ခရစၥမတ္စ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆို မ်က္နွာမြဲေပါေပါပဲပဲ အဖိုးနည္းဝန္ပါ လက္ေဆာင္ေလးေတြေပးဖို႔ ေတြးၾကတယ္ဆို အဲ့ဒါေလးေတြကိုပဲ မ်က္ေစ့က်ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲ့သလိုရာသီမ်ိဳးဆို ဆိုင္ေတြမွာလည္း တိြဳင္းလက္ထရီးစ္ေတြ လက္မလည္ေအာင္ ေရာင္းရတာကလား။ ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒါေတြက အထဲကပစၥည္းအရည္အေသြးသာ မေကာင္းရွိရင္ရွိရမယ္ အျပင္ပန္းအလွနဲ႔ ထုပ္ပိုးထားပံုေတြ ဒီဇိုင္းေတြကေတာ့ သြားရည္က်ခ်င္စရာမ်ားတယ္ မဟုတ္လား။ သူေဌးသံုး နံမည္ႀကီး အေကာင္းစားဘရန္းဒ္ေတြလည္း ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။
ေအဂ်င္စီေတြ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဌာနဆိုင္ရာတြ ကုပၼဏီေတြက လုပ္သားေတြ ဝန္ထမ္းေတြ အမႈထမ္းေတြကိုလည္း ဆိုင္ရာအလိုက္ လက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္ဆို အဲ့ဒါေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ လူအမ်ားႀကီးကို ေပးရတာဆိုေတာ့ ဒါနဲ႔မွကိုက္တာကိုး။ ခရစၥမတ္စ္နား နီးပလားဆို ေဖါက္သည္ Clients ေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္ဆံရတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေအဂ်င္စီေတြ ေဆးရံုေတြလိုဟာေတြက လူမႈလုပ္သားေတြ လူမႈဆက္ဆံေရးဌာနက လူေတြက ဘယ္ေဖါက္သည္ေတြကိုေတာ့ ဘာလက္ေဆာင္ေတြေပးၾကမယ္ဆိုကာ လူစာရင္း ပစၥည္းစာရင္းေတြ ျပဳစုရပါတယ္။ အဲ့သလိုျပဳစုတဲ့အခါ ေဖါက္သည္ေတြ လိုမယ္ထင္တာေတြ သတ္သတ္ပါရသလို တိြဳင္းလက္ထရီးစ္ေတြကေတာ့ လူတိုင္းအတြက္ မပါမျဖစ္သေဘာ ပါကိုပါရပါတယ္။
ဖို႔တ္ဝိန္းက ဗမာျပည္သားတခ်ိဳ႔ Social Workers ေတြအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ေအဂ်င္စီတခုကလည္း ခရစၥမတ္စ္နီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးရမယ့္လူနဲ႔ ပစၥည္းစာရင္းေတြ ျပဳစုၾကပါတယ္။ ျပဳစုတဲ့အထဲမယ္ ဗမာျပည္သားတေယာက္လည္း ပါပါတယ္။ စာရင္းလုပ္နည္းက ေပးမယ့္ပစၥည္းေတြကို အမယ္တူရာေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မ်ွရွိေၾကာင္း မိုက္ခရိုေဆာ့အိပ္ဇဲလ္ကိုသံုးၿပီး ကြန္ျပဴတာေပၚမွာလုပ္ၿပီး အဝယ္ေတာ္ဆီပို႔ရတာပါ။ အဝယ္ေတာ္က စာရင္းအတိုင္းဝယ္ၿပီးမွ ခြဲတမ္းခ်ၾကတာပါ။
တေန႔ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကိစၥတခုရွိတာနဲ႔ အဲ့ဒီဌာနေရာက္သြားတယ္ က်ေနာ္ စကားေျပာရမယ့္အမ်ိဳးသမီးက ကြန္ျပဴတာထဲ စူးစိုက္ၿပီးအလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မလွမ္းမကမ္းကခံုမွာ ထိုင္ေနတယ္။ ထိုင္ေနတုန္း အမ်ိဳးသမီးဆီက တသိမ့္သိမ့္ရယ္သံ ထြက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာမ်ားပါလိမ့္ ကြန္ျပဴတာထဲ ဘာသေဘာက်စရာ ေတြ႔သြားပါလိမ့္လို႔ ျဖစ္သြားတယ္။ ေခ်ာင္းသံေပးလိုက္ေတာ့မွ က်ေနာ္ရွိေနမွန္းသိသြားၿပီး အရယ္ရပ္သြားတယ္။ ဒါေပယ့္ က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လိုက္တဲ့ သူ႔မ်က္နွာႀကီးတခုလံုးကေတာ့ အၿပံဳးနဲ႔အျပည့္ပဲ။ သူ႔ အရီေရာအၿပံဳးမွာပါ ေလွာင္သံေလွာင္ဟန္ တစက္မွမပါမွန္းေတာ့ သိသာပါတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလည္း “မ်ိဳး ဒီမွာ လာၾကည့္စမ္းပါဦး”ဆိုၿပီး ရယ္သံစြက္ အၿပံဳးမ်က္နွာနဲ႔ သူ႔ကြန္ျပဴတာကို ေမးထိုးျပတယ္။ ၾကည့္ေတာ့လည္း ကြန္ျပဴတာမွာက အိပ္ဇဲလ္နဲ႔စီထားတဲ့ ခရစၥမတ္စ္လက္ေဆာင္စာရင္းပဲ။ ရီစရာဆိုလို႔ ဘာဆိုဘာမွကို မေတြ႔တာ။
ဘာမ်ားလဲလို႔ သူ႔ကို ထပ္ေမးေတာ့မွ ဒီမွာေလဆိုၿပီး ပစၥည္းအမယ္ေခါင္းစဥ္တခုကို လက္နဲ႔ေထာက္ျပတယ္။ ေရးထားတာက Toilet Trees တဲ့။ ဒီေတာ့မွ ေၾသာ္..ဒါ့ေၾကာင့္ကိုး လို႔ က်ေနာ္ပါ ေရာၿပံဳးမိတာပါပဲ။
“တို႔က တခါတေလမွာ တခ်ိဳ႔အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြကို နားထဲၾကား ၾကားသလို လက္က ခ်ေရးလိုက္မိတတ္တာမ်ိဳးလည္းရွိသလို စကားလံုးဇစ္ျမစ္ မသိတာလည္းပါပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တခ်ိဳ႔မင္းတို႔အသံုးေတြ စကားလံုးေတြကလည္း နားေထြးခ်င္စရာေတြရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ေထြးသြားတဲ့အခါ ျပန္ေမးရမွာအားနာတာ ရွက္တာမ်ိဳးေတြရွိတာကိုေတာ့ ဝန္ခံရမွာပါ”လို႔ က်ေနာ္ဆိုေတာ့ သူက “စကားလံုးေထြးတယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ” လို႔ေမးတယ္။ “ဥပမာ မင္းတို႔က Family Tree လို႔ေျပာတယ္ဆိုပါေတာ့ တို႔က ဒါဟာ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ျပဇယားကိုေျပာမွန္း တန္းသိတယ္။ အဲ့သလိုပဲ တိြဳင္းလက္ထရီးစ္ကိုလည္း တို႔နားလည္ၿပီးသားလို႔ထင္ၿပီး မင္းတို႔ကေတာ့ ေျပာရိုးေျပာစဥ္ေျပာလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တို႔နားထဲမွာက တိြဳင္းလက္နဲ႔ထရီးစ္က တလံုးျခင္းစီကြဲၿပီး ဝင္သြားတာ။ အဲ့သလို ဝင္ၿပီးရံုတင္ ရပ္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ဆက္ေတြးတာ။ တိြဳင္းလက္ကိုလည္းသိတယ္၊ ထရီးစ္ကိုလည္း သိတယ္။ တၿပိဳင္တည္း စိတ္မ်က္ေစ့ထဲ Family Tree က ဆက္စပ္ၿပီး ဝင္ခ်လာတာ။ ဟိုကလည္း ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အဆက္လိုက္အတြဲႀကီးမဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့ ဒီ တိြဳင္းလက္ထရီးစ္လည္း အဲ့သလိုပဲ ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ သြားပြတ္တံ၊ ေခါင္းေလ်ွာ္ရည္၊ လက္ေဆးရည္ စသည္ျဖင့္အတြဲသံုးပစၥည္းေတြအျဖစ္ တတြဲႀကီးဝင္ခ်လာတာ။ ဒီတင္ Toiletries ကို Toilet Trees လို႔ စကားလံုးပံုက ေခါင္းထဲဝင္လာၿပီး ေမးရမွာအားလည္းနာ ရွက္လည္းရွက္တာနဲ႔ ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့အတိုင္း လက္က ခ်ေရးမိတာျဖစ္မွာပဲ”လို႔ တနံတလ်ားႀကီး ရွင္းျပကာကြယ္မိတာပါပဲ။
က်ေနာ့္စကားဆံုးေတာ့ သူ႔မ်က္နွာမွာ သေဘာေပါက္နားလည္သြားတဲ့အရိပ္ လက္ကနဲေပၚလာတယ္။ အၿပံဳးေတြလည္း မ်က္နွာျပင္မွာ တြဲရရြဲခိုလို႔။ ၂ ေယာက္လံုးရဲ့ ကိုယ္စီအၿပံဳးေတြမွာ အေလွာင္ေတြစိုးစဥ္းမွမပါေၾကာင္း သိေနၾကတာမို႔ စိတ္ဟာ ၾကည္သန္႔ေနသလို ခံစားမိတာပါပဲ။
0 comments:
Post a Comment