၂၀ ရာစုမွ
၂၁ ရာစုသုိ႔ယူလာရေသာ မၿပတ္ေသးသည့္ ျပႆ နာမ်ား
ျပည္ေထာင္စု ျပႆ နာ
(ျပည္သူ႔အာဏာ ဂ်ာနယ္- အမွတ္ ၂၂ - ၂၀၀၂ ေအာက္တုိဘာ) ပါ အစီရင္ခံတင္ျပခ်က္ေဆာင္းပါးမွ)
စဥ္းစားႀကံဆရာမွာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစရန္ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
(ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ၁)
ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ
(မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းမရွင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ရွင္းရမယ့္ ဒုတိယျပႆနာက ျပည္ေထာင္စုျပႆနာပဲ။ ရွင္းရတာ ပိုေတာင္ခက္ပါလိမ့္မယ္) (ပထမ ျပႆ နာအျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ကုိ သီးသန္႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္။)
(၁) ျပႆနာမိတ္ဆက္။
၁၉၈၈/၁၉၉၀ မတိုင္မီကျပႆနာ ႏွင့္ ထိုႏွစ္မ်ားေနာက္ပိုင္းျပႆနာ မတူပါ။
၁၉၈၈ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးမျဖစ္မီက ျပည္ေထာင္စုစနစ္လိုလားသူဘက္ႏွင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ လိုလားသူဘက္ဟူ၍ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ရွိခဲ့ပါသည္။ ပဋိပကၡမ်ားလည္း တၿခိမ္းၿခိမ္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား အထက္ပါပဋိပကၡေဟာင္းမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပဋိပကၡအသစ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။
အသစ္မွာ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္နွင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဘက္၏ပဋိပကၡ ျဖစ္ပါသည္။ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုကရပ္ခံၿပီး စစ္မွန္သည့္ျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုဆန္႔က်င္ေရး အဓိကအင္အားစုမ်ားအားလုံးက ရပ္ခံပါသည္။
အေရၿခဳံ ျပည္ေထာင္စုေလာ - ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ေလာျပႆနာသည္ ယေန႔အဖို႔ ကြင္းဆက္အက်ဆုံး ျပႆနာ ျဖစ္လာပါသည္။ ဤျပႆနာမေျပလည္သမၽွ “ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ” ေျပလည္မည္ မဟုတ္ပါ။
ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး (KNU) က သီးျခားတိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးအတြက္လႈပ္ရွားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ ကတည္းကျဖစ္သည္။ ၁၉၄၉ က်မွ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ တိုက္ခဲ့သည္။ ယခုအထိ တိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။
“ခြဲထြက္ေရး”ကို ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (SSIA), ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ (KIO) တို႔က ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တဝိုက္ကလုပ္ခဲ့သည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မဟုတ္၍ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို တန္းၿပီး လုပ္ခဲ့ရသည္။ သူတို႔ယခု “ၿငိမ္းအဖြဲ႔”မ်ား ျဖစ္ေနၿပီ။
သီးျခားတိုင္းျပည္ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ လြတ္လပ္ေရးမရမီကာလ ျပည္ေထာင္စုမဖြဲ႔မီကေႂကြးေၾကာ္သံျဖစ္၍၊ ခြဲထြက္ေရးေႂကြးေၾကာ္သံမွာ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔ၿပီးကာလေႂကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္သည္။ ကာလခ်င္းမတူ၍ ေႂကြးေၾကာ္သံမတူျခင္း ျဖစ္သည္။ အႏွစ္သာရမွာ အတူတူျဖစ္သည္။
“သီးျခားတိုင္းျပည္” ႏွင့္ “ခြဲထြက္ေရး”ကိုေႂကြးေၾကာ္လၽွင္ မုခ် လူမ်ိဳးေရးအလံထူရသည္။ ၁၉၄၉ တြင္ KNU က ကရင္လူမ်ိဳးေရးအလံ ထူသည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ SSIA က ရွမ္းလူမ်ိဳးေရးအလံ၊ KIO က ကခ်င္လူမ်ိဳးေရးအလံထူခဲ့ၾကသည္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး၊ ရွမ္းေတာ္လွန္ေရး၊ ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရးဟု ေျပာၾကသည္။
ေနဝင္း ေအာင္ႀကီး စစ္အုပ္စုက ဗမာလူမ်ိဳးေရးအလံထူၿပီး “ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရး” ေႂကြးေၾကာ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဖဆပလ က တဖက္၊ ဗကပ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္၊ ေတာ္လွန္သည့္ဗမာ့တပ္မေတာ္တို႔က တဖက္ ျဖစ္ေနသည့္ လူတန္းစားေရးျပည္တြင္းစစ္တြင္ လူမ်ိဳးေရးျပည္တြင္းစစ္ပါ ေရာစြက္လာခဲ့သည္။ ဤတြင္ ဖဆပလဦးႏုအစိုးရက “ေရာင္စုံေသာင္းက်န္းသူ”ဟု ေျပာသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပ်က္ ဦးသိန္းေဖ(ျမင့္) က အားလုံးက အားလုံးကိုတိုက္ေနသည့္ ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးျပည္တြင္းစစ္ဟု ယူဆသည္။
(၂) လူမ်ိဳးေရးအလံထူလၽွင္
လူမ်ိဳးႀကီးလည္းျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးအာဏာလည္းရွိသူက တပန္းသာမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္တြင္ လူဦးေရစုစုေပါင္း၏ ၆၈ ရာခုိင္ႏႈန္းက ဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ရွမ္းက ၉ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ကရင္က ၇ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ရခိုင္ ၄ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ တ႐ုတ္ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ မြန္ ၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ကုလား ၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင့္ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းဟု ဆိုသည္။ (အေမရိကန္ထုတ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္ Time Almanac 2000 ၂၀၀၀ မွ)
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ဦးလွဝင္းထံမွ တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပအ္ပါသည္။
၂၁ ရာစုသုိ႔ယူလာရေသာ မၿပတ္ေသးသည့္ ျပႆ နာမ်ား
ျပည္ေထာင္စု ျပႆ နာ
(ျပည္သူ႔အာဏာ ဂ်ာနယ္- အမွတ္ ၂၂ - ၂၀၀၂ ေအာက္တုိဘာ) ပါ အစီရင္ခံတင္ျပခ်က္ေဆာင္းပါးမွ)
စဥ္းစားႀကံဆရာမွာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစရန္ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
(ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ၁)
ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ
(မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းမရွင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ရွင္းရမယ့္ ဒုတိယျပႆနာက ျပည္ေထာင္စုျပႆနာပဲ။ ရွင္းရတာ ပိုေတာင္ခက္ပါလိမ့္မယ္) (ပထမ ျပႆ နာအျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ကုိ သီးသန္႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္။)
(၁) ျပႆနာမိတ္ဆက္။
၁၉၈၈/၁၉၉၀ မတိုင္မီကျပႆနာ ႏွင့္ ထိုႏွစ္မ်ားေနာက္ပိုင္းျပႆနာ မတူပါ။
၁၉၈၈ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးမျဖစ္မီက ျပည္ေထာင္စုစနစ္လိုလားသူဘက္ႏွင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ လိုလားသူဘက္ဟူ၍ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ရွိခဲ့ပါသည္။ ပဋိပကၡမ်ားလည္း တၿခိမ္းၿခိမ္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား အထက္ပါပဋိပကၡေဟာင္းမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပဋိပကၡအသစ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။
အသစ္မွာ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္နွင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဘက္၏ပဋိပကၡ ျဖစ္ပါသည္။ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုကရပ္ခံၿပီး စစ္မွန္သည့္ျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုဆန္႔က်င္ေရး အဓိကအင္အားစုမ်ားအားလုံးက ရပ္ခံပါသည္။
အေရၿခဳံ ျပည္ေထာင္စုေလာ - ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ေလာျပႆနာသည္ ယေန႔အဖို႔ ကြင္းဆက္အက်ဆုံး ျပႆနာ ျဖစ္လာပါသည္။ ဤျပႆနာမေျပလည္သမၽွ “ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ” ေျပလည္မည္ မဟုတ္ပါ။
ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး (KNU) က သီးျခားတိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးအတြက္လႈပ္ရွားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ ကတည္းကျဖစ္သည္။ ၁၉၄၉ က်မွ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ တိုက္ခဲ့သည္။ ယခုအထိ တိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။
“ခြဲထြက္ေရး”ကို ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (SSIA), ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ (KIO) တို႔က ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တဝိုက္ကလုပ္ခဲ့သည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မဟုတ္၍ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို တန္းၿပီး လုပ္ခဲ့ရသည္။ သူတို႔ယခု “ၿငိမ္းအဖြဲ႔”မ်ား ျဖစ္ေနၿပီ။
သီးျခားတိုင္းျပည္ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ လြတ္လပ္ေရးမရမီကာလ ျပည္ေထာင္စုမဖြဲ႔မီကေႂကြးေၾကာ္သံျဖစ္၍၊ ခြဲထြက္ေရးေႂကြးေၾကာ္သံမွာ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔ၿပီးကာလေႂကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္သည္။ ကာလခ်င္းမတူ၍ ေႂကြးေၾကာ္သံမတူျခင္း ျဖစ္သည္။ အႏွစ္သာရမွာ အတူတူျဖစ္သည္။
“သီးျခားတိုင္းျပည္” ႏွင့္ “ခြဲထြက္ေရး”ကိုေႂကြးေၾကာ္လၽွင္ မုခ် လူမ်ိဳးေရးအလံထူရသည္။ ၁၉၄၉ တြင္ KNU က ကရင္လူမ်ိဳးေရးအလံ ထူသည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ SSIA က ရွမ္းလူမ်ိဳးေရးအလံ၊ KIO က ကခ်င္လူမ်ိဳးေရးအလံထူခဲ့ၾကသည္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး၊ ရွမ္းေတာ္လွန္ေရး၊ ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရးဟု ေျပာၾကသည္။
ေနဝင္း ေအာင္ႀကီး စစ္အုပ္စုက ဗမာလူမ်ိဳးေရးအလံထူၿပီး “ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရး” ေႂကြးေၾကာ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဖဆပလ က တဖက္၊ ဗကပ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္၊ ေတာ္လွန္သည့္ဗမာ့တပ္မေတာ္တို႔က တဖက္ ျဖစ္ေနသည့္ လူတန္းစားေရးျပည္တြင္းစစ္တြင္ လူမ်ိဳးေရးျပည္တြင္းစစ္ပါ ေရာစြက္လာခဲ့သည္။ ဤတြင္ ဖဆပလဦးႏုအစိုးရက “ေရာင္စုံေသာင္းက်န္းသူ”ဟု ေျပာသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပ်က္ ဦးသိန္းေဖ(ျမင့္) က အားလုံးက အားလုံးကိုတိုက္ေနသည့္ ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးျပည္တြင္းစစ္ဟု ယူဆသည္။
(၂) လူမ်ိဳးေရးအလံထူလၽွင္
လူမ်ိဳးႀကီးလည္းျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးအာဏာလည္းရွိသူက တပန္းသာမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္တြင္ လူဦးေရစုစုေပါင္း၏ ၆၈ ရာခုိင္ႏႈန္းက ဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ရွမ္းက ၉ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ကရင္က ၇ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ရခိုင္ ၄ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ တ႐ုတ္ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ မြန္ ၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ၊ ကုလား ၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင့္ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းဟု ဆိုသည္။ (အေမရိကန္ထုတ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္ Time Almanac 2000 ၂၀၀၀ မွ)
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ဦးလွဝင္းထံမွ တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပအ္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment