မျိုးမြင့်ချို: ၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၂)

၂ဝ၁၅ စက္တင္ဘာလထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(၂)

(လင္မယားပဲေတာ္တဲ့ တစိမ္းေတြ)
အိမ္ေဖာ္ဆိုတာထက္ အိမ္ေစဘဝလံုးလံုးက်ေနရရွာတဲ့မအုန္းသန္း ကိုသန္းေအာင္နဲ႔ညားေတာ့ အသက္က ၁၇ နွစ္ေလာက္ရွိဦးမယ္မွတ္တာပဲ။ ဥတလံုးတေကာင္ၾကြက္ ေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိ။

အိမ္ေစဆိုေပမယ့္ ရြဲကုန္သည္ျပဇာတ္ထဲကလို(ေတာ္ကြာ ေတာ္ကြာ အသာေနစမ္းပါ မိန္းမရာ အိမ္ေစဆိုတာ ေအာက္တန္းက်ေပမယ့္ ေျမွာက္စားရတဲ့အခါလည္း ေျမွာက္စားရမွာပါ)ဆိုတာမ်ိဳး အိမ္ႀကီးရွင္ေတြ ေျမွာက္စားခ်င္စရာ ရုပ္ရည္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအဆက္နဲ႔ အသားေလးဝင္းလို႔ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ရယ္။ ကိုသန္းေအာင္တို႔လို ေပစုတ္စုတ္ မြဲေျခာက္ေျခာက္ အၾကမ္းစားမွမဟုတ္တာ။

လင္မယားသာဆိုတာ အသက္ခ်င္းက ၂ဝ ေလာက္ကြာမယ္။ အုတ္ကားလိုက္ ဂဝံေက်ာက္တူး အရက္မူးတိုင္း “ေခတ္ပ်က္လို႔ကေတာ့ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အိမ္ေတြ တက္လုမယ္ကြ”လို႔ ရမ္းကားၿခိမ္းေျခာက္ေလ့တဲ့ ကိုသန္းေအာင္ဟာ မအုန္းသန္းနဲ႔ညားၿပီးကတည္းက မူးတိုင္း ရန္လုပ္စရာ ရိုက္စရာ ထိုးႀကိတ္စရာတခုရသလိုကို ျပဳမူေတာ့တာ။ တဘက္သတ္အနိုင္က်င့္နွိပ္စက္ခံရတဲ့ မအုန္းသန္းအျဖစ္ကို “လင္မယားရန္ျဖစ္တာ” လို႔ေျပာလို႔ကို မရဘူးမွတ္တယ္။

မအုန္းသန္း ငိုသံမၾကားတဲ့ရက္ ထီထိုးရင္ေပါက္နိုင္တယ္လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္က တရုတ္ကေလးေတာင္ ေျပာယူရတဲ့အျဖစ္။ လမ္းထိပ္က အပ္ပုန္းဆရာကေတာ့ ကိုသန္းေအာင္ဟာ Sadist တဲ့။ နို႔ ေနပါဦး အဲ့ဒီ ဆဒစ္က ဘာတုန္းလို႔ ၾကက္သမား
ကိုသန္းထြန္းကေမးေတာ့ “သူမ်ားရိုက္ၿပီးမွ ရီးေတာင္တဲ့ေကာင္ကြာ”လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ ေရစည္လွည္းတြန္းတဲ့ ဦးခ်မ္းသာႀကီးက ေဘးကေန “ဟီးဟီး”ဆိုၿပီး ဆရာေလးကလည္း ေျပာေရာ့မယ္တဲ့။

မူးရင္းရမ္းရင္း ထိုးရင္းႀကိတ္ရင္း ကေလး ၃ ေယာက္လားရတယ္။ အႀကီးမိန္းကေလး ၂ ေယာက္ အငယ္ေလးကသားေလး။ သမီးေတြခ်ည္းပဲ ေမြးရေကာင္းလားဆိုၿပီး ရိုက္စရာ ရမယ္အသစ္ရွာတြယ္ေနတုန္း ျဗဳန္းဆို သားေလးလည္းေမြးခ်လိုက္ေရာ ကိုသန္းေအာင္ ရမယ္တခု ခနေပ်ာက္သြားတာမို႔ မအုန္းသန္းခမ်ာ ဟင္းနည္းနည္းေလးေတာ့ခ်သာ သြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခနပါပဲ က်ည္ေတာက္ထဲေတာင္ေကာက္တဲ့ကိုသန္းေအာင္ဟာ သူ႔သားက သူနဲ႔မတူရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေန႔ရွိသေရြ႔ရန္လုပ္ျပန္တာပါပဲ။ ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္ ကေလးက မအုန္းသန္းလို ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ေလး။ အႀကီးမေလး ၂ ေယာက္က မဲမဲသည္းသည္း ေပတလူးေလးေတြ ကိုသန္းေအာင့္စက္ရံုထြက္ေတြမွန္း လူတိုင္း မေျပာလည္းသိတယ္။ အငယ္ေလးၾက ရုပ္ကကြဲသကိုး။ “ဘုရားေပးေပး က်မ္းက်မ္းေပးေပးပါ ကိုသန္းေအာင္ရယ္၊ ဒါရွင့္သားအစစ္ပါ၊ က်မ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း လင္ငယ္မေနပါဘူး၊ လင္ငယ္ေနရေအာင္လည္း ဒီေလာက္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ရုပ္ ဘယ္သူကေရာ သံုးခ်င္ပါ့မလဲ၊ ဖာထြက္ခံရင္ေတာင္ ေခၚမယ့္သူ ရွိပါ့မလားမသိဘူး”လို႔ ဘုရားတိုင္တည္ က်မ္းကိုင္တြယ္ၿပီးကို သစၥာစကား ဆိုပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကိုသန္းေအာင္ကေတာ့ ဒီကေလးကို“ၾကားကားစာေလး ၾကားကားစာေလး”ဆိုၿပီး မူးမူးနဲ႔ ခ်ီဟယ္ေပြ႔ဟယ္ ဖက္ဟယ္နမ္းရယ္ပါ။ အမွန္က သူသိပါတယ္ ဒါ သူ႔သားမွန္း။ ကိုသန္းေအာင္မ်ား သိတ္မမူးေသးခင္ အဲ့ဒီၾကားကားစာေလးကို အဲ့သလို ခ်ီပိုးနမ္းရႈတ္ေနရင္ မအုန္းသန္းခမ်ာ ေပ်ာ္လို႔ေမာ္လို႔။ ကေလးကျဖင့္ စကားေတာင္ မတတ္ေသးဘူး “သားေလး ေဖေဖႀကီးကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ေလ ေျပာလိုက္ေလ”နဲ႔ ေဘးကေနသင္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဟိုလူ ေသာက္ရင္း ေရခ်ိန္တက္လာလို႔ အမူးၾကမ္းလာရင္ေတာ့ ၾကားကားစာေလး ေစြ႔ကနဲေပြ႔ၿပီး မအုန္းသန္းတေယာက္ လက္နဲ႔ေဝးရာေျပးေတာ့တာပဲ။

တေန႔ က်ေနာ္က ဝရံတာမွာထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတယ္။ ဖတ္တဲ့စာက ေရွးကစၿပီး ျမန္မာမ်ားေဆြမ်ိဳးစပ္အေခၚအေဝၚမ်ားအေၾကာင္း၊ စာေပဗိမာန္ထုတ္စာအုပ္ပါးပါးေလး ထင္တာပဲ။ သိတ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

အဲ့ထဲမယ္ တစ္အူထံု႔ဆင္းေမာင္ရင္းနွမဆို အကိုျဖစ္သူက ကိုယ့္ေအာက္ေမြးတဲ့ မိန္းကေလးကို နွမလို႔ေခၚရၿပီး မိန္းကေလး မိန္းကေလးခ်င္းၾက ညီမလို႔ေခၚရတယ္တဲ့။ ေနာက္ သားသမီး မိဘ၊ လင္မယား၊ နွစ္ဘက္အေဆြအမ်ိဳး စတာေတြလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္သိထားခဲ့သမ်ွ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ေခၚေဝၚသံုးစြဲေနတာေတြဟာ ေရွးကနဲ႔ လြဲေနတာေတြေတြ႔ေတာ့ မွတ္စုေလးထုတ္ေနတုန္း မအုန္းသန္း သူ႔သားေလးကို ျမွဴေနသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ပထမေတာ့ စာဖတ္အေနွာင့္အယွက္လိုျဖစ္သြားတာနဲ႔ စိတ္ထဲခုလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာဆိုင္လဲ သူ႔ခမ်ာ ကိုသန္းေအာင္လစ္တုန္းေလး သူ႔သားနဲ႔သူေပ်ာ္ေမြ႔ေနတာေလး ကိုယ္ေတာင္ ဝင္ၾကည္နူးအပ္တာလို႔ စိတ္ထဲေတြးၿပီး နားေထာင္ေနမိတာပဲ။

“အေမ့သားေလး အေမခ်စ္မွခ်စ္ပဲ၊ အေမ့မွာ အသက္ႀကီးရင္ အားကိုးစရာ ဒီသားေလးပဲရွိတာ၊ ဒီေလာကမွာ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ အေမ့မွာ ဒီသားေလးပဲရွိတာ။ သားအေဖက အေမနဲ႔ ဘာမွ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တစိမ္းပဲ၊ သားကမွ အေမ့ေဆြမ်ိဳး အေမ့ေသြးသား” ဆိုၿပီးေျပာသံၾကားေတာ့ နားထဲဆန္းသြားတယ္။ တခါမွ မၾကားဖူးတဲ့စကား။

ေနာက္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းေလးပဲ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ အသိတခ်က္လင္းထြက္သြားတယ္။

ဘာမွေသြးမေတာ္သားမစပ္တဲ့ တစိမ္းျပင္ျပင္ အေဖနဲ႔အေမ ညားမွ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ေဆြရယ္မ်ိဳးရယ္လို႔ ရွိလာျဖစ္လာၾကရတာခမဟုတ္လား။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းခ်ာခ်ာေနၾကဖို႔သာပါပဲ။

စက္တင္ဘာ ၁၉၊ ၂ဝ၁၅

(ေဝဒနာ ၂၇)

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၇ နွစ္ ဒီအခ်ိန္က က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ေလးလံဖိစီးေယာက္ရက္ခတ္ေနခဲ့တာ။ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဆို အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ေတာ့ အဆက္မျပတ္ေအာင္ေနၾကပါ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာလုပ္မလဲေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲလို႔ မေရမရာေျပာရင္း အလံေတြ စာရြက္စာတမ္းေတြ တံဆိပ္တံုးေတြ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ သတင္းစာေတြ အိပ္ႀကီးတလံုးနဲ႔ထည့္ ေျမႀကီးထဲျမွဳတ္ခဲ့ရတာပဲ။ ေတာခိုၿပီးျပန္ခ်မယ္ဆိုသူကိုလည္း မခိုနဲ႔ကြာမတားျဖစ္သလို ခိုကြာလို႔လည္း ရဲေဆးတင္မေပးျဖစ္ခဲ့။ ကိုယ္တိုင္လည္း သူမ်ားအိမ္ထပ္ခိုးမွာ ပုန္းေအာင္းအိပ္ခဲ့ရေတြ အကာလညမ်ားေပပဲ။ ညနက္သန္းေကာင္ ေခြးတေကာင္ေၾကာင္တၿမီးမွမရွိတဲ့ တစျပင္လိုလမ္းမေတြ လူေနရပ္ကြက္ေတြထဲ စစ္ဖိနပ္ခြာသံေတြနဲ႔ တံခါးတဒုန္းဒုန္းထုဖြင့္ခိုင္းၿပီး လက္ေနာက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ ငါေတြမေအနွမေတြမိုးမႊန္ေအာင္ဆဲ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ၿပီး အဆြဲခံသြားရရွာတဲ့ ကိုယ္နဲ႔အတူ ၈၈ မွာ မတူတဲ့ေနရာေတြကေနပါခဲ့သူတခ်ိဳ႔ အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေရာက္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ေတြဟာ ခုထိ တေစၦလိုေျခာက္တုန္း။

စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂ဝ၁၅

(သံဝါသသြားတဲ့ မဘသ)

ဝီရသူလို သီတဂူလို ပါေမာကၡလိုဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔အတူ မဘသေပၚလာတာ တခုေတာ့ေကာင္းသြားတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ဦးျပည္းနဲ႔သကၤန္းစည္းထားရင္ သံဃာစင္ေပၚတင္ အထြဋ္အျမတ္ထားရတဲ့ရတနာတစ္ပါးမို႔ မွန္မွန္ မမွန္မွန္ “မွန္ပါ့ ဘုရား”ခ်ည္းလုပ္ခဲ့ရတဲ့ လူမိန္းမလူေယာက္်ားေတြမယ္ ရန္ျဖစ္ေဖာ္ျဖစ္ဘက္တေယာက္ တိုးလာတဲ့သေဘာပဲ။ အံမယ္ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔တိုင္းထြာဆဲခ်င္ေတာင္ ဆဲလို႔ရေသးတယ္။

အဲ့ဒါပဲ အလႉခံစားေသာက္ထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ႀကဲျဖန္႔ရာ ေျမေကာင္းတဲ့လယ္ဆိုၿပီး သံဃာစင္ေပၚတင္ထားတာကို ျမင့္တယ္ထင္ၿပီး လူ႔သံဝါသထဲအထိခုန္ခ်ေတာ့ ေမွာက္ၿပီေပါ့ငါးပါး။ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္။

မဘသ ဦးျပည္းေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ၂၅ ရာခိုင္နႈန္းမဟုတ္ေတာင္ အခ်ိဳးတခုခုေလာက္ေတာ့ ေတာင္းဆိုသင့္တာပဲ။ ထမင္းစားဖို႔အလုပ္ လုပ္စရာမလိုေတာ့ အခ်ိန္ပိုေတြမွာ လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ထိုင္ေနရင္း တလဆယ္သိန္းလည္းရမယ္ အကုသိုလ္ျဖစ္မယ့္ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြလည္းမႀကံစည္ မေတြးေတာျဖစ္ဘူးေပါ့။ အေျခအေနေကာင္းရင္ သမၼတေလးဘာေလး တက္လုပ္ေပါ့။ ကမၻာ့ပထမဆံုး ဘုန္းႀကီးသမၼတဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူခ်င္သူေတြလည္း ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမွာပါပဲ။ သီရိလကၤာက စံနက္ေက်ာ္ေတြထက္ေတာင္ နွာအဖ်ားတရာ သာသြားဦးမယ္။

စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂ဝ၁၅