လို႔ မခံခ်င္လို႔ ထြက္ခ်လာၾကသူေတြစုဆက္ၿပီး တိုင္းျပည္ေထာင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလုပ္ေနသူေတြ မဟုတ္လား။ တခုခု ဥပေဒျပဳမယ္ဆိုတိုင္း ကမၻာနဲ႔ခ်ီ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္းေတြ ဟိုးေလးတေၾကာ္ေတြ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြျဖစ္တဲ့နိုင္ငံကိုး။ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေနေျပာေန ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔လူ သူ႔စကား သူ႔တရားနဲ႔ သူ႔လမ္းသူသြားတာပါပဲ။
ခုပဲၾကည့္ လိင္တူလက္ထပ္ခြင့္ျပဌာန္းၿပီးေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းေတြက “လိင္တူေတြလာလက္ထပ္ရင္ ထိမ္းျမားမေပးဘူးတဲ့၊ ဘုရားသခင္အလိုအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတယ္ဆိုတာ မိန္းမနဲ႔ေယာက္်ားၾကားကကိစၥတဲ့” လိင္တူဆရာေတြကလည္း “မေပးရင္ေန၊ နင္တို႔ေပးမွ ငါတို႔ညားရမွာမဟုတ္၊ တရားရံုးသြားလက္မယ္ ေသာက္ေရးမပါတာ လာမေျပာနဲ႔”ဆိုၿပီး ျပန္ပက္တယ္။ တရားဥပေဒနဲ႔(နိုင္ငံေတာ္) ဘုရားနဲ႔(ေက်ာင္းေတာ္)တန္းညွိထားတဲ့ျပည္ဆိုေတာ့ ဘုရားလူႀကီးေတြခမ်ာလည္း ဗ်စ္ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္လုပ္ရံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္နိုင္ရွာၾကဘူး။
ဒီမနက္ စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂ဝ၁၅ တိုင္မ္းမဂၢဇင္းမ်က္နွာဖံုးေလးေတြ႔ၿပီး ေျပာမိတာပါ။ မ်က္နွာဖံုးေဆာင္းပါးက Is Monogamy over? တဲ့။ ဗမာလိုေတာ့ ဧကအိမ္ေထာင္ေရး နိဌိတံၿပီေလာ ဆို သင့္မယ္မွတ္တာပါပဲ။
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅

(မလာခ်င္ပဲေရာက္ရသူ)
ဟိုတေလာက အေမရိကန္အသားျဖဴမိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ ဗမာဆိုင္သြားစားၾကရင္း ပြားၾကရင္းကေန ခုနွစ္ပိုင္းအတြင္းအျဖစ္မ်ားလွတဲ့ အာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြနဲ႔ လူျဖဴအေမရိကန္ပုလိပ္ေတြကိစၥဆီေရာက္သြားတယ္။ ေျပာၾကတာေတြကေတာ့ အမ်ားသားပဲ ကၽြန္ကုန္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြေရာ ဦးေလးတြမ္ရဲ့တဲကေလးေရာ ေအဗရာလင္ကြန္းေရာ မယ္လ္ကြန္အိပ္က္စ္ေရာ မာတင္လူသာကင္းေရာ ဘရခ္အိုဘားမားေရာ အစံုပဲ။
ျပန္ခါနီး စကားလက္စသတ္ေတာ့ မိတ္ေဆြက “မင္းတို႔ ငါတို႔က ဒီကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ လာပါရေစဆိုၿပီး ေရာက္လာခဲ့ၾကတာကြ။ သူတို႔ခမ်ာက အနွိပ္စက္အညွဥ္းပမ္းခံရဖို႔ အေရာင္းစားခံရဖို႔ မတရားအလုပ္ခံရဖို႔ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လူမဆန္ဆံုးရက္စက္မႈေတြ သားစဥ္ေျမးဆက္ခါးစည္းခံရဖို႔ အဓမၼေခၚယူခံခဲ့ရတာ”လို႔ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြဝဲလို႔ အသံေတြတုန္လို႔။
စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂ဝ၁၅

(အထဲကလူ သတၱိပို၏)
လူဟာ မိမိကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ကိုယ္စီခရီးနွင္ေနၾကတာမဟုတ္လား။ အထူးသျဖင့္ နိုင္ငံေရးလိုဟာမွာ ပိုထင္ရွားပါတယ္။ အထဲကေနပဲလုပ္လုပ္ အျပင္ထြက္ၿပီးပဲလုပ္လုပ္ ခြထိုင္ၿပီးပဲလုပ္လုပ္ ဘာမွပဲမလုပ္လုပ္ မိမိေရြးခ်ယ္မႈပဲအေျခခံၾကတာပါ။
ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ကေနလုပ္ေနလို႔မို႔ သတၱိပိုရွိတယ္ မရွိဘူးေျပာဖို႔ရာအေၾကာင္းမရွိသလို မလုပ္နိုင္ေတာ့သူေတြကိုလည္း ၿငိဳျငင္စိတ္ကေလးေတာင္ မဝင္မိဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဘာမွမလုပ္ပဲထိုင္ေနသူေတာင္ တိုင္းျပည္ဖ်က္ေနသူထက္ေတာ့ သာတာပဲမဟုတ္လား။
“ငါကေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးေတြစြန္႔ၿပီးလုပ္လိုက္ရတာ” လူေတြေရွ႔သြားေျပာၾကည့္ ဘယ္သူကမွ ခင္ဗ်ား ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔မႈကို အသိအမွတ္မျပဳခ်င္ၾကေတာ့မွာေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ေထာင္ထဲ သြားေနခဲ့တာလည္း ကိုယ္ပိုင္ သိစိတ္ရွိရွိေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥပဲ။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ စြန္႔လႊတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္လုပ္တာပဲ။ ဒီ့အတြက္ ဘာမွ မ႑ပ္တိုင္တက္ျပဖို႔မလိုဘူး။ ျဖတ္သန္းမႈကို သူ႔အရွိအတိုင္း အျခားသူေတြေျပာၾကမွာပဲ။
ခုတေလာ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ နိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုက္ရိုက္သြယ္ဝိုက္ဆက္စပ္တဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းေနၾကသူေတြထဲၾကား “ဒို႔က ျပည္တြင္းထဲကေန သတၱိရွိရွိလုပ္ေနတာ” ဆိုတဲ့စကားဟာ မ႑န္လိုလိုကို ဂါထာလိုလို စုပ္ၾကရြတ္ၾကနဲ႔ ေခတ္ထေနပံုရတယ္။
ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရးကို ယံုၾကည္ခ်က္အေပၚ ၿမဲၿမဲၿမံၿမံရပ္ခံၿပီး တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနသူေတြ အေျမာက္အျမားရွိေနေသးတာေတာ့ စိတ္ထဲနွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္လွတယ္။
အဲ့ဒီလူေတြက သူတို႔ဟာ သတၱိရွိရွိစြန္႔လႊတ္ေနၾကတယ္လို႔ တခြန္းမွေျပာသံမၾကားဖူးဘူး။
စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂ဝ၁၅

(ေဆးသုတ္သမားမ်ား)
ရွစ္တန္းေအာင္၊ စစ္ထဲဝင္၊ ဘာအျပစ္ဒဏ္မွမခံဖူး၊ နွစ္အပိုင္းအျခားဝင္ခ်ိန္ တပ္ၾကပ္ျဖစ္ဆို ဗိုလ္သင္တန္းတက္ စစ္ဗိုလ္လုပ္လို႔ရတဲ့ေခတ္ရွိဖူးတယ္။ ေတာင္ငူေထာင္ ေထာင္ပိုင္ ဘီလူးရုပ္နဲ႔ေအာင္နိုင္ (မင္းဘူး စကုသား) ဟာ အဲ့သလိုနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့စစ္ဗိုလ္ပဲ။ စစ္တပ္အသြင္ေျပာင္း ေထာင္ပိုင္ပဲ။ ဘာပညာမွမတတ္ ဘာအရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဆင့္အတန္းမွမရွိသူပဲ။
ကြန္ျမဴနစ္ကို ဘယ့္ေလာက္မုန္းသလဲဆို ကြယ္လြန္ရွာၿပီျဖစ္တဲ့ကိုမ်ိဳးသန္႔ စာကဗ်ာေရးေတာ့ ဘာသာျပန္ေတာ့ ခြန္းခ က်ေနာ္တို႔ေခၚေတာ့ ဂ်ပ္ႀကီး(သူက တရားသူႀကီးကေန ဗကပ ယူဂ်ီနဲ႔ေထာင္က်လာသူ)နဲ႔ ကိုအာဂ်စ္ဟိန္းတို႔ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲ(အငယ္စားေလးပဲ ထားပါ)တခုျဖစ္ေတာ့ “ေဟ့ ငါက ကြန္ျမဴနစ္အသဲ မီးကင္စားလာတဲ့အေကာင္ကြ”ဆိုၿပီး သည္းသည္းမဲမဲေခ်မႈန္းခဲ့သူ။ အရည္ရႊပ္ပက္နဲ႔ထမင္း ၄၅ က်ပ္သား ခ်ိန္ခြင္နဲ႔ခ်ိန္ေကၽြးခိုင္းသူ။ တနလၤာေထာင္ပိုင္တန္းစီမွာ ေထာင္ပံုစံ(၁ဝ)စာရြက္ လက္နဲ႔ေထာင္မျပလို႔ နိုင္က်ဥ္းမွန္သမ်ွကို တေယာက္ခ်င္း တန္းစီပါးရိုက္ခဲ့သူ။ ေတာင္ငူမွာ လယ္ေျမေတြသိမ္းၿပီး မင္းႀကီးညိဳအမည္နဲ႔ ကြက္သစ္ရိုက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြေဝစားေတာ့ အိမ္ႀကီးရခိုင္ေဆာက္ခဲ့သူ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေထာင္ထဲ ေက်ာေကာ့ေအာင္ သူ႔အနွိပ္အစက္ခံေနရေပမယ့္ ေထာင္ျပင္ထြက္ မင္းႀကီးညိဳကြက္သစ္က ေထာင္ပိုင္အိမ္ ေဆးသြားသုတ္တာတာပါ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ညအိပ္ညေနထြက္ ေထာင္ဝင္စာအျပင္မွာေတြ႔ စာေလးဖတ္လိုက္ အေအးေလးေသာက္လိုက္ေနခဲ့သူ ၂ေယာက္ဟာ ဘယ္သူေတြလဲ။ အဲ့အခ်ိန္ေထာင္ထဲမွာ နိုင္က်ဥ္းေတြကို အလုပ္ကို ႏြားလိုခိုင္းေနခ်ိန္မို႔ Anti-Labour ေခါင္းတင္ၿပီး တိုုက္ေနရခ်ိန္ႀကီး။ ေတာင္ငူေထာင္ေခတ္ၿပိဳင္ေတြသိၾကပါတယ္။
စက္တင္ဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅


(မခ်ိဳးရင္ မက်ိဳးဘူး)
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကေရာ အျပင္ကတည္းကေရာ သိကၽြမ္းျဖတ္သန္းခဲ့သူမ်ားခင္ဗ်ား က်ေနာ့္စိတ္မအားလူမအား ရက္သတၱနွစ္ပတ္နီးပါးကေတာ့ တိမ္ေကာသြားၿပီမွတ္တာပါပဲ။
ဘာမွမေရးျဖစ္ေပမယ့္ အခ်ိန္ရသမ်ွေလးေတြမေတာ့ ထံု႔ပိုင္းထံု႔ပိုင္းနဲ႔ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေတြးျဖစ္ေနပါတယ္။
မတူတဲ့အေတြးေတြခ်ျပၾကရင္း မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ျဖစ္မယ့္သူေတြ ရလာမွာျဖစ္သလို မိတ္ျပတ္ေဆြျပတ္ျပတ္ၾကမယ့္သူေတြလည္း ထံုးစံအတိုင္းျဖစ္မွာပါပဲ။
မိတ္ေဟာင္းတေယာက္ျပတ္တယ္ဆိုတာ မိတ္သစ္တေယာက္ရဖို႔အေၾကာင္းရင္းခံ မဟုတ္လားဗ်ာ။
အစဥ္အလာတို႔ ဓေလ့တို႔ဆိုတာ ခ်ိဳးေဖါက္မယ့္သူမရွိသေရြ႔ အသစ္မျဖစ္ထြန္းတဲ့အရာေပပဲ။
အေတြးအေခၚဆိုတာ အေသဆုပ္ကိုင္ထားသေရြ႔ ေရွ႔မေရာက္မယ့္အရာေပပဲ။
ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ၿမိန္ရာဟင္းေကာင္းဆိုတာ အာဏာသေဘာမွာ ရွိမွမရွိတဲ့အရာပဲ။
စက္တင္ဘာ ၁၄၊ ၂ဝ၁၅

(ဒါ့ေၾကာင့္ေနမယ္)
ဘုန္းႀကီးနံမည္ခံထားၿပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သံုးတဲ့လူတေယာက္နဲ႔ ပြားမိၾကရင္း စကားက ႏြားဆီေရာက္သြားေတာ့ “ဒီမွာ ႏြားကို နဖားႀကိဳး မထိုးရဘူးဗ်။ ထိုးရင္ တိရိစၦာန္ညွဥ္းဆဲမႈနဲ႔ အေရးယူလို႔ရတယ္”လို႔ေျပာျပေတာ့ သူက “ဒါဆို လယ္ ဘယ့္နွယ္လို႔ ထြန္ရပါ့မလဲ”တဲ့။ “ဒီမွာ လယ္က ႏြားနဲ႔မထြန္ေတာ့ဘူးဗ်”ဆိုေတာ့ "ဘာနဲ႔ ထြန္လဲ”တဲ့။ “စက္နဲ႔”ဆိုေတာ့ “ဒါဆို လယ္သမားေတြ ႏြားမေမြးၾကေတာ့ဘူးလား။ အနည္းဆံုး နို႔စားႏြားမေလး ဘာေလးေလာက္ေတာ့”တဲ့။ “လယ္သမားက ႏြားမေမြးဘူးဗ်။ ႏြားၿခံသမားႀကီးေတြပဲ ေမြးၾကတာ။ ေမြးတာေတာင္မွ အသားစားႏြားနဲ႔နို႔စားႏြား သတ္သတ္ခြဲေမြးၾကတာ၊ ၿပီးေတာ့ ႏြားသားေဖါက္ၿခံေတြလည္း သတ္သတ္စီရွိၾကတယ္”လို႔ေျပာေတာ့ “ေၾသာ္ ဒါဆို အဲ့မွာက ႏြားကို သတ္စားဖို႔နဲ႔ နို႔ေသာက္ဖို႔ပဲေပါ့”တဲ့ “ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ႏြားကေနအျခားထြက္ကုန္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သားေရလုပ္ငန္း နို႔ထြက္ပစၥည္းလုပ္ငန္းေတြေရာေပါ့ဗ်ာ”ဆိုေတာ့ သူက အဆံုးသတ္သေဘာ ေကာက္ခ်က္ခ်ေလတယ္ “အင္း ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးရွင္မွန္းမသိတဲ့လူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ျပည္မို႔ သာသနာမထြန္းကားတာေနမယ္”တဲ့။ က်ေနာ္လည္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့တာ။ ေၾသာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔ သူကလယ္တီဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ့တပည့္ရဲ့ တပည့္အရင္းေခါက္ေခါက္တဲ့ဗ်။
စက္တင္ဘာ ၂၊ ၂ဝ၁၅
               


၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၂)

0 comments
၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၂)
(လင္မယားပဲေတာ္တဲ့ တစိမ္းေတြ)
အိမ္ေဖာ္ဆိုတာထက္ အိမ္ေစဘဝလံုးလံုးက်ေနရရွာတဲ့မအုန္းသန္း ကိုသန္းေအာင္နဲ႔ညားေတာ့ အသက္က ၁၇ နွစ္ေလာက္ရွိဦးမယ္မွတ္တာပဲ။ ဥတလံုးတေကာင္ၾကြက္ ေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိ။
အိမ္ေစဆိုေပမယ့္ ရြဲကုန္သည္ျပဇာတ္ထဲကလို(ေတာ္ကြာ ေတာ္ကြာ အသာေနစမ္းပါ မိန္းမရာ အိမ္ေစဆိုတာ ေအာက္တန္းက်ေပမယ့္ ေျမွာက္စားရတဲ့အခါလည္း ေျမွာက္စားရမွာပါ)ဆိုတာမ်ိဳး အိမ္ႀကီးရွင္ေတြ ေျမွာက္စားခ်င္စရာ ရုပ္ရည္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအဆက္နဲ႔ အသားေလးဝင္းလို႔ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ရယ္။ ကိုသန္းေအာင္တို႔လို ေပစုတ္စုတ္ မြဲေျခာက္ေျခာက္ အၾကမ္းစားမွမဟုတ္တာ။
လင္မယားသာဆိုတာ အသက္ခ်င္းက ၂ဝ ေလာက္ကြာမယ္။ အုတ္ကားလိုက္ ဂဝံေက်ာက္တူး အရက္မူးတိုင္း “ေခတ္ပ်က္လို႔ကေတာ့ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အိမ္ေတြ တက္လုမယ္ကြ”လို႔ ရမ္းကားၿခိမ္းေျခာက္ေလ့တဲ့ ကိုသန္းေအာင္ဟာ မအုန္းသန္းနဲ႔ညားၿပီးကတည္းက မူးတိုင္း ရန္လုပ္စရာ ရိုက္စရာ ထိုးႀကိတ္စရာတခုရသလိုကို ျပဳမူေတာ့တာ။ တဘက္သတ္အနိုင္က်င့္နွိပ္စက္ခံရတဲ့ မအုန္းသန္းအျဖစ္ကို “လင္မယားရန္ျဖစ္တာ” လို႔ေျပာလို႔ကို မရဘူးမွတ္တယ္။
မအုန္းသန္း ငိုသံမၾကားတဲ့ရက္ ထီထိုးရင္ေပါက္နိုင္တယ္လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္က တရုတ္ကေလးေတာင္ ေျပာယူရတဲ့အျဖစ္။ လမ္းထိပ္က အပ္ပုန္းဆရာကေတာ့ ကိုသန္းေအာင္ဟာ Sadist တဲ့။ နို႔ ေနပါဦး အဲ့ဒီ ဆဒစ္က ဘာတုန္းလို႔ ၾကက္သမား
ကိုသန္းထြန္းကေမးေတာ့ “သူမ်ားရိုက္ၿပီးမွ ရီးေတာင္တဲ့ေကာင္ကြာ”လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ ေရစည္လွည္းတြန္းတဲ့ ဦးခ်မ္းသာႀကီးက ေဘးကေန “ဟီးဟီး”ဆိုၿပီး ဆရာေလးကလည္း ေျပာေရာ့မယ္တဲ့။
မူးရင္းရမ္းရင္း ထိုးရင္းႀကိတ္ရင္း ကေလး ၃ ေယာက္လားရတယ္။ အႀကီးမိန္းကေလး ၂ ေယာက္ အငယ္ေလးကသားေလး။ သမီးေတြခ်ည္းပဲ ေမြးရေကာင္းလားဆိုၿပီး ရိုက္စရာ ရမယ္အသစ္ရွာတြယ္ေနတုန္း ျဗဳန္းဆို သားေလးလည္းေမြးခ်လိုက္ေရာ ကိုသန္းေအာင္ ရမယ္တခု ခနေပ်ာက္သြားတာမို႔ မအုန္းသန္းခမ်ာ ဟင္းနည္းနည္းေလးေတာ့ခ်သာ သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခနပါပဲ က်ည္ေတာက္ထဲေတာင္ေကာက္တဲ့ကိုသန္းေအာင္ဟာ သူ႔သားက သူနဲ႔မတူရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေန႔ရွိသေရြ႔ရန္လုပ္ျပန္တာပါပဲ။ ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္ ကေလးက မအုန္းသန္းလို ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ေလး။ အႀကီးမေလး ၂ ေယာက္က မဲမဲသည္းသည္း ေပတလူးေလးေတြ ကိုသန္းေအာင့္စက္ရံုထြက္ေတြမွန္း လူတိုင္း မေျပာလည္းသိတယ္။ အငယ္ေလးၾက ရုပ္ကကြဲသကိုး။ “ဘုရားေပးေပး က်မ္းက်မ္းေပးေပးပါ ကိုသန္းေအာင္ရယ္၊ ဒါရွင့္သားအစစ္ပါ၊ က်မ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း လင္ငယ္မေနပါဘူး၊ လင္ငယ္ေနရေအာင္လည္း ဒီေလာက္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ရုပ္ ဘယ္သူကေရာ သံုးခ်င္ပါ့မလဲ၊ ဖာထြက္ခံရင္ေတာင္ ေခၚမယ့္သူ ရွိပါ့မလားမသိဘူး”လို႔ ဘုရားတိုင္တည္ က်မ္းကိုင္တြယ္ၿပီးကို သစၥာစကား ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုသန္းေအာင္ကေတာ့ ဒီကေလးကို“ၾကားကားစာေလး ၾကားကားစာေလး”ဆိုၿပီး မူးမူးနဲ႔ ခ်ီဟယ္ေပြ႔ဟယ္ ဖက္ဟယ္နမ္းရယ္ပါ။ အမွန္က သူသိပါတယ္ ဒါ သူ႔သားမွန္း။ ကိုသန္းေအာင္မ်ား သိတ္မမူးေသးခင္ အဲ့ဒီၾကားကားစာေလးကို အဲ့သလို ခ်ီပိုးနမ္းရႈတ္ေနရင္ မအုန္းသန္းခမ်ာ ေပ်ာ္လို႔ေမာ္လို႔။ ကေလးကျဖင့္ စကားေတာင္ မတတ္ေသးဘူး “သားေလး ေဖေဖႀကီးကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ေလ ေျပာလိုက္ေလ”နဲ႔ ေဘးကေနသင္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဟိုလူ ေသာက္ရင္း ေရခ်ိန္တက္လာလို႔ အမူးၾကမ္းလာရင္ေတာ့ ၾကားကားစာေလး ေစြ႔ကနဲေပြ႔ၿပီး မအုန္းသန္းတေယာက္ လက္နဲ႔ေဝးရာေျပးေတာ့တာပဲ။
တေန႔ က်ေနာ္က ဝရံတာမွာထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတယ္။ ဖတ္တဲ့စာက ေရွးကစၿပီး ျမန္မာမ်ားေဆြမ်ိဳးစပ္အေခၚအေဝၚမ်ားအေၾကာင္း၊ စာေပဗိမာန္ထုတ္စာအုပ္ပါးပါးေလး ထင္တာပဲ။ သိတ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
အဲ့ထဲမယ္ တစ္အူထံု႔ဆင္းေမာင္ရင္းနွမဆို အကိုျဖစ္သူက ကိုယ့္ေအာက္ေမြးတဲ့ မိန္းကေလးကို နွမလို႔ေခၚရၿပီး မိန္းကေလး မိန္းကေလးခ်င္းၾက ညီမလို႔ေခၚရတယ္တဲ့။ ေနာက္ သားသမီး မိဘ၊ လင္မယား၊ နွစ္ဘက္အေဆြအမ်ိဳး စတာေတြလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္သိထားခဲ့သမ်ွ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ေခၚေဝၚသံုးစြဲေနတာေတြဟာ ေရွးကနဲ႔ လြဲေနတာေတြေတြ႔ေတာ့ မွတ္စုေလးထုတ္ေနတုန္း မအုန္းသန္း သူ႔သားေလးကို ျမွဴေနသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ပထမေတာ့ စာဖတ္အေနွာင့္အယွက္လိုျဖစ္သြားတာနဲ႔ စိတ္ထဲခုလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာဆိုင္လဲ သူ႔ခမ်ာ ကိုသန္းေအာင္လစ္တုန္းေလး သူ႔သားနဲ႔သူေပ်ာ္ေမြ႔ေနတာေလး ကိုယ္ေတာင္ ဝင္ၾကည္နူးအပ္တာလို႔ စိတ္ထဲေတြးၿပီး နားေထာင္ေနမိတာပဲ။
“အေမ့သားေလး အေမခ်စ္မွခ်စ္ပဲ၊ အေမ့မွာ အသက္ႀကီးရင္ အားကိုးစရာ ဒီသားေလးပဲရွိတာ၊ ဒီေလာကမွာ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ အေမ့မွာ ဒီသားေလးပဲရွိတာ။ သားအေဖက အေမနဲ႔ ဘာမွ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တစိမ္းပဲ၊ သားကမွ အေမ့ေဆြမ်ိဳး အေမ့ေသြးသား” ဆိုၿပီးေျပာသံၾကားေတာ့ နားထဲဆန္းသြားတယ္။ တခါမွ မၾကားဖူးတဲ့စကား။
ေနာက္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းေလးပဲ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ အသိတခ်က္လင္းထြက္သြားတယ္။
ဘာမွေသြးမေတာ္သားမစပ္တဲ့ တစိမ္းျပင္ျပင္ အေဖနဲ႔အေမ ညားမွ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ေဆြရယ္မ်ိဳးရယ္လို႔ ရွိလာျဖစ္လာၾကရတာခမဟုတ္လား။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းခ်ာခ်ာေနၾကဖို႔သာပါပဲ။
စက္တင္ဘာ ၁၉၊ ၂ဝ၁၅

(ေဝဒနာ ၂၇)
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၇ နွစ္ ဒီအခ်ိန္က က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ေလးလံဖိစီးေယာက္ရက္ခတ္ေနခဲ့တာ။ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဆို အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ေတာ့ အဆက္မျပတ္ေအာင္ေနၾကပါ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာလုပ္မလဲေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲလို႔ မေရမရာေျပာရင္း အလံေတြ စာရြက္စာတမ္းေတြ တံဆိပ္တံုးေတြ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ သတင္းစာေတြ အိပ္ႀကီးတလံုးနဲ႔ထည့္ ေျမႀကီးထဲျမွဳတ္ခဲ့ရတာပဲ။ ေတာခိုၿပီးျပန္ခ်မယ္ဆိုသူကိုလည္း မခိုနဲ႔ကြာမတားျဖစ္သလို ခိုကြာလို႔လည္း ရဲေဆးတင္မေပးျဖစ္ခဲ့။ ကိုယ္တိုင္လည္း သူမ်ားအိမ္ထပ္ခိုးမွာ ပုန္းေအာင္းအိပ္ခဲ့ရေတြ အကာလညမ်ားေပပဲ။ ညနက္သန္းေကာင္ ေခြးတေကာင္ေၾကာင္တၿမီးမွမရွိတဲ့ တစျပင္လိုလမ္းမေတြ လူေနရပ္ကြက္ေတြထဲ စစ္ဖိနပ္ခြာသံေတြနဲ႔ တံခါးတဒုန္းဒုန္းထုဖြင့္ခိုင္းၿပီး လက္ေနာက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ ငါေတြမေအနွမေတြမိုးမႊန္ေအာင္ဆဲ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ၿပီး အဆြဲခံသြားရရွာတဲ့ ကိုယ္နဲ႔အတူ ၈၈ မွာ မတူတဲ့ေနရာေတြကေနပါခဲ့သူတခ်ိဳ႔ အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေရာက္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ေတြဟာ ခုထိ တေစၦလိုေျခာက္တုန္း။
စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂ဝ၁၅

(သံဝါသသြားတဲ့ မဘသ)
ဝီရသူလို သီတဂူလို ပါေမာကၡလိုဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔အတူ မဘသေပၚလာတာ တခုေတာ့ေကာင္းသြားတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ဦးျပည္းနဲ႔သကၤန္းစည္းထားရင္ သံဃာစင္ေပၚတင္ အထြဋ္အျမတ္ထားရတဲ့ရတနာတစ္ပါးမို႔ မွန္မွန္ မမွန္မွန္ “မွန္ပါ့ ဘုရား”ခ်ည္းလုပ္ခဲ့ရတဲ့ လူမိန္းမလူေယာက္်ားေတြမယ္ ရန္ျဖစ္ေဖာ္ျဖစ္ဘက္တေယာက္ တိုးလာတဲ့သေဘာပဲ။ အံမယ္ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔တိုင္းထြာဆဲခ်င္ေတာင္ ဆဲလို႔ရေသးတယ္။
အဲ့ဒါပဲ အလႉခံစားေသာက္ထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ႀကဲျဖန္႔ရာ ေျမေကာင္းတဲ့လယ္ဆိုၿပီး သံဃာစင္ေပၚတင္ထားတာကို ျမင့္တယ္ထင္ၿပီး လူ႔သံဝါသထဲအထိခုန္ခ်ေတာ့ ေမွာက္ၿပီေပါ့ငါးပါး။ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္။

မဘသ ဦးျပည္းေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ၂၅ ရာခိုင္နႈန္းမဟုတ္ေတာင္ အခ်ိဳးတခုခုေလာက္ေတာ့ ေတာင္းဆိုသင့္တာပဲ။ ထမင္းစားဖို႔အလုပ္ လုပ္စရာမလိုေတာ့ အခ်ိန္ပိုေတြမွာ လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ထိုင္ေနရင္း တလဆယ္သိန္းလည္းရမယ္ အကုသိုလ္ျဖစ္မယ့္ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြလည္းမႀကံစည္ မေတြးေတာျဖစ္ဘူးေပါ့။ အေျခအေနေကာင္းရင္ သမၼတေလးဘာေလး တက္လုပ္ေပါ့။ ကမၻာ့ပထမဆံုး ဘုန္းႀကီးသမၼတဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူခ်င္သူေတြလည္း ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမွာပါပဲ။ သီရိလကၤာက စံနက္ေက်ာ္ေတြထက္ေတာင္ နွာအဖ်ားတရာ သာသြားဦးမယ္။
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅


၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၁)

0 comments
၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၁)
(သံုးပိုင္းမက်ိဳးတဲ့ခ်စ္ျခင္း)
မေန႔က နွစ္စဥ္ဝတ္မပ်က္ ဂၽြန္နီအက္ပယ္လ္စိဒ္ပြဲေတာ္သြားခဲ့တယ္။ ပြဲေတာ္လာေတြ ကားရပ္ရအဆင္ေျပေအာင္နဲ႔ သြားေရးလာေရးလြယ္ေအာင္ IPFW တကၠသုိလ္နဲ႔ ဟိုဘက္ျခမ္းက ပြဲေတာ္ကြင္းေနရာကို အဲကြန္းဘာ့စ္ေတြ လြန္းျပန္ အခမဲ့ဆြဲေပးတယ္။
အျပန္ကားေစာင့္တန္းစီေနတုန္း ေနာက္နားက “ခြမ္”ကနဲ တခုခုက်ကြဲအသံနဲ႔အတူ “ဟာ ဟင္”အသံေတြထြက္လာတယ္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ ၆ နွစ္ေလာက္ရွိမယ့္ ခ်ာတိတ္ေလးတေယာက္ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နွာနဲ႔ “သြားၿပီ ေမေမ သြားၿပီ”ဆိုၿပီး ေအာက္ကိုၾကည့္ေနတယ္။
သူ႔မ်က္လံုးအတိုင္းလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေၾကြသား အစိမ္းေတာက္ေတာက္ မိေက်ာင္းရုပ္ကေလး ကြန္ကရိလမ္းေပၚမွာ သံုးပိုင္းက်ိဳးေၾကလို႔။ သူ႔ေနာက္က မတိမ္းမယိမ္း ခ်ာတိတ္မေလးက “ဟယ္ နွေမ်ာစရာႀကီးေနာ္ အရုပ္ကေလးက လွလိုက္တာ”ဆိုေတာ့ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ျဖစ္သြားတဲ့ ခ်ာတိတ္ရဲ႔ မ်က္ဝန္းအစံုက မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြစီးၿပီး “ေမေမ သား မေတာ္တဆ လြတ္က်သြားတာ၊ တမင္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”လို႔ ငိုသံပါနဲ႔ေျပာတယ္။
အဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္ ၃ဝ ေလာက္ရွိမယ့္ မိန္းမလွမိခင္က သံုးပိုင္းက်ိဳးအရုပ္စေလးေတြကို တစစီေကာက္ၿပီး ၿပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္နွာ ခ်ိဳသာတဲ့ပကတိေလသံနဲ႔ “အေမ့သားက မဆိုးဘူးပဲ။ လြတ္က်ၿပီး အရုပ္က်ိဳးတာေတာင္ ေၾကမသြားဘူး။ သံုးပိုင္းပဲ ပိုင္းသြားတာ၊ ဘယ္ ေတာ္ရံုတန္ရံုလူ လုပ္နိုင္ပါ့မလဲ၊ တခ်ိဳ႔ဆို ေၾကမြကုန္တာ၊ ဒါေတာ့ ဒီမွာၾကည့္ အၿမီးတပိုင္း၊ ကိုယ္တပိုင္း၊ ေခါင္းတပိုင္း သံုးပိုင္းတိတိပဲ၊ ဒါ လြယ္လြယ္ေလးသားရဲ့ စူပါဂလူးနဲ႔ ျပန္ဆက္လိုက္ရင္ အေကာင္းျပန္ျဖစ္သြားတာ၊ ဒီလိုလုပ္ ခုအျပန္လမ္းမွာ ေမေမတို႔ စူပါဂလူး ဝယ္သြားမယ္၊ အိမ္ေရာက္ရင္ ေဖ့ေဖ့ကို ျပန္ကပ္ခိုင္း၊ ေဖေဖက ဒါမ်ိဳးဆို သိတ္ကၽြမ္းတာ၊ ေနဦး ေမေမ ေဖေဖ့ကိုဖုန္းေခၚလိုက္မယ္၊ သားကေျပာျပထား” ဆိုၿပီးဖုန္းေခၚေပးတယ္၊
ဖုန္းဝင္သြားေတာ့ သားေတာ္ေမာင္က အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာတယ္၊ အေမက အရုပ္က်ိဳးေလးသံုးပိုင္းကို လက္ေပြ႔အိပ္ေထာင့္ေလးထဲ တယုတယထည့္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖနဲ႔ဖုန္းေျပာေနတဲ့သားက ဖုန္းကိုနားကခြာရင္း မ်က္ရည္ေတြၾကားကေန အားရပါရၿပံဳးၿပီး “ေမေမ ေဖေဖကေျပာတယ္ အသစ္ထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္”တဲ့ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ၿပိဳင္တူအၿပံဳးေတြေဝလို႔။
စက္တင္ဘာ ၂ဝ၊ ၂ဝ၁၅

(တျပည္လံုးစစ္ေျမျပင္)
စစ္ေျမျပင္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ ဗိုလ္ေပါက္စေလးကေနစၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အႀကီးႀကီးေတြအထိ “ငါတို႔ ကိုယ့္ေဝစုအတြက္ ကိုယ္တိုက္ေနရတာ”ဆိုတဲ့အသိ ဝင္ေနေအာင္စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားနိုင္တဲ့စစ္တပ္မ်ိဳးကို လူတန္းစားအေတြးအေခၚ သက္သက္ေလာက္နဲ႔၊ ျပည္ခ်စ္စိတ္သက္သက္ေလာက္နဲ႔၊ လူမ်ိဳးစုရပိုင္ခြင့္ သက္သက္ေလာက္နဲ႔ ယွဥ္တိုက္ဖို႔မလြယ္ေၾကာင္း ဗမာ့ျပည္တြင္းစစ္ဟာ အေကာင္းဆံုးသက္ေသပဲ။ ဒီေနရာမယ္သံုးတဲ့ “စစ္ေျမျပင္”ဆိုတာ “ဗမာတျပည္လံုး”ကို ဆိုလိုတာပါပဲ။
စက္တင္ဘာ ၂ဝ၊ ၂ဝ၁၅

(ဗိုလ္ပန္းစြပ္)
စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းတေယာက္ အရင္တိုင္းမႉးအဆင့္နဲ႔ စစ္ဘုရင္အလတ္စားထိျဖစ္ခဲ့သူ၊ အာဏာကိုေသနတ္လိုခါးၾကားထိုးထားခဲ့သူ၊ စစ္အာဏာနဲ႔ရွာရတဲ့ဓနနဲ႔ခိုင္ၿဖီးေနသူ၊ ခု အထက္အမိန္႔အရေရာ မလုပ္ရင္ ”ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေတြးထား”ဆိုၿပီး သူ႔ဓနပံုႀကီး မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တဘက္လွည့္အၾကပ္ကိုင္မႈနဲ႔ေရာ ႀကံ့ဖြံ႔ကိုယ္စားျပဳအမတ္ ဝင္အေရြးခံရမယ္ဆိုေတာ့ “ရွက္စရာႀကီးဗ်ာ ေတြးၾကည့္ပါဦး တိုက္ပံုႀကီးဝတ္ၿပီး လည္ပင္းမွာပန္းကံုးေတြဆြဲၿပီး ေတြ႔သမ်ွလူေတြလိုက္ၿပံဳးျပ ဘာရုပ္မွမေပါက္တဲ့လူေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြတြဲရိုက္ ၿမိ့ဳလည္ေကာင္ႀကီး စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး “က်ေနာ့္ မဲေပးပါ က်ေနာ့ မဲေပးပါနဲ႔”လိုက္ေျပာေနရတာဗ်ာ၊ ဘယ္ေလာက္ေအာက္သလဲ။ တပ္မေတာ္မွာ အနွစ္ ၃ဝ ေက်ာ္ တိုင္းျပည္တာဝန္ထမ္းခဲ့တဲ့လူက၊ ဒါေတာင္ေနာ္ ကိုယ့္လူေတြလက္ထဲ တဘက္လွည့္နဲ႔အာဏာကိုင္ထားနိုင္လို႔၊ ကိုင္မ်ား မထားနိုင္လို႔ကေတာ့ ကိုယ္ေတြကို လူေတာင္ ထင္ပါ့မလားမသိဘူး။ ကိုယ့္အေနက ဆရာသမားေတြ လူႀကီးေတြမ်က္နွာကလည္းရွိေန မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းေတြကလည္းျဖစ္ေနလို႔သာ ဒီ ႀကံ့ဖြံ႔ေျပာင္းၿပီး အမတ္လုပ္ေပးရတာ၊ တကယ္က ကိုယ္က ကိုယ့္ပင္စင္ေလးနဲ႔ စာေလးဘာေလးဖတ္ သစ္ပင္ပန္းပင္ေလးေတြစိုက္ တရားေလးဘာေလးထိုင္နဲ႔ ေအးေဆးေနခ်င္တာကြာ၊ ဒီေခတ္ၾကမွပဲ တိုင္းမႉးေဟာင္းက လူ႔ေအာက္လိုက္က်ိဳ႔ရမယ့္အေပါက္ကြာ”ဆိုၿပီး မူးမူးနဲ႔ရင္ဖြင့္တာ။ (မိတ္ေဆြေဟာင္း သူ႔လူသူ႔ဘက္သားေပးတဲ့ ပါတီတခုမွာ လာမူးတဲ့ စစ္ဗိုလ္စီးပြားေရးသမားတေယာက္ကေျပာတဲ့စကား)
စက္တင္ဘာ ၂ဝ၊ ၂ဝ၁၅

(မိုးက် ေနက်ေရႊကိုယ္မ်ား)
ရာဟုလာသံကိစၥည္းေရးၿပီး ဆရာဆန္းထြန္းနဲ႔ဆရာပါရဂူဘာသာျပန္တဲ့ ေဗာ္လဂါမွဂဂၤါသို႔ ထဲက အခန္း(၂) ဒီဝါ က ခရစ္မေပၚမီအနွစ္ ၃၅ဝဝ ဝန္းက်င္ကိုဖြဲ႔တာဗ်ာ။ ဒီေန႔လူ႔အဆက္ကေနဆိုတာ ၂၂၅ ဆက္ေက်ာ္ေပါ့။
ေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒီအခန္းမွာပါတဲ့ ေကင္မေလးအမည္က ဒိဝါ။ ေကာင္ေလးအမည္က သူရႆဝါ..တဲ့။ သူရႆဝါဆို ေနက်ေရႊကိုယ္လို႔အဓိပၺါယ္ရသတဲ့။ ဖဲႀကိဳးသေကၤတနဲ႔ အရပ္ဘက္ နယ္တကာမွာဗိုလ္က်လာတဲ့ စစ္မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ျပၾကတယ္ မဟုတ္လား အလြန္ေကာင္းတဲ့ ပညာတတ္အလႊာက သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔အာခံမႈေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ့ထက္ပိုပါလာေအာင္ ဒီ့ထက္ပိုက်ယ္ျပန္႔လာေအာင္လုပ္ရင္း ေနာက္ဆံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးအထိ ျမွင့္တင္တြန္းတင္သြားနိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ ခု တျပန္ ျပန္ေတြးၾကည့္တာ(ေခတ္ေပၚစကားနဲ႔ဆို အျခားတဘက္မွ ဆင္ျခင္ျခင္းေပါ့ေလ) ခု ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး အတိုက္အခံသေဘာနဲ႔ အမတ္ ဝင္အေရြးခံၾကသူေတြထဲမယ္ ဆရာဝန္ေတြမွမနည္းဘူး။
ဆရာဝန္နိုင္ငံေရးမလုပ္ရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ လူထုမွာစြဲကပ္ေနတဲ့ဆင္းရဲနာကို နိုင္ငံေရးနဲ႔မွ ကုလို႔ရမွာကိုး။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ ေတာ္လွန္ေရးပါပဲ။ ခါေတာ္မီ အမတ္ဝင္လုပ္တာကိုေတာ့ နိုင္ငံေရးတို႔ ေတာ္လွန္ေရးတို႔ မေျပာအပ္ဘူးေတြးတာပါပဲ။ ေရႊမန္းကလည္းေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ နိုင္ငံေရးစကားေတြမေျပာၾကပါနဲ႔ဆိုၿပီး။ ထားပါေတာ့ေလ။
ေျပာခ်င္တာက အဲ့ ဆရာဝန္ေတြအမတ္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။ တခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ နိုင္ငံေရးသမားက နိုင္ငံေရးမလုပ္ရပဲ (ဒီေနရာမယ္ စစ္ဗိုလ္အမတ္ေတြေတာ့ စကားလုပ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ေလေတာ့) ဆရာဝန္ေတြက အမတ္လုပ္ၿပီး နိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါေတာ့ နိုင္ငံေရးသမားေတြက “ေနက်ေရႊကိုယ္”ဆန္႔က်င္ေရး ပဋိသူရႆဝါ ဖဲႀကိဳးတပ္ ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္လာရင္မခက္ပါလား။
ဒါဆို မိုးက်ေရႊကိုယ္နဲ႔ ေနက်ေရႊကိုယ္ေၾကေရာ။
စက္တင္ဘာ ၁၉၊ ၂ဝ၁၅