ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ တတိယပိုင္း၊ အခန္း(၆)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ တတိယပိုင္း၊ အခန္း(၆)

တတိယပိုင္း

ေမးခြန္းအမွတ္ (၁၁)။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မကြယ္လြန္မီ ရက္သတၲပတ္အခ်ိဳ႔အတြင္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ဆက္ဆံေရးမည္သို႔ ရွိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ထိုကာလအေျခအေနမ်ား က်ေနာ္တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ေပ။ သို႔ရာတြင္ ထိုဝန္းက်င္ကာလ ေယဘုယ်အေျခအေန က်ေနာ္ ေလ့လာသိရွိမွတ္သားမိသေလာက္ ေျပာျပပါမည္။

၁။ ၁၉၄၆ ႏွစ္ဦးပိုင္းေလာက္ကစၿပီး ဗမာျပည္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(၂)ခု ျဖစ္ေနပါသည္။ ပထမက ယခုလက္ရွိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ CPB ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယမွာ CPB ပါတီမွ ၁၉၄၆ ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ခြဲထြက္သြားေသာ ထင္ရွားေသာ သခင္စိုးဦးေဆာင္သည့္အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဟူ၍ ႏွစ္ပါတီ ျဖစ္ေနပါသည္။

၂။ ခြဲထြက္သြားေသာ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္၏သခင္စိုးက ထိုကာလ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရး၏ ေက်ာရိုးမ႑ိဳင္ျဖစ္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (CPB)ပါတီႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးတပ္ဦးျဖစ္ေသာ ဖဆပလအဖြဲ႔တို႔ကို ဦးစြာ ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ CPB ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုတိုက္ခိုက္ရာတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြပါ နိမ့္က် ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ၎တိုက္ခိုက္မႈမ်ားမွာ ၁၉၄၇၊ ဇူလိုင္လ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က်ဆံုးခါနီးအထိျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရပါသည္။

၃။ (CPB) ကလည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေစာေစာပိုင္းကတည္းက ဖဆပလနွင့္ ညၤီၫြတ္ေရးေႂကြးေၾကာ္ေနရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလ တို႔ကို အျပန္အလွန္တိုက္ခိုက္ၾကပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ထိုႏွစ္ဧၿပီလ ေရြးေကာက္ပြဲကာလအတြင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏တိုက္ခိုက္မႈမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဘုရင္ခံအစိုးရအဖြဲ႔တြင္ပါဝင္မႈႏွင့္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ေပၚ အဓိကထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေမလေလာက္ကစၿပီး ကြန္ျမဴနစ္-ဖဆပလညီၫြတ္ေရး ေရွ႔တန္းတင္ၿပီးေနာက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေလ်ာ့နည္းလာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထိုႏွစ္ေစာေစာပိုင္းက (၁၅/၂ / ၄၇) က ဖဆပလ ဦးစီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးတြင္ေျပာသည္မွာ “ေပါင္းခ်င္ရင္ (သိန္း-သန္း) (CPB) ပါတီနဲ႔ေတာ့ေပါင္းႏိုင္တယ္”ဟု ေျပာခဲ့ ဖူးသည္။ ေနာက္က်ဆံုးခါနီး ၁၃/၇/၄၇ ေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းတခု တြင္ “ဗမာျပည္မွာ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းမကြဲဖို႔ လူငယ္ပိုင္းျဖစ္တဲ့ လက္ဝဲသမား အခ်င္းခ်င္းမကြဲဖို႔သတိေပးလိုတယ္”ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ကို ရည္ရြယ္ၿပီးေျပာတာ ျဖစ္ပါသည္။ (CPB) ၏ ဖဆပလႏွင့္ျပန္ေပါင္းေရး ေႂကြးေၾကာ္သံေၾကာင့္ က်ဆံုးခါနီးတြင္(CPB) ႏွင့္ အတိုက္အခိုက္ ေလ်ာ့နည္းလာပံုရသည္ကို သတိထားမိသည္။ က်ေနာ္ထိုကိစၥ ဤမွ် ေလာက္သာေျပာႏိုင္ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္- ၁၉၄၆ ေအာက္တိုဘာတြင္ ဖဆပလမွ(CPB) ထုတ္ပစ္ခံရသည္။)

ေမးခြန္းအမွတ္ (၁၂)။ ။ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ေတာမခိုႏိုင္ေအာင္ သူကာကြယ္ႏိုင္မလား၊ ကာကြယ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ကာကြယ္ႏိုင္ မလJ။

ေျဖ။ ။ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားေတာမခိုေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကာကြယ္ႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ ဤသည္ကို ထိုေခတ္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားကလည္း သေဘာတူႏိုင္ပါသည္။

ေမး။      ။ ဒါကိုကာကြယ္မည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္နည္းနဲ႔ ကာကြယ္မလဲ။

ဒါကိုရွင္းျပရန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားေတာမခိုေစလိုေသာဆႏၵ အလြန္ႀကီးမားစြာရွိခဲ့ပါသည္။ ဤသည္မွာ တိုင္းျပည္စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ ၿပိဳကြဲမွာစိုးရိမ္လို႔တေၾကာင္း ေနာက္ဒီမိုကေရစီတရား ပ်က္သြားမွာစိုးရိမ္လို႔တေၾကာင္း အဓိကထိုအခ်က္ (၂)ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားအေပၚ အားထားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာမခိုျဖစ္ေအာင္ သူသာ ရွိေနလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဝင္ကာကြယ္မွာျဖစ္ပါသည္။ ကာကြယ္ႏိုင္ေသာအင္အားႏွင့္ စြမ္းရည္လည္းရွိေနပါသည္။ ဤသည္ကို ေအာက္ပါ အတိုင္း ရွင္းလင္းတင္ျပသြားပါမည္။

ပထမ တိုင္းျပည္စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ သူ႔ဆႏၵ၊ သူေျပာပံု၊ သူလုပ္ကိုင္ခဲ့ပံုတခ်ိဳ႔ကို အက်ဥ္းတင္ျပပါမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လက္နက္ေကာင္း (၃)လက္ကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပးခဲ့ေသာပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ပထမ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ရန္ အေျခခံေကာင္းေသာလူတန္းစားပါတီတရပ္ရွိအပ္သည္ဟုယူဆၿပီး ယခုလက္ရွိ CPB ကို ၁၉၃၉၊ ၾသဂုတ္လမွာ စတင္ဖြဲ႔စည္း ခဲ့သည္။ ဒုတိယ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရး တြင္ ခြန္အားစြမ္းအင္ရွိေသာ အမ်ိဳးသားလက္နက္ကိုင္ စစ္တပ္ႀကီးတရပ္ ရွိရမည္ဆိုၿပီး ၁၉၄ဝ-၄၁ မွာ လက္ရွိဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီးကို စတင္ထူေထာင္ဖြဲစည္းေပးခဲ့သည္။ တတိယ နယ္ခ်ဲ႔ႏွင့္ဖက္ဆစ္တို႔ကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ၿပီး လြတ္လပ္ေရး ကို ရယူရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ လြတ္လပ္ၿပီး တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ရန္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္ညီၫြတ္ဖို႔လိုသည္ဆိုၿပီး အမ်ိဳးသား ညီၫြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစုႀကီးမ်ားဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ညီၫြတ္ေရးသည္ တိုင္းျပည္၏အင္အားျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးတေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ပင္မအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရး အတြက္သာမက လြတ္လပ္ၿပီးတိုင္းျပည္သစ္ ထူေထာင္ေရးတေလွ်ာက္လံုးလည္းလိုအပ္သည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာျဖစ္ေစ၊ တိုင္းျပည္ ကာကြယ္ေရးမွာျဖစ္ေစ အားလံုးမွာ ညီၫြတ္ေရးရွိဖို႔လိုသည္။ ညီၫြတ္ေရးသည္ထာဝရႏွင့္ အရာရာမွာလိုအပ္သည့္ သေဘာမ်ားေျပာၾကား ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္က်ဆံုးခါနီး ဇူလိုင္ (၁၃)ရက္မွာပင္ ညီၫြတ္ဖို႔ေျပာသြားပါေသးသည္။ သူ႔မိန္႔ခြန္းမ်ားစြာတြင္ ညီၫြတ္ေရးအေရးႀကီးမႈကို မ်ားစြာေျပာခဲ့ပါသည္။

ညီၫြတ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံုမ်ားကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ပထမဆံုး ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးစခ်ိန္ နယ္ခ်ဲ႔ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအရင္းရွင္မ်ားအဓိကျဖစ္ေသာ ဗမာ့ထြတ္ရပ္ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ႀကီးကို တို႔ဗမာသခင္အစည္းအရံုးႀကီးကိုအေျခခံ၍ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ ေနာက္ ၁၉၄၄ ၾသဂုတ္လတြင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔ႏွင့္တြဲ၍ ဖဆပလအမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစုႀကီးဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ေနာက္ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အနာဂတ္အေရးအတြက္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတို႔ႏွင့္ ေသြးစည္းညီၫြတ္ ေရး ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို ၁၉၄၇ ေဖေဖၚဝါရီမွာ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့သည္။ လူမ်ိဳးစုႀကီးတစုျဖစ္ေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္မူ ၁၉၄၄-၄၅ ကတည္းက ကရင္အမ်ိဳးသားလက္နက္ကိုင္တပ္ရင္းတရင္းဖြဲ႔ေပးၿပီး စတင္စည္းရံုးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းျပည္စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ သုူ၏ဆႏၵေျပာဆိုခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ခ်ီဳးက်ဴးခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသွ်လူမ်ိဳးသမိုင္းပါေမာကၡလု(စ္)က ၁၉၄၈ ေလာက္က ေျပာခဲ့သည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာ့သမိုင္းတြင္ စတုတၴေျမာက္ တႏိုင္ငံလံုးကို စည္းလံုးသြားႏိုင္ေသာပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္သည္။ သူ႔အရင္ (၃)ဦးမွာ ပထမ ဘုရင္ေနာ္ရထာ (AD ၁ဝ၄၄-၁ဝ၇၇) ဒုတိယ ဘုရင္ေနာင္ဘုရင္ (AD ၁၅၅ဝ-၁၅၈၁)  တတိယ ဘုရင္ အေလာင္းဘုရား (AD ၁၇၅၂-၁၇၆ဝ) တို႔ျဖစ္သည္။ စတုတၴမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း (AD၁၉၁၅-၁၉၄၇) ျဖစ္သည္ဟု ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကသည္။

ထို႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လက္ရံုးရည္နဲ႔မဟုတ္ ႏွလံုးရည္နဲ႔သာ တည္ေဆာက္သည္ဟုလည္းေျပာၾကသည္။ တခ်ိဳ႔သမိုင္းဆရာမ်ားက ေျပာၾကေသးသည္မွာ ဗမာႏိုင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာႏွင့္လူမ်ိဳးစုအားလံုးကိုပါဝင္ေအာင္စည္းရံုးၿပီး ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ႏိုင္သူမွာ က်န္စစ္သား ဘုရင္ကလြဲလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတဦးတည္းသာရွိသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကိုသိပ္လိုလားၿပီး ရေအာင္လည္း တည္ေဆာက္ခဲ့သူ၊ တည္ေဆာက္ႏိုင္သူျဖစ္သည္။

ဤသည္မွာလည္း သူလုပ္ႀကံံခံရေသာအေၾကာင္းရင္းတခုျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ေရးခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသားစည္းလံုး ညီၫြတ္ ေရးကို တေလွ်ာက္လံုး လိုလားတည္ေဆာက္ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးကို ၿပိဳကြဲေရးျဖစ္ေစမည့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ေတာခိုမည့္အေရးကို မည္သို႔မွ်လိုလားမည္မဟုတ္ နည္းလမ္းရွိသမွ်ကာကြယ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ဤသည္မွာ ပထမအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒုတိယအေၾကာင္းရင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဒီမိုကေရစီစိတ္ဓာတ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူရသတၲိရွိၿပီး မိမိကိုယ္မိမိယံုၾကည္သူလည္းျဖစ္ကာ ခိုင္မာသည့္စာရိတၲႏွင့္ တရားမွ်တစိတ္ဓာတ္ရွိသူ၊ အခ်ဳပ္မွာ ဒီမိုကေရစီစိတ္ဓာတ္ အျပည့္အဝရွိသူျဖစ္သည္။ သူ႔မိန္႔ခြန္းမ်ားအရ ဘယ္လို ဗမာျပည္မ်ိဳးတည္ေဆာက္လိုသည္ဆိုရာမွာ လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္ တည္ေဆာက္မည့္ႏိုင္ငံ၏ အေျခခံ (၃)ခ်က္ကို ေျပာခဲ့သည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအရ ဆင္းရဲျခင္းပေပ်ာက္တဲ့ေခတ္မီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ျဖစ္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအရ ဒီမိုကေရစီက်ဖို႔ႏွင့္ တတိယမွာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ဟူေသာ အခ်က္ (၃)ခ်က္ကို ဦးတည္ၿပီးေျပာခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ စတုတၴအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားအစည္းအေဝးတြင္ ေျပာသည္မွာ “ဒီမိုကေရစီဝါဒသာလွ်င္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ဆီေလွ်ာ္တယ္။ ဒီဝါဒသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အားေပးတယ္။ ဒီဝါဒကိုသာ က်ေနာ္တို႔ ရည္ရြယ္တယ္” လို႔ေျပာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၁၃ဝဝျပည့္ (၁၉၃၈-၃၉) ကာလမွစ၍ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုသံုးဆင့္ခြဲ၍ၫႊန္ျပခဲ့သည္။ ပထမအဆင့္က လြတ္လပ္ေရး၊ ဒုတိယအဆင့္က ဒီမိုကေရစီေရး၊ တတိယအဆင့္က်မွ ဆိုရွယ္လစ္ေရးျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပထမအဆင့္လြတ္လပ္ေရးကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ၿပီး ဒုတိယအဆင့္ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ မိန္႔ခြန္းမ်ားသာအဓိကေျပာခဲ့ႏိုင္ၿပီး ကြယ္လြန္ခါနီး တစိတ္တပိုင္းအာဏာရခဲ့သည့္ကာလအတြင္းတြင္သာ ဒီမိုကေရစီလုပ္ဟန္တခ်ိဳ႔ ျပသသြားႏိုင္ခဲ့ပါသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္စိုးမိုးထားသည့္ကာလမွာပင္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၃ ၾသဂုတ္လ (၁)ရက္ ဂ်ပန္က လြတ္လပ္ေရးအတုေပးသည့္ အေပၚ ဒီမိုကေရစီႏွင့္မကိုက္ညီေသာ လြတ္လပ္ေရးမ်ိဳးျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို အခြင့္ႄကံဳတိုင္းတေလွ်ာက္လံုးေျပာခဲ့သည္။ အျပင္းအထန္ဆံုး ေျပာသည္မွာ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ကုန္ခါနီး ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္း (ခ်ာခ်ီလမ္း)အာရွလူငယ္မ်ားအစည္းအရံုးတြင္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြႏွင့္ စစ္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေျပာသည့္မိန္႔ခြန္း ျဖစ္သည္။ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္းဆိုသည္ကို ၫႊန္းသည့္သေဘာလည္း ပါပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဒီမိုကေရစီေႂကြးေၾကာ္သံမွာ “လူအမ်ားဆံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအက်ိဳးျုပႏိုင္မယ့္ လူမ်ားစုကႀကိဳးကိုင္ႏိုင္တဲ့ဒီမိုကေရစီ”ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့သည္။ ေနာက္တေနရာမွာေျပာသည္မွာ “လူတန္းစားေတြကြဲေနသမွ်ကာလပတ္လံုး အားလံုးအတြက္ေကာင္းမယ့္ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရက လူမ်ားစုဆင္းရဲသားေတြကိုပင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။” ဟုေျပာခဲ့သည္။ “အေနာက္တိုင္းဒိီမိုကေရစီလို အရင္းရွင္လူတန္းစားတဦးတည္းကသာႀကိဳးကိုင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လူမ်ားစုျဖစ္တအလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ လူလတ္တန္းစားမ်ားအေျခခံၿပီး အမ်ိဳးသားအရင္းရွင္မ်ားပါ ပါဝင္တဲ့တပ္ေပါင္းစုဒီမိုကေရစီမ်ိဳးလိုတယ္” ဟုလည္း တေနရာမွာ ဆိုခဲ့ပါသည္။ “ဂ်ပန္ျပည္မွာလို စစ္ဘက္ကလက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္က ဘာမွအစိုးမရတဲ့စစ္အာဏာရွင္ဝါဒမ်မရွိေအာင္ စစ္ဘက္ကို တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္ကအုပ္စိုးႏိုင္ခြင့္ရွိရမယ္။ ေနာက္လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္၊ စည္းရံုးခြင့္၊ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ခြင့္မ်ားရွိရမယ္” ဟုလည္း တႀကိမ္မက ေျပာဖူးပါသည္။ ေနာက္ ဂ်ပန္မွာစစ္ဝါဒလႊမ္းလို႔ အာရွတိုက္ႀကီးႏွင့္ သူ႔တိုင္းသူျပည္သားလူထုႀကီးပါ ထိခိုက္နစ္နာရပံု ေတြလည္း မၾကာခဏေျပာခဲ့ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ မသြားႏိုင္ခဲ့၊ အဓိကအားျဖင့္ မိန္႔ခြန္းမ်ားေလာက္သာ ထားသြားႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၄၆ - ၄၇ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း တစိတ္တပိုင္းအာဏာအတြင္း ေခတၲ-လပိုင္းမွ် အာဏာကိုင္သြားရစဥ္ သူ၏ဒီမိုကေရစီလုပ္ဟန္မ်ား အမ်ားႀကီးကို က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ ပထမ မွာ သူ႔ကိုပုဂၢိဳလ္ေရးအရပါ ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္ေနေသာ သခင္စိုး၏အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မတရားသင္းေၾကညာခံထားရမႈကို သူ႔ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္အစိုးရအဖြဲ႔ထဲ ၁၉၄၆ ေအာက္တိုဘာလေလာက္ကဝင္ၿပီးေနာက္ ႏိုဝင္ဘာ - ဒီဇင္ဘာေလာက္တြင္ တရားဝင္အသင္း အခြင့္အေရးမ်ား ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးသည္။ ထိုကာလအေတာအတြင္းမွာလည္း စစ္ၿပီးေနာက္ ထုတ္ထားေသာ ကာကြယ္ေရးဥပေဒမ်ားရုပ္သိမ္းေပးခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ စစ္ႀကီးအတြင္းက ျဖစ္ခဲ့ေသာအမႈမႈမ်ားကို ပလပ္ပစ္ရန္ ဥပေဒ ျပဳခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္တြင္း ဆူပူထႂကြမႈမ်ားကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မ်ားေၾကညာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ျမင့္မားေသာဒီမိုကေရစီစိတ္ဓာတ္ကို က်ေနာ္တို႔အားလံုး ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည့္ ထင္ရွားေသာတခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးသြားၿပီးေနာက္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ စစ္တပ္အတြက္ ကႏၵီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူ႔အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို စစ္သားဘဝထက္ ႏိုင္ငံေရးဘက္ ပိုလိုအပ္မည္ထင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဘက္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသည့္အခါ သူဖြဲ႔စည္းတည္ ေထာင္ခဲ့သည့္တပ္မေတာ္အေပၚ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ တပ္ေကာင္းေရးေစတနာေတြသာရွိၿပီး စစ္တပ္၏အခြင့္အေရအရွိန္အဝါမ်ားကို သူ႔ႏိုင္ငံေရး အတြင္း ဆြဲယူအသံုးခ်ျခင္းမရွိ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းႏွင့္ရိုးသားစြာ ႏိုင္ငံေရးဘက္သို႔ကူးေျပာင္းသြားျခင္းကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္အခ်ိဳ႔မ်ားကပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဒီမိုကေရစီစိတ္ဓာတ္ အဘယ္မွ်ရင့္သန္ခိုင္မာေနသည္ကို ျပဆိုေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေအာက္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကိုဒီမိုကေရစီမေပးဘဲ ဥပေဒျပင္ပ ေတာတြင္းတြန္းပို႔မည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္ေနမည္ မဟုတ္၊ မုခ်ပင္ ဖယ္ရွားပစ္မည္ဆိုသည္ကို အားလံုးသိျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ေတာတြင္းမေရာက္ေအာင္ မုခ်ကာကြယ္ ဖယ္ရွားမည့္ ဒုတိယအေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

           

တတိယအေၾကာင္းတခ်က္လည္း က်ေနာ့္စိတ္တြင္ ရွိေနပါေသးသည္။ ထိုအေၾကာင္းမွာ (CPB) ပါတီသည္ သူကိုတိုင္ဦးေဆာင္ၿပီး ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁၅)ရက္ေန႔တြင္ စတင္တည္ေထာင္ေပးခဲ့ေသာ ပါတီျဖစ္သည္။ သံေယာဇဥ္ တစံုတရာရွိေနႏိုင္မွာကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ သိျမင္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚ ရန္သူကဲ့သို႔ ဘယ္တုန္းကမွသေဘာမထားခဲ့၊ ထိုသို႔ သေဘာ မထားရံုမွ်မက အနာဂတ္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္တည္ေဆာက္ေရးတြင္ ေကာင္းမြန္ဖို႔ႏွင့္စည္းလံုးညီၫြတ္ၾကရန္အတြက္ လူငယ္လက္ဝဲသမား အခ်င္းခ်င္းစည္းလံုးညီၫြတ္ၾကရန္ မၾကာခဏေျပာခဲ့ေပသည္။ က်ဆံုးခါနီး ဇူလိုင္ (၁၃)ရက္ေန႔က ထပ္ၿပီးေျပာခဲ့ပါေသးသည္။ ထိုကာလ ေတာ္လွန္ေရး၏အေျခခံအင္အားျဖစ္ေသာ လက္ဝဲသံုးပါတီ CPB- ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ- ျပည္သူ႔ရဲေသာ္ပါတီတို႔ကိုညီၫြတ္ေစရန္ ကိုယ္တိုင္ ရင္ၾကားေစ့အားထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ဆက္ၿပီး အားထုတ္မွာလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္တို႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားအေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိ ျခင္း၊ တိုင္းျပည္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ မ်ားစြာအားထားေမွ်ာ္လင္းျခင္း စသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏စိတ္ဓာတ္ဆႏၵကို ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလုပ္ႀကံံခံရသည့္အေၾကာင္းရင္းတရပ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ ျပန္ေပါင္းစည္းႏိုင္ေသာအေၾကာင္းရွိသည္ဟူေသာ အခ်က္ေၾကာင့္တေၾကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။