မ ၿငိ မ္းခ်မ္းေသာ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံႀကီး
ေအးၿငိမ္း
(၁)
အခ်ီး။ ။ ‘ျပည္တြင္းစစ္’အေၾကာင္း ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္က‘ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ’ေခါင္းစီးနဲ႔ ဆက္ ေရးရာမွာ -
“မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း မရွင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဆက္ရွင္းရမယ့္ ဒုတိယျပႆနာက ‘ျပည္ေထာင္စု ျပႆနာပဲ’- ရွင္းရတာ ပိုေတာင္ ခက္ပါလိမ့္မယ္”လို႔ နိဒါန္းခ်ီထားပါတယ္။
“၁၉၈၈ လူထုအုံႂကြမႈႀကီး မျဖစ္မီက ျပည္ေထာင္စု လိုလားသူဘက္ႏွင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ လိုလားသူဘက္ ဟူ၍ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ရွိခဲ့ပါသည္။ -၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား အထက္ပါ ပဋိပကၡေဟာင္းမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပဋိပကၡအသစ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ အသစ္မွာ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ဘက္၏ ပဋိပကၡျဖစ္ပါသည္။ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုက ရပ္ခံၿပီး စစ္မွန္သည့္ ျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စု ဆန္႔က်င္ေရး အဓိကအင္အားစုမ်ား အားလုံးက ရပ္ခံပါသည္”။
ခု ၂၁ ပင္လုံညီလာခံမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုရပ္ခံၿပီး ဘယ္လိုေဖာ္ျပခဲ့ၾကသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကည့္ၾကရ ေအာင္ပါ။
(၂)
ဘာေတြ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကသလဲ
စစ္အုပ္စုဘက္က တင္ျပခ်က္ - ရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ တပ္မေတာ္က အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကို အစဥ္ ဦး ေဆာင္မယ္။ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုကေရစီကို ပုံေဖာ္မယ္။ တပ္မေတာ္မူ ၆ ခ်က္နဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းမယ္။ ၂၀၀၈ ေျခဥေအာက္က ေပၚထြန္းလာမယ့္ ဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္မယ္။ အမ်ိဳးသားေရးအေပၚ တပ္မေတာ္ သည္ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဆိုတာေတြပဲ။ တိုင္းရင္းသားေတြ အျမင္က ‘ဒါဟာ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီး အမ်ိဳးသား ေရးအလံ ထူတာပဲ’လို႔ ခံယူထားၾကတယ္။
အစိုးရ - ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ ယခင္အစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ညီလာခံကို ဦးစီးဦး႐ြက္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဦးေတြ ဗိုလ္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳပါေၾကာင္း ...အစခ်ီၿပီး -‘ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရး’လို႔ပဲ ဦးတည္ခ်က္ ေပးပါတယ္။ ၈ ျပည္နယ္လည္း မေျပာ၊ တျခားဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မေျပာ။ ။
လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားနဲ႔ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားဘက္ - ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ နီးပါး မ်ိဳသိပ္ထားတာေတြ အန္ထုတ္ၾကတယ္။ ရင္ထဲေတာ့ နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ ေပါ့သြားမွာပါ။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ျပည္ ေထာင္စု ပုံစံကို တင္ျပၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္တခုေတာ့ ထမ္းေဆာင္လိုက္ရၿပီလို႔ ခံစားႏိုင္ၾကပါမယ္။ တခ်ိန္ တည္းမွာလည္း ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္ေရး ကိုလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ တင္ျပခဲ့ၾကလို႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္က ေပးလိုက္တဲ့ ေခတ္ဝန္တခုကို ထမ္းေဆာင္ လိုက္တာ လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
(၃)
ကိုးကန္႔၊ တအာင္း၊ ရခိုင္တပ္မေတာ္ ျပႆနာ
ဒီ ၃ ဖြဲ႕ ျပႆနာက ဂယက္အေတာ္ႀကီးတယ္။ ညီလာခံ အႀကိဳကာလေတြမွာကတည္းက ျငင္းၾကခုန္ၾက၊ ၫွိႏႈိင္း ၾကနဲ႔ ကမၻာ့သတင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ညီလာခံစမယ့္ဆဲဆဲမွာေတာင္ သူတို႔ တက္ျဖစ္ မတက္ျဖစ္ မေရမရာ ျဖစ္ေနေသး တယ္။ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္သြားေစတဲ့ အေျခခံက ကိုးကန္႔စစ္မ်က္ႏွာမွာ ဒီ ၃ ဖြဲ႕က သူတို႔ကို အထိနာေအာင္ အရွက္ ရေအာင္ တိုက္ထားလို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ ၃ ဖြဲ႕ကို Black List သြင္းၿပီး ေဘးဖယ္ထားခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။ (မ်က္ႏွာပူတာလည္း ပါမွာေပါ့) ဒါေၾကာင့္ မႏိုင္ႏိုင္ရာခဲတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စုဘက္က ‘တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားသည္NCA လက္မွတ္ ေရးထိုးၿပီးမွသာလၽွင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္ ရမည္’လို႔ ႏွပ္ေၾကာင္း ေပးထားခဲ့တယ္။ ဒါကို ညီလာခံျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ တြင္း§မႉးက “တပ္မေတာ္က အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ ပါဝင္လိုရင္ လက္နက္စြန္႔ရမယ္ ေျပာထားတယ္။ တပ္မေတာ္သေဘာထား ေအာက္ကေနပဲ နည္းလမ္းရွာ ေဆြးေႏြးသြားဖို႔ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို လက္နက္ခ်ဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ လက္နက္စြန္႔ဖို႔ ျဖစ္တယ္” æ လို႔ ေလာ္ဘီလုပ္ပါတယ္။
ဒီေခတ္ တိုင္းရင္းသားေတြက လွည့္တိုင္း လည္ထြက္သြားမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီ ၃ ဖြဲ႕က လက္နက္စြန္႔မယ့္ ကိစၥကို လုပ္ေဆာင္မွာ မဟုတ္ဘူး-လို႔ ေျပာၿပီးျဖစ္တယ္။ ရခိုင္တပ္မေတာ္က ဆိုရင္ လက္နက္မစြန္႔ႏိုင္၊ အစိုးရနဲ႔ တန္းတူ ညီမၽွေရး၊ အာဏာခြဲေဝမႈ၊ သယံဇာတခြဲေဝမႈ၊ အေျခခံ ဥပေဒကိစၥနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကိစၥသာ ေဆြးေႏြးခ်င္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး၊ တအာင္းပေလာင္ဘက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ခ်-လက္နက္စြန္႔မည္မဟုတ္။ ႏိုင္ငံနယ္ေျမ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးတမ္း၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၊ စီးပြားေရးလုံၿခဳံမႈတို႔အတြက္ အခိုင္အမာ ရပ္တည္ ကာကြယ္သြားမည္။ ၇ ျပည္နယ္၊ ၇ တိုင္း အေျခခံမူလက္မခံ၊ အမ်ိဳးသားကိုယ္စားျပဳမႈအေျခခံတဲ့ ျပည္နယ္သစ္ေတြ ဖြဲ႕စည္းသင့္တယ္။ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တိုက္ပြဲေတြရပ္စဲမွ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမွ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမလဲ-စဥ္းစားၾကတာေပါ့လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီ အခ်က္ေတြကို အႀကိဳက္ခ်င္းညီၾကတဲ့ UNFC ကလည္း ၃ ဖြဲ႕ပါမွ လက္မွတ္ထိုးမယ္လို႔ ေၾကညာၾကတယ္။ NLD အစိုးရကလည္း စစ္တပ္ရဲ႕ သေဘာထားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့လို႔....၃ ဖြဲ႕ ဝိုင္းပယ္ေရးကို သေဘာ တူ လိုက္ရတယ္လို႔ သတင္းမ်ားက ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဖိတ္ၾကားသင့္ပါလ်က္ က်န္တဲ့သူက်န္၊ စစ္တပ္ဆႏၵအရ ခ်န္ခ်င္သူ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ညီလာခံႀကီးကို က်င္းပလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
(၄)
မ်က္စိထဲ တန္းျမင္ေနရတဲ့ ေျခထိတ္လက္ထိတ္မ်ား စစ္တပ္ - အေနနဲ႔ အထက္ပါ အခ်က္ေတြ ကိုင္စြဲထားသေ႐ြ႕၊ လိုက္နာက်င့္သုံးေနသေ႐ြ႕ အဲဒါေတြဟာ သူ႕အတြက္ ေျခထိတ္လက္ထိတ္ ေတြပဲ။ ေရွ႕တိုးလို႔ရမွာ မဟုတ္၊ တိုင္းျပည္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မၿငိမ္းခ်မ္း၊ ဘယ္ေတာ့မွ တရားမၽွတမႈမရွိ၊ ဘယ္ေတာ့မွ စည္းလုံးညီၫြတ္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဒါပဲ ေျပာေနတယ္။
ဒီခ်ဳပ္/ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ - ၂၀၀၈ ေျခ§ဥကို လက္ခံက်င့္သုံးပါ့မယ္လို႔ သစၥာျပဳထားရျခင္း၊ ဒီအေပၚကေန စစ္တပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရမွာ မလုပ္ဘူး၊ လမ္းမေပၚ မထြက္ဘူး ေျပာလာရျခင္း... စတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျခခ်ဳပ္ လက္ခ်ဳပ္ လုပ္ထားရတဲ့ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အစိုးရယႏၲရားနဲ႔ လႊတ္ေတာ္တိုက္ပြဲပဲ အာ႐ုံထားတာ ႏိုင္ငံတကာဖိအားနဲ႔ ကုလသမဂၢကိုပဲ ေမၽွာ္ကိုးလုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြဟာ အက်ိဳးရွိတန္သေ႐ြ႕ ရွိေပမယ့္ စစ္တပ္ထင္သလို လုပ္ေနတာေတြ (ဥပမာ-ညီလာခံကာလအတြင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စစ္ေရးေဆာင္႐ြက္မႈေတြ လုပ္တာကို မတားႏိုင္ တဲ့ကိစၥမ်ိဳး) လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို က်ဆင္းေစတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ - မွာေတာ့ ပကတိဘာ၀ ေျခထိတ္လက္ထိတ္ေတြ အဓိက ျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုေတြမ်ားတာ၊ ေရာယွက္ေနထိုင္ၾကရတာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်တာ၊ တေလၽွာက္လုံးလိုလို ဗမာအမ်ိဳးသားႀကီးေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ ေနထိုင္ရတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း ရွိခဲ့တာေတြျဖစ္တယ္။ ဒီပကတိဘာ၀ေအာက္မွာ တခုလုံး အက်ိဳး စီးပြားထက္ မိမိ အမ်ိဳးသားေရးတခုပဲ ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္တဲ့ အတၱဘာ၀ ထုတ္ေဖာ္မႈတခ်ိဳ႕ ေပၚလာတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္အစိုးရ စတာေတြရဲ႕ အတၱဘာ၀ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။
(၅)
နိဂုံးခ်ဳပ္
အေျခအေနေတြရဲ႕ ျဖစ္ထြန္းေျပာင္းလဲမႈအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္ျခည္ျပတ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ (ဗမာျပည္အတြက္ေတာ့) ဖက္ဒရယ္ေခတ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ “ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးပုံစံကို လက္ေတြ႕ဘယ္လို ပုံေဖာ္မလဲ။ က်ယ္ျပန္႔တယ္၊ ဇာစ္ျမစ္ရွိတယ္၊ ေရရွည္ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာျဖစ္တယ္။ အခုပင္လုံ ညီခံမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ သူ ၁˜၄၀၀ ေက်ာ္စလုံးက ဒါကို ခံစားမိၾကပုံ ရပါတယ္။ ႐ႈပ္ေထြးတယ္၊ ခက္ခဲတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္အထိ အခ်ိန္ယူရႏိုင္တယ္လို႔ အကဲျဖတ္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီအစည္းအေဝးကို ေညာင္ႏွစ္ပင္လို မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီလုပ္ၿပီး ဘာအေျဖမွလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေပၚထြက္မလာတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဇာတ္ေမ်ာႀကီး တခုနဲ႔ လူထုကို အာ႐ုံလႊဲတာ မျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္၊
ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ ေျဖရွင္းျခင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ဗမာျပည္အတြင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အား လုံး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြမွာ အခြင့္အေရးတန္းတူညီမၽွစြာ ခံစားခြင့္ရရွိေရးကို အာမခံခ်က္ အျပည့္အဝ ေပး ႏိုင္ေရးျဖစ္ပါတယ္၊ တန္းတူညီမၽွစြာ အက်ိဳးခံစားရမွလည္း အမ်ိဳးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈကို ခိုင္မာစြာ တည္ ေဆာက္ဖို႔ အာမခံခ်က္ ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္သမၽွ ျပည္တြင္း ပဋိပကၡမ်ား ၿပီးဆုံးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔လည္း တိုးၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ျပည္ေထာင္ စုႀကီးကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကရင္ တိုင္းျပည္ အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာ ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ကိစၥမို႔ ပိုၿပီး သတိထား ေဆာင္႐ြက္သြားၾကမွ ျဖစ္မွာပါ။ ။
ေအးၿငိမ္း
(၅၊ ၉၊ ၂၀၁၆)
အေရးေတာ္ပုံ ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၂) အမွတ္ (၆)
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဝဘ္ဆုိက္မွ
ေအးၿငိမ္း
(၁)
အခ်ီး။ ။ ‘ျပည္တြင္းစစ္’အေၾကာင္း ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္က‘ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ’ေခါင္းစီးနဲ႔ ဆက္ ေရးရာမွာ -
“မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း မရွင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဆက္ရွင္းရမယ့္ ဒုတိယျပႆနာက ‘ျပည္ေထာင္စု ျပႆနာပဲ’- ရွင္းရတာ ပိုေတာင္ ခက္ပါလိမ့္မယ္”လို႔ နိဒါန္းခ်ီထားပါတယ္။
“၁၉၈၈ လူထုအုံႂကြမႈႀကီး မျဖစ္မီက ျပည္ေထာင္စု လိုလားသူဘက္ႏွင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ လိုလားသူဘက္ ဟူ၍ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ရွိခဲ့ပါသည္။ -၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား အထက္ပါ ပဋိပကၡေဟာင္းမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပဋိပကၡအသစ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ အသစ္မွာ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ဘက္၏ ပဋိပကၡျဖစ္ပါသည္။ အေရၿခဳံျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စုက ရပ္ခံၿပီး စစ္မွန္သည့္ ျပည္ေထာင္စုဘက္တြင္ စစ္အုပ္စု ဆန္႔က်င္ေရး အဓိကအင္အားစုမ်ား အားလုံးက ရပ္ခံပါသည္”။
ခု ၂၁ ပင္လုံညီလာခံမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုရပ္ခံၿပီး ဘယ္လိုေဖာ္ျပခဲ့ၾကသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကည့္ၾကရ ေအာင္ပါ။
(၂)
ဘာေတြ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကသလဲ
စစ္အုပ္စုဘက္က တင္ျပခ်က္ - ရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ တပ္မေတာ္က အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကို အစဥ္ ဦး ေဆာင္မယ္။ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုကေရစီကို ပုံေဖာ္မယ္။ တပ္မေတာ္မူ ၆ ခ်က္နဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းမယ္။ ၂၀၀၈ ေျခဥေအာက္က ေပၚထြန္းလာမယ့္ ဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္မယ္။ အမ်ိဳးသားေရးအေပၚ တပ္မေတာ္ သည္ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဆိုတာေတြပဲ။ တိုင္းရင္းသားေတြ အျမင္က ‘ဒါဟာ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီး အမ်ိဳးသား ေရးအလံ ထူတာပဲ’လို႔ ခံယူထားၾကတယ္။
အစိုးရ - ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ ယခင္အစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ညီလာခံကို ဦးစီးဦး႐ြက္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဦးေတြ ဗိုလ္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳပါေၾကာင္း ...အစခ်ီၿပီး -‘ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရး’လို႔ပဲ ဦးတည္ခ်က္ ေပးပါတယ္။ ၈ ျပည္နယ္လည္း မေျပာ၊ တျခားဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မေျပာ။ ။
လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားနဲ႔ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားဘက္ - ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ နီးပါး မ်ိဳသိပ္ထားတာေတြ အန္ထုတ္ၾကတယ္။ ရင္ထဲေတာ့ နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ ေပါ့သြားမွာပါ။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ျပည္ ေထာင္စု ပုံစံကို တင္ျပၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္တခုေတာ့ ထမ္းေဆာင္လိုက္ရၿပီလို႔ ခံစားႏိုင္ၾကပါမယ္။ တခ်ိန္ တည္းမွာလည္း ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္ေရး ကိုလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ တင္ျပခဲ့ၾကလို႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္က ေပးလိုက္တဲ့ ေခတ္ဝန္တခုကို ထမ္းေဆာင္ လိုက္တာ လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
(၃)
ကိုးကန္႔၊ တအာင္း၊ ရခိုင္တပ္မေတာ္ ျပႆနာ
ဒီ ၃ ဖြဲ႕ ျပႆနာက ဂယက္အေတာ္ႀကီးတယ္။ ညီလာခံ အႀကိဳကာလေတြမွာကတည္းက ျငင္းၾကခုန္ၾက၊ ၫွိႏႈိင္း ၾကနဲ႔ ကမၻာ့သတင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ညီလာခံစမယ့္ဆဲဆဲမွာေတာင္ သူတို႔ တက္ျဖစ္ မတက္ျဖစ္ မေရမရာ ျဖစ္ေနေသး တယ္။ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္သြားေစတဲ့ အေျခခံက ကိုးကန္႔စစ္မ်က္ႏွာမွာ ဒီ ၃ ဖြဲ႕က သူတို႔ကို အထိနာေအာင္ အရွက္ ရေအာင္ တိုက္ထားလို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ ၃ ဖြဲ႕ကို Black List သြင္းၿပီး ေဘးဖယ္ထားခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။ (မ်က္ႏွာပူတာလည္း ပါမွာေပါ့) ဒါေၾကာင့္ မႏိုင္ႏိုင္ရာခဲတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စုဘက္က ‘တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားသည္NCA လက္မွတ္ ေရးထိုးၿပီးမွသာလၽွင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္ ရမည္’လို႔ ႏွပ္ေၾကာင္း ေပးထားခဲ့တယ္။ ဒါကို ညီလာခံျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ တြင္း§မႉးက “တပ္မေတာ္က အဆိုပါ ၃ ဖြဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ ပါဝင္လိုရင္ လက္နက္စြန္႔ရမယ္ ေျပာထားတယ္။ တပ္မေတာ္သေဘာထား ေအာက္ကေနပဲ နည္းလမ္းရွာ ေဆြးေႏြးသြားဖို႔ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို လက္နက္ခ်ဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ လက္နက္စြန္႔ဖို႔ ျဖစ္တယ္” æ လို႔ ေလာ္ဘီလုပ္ပါတယ္။
ဒီေခတ္ တိုင္းရင္းသားေတြက လွည့္တိုင္း လည္ထြက္သြားမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီ ၃ ဖြဲ႕က လက္နက္စြန္႔မယ့္ ကိစၥကို လုပ္ေဆာင္မွာ မဟုတ္ဘူး-လို႔ ေျပာၿပီးျဖစ္တယ္။ ရခိုင္တပ္မေတာ္က ဆိုရင္ လက္နက္မစြန္႔ႏိုင္၊ အစိုးရနဲ႔ တန္းတူ ညီမၽွေရး၊ အာဏာခြဲေဝမႈ၊ သယံဇာတခြဲေဝမႈ၊ အေျခခံ ဥပေဒကိစၥနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကိစၥသာ ေဆြးေႏြးခ်င္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး၊ တအာင္းပေလာင္ဘက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ခ်-လက္နက္စြန္႔မည္မဟုတ္။ ႏိုင္ငံနယ္ေျမ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးတမ္း၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၊ စီးပြားေရးလုံၿခဳံမႈတို႔အတြက္ အခိုင္အမာ ရပ္တည္ ကာကြယ္သြားမည္။ ၇ ျပည္နယ္၊ ၇ တိုင္း အေျခခံမူလက္မခံ၊ အမ်ိဳးသားကိုယ္စားျပဳမႈအေျခခံတဲ့ ျပည္နယ္သစ္ေတြ ဖြဲ႕စည္းသင့္တယ္။ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တိုက္ပြဲေတြရပ္စဲမွ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမွ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမလဲ-စဥ္းစားၾကတာေပါ့လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီ အခ်က္ေတြကို အႀကိဳက္ခ်င္းညီၾကတဲ့ UNFC ကလည္း ၃ ဖြဲ႕ပါမွ လက္မွတ္ထိုးမယ္လို႔ ေၾကညာၾကတယ္။ NLD အစိုးရကလည္း စစ္တပ္ရဲ႕ သေဘာထားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့လို႔....၃ ဖြဲ႕ ဝိုင္းပယ္ေရးကို သေဘာ တူ လိုက္ရတယ္လို႔ သတင္းမ်ားက ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဖိတ္ၾကားသင့္ပါလ်က္ က်န္တဲ့သူက်န္၊ စစ္တပ္ဆႏၵအရ ခ်န္ခ်င္သူ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ညီလာခံႀကီးကို က်င္းပလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
(၄)
မ်က္စိထဲ တန္းျမင္ေနရတဲ့ ေျခထိတ္လက္ထိတ္မ်ား စစ္တပ္ - အေနနဲ႔ အထက္ပါ အခ်က္ေတြ ကိုင္စြဲထားသေ႐ြ႕၊ လိုက္နာက်င့္သုံးေနသေ႐ြ႕ အဲဒါေတြဟာ သူ႕အတြက္ ေျခထိတ္လက္ထိတ္ ေတြပဲ။ ေရွ႕တိုးလို႔ရမွာ မဟုတ္၊ တိုင္းျပည္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မၿငိမ္းခ်မ္း၊ ဘယ္ေတာ့မွ တရားမၽွတမႈမရွိ၊ ဘယ္ေတာ့မွ စည္းလုံးညီၫြတ္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဒါပဲ ေျပာေနတယ္။
ဒီခ်ဳပ္/ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ - ၂၀၀၈ ေျခ§ဥကို လက္ခံက်င့္သုံးပါ့မယ္လို႔ သစၥာျပဳထားရျခင္း၊ ဒီအေပၚကေန စစ္တပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရမွာ မလုပ္ဘူး၊ လမ္းမေပၚ မထြက္ဘူး ေျပာလာရျခင္း... စတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျခခ်ဳပ္ လက္ခ်ဳပ္ လုပ္ထားရတဲ့ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အစိုးရယႏၲရားနဲ႔ လႊတ္ေတာ္တိုက္ပြဲပဲ အာ႐ုံထားတာ ႏိုင္ငံတကာဖိအားနဲ႔ ကုလသမဂၢကိုပဲ ေမၽွာ္ကိုးလုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြဟာ အက်ိဳးရွိတန္သေ႐ြ႕ ရွိေပမယ့္ စစ္တပ္ထင္သလို လုပ္ေနတာေတြ (ဥပမာ-ညီလာခံကာလအတြင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စစ္ေရးေဆာင္႐ြက္မႈေတြ လုပ္တာကို မတားႏိုင္ တဲ့ကိစၥမ်ိဳး) လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို က်ဆင္းေစတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ - မွာေတာ့ ပကတိဘာ၀ ေျခထိတ္လက္ထိတ္ေတြ အဓိက ျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုေတြမ်ားတာ၊ ေရာယွက္ေနထိုင္ၾကရတာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်တာ၊ တေလၽွာက္လုံးလိုလို ဗမာအမ်ိဳးသားႀကီးေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ ေနထိုင္ရတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း ရွိခဲ့တာေတြျဖစ္တယ္။ ဒီပကတိဘာ၀ေအာက္မွာ တခုလုံး အက်ိဳး စီးပြားထက္ မိမိ အမ်ိဳးသားေရးတခုပဲ ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္တဲ့ အတၱဘာ၀ ထုတ္ေဖာ္မႈတခ်ိဳ႕ ေပၚလာတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္အစိုးရ စတာေတြရဲ႕ အတၱဘာ၀ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။
(၅)
နိဂုံးခ်ဳပ္
အေျခအေနေတြရဲ႕ ျဖစ္ထြန္းေျပာင္းလဲမႈအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္ျခည္ျပတ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ (ဗမာျပည္အတြက္ေတာ့) ဖက္ဒရယ္ေခတ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ “ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးပုံစံကို လက္ေတြ႕ဘယ္လို ပုံေဖာ္မလဲ။ က်ယ္ျပန္႔တယ္၊ ဇာစ္ျမစ္ရွိတယ္၊ ေရရွည္ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာျဖစ္တယ္။ အခုပင္လုံ ညီခံမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ သူ ၁˜၄၀၀ ေက်ာ္စလုံးက ဒါကို ခံစားမိၾကပုံ ရပါတယ္။ ႐ႈပ္ေထြးတယ္၊ ခက္ခဲတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္အထိ အခ်ိန္ယူရႏိုင္တယ္လို႔ အကဲျဖတ္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီအစည္းအေဝးကို ေညာင္ႏွစ္ပင္လို မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီလုပ္ၿပီး ဘာအေျဖမွလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေပၚထြက္မလာတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဇာတ္ေမ်ာႀကီး တခုနဲ႔ လူထုကို အာ႐ုံလႊဲတာ မျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္၊
ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ ေျဖရွင္းျခင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ဗမာျပည္အတြင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အား လုံး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြမွာ အခြင့္အေရးတန္းတူညီမၽွစြာ ခံစားခြင့္ရရွိေရးကို အာမခံခ်က္ အျပည့္အဝ ေပး ႏိုင္ေရးျဖစ္ပါတယ္၊ တန္းတူညီမၽွစြာ အက်ိဳးခံစားရမွလည္း အမ်ိဳးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈကို ခိုင္မာစြာ တည္ ေဆာက္ဖို႔ အာမခံခ်က္ ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္သမၽွ ျပည္တြင္း ပဋိပကၡမ်ား ၿပီးဆုံးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔လည္း တိုးၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ျပည္ေထာင္ စုႀကီးကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကရင္ တိုင္းျပည္ အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာ ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ကိစၥမို႔ ပိုၿပီး သတိထား ေဆာင္႐ြက္သြားၾကမွ ျဖစ္မွာပါ။ ။
ေအးၿငိမ္း
(၅၊ ၉၊ ၂၀၁၆)
အေရးေတာ္ပုံ ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၂) အမွတ္ (၆)
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဝဘ္ဆုိက္မွ
0 comments:
Post a Comment