ဗကသနဲ႔ဗကပ(ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

ဗကသနဲ႕ ဗကပ

အသံထြက္က နီးစပ္ေနေတာ့ ဒီႏွစ္ခုကိုိ တြဲေျပာရတာ ပါးစပ္အရသာေတြ႔သလို ရွိေနပါတယ္။

ဗကသ ကို ဗကပ က ေျမႇာက္ေပးေနတယ္၊ ဗက သ-ထဲမွာ ဗကပ-ေတြ ပါေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ မဆန္းပါ၊ ၾကာပါၿပီ။ အရင္က ပိုေတာင္ မ်ားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစကားမ်ိဳး၊ အဲဒီအျမင္မ်ိဳးကို ေျပာသူ၊ ေရးသူေတြဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာေကာ စဥ္းစားမိၾကပါသလား။ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ျပည္သူကို သစၥာေဖာက္သူေတြ အဓိကပဲဆိုတာ သတိရၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ထူ ေထာင္ရာ မွာ က်ားေထာက္ ေနာက္ခံေပးခဲ့တဲ့ ဖဆပလ ထဲ က ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕လည္းပါဝင္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။

ဦးႏုကေတာ့ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ေတြ၊ ပညာေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတာင္ က်င္းပေပးပါတယ္။ သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေနရာေပးပါတယ္။

ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ဒုတိယအႀကိမ္အာဏာသိမ္းပြဲ မတိုင္မီကဆိုရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာကို အစိုးရဖြဲ႕စည္းေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေကာင္စီကဦးစီးတဲ့ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔တင္ေျမႇာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာတာဝန္ယူခဲ့သူဆိုရင္ အစိုးရအလုပ္ ရခဲမၽွ၊ မရသေလာက္ပါ။ နိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆိုတာက ေတာ့ ေဝလာေဝးေပါ့။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ေက်ာင္းသားသမဂၢထဲက သစၥာေဖာက္သူ၊ ရဲေခါင္-ဒီအက္စ္အို စတာေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြလုပ္ခဲ့သူေတြကိုေတာ့ အလုပ္ေကာင္းေတြေပးရံုမက ပညာေတာ္သင္ေတြအျဖစ္လည္း ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး။ နာမည္စာရင္းနဲ႔ေတာင္ ေျပာလို႕ရပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားညီၫြတ္ေရးတပ္ဦးနဲ႔ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္ ဖဆ-ဆိုရွယ္လစ္ေတြက ဒီအက္စ္အို၊ ရဲေခါင္၊ အင္အားစတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ေ႐ြးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေထာင္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေလာကရဲ႕ အမည္းကြက္ႀကီးတကြက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ခဲ့သူေတြ ဒီေန႔အခါမွာ အဲဒီဇာတ္လမ္းကို ဘယ္သူမွ အမွန္မေျပာဝံ့ပါဘူး။

ဆိုလိုတာ ေခါင္း ျပန္မေထာင္နိင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအာဏာရ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ စင္ၿပိဳင္ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာကုိေတာ့ မထူေထာင္ဝံ့ခဲ့ဘူး။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲသမိုင္းကို သူတို႔ မေလးမစားမလုပ္ရဲဘူး။

၆၂ အာဏာသိမ္းပြဲၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကိုသတ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ မဆလအစိုးရေတာင္ အလုပ္သမားေကာင္စီ၊ လယ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြ ဖြဲ႕ေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေကာင္စီဆိုတာ မဖြဲ႔ရဲပါဘူး။ လမ္းစဥ္လူငယ္-ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ

ေခါင္းေဆာင္မႈအခန္းက မပါရ၊ သိုးအုပ္လို ကုပ္ကုပ္ကေလး ေနာက္ကလိုက္ရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြသာ ဖြဲ႕ခဲ့ ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။

သူတို႔အားလုံးမွာ တူညီတဲ့အခ်က္က ေက်ာင္းသားေတြကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ပဲ။ နိင္ငံေရး မလုပ္ေစဖို႕ပဲ။ ဒီလို နဲ႕ ဗမာျပည္ရဲ့ေက်ာင္းသားေလာကမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သင့္-မလုပ္သင့္ဆိုတာ အခရာက်တဲ့ျငင္းခုံမႈႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီျပႆႆႆနာအေပၚမွာ ဘယ္ဘက္က ရပ္တည္သလဲဆိုတာဟာ ေက်ာင္းသားေတြသာမက နိင္ငံေရးသမားေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြကိုပါ ဒီေန႔အထိ စမ္းသပ္ေနတဲ့ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။

အခု ဗကသ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီဆုိရွယ္လစ္ပါတီဝင္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြေျပာတဲ့စကားမ်ိဳးကို ဟိုေခ်ာင္၊ ဒီေခ်ာင္က ေျပာသံေတြ ျပန္ၾကားလာေနရတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒါဟာ က်ည္တေတာင့္နဲ႔ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ပစ္ဖို့ႀကိဳးစားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ပံုမွန္ မရင္ဆိုင္နိင္တဲ့၊ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔အားၿပိဳင္လို႔မရတဲ့ ဗကသကို အရင္ေခတ္က အာဏာရွင္ေတြ တိုက္ခုိက္နည္းနဲ႔တိုက္ခိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေဝွ႔စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ခ်က္ေအာက္ကိုထိုးတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ စင္ၿပိဳင္ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာထူေထာင္ၿပီး ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္အတြင္းမွာပဲ ပညာေရးဝန္ႀကီးက ေခၚေတြ႔ဆံုတယ္ဆိုတာဟာလည္း သံတမန္မဆန္၊ သိပ္ေျဗာင္က်တဲ့လုပ္ရပ္ပါ။ သမိုင္းမွာ မရွိဖူးပါဘူး။

အဂၤလိပ္ကုိလိုနီအစိုးရကအစ ဗိုလ္သိန္းစိန္စစ္အစိုးရလက္ထက္အထိ ဘယ္အစိုးရမွ မလုပ္ခဲ့ၾကတာကို လုပ္တာပါပဲ။ ဒီမွာ ေမးစရာရွိတာက မေန႔တေန႔ကမွ တိုက္ပြဲထဲကမဟုတ္ဘဲ ပံ့ပိုးမႈေတြထဲကေပါက္ဖြားလာတဲ့ ဗကသကိုပုခံုးခ်င္းၿပိဳင္တဲ့ အရွင္ေမြးေန႔ခ်င္းႀကီးေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာဟာ

လိုအပ္ရင္-

- ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္မယ္လို႔ ေၾကညာရဲပါသလား။

- သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လို ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးေတြေမြးထုတ္ဖူးသလား။

- ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာပါဝင္တဲ့သတၱိမ်ဳိးရွိပါသလား။

- ၁၃၀၀ျပည့္အပါအလုပ္သမားတိုက္ပြဲမ်ိဳးေတြကို ေထာက္ခံပါဝင္ဝံ့သလား။

- ၇ ရက္ ဇူလိုင္လိုအေရးအခင္းမ်ိဳးေတြမွာ အေသခံတိုက္ပြဲဝင္ရဲသလား။

- ဦးသန္႔အေရးအခင္း၊ ရွစ္ေလးလံုးလိုမ်ိဳးအေရးအခင္းႀကီးေတြမွာ ထိပ္ကပါခဲ့ပါသလား။ အဲသလုိပါရဲတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ရွိပါသလား။

- “ငါတို႔ေက်ာင္းသားအေပါင္းစည္းလို႔ညီရမည္၊ အမ်ိဳးသားအေရးဆို ႀကိဳဆုိဖို႔ရည္၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရးအတြက္ညီ၊ တို႔သား တို႔ေသြးစေတးလႉမည္--(ဗကသသီခ်င္း)”ဆိုတာမ်ိဳး အဓိ႒ာန္ဆိုဝံ့ပါသလား။

ဗကသလိုေက်ာင္းသားသမဂၢဟာ တိုက္ပြဲထဲက ေပၚထြက္တာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာပါ။ အခု သမဂၢဆိုတာကိုေတာင္

စင္ၿပိဳင္ ေထာင္လာၿပီ။ ဒါဟာ မင္းသားႀကီးမလုပ္ရလို႕ ပတ္မႀကီးကုိ ထိုးေဖာက္တာသာမက ဇာတ္အဖြဲ႔ကိုပါ ခြဲပစ္တာျဖစ္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္း ျမင္ပါတယ္။ ဒီလိုစင္ၿပိဳင္ေတြေပၚလာတဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတြ ဝမ္းသာမွာလဲ။ ဒီအရွင္ေမြးေန႔ခ်င္းႀကီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဗမာျပည္မွာ အျမစ္မျပတ္ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲရွိေနေသးတဲ့စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အျမစ္ျဖဳတ္ရာမွာ ပိုထိေရာက္ေစမွာလား၊ အားနည္းေစမွာလား။ ေက်ာင္းသားအေရးကို ပိုဦးေဆာင္မႈေပးနိင္မွာလား၊ ႐ႈပ္ေထြးေစမွာလား။ မိဘျပည္သူေတြ အေရးႀကဳံတိုင္း ေရွ႔ကထြက္ၿပီးတိုက္ပြဲဝင္တဲ့ တျပည္လံုးက ေက်ာင္းသားေတြကို ေသြးစည္းေစမွာလား၊ ေသြးကြဲေစမွာလား။ အစိုးရကိုေထာက္ခံဖို႔သက္သက္ဖြဲ႔တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုရင္ “မီးေသြးခဲမို႕ မည္းသကို တို႔ေက်ာင္းသားမို႔ရဲသကို ဆို”တဲ့အဆိုကို “မီးေသြးခဲမို႔မည္းသကို- တုိ႔ေက်ာင္းသားမို႔ ရွဲသကို” လို႔ ျပင္ရမလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။

ဗကပ ရဲ့တရားဝင္သေဘာထားလည္းျဖစ္၊ ႀကဳံတိုင္းေျပာေနက်လည္းျဖစ္တဲ့စကားကို ေျပာပါ့မယ္။

အဲဒါက ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာ ၁၉၃၀ စုႏွစ္မ်ားအတြင္းက ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြ၊ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြကေန ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ပါတီျဖစ္တယ္။

ပါတီကို တည္ေထာင္သူေတြထဲမွာ ဗကသေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါဝင္ခဲ့တယ္ဆိုတာပါပဲ။

ဗမာျပည္မွာ အဲဒီလိုေၾကညာႏုိင္တဲ့ တျခားပါတီမရွိခဲ့မရွိပါဘူး။ ဒါကို ဗကပက အၿမဲဂုဏ္ယူေနပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း