 |
| ေမာင္သုညရဲ႔လက္ရာ |
ပိုးကုန္ အခ်ိန္ကုန္
ေစာင္းတီးသင္ဖို ့အခြင့္မႀကံဳသမွ်
ငါတို႔လက္ေတြ
မိုးစက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းကို လႈပ္ယမ္းေစႏိုင္ခဲ့။
ဂိုးအသြင္း မခံရဖို႔
အႏိုင္ဂိုး ဖိသြင္းဖို ့
ေဘာလံုးကြင္းမရွိေသးေတာ့အတူ
အေျပးပဲ က်င့္ခဲ့ၾကေပါ့။
ေလသြင္း ေလထုတ္
အလုပ္ႏွစ္ခုပညာ
ပေယာဂမပါပဲ တတ္ခါစ...
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာတစ္ေယာက္ လွ်ာနဲ႔လွ်က္ေပးၾက
တစ္ေယာက္ေကြးရင္ တစ္ေယာက္ ထု႐ိုက္ေျဖာင့္ေပးၾက
တကယ္ပါ ဒါေတြဟာ
ငါတို႔ ေလ်ာ္ႏိုင္လို႔ အထိုးခံဝံ့တဲ့
ေလာင္းေၾကးေတြပါ။
"တစ္သက္ ထာဝရ သတိရေနမယ္"
အဲဒါေတြက
ငါတို ့လုေသာက္ေနၾက အုန္းမႈတ္ခြက္ကို
"ေရႊခြက္" လို႔ လာေရးတဲ့ အကၡရာေတြပါ။
ေတြ႔ဆံုခြဲခြာ
မ်က္ႏွာႏွစ္ဘက္ပါတဲ့ အသျပာတစ္ခ်ပ္
ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ ဝယ္စားတတ္ၿပီးတဲ့အခါ
ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ခါး အသားတစ္ဆုပ္ အ႐ြက္တစ္ရာ
စားၿမံဳ႔ျပန္မယ္လုပ္ခါမွ
မွန္ထဲမွာငါ့ကိုယ္နဲ ့ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာလဲ...
အလီေတြ႐ြတ္ ခြၽတ္ၾကည့္လည္းမရ
ဂါထာေတြ႐ြတ္ ခြၽတ္ၾကည့္လည္းမရ
ဘယ္သူ႔ ပေယာဂလည္းေဟ့...
ငါတို႔ အတတ္ၾကဴး စြပ္ခဲ့ၾကတာ။
ခြၽတ္မရေတာ့တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္မျမင္
ခုေတာ့
တစ္ေယာက္ဂိုးေပါက္ပဲ တစ္ေယာက္ျမင္
ေ႐ႊဂိုးေတြ တစ္ဒိုင္းဒိုင္း ကန္သြင္းခ်င္ေနၾကတယ္။
မင္းကိုႏိုင္
0 comments:
Post a Comment