၂ဝ၁၅ မတ္နဲ႔ဧၿပီထဲေရးျဖစ္တဲ့
တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၁ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
လူ၊ နိုင္ငံေရး၊ နိုင္ငံေရးလူ) ဧၿပီ ၈၊
၂ဝ၁၅။
မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔
က်ေနာ္ေျပာတာေတြနားေထာင္ၿပီး ေရးတာေတြဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ စိတ္ထိခိုက္ရ
ေဒါသထြက္ရ ခံျပင္းရျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
မတတ္နိုင္ဘူးဗ်ာ။
ေရးတယ္ေျပာတယ္ဆိုတာ စိတ္ထဲအေတြးထဲ
နွလံုးသားထဲရွိတာေတြ အျပင္ကို အံက်လွ်ံက် ဖိတ္က်လာတာမ်ိဳးမဟုတ္လား။
စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ဇာတ္ေလးေတြလို လုပ္ႀကံဖန္တီးေရးလို႔မွ မရတာကိုး။ ဘယ္သူ႔မွ
မထိခိုက္ေအာင္ ေရးလို႔ေျပာလို႔မွ မရပဲကိုး။ တခါတေလ မသိမသာ သြယ္သြယ္ဝိုက္ဝိုက္
ေဆာင္းပါးရိပ္ေျခ၊ တခါတေလလည္း တဲ့တိုးေပါ့ဗ်ာ။ တခါတေလမ်ား တမင့္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ မထိခိုက္ ထိခိုက္ေအာင္
ေရးရေျပာရတာေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္ေအာင္ ေနပါထိုင္ပါ ေရးပါေျပာပါဆိုရင္
နည္းနိႆယေလးမ်ားလည္း ေျပာျပေစခ်င္ပါတယ္။
လူတေယာက္ေယာက္ေရွ႔မွာ
သူနဲ႔မသင့္ျမတ္သူကိုခ်ီးမြမ္းမိတယ္ဆို၊ ကိုယ့္မယားေရွ႔ထားၿပီး
သူမ်ားမယားေကာင္းေၾကာင္းေျပာတယ္ဆို ခ်ီးမြမ္းတာမွန္ေပမယ့္ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာတာ
မွန္ေပမယ့္ တဘက္သားမွာေတာ့ စိတ္ထိခိုက္ရမွာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္ေစခ်င္ရင္
ေတမိလို က်င့္ရမယ့္ကိန္းပဲ။ က်ေနာ္ မက်င့္နိုင္ပါ။ အဲ့သေလာက္လည္း ပါရမီ
မရင့္သန္ပါ။
ေနာက္တခုေတြးစရာက သူေျပာသူခံ သူလုပ္သူစံ
ခံေပ့စံေပ့ေစ စိတ္ထားမ်ိဳးပါ။ သခင္ေယရႈေျပာသလို သင့္နွလံုးသားတြင္းရွိတဲ့အရာမ်ားသာ
သင့္ပါးစပ္က ထြက္တယ္ဆိုတာရယ္၊ သင့္ပါးစပ္တြင္းဝင္သြားသည့္အရာေၾကာင့္
သင့္နွလံုးဝိဉာဥ္ကို မညစ္ညဴးေစပဲ၊ သင့္ပါးစပ္ကထြက္သည့္အရာကသာ သင့္ဝိဉာဥ္ကို
ညစ္ညဴးေစနိုင္တယ္ဆိုတာရယ္ကို နွလံုးသြင္းဖို႔ပါ။ က်ေနာ့္နွလံုးသားထဲကအရာေတြ
က်ေနာ့္ပါးစပ္ကထြက္လာလို႔ ညစ္ညဴးျခင္းညဴး က်ေနာ္ပဲညစ္ညဴး ပါရေစ။ မိတ္ေဆြတို႔ကို
က်ေနာ့္အညစ္ညဴး မကူးစက္နိုင္ပါ။ အကူးအစက္လည္း မခံေစ့ခ်င္ပါ။
ေနာက္ဆံုးတခ်က္က လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ဆိုင္ပါတယ္။
နိုင္ငံေရးဆိုတာ လူပုဂၢိဳလ္ကင္းမရတဲ့ကိစၥပါ။ နိုင္ငံေရးေျပာတဲ့အခါ
“နိုင္ငံေရးလူ”အေၾကာင္းေျပာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနိုင္ငံေရးလူရဲ့
နိုင္ငံေရးရပ္ခံခ်က္၊ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ပံုလုပ္နည္း စတာေတြေျပာရပါတယ္။
ေျပာတဲ့ေနရာမွာလည္း နိုင္ငံေရးအရ အတည္အခန္႔ေျပာရတာမ်ိဳးရွိသလို သေရာ္စာဆန္ဆန္
ေျပာရတာမ်ိဳးေတြအျပင္ အျခားသ႑န္ေပါင္းစံုနဲ႔ေျပာရပါတယ္။ မိမိေပၚလြင္ေစခ်င္တာကို
ဘယ္သ႑န္က အေဖာ္ျပနိုင္ဆံုးျဖစ္မလဲ၊ ဘယ္ပံုစံက အထိမိဆံုး
သယ္ေဆာင္ေပးနိုင္မလဲေရြးခ်ယ္ရတာက ေျပာသူရဲ့ပညာသမၻာနဲ႔ အခ်ိန္အဆကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
သုူ႔မွာ ေျပာခြင့္ရွိသလို သူနွစ္သက္တဲ့
ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့သ႑ာန္ ေရြးခ်ယ္ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါကို ဟိုလူ႔မေျပာနဲ႔ ဒီလူ႔မေျပာနဲ႔
ဟိုလိုမေျပာနဲ႔ ဒီလိုမေျပာနဲ႔ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။ မွန္ကန္မွ်တတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထား
ဟုတ္ပါ့မလားလည္း မိမိဘာသာ ဆင္ျခင္ေတြးဆဖို႔ပါ။ ကိုယ္ေလးစားၾကည္ညိဳသူကို၊
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာတရားကို လာထိပါးတယ္ဆို မေျပာနဲ႔မေရးနဲ႔လို႔ သူ႔သြားၿပီး
ပိတ္ပင္တာထက္ ျပန္လွန္ေခ်ပတာ ေခ်ဖ်က္တာေတြက ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။ ပိုထိေရာက္တယ္
မဟုတ္လား။ ပိတ္ပင္တယ္ဆိုတာလည္း တကယ့္လူ႔သမိုင္းလက္ေတြ႔မွာ နိုင္ငံေရးလက္ေတြ႔မွာ
ရရိုးရွိလို႔လား။
နိုင္ငံေရးသမားရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြ
မိသားစုကိစၥေတြ လူမႈဆိုင္ရာအတြင္းေရးေတြ ေငြေၾကးအရႈပ္အရွင္းေတြ
စတာမ်ိဳးေတြလည္း(ေျပာခ်င္ရင္)ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေျပာသူေတြလည္း ေျပာၾကပါတယ္။
သူ႔ပရိသတ္နဲ႔သူ ရွိၾကပါတယ္။ အဲ့သလို ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္လို႔မွ က်ေနာ္တို႔
ဒီမိုကေရစီအတြက္ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ထြက္ တိုက္လွန္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။
ေျပာပါေစ၊ ေရးပါေစ၊ လြတ္လပ္ပါေစ။
ကိုယ္လည္း ေျပာပါ။ ေရးပါ။ လြတ္လပ္ပါ။ လိုအပ္တိုင္း နွစ္သက္ရာသ႑န္နဲ႔ တံု႔ျပန္ပါ။
ေခ်ဖ်က္ပါ။ ဖြင့္ခ်ပါ။ တိုက္လွန္ပါ။
သိတ္လိုအပ္လာရင္ စစ္ေတာင္တိုက္ၾကရေသးတာပဲမဟုတ္လား။
ၿပီးမွသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္ေခၚကာမွ ေခၚေရာေပါ့။
(အေမလည္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး) ဧၿပီ ၈၊ ၂ဝ၁၅။
ဂ်ိဳးျဖဴဆိုတာ ၁၉၈ဝ တဝိုက္ေလာက္က
ဝင္းဦးနဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး နံမည္ႀကီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ္မင္းသားေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ျပဇာတ္ေတြက
အတည္အခန္႔ထက္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြက ပိုကဲတယ္ထင္တာပဲ။ က်ေနာ္လည္း အမ်ားႀကီးမၾကည့္ဖူးဘူး။
ဇာတ္ႀကီးေတြထက္ အၿငိမ့္ကိုပိုႀကိဳက္တာပါသလို
ဇာတ္မင္းသားေလးေတြ ပြဲႀကိဳက္ခင္ေတြနဲ႔
ပလေစ့ေခ်ာက္ခ်က္ေတြေျပာ ပလူးပလဲေတြလုပ္တာလည္း အျမင္ကပ္တာပါသေပါ့။ အဲ့
အၿငိမ့္ၾကေတာ့ မင္းသမီးေလးက စင္ေပၚကေန ပြဲခင္းထဲက သူ႔ရည္းစားရွာသလိုလို
ၾကာမူပိုပိုနဲ႔ ခရာတာတာအသံေလးနဲ႔ ကိုကို ေမာင္ေမာင္မ်ားေခၚလိုက္ရင္ ကိုယ့္ ေခၚတယ္မွတ္ၿပီး စင္ေအာက္ေထာင့္ကေန လက္ေထာင္ျပရ
ထူးရတာေတာ့အေမာ။ ႀကိဳက္လည္း လႊတ္ႀကိဳက္တာေတာ့ ဝန္ခံတယ္။ ထားပါေတာ့
ေျပာရင္းေခ်ာ္သြားမစိုးလို႔။
ဒီလိုဗ်ာ။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီဂ်ိဳးျဖဴဇာတ္ပြဲ
တခါလားၾကည့္ဖူးတယ္။ ျပဇာတ္အမည္က"လူမိုက္ကက်ေနာ္
အေဖာ္ကအဂၤုလိမာလ"လို႔မွတ္မိေနတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဇာတ္ေဆာင္မင္းသားက ဂ်ိဳးျဖဴ။
ဇာတ္လမ္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း အသက္ ၅ဝ ေလာက္
အေဒၚႀကီးတေယာက္က ပရိသတ္ကို ေဘးတိုက္အေနအထားနဲ႔ရပ္ၿပီး မ်က္နွာခတ္ေမာ့ေမာ့နဲ႔
တခုခုကိုေမွ်ာ္ေငးရီေဝ ေဆြးလ်ႏြမ္းနယ္ေနဟန္ရပ္ေနတယ္။ ဘာစကားမွမေျပာဘူး။
ေနာက္ခံကားလိပ္ႀကီးအေရာင္ေတြကလည္း ခတ္မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔
မီးေရာင္ကလည္းခတ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး။ တီးလံုးေလးေတြကလည္း ေဆြးခ်င္ေတြးခ်င္ေငးခ်င့္စရာ
အသြားေလးေတြနဲ႔။ အဲ့ဒါကို ၁ မိနစ္ေလာက္ျပထားတယ္။
ပရိသတ္ကလည္း ၿငိမ္လို႔။
စင္ေပၚကအမ်ိဳးသမီးႀကီးလို ေတြးလို႔ေငးလို႔ရီေဝလို႔။
အပ္က်သံေတာင္
ၾကားေလာက္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာပဲ။
အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ စင္ေထာင့္တေနရာကေန
မင္းသားဂ်ိဳးျဖဴေပၚလာတယ္။ တီးလံုးေတြ မီးေရာင္ေတြ ေနာက္ခံကားလိပ္ေတြ
ရုတ္ခ်ည္းေျပာင္းသြားတယ္။ ပရိသတ္လည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာတယ္။ မင္းသားက ဝင္းဦးလို
စပို႔တ္ရွပ္က်ပ္က်ပ္ ေဘာင္းဘီအျဖဴေလးနဲ႔ထင္တာပဲ။ မင္းသားက ခုန ေငးရီေနတဲ့
အမ်ိဳးသမီးႀကီးဆီ မေျပးရံုတမယ္ေလးလာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
အမ်ိဳးသမီးႀကီးလက္၂ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရမ္းရင္း ပါးနဲ႔အပ္ရင္း တကယ့္ကို ဝမ္းသာအဲလဲ
လိႈက္လွဲတဲ့အသံနဲ႔ "အေမ"လို႔ ရင္ေခါင္းသံအျပည့္နဲ႔ေခၚလိုက္တယ္။
အေမက ေငးေနရာက မင္းသားဘက္
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လာတယ္။ တီးလံုးနဲ႔မီးေရာင္ေတြ ျပန္ေျပာင္းသြားတယ္။
ျပန္ၿငိမ္သြား ျပန္မိႈင္းသြားတယ္။ သားက "အေမ ဒီေန႔
သားရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္ၿပီ။ ေမေမျဖစ္ေစ့ခ်င္တဲ့အတိုင္း သားျဖစ္ခဲ့ၿပီ ေမေမ။
ဒီေတာ့ သားကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေမေမ့ဘက္က ကတိတည္ရမယ့္ေန႔ပဲ။ သားဘက္ကေတာ့
တာဝန္ေက်ၿပီ။ ကတိလည္းတည္ၿပီ။ ေမေမျဖစ္ေစ့ခ်င္တဲ့အတိုင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ေမေမ့ဆႏၵေတြ သားျဖည့္နိုင္တဲ့တေန႔က်ရင္ သားေဖေဖဘယ္သူလဲဆိုတာ ေျပာမယ္လို႔
ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေျပာပါေတာ့ေမေမ။ သားသိခ်င္လွၿပီ သား ေဖေဖ
ဘယ္သူလဲဟင္"လို႔ တကယ့္ကိုသိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမာႀကီးပမ္းႀကီး ကရားေရလႊတ္ေျပာေမး
ေမးေတာ့တာပဲ။
တီးလံုးနဲ႔ မီးေရာင္ေတြ ပိုၿပီး
တိုးတိတ္မွိန္ေဖ်ာ့သြားတယ္။ ပရိသတ္လည္း ပိုၿပီးၿငိမ္က်သြားတယ္။
အေမက သားေလး ပခံုး၂ဖက္ကို
ခတ္ဖြဖြယုယုယယေလးကိုင္ၿပီး ဆြဲထူမေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သားေလးမ်က္ဝန္းအစံုကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး
"ေမေမလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး သားရယ္"တဲ့။ ဒီတင္ ပရိသတ္လည္း
ဝါးလံုးကြဲေတာ့တာပဲ။
ရံုေတာင္ ပြင့္ထြက္သြားမလားမွတ္ရတယ္ ရီသံေတြ တေဝါေဝါနဲ႔။
ပတ္တုတ္လို႔ေတာင္ မရဘူးမွတ္တာပဲ။
ခုလည္း အပြင့္ေတြဆိုင္ၾကျပန္ၿပီ။
ေသြးေဆာင္တိုင္း သြားရင္းသြားရင္း၊ ေခၚတိုင္း လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ ၾကာေတာ့
"ဘာေတြေဆြးေႏြးခဲ့လဲအေမ ေျပာျပပါေတာ့"ဆိုရင္
အေမလည္းမမွတ္မိေတာ့ပါဘူးသားရယ္မ်ား ျဖစ္ေနပလားမေျပာတတ္ေလ။
(ေသြးက်ဲပြင့္မ်ား) ဧၿပီ ၇၊ ၂ဝ၁၅။
ဘယ္နွပြင့္လဲေတာ့မသိ အပြင့္ေတြဆိုင္ေတာ့
ဆိုင္ၾကဦးမတဲ့။
အေမကေတာ့ မပြင့္တပြင့္နဲ႔ေနဦးမွာပဲတဲ့။
လူမ်ိဳးေရးအစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒီၤေဒါက္တာေအးေမာင္နဲ႔ အေမ့ကိုလွည့္ေခြေပးမတဲ့။
ဝီရသူလည္း ရန္ကုန္ၿမိ့ဳလည္ေကာင္စင္ထိုးၿပီး လူသတ္အမုန္းတရားေတြေဟာဦးမတဲ့။
မြတ္စုတို႔ မြတ္ေဒါင္းတို႔လည္း ပါဦးမယ္ၾကားသတဲ့။
ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရံုးထုတ္ေနသတဲ့။
ဟိုေက်ာင္းသားေတြေတာ့ ေသြးခနခနအခြဲခံရၿပီး
ေသြးက်ဲကုန္သတဲ့။
ဒီတခါ ေသြးခြဲတာ ကိုယ့္လူလို႔ဆိုသူေတြတဲ့။
နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလည္း ၅ ရာေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီတဲ့။
ဆင္ခရုသင္းစြဲကိုလည္း
စိုင္းေမာက္ခမ္းအႀကိဳေထာက္ရသတဲ့။
အမတ္ခ်ဳပ္ေရႊမန္းကေတာ့ သမၼတက တျပားမွမေလွ်ာ့ဘူးတဲ့။
ေသနတ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္ကေတာ့ ပင္စင္ယူသက္ေတာင္ ၃
နွစ္ဆိုလား တိုးလိုက္သတဲ့။
ယံုေတာ္မူႀကီးကေတာ့ ရွင္ေနာ္..လူညာႀကီးဆိုၿပီး
နႈပ္ခမ္းေလးတေထာ္ေထာ္ လက္ညိႈးေလးကေရာ္ကေရာ္နဲ႔ ခနိုးခနဲ႔အလုပ္ခံရလည္း
ၿပံဳးစိစိလုပ္ေနမွာတဲ့။
အကိုႀကီးက အတည္ပါလို႔ မေျပာရင္ပဲေတာ္လွၿပီ။
(ဆင္ကၽြန္) ဧၿပီ
၇၊ ၂ဝ၁၅။
ဦးသိန္းစိန္ ဆင္ထိုးလို႔ေသတယ္ၾကားေတာ့
လူေတြေပ်ာ္လိုက္ၾကတာ။ ေနာက္မွ “မဟုတ္ဘူးဟ ေသတဲ့ဦးသိန္းစိန္က
ဆင္ထိန္းဦးသိန္းစိန္”လည္းဆိုေရာ ဝမ္းနည္းၾကတာမွ ယူႀကံဳးမရနီးပါးပဲ။ ေနာက္ေတာ့
“ဟယ္..ဒါဆို သမၼတသိန္းစိန္ ယၾတာေခ်တာေနမယ္”ဆိုၿပီး မွန္းၾကျပန္တယ္။ မဟုတ္ဘူးလည္း
ဘယ္သူ ကံေသကံမေျပာနိုင္တုန္း။
လူမင္းဘုန္းႀကီး နတ္မင္းမခံနိုင္ဆိုၿပီး သန္းေရႊႀကီးေတာင္
ယၾတာေခ်တာဆိုၿပီး သူ႔မယားႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔ ဓာတ္ရွင္မင္းသား လူမင္းကို
ခနဟန္ျပညားခိုင္းၿပီး ငပလီမွာဆိုလား ဟန္းနီးေတာင္မြန္းခိုင္းေသးတယ္ဆိုၿပီး
အရပ္ထဲမွာေျပာတာၾကားတာပဲ။ ေကာလဟလဆိုေပသိ တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကေန အေျခခံတာဆိုေတာ့
မေျပးေသာ္လည္းကန္ရာရွိရဲ့မဟုတ္လား။
ဆင္းထိန္းစိုင္းေမာက္ခမ္းတို႔
ဆင္ဦးစီးေရႊမန္းတို႔ ပဲ့ခ်ိတ္မင္းေအာင္လိႈင္တို႔လည္း ဘယ္ေတာ့
ဆင္အနင္းခံရမယ္မေျပာတတ္ေသး။ ခုေတာ့ ဒုသမၼတတာဝန္ေတြထဲမွာ အဟိတ္တိရိစၦာန္ကို
သူ႔ထက္ျမတ္သူသဖြယ္ ေရႊရည္ေငြရည္ေလာင္း ေအာင္သေျပနဲ႔ အႀကိဳေတာ္ေထာက္ရတာလည္းပါတယ္။
(သီလဝ အၿပံဳး) ဧၿပီ ၆၊ ၂ဝ၁၅။
မရြယ္ပဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ကိုသိသူေတြ
ရမည္းသင္းစား သီလဝကိုလည္း သိၾကမွာပဲ။ ဒီလူဟာ စကားနည္းတယ္။ အၿပံဳးအရယ္လည္း
မရွိသေလာက္တဲ့။ တသက္မွာ ၃ ခါလားၿပံဳးဖူးသတဲ့။
ၾကက္တိုက္ကျပန္အလာ သူ႔မယားေစာပုလဲက
အေျပးအလႊားလာၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ကို ေရႊဖလားနဲ႔ေရေဆးေပးေတာ့ ၿပံဳးတယ္တဲ့ “အင္း
လဘ္ယူခိုင္းေတာ့မယ္”ဆိုၿပီး။
ေနာက္တခါက ဘုန္းႀကီးလူထြက္တေယာက္က
ေခါင္းေပါင္းေပါင္းႀကီးနဲ႔ က်ံဳးထဲမွာေရငုတ္ၿပီးခ်ိဳးတာကိုေတြ႔တုန္းက “ေၾသာ္
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ”ဆိုၿပီး ၿပံဳးသတဲ့။
ေနာက္တခါက ၾကက္ပြဲေကာင္းေနတုန္း
မယားကလာၿပီး “ေတာင္ေပၚရွမ္းေတြ ၿမိ့ဳလာဝိုင္းေနၾကပါေရာ၊ ေတာ္က
ဘာလုပ္ေနသတုန္း”ေျပာေတာ့ “ေၾသာ္ ငါ့မယားနွယ္ ဗ်ာပါႀကီးရန္ေကာ”ဆိုၿပီးၿပံဳးသတဲ့။
ခုလည္း ၾကပ္ေျပးက စာဖတ္ေနတဲ့သီလဝႀကီးက
သိန္းစိန္ၾကည့္ၿပီး “ေစာ္ကဲေတာ့ ဘယ္သူ႔မွမျဖစ္ေစနဲ႔ကြ”လို႔ေျပာၿပီး ၿပံဳးေနဆိုပဲ။
(မသတီဆံုးစာေရးသူ) ဧၿပီ ၆၊ ၂ဝ၁၅။
(ဦး)ေအာင္သင္းဟာ က်ေနာ္ မသတီဆံုးစာေရးသူေတြထဲမွာ
ပါ ပါတယ္။ စာေဟာျခင္းအတတ္နဲ႔ စကားေျပာျခင္းအတတ္ေတြကေတာ့
လက္ဖ်ားခါေလာက္တာမွန္ေပမယ့္ သူ ေသေတာ့ “ေၾသာ္ စာေရးသူတေယာက္
ကြယ္လြန္ပါေပါ့လား”ဆိုတာထက္ ပို မနွေျမာမိတာလည္း အမွန္ပါ။
ခုေန “စာေရးဆရာေက်ာ္ဝင္း”ဆိုသူ ေသရင္ေတာ့
ဘယ္လိုေနမယ္မေျပာတတ္။
အဆိပ္ဆိုတာ သၾကားအုပ္ေကၽြးလည္း
ေဆးခါးႀကီးမွမဟုတ္တာေလ။
(အမတ္ေဈး) ဧၿပီ ၅၊ ၂ဝ၁၅။
သိန္းစိန္က ”အပစ္အခတ္ရပ္ကိစၥေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းျပ အလုပ္မ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေရႊ႔မယ္ဆိုမွ
သပိတ္ေမွာက္တန္ေမွာက္တာေပါ့”လို႔ေျပာတာ။ အခ်ိန္ဆိုင္းမယ္ ေရႊ႔ခဲ့မယ္ဆိုတာေတာင္
ဝင္ခ်င္ရင္ဝင္မွာပဲလို႔ေျပာတာ။
“ေမာင္အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြယ္တို႔” “လိမ္တယ္ညာတယ္ လူညာႀကီးရယ္
ယံုေအာင္ၿဖီးတတ္တယ္”တို႔ဆိုတာေတြကလည္း နိုင္ငံေရးအပ်ိဳရည္ပ်က္ရတာမွာ
ကိုယ့္ေလာ္လီမႈမပါပဲ တဖက္သားကအတင္းလာ နသားပါယားလုပ္လို႔ သနားလို႔
တခါေလးအလိုလိုက္ခဲ့ရသေယာင္ ေမွာက္မွားသြားေစနိုင္တာပဲ။
ေသခ်ာတာကေတာ့
အမတ္ေလာင္းေဈးကြက္လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ႀကိဳပိြဳင့္သမားနဲ႔ ပြဲစားေတြလက္မွာ
အမတ္ေပါက္ေဈး နည္းနည္းၿငိမ္သြားတယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ဒါ ဂြင္ဟဆိုၿပီး ေအာက္ေဈးနဲ႔
ရသမ်ွသိမ္းေနသတဲ့။
ျပင္ျပင္မျပင္ျပင္ ဝင္မယ္ဆိုတာ
အလကားေျပာထားတာမဟုတ္ဘူး။ သတိခ်ပ္ၾကဖို႔ပါ။
(ဗကသကိုတိုက္တဲ့သူ) ဧၿပီ ၄၊ ၂ဝ၁၅။
ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
(ဗကသ)ကို တိုက္ခဲ့သူေပါင္း တိုက္ခဲ့ေပါင္းလည္းမ်ားလွၿပီ။ တိုက္ခဲ့သူတို႔သာ
ဗမာ့နိုင္ငံေရးတစျပင္မွာ နိုင္ငံေရးေခြးေသဝက္ေသ ေသခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ဗကသ ေသမသြားဘူး။
ဗကသဟာ သမိုင္းစဥ္လာႀကီးသေလာက္ သမဏိသက္တမ္းရွည္ၿပီး ရပ္တည္ခ်က္ၿမဲၿမံ
ခိုင္မာတဲ့အစုအသင္း၊ လူထုဘက္က တသမတ္ရပ္ခဲ့တဲ့အစုအသင္းျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားရွိသေရြ႔
ဗကသရွိေနမွာပဲ။
ဗကသကိုတိုက္ခဲ့သူေတြနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ
ပါတီေတြ ဒီေန႔ဘာျဖစ္ကုန္ၾကသလဲ။ သမိုင္းနဲ႔ျပည္သူက ဘယ္ပံုဒဏ္ခတ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို
သမိုင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္မယူတတ္ရင္၊ ဗကသကိုၾကည့္ၿပီးေတာင္ သမိုင္းနမူနာအျဖစ္ ခုထိ
မယူတတ္ေသးရင္ေတာ့ ဗမာ့နိုင္ငံေရးပင္မစီးေၾကာင္းထဲကေန
အမိႈက္ေျမာင္းထဲေရာက္ဖို႔သာပဲရွိလိမ့္မယ္။
(အေမ ေနမေကာင္းပါ) မတ္ ၂၇၊ ၂ဝ၁၅။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တကယ္ေနမေကာင္းတာပါ။
အသက္လည္းၾကည့္ပါဦး။ ဇရာေထာင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ တတိယအရြယ္မုဆိုးမ မဟုတ္လား။
စိတ္ေဆာင္လို႔သာ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ေမာ္ဒယ္တေယာက္အလား ဖက္ရွင္က်က်နဲ႔
လမ္းလွလွေလ်ွာက္ေနနိုင္တာေနမွာပါ။ ေသနတ္ခ်ဳပ္ေလး မအလ တို႔ လုပ္တဲ့
“တပ္မေတာ္ေန႔”ဆိုတာကိုမွ မတက္တာ မဟုတ္ပါဘူး အင္န္အယ္လ္ဒီကလုပ္တဲ့
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔လည္း မတက္တာၾကည့္ရင္ သိသာမယ္ထင္ရတာပဲ။
ထူးျခားတာက ေမေမ ခ်စ္ေမေမ ေကာင္းကင္ေမေမ
ျပည္သူ႔ေမေမ ဒီမိုကေရစီဘုုရင္မ ဒီမိုဖက္ရွင္ဧကရီဘာညာနဲ႔ အေမေရွ႔က
နာမဝိေသသနမ်ိဳးစံုကပ္ၿပီး အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ေနၾကသူေတြ ဒီေလာက္ အေမေနမေကာင္းတာမ်ား
လူမမာသတင္းေလးေတာင္ ေျပာေဖာ္မရၾကဘူး။ ေမေမ့က်န္းမာေရးေလးမ်ား
အဖက္လုပ္ေျပာရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။
ၾကားျဖတ္ဝင္ကာစကေတာ့
သမၼတပဲျဖစ္ေတာ့မွာလိုလိုထင္ၿပီး ေမေမ့ထမီစေခါင္းပတ္ၾကတို႔
ေမေမ့ေျခမႈံနဖူးသုတ္ၾကတို႔ဆိုၿပီး စိတ္ေပါ့ေပါ့သြပ္သြပ္နဲ႔ ကေယာင္ကတမ္း
ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၾကသူေတြမ်ား ခုမ်ားေတာ့ ေနနိုင္ေတာ္မူအားငဲ့။
(ေနတန္သာကီ) မတ္ ၂၅၊ ၂ဝ၁၅။
၉၆၉ တျဖစ္လဲ မဘသသကၤန္းၿခံဳတေယာက္က ခု
ျပန္အေရြးခံရတဲ့ အစၥေရးလ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နံမည္ေျပာျပစမ္းပါဆိုလို႔ သူလည္း နားလည္ပါေစ
သူ႔ဆရာလည္း ဂုဏ္ဝင့္နိုင္ပါေစဆိုၿပီး
"ဣသေရလဝီရသူ"ပါလို႔ျပန္ေျဖလိုက္တာဗ်ာ တခါတည္း ဘေလာ့က္သြားတယ္။
အာဂဘုန္းႀကီး။
အရင္တခါလည္း သူပဲ "မင္းသာ
ဗုဒၶဘာသာဆို ဘာလုပ္မလဲ"တဲ့။ က်ေနာ္က "ကိုယ္ေတာ့္လို သကၤန္းဝတ္စားမွာေပါ့ဗ်"လို႔ျပန္ေျဖေတာ့
"မေအးရိုးကြန္ျမဴနစ္ ဘာသာမဲ့ေကာင္။ ငရဲအိုး
ဂ်ိဳးကပ္မယ့္ေကာင္"ဆိုၿပီးေျပာေသးတာ။ "က်ေနာ္ ကြန္ျမဴ မနစ္ပါဘူး
ဘာသာမဲ့ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ နားလည္ခ်င္သလို
လည္နိုင္ပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး"လို႔ေျပာေတာ့ "ဓမၼႏၱရာယ္ေကာင္"
လို႔ထပ္ေျပာတယ္။
ေျပာေတာ့ ၁၈ ဝါရွိၿပီဆိုလား။
ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းမွာ ဆရာဆိုလား။ ဘာအတန္းေအာင္တယ္ဆိုလား။ ေရးလိုက္ေတာ့
သတ္ပံုသတ္ၫႊန္းက ၁ဝ လံုးမွာ ၇ လံုးေလာက္ အမွားအယြင္းအက်အေပါက္နဲ႔။ ဒါနဲ႔
"ကိုယ္ေတာ္ရယ္ စာေရာတတ္ရဲ့လား။ ရိုက္လိုက္တဲ့စာေတြက
တလြဲေတြခ်ည္းပါလား"ဆိုေတာ့ "မင္းထက္ တတ္တယ္ကြ။ ကြန္ျပဴတာ
ေသာက္သံုးမက်လို႔"တဲ့။ ဒါဆိုလည္း ေသာက္သံုးက်တာေလး ဝယ္ေရာေပါ့
ကိုယ္ေတာ္ရယ္ဆိုေတာ့ မင့္အေမလင္က ငါ့လာပိုက္ဆံေပးေနလို႔လားတဲ့။
ကဲ အဲ့ဒါသာၾကည့္ေပေတာ့ တို႔ကိုယ္ေတာ္ေတြ
လိမၼာေရးျခားရွိပံုမ်ား။
(အေရာင္းသြက္ အမတ္ တစ္တယ္) မတ္ ၂၅၊ ၂ဝ၁၅
ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္မယ္မျဖစ္ဘူး၊
ျဖစ္ရင္ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ ဘယ္လိုမျဖစ္ဘူး ဘာမွ ကံေသကံမေျပာမရေသး။ ဒါေပမယ့္
အမတ္ေလာင္းေပါက္ေဈးကေတာ့ ဝီေခၚေနၿပီ။ ပါတီတြင္းေပါက္ေဈးနဲ႔ အျပင္ဝယ္လက္ေပါက္ေဈးက
အေတာ္ႀကီးကြာေနတယ္။ တခါ နိုင္နိုင္ေျခရွိတဲ့ပါတီကေန ဝင္ၿပိဳင္ၿပီးမွ
လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေတာ့ ပါတီေျပာင္းေပါက္ေဈးကတမ်ိဳး။ တခါ ပါတီပါတီျခင္းေျပာင္းမယ္ဆို
အလိုက္က ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ်။ တခါ ၈၈ မွာပါခဲ့ဖူးၿပီး နံမည္အထိုက္အေလွ်ာက္ရွိသူနဲ႔
အျခားသူေတြေဈးကလည္း အေတာ္ကြာတာပဲ။ ဒီတပြဲမွာ စစ္ခရိုနီေတြက ႀကံ့ဖြံ႔ကေန
ထပ္မၿပိဳင္ေတာ့ပဲ နားသူနားမယ္၊
အင္န္အယ္လ္ဒီတို႔ဘာတို႔ထဲ သူတို႔လူသြင္းၿပီး အေရြးခံျမွဳတ္ထားမယ့္သေဘာပဲ။
အဲ့သလိုအမတ္ၾကေတာ့ တခါတည္း လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတခုစာ အေၾကအျပတ္ေငြေခ်ၿပီးသားေတြ။ အင္း
မုန္႔ဆီေၾကာ္က ဘယ္ေနမွန္း သိသိမသိမသိ ႀကိဳပိြဳင့္နဲ႔ ဝယ္လက္ေတြကေတာ့
ေငြထုပ္တျပင္ျပင္နဲ႔။ ခုဆိုၾကည့္ ေကာ့ကရိတ္ႀကီးေတာင္
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေတြဘာေတြအေၾကာင္းျပၿပီး စကိုင္းနက္နဲ႔ပင္းကာ စေလာင္းနဲ႔လုပ္စားသြားလို႔
အေတာ္ေထာသြားတယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟလေတြေတာင္ အတည္ျဖစ္လို႔။
၂ဝ၁၄ မတ္နဲ႔ဧၿပီထဲေရးျဖစ္တဲ့
တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၁ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)
လူ၊ နိုင္ငံေရး၊ နိုင္ငံေရးလူ) ဧၿပီ ၈၊
၂ဝ၁၅။
မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔
က်ေနာ္ေျပာတာေတြနားေထာင္ၿပီး ေရးတာေတြဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ စိတ္ထိခိုက္ရ
ေဒါသထြက္ရ ခံျပင္းရျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
မတတ္နိုင္ဘူးဗ်ာ။
ေရးတယ္ေျပာတယ္ဆိုတာ စိတ္ထဲအေတြးထဲ
နွလံုးသားထဲရွိတာေတြ အျပင္ကို အံက်လွ်ံက် ဖိတ္က်လာတာမ်ိဳးမဟုတ္လား။
စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ဇာတ္ေလးေတြလို လုပ္ႀကံဖန္တီးေရးလို႔မွ မရတာကိုး။ ဘယ္သူ႔မွ
မထိခိုက္ေအာင္ ေရးလို႔ေျပာလို႔မွ မရပဲကိုး။ တခါတေလ မသိမသာ သြယ္သြယ္ဝိုက္ဝိုက္
ေဆာင္းပါးရိပ္ေျခ၊ တခါတေလလည္း တဲ့တိုးေပါ့ဗ်ာ။ တခါတေလမ်ား တမင့္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ မထိခိုက္ ထိခိုက္ေအာင္
ေရးရေျပာရတာေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္ေအာင္ ေနပါထိုင္ပါ ေရးပါေျပာပါဆိုရင္
နည္းနိႆယေလးမ်ားလည္း ေျပာျပေစခ်င္ပါတယ္။
လူတေယာက္ေယာက္ေရွ႔မွာ
သူနဲ႔မသင့္ျမတ္သူကိုခ်ီးမြမ္းမိတယ္ဆို၊ ကိုယ့္မယားေရွ႔ထားၿပီး
သူမ်ားမယားေကာင္းေၾကာင္းေျပာတယ္ဆို ခ်ီးမြမ္းတာမွန္ေပမယ့္ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာတာ
မွန္ေပမယ့္ တဘက္သားမွာေတာ့ စိတ္ထိခိုက္ရမွာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္ေစခ်င္ရင္
ေတမိလို က်င့္ရမယ့္ကိန္းပဲ။ က်ေနာ္ မက်င့္နိုင္ပါ။ အဲ့သေလာက္လည္း ပါရမီ
မရင့္သန္ပါ။
ေနာက္တခုေတြးစရာက သူေျပာသူခံ သူလုပ္သူစံ
ခံေပ့စံေပ့ေစ စိတ္ထားမ်ိဳးပါ။ သခင္ေယရႈေျပာသလို သင့္နွလံုးသားတြင္းရွိတဲ့အရာမ်ားသာ
သင့္ပါးစပ္က ထြက္တယ္ဆိုတာရယ္၊ သင့္ပါးစပ္တြင္းဝင္သြားသည့္အရာေၾကာင့္
သင့္နွလံုးဝိဉာဥ္ကို မညစ္ညဴးေစပဲ၊ သင့္ပါးစပ္ကထြက္သည့္အရာကသာ သင့္ဝိဉာဥ္ကို
ညစ္ညဴးေစနိုင္တယ္ဆိုတာရယ္ကို နွလံုးသြင္းဖို႔ပါ။ က်ေနာ့္နွလံုးသားထဲကအရာေတြ
က်ေနာ့္ပါးစပ္ကထြက္လာလို႔ ညစ္ညဴးျခင္းညဴး က်ေနာ္ပဲညစ္ညဴး ပါရေစ။ မိတ္ေဆြတို႔ကို
က်ေနာ့္အညစ္ညဴး မကူးစက္နိုင္ပါ။ အကူးအစက္လည္း မခံေစ့ခ်င္ပါ။
ေနာက္ဆံုးတခ်က္က လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ဆိုင္ပါတယ္။
နိုင္ငံေရးဆိုတာ လူပုဂၢိဳလ္ကင္းမရတဲ့ကိစၥပါ။ နိုင္ငံေရးေျပာတဲ့အခါ
“နိုင္ငံေရးလူ”အေၾကာင္းေျပာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနိုင္ငံေရးလူရဲ့
နိုင္ငံေရးရပ္ခံခ်က္၊ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ပံုလုပ္နည္း စတာေတြေျပာရပါတယ္။
ေျပာတဲ့ေနရာမွာလည္း နိုင္ငံေရးအရ အတည္အခန္႔ေျပာရတာမ်ိဳးရွိသလို သေရာ္စာဆန္ဆန္
ေျပာရတာမ်ိဳးေတြအျပင္ အျခားသ႑န္ေပါင္းစံုနဲ႔ေျပာရပါတယ္။ မိမိေပၚလြင္ေစခ်င္တာကို
ဘယ္သ႑န္က အေဖာ္ျပနိုင္ဆံုးျဖစ္မလဲ၊ ဘယ္ပံုစံက အထိမိဆံုး
သယ္ေဆာင္ေပးနိုင္မလဲေရြးခ်ယ္ရတာက ေျပာသူရဲ့ပညာသမၻာနဲ႔ အခ်ိန္အဆကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
သုူ႔မွာ ေျပာခြင့္ရွိသလို သူနွစ္သက္တဲ့
ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့သ႑ာန္ ေရြးခ်ယ္ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါကို ဟိုလူ႔မေျပာနဲ႔ ဒီလူ႔မေျပာနဲ႔
ဟိုလိုမေျပာနဲ႔ ဒီလိုမေျပာနဲ႔ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။ မွန္ကန္မွ်တတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထား
ဟုတ္ပါ့မလားလည္း မိမိဘာသာ ဆင္ျခင္ေတြးဆဖို႔ပါ။ ကိုယ္ေလးစားၾကည္ညိဳသူကို၊
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာတရားကို လာထိပါးတယ္ဆို မေျပာနဲ႔မေရးနဲ႔လို႔ သူ႔သြားၿပီး
ပိတ္ပင္တာထက္ ျပန္လွန္ေခ်ပတာ ေခ်ဖ်က္တာေတြက ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။ ပိုထိေရာက္တယ္
မဟုတ္လား။ ပိတ္ပင္တယ္ဆိုတာလည္း တကယ့္လူ႔သမိုင္းလက္ေတြ႔မွာ နိုင္ငံေရးလက္ေတြ႔မွာ
ရရိုးရွိလို႔လား။
နိုင္ငံေရးသမားရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြ
မိသားစုကိစၥေတြ လူမႈဆိုင္ရာအတြင္းေရးေတြ ေငြေၾကးအရႈပ္အရွင္းေတြ
စတာမ်ိဳးေတြလည္း(ေျပာခ်င္ရင္)ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေျပာသူေတြလည္း ေျပာၾကပါတယ္။
သူ႔ပရိသတ္နဲ႔သူ ရွိၾကပါတယ္။ အဲ့သလို ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္လို႔မွ က်ေနာ္တို႔
ဒီမိုကေရစီအတြက္ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ထြက္ တိုက္လွန္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။
ေျပာပါေစ၊ ေရးပါေစ၊ လြတ္လပ္ပါေစ။
ကိုယ္လည္း ေျပာပါ။ ေရးပါ။ လြတ္လပ္ပါ။ လိုအပ္တိုင္း နွစ္သက္ရာသ႑န္နဲ႔ တံု႔ျပန္ပါ။
ေခ်ဖ်က္ပါ။ ဖြင့္ခ်ပါ။ တိုက္လွန္ပါ။
သိတ္လိုအပ္လာရင္ စစ္ေတာင္တိုက္ၾကရေသးတာပဲမဟုတ္လား။
ၿပီးမွသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္ေခၚကာမွ ေခၚေရာေပါ့။
(အေမလည္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး) ဧၿပီ ၈၊ ၂ဝ၁၅။
ဂ်ိဳးျဖဴဆိုတာ ၁၉၈ဝ တဝိုက္ေလာက္က
ဝင္းဦးနဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး နံမည္ႀကီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ္မင္းသားေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ျပဇာတ္ေတြက
အတည္အခန္႔ထက္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြက ပိုကဲတယ္ထင္တာပဲ။ က်ေနာ္လည္း အမ်ားႀကီးမၾကည့္ဖူးဘူး။
ဇာတ္ႀကီးေတြထက္ အၿငိမ့္ကိုပိုႀကိဳက္တာပါသလို
ဇာတ္မင္းသားေလးေတြ ပြဲႀကိဳက္ခင္ေတြနဲ႔
ပလေစ့ေခ်ာက္ခ်က္ေတြေျပာ ပလူးပလဲေတြလုပ္တာလည္း အျမင္ကပ္တာပါသေပါ့။ အဲ့
အၿငိမ့္ၾကေတာ့ မင္းသမီးေလးက စင္ေပၚကေန ပြဲခင္းထဲက သူ႔ရည္းစားရွာသလိုလို
ၾကာမူပိုပိုနဲ႔ ခရာတာတာအသံေလးနဲ႔ ကိုကို ေမာင္ေမာင္မ်ားေခၚလိုက္ရင္ ကိုယ့္ ေခၚတယ္မွတ္ၿပီး စင္ေအာက္ေထာင့္ကေန လက္ေထာင္ျပရ
ထူးရတာေတာ့အေမာ။ ႀကိဳက္လည္း လႊတ္ႀကိဳက္တာေတာ့ ဝန္ခံတယ္။ ထားပါေတာ့
ေျပာရင္းေခ်ာ္သြားမစိုးလို႔။
ဒီလိုဗ်ာ။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီဂ်ိဳးျဖဴဇာတ္ပြဲ
တခါလားၾကည့္ဖူးတယ္။ ျပဇာတ္အမည္က"လူမိုက္ကက်ေနာ္
အေဖာ္ကအဂၤုလိမာလ"လို႔မွတ္မိေနတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဇာတ္ေဆာင္မင္းသားက ဂ်ိဳးျဖဴ။
ဇာတ္လမ္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း အသက္ ၅ဝ ေလာက္
အေဒၚႀကီးတေယာက္က ပရိသတ္ကို ေဘးတိုက္အေနအထားနဲ႔ရပ္ၿပီး မ်က္နွာခတ္ေမာ့ေမာ့နဲ႔
တခုခုကိုေမွ်ာ္ေငးရီေဝ ေဆြးလ်ႏြမ္းနယ္ေနဟန္ရပ္ေနတယ္။ ဘာစကားမွမေျပာဘူး။
ေနာက္ခံကားလိပ္ႀကီးအေရာင္ေတြကလည္း ခတ္မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔
မီးေရာင္ကလည္းခတ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး။ တီးလံုးေလးေတြကလည္း ေဆြးခ်င္ေတြးခ်င္ေငးခ်င့္စရာ
အသြားေလးေတြနဲ႔။ အဲ့ဒါကို ၁ မိနစ္ေလာက္ျပထားတယ္။
ပရိသတ္ကလည္း ၿငိမ္လို႔။
စင္ေပၚကအမ်ိဳးသမီးႀကီးလို ေတြးလို႔ေငးလို႔ရီေဝလို႔။
အပ္က်သံေတာင္
ၾကားေလာက္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာပဲ။
အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ စင္ေထာင့္တေနရာကေန
မင္းသားဂ်ိဳးျဖဴေပၚလာတယ္။ တီးလံုးေတြ မီးေရာင္ေတြ ေနာက္ခံကားလိပ္ေတြ
ရုတ္ခ်ည္းေျပာင္းသြားတယ္။ ပရိသတ္လည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာတယ္။ မင္းသားက ဝင္းဦးလို
စပို႔တ္ရွပ္က်ပ္က်ပ္ ေဘာင္းဘီအျဖဴေလးနဲ႔ထင္တာပဲ။ မင္းသားက ခုန ေငးရီေနတဲ့
အမ်ိဳးသမီးႀကီးဆီ မေျပးရံုတမယ္ေလးလာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
အမ်ိဳးသမီးႀကီးလက္၂ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရမ္းရင္း ပါးနဲ႔အပ္ရင္း တကယ့္ကို ဝမ္းသာအဲလဲ
လိႈက္လွဲတဲ့အသံနဲ႔ "အေမ"လို႔ ရင္ေခါင္းသံအျပည့္နဲ႔ေခၚလိုက္တယ္။
အေမက ေငးေနရာက မင္းသားဘက္
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လာတယ္။ တီးလံုးနဲ႔မီးေရာင္ေတြ ျပန္ေျပာင္းသြားတယ္။
ျပန္ၿငိမ္သြား ျပန္မိႈင္းသြားတယ္။ သားက "အေမ ဒီေန႔
သားရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္ၿပီ။ ေမေမျဖစ္ေစ့ခ်င္တဲ့အတိုင္း သားျဖစ္ခဲ့ၿပီ ေမေမ။
ဒီေတာ့ သားကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေမေမ့ဘက္က ကတိတည္ရမယ့္ေန႔ပဲ။ သားဘက္ကေတာ့
တာဝန္ေက်ၿပီ။ ကတိလည္းတည္ၿပီ။ ေမေမျဖစ္ေစ့ခ်င္တဲ့အတိုင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ေမေမ့ဆႏၵေတြ သားျဖည့္နိုင္တဲ့တေန႔က်ရင္ သားေဖေဖဘယ္သူလဲဆိုတာ ေျပာမယ္လို႔
ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေျပာပါေတာ့ေမေမ။ သားသိခ်င္လွၿပီ သား ေဖေဖ
ဘယ္သူလဲဟင္"လို႔ တကယ့္ကိုသိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမာႀကီးပမ္းႀကီး ကရားေရလႊတ္ေျပာေမး
ေမးေတာ့တာပဲ။
တီးလံုးနဲ႔ မီးေရာင္ေတြ ပိုၿပီး
တိုးတိတ္မွိန္ေဖ်ာ့သြားတယ္။ ပရိသတ္လည္း ပိုၿပီးၿငိမ္က်သြားတယ္။
အေမက သားေလး ပခံုး၂ဖက္ကို
ခတ္ဖြဖြယုယုယယေလးကိုင္ၿပီး ဆြဲထူမေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သားေလးမ်က္ဝန္းအစံုကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး
"ေမေမလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး သားရယ္"တဲ့။ ဒီတင္ ပရိသတ္လည္း
ဝါးလံုးကြဲေတာ့တာပဲ။
ရံုေတာင္ ပြင့္ထြက္သြားမလားမွတ္ရတယ္ ရီသံေတြ တေဝါေဝါနဲ႔။
ပတ္တုတ္လို႔ေတာင္ မရဘူးမွတ္တာပဲ။
ခုလည္း အပြင့္ေတြဆိုင္ၾကျပန္ၿပီ။
ေသြးေဆာင္တိုင္း သြားရင္းသြားရင္း၊ ေခၚတိုင္း လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ ၾကာေတာ့
"ဘာေတြေဆြးေႏြးခဲ့လဲအေမ ေျပာျပပါေတာ့"ဆိုရင္
အေမလည္းမမွတ္မိေတာ့ပါဘူးသားရယ္မ်ား ျဖစ္ေနပလားမေျပာတတ္ေလ။
(ေသြးက်ဲပြင့္မ်ား) ဧၿပီ ၇၊ ၂ဝ၁၅။
ဘယ္နွပြင့္လဲေတာ့မသိ အပြင့္ေတြဆိုင္ေတာ့
ဆိုင္ၾကဦးမတဲ့။
အေမကေတာ့ မပြင့္တပြင့္နဲ႔ေနဦးမွာပဲတဲ့။
လူမ်ိဳးေရးအစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒီၤေဒါက္တာေအးေမာင္နဲ႔ အေမ့ကိုလွည့္ေခြေပးမတဲ့။
ဝီရသူလည္း ရန္ကုန္ၿမိ့ဳလည္ေကာင္စင္ထိုးၿပီး လူသတ္အမုန္းတရားေတြေဟာဦးမတဲ့။
မြတ္စုတို႔ မြတ္ေဒါင္းတို႔လည္း ပါဦးမယ္ၾကားသတဲ့။
ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရံုးထုတ္ေနသတဲ့။
ဟိုေက်ာင္းသားေတြေတာ့ ေသြးခနခနအခြဲခံရၿပီး
ေသြးက်ဲကုန္သတဲ့။
ဒီတခါ ေသြးခြဲတာ ကိုယ့္လူလို႔ဆိုသူေတြတဲ့။
နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလည္း ၅ ရာေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီတဲ့။
ဆင္ခရုသင္းစြဲကိုလည္း
စိုင္းေမာက္ခမ္းအႀကိဳေထာက္ရသတဲ့။
အမတ္ခ်ဳပ္ေရႊမန္းကေတာ့ သမၼတက တျပားမွမေလွ်ာ့ဘူးတဲ့။
ေသနတ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္ကေတာ့ ပင္စင္ယူသက္ေတာင္ ၃
နွစ္ဆိုလား တိုးလိုက္သတဲ့။
ယံုေတာ္မူႀကီးကေတာ့ ရွင္ေနာ္..လူညာႀကီးဆိုၿပီး
နႈပ္ခမ္းေလးတေထာ္ေထာ္ လက္ညိႈးေလးကေရာ္ကေရာ္နဲ႔ ခနိုးခနဲ႔အလုပ္ခံရလည္း
ၿပံဳးစိစိလုပ္ေနမွာတဲ့။
အကိုႀကီးက အတည္ပါလို႔ မေျပာရင္ပဲေတာ္လွၿပီ။
(ဆင္ကၽြန္) ဧၿပီ
၇၊ ၂ဝ၁၅။
ဦးသိန္းစိန္ ဆင္ထိုးလို႔ေသတယ္ၾကားေတာ့
လူေတြေပ်ာ္လိုက္ၾကတာ။ ေနာက္မွ “မဟုတ္ဘူးဟ ေသတဲ့ဦးသိန္းစိန္က
ဆင္ထိန္းဦးသိန္းစိန္”လည္းဆိုေရာ ဝမ္းနည္းၾကတာမွ ယူႀကံဳးမရနီးပါးပဲ။ ေနာက္ေတာ့
“ဟယ္..ဒါဆို သမၼတသိန္းစိန္ ယၾတာေခ်တာေနမယ္”ဆိုၿပီး မွန္းၾကျပန္တယ္။ မဟုတ္ဘူးလည္း
ဘယ္သူ ကံေသကံမေျပာနိုင္တုန္း။
လူမင္းဘုန္းႀကီး နတ္မင္းမခံနိုင္ဆိုၿပီး သန္းေရႊႀကီးေတာင္
ယၾတာေခ်တာဆိုၿပီး သူ႔မယားႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔ ဓာတ္ရွင္မင္းသား လူမင္းကို
ခနဟန္ျပညားခိုင္းၿပီး ငပလီမွာဆိုလား ဟန္းနီးေတာင္မြန္းခိုင္းေသးတယ္ဆိုၿပီး
အရပ္ထဲမွာေျပာတာၾကားတာပဲ။ ေကာလဟလဆိုေပသိ တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကေန အေျခခံတာဆိုေတာ့
မေျပးေသာ္လည္းကန္ရာရွိရဲ့မဟုတ္လား။
ဆင္းထိန္းစိုင္းေမာက္ခမ္းတို႔
ဆင္ဦးစီးေရႊမန္းတို႔ ပဲ့ခ်ိတ္မင္းေအာင္လိႈင္တို႔လည္း ဘယ္ေတာ့
ဆင္အနင္းခံရမယ္မေျပာတတ္ေသး။ ခုေတာ့ ဒုသမၼတတာဝန္ေတြထဲမွာ အဟိတ္တိရိစၦာန္ကို
သူ႔ထက္ျမတ္သူသဖြယ္ ေရႊရည္ေငြရည္ေလာင္း ေအာင္သေျပနဲ႔ အႀကိဳေတာ္ေထာက္ရတာလည္းပါတယ္။
(သီလဝ အၿပံဳး) ဧၿပီ ၆၊ ၂ဝ၁၅။
မရြယ္ပဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ကိုသိသူေတြ
ရမည္းသင္းစား သီလဝကိုလည္း သိၾကမွာပဲ။ ဒီလူဟာ စကားနည္းတယ္။ အၿပံဳးအရယ္လည္း
မရွိသေလာက္တဲ့။ တသက္မွာ ၃ ခါလားၿပံဳးဖူးသတဲ့။
ၾကက္တိုက္ကျပန္အလာ သူ႔မယားေစာပုလဲက
အေျပးအလႊားလာၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ကို ေရႊဖလားနဲ႔ေရေဆးေပးေတာ့ ၿပံဳးတယ္တဲ့ “အင္း
လဘ္ယူခိုင္းေတာ့မယ္”ဆိုၿပီး။
ေနာက္တခါက ဘုန္းႀကီးလူထြက္တေယာက္က
ေခါင္းေပါင္းေပါင္းႀကီးနဲ႔ က်ံဳးထဲမွာေရငုတ္ၿပီးခ်ိဳးတာကိုေတြ႔တုန္းက “ေၾသာ္
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ”ဆိုၿပီး ၿပံဳးသတဲ့။
ေနာက္တခါက ၾကက္ပြဲေကာင္းေနတုန္း
မယားကလာၿပီး “ေတာင္ေပၚရွမ္းေတြ ၿမိ့ဳလာဝိုင္းေနၾကပါေရာ၊ ေတာ္က
ဘာလုပ္ေနသတုန္း”ေျပာေတာ့ “ေၾသာ္ ငါ့မယားနွယ္ ဗ်ာပါႀကီးရန္ေကာ”ဆိုၿပီးၿပံဳးသတဲ့။
ခုလည္း ၾကပ္ေျပးက စာဖတ္ေနတဲ့သီလဝႀကီးက
သိန္းစိန္ၾကည့္ၿပီး “ေစာ္ကဲေတာ့ ဘယ္သူ႔မွမျဖစ္ေစနဲ႔ကြ”လို႔ေျပာၿပီး ၿပံဳးေနဆိုပဲ။
(မသတီဆံုးစာေရးသူ) ဧၿပီ ၆၊ ၂ဝ၁၅။
(ဦး)ေအာင္သင္းဟာ က်ေနာ္ မသတီဆံုးစာေရးသူေတြထဲမွာ
ပါ ပါတယ္။ စာေဟာျခင္းအတတ္နဲ႔ စကားေျပာျခင္းအတတ္ေတြကေတာ့
လက္ဖ်ားခါေလာက္တာမွန္ေပမယ့္ သူ ေသေတာ့ “ေၾသာ္ စာေရးသူတေယာက္
ကြယ္လြန္ပါေပါ့လား”ဆိုတာထက္ ပို မနွေျမာမိတာလည္း အမွန္ပါ။
ခုေန “စာေရးဆရာေက်ာ္ဝင္း”ဆိုသူ ေသရင္ေတာ့
ဘယ္လိုေနမယ္မေျပာတတ္။
အဆိပ္ဆိုတာ သၾကားအုပ္ေကၽြးလည္း
ေဆးခါးႀကီးမွမဟုတ္တာေလ။
(အမတ္ေဈး) ဧၿပီ ၅၊ ၂ဝ၁၅။
သိန္းစိန္က ”အပစ္အခတ္ရပ္ကိစၥေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းျပ အလုပ္မ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေရႊ႔မယ္ဆိုမွ
သပိတ္ေမွာက္တန္ေမွာက္တာေပါ့”လို႔ေျပာတာ။ အခ်ိန္ဆိုင္းမယ္ ေရႊ႔ခဲ့မယ္ဆိုတာေတာင္
ဝင္ခ်င္ရင္ဝင္မွာပဲလို႔ေျပာတာ။
“ေမာင္အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြယ္တို႔” “လိမ္တယ္ညာတယ္ လူညာႀကီးရယ္
ယံုေအာင္ၿဖီးတတ္တယ္”တို႔ဆိုတာေတြကလည္း နိုင္ငံေရးအပ်ိဳရည္ပ်က္ရတာမွာ
ကိုယ့္ေလာ္လီမႈမပါပဲ တဖက္သားကအတင္းလာ နသားပါယားလုပ္လို႔ သနားလို႔
တခါေလးအလိုလိုက္ခဲ့ရသေယာင္ ေမွာက္မွားသြားေစနိုင္တာပဲ။
ေသခ်ာတာကေတာ့
အမတ္ေလာင္းေဈးကြက္လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ႀကိဳပိြဳင့္သမားနဲ႔ ပြဲစားေတြလက္မွာ
အမတ္ေပါက္ေဈး နည္းနည္းၿငိမ္သြားတယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ဒါ ဂြင္ဟဆိုၿပီး ေအာက္ေဈးနဲ႔
ရသမ်ွသိမ္းေနသတဲ့။
ျပင္ျပင္မျပင္ျပင္ ဝင္မယ္ဆိုတာ
အလကားေျပာထားတာမဟုတ္ဘူး။ သတိခ်ပ္ၾကဖို႔ပါ။
(ဗကသကိုတိုက္တဲ့သူ) ဧၿပီ ၄၊ ၂ဝ၁၅။
ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
(ဗကသ)ကို တိုက္ခဲ့သူေပါင္း တိုက္ခဲ့ေပါင္းလည္းမ်ားလွၿပီ။ တိုက္ခဲ့သူတို႔သာ
ဗမာ့နိုင္ငံေရးတစျပင္မွာ နိုင္ငံေရးေခြးေသဝက္ေသ ေသခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ဗကသ ေသမသြားဘူး။
ဗကသဟာ သမိုင္းစဥ္လာႀကီးသေလာက္ သမဏိသက္တမ္းရွည္ၿပီး ရပ္တည္ခ်က္ၿမဲၿမံ
ခိုင္မာတဲ့အစုအသင္း၊ လူထုဘက္က တသမတ္ရပ္ခဲ့တဲ့အစုအသင္းျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားရွိသေရြ႔
ဗကသရွိေနမွာပဲ။
ဗကသကိုတိုက္ခဲ့သူေတြနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ
ပါတီေတြ ဒီေန႔ဘာျဖစ္ကုန္ၾကသလဲ။ သမိုင္းနဲ႔ျပည္သူက ဘယ္ပံုဒဏ္ခတ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို
သမိုင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္မယူတတ္ရင္၊ ဗကသကိုၾကည့္ၿပီးေတာင္ သမိုင္းနမူနာအျဖစ္ ခုထိ
မယူတတ္ေသးရင္ေတာ့ ဗမာ့နိုင္ငံေရးပင္မစီးေၾကာင္းထဲကေန
အမိႈက္ေျမာင္းထဲေရာက္ဖို႔သာပဲရွိလိမ့္မယ္။
(အေမ ေနမေကာင္းပါ) မတ္ ၂၇၊ ၂ဝ၁၅။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တကယ္ေနမေကာင္းတာပါ။
အသက္လည္းၾကည့္ပါဦး။ ဇရာေထာင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ တတိယအရြယ္မုဆိုးမ မဟုတ္လား။
စိတ္ေဆာင္လို႔သာ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ေမာ္ဒယ္တေယာက္အလား ဖက္ရွင္က်က်နဲ႔
လမ္းလွလွေလ်ွာက္ေနနိုင္တာေနမွာပါ။ ေသနတ္ခ်ဳပ္ေလး မအလ တို႔ လုပ္တဲ့
“တပ္မေတာ္ေန႔”ဆိုတာကိုမွ မတက္တာ မဟုတ္ပါဘူး အင္န္အယ္လ္ဒီကလုပ္တဲ့
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔လည္း မတက္တာၾကည့္ရင္ သိသာမယ္ထင္ရတာပဲ။
ထူးျခားတာက ေမေမ ခ်စ္ေမေမ ေကာင္းကင္ေမေမ
ျပည္သူ႔ေမေမ ဒီမိုကေရစီဘုုရင္မ ဒီမိုဖက္ရွင္ဧကရီဘာညာနဲ႔ အေမေရွ႔က
နာမဝိေသသနမ်ိဳးစံုကပ္ၿပီး အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ေနၾကသူေတြ ဒီေလာက္ အေမေနမေကာင္းတာမ်ား
လူမမာသတင္းေလးေတာင္ ေျပာေဖာ္မရၾကဘူး။ ေမေမ့က်န္းမာေရးေလးမ်ား
အဖက္လုပ္ေျပာရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။
ၾကားျဖတ္ဝင္ကာစကေတာ့
သမၼတပဲျဖစ္ေတာ့မွာလိုလိုထင္ၿပီး ေမေမ့ထမီစေခါင္းပတ္ၾကတို႔
ေမေမ့ေျခမႈံနဖူးသုတ္ၾကတို႔ဆိုၿပီး စိတ္ေပါ့ေပါ့သြပ္သြပ္နဲ႔ ကေယာင္ကတမ္း
ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၾကသူေတြမ်ား ခုမ်ားေတာ့ ေနနိုင္ေတာ္မူအားငဲ့။
(ေနတန္သာကီ) မတ္ ၂၅၊ ၂ဝ၁၅။
၉၆၉ တျဖစ္လဲ မဘသသကၤန္းၿခံဳတေယာက္က ခု
ျပန္အေရြးခံရတဲ့ အစၥေရးလ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နံမည္ေျပာျပစမ္းပါဆိုလို႔ သူလည္း နားလည္ပါေစ
သူ႔ဆရာလည္း ဂုဏ္ဝင့္နိုင္ပါေစဆိုၿပီး
"ဣသေရလဝီရသူ"ပါလို႔ျပန္ေျဖလိုက္တာဗ်ာ တခါတည္း ဘေလာ့က္သြားတယ္။
အာဂဘုန္းႀကီး။
အရင္တခါလည္း သူပဲ "မင္းသာ
ဗုဒၶဘာသာဆို ဘာလုပ္မလဲ"တဲ့။ က်ေနာ္က "ကိုယ္ေတာ့္လို သကၤန္းဝတ္စားမွာေပါ့ဗ်"လို႔ျပန္ေျဖေတာ့
"မေအးရိုးကြန္ျမဴနစ္ ဘာသာမဲ့ေကာင္။ ငရဲအိုး
ဂ်ိဳးကပ္မယ့္ေကာင္"ဆိုၿပီးေျပာေသးတာ။ "က်ေနာ္ ကြန္ျမဴ မနစ္ပါဘူး
ဘာသာမဲ့ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ နားလည္ခ်င္သလို
လည္နိုင္ပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး"လို႔ေျပာေတာ့ "ဓမၼႏၱရာယ္ေကာင္"
လို႔ထပ္ေျပာတယ္။
ေျပာေတာ့ ၁၈ ဝါရွိၿပီဆိုလား။
ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းမွာ ဆရာဆိုလား။ ဘာအတန္းေအာင္တယ္ဆိုလား။ ေရးလိုက္ေတာ့
သတ္ပံုသတ္ၫႊန္းက ၁ဝ လံုးမွာ ၇ လံုးေလာက္ အမွားအယြင္းအက်အေပါက္နဲ႔။ ဒါနဲ႔
"ကိုယ္ေတာ္ရယ္ စာေရာတတ္ရဲ့လား။ ရိုက္လိုက္တဲ့စာေတြက
တလြဲေတြခ်ည္းပါလား"ဆိုေတာ့ "မင္းထက္ တတ္တယ္ကြ။ ကြန္ျပဴတာ
ေသာက္သံုးမက်လို႔"တဲ့။ ဒါဆိုလည္း ေသာက္သံုးက်တာေလး ဝယ္ေရာေပါ့
ကိုယ္ေတာ္ရယ္ဆိုေတာ့ မင့္အေမလင္က ငါ့လာပိုက္ဆံေပးေနလို႔လားတဲ့။
ကဲ အဲ့ဒါသာၾကည့္ေပေတာ့ တို႔ကိုယ္ေတာ္ေတြ
လိမၼာေရးျခားရွိပံုမ်ား။
(အေရာင္းသြက္ အမတ္ တစ္တယ္) မတ္ ၂၅၊ ၂ဝ၁၅
ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္မယ္မျဖစ္ဘူး၊
ျဖစ္ရင္ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ ဘယ္လိုမျဖစ္ဘူး ဘာမွ ကံေသကံမေျပာမရေသး။ ဒါေပမယ့္
အမတ္ေလာင္းေပါက္ေဈးကေတာ့ ဝီေခၚေနၿပီ။ ပါတီတြင္းေပါက္ေဈးနဲ႔ အျပင္ဝယ္လက္ေပါက္ေဈးက
အေတာ္ႀကီးကြာေနတယ္။ တခါ နိုင္နိုင္ေျခရွိတဲ့ပါတီကေန ဝင္ၿပိဳင္ၿပီးမွ
လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေတာ့ ပါတီေျပာင္းေပါက္ေဈးကတမ်ိဳး။ တခါ ပါတီပါတီျခင္းေျပာင္းမယ္ဆို
အလိုက္က ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ်။ တခါ ၈၈ မွာပါခဲ့ဖူးၿပီး နံမည္အထိုက္အေလွ်ာက္ရွိသူနဲ႔
အျခားသူေတြေဈးကလည္း အေတာ္ကြာတာပဲ။ ဒီတပြဲမွာ စစ္ခရိုနီေတြက ႀကံ့ဖြံ႔ကေန
ထပ္မၿပိဳင္ေတာ့ပဲ နားသူနားမယ္၊
အင္န္အယ္လ္ဒီတို႔ဘာတို႔ထဲ သူတို႔လူသြင္းၿပီး အေရြးခံျမွဳတ္ထားမယ့္သေဘာပဲ။
အဲ့သလိုအမတ္ၾကေတာ့ တခါတည္း လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတခုစာ အေၾကအျပတ္ေငြေခ်ၿပီးသားေတြ။ အင္း
မုန္႔ဆီေၾကာ္က ဘယ္ေနမွန္း သိသိမသိမသိ ႀကိဳပိြဳင့္နဲ႔ ဝယ္လက္ေတြကေတာ့
ေငြထုပ္တျပင္ျပင္နဲ႔။ ခုဆိုၾကည့္ ေကာ့ကရိတ္ႀကီးေတာင္
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေတြဘာေတြအေၾကာင္းျပၿပီး စကိုင္းနက္နဲ႔ပင္းကာ စေလာင္းနဲ႔လုပ္စားသြားလို႔
အေတာ္ေထာသြားတယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟလေတြေတာင္ အတည္ျဖစ္လို႔။
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ
တတိယပိုင္း၊ အခန္း(၇) 
