သခင်ဗဟိန်း(၁၉၁၇-၂၀၁၇)အတ္ထုပ္ပတ္တိ
ထွန်း၀င်းငြိမ်း ပြုစုသည်။
သခင်ဗဟိန်းကို၁၉၁၇ ခုနှစ် ဇွန်လ ၂၇ ရက် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့တွင် စစ်ကိုင်းခရိုင် အင်းဝမြို့့ကိုင်းတန်းရပ်၌ အဘပွဲစားကြီးဦးမှင်၊ အမိဒေါ်ဒေါ်ဦးတို့မှ ဖွားမြင်ခဲ့သည်။ အင်းဝမြို့ မူလတန်းကျောင်းမှ လေးတန်းအောင်မြင်ခဲ့ပြီး၁၉၃၅ ခုနှစ်တွင် မန္တလေး မြို့ အမျိုးသားအထက်တန်းကျောင်းမှ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းကိုအင်္ဂလိပ်၊ မြန်မာစာ၊ ရာဇဝင် ဘာသာရပ်များတွင် ဂုဏ်ထူးဖြင့် အောင်မြင်ခဲ့သည်။
အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝမှစ၍ ကျောင်းသားလှုပ်ရှားများတွင် ရှေ့တန်းကပါဝင်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ၁၉၃၅-၃၇ တွင် မန္တလေးဥပစာကောလိပ်၌ ပညာဆက်သင်ခဲ့သည်။ ၁၉၃၆-၃၇ တွင် အိုင်အေအထက်တန်းကို ဗမာတနိုင်ငံလုံးပထမရပြီးပါဠိဘာသာဂုဏ်ထူးဖြင့် အောင်ကာ၊ ၁၉၃၅-၃၆ ခုနှစ်၊ မန္တလေးဥပစာကောလိပ် ကျောင်းသားသမဂ္ဂခေါင်းဆောင်အဖြစ် ၁၉၃၆ ကျောင်းသားသပိတ်ကိုဦးဆောင်ခဲ့သည်။ ၁၉၃၇ ခုနှစ် မေလတွင် ပဏ္ဍစ်ဂျဝါဟာလာနေရူး မန္တလေးသို့ လာရောက်သည့် အခမ်းအနားတွင် ဧည့်ခံကော်မတီ၏ သဘာပတိအဖြစ် တင်မြှောက်ခံရသည်။
၁၉၃၇ ခုနှစ် ဇွန်လတွင် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ဘီအေတက်နေစဉ် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားသမဂ္ဂ ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခြင်းခံရသည်။ ၁၉၃၈ ခုဧပြီလတွင်ပုသိမ်မြို့၌ကျင်းပသောဗမာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာကျောင်းသားများကွန်ဖရင့်တက်ရောက်ခဲ့သည်။ဗကသမှ ထုတ်ဝေသည့် မျိုးညွန့်မဂ္ဂဇင်းအယ်ဒီတာအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။
မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃ဝဝ ပြည့် အရေးတော်ပုံကြီး တွင် ရေနံမြေ အလုပ်သမားသပိတ်တပ်ကြီးသည် မကွေးမြို့တွင်ပိတ်မိနေစဉ်ရန်ကုန်သို့ ချီတက်အရေးဆိုနိုင်ရေးအတွက် ကိုဗဟိန်းခေါင်းဆောင် သည့် ကျောင်းသားများကဝင်ရောက်ကူညီခဲ့သည်။သပိတ်တပ်သားများကိုတရားဟောနေစဉ် “မြင်းခွာတချက်ပေါက်ရင် မီးဟုန်းဟုန်းတောက်စေရမယ်”ဟုရဲရဲတောက်စကားပြောကြားခဲ့သည်။ ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း ၁၃ဝဝ ပြည့် အရေးတော်ပုံကြီးပေါ်ပေါက်လာပြီးသပိတ်မီးသည် တနိုင်ငံလုံးကူးစက်ကာမီးဟုန်းဟုန်းတောက်သွားသည်အထိပျံ့သွားခဲ့သည်။ သို့အတွက် ကိုဗဟိန်းနှင့် ကိုဗဆွေတို့ကိုမကွေးမြို့တွင် ဖမ်းဆီးကာနယ်ချဲ့အစိုးရကထောင် ၃ လ ချခဲ့သည်။
၁၉၃၉ခုနှစ် နှစ်ဆန်းအင်းစိန်ထောင်၌နေရစဉ် ဓနရှင်လောက၊ကျောင်းသားအရေးတော်ပုံ၊ ကမ္ဘာစစ်နှင့် ဗမာ့နောင်ရေးစသည့် စာအုပ် ၃ အုပ် ရေးသားခဲ့သည်။ နိုင်ငံရေးစာပေသာမကရသစာပေ၊ ဝတ္ထု၊ ဆောင်းပါးများကိုဒဂုန်မဂ္ဂဇင်း၊ နဂါးနီဂျာနယ်နှင့် လက်ရွေးစင်မဂ္ဂဇင်းတို့တွင် ရေးသားခဲ့သည်။ စာရေးကောင်းသူအနုပညာအားကောင်းသူအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုကြသည်။ ၁၉၄ဝ ထုတ် ဒဂုန်တာရာ၏ မေဝတ္ထုမှကိုဗဟိန်း၏ အမှာသည် မြန်မာစာပေလောကတွင် ထင်ရှားသည်။
၁၃ဝဝ ပြည့်အရေးတော်ပုံကြီးပြီးဆုံးသောအခါ ၁၉၃၉ မေလ ၄ ရက်နေ့တွင်ကျင်းပခဲ့သည့်ဗမာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာကျောင်းသားသမဂ္ဂညီလာခံကြီးကကိုဗဟိန်းကိုတကသနှင့် ဗကသ နှစ်ခုစလုံး၏ ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ရွေးချယ်တင်မြှောက်ခဲ့ကြသည်။ ထိုနှစ်ထဲတွင် ပြင်သစ်နိုင်ငံပဲရစ်မြို့ရှိကမ္ဘာ့ကျောင်းသားများအဖွဲ့ချုပ်၏ တောင်းခံချက်အရ “ပညာရေးနှင့်ဗမာနိုင်ငံကျောင်းသားများ” စာတမ်းရှည်တစောင် ရေးသားခဲ့သည်။
၁၉၃၉ ခု သြဂုတ် ၁၅ တွင် မြေနီကုန်း၊ မြေနုလမ်း၊ အမှတ် ၁၄ ရှိကိုဗဟိန်းအိမ်တွင် သခင်အောင်ဆန်း၊ သခင်ဗဟိန်း၊ သခင်လှဖေ(ဗိုလ်လင်္ကျာ)၊ သခင်စိုး၊ သခင်ဗိုလ်၊ ရဲဘော်ဘတင်(ရဲဘော် ဂိုရှယ်)၊ ဒေါက်တာနတ်(ရဲဘော်ထွန်းမောင်)တို့နှင့်အတူဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီကိုစတင်ဖွဲ့စည်းထူထောင်ခဲ့သည်။
ထိုအချိန် ဗမာပြည်ရှိ နိုင်ငံရေးသမားများကြားတွင်လမ်းစဉ် ၃ ခုကွဲပြားကြသည်။ ပထမလမ်းစဉ်ကဗမာပြည်လွတ်လပ်ရေး ရဖို့မည်သူနှင့်မဆိုပေါင်းရမည်ဟုဆိုသည်။ ဒုတိယလမ်းစဉ် သမားများကလွတ်လပ်ရေးရဖို့ မည်သူ့မှ မယုံစားရ။ ဂျပန်ရော၊ အင်္ဂလိပ်ပါ စစ်မျက်နှာနှစ်ဘက်ဖွင့်ရမည်ဟုဆိုသည်။ တတိယအုပ်စုကမူ ဆိုဗီယက်ပြည်ထောင်စုကိုဂျာမန်ဖက်ဆစ်များဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်သည့်အချိန်မှစ၍ ကမ္ဘာစစ်၏လက္ခဏာပြောင်းသွားပြီး အင်္ဂလိပ်နယ်ချဲ့သမားကို ဖက်ဆစ်တိုက်ဖျက်ရေးအတွက် မဟာမိတ်အဖြစ် ထားနိုင် သည်ဟု ယူဆကြသည်။ ထိုအစုတွင် သခင်စိုး၊ သခင်သန်းထွန်း၊ သခင်ဗိုလ်၊ သခင်ကျော်စိန်နှင့် သခင်တင်မောင်ကြီးတို့ ပါ၀င်သည်။ ကိုဗဟိန်းသည် ဒုတိယလမ်းစဉ်သမားဖြစ်သော်လည်းနောင်တွင် တတိယလမ်းစဉ် မှန်ကန်သည်ကိုလက်ခံကာတော်လှန်ရေးလုပ်ငန်းများတွင် တက်ကြွစွာလိုက်ပါဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။
ပြောင်းလဲလာသည့်ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေး၊ ဗမာ့နိုင်ငံရေးအခြေအနေတို့ကြောင့် ဘီအေအထက်တန်းစာမေးပွဲကိုမဖြေဆိုတော့ဘဲဒို့ဗမာအစည်းအရုံးသို့ဝင်ရောက်ကာသခင်ဘွဲ့ခံယူခဲ့သည်။၁၉၄၀ ခုမတ်လတွင် သခင်အောင်ဆန်း၊ သခင်သန်းထွန်း၊ သခင်ဗဟိန်း၊ သခင်ခင်အောင်၊ သခင်တင်မောင် (ပန်းတနော်)၊ သခင်အုန်းမြင့်တို့ ပါ၀င်သောအဖွဲ့သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံ ရမ်းဂါးညီလာခံသို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။ ခေါင်းဆောင်ကြီးမဟတ္တမ ဂန္ဒီအပါအ၀င်အိန္ဒိယနိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်များနှင့် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ထိုနှစ်ထဲတွင် ဆရာအတတ်သင် ကျောင်းသူမခင်ကြီးနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။
သခင်ဗဟိန်းသည် ၁၉၄၁ မတ်လ ၁ဝ ရက်တွင် ပဲခူးမြို့၌ကျင်းပသော ပဉ္စမအကြိမ်မြောက် နိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာဒို့ဗမာအစည်းအရုံးဒုတိယအစည်းအဝေးမှ ဗဟိုမြေအောက်တော်လှန်ရေးအဖွဲ့ (Underground Unit)၏ ဝါဒပြန့်ပွားရေးတာဝန်ခံအဖြစ် တာဝန်ပေးခံရသည်။ ထိုတာဝန်အရအရေးတော်ပုံ၊ ဗမာ့တော်လှန်မှု၊ မီးပွားစာစောင်များကိုကွန်မြူနစ်ပါတီအမည်ဖြင့် လျှို့ဝှက်ဖြန့်ဝေခဲ့သည်။ ၁၉၄၁ ခုနှစ် မေလတွင် ဦးချစ်မောင် အယ်ဒီတာချုပ် လုပ်သည့် မြန်မာ့အလင်းသတင်းစာတွင်ဘာသာပြန်အယ်ဒီတာအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ လျှို့ဝှက်တာဝန်များကိုထမ်းဆောင်နေစဉ် ၁၉၄၁ အောက်တိုဘာလတွင် ဗြိတိသျှအစိုးရ၏ ဖမ်းဆီးခြင်းခံခဲ့ရသည်။နယ်ချဲ့အစိုးရ၏ ရန်သူတော် နံပါတ် (၂) အဖြစ် သတ်မှတ်ခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။
၁၉၄၁-၄၂ တွင် မော်လမြိုင်၊ သာယာဝတီ၊ မန္တလေးထောင်များတွင် အကျဉ်းချခံခဲ့ရသည်။ မန္တလေးထောင်ပွင့်သွားသည့်အချိန်မှ လွတ်မြောက်လာခဲ့သည်။ ထောင်မှလွတ်လာပြီးဖက်ဆစ်ဆန့်ကျင်ရေးလုပ်ငန်းများကိုဇောက်ချလုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ဂျပန်ခေတ်ဗမာအစိုးရအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးသခင်နုလက်အောက်တွင် ဒုတိယအတွင်းဝန် အဖြစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ဂျပန်ခေတ်၌ ဆရာကြီး သခင်ကိုယ်တော်မှိုင်းတို့ ဦးဆောင်သည့် တခုတည်းသောတရားဝင်နိုင်ငံရေးအဖွဲ့အစည်းဖြစ်သည့် ရန်ကုန်မြို့ ဂွတ္တလစ်ရပ်ရှိဒို့ဗမာဆင်းရဲသားအစည်းအရုံးဌာနချုပ်သို့ မကြာခဏသွားရောက်လေ့ရှိပြီးဖက်ဆစ်ဆန့်ကျင်ရေးလုပ်ငန်းများကို လျှို့ဝှက်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။
ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးဆောင်ရွက်ရန်သခင်ဗဟိန်းသည် ဇနီးသည်မခင်ကြီး၊သခင်ဗသိန်းတင်တို့နှင့်အတူကွမ်းခြံကုန်းမြို့နယ် အင်းဂလုံးရွာတွင် သခင်စိုးပို့ချသော မာ့က်စ်ဝါဒသဘောတရားသင်တန်းရက် ၂ဝ ကျော် တက်ခဲ့ကြသည်။ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီး ၁၉၄၄ ခုနှစ် သြဂုတ်လဆန်းတွင် သခင်ဗဟိန်းတို့ ဇနီးမောင်နှံသည် ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအတွက် တောင်ငူနယ်သို့ ထွက်ခွါခဲ့ကြသည်။
၁၉၄၄ ခုနှစ် သြဂုတ်လပထမပတ်တွင် ပဲခူးမြို့ စံပြတပ်ရင်း၌ဖွဲ့စည်းခဲ့သောဖက်ဆစ်တိုက်ဖျက်ရေး၊ ပြည်သူ့လွတ်လပ်ရေးအဖွဲ့ချုပ် (ဖတပလ)က ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအတွက် စစ်တိုင်း(၁၀)တိုင်းသတ်မှတ်ခဲ့သည်။တိုင်းအလိုက်ခေါင်းဆောင်များကိုရွေးချယ်ရာတွင် တိုင်း(၁)အတွက် စစ်ရေးခေါင်းဆောင်အဖြစ် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်အဖြစ်သခင်ဗဟိန်းကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။
သခင်ဗဟိန်းသည်တောင်ငူနယ်တွင် ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအတွက် အတွေးအခေါ်၊သဘောတရားသင်တန်းများကိုမရပ်မနားပို့ချခဲ့သည်။ ပို့ချခဲ့သောဘာသာရပ်များမှာလွပ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်း ၁ နှင့် ၂၊ တော်လှန်ရန် စိုင်းပြင်းကြစို့၊ ကရင်-ဗမာသွေးစည်းရေး ၊ပြောက်ကျား စစ်၏နည်းသစ်များ၊လျှို့ဝှက်ရေးကိုမည်သို့ကျင့်သုံးမည်နည်းစသည့်စာတမ်းများဖြစ်ကြသည်။
သခင်ဗဟိန်း၏ အောင်မြင်သောစည်းရုံးရေးတခုမှာသူကိုယ်တိုင် ပြုစုရေးသားပြီးသင်ကြားပို့ချခဲ့သည့် “ကရင်-ဗမာသွေးစည်းရေး” စာတမ်းဖြစ်သည်။ ထိုစာတမ်းကြောင့် အရှေ့ရိုးမတွင် ကရင်-ဗမာညီညွတ်ရေး သာမကလူမျိုးစုံသွေးစည်းညီညွတ်ရေးအားကောင်းခဲ့သည်။
သခင်ဗဟိန်းမှာ ရုပ်ရည်သွင်ပြင်အားဖြင့်ခပ်ချောချောခပ်နုနုဖြစ်သည်။ သူသည် ကျောင်းသား၊အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်တဦးဖြစ်သော်လည်း ကြမ်းတမ်းသောလက်နက်ကိုင်တိုက်ပွဲကိုနိုင်နင်းစွာဦးဆောင်နိုင်သည့် စစ်ရေးခေါင်းဆောင်ဖြစ်ကြောင်းတောင်ငူခရိုင်ပြောက်ကျားတိုက်ပွဲများဖြင့် သက်သေပြခဲ့သည်။
အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ သခင်သိန်းဖေ(သိန်းဖေမြင့်) လေထီးဖြင့် ချပေးသောစာအုပ်များအနက် “ပြင်သစ်ပြည်လွတ်လပ်ရေးတိုက်ပွဲ”၊ လီနင် ရေး “အစိုးရနှင့် တော်လှန်ရေး”၊ “ဂျူးရင်းအားချေပချက်” “လုဒွစ်ဖြူးဝါးဘက်” အစရှိသောကျမ်းများကိုထန်းတပင်မြို့နယ် သရက်တန်း၊ ဂွအိုင် အရှေ့ဘက်တွင်ရှိသောယာတဲများ၌ ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။ သူ့ခံနိုင်ရည်ရှိသည်ထက် အဆပေါင်းများစွာအလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ သူ့နံဘေးတွင် သူ့ချစ်ဇနီးမရှိ။ သူ၏အဖော်မှာကာဘိုင်သေနတ် တလက်သာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအတွက် “အား”ဖြစ်စေမည့် တော်လှန်ရေးသဘောတရားများအနက် ဒေသအခြေအနေနှင့် ကိုက်ညီသည့် ပြောက်ကျားစစ်၏ နည်းသစ်များမှာ ပင်ကိုယ်ရေးပြောက်ကျားစစ်သဘောတရားစာတမ်း ဖြစ်သည်။
သခင်ဗဟိန်းသည် တောင်ငူခရိုင် နေရာအနှံ့အပြား၌ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးသဘောတရားများကိုမနားတမ်းလှည့်လည်ပို့ချခဲ့သည်။ ပြောက်ကျားတပ်များ၏ ဗဟိုဌာနချုပ်ဖြစ်သည့် ဆင်ပချပ်ရွာအနီးတောင်ခြေတွင်ရှိသော စခန်း၌နေထိုင်ကာတော်လှန်ရေးလုပ်ငန်းများကိုညွန်ကြားခဲ့သည်။
၁၉၄၅ ခုနစ် မတ်လ ၆ ရက်နေ့ညတွင် အထက်ဗမာပြည် တိုင်းမှူးတဦးဖြစ်သည့် ဗိုလ်မှူးဗထူးသည် ဖြူးမြို့နယ် ကြူအင်းရွာမှာ သခင်ဗဟိန်းနှင့် လျှို့ဝှက်တွေ့ဆုံကာတော်လှန်ရေးကိစ္စများကို အသေးစိတ်ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးတိုက်ပွဲများတွင် ဖတပလအဖွဲ့ကြီး၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် သခင်ဗဟိန်း၊ သခင်သန်းဖေတို့ခေါင်းဆောင်သောရဲခေါင်ပြောက်ကျားများသည် ဖက်ဆစ်ဂျပန်များကိုအကြီးအကျယ် ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်။ သမိုင်းတွင်ရစ်သည့် ထွန်းပြောင်သောအောင်ပွဲများရရှိခဲ့ကြသည်။
ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအပြီးတွင် ကွန်မြူနစ်ပါတီဗဟိုကော်မတီဝင် အလုပ်သမားသမဂ္ဂ ဥက္ကဋ္ဌ၊ ဖက်ဆစ်တိုက်ဖျက်ရေး ပြည်သူ့လွတ်လပ်ရေး အဖွဲ့ချုပ်(ဖတပလ)ဗဟိုဦးစီးအဖွဲ့ဝင်နှင့်ဗမာ ပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ၏ ပြည်သူ့အာဏာဂျာနယ်အယ်ဒီတာချုပ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ ထိုသို့ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေစဉ် ငှက်ဖျားရောဂါနှင့် ဆင်းရဲပင်ပန်းမှု ဒဏ်များကြောင့် ကျန်းမာရေးချို့တဲ့လာသော်လည်းအနားမယူဘဲ ကွန်မြူနစ်ပါတီနှင့် ပြည်သူ့အရေးတော်ပုံပါတီပူးပေါင်းရေး၊ ကွန်မြူနစ်ပါတီ နှစ်ခြမ်းမကွဲရေးတို့အတွက် မနားမနေဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။
ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကကိုဗဟိန်းကိုယုံကြည် အားထားသည်။ သူတပ်မှထွက်ပြီး နိုင်ငံရေးလောကသို့ ခြေစုံပစ်၀င်မည်ဟု ပိုင်းဖြတ်သောအခါတပ်ကိုလွှဲအပ်ရန် ကွန်မြူနစ်ပါတီမှ သူယုံကြည်စိတ်ချသောကိုဗဟိန်းကိုတောင်းသည်။ ကိုဗဟိန်းမှာပါတီလုပ်ငန်းအများအပြားရှိနေသဖြင့် ပါတီကမပေးနိုင်ခဲ့ချေ။ကိုဗဟိန်းကိုယ်တိုင်ကလည်းစစ်သေနာပတိရာထူးထက် အလုပ်သမားသမဂ္ဂဥက္ကဋ္ဌအဖြစ်ကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။
၁၉၄၆၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၂ မှ မတ် ၇ ရက် အထိကျင်းပသောကွန်မြူနစ်ပါတီ၏ ဒုတိယအကြိမ် ကွန်ကရက်အပြီးတွင် သခင်စိုးဦးဆောင်သော ကွန်မြူနစ်ပါတီဗမာပြည်(အလံနီပါတီ)သည် ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီမှ ခွဲထွက်ခဲ့သည်။သခင်ဗဟိန်းကသခင်သန်းထွန်း၊ သခင်သိန်းဖေတို့နှင့် အတူဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီပေါလစ်ဗြူရိုအဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။
ပါတီကွဲပြီးနောက် အကျိုးဆက်မှာသခင်ဗဟိန်း၏ရောဂါပို၍ ဆိုးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့ကိုပါတီမှ၎င်း၊ သူဥက္ကဋ္ဌ လုပ်နေသော အလုပ်သမားသမဂ္ဂမှ၎င်း၊ အနားယူခွင့်ပေးထားရလေသည်။ သူသည် မန္တလေးရှိမိဘရပ်ထံပြန်ပြီး မန္တလေးဆေးရုံကြီး တွင် ဆေးကုသမှုခံယူကာအနားယူရင်း ဂိုဏ်းဂဏဝါဒကို တိုက်ဖျက်သောစာတမ်းကိုရေးနေသေးသည်။
ဆေးရုံတက်နေချိန်စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စရာတွေ့မည်စိုးသဖြင့်သူ့ကိုမည်သည့်သတင်းစာမျှ ပေးမဖတ်ချေ။ သို့သော် ပစ္စည်းထုပ်လာသော သတင်းစာစက္ကူထဲက၁၉၄၆၊အောက်တိုဘာ ၁၀ ရက်နေ့၌ ဖဆပအဖွဲ့ချုပ်ထဲမှဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီကိုထုတ်ပယ်လိုက်သည့် သတင်းကိုတွေ့ရာအလွန်အမင်းစိတ်ထိခိုက်သွားခဲ့သည်။ သူ့ရောဂါမှာပို၍ ဆိုးလာပြီး၁၉၄၆ နိုဝင်ဘာ ၂ဝ ရက် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့နံနက်အစောပိုင်းတွင် မန္တလေးဆေးရုံကြီး၌ ကွယ်လွန်ခဲ့ပါသည်။
ထွန်း၀င်းငြိမ်း ပြုစုသည်။
သခင်ဗဟိန်းရာပြည့်အခမ်းအနားကျင်းပရေးကော်မတီ(ရန်ကုန်)
0 comments:
Post a Comment