မံႈႀကီးတင္ညြန္ု႔သည္ ဒုတပ္ၾကပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဂ််ဳတီ ရွိရွိ
မရွိရွိမူးေနတတ္ပါသည္။ ေရွ႔တန္းဆိုလည္းႀကိဳက္သည့္အတန္းပို႔ပို႔
ေအးေဆးသြားပါသည္။ သတၱိေကာင္းသည့္ စစ္သားေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္လ်င္လည္း တပ္မႉးကစ ဘယ္မေအလိုးမွ လူမထင္သူျဖစ္ပါသည္။
တရက္က်ေနာ့္ကို ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ငါ့အခန္းထဲ ညေနၾကလာခဲ့ အရက္တလံုးေတာ့ ဆြဲလာခဲ့ဟု ေခၚပါသည္။ က်ေနာ္တို႔လူပ်ိဳရိပ္သာတြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားမရွိိပါ။ သူတို႔ေနသည္ မယ္ဇယ္ပင္ႀကီးေအာက္က တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးေတြေနသည့္ အေဆာင္တြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားရွိပါသည္။ သူသည္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအေဆာင္ေဆာင္တြင္ေနခြင့္ တပ္မႉးက သူ႔ကိုေပးထားပါသည္။
က်ေနာ္ညေနေစာင္းတြင္ ရွမ္းအရက္တလံုးဆြဲၿပီး သူ႔အခန္းသြားပါသည္။ အခန္းသည္ ရႈပ္ပြနံေစာ္ေနပါသည္။ ေရအိုးတအိုးေတာ့ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ဝင္လာေတာ့ သူ ကတုန္ကယင္နွင့္ တခုခု စားစရာေတြ လုပ္ေနပါသည္။ ဆရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ က်ေနာ္လည္း ကူူလုပ္ေပးမယ္ေလဆိုေတာ့ ကၽြတ္ မင္းဟာမင္းထိုင္းေနစမ္း ငါ မန္က်ည္းရြက္သုတ္ေနတာ ပုဇြန္ငါးပိကေတာ့ အစိမ္းအတိုင္းဘဲ မင္း အရက္ပါလားတဲ့။ ပါတယ္ဆရာ က်ေနာ္ တခုခုထြက္ဝယ္ရမလား ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးေပါ့ဆို႔ ေဟ့ေကာင္ ငါဒီမွာ သုတ္ေနတယ္ေလ ဘာမွထြက္မဝယ္နဲ႔ မင္း သူမ်ား ေသနတ္ပစ္ခံရၿပီးေသလိမ့္မယ့္ စစ္သားဟာစစ္သားလိုေနကြ ေသနတ္မပါဘဲအျပင္ထြက္ရင္ မသာေပၚလိမ့္မယ္ အရပ္သားလိုေနရင္ မသာ ခနေလးနဲ႔ေပၚလိမ့္မယ္ေျပာၿပီး ထိုတေန႔ကို မန္က်ီးရြက္သုတ္နွင့္ ရွမ္းအရက္နွင့္ ဆရာတင္ညြန္႔နွင့္ ေသာက္ခဲ့ျမည္းခဲ့ပါသည္။
ေနာက္နွပတ္ေလာက္အၾကာမွာ သူ တပ္မ ၉၉ က တပ္ရင္း ၁ဝ၉ နွင့္ေရွ႔တန္းပါသြားပါသည္။ တိုက္ပြဲက်သြားပါသည္။ က်ေနာ္လည္း မန္က်ည္းပင္ေတြျမင္တိုင္း သူ႔အား သတိရေနပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ စစ္သားေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ စစ္သားဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ရင္းေသရင္ေသ မေသရင္ အက်ိဳးအျပတ္ဒုကိၡဘဝနွင့္ နိဌိတံပါသည္။
တရက္သား ၂ ေယာက္လံုး ဂ်ဴတီဖရီးသျဖင့္ က်ေနာ္ မံႈႀကီးတင္ညြန္႔(ဒုတပ္ၾကပ္တင္ညြန္႔)အခန္းဘက္ ကြတ္ခိုင္ဘက္ကထြက္သည့္ ေျပာင္းအရက္ကေလးတလံုး ေဆးေပါ့လိပ္ေလး ေလးငါးလိပ္နွင့္ ေရာက္လာပါသည္။ က်ေနာ္က ဆရာတင္ညြန္႔ဟု အသံျပဳေတာ့ လာေလကြာဝင္ေလဟုေျပာၿပီး ယိုင္တီးယိုင္တိုင္နွင့္ တံခါးထဖြင့္ေပးပါသည္။ သူ႔စစ္ျခင္ေထာင္မွာ ျခင္မေထာင္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ စုတ္ျပတ္ေနပါၿပီ။ သူ႔စစ္ေစာင္မွာလည္း စစ္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပါ့။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သူ႔ဟာနွင့္သူ ျပည့္စံုေနသူျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဆရာက ကြြဲေနပါၿပီ။ ေရွာက္ရြက္ေတြနိုင္းခ်င္းနွင့္ နွဘတ္ခ်ဥ္(နွမ္းဖတ္ခ်ဥ္)ကို တို႔ကာတို႔ကာ ကေလာ္ကာကေလာ္ကာနွင့္ က်ေနာ္တို႔ ေထြးညိဳဟုဆိုသည့္သံုးက်ပ္တန္ ေတာအရက္နွင့္ ျပည့္စံုေနပါၿပီ။ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆရာ ကြတ္ခိုင္ဘက္က ေမ်ာက္ေသြးအရက္တလံုးရလာလို႔ အဲ့ဒါလာပို႔တာဟုေျပာေတာ့ အာ့ဆိုလည္း ခ် ခ်တာေပါ့ကြာဟုေျပာၿပီး သူ႔ နဘတ္ခ်ဥ္သုတ္အျမည္းကို ပြဲေတာ္တည္ကာ သူ႔သစ္သားကုတင္ေလးေပၚျပန္လွဲကာ နွပ္ေနပါသည္။
က်ေနာ္က အဘေဆာင္းဆိုင္က ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလး သြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုကာ စက္ဘီးနင္းထြက္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ခ်ဥ္ငံစပ္ေလးလုပ္ခဲ့တဲ့။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္တပြဲ လဘက္ခ်ဥ္စပ္တပြဲနွင့္ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဆရာက ေမွာက္ေနပါၿပီ။ အတင္းႏိႈးနွက္ၿပီး ေရေလးဘာေလးရိုက္မွ ဂုတ္ပိုးအုပ္လိုက္မွ အင္းအင္းအဲအဲနွင့္ထလာပါသည္။ ဒီမွာၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ ဒီမွာ လဘက္ဂ်င္းၾကက္သြန္ျဖဴခ်ဥ္စပ္ဆိုေတာ့ သူ ထလာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အရက္ေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္ ႏြားငတ္ေရက်လို ဆက္တိုက္ေသာက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဟ့ေကာင္ စစ္မွာ မတရားေတြတရားတာေတြ ဘာမွမရွိဘူး။ စစ္သားအလုပ္က သူဝင္တိုက္ေနတဲ့ဘက္က တိုက္ဖို႔ဘဲ။ မင္း မတရားဘူးထင္ရင္ မတိုက္နဲ႔ေပါ့ကြ စစ္ေျပးလုပ္ေပါ့ကြ။ တရားေသာစစ္တို႔ မတရားေသာစစ္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေျပာၾကလိမ့္မယ့္။ တို႔က စစ္သား စစ္တိုက္ဖို႔ဘဲ ဟုေျပာက ျပန္ေမွာက္သြားပါသည္။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလးပင္ မစားနိုင္ပါ။
တရက္က်ေနာ့္ကို ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ငါ့အခန္းထဲ ညေနၾကလာခဲ့ အရက္တလံုးေတာ့ ဆြဲလာခဲ့ဟု ေခၚပါသည္။ က်ေနာ္တို႔လူပ်ိဳရိပ္သာတြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားမရွိိပါ။ သူတို႔ေနသည္ မယ္ဇယ္ပင္ႀကီးေအာက္က တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးေတြေနသည့္ အေဆာင္တြင္ ခန္းခြဲေလးမ်ားရွိပါသည္။ သူသည္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအေဆာင္ေဆာင္တြင္ေနခြင့္ တပ္မႉးက သူ႔ကိုေပးထားပါသည္။
က်ေနာ္ညေနေစာင္းတြင္ ရွမ္းအရက္တလံုးဆြဲၿပီး သူ႔အခန္းသြားပါသည္။ အခန္းသည္ ရႈပ္ပြနံေစာ္ေနပါသည္။ ေရအိုးတအိုးေတာ့ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ဝင္လာေတာ့ သူ ကတုန္ကယင္နွင့္ တခုခု စားစရာေတြ လုပ္ေနပါသည္။ ဆရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ က်ေနာ္လည္း ကူူလုပ္ေပးမယ္ေလဆိုေတာ့ ကၽြတ္ မင္းဟာမင္းထိုင္းေနစမ္း ငါ မန္က်ည္းရြက္သုတ္ေနတာ ပုဇြန္ငါးပိကေတာ့ အစိမ္းအတိုင္းဘဲ မင္း အရက္ပါလားတဲ့။ ပါတယ္ဆရာ က်ေနာ္ တခုခုထြက္ဝယ္ရမလား ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးေပါ့ဆို႔ ေဟ့ေကာင္ ငါဒီမွာ သုတ္ေနတယ္ေလ ဘာမွထြက္မဝယ္နဲ႔ မင္း သူမ်ား ေသနတ္ပစ္ခံရၿပီးေသလိမ့္မယ့္ စစ္သားဟာစစ္သားလိုေနကြ ေသနတ္မပါဘဲအျပင္ထြက္ရင္ မသာေပၚလိမ့္မယ္ အရပ္သားလိုေနရင္ မသာ ခနေလးနဲ႔ေပၚလိမ့္မယ္ေျပာၿပီး ထိုတေန႔ကို မန္က်ီးရြက္သုတ္နွင့္ ရွမ္းအရက္နွင့္ ဆရာတင္ညြန္႔နွင့္ ေသာက္ခဲ့ျမည္းခဲ့ပါသည္။
ေနာက္နွပတ္ေလာက္အၾကာမွာ သူ တပ္မ ၉၉ က တပ္ရင္း ၁ဝ၉ နွင့္ေရွ႔တန္းပါသြားပါသည္။ တိုက္ပြဲက်သြားပါသည္။ က်ေနာ္လည္း မန္က်ည္းပင္ေတြျမင္တိုင္း သူ႔အား သတိရေနပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ စစ္သားေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ စစ္သားဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ရင္းေသရင္ေသ မေသရင္ အက်ိဳးအျပတ္ဒုကိၡဘဝနွင့္ နိဌိတံပါသည္။
တရက္သား ၂ ေယာက္လံုး ဂ်ဴတီဖရီးသျဖင့္ က်ေနာ္ မံႈႀကီးတင္ညြန္႔(ဒုတပ္ၾကပ္တင္ညြန္႔)အခန္းဘက္ ကြတ္ခိုင္ဘက္ကထြက္သည့္ ေျပာင္းအရက္ကေလးတလံုး ေဆးေပါ့လိပ္ေလး ေလးငါးလိပ္နွင့္ ေရာက္လာပါသည္။ က်ေနာ္က ဆရာတင္ညြန္႔ဟု အသံျပဳေတာ့ လာေလကြာဝင္ေလဟုေျပာၿပီး ယိုင္တီးယိုင္တိုင္နွင့္ တံခါးထဖြင့္ေပးပါသည္။ သူ႔စစ္ျခင္ေထာင္မွာ ျခင္မေထာင္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ စုတ္ျပတ္ေနပါၿပီ။ သူ႔စစ္ေစာင္မွာလည္း စစ္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပါ့။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သူ႔ဟာနွင့္သူ ျပည့္စံုေနသူျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဆရာက ကြြဲေနပါၿပီ။ ေရွာက္ရြက္ေတြနိုင္းခ်င္းနွင့္ နွဘတ္ခ်ဥ္(နွမ္းဖတ္ခ်ဥ္)ကို တို႔ကာတို႔ကာ ကေလာ္ကာကေလာ္ကာနွင့္ က်ေနာ္တို႔ ေထြးညိဳဟုဆိုသည့္သံုးက်ပ္တန္ ေတာအရက္နွင့္ ျပည့္စံုေနပါၿပီ။ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆရာ ကြတ္ခိုင္ဘက္က ေမ်ာက္ေသြးအရက္တလံုးရလာလို႔ အဲ့ဒါလာပို႔တာဟုေျပာေတာ့ အာ့ဆိုလည္း ခ် ခ်တာေပါ့ကြာဟုေျပာၿပီး သူ႔ နဘတ္ခ်ဥ္သုတ္အျမည္းကို ပြဲေတာ္တည္ကာ သူ႔သစ္သားကုတင္ေလးေပၚျပန္လွဲကာ နွပ္ေနပါသည္။
က်ေနာ္က အဘေဆာင္းဆိုင္က ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလး သြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုကာ စက္ဘီးနင္းထြက္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ ငမ်ိဳး ခ်ဥ္ငံစပ္ေလးလုပ္ခဲ့တဲ့။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္တပြဲ လဘက္ခ်ဥ္စပ္တပြဲနွင့္ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဆရာက ေမွာက္ေနပါၿပီ။ အတင္းႏိႈးနွက္ၿပီး ေရေလးဘာေလးရိုက္မွ ဂုတ္ပိုးအုပ္လိုက္မွ အင္းအင္းအဲအဲနွင့္ထလာပါသည္။ ဒီမွာၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ ဒီမွာ လဘက္ဂ်င္းၾကက္သြန္ျဖဴခ်ဥ္စပ္ဆိုေတာ့ သူ ထလာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အရက္ေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္ ႏြားငတ္ေရက်လို ဆက္တိုက္ေသာက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဟ့ေကာင္ စစ္မွာ မတရားေတြတရားတာေတြ ဘာမွမရွိဘူး။ စစ္သားအလုပ္က သူဝင္တိုက္ေနတဲ့ဘက္က တိုက္ဖို႔ဘဲ။ မင္း မတရားဘူးထင္ရင္ မတိုက္နဲ႔ေပါ့ကြ စစ္ေျပးလုပ္ေပါ့ကြ။ တရားေသာစစ္တို႔ မတရားေသာစစ္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေျပာၾကလိမ့္မယ့္။ တို႔က စစ္သား စစ္တိုက္ဖို႔ဘဲ ဟုေျပာက ျပန္ေမွာက္သြားပါသည္။ ၾကက္ေျခေထာက္သုတ္ေလးပင္ မစားနိုင္ပါ။
0 comments:
Post a Comment