လက္ပံ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

က်ေနာ္ ေက်ာက္ဆည္ေနတုန္းက က်ေနာ္တို႔တပ္ကေန ျမင္းလွည္းျဖင့္ တနာရီမရွိတတ္ရွိတတ္ေမာင္းရသည့္ေနရာတြင္ လက္ပံဟုေခၚေသာ ရြာႀကီးရွိပါသည္။ ထိုရြာႀကီးတြင္ အားလံုးလိုလိုမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ေက်ာက္ဆည္နွင့္အနီးၿမိ့ဳမ်ား၏ အမဲသားလိုအပ္ခ်က္ကို သူတို႔ ျဖည့္ဆည္းေပးေနတာျဖစ္ပါသည္။ ရြာထဲဝင္လိုက္လွ်င္ပင္ ဖုန္႔နံ႔ ဆိတ္ေခ်းနံ႔ နြာေခ်းနံ႔မ်ားနွင့္သင္းေနပါသည္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေပၚထားသည့္ အမဲသားဝမ္းတြင္းသားကို ေတာအရက္နွင့္ အဆီမခဲခင္ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ျမည္းၾကရင္း ေပ်ာ္ခဲ့ရပါသည္။ တခါတေလ က်ေနာ္တို႔က အာမီရမ္ေလးဘာေလးမ်ား သယ္သြားလွ်င္ သူတို႔အလြန္ဝမ္းေျမာက္ၾကၿပီး သင္းၿပီးေနာက္ သိမ္းထားထားသည့္ ႏြားေဂြးဥ ဆိတ္ေဂြးဥမ်ားပါ ျပဳတ္ေက်ာ္လုပ္၍ေကၽြးပါသည္။ ဦးေနွာက္ေတြလည္း ေၾကာ္ေကၽြးၾကပါသည္။ မုန္လာခ်ဥ္ဖတ္ ပဲတီခ်ဥ္ဖတ္ နွမ္းဖတ္ခ်ဥ္မ်ား ပဲဖတ္ခ်ဥ္မ်ားလည္း သုတ္သုတ္ေကၽြးၾကပါသည္။ အဲ့လူေတြ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။