Friday, May 29, 2015

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္တခုကို ျပန္လည္ေျပာျပျခင္း (ဘိုးသိမ္း)

0 comments
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္တခုကို ျပန္လည္ေျပာျပျခင္း (ဘိုးသိမ္း)
၂ဝ၁၅ ခု ေမလ ၂၂ ရက္(ေသာၾကာ)ေန႔ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာမွာ လႊတ္ေတာ္သို႔ လာေရာက္ေလ့လာသည့္ သန္လ်င္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႔ဆံုတဲ့သတင္း ဖတ္ရပါတယ္။

အဲဒီေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “အခုအခ်ိိန္မွာ ဒီသမဂၢကိစၥဆိုရင္ အမ်ားႀကီးေျပာၾကတယ္။ အန္တီတို႔ကေတာ့ အၿမဲပဲေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားဟာ တန္းတူညီတူအခြင့္အေရးရွိရမယ္။ အဲဒါဆို သမဂၢဝင္မွ မဟုတ္ဘူး။ သမဂၢဝင္ကို အခြင့္အေရးတမ်ိဳး၊ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့သူကို အခြင့္အေရးတမ်ိဳး၊ အဲဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းစံထားနဲ႔လည္း မကိုက္ညီဘူး။ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ေတာင္မွ မကိုက္ညီဘူး။ အဲ့ဒါကိုလည္း မေမ့ၾကနဲ႔” လို႔ ေျပာၾကား သြားပါတယ္။

ဒီေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္းဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ သူ႔အျမင္ကို သူသိသေလာက္ သူေျပာသြားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ဘာမွမေဝဖန္လိုပါဘူး။ အဲ့ဒီသတင္းကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရႈလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေလးတခုကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာပါတယ္။ အဲဒီ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာဆိုေတာ့ မီလိုက္သူတခ်ိဳ႔ေလာက္ေတာ့ပဲ ရွိပါေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီသမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္းေလးကိုေတာ့ အမ်ားျပည္သူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ လူငယ္မ်ား သိေအာင္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

၁၉၃၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၉)ရက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ စတင္ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခ်ိန္က စတင္ၿပီး ၁၉၅၃-၅၄ စာသင္ႏွစ္အထိ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္မ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ သမဂၢဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္လႊာပံုစံမ်ားကိုျဖည့္သြင္းၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဝင္ေၾကးတက်ပ္ ေပးသြင္းခါ သမဂၢဝင္အျဖစ္ ခံယူၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ေက်ာင္းသားအနည္းစုကေတာ့ သမဂၢမဝင္ၾကပါ။

၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲခိုးတဲ့ျပႆနာျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ စတင္ျဖစ္ပြားတာကေတာ့ ဒီလိုပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က အစိုးရအာဏာရရွိေနတဲ့ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ကိုကိုႀကီးက ၁၉၅၂ - ၅၃ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူေနပါတယ္။ ကိုကိုႀကီးဟာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ဒီအက္(စ)အိုအဖြဲ႔ (D.S.O) ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီအက္(စ)အိုအဖြဲ႔ဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုအတြင္းမွာ စည္းရံုးေရးက်ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ စည္းရံုးေရးက်ဆင္းတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ရွည္မွာစိုးလို႔ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းဥပေဒအရ ၁၉၅၂-၅၃ ပညာသင္ႏွစ္ တကသဥကၠ႒က ၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲကို “ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ” အျဖစ္ တာဝန္ယူၿပီးက်င္းပေပးရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ေသးတဲ့အတြက္ တကသေရြးေကာက္ပြဲမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္း မဲဆႏၵေပးခြင့္ မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ကတ္ျပား ကိုင္ထားသူသာ မဲဆႏၵေပးခြင့္ရပါတယ္။
၁၉၅၃-၅၄ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ပထမအသုတ္အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၂၈)ရက္ေန႔မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ပါတယ္။

အစိုးရအာဏာရဆိုရွယ္လစ္ေတြနဲ႔နီးစပ္တဲ့ဒီအက္(စ)အိုအဖြဲ႔အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားထုအတြင္း စည္းရံုးေရးက်ဆင္းေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ဒီအက္(စ)အိုအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ကိုကိုႀကီးအေနနဲ႔ တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီအက္(စ)အိုအဖြဲ႔ ရံႈးနိမ့္သြားမွာကို အလြန္စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိကိုကိုႀကီးဟာ တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မသမာမႈေတြကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။

ျပဳလုပ္ပံုကဒီလိုပါ။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီးမွ အသစ္ဖြင့္လွစ္တဲ့အစိုးရဌာနမ်ား ဥပမာလွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးေရးအဖြဲ႔၊ လယ္ယာႏွင့္ေက်းလက္ေဒသ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း (ARDC) ၊ စက္မႈတိုးတက္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း ( IDC)မွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္မ်ားကို ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ခန္႔ထားပါတယ္။ အဲဒီအစိုးရဌာနမ်ားက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္ဝန္ထမ္းမ်ားကို တကသေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ကိုကိုႀကီးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ကတ္ျပားမ်ား ထုတ္ေပးၿပီး၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအေယာင္ေဆာင္ကာ ဒီအက္(စ)အို အဖြဲ႔ကို မဲထည့္ခိုင္းပါတယ္။

အမွန္တကယ္ မဲထည့္ရန္လာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား မဲထည့္ရန္ မဲရံု (အဲဒီအခ်ိန္က တကသ အေဆာက္အအံုအေပၚထပ္ရွိ အစည္းအေဝးခန္းမႀကီးကို မဲရံုအျဖစ္ျပဳလုပ္ထားပါတယ္)သို႔ေရာက္ရွိေသာအခါ မဲစာရင္းရွိ အဲဒီေက်ာင္းသားမ်ား၏အမည္မွာ မဲထည့္ၿပီး ျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႔ရသျဖင့္ အဲဒီေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔န႔ဲ ျပႆနာတက္ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုတင္ထြန္းအမည္ျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ မဲျပားလာထုတ္ပါတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ မဲအမွန္တကယ္ထည့္ခြင့္ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားကိုတင္ထြန္းအစစ္အမွန္မွာ တကသေရြးေကာက္ပြဲမွာ သန္႔ရွင္းအဖြဲ႔ကအေရြးခံတဲ့ကိုအုန္းခိုင္နဲ႔ အခန္းတခန္းထဲေနတဲ့ အခန္းေဖာ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုတင္ထြန္းအမည္နဲ႔ မဲျပားထုတ္ယူခ်ိန္မွာ ကိုအုန္းခိုင္က “ခင္ဗ်ား ကိုတင္ထြန္းမဟုတ္ဘူး”ဆိုၿပီး ဝင္ဖမ္းကာ၊ ထိုသူအား ေရြးေကာက္ပြဲ အရာရွိ ကိုကိုႀကီးထံေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။

နဂိုက သူတို႔အမည္နဲ႔ လူစားထိုးမဲထည့္ခံထားရလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက “မဲသူခိုးမိၿပီေဟ့”လို႔ ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားထုအတြင္းက “မတရားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအလ္ိုမရွိ”ဆိုတဲ့အသံေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိကိုကိုႀကီးက ကမာရြတ္ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္လိုက္ပံုရပါတယ္။ ရဲကားေတြ တကသအေဆာက္အအံုေရွ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး၊ ရဲသားတစ္ခ်ိဳ႔ တကသအေဆာက္အအံုအေပၚထပ္ကို ေျပးတက္လာပါတယ္။

ရဲေတြတက္လာတဲ့အခိ်န္မွာ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔က “မဲပံုးကို ရဲလက္ေတာ့ မအပ္ဘူး”ဟုေအာ္ဟစ္ကာ တကသ အေဆာက္အအံုအေပၚထပ္မွ ကတၱရာလမ္းမေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ မဲပံုး ကတၱရာလမ္းမေပၚက်သည့္အခ်ိန္မွာ မဲပံုးကြဲအက္သြားၿပီး မဲျပားမ်ား မဲပံုးေဘးကတၱရာလမ္းေပၚ သို႔ လြင့္စင္သြားပါတယ္။ ကတၱရာလမ္းေပၚမွာရွိေနတဲ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ႔က “မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ”ဟု ေအာ္ဟစ္ရင္း လြင့္စင္လာတဲ့မဲျပားေတြကို ဆုတ္ၿဖဲၾကပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ တကသအမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ပ်က္သြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔စဥ္သတင္းစာေတြမွာ ကြဲအက္ေနတဲ့မဲပံုးႀကီးနဲ႔ ေဘးကိုလြင့္စင္ေနတဲ့မဲျပားေတြကို အနီးကပ္ (Close up)ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွာ အသားေပးေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီအက္(စ)အိုေတြ မဲခိုးတဲ့သတင္းဟာ တတိုင္းျပည္လံုး ဟိုးေလတေက်ာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။

၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြက တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ျပန္လုပ္ခြင့္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢသမိုင္းမွာ ၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ႔မရွိခဲ့ပါဘူး။

၁၉၅၄-၅၅ စာသင္ႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကၿပီး ၁၉၅၃-၅၄ တကသ အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲလိုအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မံမေပၚေပါက္ေအာင္ အစီအစဥ္ေတြေရးဆြဲၾကပါတယ္။ တကသဖြဲ႔စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း တကသေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိအျဖစ္ တကသဥကၠ႒ေဟာင္းကပဲ ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးျခင္း၊ မဲေရတြက္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကိုႀကီးၾကပ္ရန္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေကာင္စီက ပါေမာကၡႀကီးမ်ားပါဝင္ေသာ တကသေရြး ေကာက္ပြဲ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းေပးပါတယ္။

မဲျပားတိုင္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိလက္မွတ္နဲ႔ တကသေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ပါေမာကၡႀကီးရဲ့လက္မွတ္၊ လက္မွတ္ ၂ ခုလံုး ပါရွိရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာလဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အဖြဲ႔ဝင္ကတ္ျပားနဲ႔ ထုတ္ယူခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားကဒ္ (Identity Card) ျပၿပီး မဲျပားထုတ္ယူရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားကဒ္ျပားေပၚမွာ မဲေပးၿပီး (Voted)ဆိုတဲ့တံဆိပ္တံုးကို ရိုက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ မဲျပားကို မဲပံုးထဲကို တခါထဲထည့္ခဲ့ရပါတယ္။ မဲရံုကိုေတာ့ တကသ အေဆာက္အအံုမွာမျပဳလုပ္ေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဝိဇၨာခန္းမႀကီး (ဂ်က္ဆင္ခန္းမႀကီး)မွာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိိုလ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ဟာ မဲတစ္ျပားသာထုတ္ယူခြင့္ရရွိၿပီး မဲျပားကိုလည္း မဲရံုခန္းမအျပင္ဘက္ကိုယူေဆာင္သြားလို႔ မရပါဘူး။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းကို ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္စဥ္အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ေၾကး တက်ပ္ကို တကၠသိုလ္ေငြစာရင္းဌာနက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္ေၾကးနဲ႔အတူ ေကာက္ခံေပးပါတယ္။

ႏိုင္ငံသားေတြအေနနဲ႔ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ မဲေပးခြင့္ရရွိသြားသလို အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တိုင္းဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္သြားၾကၿပီး၊ ေက်ာင္းသားတိုင္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္တာနဲ႔ တကသေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးႏိုင္ခြင့္နဲ႔ ဝင္ေရာက္အေရြးခံႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ရရွိသြားပါတယ္။

အဲဒီလို စီစဥ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ ေက်ာင္းသားတစ္စုက မဲထည့္ၿပီးေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအားလံုးက လွ်ိဳ႕ဝွက္မဲေပးစနစ္နဲ႔ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔အေနနဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထု တစ္ရပ္လံုးရဲ့ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကိုယ္စားျပဳမႈနယ္ က်ယ္ျပန္႔သြားပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးမ်ားနဲ႔ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီး အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့အစီအစဥ္ဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ေရာ၊ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုး ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အစိုးရ၊ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားအပါအဝင္ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုးက အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၄-၅၅ စာသင္ႏွစ္ကစတင္ၿပီး ၁၉၆၁-၆၂ စာသင္ႏွစ္အထိ (၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ အထက္ပါေဖာ္ျပနည္းျဖင့္ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡႀကီးမ်ားကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အသန္႔ရွင္းဆံုးေရြးေကာက္ပြဲမ်ားအျဖစ္ သတင္းစာမ်ားက ေဖာ္ျပေရးသားခ့ဲၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဒီသမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္လည္တင္ျပတာက “၁၉၅၄-၅၅ ပညာသင္ႏွစ္ စတင္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တိုင္းဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး၊ မဲေပးခြင့္ ေရြးခ်ယ္ခံခြင့္ စသည့္အခြင့္အေရးမ်ားကို တန္းတူညီမွ် ခံစားခြင့္ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္”ဆိုတ့ဲအခ်က္ကို အမ်ားျပည္သူမ်ား ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၊ လူငယ္မ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ေစရန္ ျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမဂၢဝင္ကို အခြင့္အေရးတစ္မ်ိဳး၊ သမဂၢဝင္မဟုတ္သူကို အခြင့္အေရး တစ္မိ်ဳး၊ အခြင့္အေရးေပးတဲ့ျပႆနာကလည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ မေပၚေပါက္ခဲ့ပါဘူး။

ယခုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ဥပေဒ”ထုတ္ျပန္ၿပီး၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ ရတယ္ဆိုရင္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွာ စတင္က်င္းပခဲ့သလို ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိနဲ႔ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡမ်ားပါဝင္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္ေရးေကာ္မတီတို႔ ပူးတြဲႀကီးၾကပ္ေပးၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ယူဆထားပါတယ္။

အဲဒီလို အစီအစဥ္အတိုင္းသာျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔ဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔က ရာထားေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္္ေကာင္စီဝင္ လူႀကီးဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုးရဲ့ကိုယ္စားလွယ္ပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္္။
ဒါေၾကာင့္ “အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ဥပေဒ” “ေက်ာင္းသားသမဂၢကို္ယ္စားလွယ္”လို႔ ထည့္လိုက္တဲ့အတြက္ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းနဲ႔ မကိုက္ညီစရာမရိွပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းဆုိတာကလဲ အေနာက္တိုင္း အေရွ႔တိုင္း ေပတံမတူတာေလးေတြရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔လည္း မကိုက္ညီစရာမရွိပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဆက္လက္ေျပာၾကားခ်က္ထဲမွာ “ေက်ာင္းသားကိုယ္စာလွယ္ေရြးတယ္ဆိုရင္ သမဂၢမဟုတ္တဲ့လူကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္။ သမဂၢဝင္ကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္။ အမ်ားႀကိဳက္တဲ့သူက ရမွာပဲေပါ့”လို႔ ပါရွိတာကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
ဒီေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ပတ္သက္တာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အနည္းငယ္ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ေျပာဆိုခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူမႈတခုခုမ်ား လြဲေခ်ာ္ေသလားလို႔ စဥ္းစားရမိပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာမႈမရွိဘဲ ေျပာဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေန႔ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းဆိုေနတဲ့ “ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီ သို႔မဟုတ္ တစ္ျခားပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေကာ္မတီေတြမွာပါဝင္ေရး” ဆိုတာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္ေတြကိုယ္တိုင္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ပါဝင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢကေရြးခ်ယ္တဲ့ (Nominate လုပ္တဲ့) ေက်ာင္းသားမဟုတ္တဲ့ ဘြဲ႔ရတဦးပါဝင္ေရးကို ေတာင္းဆိုေနတာျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္ခြင့္မရဘဲ၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးၿဖိဳးေဇယ်ာေသာ္အဆိုတင္သြင္းသလို “ေက်ာင္းသားမ်ားကေရြးခ်ယ္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္”အျဖစ္ ပါဝင္ခြင့္ရမယ္ဆိုလည္း အဲဒီေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ကို တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုျပဳလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ခိုင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေရြးခ်ယ္ပြဲမွာလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ေတြကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ေရြးခ်ယ္ခံဖို႔ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေနရာမွာ အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေရြးတယ္ဆိုရင္ သမဂၢမဟုတ္တဲ့လူကလည္း အေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္၊ သမဂၢဝင္ကလည္း ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္”လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။

အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေရြးတဲ့အခါမွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ေက်ာင္းသားလည္း အေရြးခံခြင့္မရွိဘူး၊ သမဂၢေက်ာင္းသားလည္း အေရြးခံခြင့္မရွိဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအခ်က္ကိုေထာက္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားျပည္သူမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား သေဘာေပါက္ေအာင္ အဲဒီကိစၥကိုရွင္းျပပါမယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေကာင္စီမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့တာက ၁၉၃၉ ဇြန္လ (၁၅)ရက္ေန႕မွာ အတည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ ဒုတိယအႀကိမ္ျပင္ဆင္ခ်က္အရ ပါဝင္ခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒကို ၁၉၃၉ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒ ဒုတိယအႀကိမ္ျပင္ဆင္ခ်က္အရ ပါဝင္ခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒ (၂ဝ)အျဖစ္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအက္ဥပေဒအရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ ပထမဆံုးကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီးဟာ ေမာင္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေအာင္ဆန္းဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲကို ေရာက္ရွိေနပါျပီ။

၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒအရ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ထဲမွာ မႏၱေလးယူနီဗာစတီေကာလိပ္ကို “မႏၱေလးတကၠသိုလ္”အျဖစ္ အဆင့္တိုးျမွင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ “မႏၱေလးတကၠသုိလ္ေကာင္စီ”ဆိုတာလည္း ေပၚလာပါတယ္။
၁၉၅၇ ခု မႏၱေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ၊ ပုဒ္မ၁၁ ပုဒ္မခြဲ(၁) အပိုဒ္ခြဲ(႗)အရ၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေကာင္စီမွာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢကအဆိုျပဳတဲ့ကိုယ္စားလွယ္တဦး ပါဝင္ခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။
မႏၱေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၁၁ ပုဒ္မခြဲ(၁) အပိုဒ္ခြဲ(ဋ)မွာ “မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏အမႈေဆာင္အဖြဲ႔က အမည္စာရင္းတင္သြင္းေသာ တကၠသိုလ္အရာထမ္းအမႈထမ္းလည္းမဟုတ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားလည္းမဟုတ္ေသာ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရ တစ္ဦး”လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမွာေတာ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမွာေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ေရးသားထားတာမို႔ ဒီေဆာင္းပါးမွာ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္စားလွယ္ (၁)ဦးေန ရာမွာ (၂)ဦးလို႔ေရးသားထားတာပဲ ကြာျခားပါတယ္။

ယခုေဆြးေႏြးေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ဥပေဒ”မွာ ထည့္သြင္းေပးရန္ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းဆိုေနတာကလည္း တကၠသိုလ္ေကာင္စီမွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ပါဝင္ဖို႔ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမ်ားမွာေဖာ္ျပထားသလို “တကၠသိုလ္ဝန္ထမ္းမဟုတ္ေသာ ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေသာ ဘြဲ႔ရကိုယ္စားလွယ္” ပါဝင္ေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုေနတာပါ။ အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္ဟာလည္း အသစ္အဆန္းမဟုတ္ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လက္ထက္ကပဲ ရရွိခဲ့တဲ့အခြင့္အေရးကိုသာေတာင္းဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေရြးတဲ့အခါမွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ေက်ာင္းသားလည္း အေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ သမဂၢေက်ာင္းသားလည္းအေရြးခံခြင့္မရွိဘူးလို႔ အထက္မွာေရးခဲ့တာပါ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ရွင္းျပစရာ တစ္ခုက်န္ပါေသးတယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈)ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အာဏာလႊဲေျပာင္း လက္ခံယူပါတယ္။ အာဏာလႊဲေျပာင္းရယူၿပီး(၄)လအၾကာ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔မွာျပလုပ္တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးတြင္ “ရန္ကုန္တကၠသုိလ္အက္ဥပေဒ”ကို ျပင္ဆင္ပါတယ္။

“ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ”ကို ျပင္ဆင္တာက ယခုက်င္းပေနတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဦးေဇယ်ာေသာ္ ျပင္ဆင္သလိုပါပဲ။ ‘‘ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္’’ဆိုတဲ့စကားလံုးကို “ေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္စားလွယ္”လို႔ျပင္ဆင္ပါတယ္။

၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္အရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူႀကီး(၂)ဦးကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေကာင္စီကထုတ္ပယ္ပစ္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္လိုက္တဲ့တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒအရ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီး (၂) ဦးကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္တိုင္မဲဆႏၵေပးၿပီးတိုက္ရိုက္ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုပါတယ္။

ဤကဲ့သို႔ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒျပင္ဆင္လိုက္ျခင္းဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္အသိအမွတ္မျပဳသည့္သေဘာျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုပိတ္ပင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းျပန္ေျပာရရင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းခြင့္ကို မပိတ္ပင္ေသာ္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို လူရာမသြင္းဘဲထားလိုက္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းခြင့္ရၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရရင္ ဒီသေဘာပဲ ျဖစ္သြားပါမယ္။
“၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္”အရ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ေကာင္စီဝင္လူႀကီး(၂)ဦး ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၁၇) ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ သန္႕ရွင္းဖဆပလအဖြဲ႔(ႏိုင္ငံေရးပါတီ)အေနနဲ႔ ဝန္ႀကီးေဟာင္းဦးဝင္းနဲ႔ ဝန္ႀကီးေဟာင္းဦးရာရွစ္တို႔ကို ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီးေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္အေရြးခံေစပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအေနျဖင့္ စစ္ႀကိဳေခတ္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးတီဝမ္းနဲ႔ ၁၉၄၉-၅ဝ ခုႏွစ္တကသ ဥကၠ႒ေဟာင္းဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႔ကို တကသကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီးေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္အေရြးခံေစပါတယ္။
ဦးတီပီဝမ္းနဲ႔ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႔ဟာ ယခင္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူႀကီးမ်ားျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီးအျဖစ္မွထုတ္ပယ္ခံရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဆိုပါ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီး(၂)ဦး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးအေရြးခံတဲ့ ဦးတီပီဝမ္းနဲ႔ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္(၂) ဦးကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုက မဲအျပတ္အသတ္ထည့္ၿပီး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းအစိုးရက တကသကို ေက်ာင္းသားထုကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအျဖစ္အသိအမွတ္မျပဳရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း တကသဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းအရ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳတဲ့အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အဲဒီေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီး(၂)ဦး ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကေဖာ္ျပလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာက်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ “ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီး(၂)ဦး ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေျပာျပတာက “တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကို တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားထုက ဒီမိုကေရစီနည္းအရ လွ်ိဳ႔ဝွက္မဲေပးစနစ္နဲ႔ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားတယ္ဆိုရင္၊ “ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီးေရြးေကာက္ပြဲ”ဆိုတာ မလိုအပ္ေၾကာင္းသိရွိႏိုင္ရန္ ေျပာျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္တကယ္က “ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္”ဆိုတာထဲက “ေက်ာင္းသားသမဂၢ”ကို ျဖဳတ္ပစ္တာထက္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကို ဒီမိုကေရစီနည္းအရ၊ ေက်ာင္းသားထုရဲ့ကိုယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေပးေရးက ပိုအေရးႀကီးေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
ဘိုးသိမ္း
(ေတြ႔တာယူတာက https://www.facebook.com/yamoun.nar/posts/1000607976638453


Thursday, May 28, 2015

သႀကၤန္အေျမာက္သံမဟုတ္မွသာ အာဏာရအုပ္စုက ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားမွာပါ (တူေမာင္ညိဳ)

0 comments

က်ေနာ္ အေလးထားဖတ္ေလ့ ရွိတဲ့သူေတြထဲမွာ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္ လည္း ပါဝင္ ပါတယ္။ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္ေရးတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သဘာဝက်စြာပဲ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္အျမင္ေတြအေပၚက်ေနာ့္အေနနဲ႔ သေဘာတူနိုင္တာလည္း ရွိသလုိ၊ သေဘာမတူႏုိင္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။
(ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃၄ စာမ်က္ႏွာ ၂၁ မွာ)  ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္ရဲ့ “ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီတိုက္ပြဲႏွင့္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ အခ်ိဳးအေကြ႔” ေဆာင္းပါးအေပၚ က်ေနာ္အခုလို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။

“သုိ႔ေပမယ့္ ‘ေရြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္ေရးဟာ ေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ စဥ္းစားရလိမ့္မယ္’ဆုိတဲ့ ေျပာဆိုမႈဟာ သႀကၤန္အေျမာက္သံေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေဒၚစုဟာ ႏုိင္ငံေရးေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးေတြ လုပ္ေလ့ရွိသူ မဟုတ္ပါဘူး။

ထုိအခ်က္ကို အာဏာရအုပ္စုအေနနဲ႔လည္း ေကာင္းစြာသိရွိထားပါလိမ့္မယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ အုပ္စိုးသူေတြဟာ အင္အယ္လ္ဒီမပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ယူၿပီး အစိုးရဖြဲ႔မယ္ဆုိတဲ့ ခပ္တိမ္တိမ္အေတြးမ်ိဳး ေတြးရင္ေတာ့မွားသြားပါလိမ့္မယ္” တဲ့။

အထက္ပါအခ်က္ ၂ ခ်က္ဟာ  ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္ေဆာင္းပါးထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်က္တစ္ခုခ်င္းအေပၚ လက္ေတြ႔ထဲက သာဓကအခ်ိဳ႔ကို ေဖာ္ျပၿပီးေဆြးေႏြးပါရေစ။

ပထမဆံုးျမင္ေတြ႔ႏုိင္တာက အထက္ပါအခ်က္ ၂ ခ်က္စလံုးကိုေဖာ္ျပရာမွာ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္  ယတိျပတ္မေျပာဝံ့တာကို သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ (သႀကၤန္အေျမာက္သံေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူး/ခပ္တိမ္တိမ္တိမ္အေတြးမ်ိဳး ေတြးရင္ေတာ့) ဆုိတဲ့စကားလံုးေတြက မေသခ်ာတဲ့သေဘာ၊ ျဖစ္လည္းျဖစ္ႏုိင္သလို/မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလိုု႔လည္းမေျပာႏုိင္တဲ့ မေရရာတဲ့သေဘာေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။  မယံုမရဲ ေသာကလုိ႔ ဆုိရမလားဗ်ာ။

(NLD) နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပထမအခ်က္ကိုၾကည့္ၾကပါစုိ႔

ခၽြန္ထြက္လာၿပီး “ခေခြး”လိုအတြင္းထဲ ျပန္ဝုိက္ေခြသြားတတ္တာမ်ိဳးေတြ ဒီခ်ဳပ္ပါတီရဲ႕ “တစ္သက္ႏွစ္ဘဝ”သက္တမ္းကာလထဲမွာ ျပစရာသာဓကေတြ မ်ားလွပါတယ္။ ထင္ရွားလွတဲ့သာဓက ၂ ခုကို ပဲ ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားေဖာ္ျပခြင့္ျပဳပါ။

သာဓက (၁)
၂ဝ၁ဝ မတ္ ၂၉ ရက္ေန႔က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ “  NLD ကို ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ထပ္မံမွတ္ပံုတင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အမ်ားသေဘာတူ၊ ကန္႔ကြက္သူမရွိ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္၊ သေဘာထားကြဲလြဲျခင္းမရွိပါ” ဟုေၾကညာခဲ့ေသာ NLD ဗဟုိဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးဆံုုးျဖတ္ခ်က္ ကို ၾကည့္ပါ။ (ထုိအစည္းအေဝးသုိ႔ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရေသာေဒၚစု၏ သဘာထား ၆ ခ်က္ကို ဦးဉာဏ္ဝင္းမွ တဆင့္ေပးပုိ႔ခဲ့ပါသည္။)
အခု အစိုးရသစ္တခုရွိေနတယ္ဆုိတာကို အရွိ အရွိအတုိင္းပဲ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္” ဆုိတဲ့သေဘာထားမွတ္ခ်က္အေပၚကေန “NLD ပါတီကို ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ထပ္မံမွတ္ပံုတင္ခဲ့ၾကတယ္”မဟုတ္ပါလား။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းႀကီးကို ကိုယ္တုိင္ဆုတ္ၿဖဲပစ္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါ့အျပင္ “က်မရဲ႕လစ္ဟင္းခ်က္”ဆုိတဲ့စကားနဲ႔ “ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္၏ဥပေဒမ်ားကိုလည္း လုိက္နာပါမည္” ဆိုတဲ့က်မ္းသစၥာကိုဆုိကာ လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္သြားခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။

သာဓက (၂)

၂ဝ၁၄ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၇ ရက္မွ ဇြန္လ ၁၉ ရက္အတြင္းမွာ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ ဒီခ်ဳပ္ကႀကီးမွဴးတဲ့ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ေဒၚစုရဲ႕စိန္ေခၚသံေတြမိုးလံုးဟိန္းခ့ဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စိန္ေခၚသံေတြကို ျဖစ္ေျမာက္ေစဖုိ႔ အဓိက က်တဲ့ လႈပ္ရွားမႈလိုက္ပါမလာႏုိင္ခဲ့တာကို ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္လည္း သတိျပဳမိမွာပါ။ လက္မွတ္ေပါင္း ငါးသန္းနီးပါး ၄၉၄၁၉၉၈ ရရွိခဲ့ေပမယ့္၊ လႊတ္ေတာ္က အေရးမထားခဲ့ပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္နာယကႀကီးက ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပဲေျပာခ့ဲတာပါ။ ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ လူထုကို စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာင္ၿပီး ရယူခဲ့တဲ့ရလဒ္ပါ တနည္းအားျဖင့္ လူထုဆႏၵပါ။ ငါးသန္းနီးပါးေသာ လူထုဆႏၵကို ျပည္သူ႔ဆႏၵလႊတ္ေတာ္ဆႏၵဆုိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီး ဂရုမထားခဲ့ပါ၊ လက္ေတြ႔သိျမင္ခဲ့ၾကရတာေတာ့  လႊတ္ေတာ္ျပင္ပလႈပ္ရွားမႈကို လႊတ္ေတာ္က အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုသာဓကေတြ ရွိခဲ့ဖူးေလေတာ့ “သႀကၤန္အေျမာက္သံေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေဒၚစုဟာ ႏုိင္ငံေရးေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးေတြ လုပ္ေလ့ရွိသူ မဟုတ္ပါဘူး။” ဆုိၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရဲေဆးတင္ေနရတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာရအုပ္စု (လက္ရွိအစိုးရ) နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဒုတိယအခ်က္ကိုၾကည့္ၾကပါဦးစုိ႔

၂ဝ၁ဝေရြးေကာက္ပြဲကို(NLD) မပါဘဲ/သပိတ္ေမွာက္တဲ့ၾကားက ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး၊ “အရပ္သားအစိုးရ”ဖြဲ႔ခဲ့တာကို ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္သိၿပီးသားပါ။

သႀကၤန္အေျမာက္သံ မဟုတ္မွသာ အာဏာရအုပ္စုက ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားမွာပါ။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ သႀကၤန္အေျမာက္သံပဲဆုိရင္ေတာ့ အာဏာရအုပ္စုကလည္း ေပါ့ေပါ့တိမ္တိမ္ပဲ သေဘာထားျပဳမူေနပါလိမ့္မယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ သႀကၤန္အေျမာက္သံ မဟုတ္ဘဲ၊ အဆံပါဖုိ႔။ ခေခြးကဲ့သုိ႔ ေကြးၿပီးေခြမသြားဖုိ႔လိုတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္ရဲ့ စုိးရိမ္ခ်က္ကိုၾကည့္တဲ့အခါ ေဒၚစုေျပာဆုိခ်က္ကို (မရဲတရဲ)အေလးတင္းၿပီး လက္ရွိအစုိးရကို ေဖ်ာင့္ဖ်ေနတာလို႔က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ဆရာဝင္းထြဋ္ေဇာ္က သူ႔ေဆာင္းပါးနိဂံုးပုိင္းမွာ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြကို ေအာက္ပါလုပ္ငန္း ၃အတြက္ ညီညြတ္ စြာႀကိဳးပမ္းၾကဖို႔ တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။

-       ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရး
-       လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေရး
-       လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာအႏုိင္ရတဲ့ပါတီကို အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရး

အထက္ပါလုပ္ငန္း ၃ ရပ္ဟာ အာဏာအုပ္စု (လက္ရွိအစုိးရ)လုပ္ေပးမွရမွာပါ။ သူတုိ႔မွာလုပ္ေပးလုိတဲ့ဆႏၵမရွိပါဘူး။ သႀကၤန္ အေျမာက္ မဟုတ္ဘဲ။ ႏုိင္ငံေရးေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးမဟုတ္ဘဲ။ ျပည္သူလူထုရဲ့တကယ့္အင္အားကို တကယ္ျပသႏုိင္မွလည္း သူတုိ႔ဆႏၵ ျမန္ျမန္ရွိလာ မွာပါ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆုိေနတဲ့ “၆ပြင့္ဆုိင္” ကုိပဲၾကည့္ပါ။

ဒီေတာ့ တကယ့္အင္အားျပသႏုိင္ဖိ႔ုလိုသလို လူထုရဲ႕ တကယ့္အင္အားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အတည္ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ဖုိ႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး “လက္မွတ္ ၅ သန္း” အေပၚ၊ ပညာေရးဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ “၄ ပြင့္ေဆြးေႏြးပြဲဆုိင္ ရလဒ္”အေပၚ သူတုိ႔ ဘယ္လိုျပဳမူသေဘာထားခဲ့သလဲဆုိတာကို မေမ့ဖုိ႔နဲ႔ေလးနက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။

ေမာ္လၿမိဳင္မွာေျပာတဲ့ ေဒၚစု စကားေတြထဲမွာေတာ့ “ ၅၉ (စ) ျပင္ေျပာင္းမလား၊ မေျပာင္းဘူးလား၊ ေစာင့္ၾကည္ရမယ္၊ သတၱိရွိရင္ ေျပာင္းမယ္၊ သတၱိမရွိရင္မေျပာင္းဘူး၊ ေျပာင္းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ မေျပာင္းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ က်မတို႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္ အေနနဲ႔ ဒီကိစၥေတြကေတာ့ စဥ္းစားထားၿပီးသားလို႔ပါ”လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ “သူ႔အေျခအေနအခ်ိန္အခါက်လုိ႔ရွိရင္ က်မတို႔ရွင္းျပမွာျဖစ္ပါတယ္” လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူထုအင္အားနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားဖိအားေပးဖို႔လုိပါတယ္။   အေပၚယံ မစုိ႔မပို႔သြားလုပ္ရင္ေတာ့ အာဏာရအုပ္စု ပရိယာယ္ေဝဝုစ္ မ်ိဳးစံုေအာက္မွာ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔သင္ခန္းစာသစ္ေတြသာ ထပ္မံရရွိႏုိင္စရာရွိပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
(၂ဝ၁၅ ေမလ ၂၂ ရက္)

Tuesday, May 19, 2015

၂ဝ၁၅ ေမ တတိယပတ္ထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
၂ဝ၁၅ ေမ တတိယပတ္ထဲေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
(အခြန္အခ)
အခြန္ေကာက္တယ္ဆိုလို႔ ေျပာခ်င္လာတာ။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ားေနတဲ့ရပ္ကြက္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ျမန္မာျပည္ဖြားအစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားက ရန္ပံုေငြေကာက္ၿပီး ပလီေဆာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မယ္။ ေခၽြးနွဲစာေတြနဲ႔ခ်လိုက္တဲ့အုတ္ျမစ္က ခုဆို ေခါင္အထြဋ္ထိေတာင္တက္ၿပီ။ ေျမလည္းက်ယ္ ရပ္ကြက္ကလည္း သူ႔အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္။ ၿပီးေတာ့ ရာဇဝတ္မႈလည္း မရွိသေလာက္နည္းတဲ့ေနရာ။ ဆိုေတာ့ နဂိုက အဲ့ရပ္ကြက္မွာအိမ္ဝယ္ေနၾကတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသားမိသားစုေတြအျပင္ ဗမာမြတ္ဆလင္မ္ေတြပါ ထပ္တိုးလာသေပါ့။ ပြဲစည္သေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ေနာက္ေဖး ေဈးဆိုင္ေတြတည္ၾက။ အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြမွာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ လိုးလိုးလက္လက္ေတြဝတ္ဆင္ၿပီး အျပင္ထြက္ၾက။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ျမင္ရင္ “ေဟး ဘယ္သူဘယ္ဝါေရ” ဘာညာအစခ်ီၿပီး နႈတ္ဆက္ၾကျပဳၾကေပါ့။ ဗမာျပည္အငယ္စားေလးလိုပဲ။
တေန႔ မိတ္ေဆြမိသားစုပါတီေလးရွိလို႔ အဲ့ဘက္ေရာက္တယ္(ေရာက္တာကေတာ့ ေန႔တိုင္းလိုလိုပါ) က်ေနာ္နဲ့အေနနီးတဲ့လူတခ်ိဳ႔လည္း ပါတီပြဲအတြက္ေရာက္ေနၾကတယ္။ ပါတီဆိုေတာ့လည္း သူႀကိဳက္တာသူေသာက္ သူ႔လြတ္လပ္မႈနဲ႔သူေန၊ လူေတြလည္း ခတ္ေထြေထြေပါ့။
ခတ္ေထြေထြရွိတုန္း ဗမာျပည္သားကေလးတေယာက္က ရပ္ကြက္အတြင္းလမ္း
လမ္းအလည္ေကာင္ကေန စက္ဘီးစီးသြားတယ္။ ေအးေဆးပဲ။ လေရာင္နဲ႔ ငပလီေသာင္ယံမွာကြယ္ ခရုေလးမ်ားတခုစီေကာက္သလို ဒီဇိုင္းနဲ႔။ သူ႔ေနာက္က ကား ၂စီးကလည္း လမ္းဆံုးတဲ့အထိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေနာက္က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ေမာင္းတယ္။ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ ဘာအၿငိဳအျငင္မွ မေပးၾကဘူး။ ေနာက္ စက္ဘီးဆရာေလးက သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကြ႔ဝင္သြားတယ္။ ကားေတြလည္း ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ေမာင္းၿပီး ဆက္သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒါ က်ေနာ္တို႔ ထိုင္ေနရင္းျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းပဲ။ ဘာမွ မထူးဆန္းဘူး။ အေမရိကန္ရဲ့ နိစၥဓူဝဘဝေတြပဲ။
ဆန္းတာက ထိုင္ေနသူေတြထဲမယ္ “အသားျဖဴမွလူထင္တတ္သူ”အေရျပားျဖဴတဦးလည္း ပါတယ္။ မ်က္နွာျဖဴေပါ့။ (မဘသေတြ ဒူးတုပ္ရို႔က်ိဳးတဲ့ကုလားျဖဴေပါ့) နမီးဘီးယားကလူေတြ ေျပာသလိုဆို အေရျပားမပါပဲေမြးလာသူဆိုပါေတာ့။ ထားပါေတာ့။
သူက အဲ့ကေလးၾကည့္ၿပီး “သူတို႔ဘာသူတို႔ ဘာအေနနဲ႔ပဲေရာက္လာေရာက္လာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ေျပာစရာရွိေျပာတာကလြဲလို႔ ဘာမွေတာ့ လူလူခ်င္း ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့နွိမ္နွိမ္ခ်ခ် မလုပ္ေကာင္းဘူး”လို႔ အမ်ားၾကားေအာင္ မဂၤလာယူသလိုေျပာတယ္။
ဒီတင္ ဝိုင္းထဲကတေယာက္က (သူ႔မ်က္နွာျဖဴတာမွ ေဖြးဆြတ္ေနေအာင္ပဲ။ သူ႔ဘိုးေဘးဘီဘင္ လက္ထက္ကတည္းက ဟိုနိုင္ငံေတြမွာအနွိမ္ခံရလို႔ အေမရိကန္ျဖစ္လာမယ့္ျပည္ကို ထြက္ေျပးလာသူ။ ေရႊ႔ေျပာင္းခိုလံႈလာသူပဲ)
“သူ႔ဟာသူ ေကာင္းေကာင္းေနေန မေနေန မင္းအလုပ္မဟုတ္ဘူး။ မင္းေျပာစရာ ဘာအေၾကာင္းမွလည္း မရွိဘူး။ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္လိုေနေန မင္းအပူတျပားမွ မပါဘူး။
သူ ဥပေဒခ်ိဳးေဖါက္ရင္ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ရင္ ရဲကဖမ္းၿပီး တရားရံုးကအျပစ္ေပးမွာပဲ။ သူလည္း မင္းလိုပဲ ဒီကိုလာခိုလံႈၿပီး ဒီမွာ အခြန္ေဆာင္ရင္း သူ႔ဘဝအတြက္ေရာ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြက္ပါ အလုပ္ လုပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ သူ႔သြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနရင္ၿပီးတာပဲလို႔ေျပာခြင့္ မင္းမွာ မရွိဘူး။ ေျပာလည္း မေျပာအပ္ဘူး။ အခြန္ထမ္း အခြန္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း သူတို႔ကို ေလးစားတာမစားတာထက္ မင္းကိုယ္မင္း အရင္ ေလးစားပါဦး”လို႔ ထ ဘုေတာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ရွိတဲ့လက္တဖက္နဲ႔ ဂ်ိဳင္းေထာက္ကိုရိုက္မိတာပါပဲ။

(မိုင္းဆတ္ေျပာင္းရမတဲ့)
၈၈ ၿငိမ္းပြင့္ေခါင္းကိုင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုနိုင္နဲ႔ (ကို)ကိုကိုႀကီးတို႔ ဖို႔တ္ဝိန္းလာတုန္းက ေျပာၾကတာေတြထဲမယ္ မိုင္းဆက္ေျပာင္းရမယ္ဆိုတာလည္း ပါတယ္။ ဒီမလာခင္ကလည္း အထဲမွာ သူတို႔ေျပာေျပာေနတာၾကားတယ္။ ဒီလာေတာ့ လူႀကီးပြဲမလုပ္ခင္ ကေလးေတြနဲ႔ ထိုင္ဝိုင္းမွာလည္း အဲ့ဒီ မိုင္းဆက္ကပါပံုရတယ္။
သူတို႔ျပန္ေတာ့ ဗမာျပည္သားမိဘနွစ္ပါးကေန ဒီမွာေမြးတဲ့ကေလးတေယာက္က က်ေနာ့္ကို ေျပာျပတယ္။ သူက အဲ့တုန္း ၁၂ တန္းေက်ာင္းသား ထင္တယ္။
“က်ေနာ္က ပထမ ဘာေျပာမွန္းမသိဘူး ဦးရ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကလူေတြ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးလုပ္ေနသူေတြအကုန္ မိုင္းဆတ္ေျပာင္းရမယ္ဆိုေတာ့ မိုင္းဆတ္ဆိုတာ ေနရာတေနရာရာ မွတ္ေနတာ၊ အဲ့ဒီမွာ လူေတြအားလံုးအကုန္စံုၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတိုင္ပင္ၾက တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္လုပ္ၾကမယ္လို႔ ပထမေတာ့ထင္ေနတာ၊ ေနာက္မွ သူေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္မွ Mind Set မွန္းသေဘာေပါက္သြားတာ ဦးရ”တဲ့။
က်ေနာ္လည္း သူေျပာမွ အင္း..ငါလည္း မိုင္းဆတ္ေျပာင္းရေတာ့မယ္ထင္တယ္လို႔ ေတြးမိေတာ့တာပါပဲ။


(အေမာင္ေကာင္းလို႔)
ညက စာအုပ္ထဲေျမာသြားလို႔ ဒီေန႔ အိပ္ယာထေနာက္က်သြားတယ္။ ဖတ္တဲ့စာအုပ္ထဲကမိန္းမက သူ႔ေယာက္်ားကို ေမာင္..တဲ့။ တအုပ္လံုးပါတဲ့ ေမာင္ေတြ လိုက္ေရၾကည့္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမလဲမေျပာတတ္ေပမယ့္ ေသာက္ျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ကို ေမာင္ေတြေဖာင္းပြလြန္းတယ္လို႔ေတာ့ ထင္မိတာပဲ။
ခုတေလာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကမၻာႀကီး တေမာင္တည္း ေမာင္ေနပါေရာလား။
မဆီမဆိုင္ မနက္အိပ္ယာကနိုးနိုးျခင္း အဲ့ဒီ ေမာင္ကိစၥကေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။
ၾကက္ဖႀကီး ၂ ေကာင္က တံခါးလာမဖြင့္ရေကာင္လားဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးမန္ဆိုးနဲ႔ အခ်ီအခ်တြန္ေၾကာရွည္လွၿပီ။
ဒါနဲ႔ လူးလဲထၿပီး ၾကက္အိမ္တံခါးသြားဖြင့္တယ္။ အစာပံုးေတြဖြင့္ေနတုန္း ေခါင္းထဲ အဲ့ဒီ ေမာင္ကေရာက္လာျပန္တယ္။ ေမာင္အေၾကာင္းေတြးေနတုန္းတန္းလန္း ထုတ္တန္းေပၚ တက္တက္အိပ္တဲ့ၾကက္မေလးက ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ အီးပါခ်တယ္။ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔အီးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြ ဦးေရျပားအထိ စိမ့္ဝင္ကုန္တယ္။ ေႏြးလည္းေႏြးေႏြးႀကီး နံကလည္းနံေသး။
လက္နဲ႔ မပြတ္မိေအာင္ မနည္းသတိထားရင္း အစာျဖည့္တာ ေရလဲတာေတြလုပ္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေတာ့ ဇနီးက ဘာျဖစ္လာတာလဲဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ လွမ္းၾကည့္တယ္။ ၾကက္မ ေခါင္းေပၚအီးပါခ်လို႔ေဟ့ဆိုေတာ့ “အဲ့ဒါမွ ရွစ္တ္အစစ္”လို႔ေျပာၿပီး တဟားဟားလုပ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္မေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအတင္းေျပးၿပီး ေခါင္းေပၚ ေရပန္းဖြင့္ခ်ရင္း မဆီမဆိုင္ “ေမာင့္”ကို ကၽြဲၿမီးသာတိုေနေတာ့တာပဲ။

(ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား အမ်ိဳးသားေရးပါ)
သူတပါးလုပ္စာစားၿပီး အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ အသံေကာင္းဟစ္ေနတဲ့ အစြန္းေရာက္အၾကမ္းဖက္ဝါဒီသကၤန္းၿခံဳေတြကို ခုေန “ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားၿပီး လုပ္ၾကစမ္းကြာ အဲ့ဒီအလုပ္” လို႔ခိုင္းရင္ ဘယ္နွေယာက္က်န္မယ္မေျပာတတ္။ အျခားသူေတြလုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ က်င့္သံုးတဲ့နည္းနာကို မိမိအေနနဲ႔မႀကိဳက္ရင္ လိုက္မလုပ္ပဲေနတာ လိုက္မက်င့္သံုးပဲေနတာထက္ေကာင္းတဲ့ ဆန္႔က်င္မႈရွိဦးမလား။
ခုက ေျပာင္းျပန္ မႀကိဳက္ဘူးေျပာၿပီး အဲ့ဒီဆန္ဆန္လုပ္တာလိုက္လုပ္ေနတာကိုက ဉာဏ္တိမ္မွန္းအေတြးအေခၚမရွိမွန္းသိသာသလို ကိုယ္ထမင္းစားရဖို႔အေရး ကိုယ္ႀကီးပြားဖို႔အေရး ကိုယ္နဲ႔အယူတူသူေတြနဲ႔ ကိုယ့္လူေတြကိုပါခ်နင္းဖို႔ ဝန္မေလးသူေတြ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့မိစၦာေကာင္ေတြမွန္းလည္း ေပၚလြင္ထင္ရွားလာတယ္။


(ဗ်ဴရိုကရက္)
"ဦးေလး ဗ်ဴရိုကရက္ ဗ်ဴရိုကရက္နဲ႔ေျပာေျပာေနလို႔ ဗ်ဴရိုကရက္ကို ဗမာလိုဘယ္လိုျပန္မလဲ။ က်ေနာ္လည္း ဗ်ဴရိုကရက္ဆိုတာဘာမွန္းသိေပမယ့္ ဗမာလိုေျပာဖို႔ၾကေတာ့ခက္ေနလို႔"ဆိုၿပီး အမႈတြဲတေယာက္ရဲ့သားက အြန္လိုင္းမွာ ႀကံဳတုန္းေမးတယ္။
"အရာရွိဆိုး"ဆိုၿပီးျပန္တာေတာ့ က်ေနာ္လည္းသေဘာက်သဗ်၊၊ ဘယ္သူစထြင္တာလဲေတာ့ မသိဘူး"လို႔ျပန္ေျဖမိတယ္။
"ဒါဆို စစ္ဗ်ဴရိုကရက္ဆိုေတာ့ စစ္အရာရွိဆိုးလို႔ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္"တဲ့။
"အင္းဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ စစ္ ဆိုတာက ပခံုးေပၚအပြင့္အခက္ေတြတင္ထားၿပီး ယူနီေဖါင္းဝတ္ထားမွဆိုတဲ့သေဘာေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ စစ္ဆိုတာကို လူအေကာင္လိုက္ႀကီးကို အေကာင္အထည္ျဒပ္ရွိသေဘာ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာထက္ ျဒပ္မဲ့သေဘာျဖစ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုေျပာတာပဲ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့အရာရွိဆိုးေတြဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြတင္မဟုတ္ဘူး၊ ပညာတတ္အရပ္သားေတြေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္စရိုက္ဗီဇရွိတယ္ဆိုရင္ စစ္ဗ်ဴရိုကရက္စာရင္း သြင္းရတာပဲ"လို႔ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားျပန္ရွင္းမိတယ္။
"ဒါဆို အဲ့ဒီစစ္ဗ်ဴရိုကရက္အဆင့္ကို ဘယ္ေနရာကစ သတ္မွတ္မလဲ လူအေနနဲ႔ေရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသေဘာအရေရာေရာေပါ့ ဦးေလးရာ"တဲ့။
"အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားႀကီးတခုလံုးရဲ့ ရာထူးအႀကီးဆံုးယူထားတဲ့လူကေန ေအာက္ေျခပိုင္း ရာထူးငယ္အရာရွိေတြအထိပါမွာပဲ"လို႔ေျပာေနတုန္း သူက ျဖတ္ၿပီး "ဒါဆို ဦးသိန္းစိန္ကအစ ေထြအုပ္ဆိုတဲ့လူေတြအထိေပါ့ ဟုတ္လား"တဲ့။
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ လူတေယာက္ျခင္းအေနနဲ႔ ဘယ္သူကေတာ့ ဗ်ဴရိုကရက္ဉာဥ္ရွိတယ္ ဘယ္သူကေတာ့မရွိဘူး စသည္ျဖင့္ လိုက္ခြဲျခမ္းသတ္မွတ္ေနရင္ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔က်ေနာ္တို႔ ဦးတည္ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ေနၾကတာကလည္း လူတေယာက္ျခင္းစီမွမဟုတ္တာ၊ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားႀကီးတခုလံုးကို မဟုတ္လား။ တေယာက္ျခင္းေတြ လိုက္ေထာက္ျပေနတာမ်ိဳးေလာက္မွာတင္ မရပ္လိုက္မွျဖစ္မွာ။
ေထာက္ျပေျပာျပေနတာေတြက မေကာင္းဘူးမဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းပါတယ္၊ အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြကို မီဒီယာေတြကလုပ္တာ ပိုေကာင္းတယ္၊ လူထုဘက္သားမီဒီယာေတြကေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဆိုလည္း ရတဲ့နည္းနဲ႔ ဖြင့္ခ်တာေဖာ္ထုတ္တာ တိုင္းသိျပည္သိျဖစ္ေအာင္လုပ္တာေတြ လုပ္မွာပဲ၊ အစိုးရကဘက္လည္း ဒါမ်ိဳးကို လႊတ္ထားေပးလို႔ရသေလာက္ လႊတ္ထားေပးမွာပဲ။ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီပဲရေနသေယာင္ေယာင္ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲရွိေနသေယာင္ေယာင္ လူေတြစိတ္ထဲျမင္ေနမွာေပါ့ေလ၊ သိတ္ အပုပ္နံ႔ထြက္လြန္း သိတ္ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္လြန္း ယႏၱယားႀကီးတခုလံုးပါ လက္ညိွဳးထိုးစရာျဖစ္လြန္းမကျဖစ္လြန္းလာရင္ေတာ့ လူျမင္ေကာင္းေအာင္အေရးယူျပတာမ်ိဳး၊ အခ်င္းခ်င္းမို႔ ေရႊေဖါ့ရိုးနဲ႔ရိုက္တာမ်ိဳးေတာ့ရွိမွာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔အလုပ္ၾကေတာ့ ပုဂၢလတဦးခ်င္းသေဘာ ေျပာတန္ေျပာရေပမယ့္ အဓိကကေတာ့ တစံုလံုးသေဘာ စနစ္သေဘာကိုပဲ ေဇာင္းေပးေတြးတာတိုက္တာ လုပ္ေစ့ခ်င္ပါတယ္"လို႔ တနံတလ်ားေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
တျခား ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေတြလည္းပါသေပါ့ဗ်ာ။
ဒါ ဒီမနက္ေစာေစာ တူအရြယ္သားအရြယ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမား လူငယ္ေလးတဦးနဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာျဖစ္တာပါ။