Tuesday, August 25, 2020

ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်ကတွေ့တဲ့စာ

0 comments
အခုလထဲမှာ..သံတော်ဆင့်ဂျာနယ်ဖတ်ရပါတယ်။အခုသြဂုတ်လလည်ထုတ်ပါ။ဂျာနယ် တစောင်စောင်ကိုအမြဲဝယ်ဖတ်နိုင်သူတော့လည်းမဟုတ်ပါ။ကြုံတုန်းကောက်ဝယ်ဖတ်ပြီး၊တည့် တည့်တိုးသွားတဲ့ဆောင်းပါးတစောင်ကရတဲ့အတွေးကိုပြောပြချင်တာပါ။ဆောင်းပါးရှင်က-တာရာ ဝေယံ-တဲ့။ဒဂုန်တာရာရဲ့အန္တေဝါသိကထဲကတဦးဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ဦးအုန်းမြင့်(သခင်အုန်းမြင့်)နဲ့တွေ့ ဆုံမေးမြန်းထားတာကိုအပြည့်အစုံပြန်လည်တင်ပြထားတာဖြစ်ပါတယ်။အဲဒီသခင်ကြီးမကွယ်လွန်မီက မှတ်မှတ်ရရမေးမြန်းမှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့တကယ့်သမိုင်းဝင်အကြောင်းအရာမို့၊မေးထားဖြစ်တဲ့သူကို ရော၊အသေးစိတ်မှတ်မှတ်သားသားလည်းရှိ-မခြွင်းမချန်လည်းပြန်ပြောပြတဲ့ဦးအုန်းမြင့်ကိုရော၊အလွန် ကျေးဇူးတင်ရလေးစားရပါတယ်။ပြီးတော့ဦးအုန်းမြင့်(သခင်အုန်းမြင့်)ကိုက၊သာမန်နိုင်ငံရေးသမားအို ကြီးမဟုတ်ပဲ၊ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း(သခင်အောင်ဆန်း)နဲ့အနီးကပ်နေခဲ့သူ၊အလွန်ရင်းနှီးသူဖြစ်ကာ၊ အမျိုးသားလွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းမှုသမိုင်းကာလတလျှောက်လုံးမှာရော၊လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက်ပိုင်း ပြည်သူ့ဒီမိုကရေစီတိုက်ပွဲကာလတလျှောက်လုံးမှာရော၊သူယုံကြည်တဲ့အတွေးအခေါ်တခုကိုမြဲမြန်စွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး၊လူထုအတွက်ရပ်တည်ချက်ခိုင်ခိုင်မာမာနဲ့ရပ်တည်လုပ်ဆောင်သွားခဲ့တာ…အိုကြီးအိုမ၊သူ ကွယ်လွန်တဲ့အထိပါ။စစ်တပ်အာဏာသိမ်းပြီးတော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ်ကာလထိ၊ကျော်လင်းစာ နယ်ဇင်းတည်ထောင်ပြီး၊တိုးတက်တဲ့နိုင်ငံရေးစာပေများကိုတာဝန်ဝတ္တရားတခုလိုထုတ်ဝေဖြန့်ချိခဲ့သူ လည်းဖြစ်ကာ၊ကိုးကိုးကျွန်းထိပို့ဆောင်အကျဉ်းချခံခဲ့ရသူလည်းဖြစ်ပါတယ်။၁၉၈၈အရေးတော်ပုံလွန် ကာလများမှာလည်း၊အင်းစိန်ထောင်မှာနှစ်ရှည်ထောင်ဒါဏ်ကျခံခဲ့ရပါသေးတယ်။သူ့အကြောင်းကိုဒီ လောက်ဖော်ပြနေရတာက၊သူပြန်လည်ပြောပြပြီးတာရာဝေယံမှတ်တမ်းတင်ရေးသားတင်ပြထားတဲ့၊ သမိုင်းဖြစ်ရပ်ဟာ…တကယ့်ကိုခိုင်ခိုင်မာမာယုံကြည်ရတဲ့သမိုင်းဝင်အထောက်အထားတခုဖြစ်တယ်လို့ အလေးအနက်ပြုချင်လို့ပါ။
အဲဒီဆောင်းပါးက….ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်အပျိုပေါက်စအရွယ်မှာဦးအုန်းမြင့်နဲ့စတင်တွေ့ဆုံ ကြရပုံကစလို့၊ဒီကြားထဲဒေါ်ခင်ကြည်မိသားစုနဲ့ဆက်ဆံရေးတွေ၊ဒေါ်ခင်ကြည်မကျန်းမာတော့ဆေးရုံပို့ရ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ရဲ့ ၁၉၈၀လောက်ကထည်းကတိုင်းပြည်နိုင်ငံရေးသဘောထား၊၁၉၈၈သူမပါဝင် ပတ်သက်လာပုံ၊၁၉၈၈-ကထည်းကလူထုအရေးတော်ပုံအပေါ်သူမရဲ့အမြင်၊ဒီနိုင်ငံရေးထဲမှာပါဝင်လာ တဲ့သူမရဲ့ရပ်တည်ချက်နဲ့ကိုင်စွဲထားတဲ့မူတွေကို…အတိအကျဖော်ပြထားတာတွေ့ရပါတယ်။ဆက်ရန်ဆိုတာပါသေးတော့၊နောက်အပတ်ထုတ်ကိုစောင့်ဖတ်ရအုံးမှာပါ။
အသေးစိတ်သိရှိလိုသူ၊စိတ်ဝင်စားသူများအဲဒီဂျာနယ်ကိုရှာဖတ်ပါလို့ပဲပြောပါရစေ။ဆောင်းပါးပါ အကြောင်းအရာများကိုဒီမှာအသေးစိတ်ပြန်လည်တင်ပြဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး။ပြောချင်တာက.. ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ရဲ့အဲဒီကာလကထည်းကသဘောထားနဲ့ရပ်တည်ချက်ကိုပြောချင်တာပါ။််််််််််််အဲဒီကတဆင့်သမိုင်းရေးကောက်ချက်တခုချမိတာကိုပြောချင်တာပါ။
၁၉၈၀ မြန်မာပြည်ကိုခနပြန်စဉ်ကထည်းက၊တိုင်းရေးပြည်ရေးကိုစိတ်ဝင်စားနေတာတွေ့ရပါ တယ်။၁၉၈၈ သူမအမေဆေးရုံတင်ထားရစဉ်သူမအမေထံရောက်လာတဲ့ကာလဟာ၊၁၉၈၈လူထုအ ရေးတော်ပုံကြီးအရှိန်ကောင်းနေပြီဖြစ်ပါတယ်။ဒေါ်ခင်ကြည်ထံလာကြတဲ့ဦးအုန်းမြင့်၊ဦးထွေးမြင့်တို့လို နိုင်ငံရေးသမားဟောင်းကြီးများနဲ့ဆုံမိတော့၊ “ တခုခုတော့လုပ်ကြမှဘဲ.. “ လို့၊သူတို့သဘောပေါက်ခဲ့ကြ ပါတယ်။ဦးစိန်လွင်..သမ္မတဖြစ်လာတဲ့ရက်သတ္တပတ်ထင်ပါရဲ့။
သူတို့အကြံရတဲ့ “ တခုခု “ က၊မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ဦးဆောင်မှုအောက်ကနိုင်ငံ တော်ကောင်စီအပါအဝင် အစိုးရထံကိုအဆက်အသွယ်ယူဖို့ပါ။ပညာတတ်ဉာဉ်အတိုင်းပဲဘဝတူပညာ တတ်ဒေါက်တာမောင်မောင်ကိုပြေးမြင်ပြီးဆက်သွယ်ချဉ်းကပ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ကြပါတယ်။အဆင်ပြေမလိုလိုနဲ့အဆင်မပြေပါဘူး။ဒါနဲ့ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကျော်ထင်ကို “ ကျမ..ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းသမီးအောင်ဆန်းစု ကြည်ပါ “ ဆိုတဲ့၊ INTRO နဲ့ဆက်သွယ်ပါတယ်။ဟိုကမိတ်ဆွေကြီးများကပါတီဌာနချုပ်မှာ အရေးတကြီးခေါင်းချင်းရိုက်နေကြတဲ့အချိန်ပါ။လူချင်းတွေ့ဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တော့၊(လူချင်းတွေ့ခွင့်မရ နိုင်တော့လို့ဆိုရပါမယ်)စာရေးတင်ပြဖို့သာစီစဉ်နိုင်ပြီး၊သူတို့တွေတိုင်ပင်ဆွေးနွေးစာရေးကြပါတယ်။ စာကိုတောင်သွားမပေးနိုင်ပဲ..ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကျော်ထင်ကအရာရှိတယောက်စေလွှတ်ယူခိုင်းရတဲ့အဖြစ် ပါ။ပြီးတော့…သူတို့စာကိုဘာမှအရေးမလုပ်ခဲ့ပါဘူး။
သူတို့တင်ပြစာထဲမှာ(သူပြောတဲ့…တခုခု က)သမ္မတရဲ့အကြံပေးအဖွဲ့ဖွဲ့စည်းပေးဖို့ပါ။၁၉၇၄ခု နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံအခြေခံဥပဒေမှာ၊တိုင်းပြည်အတွက်လိုအပ်ရင်နိုင်ငံတော်သမ္မတကကော် မရှင်ဖွဲ့စည်းတာဝန်ပေးနိုင်တယ်လို့….အဓိပ္ပါယ်ရတဲ့ပုဒ်မပါတယ်လို့ဆိုပါတယ်။ကျနော်တို့တော့မသိပါ ဘူး။အခုလည်းရှာမကြည့်အားပါဘူး။တပ်မတော်နဲ့ပြည်သူလူထုအကြားမှာနားလည်မှုတော့လွဲနေပြီ၊သ ဘောထားကွဲလွဲမှုတော့ဖြစ်နေပြီ။အရပ်သားတွေပါတဲ့(သူတို့ပါတဲ့)အကြံပေးကော်မရှင်ဖွဲ့ပေးပြီး၊အဲဒီ ကော်မရှင်က တပ်မတော်(အစိုးရ)နဲ့အခု ၁၉၈၈ လူထုကြီးအကြားညှိနှိုင်းဆွေးနွေးဖြေရှင်းကာ၊လူထု ထိခိုက်နစ်နာမယ့်အရေးကရှောင်နိုင်မယ်ဆိုတဲ့သဘောထားပါ။ဟိုက…လမ်းစဉ်ပါတီနဲ့အစိုးရခေါင်း ဆောင်များက(ကန်တော့ပါရဲ့)သောက်ဂရုကိုမစိုက်ခဲ့ပါဘူး။စစ်အုပ်စုကသူတို့အလုပ်သူတို့လုပ်တာ ပြတ်ပါတယ်။အောင်ဆန်းသမီးသော..ဘာသောညာသော…အရေးကိုမလုပ်ပါဘူး။သူတို့အကျိုး စီးပွားအတွက်သူတို့ဖက်ကသာ..အခိုင်အမာရပ်ခံ၊နည်းမျိုးစုံနဲ့လူထုကိုဖြိုခွဲ၊ဖိနှိပ်တိုက်ခိုက်လာခဲ့တာ အခု ၁၉၈၈ ကျမှလုပ်တာမှမဟုတ်တာ။သူတို့သဘာဝအတိုင်း…ချေမှုန်းရေးစိတ်ဓါတ်အပြည့်နဲ့ကံ၃ ပါးစလုံး အားထုတ်လာခဲ့တာ၁၉၆၂ ကစလို့ဒီနေ့အထိမဟုတ်လား။
အဲဒီကာလ….ပြည်သူလူထုတရပ်လုံးနဲ့တပါတီစစ်အာဏာရှင်စနစ်(စစ်အုပ်စု)တို့ရဲ့ပဋိပက္ခဟာ နားလည်မှုလွဲတာ၊သဘောထားကွဲလွဲတာ၊အချင်းများရန်ဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး။ဖိနှိပ်သူနဲ့အဖိနှိပ်ခံတွေရဲ့ အကြားကပဋိပက္ခဖြစ်ပြီး၊သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အဆင့်၊လိုက်လျောဖြေရှင်းလို့မရတော့အဆင့်ရောက် လာလို့၊အဖိနှိပ်ခံလူထုတရပ်လုံးဆန့်ကျင်ပေါက်ကွဲအုံကြွတာဖြစ်တယ်ဆိုတာ၊သူတို့(ဒေါ်အောင်ဆန်းစု ကြည်အပါအဝင်)သဘောမပေါက်တာလား၊လက်မခံချင်တာလား…မဆိုနိုင်တော့ပါဘူး။ဒါမှမဟုတ်.. လူထုနဲ့တသားထည်းရပ်တည်ပြီး ၁၉၇၄ အခြေခံဥပဒေကိုဆန့်ကျင်တိုက်ဖျက်၊စစ်အုပ်စုကိုအပြီးအပိုင် ဖြုတ်ထုတ်ဖို့အတွက်….ဆန္ဒမရှိကြတာလား၊မလုပ်ဝံ့ကြတာလား…..ဒါလည်းစဉ်းစားစရာပါ။ဒါကြောင့် ၁၉၇၄ အခြေခံဥပဒေဘောင်ထဲဝင်ပြီး..ဥပဒေနဲ့အညီကော်မရှင်လေးဘာလေးဖွဲ့ပြီး၊“ အေးအေးချမ်းချမ်း ပြေပြေလည်လည် “ ဖြစ်သွားအောင်ကြားလူအဖြစ်အားထုတ်ဖို့(အမျိုးသားရင်ကြားစေ့ဖို့)စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ ကြတာဖြစ်ပါတယ်။စစ်အာဏာရှင်စနစ်ကိုမက်မက်မောမောဖက်တွယ်ထားတဲ့စစ်အုပ်စုက၊အခု ၈၈၈၈ လူထုအုံကြွမှုကြီးဟာသူတို့ကိုအမြစ်ဖြုတ်မယ့်လူထုတော်လှန်ရေးကြီးဖြစ်တယ်ဆိုတာသဘောပေါက် ပါတယ်။သူတို့ရှင်သန်ရေးအတွက်နည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့အစွမ်းကုန်စီမံလုပ်ဆောင်လာလိုက်တာ၊ဗိုလ် စောမောင်လက်ထက်လေပြေထိုးတာကအစ၊၁၉၉၀ ရွေးကောက်ပွဲလုပ်ပေးတာအလည်၊ဗိုလ်သန်းရွှေ လက်ထက်..လမ်းပြမြေပုံ (၇)ချက်အထိ……အကောင်အထည်ကြီးနဲ့ကိုမြင်နေရတဲ့အခုထိပါဘဲ။သူတို့ အကျိုးစီးပွားအတွက်ဘယ်သူ့မျက်နှာမှမထောက်ထားပဲ၊သူတို့အလုပ်သူတို့လုပ်နေကြတာကိုရှေ့ လျှောက်လည်းတွေ့ကြုံရအုံးမှာပါ။
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ဟာ၊လူထုနဲ့စစ်အုပ်စု၊ဆိုရှယ်လစ်ယောင်အစိုးရ၊ဆိုရှယ်လစ်ယောင် ပါတီင်္တို့ရဲ့ပဋိပက္ခမှာ၊တိုက်ပွဲမှာလူထုဖက်ကရပ်တည်ပြီးတတ်နိုင်သမျှ(အောင်ပွဲရသည်အထိမဆိုလိုပါ) ပါဝင်ကူညီဖို့၊လူထုနဲ့တသားထည်းရပ်တည်တိုက်ပွဲဝင်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပါဘူး။လုံးဝကိုစိတ်မကူးပါဘူး။ အကြံပေးကော်မရှင်ဖွဲ့ဖို့လည်းသူကပဲမူချပြီး၊အဲဒီမူတဲမှာ # ဥပဒေဘောင်အတွင်းကသာလုံးဝရပ်တည် လုပ်ဆောင်ဖို့၊အကြမ်းဖက်နည်းလမ်းကိုမသုံးဖို့၊လက်နက်ကိုင်တော်လှန်ရေးနည်းလမ်းကိုလုံးဝမသုံးဖို့# ၃-ချက်ချမှတ်ပြီးအခိုင်အမာဆုပ်ကိုင်ထားပါသတဲ့။ဦးအုန်းမြင့်ကတော့အဲဒီမူ ၃ ချက်ကိုသဘောမတူ နိုင်လို့၊ကော်မရှင်မှာမပါဝင်တော့ဘူးလို့ဖိုပါတယ်။ဥရောပကနိုင်ငံရေးသိပ္ပံကျောင်းဆင်း၊ပါလီမန်ဒီမို ရေစီနိုင်ငံရေးမှာ “ နိုင်ငံရေးလုပ် “ နေတဲ့တကယ့်ပရိုဖက်ရှင်နယ်နိုင်ငံရေးသမား၊လစ်ဘရယ်ဝါဒီပီသ လွန်းတဲ့လုပ်ရပ်ပါဘဲ။ရဟန်းရှင်လူ.အရွယ်သုံးပါးတွေပေတရာပေါ်မှာသွေးခြင်းခြင်းနီနေ၊ဆေးရုံတွေနဲ့ သချင်္ ိင်းမှာမသေမရှင်မြေမြှုတ်ခံနေရတဲ့အချိန်မှာ၊သူတို့အမြင်က(သူမအမြင်က)နင်တန်..နင်တန်၊ပန်း ကန်ကွဲ…လောက်အမြင်နဲ့ဝင်လာတာဖြစ်ကြောင်း၊ဆောင်းပါးကိုဖတ်ရင်းသဘောပေါက်လာမိပါတယ်။ The leader of mass movement, mass uprising, mass revolution အဖြစ်ထက် Negotiator အ ဖြစ်သာအခြေခံသဘောထားရှိနေခဲ့ကြောင်းသတိပြုမိနိုင်ပါတယ်။
ပြောစရာက၊၁၉၈၈ လူထုအရေးတော်ပုံကိုစစ်အုပ်စုနဲ့ပြည်သူလူထုကြားကဒီမိုကရေစီတိုက်ပွဲအ ဖြစ်မမြင်ပဲ၊အဲလိုမမြင်တဲ့အပြင်..လူထုဖက်ကရပ်တည်ပြီင်္းတိုက်ပွဲဝင်သွားဖို့ပိုင်းဖြတ်မှုမရှိတဲ့၊သူ..ချစ်တဲ့ တပ်မတော်နဲ့ ပြည်သူလူထုအကြား၊အကြံပေး..ဖြန်ဖြေသူအဖြစ်သာ “ ဥပဒေနဲ့အညီ “ လုပ်ဆောင်ဖို့သ ဘောထားရှိတဲ့၊သူမလို..အနောက်ကျောင်းဆင်းတဦးကို၊အရေးတော်ပုံအတွင်းမှာရှေ့တန်းရောက်ရှိလာ စေတဲ့ဖြစ်ရပ်ပါဘဲ။ဒါလည်း…တကြောင်းဆွဲအကြောင်းရင်းကြောင့်မဟုတ်ပဲ၊ပတ်သက်ရာပတ်သက် ကြောင်း၊ဆက်စပ်ရာဆက်စပ်ကြောင်းအကြောင်းတွေတော့ရှိမှာသေချာပါတယ်။အဲဒီအကြောင်းများထဲ မှာမှ..လူအတော်များများ( နိုင်ငံရေးသမား၊လူကြီးလူငယ်၊သာမန်လူထုကြီး)ရဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးကိုးကွယ်မှု Personal cult ကလည်းမသေးငယ်တဲ့အကြောင်းရင်းတခုအဖြစ်ပါတယ်လို့ဆိုချင်ပါတယ်။လူတိုင်းဟာ ခက်ခဲကြမ်းတမ်း၊သွေးထွက်သံယို…အကြမ်းဖက်တော်လှန်လုပ်ရပ်မျိုးကို၊စိတ်ဆန္ဒအရ..ဝါသနာအရ မလုပ်လိုကြပါဘူး။အထူးသဖြင့်မြန်မာလူထုဟာအဲဒါမျိုးအားသန်တဲ့၊တိမ်းညွှတ်တဲ့သဘာဝမရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့်…နှစ်ကာလရှည်ကြာ၊ဆယ်စုနှစ်နဲ့ချီပြီးခါးစည်းခံစားလာခဲ့ရတဲ့လူထုအဖို့၊ဆက်လက်မခံစား နိုင်တော့တဲ့အဆုံးမှာ၊အုံကြွပေါက်ကွဲလာတဲ့…၈၈၈၈ အရေးတော်ပုံလိုလူထုတော်လှန်ရေးမျိုးကိုအရှိန် သတ်၊ သူတို့ပြဌာန်းထားတဲ့ဥပဒေနဲ့အညီပါးစပ်နဲ့ညှိနှိုင်းအပေးအယူလုပ်၊အဖြေရှာဖို့ကျတော့…။နိုင်ငံ တကာတော်လှန်ရေးအတွေ့အကြုံများ၊ခေတ်သမိုင်းအလှည့်အပြောင်းများမှာဒါမျိုးမရှိခဲ့ပါဘူး။မဖြစ်နိုင် ပါဘူး။ပြန့်ကြဲနေတဲ့ပြည်သူ့ဒီမိုကရေစီအင်အားစုများကိုစုစည်းဦးဆောင်၊ဆက်လက်တိုက်ပွဲဝင်သွား နိုင်မယ့်ဦးဆောင်အဖွဲ့အစည်းမရှိသေးပေမယ့်၊လူထုတော်လှန်ရေးကတော်လှန်ရေးခေါင်းဆောင်ကို တိုက်ပွဲထဲကပဲရရှိလာမှာပါ။ဒါပေမယ့်…စစ်အုပ်စုကလက်ဦးမှုရှိရှိ..မဆလအစိုးရကိုယ်တိုင်က၊စစ်တပ် လက်ထဲအာဏာအပ်လိုက်တဲ့ ၁၉၈၈ စက်တင်ဘာ ၁၈ “ နဝတ အာဏာသိမ်းမှု “ ဖြစ်လာပြီး၊လူထု တရပ်လုံးလည်းရက်ရက်စက်စက်နှိမ်နင်းခံလိုက်ရပါတယ်။တဆက်ထည်း ပါတီစုံရွေးကောက်ပွဲနွားလံ ကိုင်းနဲ့ အချိန်ယူဆွဲဆန့်လာလိုက်တာ။ ၁၉၉၀ ရွေးကောက်ပွဲမတိုင်မီနိုင်ငံရေးအခင်းအကျင်းများကို တော့မပြောချင်တော့ပါဘူး။တာရာဝေယံဆက်ရေးမယ့်ဆောင်းပါးထဲမှာပါကောင်းပါလာပါလိမ့်မယ်။ အဲဒီကာလ..ဦးအုန်းမြင့်ရဲ့ပြန်ပြောင်းဖော်ပြချက်တွေရှိရင်၊သိတ်စိတ်ဝင်စားစရာပါ။၁၉၉၀ လွန်ကာလ ကနေ ဒီနေ့ အထိကတော့၊အားလုံးသိကြမြင်ကြပြီးပါပြီ။တိုင်းပြည်နဲ့လူထုရဲ့နိုင်ငံရေး၊စီးပွားရေး၊
လူမှုရေးအခြေအနေ၊၈၈၈၈မျှော်မှန်းချက်တွေဘယ်ကမ်းဘယ် သောင်ဆိုက်နေပြီဆိုတာအလွယ်
တကူမြင်သာနေပါပြီ။
မိုးရွာပြီးစနေသာတဲ့ကောင်းကင်မှာရောင်စုံသက်တန့်ကွေးကွေးကြီးဟာ၊အလွန် ကြည့်ရှုခံစားလို့ကောင်းတာသဘာဝပါ။ဒါပေမယ့်…သွေး၊ခြွေး၊မျက်ရည်..ဘဝဘဝပေါင်းများစွာဆုံးရှုံး နစ်နာ(စွန့်လွှတ်/ပေးဆပ်လို့မပြောပါဘူး၊ကြွေးတောင်းတယ်ထင်နေမှာစိုးလို့)ခဲ့ကြပြီးမှ၊၈၈၈၈ လူထု ဒီမိုကရေစီအရေးတော်ပုံနဲ့တိုင်းပြည်ရဲ့ “သမိုင်း ကွေး “ သွားတာကျတော့၊အလွန်ကိုအရုပ်ဆိုးအကျည်း တန်၊ခံပြင်းဝမ်းနည်းစရာကောင်းလှပါတယ်။တိုက်ပွဲကိုတိုက်ပွဲလို့မမြင်တော့ပဲ၊စစ်အုပ်စုအလိုကျ အတု အယောင်ဒီမိုကရေစီ….၂၀၀၈ ချည်မန်းကွင်းကြီးကိို နဝရတ်ကိုးသွယ်စလွယ်ကြီးအဖြစ်၊အလုအယက် အပြိုင်ဲကြဲ သိဒ္ခိတင်ပေးနေတဲ့…ဒီနေ့အုတ်အော်သောင်းတင်းကြီးကတော့၊ဘယ်အထိဆန့်ထွက်ရှည် ကြာအုံးတော့မလဲ….လို့သာစဉ်းစားနေမိရပါတယ်။ ။

ဒီနေရာကယူပါတယ် https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=653553755302343&id=100019431724828

0 comments:

Post a Comment