လူမ်ား (၁) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

လူမ်ား (၁) က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းေျပးတတ္ေအာင္ ပထမဆံုးဆြယ္သူမွာ ပူစူးျဖစ္ပါသည္။
တေန႔သား သူနွင့္က်ေနာ္ေက်ာင္းအတူလာရင္း ေဟ့ေကာင္ ဒီေန႔ ေက်ာင္းေျပးရေအာင္ဟု ဆိုပါသည္။ က်ေနာ္က ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိေသးသျဖင့္ ေျပးေတာ့ေျပးၾကည့္ခ်င္တယ္ကြ။ ေအးေလေျပးေလကြာဟု မေရမရာ က်ေနာ္ေျပာလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းလည္း တခါမွမေျပးဖူးပါ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျပည္ေအးကလည္း က်ေနာ္တို႔ေရွ႔နားေလးက ေလွ်ာက္ေနပါသည္။ ေဟ့ေကာင္ ျပည္ေအး ခနခနဆိုေတာ့ ငါနဲ႔ခ်စ္တူးေက်ာင္းေျပးမလို႔ မင္းလိုက္မလားဟုေမးပါသည္။ ျပည္ေအးသည္ တခ်က္ေတြသြားၿပီး ေအးလိုက္မယ္ ဘယ္ကိုေျပးမွာလဲဟုေမးပါသည္။ သာဓုကန္ဘက္ဟု ပူစူးကေျဖၿပီး မင္းမွာ ပိုက္ဆံပါလား၊ ငါ့မွာေတာ့ ၃ က်ပ္ပါတယ္၊ မ်ိဳးျမင့္က တမတ္ဘဲပါတယ္ဟုေျပာေတာ့ ျပည္ေအးက ကြန္ပါဗူးကိုဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ၆ က်ပ္ ပါတယ္ဟုေျပာပါသည္။ ဒါဆို အိုေကပဲ လစ္ၾကစို႔ဆိုကာ ေက်ာင္းအဝေရာက္ကာမွ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္ လန္႔လည္းလန္႔ေနသလို ေက်ာင္းလည္းေျပးၾကည့္ခ်င္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ ၂ ေယာက္မွာ တေယာက္က ၃ က်ပ္ တေယာက္က ၆ ေျခာက္က်ပ္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ကတမတ္သာပါသျဖင့္ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ လမ္းဆံုေရာက္ေတာ့ မင္းတို႔ ခနေစာင့္မလား ငါ အိမ္ျပန္ၿပီး ပိုက္ဆံနည္းနည္း ယူလိုက္ဦးမယ္ဆိုေတာ့ ပူစူးက မလိုပါဘူး ခ်စ္တူးရာ ေနာက္တခါၾကမွ မင္း ခံေပါ့ဟုေျပာပါသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ေမွာ္ဘီေထာက္ၾကန္႔ကားဂိတ္တြင္ ေလွာ္ကားဘက္သြားမည့္ ကားမ်ားကိုေစာင့္ေနပါၾကပါသည္။ ပူစူးနွင့္ျပည္ေအးကေတာ့ ဘယ္လိုေနမည္မသိပါ က်ေနာ္ကေတာ့ အေဖအေမ့အသိေတြ အမႀကီး အကိုႀကီးအသိေတြ ျမင္သြားရင္ဒုကၡဘဲဟုေတြးရင္း လြယ္အိပ္ကို ေနာက္ေက်ာဘက္မွေန၍ ုပုဆိုးၾကားထဲ ထည့္ထားပါသည္။ ေမွာ္ဘီေထာက္ၾကန္႔ဂိတ္မႉးကိုဆန္းျမင့္မွာ က်ေနာ့္ကို ဆရာဦးဝင္းျမင့္ညီမွန္းသိပါသည္။ သူ႔သားသမီးေတြသည္ က်ေနာ့္အကိုႀကီး က်ဴရွင္တက္ေနသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမျမင္ေအာင္ ကုကၠိဳပင္ႀကီးအားကြယ္၍ ေလွာ္ကား ကားအလာကိုေစာင့္ေနပါသည္။ ပူစူးက မင္းကလည္း ခတ္တည္တည္ေနစမ္းပါကြာ ဂဏွာမၿငိမ္ရင္ ပိုရိပ္မိကုန္မယ္ လီးလိုဘဲဟု ေငါက္ပါသည္။ ျပည္ေအးကေတာ့ ေအးေဆးပါ။
ေနာက္ေတာ့ ေလွာ္ကားကို ေလွာ္ကားကိုဆိုၿပီး ေဒါ့ဂ်စ္ကားတစင္း ဝင္လာပါသည္။ကားေပၚတက္ၾကပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေလွာ္ကားသာဓုကန္ကို က်ေနာ္တို႔ေရာက္ၾကပါသည္။ ေရကူးၾကပါသည္။
အျပန္လည္းၾကေရာ ကားမရွိသျဖင့္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီး ေထာက္ၾကန္႔အထိျပန္ရပါသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ပါၿပီ။ လမ္းတြင္ ပူစူးက က်ေနာ္မ်က္ေစ့မ်က္နွာ ပ်က္ေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ခ်စ္တူး လုပ္ရဲရင္ခံရဲရမယ္ကြ။ အရိုက္ခံရလည္း ခံလိုက္ကြာ။ ဒါေပမယ့္ အမွန္အတိုင္းေတာ့ေျပာျပလိုက္ မလိမ္နဲ႔ကြဟုေျပာပါသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အရိုက္ခံရပါသည္။ သို႔ေသာ္ မလိမ္ခဲ့ပါ။
ခု ပူစူးရွိေသးလား မရွိေတာ့လားလည္း က်ေနာ္မသိေတာ့ပါ။ က်ေနာ္နွင့္ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခ်ိန္က ေမွာ္ဘီ သေႏၶပင္ သံခ်ပ္ကာနွင့္ယႏၱယားတပ္တြင္ လက္ေမာင္း ၂ ဘက္၌ ပအရာခံဗိုလ္ တံဆိပ္ႀကီးနွင့္ျဖစ္ပါသည္။
ပူစူးသည္ က်ေနာ့္အား လုပ္ရဲခံရဲစိတ္နွင့္ မလိမ္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးသူျဖစ္ပါသည္။

read more

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၅)

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၅) အေဖ ကဖိုးေထာင္ကို နိႈးမရသည့္အဆံုး အေမခသည္ ေစာင္တထည္နွင့္ေခါင္းအံုး သြားယူလာၿပီး အေဖ့ေခါင္းကိုမကာ ေခါင္းအံုးထိုးသြင္းပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာင္ကို ကိုယ္ေပၚလႊားေပးၿပီး ဒန္ဂ်ိဳင့္ေဟာင္းတလံုးကိုလည္း အေဖ့မ်က္နွာနားတြင္ ခ်ေပးပါသည္။ က်ေနာ္က အေမ အဲ့ဒီဂ်ိဳင့္ကဘာလုပ္ဖို႔လဲဟုေမးေတာ့ နင့္အေဖ အန္ခ်င္ရင္ အန္လို႔ရေအာင္ေပါ့ဟုေျပာပါသည္။

ၿပီးေတာ့မွ အေမထမင္းစားဦးမယ္ သားအေဖ့အနားမွာထိုင္ေန၊ သူတကယ္လို႔အန္ရင္ ထူေပးၿပီးေက်ာကို မနာေအာင္ထုထုေပးဟုေျပာၿပီး ခုက က်ေနာ္စားၿပီး ေဆးထားသည့္ဇလံုထဲ ထမင္းၾကမ္းခဲသံုးေလးခဲထည့္ လယ္ပုဇြန္လံုးငါးပိခ်က္ေတြဆမ္း ကန္းစြန္းရြက္ေၾကာ္ ခပ္ထည့္ၿပီး အေဖခ်ိဳးလာသည့္ အတို႔အျမွဳတ္ေတြကို ထမင္းေပၚတင္ရင္း က်ေနာ့္တို႔ အနားလာထိုင္ၿပီး စားပါသည္။

အေမ့ထမင္းစားသံမွာ တျပတ္ျပတ္အသံမည္သျဖင့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမနွစ္မ်ိဳ႔ပါ။ စားေနရင္းတန္းလန္း လက္ေတြကိုလည္း ခနခနစုပ္ပါသည္။ တို႔စရာေတြကို ဝါးသည့္အခါလည္း ဂၽြိဂၽြိ ဂၽြိဂၽြိနွင့္ေနပါသည္။ စားေနရင္း ပါးစပ္ထဲ ထမင္းပလုပ္ပေလာင္းနွင့္ စကားေတြလည္းေျပာပါသည္။ ထမင္းေစ့ေတြထြက္က်ေတာ့ ေကာက္ေကာက္ၿပီး နေခ်းက်ံေျမၾကမ္းခင္းေပၚ ပံုထားပါသည္။ စားေနရင္းက ေဟာ့ေတာ့ဟု အေမဋိတ္သံျပဳပါသည္။ ဘာလဲအေမဟုက်ေနာ္ေမးေတာ့ နင့္အေဖ ၾကြက္ေၾကာ္ေတြ ကုန္ေအာင္ မျမည္းသြားဘူး၊ မွန္းစမ္းဟုဆိုၿပီး ၾကြက္ေၾကာ္ပန္းကန္ကို က်ေနာ့္ကို လွမ္းခိုင္းပါသည္။ ပန္းကန္သည္ က်ေနာ့္နွင့္နီးပါသည္။

က်ေနာ္ ပန္းကန္ကိုေပးလိုက္ေတာ့ ပန္းကန္ထဲ လက္ညွိဳးနွင့္ေမႊေနွာက္ၿပီး အသားအရိုးတြဲဖတ္ေတြကို တၾကပ္ၾကြပ္ကိုက္လိုက္ သူ႔ဇလံုေဇာင္း တေနရာတြင္ အရိုးေလးေတြ ေထြးထုတ္လိုက္နွင့္ အားရပါးရ စားေနပါသည္။ ဒါလယ္ၾကြက္ေတြသားရဲ့၊ အရမ္းသန္႔တယ္၊ စပါးေပၚခ်ိန္ဆို စားလို႔သိပ္ေကာင္းတာဟုေျပာပါသည္။ စားေနရင္း သား ပါးစပ္ဟဟုေျပာေတာ့ က်ေနာ္လည္း အလိုလို ဟေပးမိလိုက္ပါသည္။ အဲ့ဒါ အသည္းဖတ္ေလး၊ ၾကြက္မွာ အသည္းနဲ႔ေခါင္းက အဆိမ့္ဆံုးဟုေျပာရင္း က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲ ၾကြက္အသည္းကို ခြံ႔ေပးပါသည္။

က်ေနာ္သည္ ထိုအခ်ိန္က ၾကြက္ဆိုသည္မွာ စားရေကာင္းမွန္း မသိသည့္အျပင္ ရြံစရာအေကာင္ ေရာဂါေတြသယ္လာသည့္အေကာင္ဟုသာ သိေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေမခြံ႔ေၾကြးသည့္ ၾကြက္အသည္းမွာ တကယ့္ကိုေကာင္းပါသည္။ ဆိမ့္ေနပါသည္။ ၿမိဳခ်ရမွာပင္ သေျမာစရာေကာင္းပါသည္။ အမဲအသည္းတို႔ ၾကက္အသည္းတို႔ထက္ ပိုဆိမ့္ပါသည္။

ခနေနေတာ့ ေနဦး ေၾကာင္အိမ္ထဲ လက္က်န္ရွိေသးလားမသိဘူးဟုေျပာရင္း ထမင္းဇလံုကို က်ေနာ့္ေဘးခ်ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ထသြားပါသည္။ ေၾကြရည္သုတ္ပန္းကန္ျပားတခ်ပ္နွင့္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ငါ့သားကံေကာင္းတယ္ ေခါင္းမွ ၂ လံုးေတာင္က်န္ေသးတယ္ဟုေျပာၿပီး က်ေနာ့္ကိုတလံုးေပးပါသည္။ ၾကြက္သြားေတြက ေရွ႔ကို ခတ္ေငါေငါျပဴထြက္ေနၿပီး ေခါင္းကေတာ့ ေျပာင္ေခ်ာေနပါသည္။ က်ေနာ္ ၾကည့္ရင္းရြံသလို ေၾကာက္သလိုလည္းျဖစ္ပါသည္။ ပ်ိဳ႔လည္း ပ်ိဳ႔ခ်င္လာပါသည္။ ၾကြက္ေခါင္းတြင္ နားရြက္ေတြမရွိပါ။ ပံုၾကည့္ရသည္မွာ အေရဆုတ္ၿပီး ေၾကာ္ခ်က္ကို ေျခာက္ေနေအာင္္ ခ်က္ထားပံုရပါသည္။
က်ေနာ္လည္း ၾကြက္ေခါင္းကိုင္ၿပီး ဘယ္လိုစားရမွန္းမသိ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ အေမက သူ႔ Quota ၾကြက္ဦးေနွာက္ကို ျပြတ္ျပြတ္ ျပြတ္ျပြတ္နွင့္ စုပ္ၿပီးရံုမက ဂုတ္ပိုးသားေလးကိုပါ စားေနပါၿပီ။ စားရင္း က်ေနာ့္ မၾကည့္ပဲ ဦးေနွာက္ကို အရင္စုပ္၊ သားက လူငယ္ဆိုေတာ့ သြားေကာင္းတယ္ ၿပီးရင္ ေခါင္းကိုဝါး အရည္စုပ္ၿပီး အရိုးဖတ္အေၾကေတြကို ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္၊ အေမတို႔ကေတာ့ မဝါးနိုင္ေတာ့ဘူးဟုေျပာေတာ့ အေမ ဦးေနွာက္ကို ဘယ္လိုစုပ္ရတာလဲဆိုေတာ့ အာ ငါ့သားကလည္းဟုေျပာၿပီး ဒီမွာေတြ႔လား ဒီေနရာမွာ ပါးစပ္ကိုေတ့လိုက္၊ ၿပီးရင္ အသားကုန္ စုပ္လိုက္၊ ပါးစပ္ထဲကို ျဗြတ္ကနဲဝင္လာလိမ့္မယ္ဟုေျပာရင္း ၾကြက္ေနာက္ေစ့ေနရာကို ျပပါသည္။ ေနာက္ေစ့ေနရာေလးမွာ အုတ္ခြံကို ဟက္ထားတာေတြ႔ရပါသည္။

ဒါနွင့္ က်ေနာ္လည္း သူေျပာသလို စုပ္ထည့္လိုက္ရာ ၾကြက္ဦးေနွာက္ေတြက က်ေနာ့္လည္မ်ိဳထဲအထိေရာက္သြားၿပီး ေလျပြန္တြင္းဝင္ကာ တဟြတ္ဟြတ္ သီးပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္ ေထြးထုပ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ အေမက ပ်ာပ်ာသလဲနွင့္ အေဖ့ေရဂ်ိဳင့္ကိုယူၿပီး သား ပလုပ္က်င္းလိုက္ ဒီထဲေတြးထုပ္လိုက္ဆိုကာ ခုန အေဖအန္ဖို႔ခ်ထားသည့္ ဒန္ဂ်ိဳင့္ကို ေပးပါသည္။ အခံရအေတာ္ခက္ပါသည္။ ခ်က္ထားတာကလည္း ၾကြက္ေခ်ာက္စပ္ဆိုေတ့ လူလည္း မ်က္ရည္ေတြက် နွပ္ရည္ေတြက်နွင့္ျဖစ္ေနပါသည္။

ေနာက္ဆို အေမ ၾကြက္ေခါင္းခြဲၿပီး ဦးေနွာက္ထုပ္ေပးမယ္၊ သားက စားမွမစားတတ္ေသးတာဟုေျပာရင္း ကဲကဲ ဆက္မစားနဲ႔ေတာ့ဟုေျပာရင္း သူ႔စားလက္စကိုလည္း လက္စသိမ္းပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေဖ ကဖိုးေထာင္ဆီက မိခ မိခ ဟု အသံထြက္လာပါသည္။ မ်က္လံုးေတြေတာ့ မပြင့္ပါ။ (ဆက္ပါဦးမည္)

read more

မံႈႀကီး (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

မံႈႀကီးတင္ညြန္ု႔သည္ ဒုတပ္ၾကပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဂ််ဳတီ ရွိရွိ မရွိရွိမူးေနတတ္ပါသည္။ ေရွ႔တန္းဆိုလည္းႀကိဳက္သည့္အတန္းပို႔ပို႔ ေအးေဆးသြားပါသည္။ သတၱိေကာင္းသည့္ စစ္သားေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္လ်င္လည္း တပ္မႉးကစ ဘယ္မေအလိုးမွ လူမထင္သူျဖစ္ပါသည္။

တရက္က်ေနာ့္ကို ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ငါ့အခန္းထဲ ညေနၾကလာခဲ့ အရက္တလံုးေတာ့ ဆြဲလာခဲ့ဟု ေခၚပါသည္။ က်ေနာ္တို႔လူပ်ိဳရိပ္သာတြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားမရွိိပါ။ သူတို႔ေနသည္ မယ္ဇယ္ပင္ႀကီးေအာက္က တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးေတြေနသည့္ အေဆာင္တြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားရွိပါသည္။ သူသည္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအေဆာင္ေဆာင္တြင္ေနခြင့္ တပ္မႉးက သူ႔ကိုေပးထားပါသည္။ 

က်ေနာ္ညေနေစာင္းတြင္ ရွမ္းအရက္တလံုးဆြဲၿပီး သူ႔အခန္းသြားပါသည္။ အခန္းသည္ ရႈပ္ပြနံေစာ္ေနပါသည္။ ေရအိုးတအိုးေတာ့ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ဝင္လာေတာ့ သူ ကတုန္ကယင္နွင့္ တခုခု စားစရာေတြ လုပ္ေနပါသည္။ ဆရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ က်ေနာ္လည္း ကူူလုပ္ေပးမယ္ေလဆိုေတာ့ ကၽြတ္ မင္းဟာမင္းထိုင္းေနစမ္း ငါ မန္က်ည္းရြက္သုတ္ေနတာ ပုဇြန္ငါးပိကေတာ့ အစိမ္းအတိုင္းဘဲ မင္း အရက္ပါလားတဲ့။ ပါတယ္ဆရာ က်ေနာ္ တခုခုထြက္ဝယ္ရမလား ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးေပါ့ဆို႔ ေဟ့ေကာင္ ငါဒီမွာ သုတ္ေနတယ္ေလ ဘာမွထြက္မဝယ္နဲ႔ မင္း သူမ်ား ေသနတ္ပစ္ခံရၿပီးေသလိမ့္မယ့္ စစ္သားဟာစစ္သားလိုေနကြ ေသနတ္မပါဘဲအျပင္ထြက္ရင္ မသာေပၚလိမ့္မယ္ အရပ္သားလိုေနရင္ မသာ ခနေလးနဲ႔ေပၚလိမ့္မယ္ေျပာၿပီး ထိုတေန႔ကို မန္က်ီးရြက္သုတ္နွင့္ ရွမ္းအရက္နွင့္ ဆရာတင္ညြန္႔နွင့္ ေသာက္ခဲ့ျမည္းခဲ့ပါသည္။

ေနာက္နွပတ္ေလာက္အၾကာမွာ သူ တပ္မ ၉၉ က တပ္ရင္း ၁ဝ၉ နွင့္ေရွ႔တန္းပါသြားပါသည္။ တိုက္ပြဲက်သြားပါသည္။ က်ေနာ္လည္း မန္က်ည္းပင္ေတြျမင္တိုင္း သူ႔အား သတိရေနပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ စစ္သားေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ စစ္သားဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ရင္းေသရင္ေသ မေသရင္ အက်ိဳးအျပတ္ဒုကိၡဘဝနွင့္ နိဌိတံပါသည္။

တရက္သား ၂ ေယာက္လံုး ဂ်ဴတီဖရီးသျဖင့္ က်ေနာ္ မံႈႀကီးတင္ညြန္႔(ဒုတပ္ၾကပ္တင္ညြန္႔)အခန္းဘက္ ကြတ္ခိုင္ဘက္ကထြက္သည့္ ေျပာင္းအရက္ကေလးတလံုး ေဆးေပါ့လိပ္ေလး ေလးငါးလိပ္နွင့္ ေရာက္လာပါသည္။ က်ေနာ္က ဆရာတင္ညြန္႔ဟု အသံျပဳေတာ့ လာေလကြာဝင္ေလဟုေျပာၿပီး ယိုင္တီးယိုင္တိုင္နွင့္ တံခါးထဖြင့္ေပးပါသည္။ သူ႔စစ္ျခင္ေထာင္မွာ ျခင္မေထာင္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ စုတ္ျပတ္ေနပါၿပီ။ သူ႔စစ္ေစာင္မွာလည္း စစ္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပါ့။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သူ႔ဟာနွင့္သူ ျပည့္စံုေနသူျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဆရာက ကြြဲေနပါၿပီ။ ေရွာက္ရြက္ေတြနိုင္းခ်င္းနွင့္ နွဘတ္ခ်ဥ္(နွမ္းဖတ္ခ်ဥ္)ကို တို႔ကာတို႔ကာ ကေလာ္ကာကေလာ္ကာနွင့္ က်ေနာ္တို႔ ေထြးညိဳဟုဆိုသည့္သံုးက်ပ္တန္ ေတာအရက္နွင့္ ျပည့္စံုေနပါၿပီ။ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆရာ ကြတ္ခိုင္ဘက္က ေမ်ာက္ေသြးအရက္တလံုးရလာလို႔ အဲ့ဒါလာပို႔တာဟုေျပာေတာ့ အာ့ဆိုလည္း ခ် ခ်တာေပါ့ကြာဟုေျပာၿပီး သူ႔ နဘတ္ခ်ဥ္သုတ္အျမည္းကို ပြဲေတာ္တည္ကာ သူ႔သစ္သားကုတင္ေလးေပၚျပန္လွဲကာ နွပ္ေနပါသည္။

က်ေနာ္က အဘေဆာင္းဆိုင္က ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလး သြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုကာ စက္ဘီးနင္းထြက္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ခ်ဥ္ငံစပ္ေလးလုပ္ခဲ့တဲ့။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္တပြဲ လဘက္ခ်ဥ္စပ္တပြဲနွင့္ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဆရာက ေမွာက္ေနပါၿပီ။ အတင္းႏိႈးနွက္ၿပီး ေရေလးဘာေလးရိုက္မွ ဂုတ္ပိုးအုပ္လိုက္မွ အင္းအင္းအဲအဲနွင့္ထလာပါသည္။ ဒီမွာၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ ဒီမွာ လဘက္ဂ်င္းၾကက္သြန္ျဖဴခ်ဥ္စပ္ဆိုေတာ့ သူ ထလာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အရက္ေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္ ႏြားငတ္ေရက်လို ဆက္တိုက္ေသာက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဟ့ေကာင္ စစ္မွာ မတရားေတြတရားတာေတြ ဘာမွမရွိဘူး။ စစ္သားအလုပ္က သူဝင္တိုက္ေနတဲ့ဘက္က တိုက္ဖို႔ဘဲ။ မင္း မတရားဘူးထင္ရင္ မတိုက္နဲ႔ေပါ့ကြ စစ္ေျပးလုပ္ေပါ့ကြ။ တရားေသာစစ္တို႔ မတရားေသာစစ္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေျပာၾကလိမ့္မယ့္။ တို႔က စစ္သား စစ္တိုက္ဖို႔ဘဲ ဟုေျပာက ျပန္ေမွာက္သြားပါသည္။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလးပင္ မစားနိုင္ပါ။

read more

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၄) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၄)
က်ေနာ္လည္း အေဖ့ ကြန္ေဘးတြင္ထိုင္ရင္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္လာပါသည္။ ဗိုက္ကလည္းဆာလာပါသည္ ဒါနွင့္ အေဖ က်ေနာ္ဗိုက္ဆာတယ္ ထမင္းစားခ်င္တယ္ဟုေျပာေတာ့ ဟာ ငါ့သားႀကီးရာ စားရမွာေပါ့ ေဖႀကီးလုပ္ေပးမယ္ဟုေျပာၿပီး ဒယီးဒယိုင္နွင့္ထကာ စတီးလ္ဇလံုတလံုးကိုဆြဲကာ ထမင္းအိုးထဲကထမင္းေတြခူးခပ္ သူေျပာသည့္ လယ္ပုဇြန္လံုးခ်က္ေတြေကာ္ထည့္ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ေတြခပ္ထည့္ၿပီး ေရာ့စားသားႀကီး ေဖႀကီးငါးပိေထာင္း ေထာင္္းေပးဦးမည္ဟု ယိုင္တီးယိုင္တိုင္နွင့္ေျပာပါသည္။

ေၾကာင္ေတြကလည္း တေညာင္ေညာင္နွင့္ တခ်ိန္လံုးအိမ္လံုး ပြက္ေနပါသည္။ ေခြး ၃ ေကာင္ကလည္း တဲထဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ေၾကာင္ေတြကိုရန္ရွာလိုက္နွင့္ ဆူညံပြက္ေနပါသည္။ အေဖ ၾကြက္ခ်က္ေကၽြးမယ္ဟုမယ္ဆိုၿပီး ထလိုက္ေတာ့မွ ပစ္လဲက်သြားပါသည္။ သူ႔ဟာသူလည္း ငါးပိေထာင္းလား ၾကြက္လား သြဲကြဲပံုမရေတာ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေဖ ကဖိုးေထာင္သည္ ေနာက္ေခ်းႀကံ (ႏြားေခ်းႀကံ) ခင္းထားသည့္ေျမအခင္းေပၚေမွာက္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ္က အေဖအေဖ ဟုေခၚေတာ့ ေဟ ေဟ ဟုသာ ထူးနိုင္ပါေတာ့သည္။

က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိသျဖင့္ ေရတြင္းဘက္ေျပးၿပီး အေမအေမ အေဖလဲက်သြားတယ္ဟု သြားေအာ္ေျပာပါသည္။ ေခါင္းေတြဘာေတြကြဲေသးလား လူေလး ဟု ေမးပါသည္။ မကြဲဘူးထင္တယ္အေမဟု ေအးမကြဲရင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မင္း သြား အိမ္ထဲမွာေန၊ အေမေရခ်ိဳးေလွ်ာ္ဖြပ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ထမိန္ရင္လွ်ားျပင္ဝတ္ရင္းေျပာပါသည္။

ဒါနွင့္က်ေနာ္လည္း တဲထဲျပန္ဝင္လာပါသည္။ အေဖ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကမို႔ အေမ့အတြက္ ရိုးတာေနပံုရပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဇလံုထဲက ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ လယ္ပုဇြန္လံုးငါးပိခ်က္ကို နယ္ကာဖတ္ကာစားရင္္း မဝသျဖင့္ ထမင္းလည္းထပ္ထည့္ ငါးပိခ်က္လည္းထပ္ဆမ္းကာ အေဖလဲက်ေနသည့္ေနရာအနားတြင္ ထိုင္စားပါသည္။ အေဖ့ပါးစပ္က ဘာေတြမွန္းလည္းမသိေတြ ေရရြတ္ေနပါသည္။ ပက္လက္လန္လိုက္ ေမွာက္ခံုျဖစ္သြားလိုက္ ေဘးေစာင္းသြားလိုက္နွင့္ အၿငိမ္မေနနိုင္ျဖစ္ေနပံုရပါသည္။
က်ေနာ္လည္း ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ဇလံုကို အင္တံုႀကီးထဲနွစ္ အင္တံုနႈတ္ခမ္းေပၚေတြ႔သည္ ေရပတ္ဝတ္ႏွင့္တိုက္ပါသည္။ ပန္းကန္ေဆးဆပ္ျပာေတာ့ မေတြ႔ပါ။

ခနေနေတာ့ အေမ ေလွ်ာ္ၿပီးသားအဝတ္ေတြႏွင့္ တဲထဲ ျပန္ဝင္လာပါသည္။ သားေက်ာင္းဝတ္စံုလည္း အေမေလွ်ာ္ခဲ့တယ္။ ခနေနမွ ထုတ္လွန္းမယ္ဟုေျပာရင္း ကဖိုးေထာင္ ကဖိုးေထာင္ဟု ေလးငါးခြန္းေခၚေသာ္လည္း အေဖကား ျပန္မထူးနိုင္ေတာ့။ တေခါေခါနွင့္ပင္ ေဟာက္ေနပါေသးသည္။
အရက္သာမေသာက္ရင္ဟာ သူေတာ္ေကာင္းပဲ သားရဲ့။ သူတျခားဘာမွလုပ္ဘူး။ ကြန္ပစ္တယ္ ငါးေထာင္တယ္ နို့ညွစ္ေရာင္းတယ္။ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ မတရားမလုပ္ဘူး။ သူမ်ားက ဖိနပ္ေတာင္းရင္ အက်ႌေရာ ေခါင္းေပါင္းတဘက္ေရာ ခၽြတ္ေပးခဲ့တာ။ အေမ့အေပၚလည္း သစၥာရွိရွာတယ္ဟုေျပာရင္း အေဖ့ကိုၾကည့္ကာ မ်က္ရည္ေတြ လည္ေနပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဘာလို႔မွန္းမသိ ရင္ထဲနင့္ၿပီး ငိုခ်င္လာပါသည္။
(ဆက္ပါဦးမည္)

read more

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၃)

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၃)
တဲႀကီးဆီျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚခ က ကဖိုးေထာင္ သားကိုဖင္တံုးလံုးျပန္ေခၚရသလားဟု ဆူပါသည္။ မိန္းမရာ သူက ခေလးဘဲဟာျပန္ေျပာေတာ့ ေဒၚခက ခေလးမဟုတ္ဘူးရွတ္တတ္ေနၿပီ လူပ်ိဴေပါက္ေလ ကဖိုးေထာင္ဟုု ေျပာၿပီး က်ေနာ့္အား လာ သား အေဖ့အဝတ္အစားေတြရွိတယ္ အေမလဲေပးမယ္ဟုေျပာကာ တဲေနာက္ခန္းထဲေခၚကာ လဲေပးပါသည္။

ပုဆိုးကြင္းက်ယ္ႀကီးနွင့္ စြပ္က်ယ္လက္စကႀကီးနွင့္ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ တခါမွမဝတ္ဖူးသည့္ အဝတ္အစားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အနံ႔ေတြ႔ကလည္း လူႀကီးေစာ္နံသလိုျဖစ္ေနပါသည္။ ဘယ္တုန္းထဲကရထားမွန္းမသိသည့္ ဝိုင္အိုလက္ေပါင္ဒါေတြလည္း လူးေပးပါသည္။ က်ေနာ္က ေဒၚေလး အဲ့ဒီေပါင္ဒါေတြက ကေလးေတြလိမ္းရတာေလ က်ေန္ာက ခေလးမွမဟုတ္တာဆိုေတာ့ မင္းက ခေလးဘဲ ဒို႔မလည္းလိမ္းေပးစရာက ဘာမွမရွိဘူး ၿပီးေတာ့ မင္းကရန္ကုန္သားေလဟုေျပာၿပီး ထိုဝိုင္အိုလက္ေပါင္ဒါေတြလူးေပးပါသည္။ 

သား ဘာစားခ်င္သလဲေျပာ ေဒၚေလးခ်က္ေကၽြးမည္ဟုေျပာခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ သူ႔ကို အေမဟုေခၚခ်င္စိတ္ေပါက္လာပါသည္။ ဒါနဲ႔ အေမ အေဖတို႔စရာေတြခူးလာတယ္ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ သားရယ္သားရယ္ဟုေခၚၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကိုပြတ္ေပးပါသည္။ သူ႔ကိုယ္အနံ႔မွာ ေခၽြးေစာ္ေတြနံေစာ္ေနပါသည္။ ခနေလးေလးေနေတာ့မွ အေမ ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္ နင့္အေဖနဲ႔စကားေျပာေနနွင့္ဆိုကာ ထမိန္အပိုအကႌ်ပိုေတြယူကာေရတြင္းဘက္ ထြက္သြားပါသည္။ 

က်ေနာ္လည္း အျပင္ခန္း ျပန္ထြက္လာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေဖဦးဖိုးေထာင္သည္ အေတာ္ေလးမူးေနပါၿပီ။ ကြန္ကေတာ့ အထိုးမပ်က္ပါ။ က်ေနာ့္ေတြ႔ေတာ့ လာ သားႀကီးထိုင္။ မင့္အေမ ဘာေတြေျပာေနတာလဲဟု မူးသံႀကီးနွင့္ေမးပါသည္။ ဘာမွမဟုတ္ဘူးအေဖ အဲ့လိုဘဲဟုေျဖေတာ့ မင္း ေလွေလွာ္တတ္လားဟုေမးပါသည္ ေလွာ္တတ္တယ္အေဖ ေရလည္းကူးတတ္တယ္ဟု ျပန္ေျဖေတာ့ ေကာင္းကြာကြက္တိဘဲဟုေျပာၿပီး မင္းမစားတာဘာရွိလဲဟု မူးသံႀကီးနွင့္ေမးပါသည္။ 

က်ေနာ္က ေနာက္ခ်င္သျဖင့္ ေရသားဆိုလ်င္ သေဘၤာတို႔ ေလွတို႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္တို႔ မစားေၾကာင္း၊ ကုန္းသားဆိုလ်င္ ေမာ္ေတာ္ကားတို႔ ကရိန္းတို႔မစားေၾကာင္း၊ ေဝဟင္သားဆိုလ်င္ ေလယဥ္ပ်ံတို႔ ရဟတ္ယဥ္တို႔မစားေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဟားဟားဟားဟားနဲ႔ရယ္ရင္း ငါ့သားအရင္းဘဲျဖစ္လိုက္ပါေတာ့ကြာဆိုၿပီး အရက္ေသာက္ျပန္ပါသည္ ၾကြက္ေၾကာ္ျမည္းျပန္ပါသည္။ (ဆက္ပါဦးမည္)

read more

ကညႊတ္ကြင္အိမ္ေျပး (၂) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ကညႊတ္ကြင္အိမ္ေျပး (၂)
က်ေနာ္လည္း ေဒၚခေနာက္မွ ခတ္ရိုရို႔ေလးအထဲဝင္လိုက္လာပါသည္။ ကဖိုးေထာင္ ဒီမွာ အရက္တလံုးဝယ္လာတယ္ သားတေယာက္လည္း ရလာတယ္ဟုေျပာၿပီး အရက္ပုလင္းကိုခ်ေပးရင္ က်ေနာ့္ကို ေမးနွစ္ခ်က္ ဆတ္ျပပါသည္။ သေဘာက သူသင္ထားသလိုအေဖလို႔ေခၚလိုက္ေခၚလိုက္ ဟူသည့္အနက္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကြန္ကို သဲႀကီးမဲႀကီးထိုးေနသည့္ ဦးဖိုးေထာင္က သည္ေတာ့မွ တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ဟား ငါ့ေကာင္က လူေခ်ာဘဲ။ နံမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ၊ ဘယ္ကေနဘယ္လို ဒီကိုေရာက္လာတာလဲေတြေမးရင္း က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျဖရေသးခင္ မိခေရ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေၾကာ္ပန္းကန္ရွိတယ္ဟ ယူခဲ့ပါဦး ၿပီးေတာ့ အၾကမ္းကန္လံုးတလံုးနဲ႔ ေရလည္း တဖလားေလာက္ဆြဲခဲ့ပါဟု လွမ္းေအာ္ပါသည္။

က်ေနာ့္နံမည္မ်ိဳးျမင့္ပါ ရန္ကုန္ကပါ၊ ေက်ာင္းေျပးတာေတြမ်ားၿပီး အိမ္မျပန္ရဲတာနဲ႔ အိမ္ေျပးလာတာပါ၊ ဒီေရာက္ေတာ့ ဆင္းခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ ကားေပၚကဆင္းလာတာပါ၊ ဗိုက္ဆာေနတာလည္းပါပါတယ္၊ ဖိနပ္သဲႀကိဳးကလည္း သူမ်ား ေနာက္ကတက္နင္းလို႔ျပတ္သြားတာလည္း ပါပါတယ္၊ အဲ့ဒါ ေဈးနားမွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ရပ္ေနတုန္း ေဒၚေလးနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ဒီေရာက္လာတာပါ အေဖ၊ ဆိုေတာ့ ေဟ..မင္း ငါ့ကို အေဖေခၚတယ္ဟုတ္လားဆိုၿပီး ေရွ႔ကိုဖင္နည္းနည္းေရႊ႔ၿပီး တက္လာပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚခကလည္း ၾကြက္ေၾကာ္ပန္းကန္ ေရဖန္တေဂါင္း ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္တလံုး လာခ်ပါသည္။ ကဖိုးေထာင္ သားက လူေခ်ာေနာ္ ကုလားဆင္ေလး ဒို႔ေမြးစားလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ဟု ဆိုပါသည္။ ေအးဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေဖအေမဘယ္္သူလဲ ဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ အဲ့ဒါေတြေတာ့ သိဖို႔လိုတယ္။ ေတာ္ၾကာေန ရံုးေရာက္ဂတ္ေရာက္ေတြ ေရာက္ကုန္မွခက္မယ္ဟုေျပာၿပီး အရက္ငွဲ႔ပါသည္။

၂ ခြက္ဆက္တိုက္ေမာ့ၿပီးမွ ေနဦး ေနာက္မွ ေျပာၾကတာေပါ့ မင္းကိုယ္က နံေနတယ္၊ လာမင္းနဲ့ငါ ေရသြားခ်ိဳးမယ္ သား ဟုဆိုကာ ၿခံအစပ္ကေရတြင္းဆီေခၚသြားပါသည္။ က်ေနာ့္တြင္ ခါးဝတ္ခါးစားသာပါပါသည္။ ေရလဲပုဆိုးလည္း မပါပါ။ ခ်ိဳးလ်င္ ဘယ္လိုခ်ိဳးရပါ့မလဲေတြးေနတုန္း ဦးဖိုးေထာင္က သား အဝတ္အစားေတြခၽြတ္ဟု ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ႀကီးေျပာသလို က်ေနာ့္အကႌ်ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ေပးပါသည္။ အကုန္သာ ခၽြတ္ခ်လိုက္ကြ မရွက္နဲ႔ဟုေျပာပါသည္။ သူ႔အသံတြင္ ဖခင္ရင္းတေယာက္၏ၾကင္နာမႈပါေနသလို ခံစားရပါသည္။ ဒါနွင့္ က်ေနာ္လည္း ကိုယ္လံုးတီး ခၽြတ္ခ််လိုက္ပါသည္။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္မို႔ ရွက္ရေကာင္းမွန္းသိေသာ္လည္း တျခားလည္းေရြးခ်ယ္စရာမရွိ သူ႔၏ဖခင္ဆန္ေသာအျပဳအမူေၾကာင့္လည္း စိတ္ကအလိုလို မျငင္းေတာ့ဘဲ အကုန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ့္ ေဂြးေငါက္ေတာက္ေလးကိုျမင္ေတာ့ အဟား မင္းက မြတ္စလင္မ္ကိုးဟုေျပာၿပီး ေရငင္ပါသည္။

တပံုးသူေလာင္း တပံုးက်ေနာ့္ေလာင္းေပးနွင့္ တေယာက္ ၃ ပံုးေလာက္ရွိေတာ့ ဆင္ခ်ီးတံုးဆပ္ျပာအမဲႀကီးနွင့္ သူလည္းတိုက္ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးလည္းတိုက္ေပး ေခ်းတြန္းေပးပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ တေယာက္ ဆယ္ပံုးေလာက္ခ်ိဳးၾကပါသည္။ ေရတပံုး က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚေလာင္းတိုင္း ေခ်းတြန္းကြသားရ ဖင္ၾကားေပါင္ၾကား ခ်ိဳင္းၾကားေတြကိုေသခ်ာပြတ္ အဲ့ေနရာေနမွာဆပ္ျပာမစင္ရင္ ယားနာဘုေတြ ထြက္တတ္ဟုေျပာပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးသြားေတာ့ ခနေလး သား ဒီမွာေနဦး အေဖ အတို႔အျမွဳတ္ေလး နည္းနည္းခူးလိုက္ဦးမယ္ဆိုကာ က်ေနာ့္အား ဖင္တံုးလံုးထားၿပီး ဟိုးၿခံအစပ္က ကန္ေလးနားသြားၿပီး ဉာဏ္ညြန္႔ေတြ ကနေဖါ့ေတြ လယ္ကန္းစြန္းအရိုးနီအညြန္႔ေလးေတြ ကညွိဳ႔ေတြ သြားခ်ိဳးပါသည္။ လက္ ၂ ဆုပ္အျပည့္နွင့္ျပန္ ေပါက္ခ်လာၿပီး ေရတပံုးငင္ကာ စင္ေဆာင္ေဆးပါသည္။ ပါးစပ္ကလည္း ဒီေကာင္ေတြက အစိမ္းတို႔မွေကာင္းတာ သားရ။ ဒါေပမယ့္ ေရမစင္ရင္ ဝမ္းကိုက္တတ္တယ္။ အိမ္မွာ လယ္ပုဇြန္လံုးငါးပိခ်က္လည္း အေဖခ်က္ထားတာရွိတယ္ဟုေျပာပါသည္။

က်ေနာ္က အေဖ က်ေနာ္ ဒီအတိုင္းျပန္သြားရမွာလားဟု ငယ္ပါကိုလက္ျဖင့္အုပ္ရင္းေမးေတာ့ ေအး ဒီအတိုင္းလာခဲ့။ အိမ္မွာဘယ္သူရွိတာလိုက္လို႔ မင့္အေမနဲ႔အေဖဘဲရွိတာ၊ အိမ္ထဲေရာက္မွ အေဖ့အကႌ်ပုဆိုးေတြ ထုတ္ဝတ္တာေပါ့၊ မင့္ ဟာေတြေတာ့ဒီမွာဘဲထားခဲ့ မင့္အေမ ေတာ္ၾကာေန ေရလာခ်ိဳးေတာ့ ေလွ်ာ္လိမ့္မယ္ဟုေျပာၿပီး က်ေနာ္တို႔ တို႔စရာေတြနွင့္ တဲႀကီးဆီျပန္လာခဲ့ပါသည္။ (ဆက္ပါဦးမည္)

read more

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၁) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး (၁)ေဒၚခသည္ ကညႊတ္ကြင္းတြင္ေနပါသည္။ ကညႊတ္ကြင္းသည္ သခင္သန္းထြန္း၏ ခ်က္ျမဳတ္ေျမျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခနွင့္သခင္သန္းထြန္း ဘာအဆက္အစပ္မွမရွိသလို က်ေနာ္နွင့္ေဒၚခလည္း ဘာေသြးသားမွမေတာ္စပ္ပါ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ အိမ္ေျပးဘဝနွင့္ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဟင္းရြက္ကန္စြန္းဗန္းႀကီး ေခါင္းေပၚတင္ကာ အသီးအရြက္စံုရမယ္ အသီးအရြက္စံုရွင့္ဟုေအာ္ရင္း က်ေနာ့္နားေရာက္လာေတာ့ ငါ့သားကေက်ာင္းသားလား ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲဟု ေမးပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ့္လက္ထဲ ပိုက္ဆံငါးမူးေလာက္ပဲ ရွိပါေတာ့သည္။ ဖိနပ္ကလည္း ျပတ္ေနပါသည္။ ဗိုက္ကလည္း အေတာ့္ကိုဆာေနပါသည္။ ေဒၚေလး က်ေနာ္ ရန္ကုန္ကပါ အိမ္ေျပးလာတာ ဒီကေက်ာင္းသား မဟုတ္ပါဘူးဆိုေတာ့ ဟယ္ ဒါဆိုလာ ေဒၚေလး ထမင္းဘဲဥဟင္း လိုက္ေကၽြးမယ္ဆိုၿပီး ေဈးစပ္နားေခၚသြားပါသည္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေဟ့ မယ္မွ်င္း ဒါငါ့တူ ရန္ကုန္က ဒီကိုအလည္လာတာ အဲ့ဒါဘဲဥခ်ဥ္ေရနဲ႔ ထမင္းတပြဲထည့္ေပးလိုက္၊ ငါ အခုျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါသည္။ 

က်ေနာ္လည္းစိတ္ပူပူနွင့္ တဝႀကံဳးပါေတာ့သည္။ ငါးပိရည္က်ိဳတို႔စရာေတြကလည္း တပံုႀကီးပါပါသည္။ လိုက္ပြဲပါေတာင္းပါေသးသည္။ ခနေနေတာ့ ေဒၚချပန္ေရာက္လာပါသည္။ ထမင္းဖိုး တက်ပ္ခြဲရွင္းၿပီးေတာ့ သူ႔ ေဘးလြယ္လိပ္ေလးထဲမွ လက္ဝါးတံဆိပ္ ေရာ္ဘာဖိနပ္အသစ္ေလးပါ ထုပ္ေပးပါသည္။ က်ေနာ္ဝမ္းသာ၍ ငိုမိပါသည္။ ၿပီးေတာ့မွ တိတ္တိတ္ လာ ေဒၚေလးေနာက္လိုက္ခဲ့ ေနာက္ တပတ္ေလာက္ပတ္လိုက္ရင္ ဒါေတြကုန္ၿပီဆိုကာ သူ႔ ကုန္စိမ္းဗန္းႀကီးကို ထိုးျပပါသည္။ ဒါနွင့္ က်ေနာ္လည္း သူ႔ေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ကာ ရပ္ကြက္တပတ္ပတ္ေတာ့ သူေျပာသလိုဘဲ အကုန္ကုန္ပါသည္။ ပိုက္ဆံတြက္ၾကည့္ေတာ့ ဆယ့္ရွစ္က်ပ္ေလာက္ ရသည္ဟုထင္ပါသည္။ ျပန္ၾကမယ္ ဟင္းစားေလး နည္းနည္းဝင္ဝယ္မယ္ဆိုကာ ေဈးထဲဝင္ၿပီး ငါးနုသန္းေလး သံုးေလးေကာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလး ၂လံုး ၃လံုးဝယ္ၿပီး ျပန္လာၾကပါသည္။ 

လမ္းတဝက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ တခါမွမျမင္ဖူးသည့္ သူေယာက္်ားအား နင့္ဦးေလးအတြက္ ခ်က္အရက္ေလးတလံုးဝယ္ရမယ္။ ခမ်ာပင္ပမ္းရွာတယ္ဟုေျပာကာ အရက္ပုန္းဆိုင္ေလးမွ ေတာအရက္တလံုး ဝယ္ပါသည္။ ဆိုင္ရွင္ မ်က္စိေစြေစာင္းေစာင္းနွင့္လူက ေဒၚခ ပုလင္းခြံေတာ့ ျပန္လာေပးဦးေနာ္ဆိုေတာ့ ဟဲ့ ငါျပန္လာမေပးတာမ်ားရွိဖူးလားဟု ျပန္ေငါက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ လာ သား သြားၾကမယ္ဆိုၿပီး ဗန္းႀကီးတဖက္ ပုလင္းတဘက္နွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာပါသည္။ အိမ္မွာ ေျမစိုက္ တဲအႀကီးႀကီးတလံုးျဖစ္ပါသည္။ ႏြားသံုးေကာင္ကိုလည္း ထိုတဲႀကီး၏အစြန္းဘက္တြင္ ေကာက္ရိုးေတြ စားေနတာေတြ႔ရပါသည္။ သား ဒါ ေဒၚေလးတို႔အိမ္ဘဲ။ အထဲမွာ ဦးေလးရွိတယ္ ကြန္ ထိုးေနတယ္။ ေဒၚေလးတို႔မွာ သားသမီးမရွိဘူး။ ဦးေလးကိုေတြ႔ရင္ အေဖလို႔သာေခၚလိုက္ၾကားလားဟုေျပာပါသည္။ (ဆက္ပါဦးမည္)

read more