ေထာင္ဝင္စာဇာဂနာ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

တရက္ ဘိုၾကည္နဲ႔က်ေနာ္အတူထိုင္ေနတုန္း ကိုသူရ(ဇာဂနာ့)မိန္းမ(ဆိုသူဆီက)ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။

ဘယ္မိန္းမလဲေတာ့ က်ေနာ္လည္းမေျပာတတ္ဘူး။

က်ေနာ္တို႔ေဘးမွာ ဘိုၾကည့္မိန္းမ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းတယ္ဆိုတဲ့စစ္သားမယားေဟာင္း မလဲ့လည္း ရွိေနတယ္။ ကိုသူရ(ဇာဂနာရဲ့)မိန္းမတဲ့။ ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ႔ဖို႔ ပိုက္ဆံလွမ္းေတာင္းတာ။ ေအေအပီပီကေန ေငြေတာင္းတာ ေလသံကခတ္မာမာပဲ။ ဘိုၾကည့္မ်က္နွာ သိတ္မေကာင္းဘူး။ ခ်ိဳထားခ်င္ေပမယ့္ မေပးလို႔ကလည္းမျဖစ္ဘူး။ တျခားသူေတြမေပးမိရင္ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ သက္ေဇာ္တို႔ ဇာဂနာတို႔အပါအဝင္ လူသိမ်ားသူေတြကိုၾက ေခါက္လိုက္လို႔ကလည္း မျဖစ္ဘူး.။

ဘိုၾကည္လည္း ညီးညီးညဴညဴနဲ႔ေပးလိုက္ရတာပဲ။ ဒါ မွတ္တမ္းမဟုတ္လား။ ဇာဂနာ့(ဘယ္မယားမွန္းမသိတဲ့မိန္းမ)တေယာက္က အၾကပ္ကိုင္တာ ဘိုၾကည္လည္း ခံခဲ့ရတာပဲ။ ေထာင္ကလြတ္ေတာ့ ဇာဂနာဆိုတဲ့လူအပ်က္ႀကီးက ေထာင္ထဲေနတုန္း အေထာက္အပံ့ရဖို႔ေနေနသာသာ ဘယ္ေကာင့္ဆီကမွ ငါးေျခာက္ေလးတဖတ္ေတာင္ မစားခဲ့ရဖူးဘူးလို႔ေျပာတာပဲ။

ဒါဆို ေအေအပီပီကထုတ္ယူသြားတဲ့ေငြေတြကို သူ႔ဘယ္မယားနဲ႔ ဘယ္လင္ငယ္ေပါင္းစားသြားမွန္း ဘယ္သူမွ မေျပာတတ္ဘူး၊ ပိုက္ဆံကေတာ့ က်ေနာ့္ေရွ႔တင္ေပးခဲ့တာ/ထုတ္သြားတာအျမင္ပဲ။ ဒီကိစၥက ဘုရားသခင္မေျပာနဲ႔ ေအေအပီပီက ကိုတိတ္တို႔ ကိုဘိုၾကည္တို႔ေတာင္ သိဖို႔မလြယ္ဘူး။ ဇာဂနာ့မလည္း မယားကဘယ္နွေယာက္ရွိမွန္း ဘယ္မယားငယ္က ဘယ္လင္ငယ္နဲ႔ ေမ်ာက္ေမြးမွန္း ကိုယ္ေတြလည္းမသိဘူး.။

ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ပိုက္ဆံ လာလာေတာင္းတာေတာ့ က်ေနာ့္ေရွ႔တင္ပဲ။ မယံုရင္ ဘိုၾကည္နဲ႔ကိုတိတ္ကို ေငြလက္ခံရရွိေၾကာင္းေျပစာေတြျုပခိုင္းၾကည့္။
ငါရိုးမသားလူပ်က္ႀကီး။ လူျပက္စကားမေျပာရင္ အမွန္အတိုင္းသိရမွာပဲ။
ေမ ၂၆၊  ၂ဝ၁၆

read more

ကမိုးသီးနဲ႔ပါးေခ်ာင္နားေခ်ာင္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ေျမာက္ပိုင္း(ပါေဂ်ာင္)ကိစၥက မိုးသီးဇြန္လုပ္တာ မဟုတ္သလို အဲ့ဒီကိစၥနဲ႔စပ္ၿပီးသူေျပာခဲ့တာေတြ အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေအဘီဗဟိုကထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့သေဘာထားေတြ စာေတြ အထင္အရွားရွိပါရက္နဲ႔ အဲ့ဒီလူသတ္မႈေတြ ေဖာ္ထုတ္ေပး ေဖာ္ထုတ္ေပးနဲ႔ ကိုမိုးသီးနားသြားေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ရူးသလိုေၾကာင္သလိုလုပ္ေနတဲ့မေအရိုးေတြကို သိတ္မသကၤာေတာ့ဘူး။

ခု ကိုမိုးသီး အထဲျပန္ဝင္ခြင့္ရဖို႔ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ ပါေဂ်ာင္ကိစၥဖြခဲ့ၾကတဲ့ ပံုေတြသတင္းေတြ မဟားဒရားတက္လာတယ္။ မေတာ္တဆမဟုတ္သလို တိုက္ဆိုင္မႈလည္းမဟုတ္ဘူး။

အဲ့တုန္းက တကယ္ သတင္းေပးလုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ အတြင္းဝင္ေအာင္းတဲ့ေပြးေတြလည္းရွိတယ္။ ဘယ္သူမွျငင္းမရဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းလက္ထဲမွာ ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ အဲ့သေလာက္ အလြန္အကၽြံလုပ္တာေတာ့ လက္မခံဘူး။ ရန္သူ႔ဒလွ်ိဳအစစ္ဆိုေတာင္ နဖူးတို႔ နားထင္တို႔ေတ့ၿပီး တခ်က္ထဲျဖဳတ္လိုက္။ က်ည္လည္းတေတာင့္ပဲ ကုန္တယ္။ သူလည္း သက္သက္သာသာေသရတယ္။ 

ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြလည္း ကင္းေစာင့္ရ အခ်ဳပ္ေဆာက္ရ ေထာင္ေဆာက္ရ ထမင္းေကၽြးရ 
ပန္းကန္ေဆးေပးရ ထိတ္တံုးခတ္ရျဖဳတ္ရ ခ်ီးပါေသးေပါက္တည္ရနဲ႔အလုပ္ေတြရႈပ္တယ္။ 
က်ေနာ္သာဆို က်ည္ေတာင္အကုန္မခံဘူး ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ လည္ၿမိဳကို တခ်က္တည္း အေသရိုက္သတ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ည္ဆန္ရွားတယ္မဟုတ္လား။

ဒီေလာက္ေတာင္ ပါေဂ်ာင္ကိစၥ အစျပန္ေဖာ္ၿပီး ကိုမိုးသီးကိုတိုက္ခ်င္ရင္ ဖင္ယားေနရင္ မင္းတို႔ပေထြး မ်ိဳးဝင္းဆိုတဲ့ေခြးမသား သာယာဝတီေထာင္ထဲမွာရွိတယ္ မင္းအေမ့လင္ ထင္ေက်ာ့္အစိုးရကိုေျပာၿပီး သြားေတြ႔သြားဆဲပါလား။ နိုင္ေအာင့္ကို သြားလုပ္ႀကံပါလား။

က်ေနာ္ေတာ့ အမွန္ေျပာတာ မဟုတ္မမွန္စြပ္ဆြဲခံ အနွိပ္စက္အသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသူေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး။ တကယ့္ ရန္သူ႔ဒလွ်ိဳဒလန္ေတြအတြက္လည္း ဝမ္းမနည္းဘူး။ အခု ျပန္ဖြေနတဲ့ ကိုယ္ေမကိုယ္ရိုးေတြကိုလည္း စစ္အုပ္စုရဲ့နိုင္ငံေရးမယားပါသားေတြလို႔ပဲ ျမင္တယ္။
ေမ ၂၇၊ ၂ဝ၁၆

read more

မကသ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေျပာၿပီးၿပီေနာ္ က်ေနာ္က ဗကသလူလို႔။

မင္းေဇယ်တို႔ ကိုထြန္းၾကည္တို႔ကို လူအရခင္ပါတယ္။ ေထာင္ထဲလည္း အတူေနခဲ့ဖူးတယ္။ ၉ဝ စက္တင္ဘာ ၂၅ ကိစၥမွာလည္း မခ်ိမဆန္႔အတူခံခဲ့ဖူးတယ္။ လူခ်င္းလည္း ရင္းခ်ာတယ္။ နိုင္ငံေရးအရေတာ့ ျပဒါးတလမ္းသံတလမ္းပဲ။ မူအရေတာ့ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔မိတ္သလင္ပဲ။

ကိုထြန္းၾကည္ ဒီလာတုန္းကလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ကူညီတယ္။ သူေတြ႔ခ်င္သူေတြနဲ႔ လိုက္ေတြ႔ေပးတယ္။ ဖို႔တ္ဝိန္းေန ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြရဲ့ေခၽြးနွဲစာနဲ႔ေဆာက္တဲ့ပလီသစ္ႀကီး
သြားၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာဆို ေရွာင္သလားမေမးနဲ႔ အဲ့ေနရာမ်ိဳး ေယာင္လို႔ေတာင္မသြားဘူး။

မင္းေဇယ်ာလာေတာ့လည္း ဝီစကီအနက္ပတ္နဲ႔ အမဲသားကင္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ တမူးတိုက္တဝေကၽြးခဲ့တာပဲ။ ပင္လယ္ပုဇြန္ထုပ္ႀကီးေတြ မီးၿမိဳက္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ရဲေမာ္ထူးနဲ႔သင္းသင္းေအးေတာင္ သြားၾကဝယ္ၾကဟဆိုၿပီး ကမန္းကတမ္းေျပးဝယ္ ေျပးကင္ေပးခဲ့ၾကတာပဲ။ ကင္မရာဝယ္ေပးဖို႔ေတာ့ မတတ္နိုင္တာနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျငင္းလိုက္ရတယ္။ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ အားလည္းနာတယ္။ သူလိုခ်င္တာက ေဒၚလာ ၂ ေထာင္ေလာက္ တန္တဲ့ဟာ။ ကိုယ္ေတြက ၂ ရာတန္ေတာင္မတတ္နိုင္လို႔ တယ္လီဖုန္းေလးနဲ႔ ဟန္ဓာတ္ခုတ္ေနရတာမဟုတ္လား။

ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ဥကၠဌကိုသံခဲ ဒီကို ေနာက္ဆံုးအေခါက္လာေတာ့ (အကို ဘာလိုခ်င္သလဲ က်ေနာ္တတ္နိုင္သေလာက္ေလး ကူညီပါရေစဆိုေတာ့ ကိုယ့္လူႀကီးက (က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ဘာမွမလိုေပါင္ဗ်ာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွတ္တမ္းဌာနအတြက္ ကင္မရာေလးတလံုးေလာက္ ဒါနျပဳနိုင္ရင္ေကာင္းပါရဲ့)ဆိုလို႔ မေမသန္းရွိန္နဲ႔အတူ ေဒၚလာ ၃ ရာေလာက္ေပးရတဲ့ ခတ္စုတ္စုတ္ခတ္ခ်ာခ်ာ ကင္မရာေလးတလံုး ဘက္စ္ဘိုင္ကေနဝယ္ေပးလိုက္ဖူးတယ္။ ခုေတာ့ ဒီကင္မရာေလးလည္း ေခြးျဖစ္ေလာက္ပါၿပီ။ ေအဘီေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ သူေဌးျဖစ္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ ကိုသံခဲကေတာ့ သူ႔အတြက္ဘာလိုတယ္ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာတဲ့သူပါ။ မဲေဆာက္တည္းက သူ႔အေၾကာင္း နည္းနည္း တီးမိတာပါပဲ။ ေအးေလ သူ႔မွာ မလိႈင္လိုဇနီးရွိမွေတာ့ ဘာလိုလိမ့္မလဲ။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမွာေတာ္လွန္တဲ့ဇနီးခ်စ္တေယာက္ရွိတယ္ဆို ဖူလံုၿပီပဲ။

မကသေတြအေၾကာင္းျပန္ဆက္ရရင္ အဲ့တုန္းက ကိုယ္က အရက္ဘီယာ စတာေတြနဲ႔ ခနတျဖဳတ္ ရွင္ခန္းျဖတ္ရင္း မေခၚနိုင္မေျပာနိုင္ျဖစ္ေနခ်ိန္ပဲ။ တခြက္တဖလားမေျပာနဲ႔ တစက္ေလာက္ ကိုယ္ေပၚက်ရင္ေတာင္ ဆြဲႀကိဳးခ်ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေနခ်ိန္ႀကီး။ ေသာက္ပြဲၿပီးလို႔ အရက္လက္က်န္မကုန္လို႔ ျပန္ယူသြားဗ်ာလို႔ေတာင္ ေျပာလိုက္ေသးတာပဲ။

ဒါက ဒါပဲ။ လူက လူပဲ။ ခင္တာက ခင္တာပဲ။ နိုင္ငံေရးၾက မင္းေဇယ်တို႔ ကိုထြန္းၾကည္တို႔ကို လက္ကိုမခံဘူး။ တစကၠန္႔အခ်ိန္ရရင္ တစကၠန္႔ ဗကသကိုဆန္႔က်င္သူေတြမို႔လို လူအရရင္းေပမယ့္ မူအရေတာ့ရွင္းတယ္။

ထပ္ေျပာပါ့မယ္ အင္န္အယ္လ္ဒီ၊ ၿငိမ္းပြင့္အင္န္ဂ်ီအို ဘာအမည္ခံခံ ဗကသဆန္႔က်င္ေရးသမားဟာ လူထုဆန္႔က်င္ေရးသမားပဲ။ အဲ့ေကာင္ေတြ အဲ့ေမာင္ေတြ ဘာႀကီးျဖစ္ေနျဖစ္ေန အခ်ိန္တန္ရင္ နိုင္ငံေရးဘဝဈန္ေလွ်ာမယ့္လူေတြ က်ဆံုးမယ့္ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ။
ေမ ၂၇၊ ၂ဝ၁၆

read more

မေနတတ္မထိုင္တတ္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

တသက္လံုး အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ လူေမႊးလူေတာင္မေျပာင္ေနခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြက ခု အရပ္တပိုင္းဦးထင္ေက်ာ္အစိုးမရတရကိို ရွင္းရွင္းျမင္တယ္။

ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီ အသံျပာေအာင္ေအာ္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဥပေဒစိုးမိုးေရးေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္ ေခါင္းလွ်ိဳသြားတာဆိုၿပီး။ ဒါေပမယ့္ တဘက္မွာလည္း မရဲတရဲအားကိုးၾကည့္ခ်င္စိတ္ကေလးကလည္းရွိေနေတာ့ ဒါေလာက္ေတာ့ နားလည္ေပးရမွာေပါ့ဆိုၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္လိုစိတ္ကို ႀကိတ္မွိတ္ၿမိဳခ် သည္းခံေပးေနရတာပဲ။

ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္မယ့္ေလသံ ခု ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ၿပီး စစ္အုပ္စုအလိုက် လူမ်ိဳးစုေတြဘက္ လွည့္ရန္ေထာင္ေပးတာလည္း ဒါလည္း ယာယီသေဘာမို႔ နားလည္ေပးရမွာပဲဆိုကာ ေအာင့္အီးနမ္းေနရတာပါပဲ။ 

အစိုးရကသစ္တဲ့အျပင္ ဘာနိုင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳ ဘာဒီမိုကေရစီျဖတ္သန္းမႈထဲမွာမွ စြမ္းစြမ္းတမံ မပါခဲ့သူေတြအျပင္ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြကိုပါ ရာထူးေနရာေတြေပးၿပီး ပေယာပယီလုပ္ၿပီး အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးနဲ႔ နားလွည့္ပါးရိုက္ေနသလိုခံစားမိလည္း ကာလတခုေတာ့ ဒီအတိုင္းျဖတ္ရဦးမွာပဲဆိုၿပီး ၾကည္ျဖဴေပးေနၾကတာပါပဲ။ 

မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ မေျပာတတ္မဆိုတတ္ေတြကတဘက္၊ အရင္ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားေဟာင္းႀကီးနဲ႔ ဗ်ဴရိုကရက္အရာရွိဆိုးေတြက တဘက္ ေသနတ္ခါးထိုးတဲ့စစ္ဗိုလ္ေတြကို တုန္ေနေအာင္ေၾကာက္ရတာကတဘက္ အဘက္ဘက္မွာ အက်ပ္အတည္းေတြရွိေနမွန္းလည္း လူထုကသိပါတယ္။ 

လူထုရဲ့နိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ သိျမင္နားလည္နိုင္စြမ္းနဲ႔ စိတ္ရွည္သီးခံမႈကေတာ့ အံမခန္း ႀကီးမားနက္ရိႉင္းတယ္။ ဒါကျပည္သူဘက္က။

သူတို႔ဘက္ကၾကေတာ့ တသက္လံုးလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာေနခဲ့ရ၊ ပါတီထဲၾကျပန္ေတာ့လည္း ဓါးတစင္းျမင္းတလက္နိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈခံရ ခုသမၼတနဲ႔အစိုးရဆိုၿပီးျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း ဘာအစိုးမွမရဆိုေတာ့ ကသိကေအာက္နဲ႔ အေနရအထိုင္ရခက္ေတြျဖစ္။

ဒီမိုကေရစီလည္းေျပာထား အာဏာရွင္စရိုက္ ဉဥ္နဲ႔ဗီဇကလည္း ေဖ်ာက္မရဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနပံုပဲ။ တခ်က္တခ်က္ ရွက္ရမ္းကလည္း ရမ္းေသး။

အင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ ႀကီးရတာျခင္းအတူ မေနတတ္မထိုင္တတ္ေတြျဖစ္ေနရတဲ့အစိုးရနဲ႔ ယွဥ္ေတာ့မွ ျပည္သူေတြဘဝအသိေရခ်ိန္က အံဘနန္းျမင့္မားေနတာ ပိုေပၚတယ္။
ေမ ၂၃၊ ၂ဝ၁၆

read more

ကြန္ျမဴနစ္တေစၦ (ျမစမ္းေအး)

ကြန္ျမဴနစ္တေစၦ(ျမစမ္းေအး)
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးမွာ ျပည္တြင္းေဖာက္ျပန္ေရးသမားမ်ားက နယ္ခ်ဲ႔သမားထက္သာတယ္။ ဒါဟာ ဗမာျပည္အဖို႔ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီလာတဲ့ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အာဏာနဲ႔တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ေနလို႔ ျဖစ္တယ္။ အာဏာရွိမွ ႀကီးပြားမယ္၊ အာဏာပိုင္နဲ႔ပိုင္မွ အဆင္ေခ်ာမယ္ဆိုတာ ဗမာျပည္အတြက္ တက္က်မ္းျဖစ္ေနလို႔ပဲ။

သမိုင္းေၾကာင္းကို နည္းနည္းျပန္ၾကည့္ရေအာင္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးစ အာရွကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲနဲ႔အတူ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ဒီေရျမင့္လာတယ္။ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႔သမားဟာ စစ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ႀကီးအၿပီးမွာ အႀကီးအက်ယ္ခ်ည့္နဲ႔သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ၿဗိတိသၽွေနမဝင္အင္ပိုင္ယာခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ ကိုလိုနီခံတပ္ျဖစ္တဲ့အိႏၵိယတိုက္ငယ္နဲ႔ အီဂ်စ္၊ ပါလက္စတိုင္း လက္လြတ္ရေတာ့မယ္။ ဗမာျပည္နဲ႔ မေလး(စင္ကာပူ အပါ) ဆက္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္က ပရိယာယ္ႂကြယ္တယ္။ အေပ်ာ့ဆြဲနဲ႔ ေစ့စပ္တယ္။ ျပင္သစ္တို႔ ဒတ္ခ္်တို႔နဲ႔ မတူဘူး။

ျပင္သစ္နဲ႔ ဒတ္ခ္်တို႔က စစ္ႀကီးအတြင္း နာဇီဂ်ာမနီလက္ေအာက္က်ေရာက္သြားသျဖင့္ အထိနာသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ့ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားသုံးႏိုင္ငံ(ျပင္သစ္)နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား(ဒတ္ခ္်)တို႔က လြတ္လပ္ေရးကိုတိုက္ယူတယ္။ ျပင္သစ္နဲ႔ဒတ္ခ္်တို႔က သူတို႔ရဲ့ကိုလိုနီေဟာင္းကို ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းဖို႔အားမရွိေတာ့ဘူ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အဂၤလိပ္ေလာက္ ပရိယာယ္မႂကြယ္ဘူး။ ျပင္သစ္က ဒိုင္ဘင္ဖူးတိုက္ပြဲမွာ(၁၉၅၄)႐ႈံးတယ္။ ျပင္သစ္ေနရာ ဝင္လာတဲ့အေမရိကန္ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာ႐ႈံးတယ္(၁၉၇၅)။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဒတ္ခ္်အစား အေမရိကန္ ဝင္လာတယ္။ အေမရိကန္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ဆူဟာတို အာဏာသိမ္းတယ္ (၁၉၆၅)။ ကြန္ျမဴ နစ္ေတြ ေထာင္ခ်ီအသတ္ခံရတယ္။

ေျပာခ်င္တာက အဂၤလိပ္က ပရိယာယ္ႂကြယ္တယ္။ သူ႔အက်ကို သိတယ္။ လက္လြတ္သြားတဲ့နိုင္ငံေတြကို ၿဗိတိသၽွဓနသဟာယနိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ သူ႕ဩဇာနယ္ပယ္ေအာက္မွာ စုစည္းထားတယ္။ အဲဒီလို စုစည္းထားႏိုင္ဖို႔ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံမ်ားမွာ လက္ေဝခံလူတန္းစားတရပ္ကို ေမြးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေသာ္လည္း စီးပြားေရးအရ နယ္ခ်ဲ႔အက်ိဳးစီးပြားကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။

ေနရာဝင္ယူလာတဲ့ အေမရိကန္ကိုလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ဖယ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ စူးအက္တူးေျမာင္း အေရးအခင္း(၁၉၅၆) ေပါင္စတာလင္ေငြေၾကးစနစ္ ၿပဳိပ်က္မႈ(၁၉၇၁)တို႔ေနာက္ပိုင္းမွ အေမရိကန္ရဲ႕ လက္ေထာက္ဗိုလ္ကေလးအျဖစ္ လက္ခံတာျဖစ္တယ္။ ဂုဏ္သေရရွိၿဗိတိသၽွႏိုင္ငံေရးသမား လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားက ဘယ္ေတာ့မွ႐ႈံးတယ္လို႔ မေျပာဘူး၊ ဗ်ဴဟာေျမာက္ ခြာစစ္ဆင္တယ္ ေအာင္ျမင္စြာဆုတ္ခြာတယ္လို႔ပဲေျပာပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေနရာဝင္လာတဲ့အေမရိကန္က ဆူပါပါဝါအသစ္၊ မင္းပ်ိဳမင္းလြင္၊ အႏုျမဴလက္နက္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္တယ္။ မာရွယ္စီမံကိန္း၊ ေနတိုးေခါင္သူႀကီး၊ ကြန္ျမဴနစ္ထိန္းခ်ဳပ္ေရးေပၚလစီတို႔နဲ႔ စစ္ေအးေခတ္ကိုပုံေဖာ္တယ္။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ၊ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲတို႔နဲ႔ၾကမ္းရမ္းတယ္။ ကမၻာ့ပုလိပ္ႀကီး လုပ္တယ္။ ဗီယက္နမ္စစ္မွာ အ႐ႈံးႀကီး႐ႈံးတဲ့အခါ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးမွားခဲ့ၿပီလို႔ေအာ္တယ္။ ေျပာခ်င္တာက အေမရိကန္က ၾကမ္းတယ္ရမ္းတယ္၊ အျပဳတ္တိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး။ သူက ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေမြးတယ္။ စစ္ေအးေခတ္မွာ တကမၻာလုံး စီအိုင္ေအေက်ာေထာက္ေနာက္ခံနဲ႔ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းတာေတြ တၿခိမ္းၿခိမ္းပဲ။ ပတ္ခ်ဳံဟီး (ေတာင္ကိုရီးယား) ငိုဒင္ဇင္(ေတာင္ဗီယက္နမ္) လုံႏိုး(ကမ္ေဘာဒီးယား) ဆူဟာတို(အင္ဒိုနီးရွား) မာကိုစ့္(ဖီလစ္ပိုင္) ကစ္တီကာခၽြန္(ထိုင္း) ေနဝင္း(ဗမာျပည္)စသည္။

ဗမာျပည္ကိုၾကည့္ရေအာင္။
အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ရာမွာ အဂၤလိပ္ရဲ့ပရိယာယ္ဆင္တဲ့နည္းေကာ၊ အေမရိကန္ရဲ့အျပဳတ္တိုက္တဲ့နည္းပါ သုံးတယ္။ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီအစိုးရေကာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ေကာ လူထုနည္းနဲ႔အာဏာရလာတာမဟုတ္တဲ့ ဘယ္အာဏာရွင္အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူဆန္႔က်င္ေရးမလုပ္ရင္ သူတို႔ အာဏာမၿမဲႏိုင္လို႔ပဲျဖစ္တယ္။

အဂၤလိပ္က ဗမာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးေပးရေတာ့မယ့္အခါ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားျဖစ္မယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကိုေ႐ြးတယ္ေမြးတယ္ ခ်ီးေျမႇာက္တယ္။
ဖဆပလ-ကြန္ျမဴနစ္ညီၫြတ္ေရး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၿပီး လုံး၀လြတ္လပ္ေရးကို အၾကည္အသာနဲ႔မရရင္ ခ်ဖို႔အထိျပင္ဆင္လာတဲ့အခါ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလုပ္ႀကံခံရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစန္းမရွိေတာ့တဲ့ အလိုေတာ္ရိ လက္ယာႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားနဲ႔လည္းမျဖစ္၊ ဂဠဳန္ဦးေစာလို လူသတ္သမားဆိုရင္ ပိုဆိုးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္၊ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ဟာ လစ္ဘရယ္အက်ဆုံးလို႔ယူဆရတဲ့ ဖဆပလဒုဥကၠဌသခင္ႏုလက္ထဲ အာဏာအပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဖဆပလထဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုလည္း ထုတ္ပယ္ထားၿပီးၿပီ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေတြကလည္း ကြန္ျမဴနစ္ဆိုရင္ သူျဖဴရင္ကိုယ္မဲ၊ အာဏာရမက္ကလည္းႀကီးတယ္။ အလိုေတာ္ရိေတြကလည္း အာဏာအဝန္းအဝိုင္းထဲ ျပန္ပါလာႏိုင္ၿပီျဖစ္တယ္။

ဗမာျပည္မွာ အရင္းရွင္စနစ္ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ တျခားအာရွႏိုင္ငံမ်ားထက္ ေနာက္က်တယ္။ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေျမရွင္နဲ႔ ကုန္သည္ပြဲစားပဲမ်ားတယ္။ လယ္သမားကအမ်ားစု၊ အလုပ္သမားက ျပန္က်နဲ႔ အလုပ္ၾကမ္းသမားက မ်ားတယ္။ အမ်ိဳးသားအရင္းရွင္ဆိုတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကိုခ်ည့္နဲ႔ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကစလို႔ ယခုေခတ္အထိ အေျခခံအားျဖင့္မေျပာင္းလဲေသးဘူး။ စစ္ခ႐ိုနီဆိုတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌးက ဒီေခတ္မွာမွေပၚတာပါ။ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္အာဏာနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာႀကီးပြားလာသူေတြျဖစ္တယ္။

ဖဆပလ၊ မဆလ၊ န၀တ-နအဖ၊ ယခုစစ္တပိုင္းအစိုးရ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာနဲ႔ႀကီးပြားတဲ့ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ဓနရွင္ေတြ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြေပၚခဲ့ပါတယ္။ အာဏာမဲ့သြားရင္ အထည္ႀကီးပ်က္ေတြ ျဖစ္သြားတာပဲ။ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ဓနရွင္လူတန္းစားဟာ အစိုးရေျပာင္းရင္ မ်ိဳးဆက္ေျပာင္းသြားတတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အာဏာရမက္ပိုႀကီးပါတယ္၊ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ဓနရွင္လူတန္းစားရဲ႕ ပင္ကိုယ္လကၡဏာကိုယ္၌က နယ္ခ်ဲ႔ကိုမွီခိုရတယ္၊ ပေဒသရာဇ္ကို ထိန္းသိမ္းရတယ္၊ ဒါမွ ႀကီးထြားနိုင္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ဗီဇကိုယ္၌က ျပည္သူဆန္႔က်င္ေရး ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးရွိသူေတြျဖစ္တယ္။

ဗ်ဴ႐ိုကရက္ဓနရွင္ေတြအာဏာၿမဲေနသမၽွ တိုင္းျပည္ဟာ ဆင္းရဲတြင္းက တက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့စက္မႈႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အက်ပ္အတည္းေတြ႔ေလ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ေလျဖစ္မွာ တရားတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗမာဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြက ပေဒသရာဇ္အစြဲပိုႀကီးပါတယ္။ ယခုအထိ ေ႐ႊတြင္းေငြတြင္းပတၱျမားတြင္းနဲ႔ ပယင္းဒုတၳာ ရတနာဆင္ျဖဴ ပိုင္စိုးေတာ္မူေသာဆိုၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေနၾကတုန္းပဲ။ သယံဇာတထုတ္ေရာင္းတာနဲ႔ အခြန္ေကာက္စားတာပဲလုပ္တတ္တယ္။ သူတို႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္သက္ဆိုးရွည္တာ ျဖစ္သလို၊ ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ၿပီး စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္အာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေအာင္လုပ္ေနသူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားလည္း ေပါတယ္။ အေခ်ာင္သမားလည္း ေပါတယ္။

၇၀ စုႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္ကစလို႔ စစ္ေအးေခတ္ ဒုတိယပိုင္းလို႔သတ္မွတ္ႏိုင္တယ္။ တင္းမာမႈ ေလ်ာ့ပါးေရးကာလလို႔ေခၚၾကတယ္။ အေမရိကန္ ေ႐ႊေခတ္ကုန္ၿပီ။ အက်ဘက္ေရာက္ၿပီ။ စီးပြားေရးကပ္ေတြ ႀကဳံလာရၿပီ(၁၉၇၃ ေရနံကပ္) (၁၉၈၃ ေငြေၾကးကပ္) စသည္ စသည္။ စစ္ေအးေခတ္ကုန္ဆုံး၊ သတင္းနည္းပညာႏွင့္ ကမၻာမႈေခတ္၊ ယခုေနာက္ဆုံး ေငြေၾကးကပ္၊ ဥေရာပပါဆြဲေခၚသြားၿပီ အက်ယ္မေျပာေတာ့ဘူး။

ဒီမိုကေရစီဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့အေမရိကန္က ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ လစ္ဘရယ္သေဘာတရားအားျဖင့္ပဲ ေျပာေတာ့တယ္။ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ဆိုတာ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ လုပ္လို႔လည္းမရဘူး။

ဗမာျပည္ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္မ်ားကေတာ့ သူတို႔အာဏာၿမဲေရးအတြက္ စစ္ေအးေခတ္အေတြးအေခၚနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို လုပ္တုန္းပဲ။ အေခ်ာင္သမားေတြကလည္း ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို တက္က်မ္းအမွတ္နဲ႔ က်င့္သုံးတုန္းပဲ။

ဒါေပမဲ့ ေခတ္က မင္းေလာင္းေမၽွာ္တဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဗမာျပည္သူလူထုႀကီးဟာ အမွီအခိုကင္းစြာ မားမားမတ္မတ္ထရပ္ရင္း ဗမာျပည္သစ္ကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး တေစၧအေျခာက္ခံေနရတဲ့ ျပည္တြင္းျဖစ္ေဖာက္ျပန္ေရးသမားမ်ား မုခ်က်ဆုံးရပါလိမ့္မယ္။
အေရးေတာ္ပုံဂ်ာနယ္ အတြဲ(၂) အမွတ္(၃)မွ ေဆာင္းပါး
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝဘ္ဆုိဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။

read more

ဘညြန္႔ေခတ္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီနဲ႔ ေခတ္နည္းနည္းအပြင့္မွာ ဖံုးမနိုင္ဖိမရ ပြင့္က်လာတဲ့အခ်က္အလက္ေတြ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကေန က်ယ္က်ယ္ေလာင္ထြက္လာတယ္။

အထူးသျဖင့္ အင္န္ဂ်ီဆိုင္းဘုတ္ ပရဟိတဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္သမားတို႔နယ္ပယ္မွာ ပိုသိသာတယ္။

ဒါကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အင္န္ဂ်ီအိုေတြကို ေငြပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ အလႉရွင္ေတြကို ခ်ိန္ခ်ိန္ဆဆလုပ္ၾကဖို႔ေမတၱာရပ္ခံတာကေန စလိုက္တာလို႔ ထင္တယ္။

စရတဲ့အေၾကာင္းကလည္း သံုးလူထြက္သိန္းစိန္တို႔တသိုက္ လာသမွ်အင္န္ဂ်ီအိုနဲ႔ ယူရိုစီးေၾကာင္း ေဒၚလာစီးေၾကာင္းႀကီးေတြကို သူတို႔ဆီကမွတဆင့္ ေခ်ာင္းလက္တက္ ေျမာင္းလက္တက္ေလးေတြနဲ႔
သြယ္ေပးၿပီးတဆင့္ခံစီးဖို႔ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ဖို႔ လက္ေဝခံေတြေမြးဖို႔လုပ္တဲ့ေျခလွမ္းကို ေဒၚစုက သူ႔အရွိန္အဝါၾသဇာကိုသံုးၿပီး ဟန္႔ခ်င္တဲ့သေဘာလည္းပါမယ္လို႔ ယူဆရတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာ ေကာင္းတဲ့ကိစၥလို႔လည္းျမင္တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဒီလိုလုပ္လိုက္ျခင္းရဳဲ့အက်ိဳးဆက္နဲ႔ဂယက္က သံုးလူထြက္အုပ္စု ေအာင္မင္းတို႔အမ္ပီစီတျဖစ္လဲအင္န္ဂ်ီအိုတသိုက္တင္မက
နိုင္ငံေရးေယာင္ေယာင္ လူမႈေရးေယာင္ေယာင္ခြတုတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္လူဆိုတဲ့ေမာင္ေတြပါ အဖ်ားခတ္သြားပံုပဲ။

အရနည္းလာေတာ့ ေဝစုခြဲလည္း အရင္လိုသိတ္တည့္ပံုမေပၚေတာ့မွ အခ်င္းခ်င္းဖြင့္ခ်တာေတြ၊ ခြဲေထာင္မယ္ဆိုတာေတြ နားမဆံ့ေအာင္ၾကားလာရတယ္။

ေညာင္ျမစ္တူးၾကတယ္။ ထန္းရည္မူးၾကတယ္။ ဘညြန္႔ေလာကသားေတြမ်ားလွခ်ည္လား။
ေမ ၂ဝ၊ ၂၊ဝ၁၆

read more

ေျပာင္းလဲခ်ိန္အျမည္း(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အလုပ္သမားေတြ သူတို႔ရဲ့နစ္နာမႈေတြအတြက္ အစိုးရက ၾကားဝင္ၿပီး မွ်မွ်တတေျဖရွင္းေပးဖို႔ ၾကပ္ေျပးအထိလမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ေသြးသားရင္းလိုျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတေယာက္ကေျပာတယ္ ဒီအေၾကာင္းမေရးေတာ့ဘူးလားဆိုၿပီး။

ေရးဖို႔ အခ်က္အလက္ရွာတာလည္းပါသလို စာတပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ေရးဖို႔ အခ်ိန္မရတာလည္းပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက လမ္းတေလွ်ာက္ ေနပူက်ဲတဲက သားသည္အေမေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္က ကေလးမီးဖြားတာမ်ိဳးေတြ၊ အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကတၱထက္ကေျခဗလာေတြေတြ႔ၿပီး စိတ္ထိခိုက္ရ နာက်င္ရတာေတြကဲၿပီး ေရးဖို႔ထက္ မခ်ိမဆန္႔ခံစားရတာေၾကာင့္ မေရးျဖစ္သြားတာ။

ေဟာ တေန႔က ေရးမယ္လည္းဆိုေရာ ၂ဝဝ၈ လက္ပါးေစသမၼတ ဦးထင္ေက်ာ္ဦးစီးတဲ့ အရပ္တပိုင္းအစိုးရနဲ႔ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္ ဦးေဆာင္တဲ့စစ္အုပ္စုရဲ့ လက္မရြ႔ံေတြက သပိတ္ကိုလက္ဦးမႈယူၿဖိဳခြင္းလိုက္ၿပီ။ တရားပါထပ္စြဲ ေထာင္ပါထပ္ခ်ဦးမတဲ့။

ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီနဲ႔တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအရသာကို အဦးဆံုးခံစား ျမည္းစမ္းခြင့္ရၾကသူေတြဟာ ဆင္းရဲသားနင္းျပား အလုပ္သမားေတြျဖစ္သြားတယ္။ ကံထူးေလစြ။
ေမ ၁၈၊ ၂ဝ၁၆

read more

အေမရူးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ဒီေန႔အလုပ္က အိမ္အျပန္ လမ္းဆံုမီးပိြဳင့္တေနရာမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဝတ္စားထားတဲ့လူ ၂ ေယာက္ လက္ကိုင္ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကိုယ္စီကိုင္ေျမွာက္ၿပီး ဒီဘက္လမ္းလမ္းနဲ႔ဟိုဘက္လမ္း မီးစိမ္းမီးနီအလိုက္ ကူးကလန္ခတ္ၿပီးဆႏၵျပေနေလရဲ့။

မီးစိမ္းမီးနီအလိုက္ လူကူးရမယ့္အခ်ိန္ လူကူးရမယ့္ေနရာကေန လြန္းထိုးေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္ကားသြားကားလာနဲ႔ ဘယ္လူသြားလူလာကိုမွလည္း အေနွာင့္အယွက္ေတာ့မျဖစ္ဘူးေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေရွ႔လာလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ မ်က္ေစ့ေနာက္မယ္ဆိုေနာက္ခ်င္စရာေပါ့ေလ။
က်ေနာ္ကေတာ့ မေနာက္တဲ့အျပင္ ဒီလူ ၂ ေယာက္ ဘာေတြမ်ား ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား မေၾကခ်မ္းျဖစ္ေနပါလိမ့္၊ ဘာေတြမ်ားနစ္နာေနပါလိမ့္၊ ဘာေတြမ်ား လိုအပ္ေနပါလိမ့္၊ ဘယ္သူ႔ဆီကမ်ားေတာင္းဆိုေနပါလိမ့္ဆိုၿပီး စူးစမ္းမိေတာ့မွ လားလား သူတို႔လက္ကိုင္ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြရဲ့တဘက္ျခမ္းမွာ Hilary Clinton for Prison လို႔ေရးထားၿပီး ေနာက္တဘက္မွာ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကို အီးေမးလ္နဲ႔သက္ေသထူတဲ့သူတဲ့။ 

လက္စသတ္ေတာ့ ေဒၚကလင္တန္႔ကို မႀကိဳက္သူေတြပဲ။ ဟီလာရီဟာ ေတာင္စာမတဲ့။ သူတို႔ ဘယ္သူ႔ႀကိဳက္တယ္ ဘယ္သူ႔သမၼတျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေတာ့ ဘာမွေျပာမထား ေရးမထားဘူး။

ေဒၚကလင္တန္ေတာ့ ေထာင္စာမဆိုပဲ။ အက်င့္ပ်က္မတဲ့။

ေရႊျပည္ႀကီး အေမအေမလုပ္ေနတဲ့ အေမရူးေတြ သူတို႔အေမေဘာ္ဒါႀကီးကို ခုလို လုပ္ေနတာမ်ားျမင္ရင္  ဓားနဲ႔မ်ား ဆင္းထိုးၾကမလားမသိဘူး။ ေစာက္ရူးေတြ။

read more

ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

မိတ္ေဆြႀကီးေတြေရာ မိတ္ေဆြေလးေတြေရာ သိထားေစ့ခ်င္တာက က်ေနာ္ဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ထဲကတခ်ိဳ႔လို နိုင္ငံေရးနဲ႔ထမင္းစားတာမဟုတ္သလို ပရဟိတနဲ႔ စီးပြားရွာသူလည္း မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္က နိုင္ငံေရးဆိုတာ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားလုပ္ရတာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္စားရိတ္နဲ႔ကိုယ္ ေထာင္အက် ခံရတာပါ။ ခုေခတ္ လူတခ်ိဳ႔အဖို႔လို နိုင္ငံေရးဟာ “အလုပ္“ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိသမ်ွဘဝ အကုန္အပ်က္ခံၿပီး လုပ္ရတာမ်ိဳးပါ။

ခုလည္း မိမိတတ္စြမ္းသမ်ွပညာေလး ဘာသာစကားေလးနဲ႔ စကားျပန္အျဖစ္ ဘာသာျပန္အျဖစ္ အသက္ေမြးပါတယ္။ တေန႔တေန႔ ပါးစပ္ကအျမွဳတ္ထြက္မွ ခါးေတာင့္မွ ေျခေညာင္းမွ စိတ္ဖီးစီးမႈအထိုက္အေလ်ွာက္ရမွ ထမင္းဝတာပါ။ အိမ္မွာ ၾကက္ေမြးပါတယ္။ ၿခံစိုက္ပါတယ္။ ပန္းစိုက္ၿပီး ေတာေဈးမွာ ပန္းသြားသြားေရာင္းပါတယ္။

ဒုကၡိတေပမယ့္ အစိုးရ (အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြဆီက) ဘာအေထာက္အပံ့မွ မယူပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အခြန္ထမ္းေနသူပါ။ ေရာက္စက သင္တန္းေတြ လိုက္တက္ေနခ်ိန္မို႔ ယာယီသေဘာအေထာက္အပံ့ ယူဖူးပါတယ္။ ယူဖူးတဲ့အေၾကာင္းလည္း တီဗီ/ေရဒီယိုအင္တာဗ်ဳးေတြမွာ အခြန္ထမ္း အေမရိကန္ေနသူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အေလးအနက္ထားေျပာခဲ့ပါတယ္။

စာေရးစာဖတ္နဲ႔ နိုင္ငံေရးအပါအဝင္ အျခားစိတ္ရွိရာ ဝါသနာပါရာေတြကို အခ်ိန္ မရ ရေအာင္ေပးၿပီး အခ်ိန္မရ ရေအာင္ဖဲ့ယူၿပီးလုပ္ပါ/ကူညီပါတယ္။ အားေနလို႔မဟုတ္ပါ။ အားခ်င္းအား နိုင္ငံေရးနဲ႔ထမင္းစား ပရဟိတနဲ႔အသက္ေမြးေနတဲ့ခင္ဗ်ားတို႔က ပိုအားမွာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့“အားခ်ိန္ေတြ“ကို အားက်ေပမယ့္ ဘဝေတြကိုေတာ့ အားမက်တဲ့အျပင္ တခါတေလ ေဘးကၾကည့္ၿပီး ထမင္းနင္ပါတယ္။

read more

လုပ္စားေျခရႈပ္ (ေမာင္ေက်ာ္ေမာ္)

"လုပ္စားေျခရႈပ္" ဆိုတာ နိဗၺာန္မေရာက္ဖူးေသးေတာ့ နိဗၺာန္မွာရွိ/မရွိေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ လူ႔ေဘာင္ေလာကမွာေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ မကင္းႏုိင္ပါဘူး။

- အလုပ္သမားသပိတ္ထဲမွာ "လုပ္စားသူေတြပါတယ္" ဆုိတဲ့စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ဥပေဒေဘာင္ထဲမွာ"လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့"အဖြဲ႔ေတြမွာ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ အင္မတန္ ကင္းရွင္း၊သန္႔စင္ပါေၾကာင္းျပစမ္းပါလုိ႔ေမးခဲ့ရင္ ဘယ္အဖြဲ႔ကိုလက္ညွိဳးထုိးျပၾကမလဲ။

- (အစိုးရဖားေစာ္နံသူ/ စစ္တပ္ဖားေစာ္နံသူရ သံရံုးညွီေစာ္နံသူ/ အန္ဂ်ီအုိ ညွိီေစာ္နံသူ/ခရိုနီ စပြန္ဆာေစာ္နံသူေတြနဲ႔ ဒီကေန႔ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈ ေလာကႀကီးဟာ ပုတ္ပြနံေဟာင္ေနၿပီး မဟုတ္လားလု႔ိေမးရင္ အနာေပၚဒုတ္က်သလိုျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္/တီကို ဆားနဲ႔တုိ႔လိုက္သလို ျဖစ္ကုန္ၾကပါ လိမ့္မယ္)

- ခြဲခြဲျခားျခားေျပာၾကပါဗ်ာ။ ဝါးလံုးကို ဟုိးဒင္းသုတ္ ရမ္းတာမေကာင္းပါဘူး။

- မၾကာခင္ကပဲ ဓမၼရံုေဂါပကခ်င္း စားခြက္လုၿပီး ရိုက္ၾကတယ္ဆုိတဲ့သတင္းေပၚလာတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါဟာ ဘာသာသနာကိစၥေနာ္။ ႏုိင္ငံေရး/စီးပြားေရး မဟုတ္ေသးဘူး။

- "လုပ္စားသူ"ဆိုတာ နယ္ပယ္တုိင္းမွာရွိစၿမဲပါ။ ဒီလို လူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြဆႏၵျပမႈကို သင့္ေၾကာင့္ မေသးသိမ္ပါေစနဲ႔။ အသေရမပ်က္ပါေစနဲ႔။ မီးပြားကေလးကေန မီးေတာက္ႀကီးကို တက္လွမ္းၾကရတာပဲ မဟုတ္လား။

- ၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္က "တုိင္းဆူျပည္ဖ်က္၊ မင္းမဲ့စရုိက္ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈႀကီး"လုိ႔ အသေရဖ်က္ခဲ့တာ၊ သရုပ္ဖ်က္ခဲ့တာ အားလံုးအသိပါ။ ဒါဟာရပ္တည္ခ်က္နဲ႔သေဘာထားျပသနာျဖစ္ပါတယ္။

- ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္တာကို "ေသာင္းက်န္းမႈ/ေသာင္းက်န္းသူ"လုိ႔ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကသေဘာထား ၾကည့္ျမင္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။

- တခ်ိဳ႕က အလုပ္သမားသပိတ္ကိစၥအေပၚမူတည္ၿပီးသူတို႔ သေဘာထားနဲ႔ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အခုလိုေဖာ္ထုတ္လာတာကို က်ေနာ္ သတိျပဳပါတယ္။

- ငါ့ရွင္တုိ႔ - ငါ့လူတုိ႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ။

- လုပ္စားေျခရႈပ္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္တာကိုေတာ့ ႀကိဳဆုိပါတယ္ဗ်ာ။
ရိုေသစြာျဖင့္
ေမာင္ေက်ာ္ေမာ္
ေမ ၁၉

read more

အရာရာကိုတားဆီးေနတာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ကာခ်ဳပ္ပဲ (တူေမာင္ညိဳ –)

တူေမာင္ညိဳ – အရာရာကို တားဆီးေနတာ စစ္အုပ္စု နဲ႔ ကာခ်ဳပ္ ပ

ျမန္မာႏုိင္ငံသတင္းမီဒီယာေကာင္စီအပါအဝင္ ျပည္တြင္းသတင္းဌာန ၂၇ ခုနဲ႔ “ ကာခ်ဳပ္၊ ဒုကာခ်ဳပ္၊ ကာဝန္၊ ကာခ်ဳပ္ ေလာင္းလ်ာေတြ”ပါဝင္တဲ့အဖြဲ႔ ေမလ ၁၃ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆံုၾကတယ္။ ဒီေတြ႔ဆံုမႈမွာ ျပည္ပသတင္းဌာန တစ္ခုမွမပါဘူး။
ဒီေတြ႔ဆံုမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးပြဲတက္ခဲ့ၾကတဲ့ မီဒီယာေတြက ကုိယ့္ရႈ႕ေဒါင့္နဲ႔ကုိယ္၊ ကုိယ့္စပြန္ဆာနဲ႔ကုိယ္ သန္ရာသန္ရာ ေဖာ္ျပၾကတယ္။ အဲဒီလိုေဖာ္ျပခ်က္ေတြထဲမွာ အဆိုးဆံုးကေတာ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ လႊတ္ေတာ္ကေန တပ္မေတာ္ထြက္မယ္ — လူထုေခါင္းေဆာင္ကို ဝန္းရံမယ္” ဆိုတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ပါပဲ။
ဒီစကားက ခပ္ညံ့ညံ့လူၿပိန္းေျပာ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္ၿပီး “တဖက္သတ္သင့္ျမတ္ေရးတမ်က္ႏွာနဲ႔ သည္းႏုညွာလြယ္ေတြ”အုပ္ထဲ ပစ္သြင္းလိုက္တဲ့ မီးခိုးဗံုးျဖစ္ပါတယ္။

၁၄ ေမ ၂၀၁၆ ရက္ေန႔ထုတ္၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာနဲ႔ ေၾကးမံုသတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားတ့ဲသတင္းအေပၚမူတည္ၿပီး ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို တင္ျပပါ့မယ္။
ၿခံဳငံုတင္ျပရရင္ စစ္အုပ္စုရဲ႕ တဗိုလ္၊ တမင္း၊ တအာဏာကို ေဖာ္ျပလိုက္တာပါပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူဖုိ႔ဆုိတာ ဒုိ႔စစ္တပ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့အစီအစဥ္အတိုင္းလက္ခံမွ ျဖစ္မယ္။ ဒုိ႔လုိခ်င္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာက တိုင္းရင္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ လက္နက္ခ်ရမယ္။ (NCA) မွာ လက္မွတ္ထိုးရမယ္။ (TNLA/ AA/ MNDA) တို႔ လက္နက္ခ်ရမယ္၊ “ရုိဟင္ဂ်ာ”ဆိုတာမရွိ၊ ကာခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ပင္စင္ယူဖုိ႔အစီအစဥ္မရွိေသး ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြကို ေတြ႔ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေတြ႔ဆံုပြဲသတင္းကို ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ေၾကးမံုက ဒီလိုအစခ်ီၿပီးေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရခ်င္ေၾကာင္း၊ ဒီ ငါးႏွစ္ အေတာအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္လုပ္ၾကမည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္းေျပာထားေၾကာင္း” တဲ့။
ဒီအေျပာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို “ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္”အျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳတာကို ကာခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျဗာင္အက်ဆံုးေဖာ္ျပတာပါ။ တကယ္ေတာ့ “ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္” ဆုိတာ ႏုိင္ငံေတာ္၏အတိုင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ (၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ဥပေဒအမွတ္ ၂၆)နဲ႔အညီ ခန္႔အပ္ထားသူျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အဂၤါစဥ္ဆုိတာမွာ နံပတ္ ၂ အျဖစ္စဥ္ထားသူကို နံပတ္ ၈ ေနရာမွာရွိတဲ့ “ကာခ်ဳပ္” က ပမာမခန္႔ျပဳတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။

အျမင့္ဆံုးဥပေဒျပဳအာဏာပုိင္အဖြဲ႔လို႔ဆုိတဲ့ ျပည္ေတာင္စုလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ထုိလႊတ္ေတာ္က ျပဳလုပ္ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ဥပေဒကို ေစာ္ကားတဲ့အေျပာအဆို အသံုးအႏႈန္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒနဲ႔တည္ဆဲဥပေဒကို “ကာခ်ဳပ္”က ခ်ိဳးေဖာက္တာပါ။ ရေသ့ေတာင္ က ရခုိင္လႊတ္ေတာ္အမတ္ရဲ႕ အေျပာအဆိုနဲ႔တင္ျပခ်က္ကို ပညာေပးဆံုးမခဲ့တဲ့လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒အေနနဲ႔ “ကာခ်ဳပ္”ရဲ႕အခုေျပာဆုိတဲ့ ေစာ္ကားေမာ္ကားအျပဳအမူကို ပညာေပးဆံုးမဖို႔အစီအစဥ္ရွိပါသလား။
သတင္းစာေဖာ္ျပခ်က္ပါ ကာခ်ဳပ္ေျပာစကားေတြအတုိင္းသာ အမွန္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီခ်ဳပ္အစုိးရ ငါးႏွစ္သက္တမ္းအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္းရႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ၂၁ ရာစုပင္လံုညီလာခံဆုိတာ စဥ္းစားမေနနဲ႔ေတာ့။

ကာခ်ဳပ္ရဲ႕ “ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ ၆ ခ်က္”ကို စစ္တပ္ကစြဲကိုင္ထားသမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘယ္ေတာ့မွ မရႏုိင္ပါဘူး။ “ပင္စင္ယူဖုိ႔ အစီအစဥ္မရွိေသးဘူး”လို႔ ဆုိေနေလေတာ့ လက္ရွိ “ကာခ်ဳပ္” မနာ/မေသေသးသမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔မလြယ္ဘူးလုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ေျပာ ႏုိင္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၂၁ရာစုပင္လံုညီလာခံေခၚေရး၊ ဖက္ဒရယ္ဒီမုိကေရစီျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး စတာေတြမွာ အဓိက ခလုပ္ကန္သင္းဟာ၊ အတားအဆီးဟာ ကာခ်ဳပ္နဲ႔စစ္အုပ္စုျဖစ္ပါတယ္။ ပုဒ္မ ၄၃၆ (က)မွာ စာရင္းထုိးေဖာ္ျပထားတဲ့ “စုစုေပါင္းပုဒ္မ ၉၅ ခု” ဟာ “ကာခ်ဳပ္” သေဘာမတူသမွ် ဘယ္လိုမွ ျပင္ဆင္လိ႔ုမရႏုိင္ပါဘူး။
“တုိင္ထူလိုက္ရင္ အရိပ္ေပၚလာတယ္”ဆုိတဲ့စကားလုိပါပဲ၊တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပံုေပၚထင္ရွားလာတာကေတာ့ “အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အစုိးရ”မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး“တာဝန္”ပဲရွိေနၿပီး တကယ့္အာဏာဟာ ကာခ်ဳပ္နဲ႔စစ္တပ္လက္ထဲမွာပဲရွိၿမဲ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ပါပဲ။

အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲဖို႔ဆုိတာမွာလည္း စစ္အုပ္စုကျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘက္ေပါင္းစံုခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး ဗိုလ္က်လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္ေနတဲ့အျဖစ္ကို ဇစ္ျမစ္ကေန ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ပီပီျပင္ျပင္မေျပာင္းလဲႏုိင္သမွ် တကယ့္အေျပာင္းအလဲဟာ လိုအပ္ၿမဲလိုအပ္ေနဦးမွာပါ။

ဆရာဦးဝင္းတင္ေျပာခဲ့တဲ့ “တတိယအေရးေတာ္ပံု”ကို စဥ္းစားဖုိ႔လိုပါတယ္။
အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲလိုသူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ “တာဝန္”ပဲရွိေနၿပီး၊ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲကိုျပဳလုပ္ႏုိင္တဲ့ “အာဏာ”မရွိရင္ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲေရးကို တကယ္တမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ (၁၄-၅-၂၀၁၆)

read more

အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈတိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုရင္အေမရိကန္နဲ႔အဂၤလန္ကစတာ

(မိတ္ေဆြရင္းခ်ာတဦး အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔လိုက္တဲ့စာပါ။ သူကေတာ့ ေခါင္းစားၾကည့္ဖို႔လို႔ ဆိုပါတယ္) အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈတိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုရင္အေမရိကန္နဲ႔အဂၤလန္ကစတာ အဲဒီမွာကေျဗာင္ခြင့္ျပဳထားတာပါ။
ဂ်က္ဖရီဆက္ခ်္ (Jeffrey Sachs)

၂ဝ၁၆ခုႏွစ္၊ ေမ ၁၂ရက္။ ၿဗိတိန္ထုတ္ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာ
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုတာမွာ အဓိပၸာယ္မ႐ွိတဲ့လုပ္ရပ္ေတြအမ်ားႀကီးပါဝင္ေနပါတယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားတာေတြဟာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ ေျဗာင္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈဟာ ေျဗာင္က်လြန္း၊ တားဆီးလို႔မရလြန္းလို႔ ဒါေတြကို တရားဝင္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ လိုအပ္လို႔လုပ္ရတယ္ဆိုသလိုျဖစ္လာပါတယ္။

မၾကာေသးခင္ကပဲ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ေဘာဂေဗဒပညာ႐ွင္ ၃ဝဝတို႔။ ေအာ့ကစဖမ္ (Oxfam- ေအာ့က္စ္ဖို႔ အစာေရစာျပတ္လပ္မႈကယ္တင္ေရးေကာ္မတီ)ရဲ့တိုက္တြန္းမႈအရဒီအခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီေန႔ျပဳလုပ္မယ့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ထိပ္သီးအစည္းအေဝးဟာ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားနဲ႔အာဖဂန္နစၥတန္တို႔က အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြအေၾကာင္းကို တိုးတိုးေျပာၾကဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီညစ္ပတ္႐ႈပ္ေထြးတဲ့အမိႈက္ပံုႀကီးမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းပါဝင္ေနမႈကို ရပ္ဆိုင္းဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူပဲ ဒီလိုလုပ္ေနတဲ့ အေမရိကန္နဲ႔တျခားႏိုင္ငံႀကီးေတြအတြက္လည္း ျဖစ္ရပါမယ္။

အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈလကၡဏာေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့သာဓကတခုကေတာ့ ႐ွဲလ္ကုမၸဏီ(Shell Companies)*ေတြကို အသံုးခ်တာပါပဲ။ ဒီကုမၸဏီေတြဟာ တကယ့္ပိုင္႐ွင္ေတြကိုေဖာ္ထုတ္တာ၊ တာဝန္႐ွိေစ(ယူခိုင္းတာ)တာ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာေစတာေတြမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ရာဇဝတ္ေဘးကေျပးလြတ္ေနတဲ့အစုထဲမွာ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာရဲ့အေမြကိုဆက္ခံထားရၿပီး ကမၻာအဝွမ္းကို အခြန္မဲ့ရံပံုေငြေတြျဖန္႔ခ်ိခြင့္ရထားတဲ့ၿဗိတိန္ဟာ ထိပ္ဆံုးကျဖစ္ပါတယ္။ ယူေကႏိုင္ငံ(UK)ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခံနယ္ေျမတခုျဖစ္တဲ့ ၿဗိတိသွ်ဗာဂ်င္းကၽြန္းစု (The British Virgin Islands)ဟာ လူဦးေရ(၂ဂဝဝဝ)ပဲ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ကုမၸဏီအေရအတြက္က(၁သန္း) ႐ွိၿပီး အၾကမ္းအားျဖင့္ လူတဦးကို ကုမၸဏီ(၃၅ခုႏႈန္းေလာက္)မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာဟာ ပနားမာစာတမ္း (Panama Papers) **ပါ ကုမၸဏီေတြက သေဘာအက်ဆံုး အခြန္လြတ္နယ္ေျမျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေသးမီကခန္႔မွန္းခ်က္တခုအရဆို ဒီကၽြန္းစုမွာမွတ္ပံုတင္ထားတဲ့အထဲက တကယ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ကုမၸဏီအေရအတြက္ဟာ(၄၇၉ဝဝဝ)ခု ႐ွိပါတယ္။

အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈရဲ့လက္တံေတြဟာ ယူေက(နဲ႔အေမရိကန္)တို႔က ဘ႑ာေရးစနစ္ေတြထဲကို နက္႐ိႈင္းစြာေရာက္႐ွိပါတယ္။ မၾကာေသးတဲ့ႏွစ္မ်ားအတြင္းက လန္ဒန္နဲ႔ေဝါလမ္းမကဘဏ္ႀကီးေတြဟာ လက္သိပ္ထိုးကုန္သြယ္မႈ၊ ဘ႑ာေရးလိမ္ညာမႈ၊ ေဈးႏႈန္းမသမာမႈနဲ႔ တျခားဘ႑ာေရးျပစ္မႈမ်ိဳးစံုကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဘ႑ာေရးအေဆာက္အအံုမွ ဒီလို မသမာမႈေတြအတြက္ ‘ထိ’သြားတယ္လို႔မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ဘ႑ာေရးအေဆာက္အအံုႀကီးေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာကြန္ယက္ျဖန္႔ထားတဲ့ ဘ႑ာေရးရာဇဝတ္မႈေတြနဲ႔ကင္းတယ္လို႔ ေျပာရခက္လွပါတယ္။

ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေငြေၾကးမေတာ္မတရားျပဳမႈေတြမွာ ယူေကနဲ႔အေမရိကန္တို႔ဟာ ဗဟိုခ်က္မျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္ဟာ ႏိုင္ငံတကာေငြေၾကးစနစ္ကို (၁၉)ရာစုႏွစ္နဲ႔ (၂ဝ)ရာစုႏွစ္အေစာပိုင္းေတြမွာ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ေဝါလမ္းမကေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ လန္ဒန္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး တြဲဖက္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ေ႐ွ႔ေန၊ ဘဏ္လုပ္ငန္း႐ွင္၊ ေဘးဆီးရန္ကာ ရံပံုေငြ(hedge fund)လုပ္ကိုင္သူ၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာရင္းစစ္နဲ႔ စည္းကမ္းထိန္းခ်ဳပ္သူေတြဟာ သူႂကြယ္ေတြက သူႂကြယ္ေတြအတြက္ဖန္တီးထားတဲ့ အခြန္ကင္းလြတ္ရာသုခဘံုေတြ႐ွိေနပါတယ္။ အဲဒီလို အခြန္၊ တရားဥပေဒ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကာကြယ္မႈစည္းကမ္း၊ စာရင္းအင္းျမင္သာမႈတိုနဲ႔ ကင္းလြတ္ေနတဲ့ ေငြသားစုစုေပါင္းက ေဒၚလာအားျဖင့္ ထရီလ်ံ၂ဝ (ဟုတ္ပါတယ္၊ ထရီလ်ံပါ)ထက္ မနည္း႐ွိပါတယ္။ (၁)ထရီလ်ံဆိုတာ သန္းေပါင္း ၁သန္းပါ။

အခုေတာ့ေကာင္းပါေလ့၊ ယူေကႏိုင္ငံက အက်င့္ဖ်က္လာဘ္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ထိပ္သီးအစည္းအေဝးကို လက္ခံက်င္းပေနသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့႐ွင္းထားရပါမယ္။ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား၊ အာဖဂန္နစၥတန္နဲ႔ တျခားေနရာေတြမွာ နက္႐ိုင္းဆိုး႐ြားတာနဲ႔အမွ် ဒီအက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈေတြကိုျဖစ္ေပၚေစတာဟာ အခြန္ကင္းလြတ္ေနတဲ့သုခဘံုေတြသာမက ေတာ္ဝင္ဒပ္ခ်္႐ွဲလ္ (Royal Dutch Shell)လို ဟာကတဆင့္ ယူေကႏိုင္ငံကိုယ္တိုင္က လုပ္ကိုင္ပါဝင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ အႀကီးႀကီးလုပ္တဲ့လူနဲ႔ ခပ္ေသးေသးလုပ္တဲ့လူကိုေတာ့ ခြဲျခားရမွာေပါ့။

အားလံုးသိၾကတဲ့တရားဥပေဒက ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ျပန္ေပးခိုင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြကိုယူငင္တဲ့မွဴးမတ္ေတြ၊ ကေတာ္ေတြကိုေတာ့ ေဘးလြတ္သာယာခြင့္ေပးထားတယ္ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္ဆို႐ိုးလကၤာေလးလိုပါပဲ။

မွတ္ခ်က္
*= ႐ွဲလ္ကုမၸဏီ Shell Companies ဆိုတာ တကယ္လည္ပတ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့လုပ္ငန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ အရင္းအႏွီးတကယ္မ႐ွိပဲ တျခားကုမၸဏီေထာင္လုပ္ကိုင္ခ်င္သူေတြအတြက္ လမ္းခင္းေပးသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ တရားဥပေဒနဲ႔ညီေကာင္းမွညီပါမယ္။ ဥပေဒနဲ႔အညီ တည္ေထာင္ထားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ အခြန္ကင္းလြတ္ႏိုင္ပါတယ္။
**(Panama Papers) ၿပီးခဲ့တဲ့ဧၿပီလအတြင္းတုန္းက ပနားမားႏိုင္ငံက ဥပေဒေရးရာကုမၸဏီႀကီးတခုက ေပါက္ထြက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြအပါ ကမၻာေပၚ႐ွိသူေဌးသူႂကြယ္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ အခြန္ေ႐ွာင္ၾက၊ တိတ္တဆိတ္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံၾကတဲ့စာရင္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

read more

အားနည္းသူကို ေဖးကူမေစခ်င္ (ဗကပဝဘ္ဆိုက္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

အားနည္းသူကို ေဖးကူမေစခ်င္

“လူတိုင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ သင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ရွိတယ္”ဆိုတာဟာ ကုလသမဂၢလူ႔အခြင့္အေရး ပဋိညာဥ္စာတမ္းမွာေဖာ္ျပထားတဲ့ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာသင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ဟာ လူတိုင္းလူတိုင္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးလို႔ ဥပေဒမွာသုံးပါတယ္။ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာဟာ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္အေနနဲ႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးကို ေျပာတာပါ။ 

 

နိုင္ငံတႏိုင္ငံ၊ အစိုးရတရပ္၊ စနစ္တခုဟာ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို စစ္စစ္မွန္မွန္မေပးဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီမိုကေရစီနာမည္ခံခ်င္ရင္ အနိမ့္ဆုံးအခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာသင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ေလာက္ေတာ့ မျဖစ္မေနေပးရတယ္။ ဒီေလာက္ကေလးကိုမွတြန္႔တိုေနတဲ့အစိုးရကို ဘယ္သူကမွ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလို႔ လက္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း စစ္သားတမတ္သား အေျခခံဥပေဒမွာေတာင္ လြတ္လပ္စြာသင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ကို ပုဒ္မ ၃၅၄ (ဂ)မွာ အာမခံခ်က္ေပးထားရတယ္။ အခု လက္ရွိအစိုးရဟာလည္း ဒီဥပေဒကို က်မ္းက်ိန္ထားတဲ့အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ၂၀၀၈ ဥပေဒဟာ ဒီမိုကေရစီမက်၊ တရားမွ်တမႈမရွိလြန္းလို႔ လူအမ်ားျပင္ခ်င္ေနၾကတဲ့ဥပေဒဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ အခု ဒီဥပေဒက မသထာေရစာေပးထားတဲ့ အခြင့္အေရးကေလးေလာက္ကိုမွ လက္ေတြ႔ခံစားခြင့္ရပါရဲ့လား။

ျမန္မာဗနီးယားသစ္ေခ်ာထည္စက္ရုံအလုပ္သမားေတြဟာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းကာလေတြကတည္းက အလုပ္ရွင္နဲ႔ အျငင္းပြားမႈေတြ မေျပလည္မႈေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ သစ္လုပ္ငန္း၊ သစ္အေခ်ာထည္လုပ္ငန္းေတြရဲ့သေဘာသဘာဝကိုလည္း ျပည္သူအမ်ားသိၾကပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ကင္းလုံျခဳံေရးသိပ္နည္းတဲ့ လုပ္ငန္းအမ်ဳိးအစားပါ။ အလုပ္ရွင္ဘက္က အၾကိမ္ၾကိမ္ အလုပ္ထုတ္ခဲ့ရာမွာ အလုပ္သမား ၁၆၁ ေယာက္အထိ အလုပ္ထုတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ မည္မည္ရရ မေပးပါဘူး။ ေပးလည္း မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္မေပးႏိုင္ရသလဲဆိုေတာ့ အလုပ္ရွင္ရဲ့ တေသြးတသံတမိန္႔ကို ရိုက်ဳိးပ်ပ္ဝပ္မနာခံတဲ့သူကို အလုပ္ကထုတ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆီေလ်ာ္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးစရာ မရွိပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ အလုပ္သမားေတြရဲ့အခြင့္အေရးကို စုေပါင္းကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အလုပ္သမားသမဂၢဖြဲ႔စည္းၾကသူအလုပ္သမားေတြ အလုပ္သမား သမဂၢဝင္ေတြကို ပစ္မွတ္ထားအလုပ္ျဖဳတ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့၏အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးစရာမရွိပါဘူး။

အလုပ္သမားသမဂၢဝင္တဲ့အတြက္ ပစ္မွတ္ထားထုတ္ပယ္တာလို႔ေတာ့ ဘယ္အလုပ္ရွင္မွ ဝန္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တျခားျပစ္မႈမျပႏိုင္ရင္ အလုပ္သမားေတြရဲ့စြပ္စြဲခ်က္မွန္ကန္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အလုပ္သမားသမဂၢဝင္ကိုပစ္မွတ္ထား အလုပ္ျဖဳတ္တာဟာ ရာဇဝတ္ျပစ္မႈဆိုတာ သူတို႔လည္းသိမွာပါပဲ။ အလုပ္သမားသမဂၢဝင္ကို ပစ္မွတ္ထားအလုပ္ျဖဳတ္ရင္ အလုပ္သမား အဖြဲ႔အစည္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၄ (ဂ)အရ ဒဏ္ေငြ က်ပ္တသိန္း ေထာင္ဒဏ္တႏွစ္အထိ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေစရႏိုင္ ပါတယ္။ အခု အဲဒီျပစ္မႈကိုက်ဴးလြန္တဲ့အလုပ္ရွင္ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ သက္သာကင္းလြတ္ခြင့္ (impunity) ရေနတာပါလဲ။

သပိတ္စခန္းမွာ သပိတ္ေမွာက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ ၄ ေယာက္ ကေလးဖြားျမင္ခဲ့ရာမွာ ကေလး ၃ ေယာက္ ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္းအခက္အခဲေၾကာင့္ ကိုးလ၊ ဆယ္လလြယ္ထားရတဲ့ရင္ေသြးငယ္ ေသေၾကပ်က္စီးရတဲ့ဒုကၡနဲ႔ေသာကကို ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရလူၾကီးမင္းမ်ားေရာ၊ အမ်ားျပည္သူလူထုၾကီးေရာ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးေတြရဲ့မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ငါ့သားေလးဆိုရင္ ငါ့သမီးေလးဆိုရင္လို႔ ေတြးၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ လူလိုေတြးၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔သားသမီးဆိုရင္ ဘယ္လိုခံစားၾကရမလဲ။ ဘုရင္ရဲ့သားလည္းသား၊ ဆင္းရဲသားရဲ့သားလည္းသားပါ။ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားတဲ့ သာတူညီမွ်စနစ္ကိုလိုခ်င္လို႔ ဒီမိုကေရစီကို က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။

မီးလိုပူတဲ့ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ ေျခေထာက္ေတြအေလာင္ခံျပီးခ်ီတက္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းမဲ့လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိႏိုင္တဲ့အရာပါ။ ရင္ထဲမွာ မီးလိုပူေနတဲ့အရာမရွိရင္ မီးလိုပူတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဘယ္သူမွလမ္းထေလွ်ာက္မေနဘူးမွတ္ပါ။ အယ္လ္နီညိဳရာသီၾကီးမွာ ကတၱရာလမ္းေပၚလမ္းတက္ေလွ်ာက္တယ္ဆိုတာ လြယ္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကတၱရာေစးေတြဟာ အရည္ေပ်ာ္ျပီး စီးထားတဲ့ဖိနပ္ကို ဘလတ္ဘလတ္နဲ႔ကပ္ေနတာပါ။ ေခါင္းေပၚကေနဟာ ၄၀ ဒီဂရီ ၄၅ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ရွိပါတယ္။ အရည္ေပ်ာ္ပူေလာင္ေနတဲ့ကတၱရာဟာ က်ဳိက္က်ဳိက္ဆူေနတဲ့ေရေႏြးေလာက္ပူပါတယ္။ အဲဒီကတၱရာလမ္းေပၚမွာ ၾကက္ဥေၾကာ္ရင္က်က္ပါတယ္။ မယုံရင္ လက္ေတြ႔စမ္းၾကည့္ပါ။ 

အခုခ်ီတက္ဆႏၵျပေနသူေတြထဲမွာ မိဘႏွစ္ပါးစလုံးခ်ီတက္လိုက္ပါလာလို႔ ၃ လသားကေလးကိုပါ မီးေတာက္မီးလွ်ံၾကီးထဲခ်ီပိုးလာရတာကို ကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အဝိဇၨာမဖုံးလႊမ္းၾကေစခ်င္ဘူး။ ရမည္းသင္းမွာ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ ေဆးရုံတက္ရပါတယ္။ အခက္အခဲ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ဒီလိုအလုပ္သမားေတြကို ကြန္ျပဴတာစာစီဖို႔ေတာင္ ေနရာရွာမရေအာင္ ဖိအားေပးတားျမစ္ထားတာေတြက ရုပ္ဆိုးလြန္းလွပါတယ္။ ေနစရာတည္းစရာမရေအာင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြကို ဖိအားေပးတားျမစ္တယ္ဆိုတာ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ပါ။ အၾကင္နာကင္းမဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ႏွလုံးသားမရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ေမတၱာ၊ ေစတနာနဲ႔တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုတာ ပါးစပ္ကေျပာရုံနဲ႔မလုံေလာက္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔ျပသဖို႔က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ပါးစပ္ကေျပာတာကေတာ့ လူတိုင္းေျပာလို႔ရပါတယ္။ 

စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္လည္း ပါးစပ္ကေတာ့ စကားခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြေျပာခဲ့တာပါပဲ။ အခု အလုပ္သမားျပႆနာဟာ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ကတည္းက ေလာင္ခဲ့တဲ့မီးပါ။ အဲဒီမီးကို လက္ဆင့္ကမ္း မသယ္ယူၾကေစခ်င္ပါ။ အဲဒီမီးဟာ အလုပ္ရွင္အတြက္ေလာဘမီးျဖစ္ေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ပရိေဒဝေသာကမီးပါ။ ဒီမီးကို ျငိႇမ္းသတ္ဖို႔ရာ အစိုးရအေနနဲ႔ ဆႏၵဘယာနဲ႔ မစဥ္းစားမခ်ဥ္းကပ္ေစလိုပါ။ ေမတၱာနဲ႔ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔အညီ တိတိက်က်ေဆာင္ရြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈအေရးၾကီးတယ္။ အလုပ္ရွင္ကို ထိလို႔မျဖစ္ဘူးဆိုျပီး လစ္ဘရယ္အရင္းရွင္အျမင္ကို ဘုရားေဟာေဒသနာလိုအေသဆုပ္ကိုင္ ဆုံးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဖိႏွိပ္ခံ ဆင္းရဲသားလူမြဲေတြကို ေရနစ္သူဝါးကူထိုးတာနဲ႔ တူပါလိမ့္မယ္။ 

မတရားမႈဟာ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ေပၚျဖစ္ေပၚ အဲဒီမတရားမႈဟာ ေနရာတိုင္းက တရားမွ်တမႈအားလုံးကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့အရာသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ မာတင္လူသာကင္းရဲ့စကားကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး ငါ့အိမ္ကိုမီးမကူးေသးဘူးဆိုျပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကရင္ ကိုယ့္အိမ္မီးကူးတဲ့အခါ မီးကူျငိႇမ္းေပးမယ့္သူေတာင္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မတရားမႈဟာ ဘယ္မွာပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန၊ ဘယ္သူ႔ဆီမွာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန လက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔။ မတရားအျပဳခံရသူကို ကူညီၾကပါ။ မတရားအျပဳခံရသူနဲ႔အတူလက္တြဲ တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါ။ တတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီေဖးမၾကပါ။
အလုပ္သမားသမဂၢျဖိဳခြဲခံရမႈကို ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူေပးမယ္။ အလုပ္သမား ၆၀ အလုပ္ျပန္ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ က်န္အလုပ္သမားေတြကို စစ္ကိုင္းနယ္ထဲမွာအလုပ္ျပန္ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ၾကားကာလ နစ္နာေၾကးရေအာင္လုပ္ေပးမယ္။ သပိတ္အေၾကာင္းျပဳျပီး အေရးမယူဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ေတြ ရေအာင္ညႇိႏိႈင္းေပးမယ္ ၅ ရက္ေစာင့္ပါဆိုလို႔ အလုပ္သမားေတြဘက္က သပိတ္ရပ္ျပီးသေဘာထားၾကီးၾကီး ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တန္း ၅ ရက္ေက်ာ္ေတာ့ အဲဒီသေဘာတူညီခ်က္ေတြ မရခဲ့ပါဘူး။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုဖတ္ျပပါတယ္။ စာရြက္ေတာင္ မိတၱဴမေပးပါဘူး။ စာရြက္မိတၱဴ ဘာ့ေၾကာင့္ မေပးရဲရတာပါလဲ။ အားလုံးသိပါတယ္။ လူအမ်ားသိေအာင္ ျဖန္႔ေဝလိုက္မွာစိုးလို႔ပါ။ ဘာလို႔သိမွာ စိုးတာလဲ။ အေဝဖန္မခံရဲလို႔ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္မွာ ေဝဖန္စရာေတြပါေနျပီဆိုတာ သူတို႔အာဏာပိုင္ေတြ သိေနလို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ျပည္သူ႔အစိုးရတရပ္ဟာ သူတို႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပည္သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွာ ခ်မျပရဲစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ 

အခုေတာ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရထက္ေတာင္ ပိုေၾကာက္တတ္ေနျပီလားလို႔ေတြးစရာ ျဖစ္ေနပါျပီ။ မေျပးေသာ္ကန္ရာရွိခဲ့ပါျပီ။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကိုေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီသမားမ်ားဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေနရာေရာက္လာတဲ့အခါ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကို မလိုလားသူေတြျဖစ္လာၾကပါျပီလား။
အစိုးရတရပ္ ျပည္သူ႔အစိုးရဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာဟာ ဆင္းရဲသူအဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြဘက္က အမွန္တကယ္ ဘယ္ေလာက္ရပ္တည္သလဲဆိုတာနဲ႔ပဲ တိုင္းတာရမွာပါပဲ။ ဆင္းရဲသားလူမ်ားစု ျပည္သူလူထုၾကီးအေပၚမွာ အမွန္တကယ္ သူတို႔ဘယ္လိုျပဳမူသလဲဆိုတာနဲ႔ တိုင္းတာရမွာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကတိေတြ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကညာစာတမ္းေတြနဲ႔တိုင္းတာလို႔မရဘူး။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေနအိမ္အတြင္း၊ ရပ္ကြက္အတြင္း၊ အလုပ္ခြင္တြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီအရသာခံစားရမွသာ တကယ့္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ရုံနဲ႔ ဒီမိုကေရစီမမည္ဘူး။ အမ်ားျပည္သူ သာမန္အရပ္သူအရပ္သားေတြ တကယ္လက္ေတြ႔ခံစားရမွသာ တကယ့္ဒီမိုကေရစီျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚမွာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးရယ္လို႔ ဘယ္လိုေၾကြးေၾကာ္ေပမယ့္လည္း သာမန္လူေတြ လက္ေတြ႔မခံစားရရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အျမင္လွျပီးအရသာမရွိတဲ့ က်ီးအာသီးနဲ႔တူေနပါလိမ့္မယ္။
တခ်ိန္က ယုန္နဲ႔အတူေျပးခဲ့ဖူးသူေတြဟာ ဒီေန႔ရာသီဥတုေျပာင္းလဲသြားခ်ိန္မွာ ေခြးနဲ႔အတူလိုက္သူေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။

ဒီမိုကေရစီမိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းမ်ားအေနနဲ႔ ဆင္းရဲသားနင္းျပားအလုပ္သမားေတြကို ေဖးမကူညီၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္ေအာင္ေသာ္
(အေရးေတာ္ပံု အတြဲ ၂ အမွတ္ ၅ ေဆာင္းပါးကို ၾကိဳတင္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

read more

ဓမၼဒယ္အိုး(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(ဒယ္အိုးစီးတဲ့ဓမၼ)

အဟဲ ဒယ္အိုးက ဘီအမ္ဒဗလ်ဴနဲ႔ ေဒသစာရီၾကြမလို႔နဲ႔တူတယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ သေဘာက်တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ ကားေမာင္း ဆိုင္ကယ္စီးတင္မက လူေတြလုပ္တာအကုန္ လုပ္ေစ့ခ်င္တယ္။ သူတို႔ခမ်ာ လူျဖစ္ရဲ့သားနဲ႔ လူလိုမေနရေတာ့ လူ့စကားနားမလည္ လူလိုမသိျဖစ္ေနၾကတာ။ လူလိုေနဖူးမွ လူစိတ္ကေလးဝင္၊ လူ႔အသိတရားေလးရ၊ လူက်င့္တရားေလးဘာေလး က်င့္ရေကာင္းမွန္း နားလည္သြားမယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားမယ္။ လူလူခ်င္း ေဖမကူညီယိုင္းပင္းရေကာင္းမွန္းလည္း သိသြားမယ္။ လူနဲ့ဘုန္းႀကီး တေန့ ထမင္း ၂ နပ္ စားတာခ်င္းအတူတူ ထမင္းတလုပ္အတြက္ လူေတြဘယ္ေလာက္ ပင္းပမ္းဆင္းရဲခံရွာေနရသလဲဆိုတာလည္း သိသြားမယ္။

ဒါ တဘက္ကေတြးၾကည့္တာ။ အျခားတဘက္က ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ဘုန္းႀကီးျဖစ္ၿပီး လူလိုေနေတာ့ လူအရိုအေသတန္ၿပီး အလႉအတန္း အေပးအကမ္းနည္းသြားမယ္။ လူလိုေနခ်င္ရင္လူထြက္ ဆိုတဲ့ေတာင္းဆိုသံ လူေတြအၾကားမွာ က်ယ္ျပန္႔လာမယ္။ မကာင္းဘက္ကျပန္ၾကည့္ရင္ သကၤန္းႀကီးဝတ္ၿပီး အျခားနည္းေတြနဲ႔ ေငြရွာတာေတြလုပ္လာနိုင္တယ္။ ရာဇဝတ္မႈ ခိုးမႈ လုယက္မႈေတြမ်ားလာနိုင္တယ္။

တခါေကာင္းတဲ့ဘက္ကေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဝါးတီးေၾကာင္လာတဲ့အခါ သကၤန္းနဲ႔တြက္ေျခမကိုက္ေတာ့တဲ့အခါ လူထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ အခြန္ေဆာင္ လူ႔ေလာကဝန္တာေဆာင္မယ့္လူေတြ လုပ္အားေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာမယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္လည္း ဝန္တာေပါ့သြားမယ္။ ခုပဲစဥ္းစားၾကည့္ ဘုန္းႀကီး မယ္သီလ ငါးသိန္းနီးပါးေလာက္ကို အလုပ္လုပ္ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြဘက္က ထမ္းထားရတဲ့ဝန္ကနည္းလား။ ဧရာမ ဝန္ထုံ႔ဝန္ပိုႀကီး။

ဇီဝီဒါနေဆးရံုတို့ သာသနာေရးအသံုးစရိတ္တို့ဘာတို့သာရွိတာ အခြန္ၾက အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာခြဲတာမဟုတ္ဘူး အားလံုးတေျပးညီ ထမ္းေနၾကရတာမဟုတ္လား

ဒီၾကားထဲ ေက်ြးတာစားၿပီး ေအးေအးေနေတာ္ေသးတယ္ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ လူသတ္ဖို႔ မီးရိႉ႔ဖို႔ လုုယက္ဖို႔ လိုက္ေဟာေျပာျဖန္႔ခ်ိေနတဲ့ နာဇီဂတံုးေတြက ရွိေသး။

ဧၿပီ ၁၆၊ ၂ဝ၁၆

read more

ဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္လွတာ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(ဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္လွတာ)
က်ေနာ္လည္း ေခြးခ်စ္ပါတယ္ဗ်။ ခ်စ္လို႔ ၂ ေကာင္ေတာင္ေမြးထားပါတယ္ဗ်။ ေခြးမွမဟုတ္ပါဘူး တိရိစၦာန္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ခ်စ္ပါတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ လူနဲ႔ယွဥ္ၿပီးခ်စ္ရမယ္ဆို လူကိုပိုခ်စ္ပါတယ္ဗ်။ ကားေမာင္းေနတုန္း လမ္းေပၚမွာ အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြ ျဖတ္ေျပးတာျမင္တိုင္း မတိုက္မိေအာင္ အၿမဲေရွာင္ပါတယ္ဗ်။

ၿမိ့ဳထဲလမ္းေတြမွာ အေကာင္ေလးေတြ မတိုက္မိေအာင္ေရွာင္ရင္း ကိုယ့္ကား သူမ်ားလာတိုက္မွာ၊ သူမ်ားကား ကိုယ့္လာတိုက္မွာေတာ့ သတိထားပါတယ္ဗ်။ မေတာ္ အေကာင္ေရွာင္ရင္း အက္ဆီးဒင့္န္႔ျဖစ္မွ ကားလည္းထိ လူလည္းထိဆို မခက္ဘုူးလား။ လူထိတာက တခါတည္း ပြဲခ်င္းၿပီးေသသြားတာဆို ေတာ္ေသးတယ္။ မေတာ္ မေသမရွင္နဲ႔ ဒုကၡိတနွစ္ထပ္ကြမ္းႀကီးနဲ႔ ေနရမယ့္ဘဝေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး။ အေကာင္ေရွာင္ရင္း ကားအက္ဆီးဒင္န္႔ျဖစ္ အေသလည္းမခံနိုင္ပါဘူး။

ေနာက္တခုက ကားတိုက္မိလို႔ ကိုယ္မွန္တယ္ဆိုဦးေတာင္ အာမခံေၾကးျပန္ရတယ္ဆိုဦးေတာင္ အလုပ္ရႈပ္အလုပ္ပ်က္ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။ ကိုယ္မွားတာဆို ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ့္ဘက္ကအိပ္စိုက္ေငြ ထည့္ေလ်ာ္ရတဲ့အျပင္ ေနာက္လကစၿပီး အာမခံေၾကးကျမင့္သြားၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က နဂိုကမွဒုကၡိတ အာမခံေၾကးသြင္းရတာက သူမ်ားနဲ႔တူတာမဟုတ္ဘူး။

ဟိုးတေလာက ဟိုင္းေဝးႀကီေပၚမွာ တနာရီ မိုင္ ၇၀ နီးပါးေလာက္နဲ႔ ကားေမာင္းက်င့္ရင္း ရက္ကြန္းတေကာင္ လမ္းေပၚျဖတ္တက္လာေတာ့ ရုတ္ခ်ည္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတယ္။ ဒီ့ေကာင့္ကိုေရွာင္ၿပီး လူနဲ႔ကား အႏၱရာယ္အျဖစ္ခံမလား ဒီေကာင့္ကို မလြဲသာမေရွာင္သာ တိုက္ပစ္ရမလားေပါ့။

ဒီေကာင့္ပဲ တိုက္ခ်လိုက္ရတယ္။ ဒီေကာင္လည္း ဒိန္းကနဲ လြင့္စဥ္ထြက္သြားတယ္။ ကားလည္း ခါထြက္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္က်န္ခဲ့လည္းေတာ့ မေျပာတတ္။ ေသေတာ့ေသမယ္ထင္တာပဲ။ မေသေတာင္ တသက္လံုး ကိုယ့္လိုပဲ ဒုကၡိတိဘဝနဲ႔ ေနသြားရေတာ့မွာပဲလို႔ေတြးၿပီး စိတ္ထဲ နင့္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ စိတ္ထိခိုက္စရာပါ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္နိုင္ဘူး။

က်ေနာ္ကေတာ့ တိရိစၦန္နဲ႔ယွဥ္ရင္ လူကို ပိုခ်စ္ ပိုတန္ဘိုးထားပါတယ္။ တခါ လူလူခ်င္းယွဥ္ရင္ေတာင္ လူက်င့္တရားရွိတဲ့သူကို ပိုျမတ္နိုးပါတယ္။ တခါ လူက်င့္တရားရွိတဲ့သူခ်င္းသူရင္ ပိုအနစ္နာခံ ပိုစြန္႔လႊတ္သူကို ပိုအေလးအျမတ္ထားပါတယ္။ တခါ အဲ့ဒီလူေတြအားလံုးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုခ်စ္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ပိုတြယ္တာပါတယ္။

ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တိရိစၦာန္ခ်စ္သူသက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့ေလ။ တိရိစၦန္ေတြအတြက္ အသက္စြန္႔တဲ့လူေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း အဲ့သလိုမ်ိဳးခ်စ္တတ္သူဆိုရင္ အခု ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြကို အဆိပ္အမဲလံုးပစ္ေကၽြးေနတာကို မေကၽြးဖို႔နဲ႔ အျခားဒီ့ထက္ပို သင့္ေတာ္မယ့္နည္းနဲ႔ရွင္းဖို႔ အႀကံေပးတာ၊ ေခြးေလေခြးလြင့္နည္းသြားေအာင္ လူေတြကို ပညာေပးတဲ့စီမံခ်က္ရာမွာ တတပ္တအားပါဝင္တာ၊ ကိုယ္တိုင္ကူညီေထာက္ပံ့တာ၊ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ေဆာင္ရြက္တာ၊ သူမ်ားေတြ ကူညီေထာက္ပံ့ပါဝင္လာေအာင့္ လႈံ႔ေဆာ္စည္းရံုးတာေတြ လုပ္နိုင္ပါတယ္။

အဲ့လိုေတြလည္း ဘာတခုမွမလုပ္ပဲ ရက္စက္လွခ်ည္ရဲ့ လုပ္ရက္လွခ်ည္ရဲ့နဲ႔ ရင္ဘတ္စည္တီးလုပ္ေနရင္ေတာ့ စည္ပင္ရံုးသြားၿပီး အဲ့ဒီအဆိပ္ေတြ
ခင္ဗ်ားတေယာက္တည္း အကုန္ သြားသာေသာက္ပလိုက္ေပေတာ့။

ဘယ္သူကမွေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ဆိုကေရးတီးစ္လို႔ထင္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။
ဧၿပီ ၁၆၊ ၂ဝ၁၆

read more

ဗမာျပည္အလုပ္သမားထုႏွင့္အတူ ေမေဒးကိုဂုဏ္ျပဳျခင္း(ဗကပ ဝဘ္ဆိုက္မွ)

ဗမာျပည္အလုပ္သမားထုႏွင့္အတူ ေမေဒးကို ဂုဏ္ျပျခင္း

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ၆၈ ႏွစ္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ၅၄ ႏွစ္ၾကာ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ က်ေရာက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ပေဒသရာဇ္တပိုင္းစီးပြားေရးထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့နိုင္ငံဟာ ယခုအခါ လူးလြန္႔လႈပ္ရွားႏိုးထလာမႈႏွင့္အတူ ကမၻာကအာ႐ုံစိုက္မႈကို ရရွိလာတယ္။ ေဈးကြက္အသစ္ကေလးျဖစ္လို႔၊ ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ဦးေဆာင္တဲ့ အရပ္သားတပိုင္းအစိုးရေပၚေပါက္လာလို႔၊ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ ဝိုင္းဝန္းကူညီဖို႔ဆိုတာထက္ ပထဝီႏိုင္ငံေရး ပထဝီစီးပြားေရးအရစိတ္ဝင္စားၾကတာက အဓိကက်ပါတယ္။

ေခတ္က ဘ႑ာအရင္းကမၻာျဖန္႔ၾကက္ေနတဲ့ ကမၻာမႈေခတ္ျဖစ္တယ္။ ထုတ္လုပ္ေရးကိရိယာသစ္ေတြ ဆန္းသစ္လာတဲ့နည္းပညာေခတ္ ျဖစ္တယ္။ အရင္းရွင္စီးပြားေရးကပ္နာတာရွည္ျဖစ္ကာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ နက္႐ႈင္းလာတဲ့ေခတ္ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရးစည္းစနစ္ေဟာင္းတို႔ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာ ဧကဝန္႐ိုးကမၻာလည္းမဟုတ္ ဗဟုဝန္႐ိုးကမၻာလည္း မပီျပင္ေသးတဲ့ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ထုတ္လုပ္ေရးမင္းမဲ့လကၡဏာေဆာင္မႈနဲ႔ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ မညီညာမႈတို႔ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရးမူဝါဒကို တဖက္ကက်င့္သုံးရင္း စီးပြားေရးကပ္ဒဏ္ကို ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံငယ္ေလးမ်ားေပၚ ပုံခ်ေနၾကတယ္။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈ၊ နယ္ေက်ာ္ဒုကၡသည္မ်ားဖိတ္စင္လာမႈ၊ သယံဇာတေတြျပဳန္းတီးၿပီး သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈ၊ စစ္လက္နက္အျပိဳင္အဆိုင္တပ္ဆင္ စစ္အင္အားျပမႈ၊ ဩဇာခံနယ္ပယ္ထူေထာင္မႈ၊ ကိုယ္စားျပဳစစ္ပြဲ proxy war တို႔ကို ပါးစပ္က ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ေျပာေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာ ျပႆနာႀကီးေတြျဖစ္လာေနတယ္။
ဒီလို စိန္ေခၚမႈေတြမ်ားတဲ့ မေရမရာကမၻာႀကီးမွာ အိႏၵိယတိုက္ငယ္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အၾကား အိႏၵိယသမုဒၵရာကိုေမးတင္ထားတဲ့ အာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ဟာ ပထဝီႏိုင္ငံေရး၊ ပထဝီစီးပြားေရးအရ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားရဲ့အာ႐ုံက်စရာ ျဖစ္လာတယ္။
ဗမာျပည္ကို အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အာဆီယံစတဲ့ အေရွ႔အေနာက္နိုင္ငံအသီးသီးက ေကာ္ပိုရိတ္ဘ႑ာအရင္းေတြ လာပါလိမ့္မယ္။ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ဖယ္ရွားပါလိမ့္မယ္။ ကမၻာမႈအသိုင္းအဝိုင္းအတြင္း ဆြဲေခၚပါလိမ့္မယ္။ အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့၊ ေခ်းေငြ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စသျဖင့္ သဏၭာန္စုံနဲ႔ဝင္လာမယ့္ဘ႑ာအရင္းဟာ ႏွစ္ခြလကၡဏာ ရွိပါတယ္။ မီးလိုပဲ သုံးတတ္ရင္အက်ိဳးရွိၿပီး မသုံးတတ္ရင္အက်ိဳးနည္းမယ္။ ေႏွာင္ႀကိဳးပါတဲ့ အေထာက္အပံ့နဲ႔ေခ်းေငြေတြဆိုတာကေတာ့ တကယ့္အႏၲရာယ္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ 

အႏၲရာယ္နဲ႔အခြင့္အလမ္းေရာႁပြမ္းေနတဲ့ အေနအထားမွာ၊ စစ္ခ႐ိုနီလူတန္းစားကို တရားဝင္ေအာင္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတဲ့ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ႏွစ္ရပ္ကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသ၍ အခြင့္အလမ္းကနည္းၿပီး စိန္ေခၚမႈက မ်ားေနပါလိမ့္မယ္။
ၾကည့္ပါ – အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ လယ္ယာေျမအေျမာက္အျမားကို စစ္ခ႐ိုနီေတြ သိမ္းပိုက္ထားတယ္။ တပ္ပိုင္ေျမဆိုတာေတြက တျပည္လုံးေနရာအႏွံ႔၊ စစ္တပ္ထိပ္သီးပိုင္ေျမေတြကလည္း မနည္းမေနာ၊ ခ႐ိုနီေတြပိုင္ဆိုတာေတြက အဓိကက်တဲ့ေနရာေတြနဲ႔ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ေျမေနရာေတြ လက္ၫႈိးထိုး မလြဲပဲ။
- ျပည္သူပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမၽွ စစ္ခ႐ိုနီပိုင္ ျပဳထားတယ္
- စီမံကိန္းမွန္သမၽွ စစ္ခ႐ိုနီေတြ ကန္ထ႐ိုက္ရထားတယ္
- ေငြမဲေတြ ခဝါခ်ထားတယ္
- ျပည္တြင္းမွာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး ျပည္ပမွာ လက္ေဝခံလုပ္ၾကတယ္။
ၾကည့္ပါ – သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့အလုပ္လက္မဲ့တပ္ဖြဲ႕ႀကီးဟာ ပ်ံက်အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ ေနရာအႏွံ႔အျပားသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာကၽြန္ခံေနရတယ္။
- ေပၚထြန္းလာတဲ့စက္မႈဇုန္ေတြမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့အလုပ္သမားမ်ားဟာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အနိမ့္ဆုံးလုပ္ခလစာကိုေတာင္ မရၾကေသးဘူး။
- ကေလးအလုပ္သမားေတြ သန္းခ်ီရွိေနတယ္။ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ မေသမခ်င္း အလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးအလုပ္သမေတြ ဘ၀လုံၿခဳံမႈမရွိဘူး။
- အလုပ္သမားလယ္သမား အေျခခံလူတန္းစားသားသမီးမ်ားဟာ ပညာဆုံးခန္းတိုင္ မသင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ေက်ာင္းမေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကင္းမဲ့ ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူတို႔ဟာ စစ္ကၽြန္ျပဳခံထားရတဲ့ ပညာမဲ့အလုပ္သမားမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ျဖစ္ၾကရေတာ့မယ္။
ၾကည့္ပါ – တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ေသနတ္သံမတိတ္ေသးဘူး။ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ သိန္းခ်ီရွိေနတယ္။
- ျပည္တြင္းစစ္ကိုအမွီျပဳၿပီး လက္နက္ကိုင္ျပည္သူ႔စစ္တို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္တို႔ ေပၚလာတယ္။
- စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရယ္၊ သူတို႔ဦးစီးတဲ့လက္နက္ကိုင္ေတြရယ္၊ စီးပြားေရးသမား (ျပည္တြင္းျပည္ပ)ေတြရယ္ေပါင္းၿပီး ဘိန္းစိုက္တယ္၊ သစ္ခိုးထုတ္တယ္၊ ေက်ာက္မ်က္ ခိုးထုတ္တယ္၊ ေ႐ႊတူးတယ္၊ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးတယ္၊ လက္နက္ေမွာင္ခိုေရာင္းတယ္၊ မူးယစ္ကုန္ကူးတယ္၊ ဓားျပတိုက္တယ္၊ လူထုကိုဗိုလ္က်တယ္။
- သူတို႔က ဥပေဒအထက္မွာရွိေနၾကေပမယ့္ လူထုမွာ ဥပေဒအကာအကြယ္ မရၾကဘူး။
ဒီမိုကေရစီနဲ႔အမ်ိဳးသားတန္းတူေရးကို နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကိုတိုက္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ဗန္းျပၿပီး စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြက အာဏာသိမ္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးအဆင့္ေနရာလုတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ့ကယ္တင္ရွင္ဆိုၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဦးေဆာင္မႈအာဏာ ရာသက္ပန္အပ္ႏွင္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဆိုတာ အရင္းစစ္လိုက္ရင္ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္လူတန္းစားဆိုတဲ့ စစ္သုံးစစ္ဖ်က္သိမ္းေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုအစဥ္အဆက္ဟာ အာဏာၿမဲဖို႔ဆိုရင္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကိုေရာင္းစားဖို႔ ဝန္မေလးသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဖိႏွိပ္မႈျပင္းထန္သေလာက္ ျပည္ပမွာ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးတယ္။ ေကာ္ပိုရိတ္ဘ႑ာအရင္းကို ဒူးေထာက္ၿပီးဖိတ္ေခၚတယ္။ သယံဇာတေတြ၊ ေျမေတြ၊ ဆိပ္ကမ္းေတြ၊ စီမံကိန္းႀကီးေတြကို လက္ၫႈိးထိုးေရာင္းစားၿပီး ႏွစ္ ၆၀၊ ႏွစ္ ၇၅ စသျဖင့္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ေပါင္ႏွံအသုံးခ်တယ္။ ရခ်င္တာသာရွိၿပီး ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စတုံးေနသူေတြျဖစ္တယ္။ 

သူတို႔ဟာ ၂၀၀၈ ခံကတုတ္ကေန အေသအလဲခုခံကာကြယ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီခ်ဳပ္အရပ္သားအစိုးရအေနနဲ႔ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြရဲ့မေတာ္မတရားလုပ္ထားတဲ့ လူမႈအေဆာက္အအုံကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရာမွာ ၂၀၀၈ သံကြန္ခ်ာက ခြင့္ျပဳသေလာက္သာ လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္တာကို အသိအမွတ္ျပဳရမွာျဖစ္သလို တားဆီးပိတ္ဆို႔လာရင္လည္း လူထုနဲ႔အတူ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ျပင္ထားသင့္ပါတယ္။
 ဗမာျပည္လူမ်ိဳးေပါင္းစုံလူထုႀကီးဟာ ႏိုးၾကားေနပါၿပီ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအေျခခံလူတန္းစားရဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္ေရးနဲ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားတဲ့ ေတာင္းပြဲတိုက္ပြဲမွန္သမၽွဟာ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ၂၀၀၈ ဖ်က္သိမ္းေရး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲနဲ႔ ၾကာေလဆက္စပ္ေလ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ လူတန္းစားေလးရပ္ရဲ့စီးပြားေရးတိုက္ပြဲမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီေဘာင္ခ်ဲ႔ယူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲမ်ားအျဖစ္ ႀကီးထြားလာပါလိမ့္မယ္။
ဗမာျပည္လူဦးေရရဲ့အမ်ားစုႀကီးလည္းျဖစ္ အဓိကေမာင္းႏွင္အားလည္းျဖစ္တဲ့ အလုပ္သမား – လယ္သမားနဲ႔ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားေတြလြတ္ေျမာက္မွ၊ ျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့အမ်ိဳးသားဓနရွင္ေတြ ရွင္သန္ႀကီးထြားခြင့္ရွိမွ တိုင္းျပည္ဟာ အမွီခိုကင္းစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈလမ္းကို တက္လွမ္းႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ လူတန္းစားေလးရပ္ကိုအေျချပဳတဲ့ အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့လူလတ္တန္းစားေတြ မ်ားလာဖို႔လည္း လိုပါတယ္။
၁၂၆ ႏွစ္ၾကာလာၿပီျဖစ္တဲ့ ေမေဒးတိုက္ပြဲဟာ ခုအထိ မၿပီးဆုံးေသးပါ။ ဗမာျပည္က အလုပ္သမားေတြဟာ ၂၁ ရာစုအေျခအေနနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲၾကရပါဦးမယ္။
အလုပ္သမားတိုက္ပြဲမ်ားဟာ ဗမာျပည္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေရွ႕ကိုတြန္းေဆာ္တဲ့ သမိုင္းဘီးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ိဳးစုံျပည္သူမ်ား ေသြးစည္းညီၫြတ္ၾက။

read more

ေဘဘီစစ္တာနိုင္ငံေရး(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ မိမိ၊ မိမိပါတီနဲ႔ တိုင္းျပည္အေပၚ ရိုးေျဖာင့္စြာသစၥာတည္ၾကည္ဖို႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈနဲ႔ေရြးခ်ယ္အပ္နွင္းၿပီးသားဆို ဦးထင္ေက်ာ္သြားေလရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္တာမ်ိဳး၊ (နိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးတက္ဖို႔မလိုတဲ့) သမၼတအဆင့္တူနိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျခင္း အစည္းအေဝးနဲ႔ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ နိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ရာထူးသံုးၿပီး လိုက္ထိုင္တာမ်ိဳးေတြဟာ လိုအပ္မလိုအပ္ ေတြးတတ္စဥ္းစားတတ္ၿပီးသားလို႔ ယံုၾကည္ယူဆပါရေစ။

အဲ့ဒီအျပဳအမူနဲ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ သံခင္းတမန္ခင္းထံုးဓေလ့ေတြ နိုင္ငံျခင္းဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာက်င့္ဝတ္က်င့္ထံုးေတြနဲ႔ အစြန္းမလြတ္တာမ်ိဳး ေျပာစရာေထာက္ျပစရာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာမွာလည္း တကယ့္ကို စိုးရိမ္စိတ္ပူမိပါတယ္။

အေျခအေနနဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဆိုင္ရာမ်က္နွာသာေပးရမႈေတြကိုငဲ့ၿပီး တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ ရံဖန္ရံခါ ေထာက္ညွာျခြင္းခ်က္ထား လိုက္ေလ်ာတန္ လိုက္ေလ်ာရဦးေတာင္ မတင့္တယ္မွန္း တဘက္လူကသိမွာပါပဲ။

ေနာက္တခ်က္ကလည္း ဦးထင္ေက်ာ္ရဲ့ (ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ) သမၼတဆိုတဲ့အရွိန္အဝါနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကိစၥဟာ ေထာက္ခ်င့္စရာျဖစ္သလို ထည့္တြက္ကိုတြက္ရမယ့္ ဖက္တာတခုပါ။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾသဇာအရွိန္အဝါ သီလသမာဓိ သတၱိဗ်တၱိ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းကို မလြန္ဆန္သာလို႔ျဖစ္ျဖစ္ တကယ္နွစ္ႏွစ္ကာကာ ပံုအပ္ထားလို႔ျဖစ္ျဖစ္ လူသားရဲ့ခံစားမႈမွာ အငံု႔စိတ္ဝင္တာမ်ိဳးျဖစ္တတ္တဲ့သဘာဝနဲ႔အခ်ိန္အခါရွိပါတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လူဟာ မိမိ ဘာဆိုတာျပဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဖာ္ထုတ္လာတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအေနအထားအထိ ေရာက္မသြားေအာင္ ဘယ္ပံု ဟန္ခ်က္ထိန္းညွိၾကမလဲက ေတြးစရာပါ။
မ်ိဳးျမင့္ ေမ ၆ ရက္၊ ၂ဝ၁၆

read more

အ႐ိုးကို အရြက္ဖုံးၾကပါ(ေအာင္နိုင္မိုး)

အ႐ိုးကို အရြက္ဖုံးၾကပါ
=============
အ႐ိုးကို အရြက္မဖုံးေစနဲ႔ဆိုတဲ့စကား ဘယ္ေခတ္ကစလိုက္တဲ့ ဝါဒမႈိင္းလဲေတာ့မသိ။ အသစ္အဆန္းကို လက္ခံခ်င္တဲ့စိတ္၊ ဆန္းသစ္တီထြင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြကို အေတာ္ပဲ သင္းကြပ္ႏိုင္တဲ့အယူအဆတရပ္ပါပဲ။

Gone with the wind ကို ျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္တဲ့ ေလ႐ူးသုန္သုန္ဝတၳဳႀကီးထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ ရက္ထ္ဘတ္တလာက ျပင္သစ္ကျပန္လာေတာ့ အထည္စ တမ်ိဳးပါလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါးလ်ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့အဝတ္စလည္းဆိုရင္ လူတဝတ္စာအရြယ္အစားကို လက္သီးဆုပ္ထဲ လုံးၿပီး ဝွက္ထားလို႔ရသတဲ့။ ဒါကို ဝါခင္းေတြသာရွိတဲ့ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းသူေတြျမင္ေတာ့ သဲသဲလႈပ္ လိုခ်င္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ (ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့တာမို႔ အေသးစိတ္ေတာ့ မမွတ္မိၿပီ)။

႐ုပ္ရွင္ျပန္႐ိုက္တဲ့ အထဲမလဲ ရက္ထ္က စကားလက္အိုဟာရာကို ျပင္သစ္ကပါလာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္းဦးထုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ စကားလက္က ဝမ္းသာအားရ ခ်က္ခ်င္းယူေဆာင္းလိုက္တာပဲ။ ေရွ႔နဲ႔ေနာက္မွားေဆာင္းလို႔ ရက္ထ္က ျပင္ေပးရတယ္။
ဗမာအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဆိုရင္ေတာ့...."အိုေအ၊ ဘာပုံႀကီးလဲ မသိပါဘူး။ ရွက္စရာႀကီးပါေအ"ဆိုၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေဆာင္းျဖစ္ၾကမယ္ မထင္ဘူး။ ဆိုလိုတာက အသစ္အဆန္းကို အေလးအျမတ္ျပဳတတ္တဲ့စိတ္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းကသင္းကြပ္ခံထားရေတာ့ တခုခုဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းႏွစ္သက္လက္ခံတတ္ဖို႔ ဝန္ေလးၾကတဲ့ သေဘာပါ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း အေနာက္တိုင္းဂီတမွာ ေလမႈတ္တူရိယာမ်ိဳးစုံ၊ ႀကိဳးတပ္တူရိယာမ်ိဳးစုံ၊ ႐ိုက္ခတ္တီးမႈတ္ရတဲ့တူရိယာမ်ိဳးစုံ စသျဖင့္ တူရိယာအမ်ိဳးအစားစုံသေလာက္ ျမန္မာ့ဆိုင္းဝိုင္းမွာေတာ့ ေၾကး၊ ႀကိဳး၊ သားေရ၊ ေလ၊ လက္ခုပ္ဆိုၿပီး ဒီပစၥၥည္းေတြက မတက္။ စိန္ေဗဒါႀကီးတီးတုန္းကလည္း ဒီဆိုင္းဝိုင္းႀကီးပဲ။ အခု ျမန္မာျပည္ေက်ာက္စိမ္းလက္ထက္လည္း ဒါပဲ။ တိုးတက္မလာဘူး။ ေစာင္းေတာင္ ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစတို႔၊ ေဒဝဣႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးတို႔နည္းနည္း ခ်ဲ႔ထြင္ေဖာ္ရေပလို႔။

လွည္းဘီးဆိုလည္း မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ကေန အခု ေထာ္လာဂ်ီေခတ္သာ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တပုံစံတည္းပဲ။ ကုန္းဆင္းကုန္းတက္ ႏြားသက္သာေအာင္ ဘရိတ္ေတြဘာေတြ ထြင္ရေကာင္းမွန္းမသိလို႔ ဝန္အျပည့္နဲ႔လွည္းေတြ ေခ်ာင္းကူးျမစ္ကူး ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ ေနာက္ျပန္ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးလိမ့္က်တာ မၾကာခဏပဲ။

ၾကာေတာ့ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ဘာမွအဆန္းမထြင္လို႔ ဘာမွ ျဖစ္မလာတာကို အျပစ္မျမင္ေပမယ့္ အဆန္းထြင္လို႔မွားရင္ ဟားတိုက္ရယ္ေမာတတ္၊ အျပစ္ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ႀကီး စြဲလာတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြကလည္း အျပစ္အေျပာမခံရမယ့္အလြယ္နည္းကို လိုက္လာၾကတယ္။

လူရႊင္ေတာ္ျပက္လုံးခြင္ေတြဟာ တခါလာလည္း မဲျပာပုဆိုး ေခါက္႐ိုးက်ိဳးျပက္လုံးေတြ ျဖစ္လာတယ္။
နည္းပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား စတာေတြဟာ တေနရာမွာပဲ ေရေသလို တန္႔ေနလို႔မရဘူး။ စီးဆင္းေနရမယ္။ တိုးတက္ေနရမယ္။ ေျပာင္းလဲေနရမယ္။
ပုဂံေခတ္က ျမန္မာစကားနဲ႔ အခုျမန္မာစကား မတူဘူး။ ေခတ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ခဲ့တယ္။ ပုဂံေခတ္က ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံနဲ႔ အခုဝတ္ပုံနဲ႔လည္း မတူ။ အရင္က ျမင္းနဲ႔ ခရီးသြားတယ္။ အခု ကားနဲ႔သြားမယ္။

ေနရာတကာ အ႐ိုးေပၚအရြက္မဖုံးေစနဲ႔လုပ္ေနရင္ အရာရာမွာ ေနာက္က် က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္။ ေရွး႐ိုးစြဲေတြ ေဖ်ာက္ၾက။

စတီရီယို ေခတ္ဦးက ေပါ့ပ္ေတြ၊ ေရာ့ခ္ေတြကို ေပါက္ကရေျပာခဲ့သူေတြလည္း က်ဆုံးခဲ့ၾကၿပီ။ ျမန္မာဆန္ဆန္ ထမီဝတ္ဖို႔ေျပာသူေတြလည္း က်ဆုံးစျပဳေနၾကၿပီ။ ရက္ပ္ကို အျမင္ကတ္သူေတြလည္း ေနရာတကာ ရက္ပ္သီခ်င္းလႊမ္းေနတာကို သည္းခံနားလည္ေပးေနရၿပီ။
အခု ေကာင္မေလးေတြ ေပြ႔ဖက္ခံတာကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးသူေတြလည္း တခ်ိန္ေတာ့ ငါ့ေျမးရယ္ အဘြားကိုဖက္ပါဦး ျဖစ္လာႏိုင္ဖြယ္ရွိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရွး႐ိုးစြဲတဲ့ အ႐ိုးေတြကို ဆန္းသစ္တီထြင္ေသာ အရြက္ဖားဖားေတြနဲ႕ နာနာႀကီး ဖုံးအုပ္ႏိုင္မွသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ စိမ္းလန္းစိုေျပ စည္ပင္ဖြံ႔ထြားႏိုင္မယ္။

read more

လူထုႏုိင္ငံေရး(ဒဂုန္တာရာ) ရွဳေထာင့္ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္-၁၊ (၂၇ မတ္ ၁၉၆၉)

"လူထုကို ဓနရွင္အေတြးအေခၚရွိသူမ်ားက အထင္ေသးတတ္ၾကသည္။
ဓနရွင္ အေတြးအေခၚဆိုရာ၌ ဓနရွင္အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားသာမက အလုပ္သမား လယ္သမားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၌ပင္ ယင္းသို႔ဓနရွင္အေတြးအေခၚရွိသူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါရွိႏုိင္သည္။

ေခါင္းေဆာင္ဆုိသည္မွာ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုပ္သားလူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၌ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာသိမ္းပိုက္ရရွိႏိုိင္ၾကသည္။ ယင္းဓနရွင္ အေတြးအေခၚရွိသူေခါင္းေဆာင္မ်ားက လူထုသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ အသိဥာဏ္မရွိ၊ မရင့္က်က္ေသး စသည္ျဖင့္ ထင္မွတ္ေနၾကသည္။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းအေနျဖင့္ ကြက္၍ၾကည့္လွ်င္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ အသိဉာဏ္မရွိဟု ထင္ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လူထုတစ္ရပ္လံုးအေနကား ယင္းသို႔မဟုတ္ေပ။

လူအုပ္သေဘာႏွင့္လူထုသေဘာကုိ ခြဲျခားျမင္ဖို႔ လိုေပသည္။ လူမ်ိိဳးေရးအဓိကရုဏ္းမ်ား၌ ယင္းလူအုပ္သေဘာကို ေတြ႔ႏုိင္သည္။ လူအုပ္သည္ အခုိက္အတန္႔ လံႈ႔ေဆာ္ျခင္းခံရသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာစိတ္လွဳပ္ရွားမႈ၏ ေစစားျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း အဆင္အျခင္ကင္းမဲ့စြာ ျပဳမူတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူထုတစ္ရပ္လံုးအေနကား လူသားစိတ္ရွိသည္။ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္အျပည့္အဝရွိသည္သာျဖစ္သည္။

ေတာ္လွန္ေရး၌ လူထုမပါဘဲ မေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္ကုိ ေတြ႔ရေပမည္။ ကိုလုိနီဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး စေသာ အမ်ိဳးသားေတာ္လွန္ေရးမ်ား၌ လူထုေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ လူထုသာမပါလွ်င္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားသည္ ရန္သူ၏ အဖမ္းခံအသတ္ခံၾကရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။"

"ေခါင္းေဆာင္သည္ ပညာတတ္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဓနရွင္လူတန္းစားသားသမီးလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္လူထု၏ဆႏၵအရ လူထုကုိယ္စားေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ လူထုႏုိင္ငံေရး ျဖစ္ေပသည္။ ဖိႏွိပ္ေသာ လူတန္းစားတစ္ရပ္အတြက္၊ သို႔မဟုတ္ လူတစ္စုအတြက္အက်ိဳးျပဳေသာနိုင္ငံေရးကား လူထုႏုိင္ငံေရး မဟုတ္ေပ။ အရင္းရွင္ႏုိင္ငံေရးသာ ျဖစ္ေပသည္။ လူထုဆႏၵအရေဆာင္ရြက္ျခင္းသာလွ်င္ ျပည္သူတို႔၏ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ေဆာင္ရြက္ေသာ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ေပသည္။"
ဒဂုန္တာရာ - လူထုႏုိင္ငံေရး၊ ရွဳေထာင့္ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္-၁၊ (၂၇ မတ္ ၁၉၆၉)

read more

ပင္လံုငါးစာ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အင္န္အယ္လ္ဒီက စစ္အုပ္စုဒဏ္ခံေနရတဲ့လူမ်ိဳးစုေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတံဆိပ္ကပ္ျပီး ၂၁ ရာစုပင္လံုနဲ့ သြားမွ်ားတာ ေရခ်ိဳးျပန္ရတဲ့ကိန္းဆို အရွက္ျဗန္းျဗန္းကြဲမယ္။

ဘယ္လိုပံုစံျပည္ေထာင္စုၾကီးတည္ေဆာက္ဖို့ လက္နက္ကိုင္ေတြကို ဘယ္ပံုစီမံခန့္ခြဲဖို့ ဘတ္ဂ်တ္ကိုဘယ္လိုခြဲေဝသံုးစြဲဖို့ သယံဇာတေတြကို ဘယ္နည္းထုတ္ယူေဝမွ်သံုးစြဲၾကဖို့စတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကိတ္စၥ ဖက္ဒရယ္လ္ကိတ္စၥေဆြးေႏြးမယ္လို့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မေျပာပဲ ေဖေဖနဲ့ေထာင္ဖမ္းသလိုလုပ္တာ မေကာင္းဘူးထင္တယ္။

ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီတုန္းကပင္လံုဟာလည္း တကယ့္ျပည္ေထာင္စုတည္ဖို့ထက္ လြတ္လပ္ေရးရဖို့ တက္သုတ္ရိုက္ျပီး ေနာင္ခါလာေနရင္ေစ်းလုပ္ခဲ့တဲ့ဟာမွန္း နိုင္ငံေရးအရ လူတိုင္းသိသလို အကဲလည္းျဖတ္နိုင္တာပါပဲ။

ခုလည္း တလနွစ္လအတြင္းဆိုျပီး ေလာျပန္ျပီ။ ေဗထိေတာင္ မထိရေသးဘူး လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြက ေထာက္ျပေဝဘန္ေနျပီ။

သူတို့အသံေတြ လစ္လ်ဴရႈျပီး ငါ့ျမင္းငါစိုင္းလို့ စစ္ကိုင္းေရာက္မေရာက္မေျပာတတ္ေပမယ့္ စစ္မီးေတာ့ ၿငိမ္းသတ္မရဘူး။ တိုင္းျပည္လည္းမျငိမ္းခ်မ္းနိုင္ဘူး။

သူတို့ေျပာသလိုပဲ ေသနတ္တခ်က္မွမေပါက္ က်ည္တေတာင့္မွမက်ေပမယ့္ မညီမ်ွရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ရကိုမရဘူး။
ေမ ၉၊ ၂ဝ၁၆

read more

အမ်ိဳးသားေရးဂန္ဒူးမ်ား(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

လိင္တူဆက္ဆံသူျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ “မ“စိတ္ဝင္ေနတဲ့ေယာက္်ားကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ အေျခာက္လို႔ ေနာက္ခ်င္စိတ္နဲ႔ေတာင္မေခၚဖူးဘူး။ ခုေတာ့ အေျခာက္ေတြ ဂန္ဒူးေတြ မိန္းမလ်ွာေကာင္ေတြလို႔ နင့္နင့္သီးသီး ပိုးစိုးပက္စက္ မျဖစ္မေနေခၚကိုေခၚရမယ့္ အေကာင္ထီးေတြရွိလာတယ္။

ကိုယ့္အတြက္ၾကေတာ့ တစံုတရာ ပြင့္လာတဲ့အဟေလးေလးထဲကေန အတင္းတိုးဝင္ၿပီး မလူးသာမလြန္႔သာ အေနအထားေလးထဲကေန
တရားဝင္ -င္ခံခြင့္ေလး မရေသးေတာင္ လူေတြအသိအမွတ္ျပဳလာေအာင္ Equal Rights အတြက္ မနည္းလုပ္ေနၾကရတုန္း၊ ျပည္ပမွာေနသူေတြဆီက ရုပ္ဝတၳဳ ေငြေၾကး စာနာမႈ စိတ္ဓာတ္ေရးရာေထာက္ခံမႈ မရရေအာင္ အတင္းခ်ဴေနရတဲ့ အတင္းဆြယ္ Lobby လုပ္ေနရတဲ့ဘဝ။

ဗမာ့လူမႈဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္တိုင္ လိင္အရ လိင္သဘာဝအရ လိင္တိမ္းညႊတ္မႈအရ အခြဲျခားအဆက္ဆံခံေနရတဲ့ဘဝ။ ဘာသာေရးအရ လူမႈေရးအရ အဖယ္အက်ဥ္ခံဘဝ၊ နယ္ပယ္တကာ ေနရာတကာမွာ လူ႔႔အသိုင္းအဝိုင္းဝင္အမ်ားစုရဲ့ ျပက္ရယ္ျပဳေလွာင္ေျပာင္ အနိွမ့္ခ်ခံဘဝ။ အေစာ္ကားခံဘဝ စတဲ့အေနအထားက မလြတ္နိုင္လို႔မွ အားသြန္ရုန္းေနရတုန္း။
ကိုယ္လိုပဲ လူခ်င္းတူတူ သူခ်င္းမ်ွမ်ွ ဘာသာအယူဝါဒကြဲရံု အသားအေရာင္ကြဲရံု စကားမတူရံု ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားရ ဇာတိပုညမတူရံုနဲ႔ တပါးသူေတြကို ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့အျပဳအမူ အေျပာအဆိုတင္မက သခင္အားရကၽြန္ပါးဝျပခ်င္တဲ့ အေျခာက္ေတြ ဂန္ဒူးေတြ မိန္းမလ်ွာေတြ LGBT အေရးလုပ္ေနသူေတြထဲမွာ တပံုႀကီးပဲ။

မိန္းမဆိုတာ ေခြးထီးေလာက္မွမျမတ္ဆိုတဲ့အယူကိုင္စြဲသူေတြၾကားမွာ မင္းတို႔လို မိန္းမထီးေတြဆို ေခြးမလို႔ေတာင္ မမွတ္ေလာက္ဘူး။

မ်ိဳးခ်စ္ဆိုတဲ့ ဘာသာေရးလူမ်ိဳးေရးအစြန္းေရာက္ေတြဆီက မ်က္နွာသာေပးမႈေလးမ်ားရ ရခ်ည္ေသးရဲ့ဆိုၿပီး သြားမလူးနဲ႔ စအိုကြဲတာနဲ႔ ဘဝပ်က္တာပဲအဖတ္တင္သြားမယ္။
အဲ့သလို မိန္းမထီးေတြကို ခ်ီးထက္ရြံတယ္။
ေမ ၁ဝ၊ ၂ဝ၁၆

read more

အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ့္ အရင္းခံကိစၥႏွစ္ခု(ဗကပ ဝဘ္ဆိုက္မွ)

အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ့္ အရင္းခံကိစၥႏွစ္ခု

ကြန္ျမဴနစ္တုိင္းျပည္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္းရွင္တိုင္းျပည္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕အမိန္႔ကို နာခံရတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ဘုရင့္ႏုိင္ငံေတာ္မွာလည္း စစ္တပ္ဟာ ဘုရင့္အမိန္႔ကို နာခံရတာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ အစဥ္အလာတရပ္လုိ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းတစ္ရပ္လုိ ကမၻာ႔ႏုိင္ငံေတြမွာ က်င့္သံုးၾကတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ကာခ်ဳပ္ဆိုတာ အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဌာန၊ ဝန္ႀကီးရဲ႕ လက္ေအာက္မွာရွိရတာျဖစ္တယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဒီအစဥ္အလာ ဗိုလ္ေနဝင္းကစၿပီး ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့တယ္။ စစ္တပ္ဟာ တုိင္းျပည္အထက္ မွာ အစိုးရရဲ႕အထက္မွာအၿမဲရွိမယ္ဆုိတာကို သေဘာတရားတခုသဖြယ္ က်င့္သံုးခဲ့လာၾကတယ္။ စစ္အုပ္စုက ဘယ္ေလာက္အထိ မုိက္မိုက္မဲမဲ ေျပာၾကဆုိၾကသလဲဆိုေတာ့ “တပ္မေတာ္သာအမိ – တပ္မေတာ္သာအဖ” ဆုိတဲ့ အထိျဖစ္တယ္။ “တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တုိင္းျပည္အင္အားရွိမယ္” လုိ႔ ကေျပာင္းကျပန္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီလိုအခ်က္ေတြထဲမွာ အဆိုးတကာ့ အဆုိးဆံုးအခ်က္ကေတာ့ “ႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးတုိ႔ကို အစဥ္တစုိက္ဦးတည္သည္ ” ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီအခ်က္နဲ႔ အရာအားလံုးရဲ႕အထက္မွာ၊ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းမွာ စစ္တပ္က ကန္ထရုိက္ယူထားပါတယ္။
စစ္တပ္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ဘယ္လိုမွ အမိန္႔ေပး၊ညြန္ၾကား၊ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရပါဘူး။ စစ္တပ္ကို ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က အမိန္႔ေပး၊ညြန္ၾကား၊ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရေပမယ့္ စစ္တပ္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္တုိ႔အေပၚ စိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ႏုိင္ခြင့္ေတြ ရယူထားပါတယ္။ ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၀ ပုဒ္မခြဲ (က မွ စ ) ထိၾကည့္ပါ။
ကာခ်ဳပ္က စိတ္ႀကိဳက္ေရြးထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ (၁၆၆) ဦးကို လႊတ္ေတာ္သုိ႔ ေစလႊတ္ႏုိင္ခြင့္ရွိၿပီး အခ်ိန္မေရြး လဲလွယ္ အစားထုိး ႏုိင္တယ္။( ပုဒ္မ ၁၇ ကိုၾကည့္ပါ)။
အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးမွာ ၾကည့္မလား စစ္တပ္ကသေဘာမတူရင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရာႏႈန္းျပည့္ အႏုိင္ရရံုနဲ႔ လႊတ္ေတာ္တြင္းမွာ အႏုိင္ရပါတီဟာ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။
အစိုးရအဖြဲ႔မွာလည္း (ျပည္ထဲေရး၊ ကာကြယ္ ေရး၊ နယ္စပ္ေရး) ဝန္ႀကီးဌာန သံုးခုစလံုး (ကာခ်ဳပ္) စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးအခ်က္အလက္ေတြ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ထဲမွာ သိပ္ကို မ်ားလွပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြက (state within a state) ဆုိသလို စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ အားလံုးရဲ႕အထက္မွာ ဘယ္သူမွ ထိလို႔၊ တို႔လို႔ မရတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ႏုိင္ငံ တစ္ခုလုိ ပီပီျပင္ျပင္က်င့္သံုးေနတဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဦးထင္ေက်ာ္အစိုးရအဖြဲ႔အေနနဲ႔ ဦးစားေပးအစီအစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကိစၥေတြမွာ (ကာခ်ဳပ္)နဲ႔စစ္တပ္က ခြင့္ျပဳသေလာက္/ ခြင့္ေပးသေလာက္သာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခြင့္ရပါလိမ့္မယ္။ လက္ေတြ႔သာဓကတခုအျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လႊတ္ေပးတဲ့ ကိစၥမွာပဲၾကည့္ပါ။
အားလံုးရဲ႕အထက္က စစ္တပ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အတုိင္ပင္ခံအႀကံေပးမလဲ – ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အမိန္႔ေပးညြန္ၾကားမလဲဆုိတာကလည္း “စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမုိကေရစီစည္းဝုိင္း”ထဲမွာ အေတြ႔အႀကံဳသစ္၊သင္ခန္းစာသစ္တခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ေမလ ၄ ရက္ေန႔က အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တင္သြင္းတဲ့ “အေရးႀကီးအဆို” နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီး ဗိုလ္စိန္ဝင္းရဲ႕ေျပာဆုိခ်က္ေတြကလည္း ႏုိင္ငံေတာ္(အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ တရားစီေရး) ကို ကာကြယ္ေနတာ ဒုိ႔စစ္တပ္ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သာသာနဲ႔နာနာႏွက္ၿပီး အထက္စီးကေန လႊတ္ေတာ္နဲ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္သြားတာပါ။ လက္ခ်ာေပးသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဗိုလ္စိန္ဝင္းက “အေရးႀကီးအဆုိ” ကို ရုပ္သိမ္းခုိင္းတဲ့အထိ ရင့္သီးေမာက္မာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာ“ဥကၠ႒တဦးအေနျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထား ရွိသင့္သည္ဟုေတြ႔ရွိရေၾကာင္း” လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ မန္းဝင္းခုိင္သန္းက “မွတ္တမ္းတင္တယ္” ဆုိတာနဲ႔ အေျခမပ်က္ေအာင္ စခန္းသိမ္းလုိက္ရတာပါ။
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္စိန္ဝင္း ေျပာတာေတြကိုၾကည့္ပါ။ အထင္ရွားဆံုးအခ်က္က သူဟာ လက္ရွိဦးထင္ေက်ာ္ အရပ္သားတပုိင္း အစုိးရအဖြဲ႔ထဲက ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္လိုပဲဆိုေနၾကပါေစ သူဟာ လက္ရွိအစုိးရကို နည္းနည္းေလးမွ ကုိယ္စားျပဳၿပီး ေျပာမသြားတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ သူ ေျပာသမွ်အခ်က္ေတြဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ကာခ်ဳပ္ကိုပဲ ဗဟုိျပဳၿပီး ေျပာသြားတာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
“စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ သုိ႔မဟုတ္ စစ္အုပ္စုဒီမိုကေရစီ” ဆုိတာ ဒါပါပဲ။
ဒီလိုအေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ သင္ခန္းစာေတြကို သမၼတဦးထင္ေက်ာ္ အရပ္သားတပုိင္းအစုိးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႔“ျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္ေရး၊ ၂၁ရာစု ပင္လံု၊ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ၊ ေခတ္စနစ္နဲ႔မေလ်ာ္ညီတဲ့ ဥပေဒမ်ားဖ်က္သိမ္းေရး” စတဲ့ ကိစၥေတြ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါမွာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ကတၱီပါလက္အိတ္စြပ္ထားတဲ့ သံလက္သီးကို ဆက္လက္ျမည္းစမ္း၊ ေတြ႔ႀကံဳေနၾကရဦးမွာပါ။
အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ့္ 

အရင္းခံကိစၥႏွစ္ခုက ႏုိင္ငံေရးအေပၚ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားအေပၚ ဗိုလ္က်ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုအေတြးအေခၚကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ေရးနဲ႔ စစ္တပ္ကို အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနေအာက္ ျပန္ပို႔ေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအရင္းခံႏွစ္ခုကို ပီပီျပင္ျပင္ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေသးဘူးဆိုရင္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အေျပာင္းအလဲဆုိတာေတြဟာ “အေပၚယံအေျပာင္းအလဲ (ဝါ) စစ္တပ္/စစ္အုပ္စုအလိုက် အေျပာင္းအလဲ” ေတြသာ ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို “အေပၚယံ အေျပာင္းအလဲ၊ စစ္တပ္အလုိက် အေျပာင္းအလဲ”ေတြက ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိးၾကားမႈနဲ႔ 

စိတ္အားထက္သန္မႈကို ေတြေဝထုိင္းမိႈင္းသြားေစဖုိ႔ေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
စစ္အုပ္စုဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုအထက္ကေန ဗိုလ္က်စုိးမိုးခဲ့တာ ၁၉၆၂ ကေန စၿပီး ေရတြက္ရင္ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ၊ ဒီေလာက္ရွည္ၾကာျပင္းထန္တဲ့ ဖိႏိွပ္မႈေအာက္မွာ ရလဒ္သံုးခု အထင္အရွားေပၚထြက္လာပါတယ္။
ပထမတခုက ျပည္နယ္ျပည္မ မက်န္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက ဒီစစ္တပ္ကို မုန္းတီးရြံ႔ရွာေနတဲ့အခ်က္
ဒုတိယတခုက တုိင္းရင္းသားတိုင္းလုိလိုက လက္နက္စြဲကုိင္တိုက္ခုိက္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
တတိယတခုက စစ္အုပ္စု က ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာေစၿပီး၊ တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထု ကေတာ့ ဆင္းရဲမြဲျပာက် သထက္ က်လာခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
အတုိခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရရင္ တည့္တည့္တန္းတန္းထားရွိရမယ့္ ပစ္ကြင္းဟာ 

စစ္အုပ္စုရဲ႕ဗိုလ္က်ေရးအေတြးအေခၚကိုဖ်က္သိမ္း၊ စစ္တပ္ကို ေနရာမွန္ျပန္ပို႔ေရးျဖစ္ၿပီး အဓိကလုပ္ငန္းတာဝန္ကေတာ့ “ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဖ်က္သိမ္းေရးသာျဖစ္ပါတယ္။

read more

ေမေဒးအစဥ္အလာထြန္းေျပာင္ေစရမယ္

ေမေဒးဆိုတာကို ၁၈၉ဝ ခုႏွစ္မွာ စတင္က်င္းပခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ အခုဆိုရင္ ဒီကမၻာေပၚမွာေမေဒးအခမ္းအနားကို က်င္းပဆင္ႏႊဲၾကတာဟာ ႏွစ္အားျဖင့္၁၂၆ႏွစ္ေျမာက္၊ 

အႀကိမ္အားျဖင့္ ၁၂၇ႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တေန႔ ၈ နာရီ အလုပ္ခ်ိန္သတ္မွတ္ေရးေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ စတင္က်င္းပခဲ့တဲ့ကမၻာ့အလုပ္သမားေန႔
ေမေဒးဆိုတာဟာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ အလုပ္သမားတိုက္ပြဲေတြရဲ့အဆက္၊ မွတ္တိုင္တခုသာျဖစ္ပါတယ္။

စက္မႈေတာ္လွန္ေရး (ၿဗိတိန္မွာ ၁၇၆ဝ စုႏွစ္မ်ား၊ ျပင္သစ္မွာ ၁၈ ရာစုအကုန္ပိုင္းနဲ႔ အေမရိကန္မွာ ၁၈၁ဝ ခုႏွစ္) ကေန စက္မႈလုပ္ငန္းကို ႏိုင္ငံတကာျဖန္႔ၾကက္ခဲ့တာနဲ႔အတူ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ အလုပ္သမားလူတန္းစားေပၚေပါက္လာ၊ အလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။

အရင္း႐ွင္စနစ္ ျဖစ္ေပၚတိုးပြားမႈနဲ႔အတူ ျဖစ္ေပၚတိုးပြားလာတဲ့ ဒီအလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ၁၈၃ဝစုႏွစ္မ်ား၊ ၁၈၄ဝစုႏွစ္မ်ား စသည္တို႔ကစၿပီး အ႐ွိန္ရခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ၁၈၃၁နဲ႔ ၁၈၃၄ခုႏွစ္တို႔က လီယြန္ (ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ)အုံႂကြမႈမ်ားနဲ႔ ၁၈၄၄ခုႏွစ္မွာျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဥေရာပအလယ္ပိုင္း၊ ဆိုင္လိ႐ွားနယ္(Silesia) (အခု ခ်က္ႏိုင္ငံနဲ႔ပိုလန္ေျမာက္ပိုင္း) ရက္ကန္းအလုပ္သမား အံုႂကြမႈေတြဟာ ျပင္းထန္ထင္႐ွားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၁၈၇၁ခုႏွစ္မွာ ပဲရစ္ဘံုအဖြဲ႔ႀကီး ေပၚေပါက္လာပါတယ္။

“အမွားေတြ႐ွိလင့္ကစား ျပင္သစ္ဘံုအဖြဲ႔ဟာ ၁၉ ရာစုႏွစ္ အလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈမ်ားရဲ႕ အလြန္ေတာက္ေျပာင္တဲ့သာဓကတခုျဖစ္တယ္”လို႔ ရဲေဘာ္လီနင္ကမွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တဲ့ သမိုင္းမွာပထမဆံုးေသာ ပစၥည္းမဲ့အစိုးရတည္ေထာင္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဲရစ္ဘံုအဖြဲ႔သားေတြဟာ အဆံုးမွာ ႐ံႈးနိမ့္သြားေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံတကာ့အလုပ္သမားေတြကို အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အသိတရားေတေေပးသြားခဲ့တယ္ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳၾကရမွာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးႀကီးပါတယ္။

အမွန္ေျပာရရင္ မာ့က္စ္ဝါဒဟာ ဒီအလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔အတူ ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလႈပ္႐ွားမႈေတြၾကားမွာပဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေၾကညာစာတမ္း ေပၚထြက္လာတာပါ။
ဒီလိုနဲ႔အလုပ္သမားတိုက္ပြဲေတြက ပင္လယ္သမုဒၵရာနဲ႔ ေတာေတာင္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ကမၻာအႏွံ႔ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ အတၱလန္တိတ္သမုဒၵရာတဖက္မွာ႐ွိတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ထဲမွာပဲ တိုက္ပြဲေပါင္း ၇ဝဝ ဆင္ႏႊဲၿပီး အလုပ္သမား ၂၅ဝ,ဝဝဝ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။။

ေနာက္တႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္မွာလည္း တိုက္ပြဲေပါင္း ၁၅၇၂ ပြဲမွာ အလုပ္သမားေပါင္း ၆ဝဝ, ဝဝဝ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲေတြရဲ႕ထင္႐ွားနီရဲတဲ့ အသီးအပြင့္တခုကေတာ့ ေမေဒးကို တကမၻာလံုးမွာ သတ္မွတ္အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ျခင္းပါပဲ။

အရင္း႐ွင္စနစ္က နယ္ခ်ဲ႔စနစ္အျဖစ္တက္လွမ္းၿပီး ကိုလိုနီႏိုင္ငံေတြျဖစ္လာေတာ့ မူလက ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဒီကိုလိုနီႏိုင္ငံေတြမွာလည္း (မႀကီးေသာ္ျငားလည္း) စက္မႈလုပ္ငန္းေတေေပၚလာၿပီး အလုပ္သမားနဲ႔အလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နိုင္ငံတကာအလုပ္သမားဟာ အမ်ိဳးသားအသီးသီးရဲ့လြတ္လပ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းမိလာပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ပထမကမၻာစစ္ႀကီးရဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ဒီအခ်င္းအရာရဲ့အထင္႐ွားဆံုး သာဓကကေတာ့ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသပိတ္ႀကီးကစလို႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ့ အစြမ္းနဲ႔အခန္းကို အသိအမွတ္မျပဳလို႔မရျဖစ္လာၿပီး အလုပ္သမားေတြ ထိပ္ကပါဝင္တဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးဟာ ဗမာျပည္ကိုလြတ္လပ္ေရးေပးဖို႔ အဂၤလိပ္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်သြားေစခဲ့တဲ့အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ့ထူးျခားခ်က္ဟာ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လက္ဝဲေလသံေတြ၊ ဆို႐ွယ္လစ္စကားေတြ ေျပာၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ မဟာေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးႀကီး၊ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းမွာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံနဲ႔ ဆို႐ွယ္လစ္အင္အားစုေတြက ဖက္ဆစ္ေတြအေပၚေအာင္ပြဲခံမႈေတြရဲ႕ ဂယက္ေနာက္ဆက္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုလိုနီေခတ္ကာလအတြင္းမွာ အလုပ္သမားေတြက အင္အားျပခဲ့တာလဲ ပါပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီီတုန္းက ဗမာျပည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးအျပင္းထန္ဆံုးနဲ႔ အေမရိကန္စီအိုင္ေအနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးအင္အားစုျဖစ္တဲ့ ဖဆပလထဲက ဆို႐ွယ္လစ္ပါတီဝင္ေတြနဲ႔ ျဖစ္တည္ကာစ စစ္အုပ္ထဲက ဆို႐ွယ္လစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဆို႐ွယ္လစ္အမည္ခံထားၾကပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာ သူတို႔ဟာ အလုပ္သမားမဲေတြရေအာင္၊ ျပည္သူေတြကိုလွည့္စားႏိုင္ေအာင္လညး္ အလုပ္သမားအစည္းအ႐ံုးေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ထူေထာင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗမာျပည္႐ွိ လူ႕အလႊာအသီးသီးရဲ့ေအာက္ဆံုးက အလုပ္သမားေတြရဲ့ဘဝကေတာ့ မြဲေတႏံုခ်ာ၊ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့အေျခအေနက မတက္ႏိုင္ခဲ့တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။ ဗမာျပည္စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္ရဲ့ဖခင္ႀကီးလို႔ဆိုရမယ့္ ဗိုလ္ေနဝင္းဆိုရင္ ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာကိုေတာင္ ေႂကြးေၾကာ္၊ မဆလလမ္းစဥ္နဲ့ အလုပ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြကိုဖြဲ႔စည္းၿပီး “ဆို႐ွယ္လစ္”ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးေတာင္ တည္ေထာင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာၾကာလိုက္လို႔လဲ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ေမ-ဇြန္အလုပ္သမား လႈပ္႐ွားမႈေတြက်ေတာ့ အလုပ္သမားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္၊ ႐ိုက္ႏွက္၊ ဖမ္းဆီးေတာ့တာပဲ မဟုတ္ပါလား။

ထူးထူးျခားျခား အသိအမွတ္ျပဳရမွာကေတာ့ နဝတ၊ နအဖနဲ႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရေခတ္ပါပဲ။ အလုပ္သမားအစည္း အ႐ံုး/သမဂၢစတာေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း မဖြဲ႔၊ တျခားသူေတြကိုလည္း ဖြဲ႕ခြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ သူတို႔နဲ႔သူတို႔ခ႐ိုနီေတြကို ဒုကၡေပးတယ္လို႔ထင္တဲ့ အလုပ္သမားမွန္သမွ်၊ လႈပ္႐ွားမႈမွန္သမွ်ကို ရက္ရက္စက္စက္ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္တာပဲလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔တို႔ရဲ႕ အရင္ကအစိုးရေတြလို ဟန္ေဆာင္တာ၊ အေရၿခံဳတာေလးေတြေတာင္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ပါ။ ဗမာျပည္မွာ ေမေဒးအခမ္းအနားကို အာဏာပိုင္ေတြကမလုပ္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္သံုးႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီလို႔ေတာင္ ေျပာရမွာပါ။

သူတို႔နဲ႔ေျပာင္းျပန္ ဗမာျပည္ကအလုပ္သမားေတြကေတာ့ ေမေဒးေန႔ကို မေမ့ၾကပါဘူး။ ေမေဒးဆိုတာ
နိုင္ငံတကာ အလုပ္သမားလႈပ္႐ွားမႈရဲ့သေကၤတ၊ နိုင္ငံတကာအလုပ္သမားေအာင္ပြဲမ်ားရဲ့အထိမ္းအမွတ္လကၡဏာ၊
နိုင္ငံတကာအလုပ္သမားမ်ား ေ႐ွ႕ဆက္တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔အတြက္ တြန္းအားနဲ႔ခြန္အားျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေတြနဲ႔လိုက္ေလ်ာစြာ ေမေဒးအခမ္းအနားကို အထိမ္းအမွတ္ျပဳၾကမွာသာျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိန္က ဗမာျပည္ဟာ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံေတြက အလုပ္႐ွာမရသူေတြ အလုပ္လာ႐ွာၾက၊ စီးပြားလာ႐ွာၾကတဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ဗမာျပည္ဟာ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွနဲ႔ ေတာင္အာ႐ွက ေဈးအေပါဆံုးလုပ္အားေတြတင္ပို႔တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာျပည္က အလုပ္သမားေတြဟာ သူမ်ားေတြရဲ့အထင္ေသးခံရ၊ အႏွိမ္ခံရ၊ အႏိုင္က်င့္ခံရ၊ အမ်ိဳးသားအရဂုဏ္သိကၡာပါ အႀကီးအက်ယ္က်ဆင္းသြားပါၿပီ။

ဒါ့အျပင္ ျပည္တြင္းမွာလည္း ျပည္ပက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြကိုမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္တဲ့ ခ႐ိုနီစစ္အစိုးရေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြဟာ သာမန္အခြင့္အေရးေတြဆံုး႐ံႈး၊ လစာေတြနိမ့္က်၊ လႈပ္႐ွားဆႏၵျပရင္အဖမ္းခံရနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ေျခဖဝါးေအာက္ကို ေရာက္ေနၾကရပါတယ္။ ဒီလိုအခါမွာ အလုပ္သမားထုဟာ ေမေဒးနဲ႔ ၁၃ဝဝ ျပည့္ ေရနံေျမအေရးေတာ္ပံုစိတ္ဓာတ္ကိုလႊင့္ထူၿပီး အနိမ့္ဆံုးေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကစလို႔
မိမိတို႔ဘဝ သာယာေကာင္းမြန္တိုးတက္ေရးအတြက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ျမွင္တင္ကာ လႈပ္႐ွား တိုက္ပြဲဝင္သြားၾကရပါလိမ့္မယ္။

ဗမာျပည္က အလုပ္သမားေတြဟာ လူတန္းေစ့ေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ေအာက္ပါအခြင့္အေရးေတြကို အျပည့္အဝခံစားခြင့္ရၾကရပါမယ္။ ဒါေတြဟာ သာမန္ခံစားခြင့္သာမက အလုပ္သမားဂုဏ္သိကၡာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
၁။ တေန႔အလုပ္ခ်ိန္(၈)နာရီ၊ (တပတ္၄၄နာရီ)ထက္မေက်ာ္လြန္ေရး။
၂။ အလုပ္သမားတေယာက္ရဲ႕အနီမ့္ဆံုးလစာဟာ သူ႔မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ အာမခံႏိုင္ေရး။
၃။ လုပ္ခ၊ လစာနဲ႔ လူေနမႈစရိတ္ညွိႏိႈင္းေဆာင္႐ြက္ေပးေရး။
၄။ တရားဝင္ခြင့္ရက္ခံစားခြင့္မ်ားနဲ႔ အစိုးရ႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားကို လစာျပည့္ျဖင့္ခံစားခြင့္ရ႐ွိေရး။
၅။ အခ်ိန္ပိုလုပ္ခစနစ္ျဖင့္ လုပ္အားညွစ္ထုတ္ခိုင္းေစျခင္းစနစ္ ရပ္ဆိုင္းေရး။
၆။ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေန က်န္းမာေရးနဲ႔ညီညြတ္ၿပီး အႏၱရာယ္ကင္းေစေရး။
၇။ အလုပ္႐ွင္အသိုင္းအဝိုင္းမွ အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ အႏိုင္က်င့္ဆက္ဆံမွုမ်ားနဲ႔ ထင္သလိုအလုပ္ထုတ္ပယ္မႈမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းပစ္ေရး။]
၈။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ အလုပ္သမားဥပေဒမ်ားျပ႒ာန္းေပးေရး။
၉။ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား လြတ္လပ္စြာဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးေရး။
ေမေဒးဟာ တိုက္ပြဲ၊ ေမေဒးဟာ ေအာင္ပြဲျဖစ္တယ္။

read more

ဓာတ္သိခ်င္းဆိုေတာ့ အထဲမွာေလာက္အတိၿပီးတဲ့ သဖန္းသီးတဲ့(တူေမာင္ညိဳ)

"ေမတၱာမြန္ ဗိုလ္လုပြဲ ေတာ့စၿပီ” လို႔ ေရးရမွာလည္း “ေမတၱာမြန္”ဆုိတဲ့ စကားလံုးေလးႏုႏုေလးကို အလြန္ပဲ အားတု႔ံအားနာျဖစ္မိပါတယ္။ ဓါးျပဗိုလ္အခ်င္းခ်င္းဗိုလ္လုပြဲကို ဒီလို ႏူးညံ့တဲ့စကားလံုးေဝါဟာရနဲ႔ ဘယ္လိုတြဲၿပီး ေဖာ္ျပဖုိ႔သင့္ေတာ္မွာလဲ။ “ေမတၱာမြန္”ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးသာ စကားေျပာတတ္မယ္ ဆုိရင္၊ “တူးပုိ႔” ဆိုတဲ့ သံစဥ္စကားလံုးေလးလိုသာ ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္တန္ဖိုးထား ကုိယ္စားျပဳသူေတြသာရွိမယ္ဆုိရင္ “ေမတၱာမြန္”ဆုိတဲ့ စကားလံုးေလးကလည္း သူ႔ကို ဒီလုိ လူဆိုးဗိုလ္ေတြရဲ့ သူေသကုိယ္ေသထိုးႏွက္ၾကတဲ့ပြဲမွာ မသံုးဖုိ႔၊မေရးဖို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။


ေရးသားေဖာ္ျပထားတာေတြက ထိထိမိမိရွိလွတယ္။ ညႇိဳးသူရန္ဘက္ေတြခ်င္းေျပာတဲ့ေရးတဲ့ စကားလံုးေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္ တေယာက္အေၾကာင္းတေယာက္  ေျခသဲလက္သဲ၊ ေခ်းခါးအူမ မက်န္သိၾကသူေတြဆုိေတာ့ “အျပင္မွာအဆင္းလွၿပီး အထဲမွာ ေလာက္အတိၿပီးတဲ့သဖန္သီးပံုစံ သေဘာထားရွိေန”သူတဲ့။ “အဆိပ္ပါသည့္ စကားလံုးလွလွေလးမ်ားသံုးၿပီး ကြာဟသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနတာ” တဲ့။ “တပ္မေတာ္အရာရွိအခ်င္းခ်င္း ေသြးခြဲသည့္လုပ္ရပ္” တဲ့။ “အဖြဲ႔အစည္းတခုတြင္ ဦးစီးဦးေဆာင္သူသည္ အေရးအႀကီးဆံုးပင္ျဖစ္၍ ဤသို႔ေသြးခြဲသည့္လုပ္ရပ္သည္ အညႇာကစၿပီး ကိုင္ျခင္းလား”တဲ့။  “တခ်ိန္က တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ရာထူး၊ ၾသဇာအာဏာျမင့္မားစြာရယူခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္အစုိးရလက္ထက္မွာလည္း အခြင့္ထူးေတြရရွိခံစားၾကသည့္ တပ္မေတာ္သားေဟာင္း အရာရွိႀကီးအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္သစၥာမဲ့မႈမ်ားကို ေတြ႔ရွိလာရပါသည္” တဲ့။

အဖြဲ႔အစည္းတခု၊ ျဖစ္ရပ္တခုထဲမွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ပါဝင္ေနသူကသာ ထိုအဖြဲ႔အစည္း၊ ထုိျဖစ္ရပ္ထဲက ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ လႈပ္ရွားလုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ျပင္ပကလူေတြ၊ အေဝးကလူေတြထက္ ပုိၿပီးအတြင္းက်က်သိေနတတ္တာ ဓမၼတာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ၾကည့္ရတာ သိန္းေအာင္စုိး (ေျမလတ္သား) ကေလာင္အမည္ခံသူက “အကင္း”ေလာက္ပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပံုရပါတယ္။ စစ္တပ္ပုိင္ ျမဝတီသတင္းစာကေဖာ္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးဆုိေတာ့ စစ္တပ္ရဲ့အာေဘာ္၊ စစ္တပ္သေဘာထားလို႔ယူဆရမွာပါ။ ေဆာင္းပါးရဲ့အာေဘာ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ကလည္း ဧၿပီလ ၂၆ ရက္ေန႔စြဲနဲ႔ “တပ္မေတာ္သတင္းမွန္ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔” ထုတ္ျပန္တဲ့ “သူရဦးေရႊမန္း၏ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းအမွတ္စဥ္ (၁၁) ၏ (၄၇)ႏွစ္ေျမာက္ေက်ာင္းဆင္ပြဲေန႔ ေမတၱာမြန္စာလႊာပါေဖာ္ျပမႈအေပၚ ထုတ္ျပန္ခ်က္” ကို တုိက္ရုိက္ကုိုယ္စားျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အာဏာရစစ္အုပ္စုထဲက ဂုိဏ္းတုိက္ပြဲ၊ စားခြက္လုပြဲေတြဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူ႔အက်ိဳးစီးပြားအေျခခံေပၚမွာမူတည္ၿပီးျဖစ္ပြားတဲ့ပဋိပကၡ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအက်ိုးစီးပြားကို ငါသာလွ်င္ဗိုလ္လုပ္ၿပီး လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္မယ္၊ အုပ္စီးမယ္၊ ေမာင္ပုိင္စီးမယ္ဆုိတဲ့ အာဏာေလာဘတိုက္မႈေတြကေနေပၚထြက္လာတဲ့ ရန္ပြဲေတြသာျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း စစ္အုပ္စုတြင္းက ဒီလိုရန္ပြဲေတြ၊ စားခြက္လုပြဲေတြမွာ လက္ဦးမႈရသူေတြက သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ တုိင္းျပည္နဲ႔တပ္မေတာ္ကိုကယ္တင္ခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ေတြျဖစ္သေယာင္ေယာင္ ဝါဒျဖန္႔ေလ့ရွိပါတယ္။ စားခြက္လုပြဲ၊ ဗိုလ္လုပြဲမွာ ရံႈးနိမ့္သြားသူေတြကို ကုိယ္က်ိဳးရွာ၊ အခြင့္အေရးသမား၊ သစၥာေဖာက္ေတြအျဖစ္ တံဆိပ္ကပ္ေလ့ရွိပါတယ္။

ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေထာက္လွမ္းေရးဂုိဏ္းကို လက္ဦးမႈရွိရွိ ၿဖိဳခြင္းေခ်မႈန္းလိုက္ႏုိင္သူေတြက ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔အုပ္စုကို သစၥာေဖာက္ေတြ၊ သူခုိးေတြအျဖစ္ ေဖာ္ျပတာပါပဲ။ အကယ္၍သာ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔ဂုိဏ္းကအသာစီးရခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ – ဗိုလ္ေမာင္ေအး – ဗိုလ္ေရႊမန္းတို႔ကို သစၥာေေဖာက္ေတြသူခုိးေတြလို႔ ေဖာ္ထုတ္မွာေသခ်ာပါတယ္။ အခုေတာ့ ၾကမၼာရဟတ္ တပတ္လည္တယ္လို႔ သံေဝဂဆန္ဆန္ေျပာရမလား၊ သမုိင္းတပတ္လည္တာလုိ႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမလား မသိပါဘူး။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ဂုိဏ္းကိုၿဖိဳခြဲစဥ္က အဓိကေနရာကပါခဲ့တဲ့ဗိုလ္ေရႊမန္းကို “အျပင္မွာ အဆင္းလွၿပီး အထဲမွာ ေလာက္အတိၿပီးတဲ့ သဖန္သီးပံုစံ သေဘာထားရွိေန”သူလုိ႔ ေရးသားေဖာ္ျပေနၾကၿပီ။ (စားခြက္လုပြဲကေန ရံႈးတဲ့သူေတြကေတာ့ စာအုပ္ေရး ထုတ္တာအစဥ္အလာလုိ ျဖစ္ေနၿပီ – ဒီလိုေရးတာေတြထဲက ငါသိ၊ ငါတတ္ႂကြားတာဝါတာေတြ/ရူးေပါေပါေရးတာေတြကိုသည္းခံၿပီး စစ္အုပ္စုတြင္းတိုက္ပြဲကို စူးစမ္းႏုိင္ပါတယ္၊ ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္ – ဒီပြဲၿပီးတဲ့အခါ ရႈံးထြက္ေတြက စာအုပ္ေတြေရးလာလိမ့္အံုးမယ္ထင္တယ္ ။ – စကားခ်ပ္ )

တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုဟာ “တပ္မေတာ္”ကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး သူတုိ႔အတၱအက်ိဳးစီးပြားကို ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေအာင္နဲ႔ ထာဝစဥ္တည္တံ့ေအာင္ အခ်ည္းအႏွီးႀကံစည္ေနၾကသူေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ “တပ္မေတာ္”ကို ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္သဖြယ္လုပ္ၿပီး စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို အစဥ္ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကသူေတြသာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ဒီကေန႔အထိ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ  စစ္အုပ္စုဝင္စစ္ဗိုလ္ေတြသာ ထားစရာမရွိေအာင္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာလာၾကၿပီး တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုကေတာ့ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲမြဲေတသြားခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။  ဒီျဖစ္ရပ္၊ ဒီပကတိအမွန္တရားကို တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိသူတုိင္း ျမင္ႏုိင္သိႏိုင္ပါတယ္။
လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ဒီဗိုလ္လုပြဲဟာ ႀကံ့ဖြံပါတီထဲက “သိန္းစိန္ – ေရႊမန္း”ဂုိဏ္းအုပ္စု တိုက္ပြဲအျဖစ္ေဖာ္ျပေနေပမယ့္၊ တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတြင္းအာဏာစားခြက္လုမႈကို တုိက္ရုိက္ေရာင္ျပန္ဟပ္ျပေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေက သေႏၶလြယ္သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ပဋိပကၡေတြထဲက တခုပါပဲ။  ဒီတိုက္ပြဲကို ေရကုန္ေရခန္းတိုက္ရမွာပါ။ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ဒီတိုက္ပြဲဟာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ၂ ျခမ္းကြဲျခင္းနဲ႔အဆံုးသတ္သြားဖုိ႔ အလားအလာေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။

“ဗိုလ္ေရႊမန္း ပါ ၁၇ ဦးဂုိဏ္း” ရံႈးၿပီး ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီထဲကေန ထုတ္ပယ္ခံရမလား (သုိ႔တည္းမဟုတ္) “ ဗိုလ္ေရႊမန္းပါ ၁၇ ဦးဂုိဏ္း” ကအႏုိင္ရၿပီး ႀကံ့ဖြ႔ံပါတီဆုိင္းဘုတ္ကုိအပုိင္ရမလား ဆုိတာကေတာ့   ဗိုလ္ေရႊမန္းတို႔ဂုိဏ္းကေတာင္းဆိုေနတဲ့ အေရးေပၚပါတီညီလာခံ ေခၚေပးမလား/မေပးဘူးလားဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ပါတီညီလာခံအဆံုးအျဖတ္အေပၚမွာ တည္ေနပါတယ္။ လက္ရွိစစ္တပ္က ဘယ္လိုပါဝင္ ကစားမလဲဆုိတာကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါ။ စစ္တပ္ကေတာ့ ဗိုလ္ေရႊမန္းကို မလိုလားဘူးဆုိေတာ့ ျမဝတီသတင္းစာေဆာင္းပါးအရ ရွင္းေနပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ႀကံ့ဖြ႔ံပါတီဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကြင္းမွာကစားမယ့္ စစ္အုပ္စုပါတီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီး “အသင္း” ကေန “ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္ေစ”ဆုိၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ပါတီပါ။ အၿငိမ္းစားစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားရဲ့ကလပ္အသင္းပါပဲ။ အၿငိမ္းစားဗ်ဴရုိကရက္ေဟာင္းေတြ၊ သံအမတ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ “ျမန္မာ့လူအခြင့္အေရးေကာ္မရွင္” ဆိုလားဖြဲ႔ၾကတယ္။

ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ (မဆလ)အေမြခံ (တစည)နဲ႔ မတူဘူး။ အဓိကမတူတာက ၂ ခ်က္ပဲ။
ပထမအခ်က္က (တစည)ပါတီဟာ ၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးကေန ေျမာင္းထဲပုိ႔လိုက္တဲ့ (မဆလ)ပါတီကို ဆက္ခံရတဲ့ပါတီျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ (တစည)လို႔နာမည္ဘယ္လို ေျပာင္းေပမယ့္ (မဆလ)ရဲ့ပုပ္သုိးနံေဟာင္မႈေတြကို ဖုံးလုိ႔ဖိလို႔ မရဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တာ ႏုိင္ငံေရးအရ မလွေတာ့တဲ့ ပါတီပဲ။ ႏုိင္ငံေရးေသဆံုးသြားတဲ့ပါတီ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္း စစ္တပ္ကေန ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္သြားသူ စစ္ဗိုလ္ေတြထဲမွာ ဘယ္သူမ်ား (တစည)ပါတီထဲဝင္လုိ႔လဲ။

ဒုတိယအခ်က္က (တစည)ပါတီကုိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဆဲစစ္ဗိုလ္ေတြက “ပစား”မေပးေတာ့တာပဲ။ ဒါကလည္း (မဆလ)ပါတီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေသဆံုးမႈနဲ႔တုိက္ရုိက္ဆက္စပ္ေနတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ရုပ္ျပမေကာင္းေတာ့ဘူး။ (တစည)ပါတီဟာ ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုေဂါပကရဲ့စတိုထဲက ပိန္ရႈံ႕အညွိတက္ေနတဲ့ အလွဴခံဒန္ဖလားေဟာင္းႀကီးနဲ႔တူေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ “ႀကံ့ဖြ႔ံအသင္း”ကို“ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ”အျဖစ္ ေျပာင္းၿပီးပြဲထုတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ႀကံ့ဖြံပါတီဟာ စစ္တပ္က အၿငိမ္းစားစစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြဝင္တဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးပါတီျဖစ္တယ္။  ဒါ့အျပင္ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ေဟာင္းေတြ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ပါတီထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္လုပ္ႏုိင္တဲ့/ျဖစ္တဲ့ပါတီပဲ။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအဖို႔ စစ္ယူနီေဖာင္းခြၽတ္ၿပီးတာနဲ႔ ပါတီေခါင္းေဆာင္ခ်က္ခ်င္းလုပ္ႏုိင္တဲ့ပါတီဟာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီတခုပဲရွိတယ္။ လူထုလူတန္းစားကိုအေလးထားတဲ့၊ ဒီမိုကေရစီကို အေလးထားတဲ့ ပါတီေတြရဲ့စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမွာ ဒီလို ဗိုလ္က်တဲ့လုပ္ဟန္ လုပ္လုိ႔ဘယ္ရမလဲ။ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီမွာက စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းဆိုရင္ ဒီလုိလုပ္ခြင့္ရွိတဲ့ပါတီပဲမဟုတ္လား။ စစ္တပ္ထဲမွာရတဲ့ (seniority) ရာထူးဝါစဥ္အတုိင္း ပါတီမွာအေကာင္ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ စစ္တပ္ပါတီသာျဖစ္တယ္။

ဒီလိုပါတီထဲမွာ ပါတီဝင္ထုရဲ့ဒီမုိကေရစီဆုိတာ မူးလုိ႔ရွဴစရာဘယ္ရွိမွာလဲ။ ဆရာတပည့္ဂုိဏ္းအုပ္စုရဲ႕ျမွဴဆြယ္မႈပဲရွိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၾသဂုတ္လ ၁၂ ရက္လိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကို မုိက္မိုက္ကန္းကန္း ေျဗာင္လုပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း “ဗိုလ္ေရႊမန္းပါ ၁၇ ဦး” ကို ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီက ထုတ္ပစ္လုိက္သတဲ့။ အနားေပးလိုက္သတဲ့။

အခုေတာ့ ဗိုလ္ေရႊမန္းဂုိဏ္းက အေရးေပၚပါတီညီလာခံေခၚေပးဖုိ႔ေတာင္းဆိုထားတယ္။ ဒီပြဲကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲခပ္ရမယ္။ ဒီပြဲဟာ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းတခုပဲ။ စစ္အုပ္စုဂုိဏ္းတိုက္ပြဲ/စားခြက္လုပြဲကို ျပည္သူေတြကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ရမယ့္ပြဲလည္းျဖစ္တယ္။

ဒီလိုပြဲျဖစ္လာေတာ့ ဆရာဦးဝင္းတင္ကို တမ္းတမ္းတတ သတိရမိပါတယ္။
ဆရာ အက်ဥ္းေထာင္ကလြတ္ေတာ့ မီဒီယာတခုက ဆရာျမင္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အေျပာင္းအလဲတခုေျပာျပပါဆုိေတာ့ ဆရာက ႏုိင္ငံေရးသမားရဲ့အကင္းပါးမႈ၊ သတင္းစာသမားရဲ့ထက္ျမက္မႈ ခ်က္ခနဲဘယ္လိုအေျဖေပးသလဲဆုိေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီး ၿပိဳပ်က္သြားတာေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲလုိ႔ ေျဖဖူးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခုလုိ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီထဲက သူေသကုိယ္ေသ ဂုိဏ္းတုိက္ပြဲကို ဆရာျမင္ရင္ ဘယ္လိုမ်ား မွတ္ခ်က္ခ်မလဲလုိ႔ မွန္းဆမိေနပါတယ္။

read more

ေထာင္ခ်မယ့္ဝန္နဲ႔ အရင္အစိုးရ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အရင္အစိုးရလုပ္ခဲ့တာ ငါတို႔လုပ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ဆင္ေျခဟာ အစိုးရေတြေပးရတဲ့ဆင္ေျခမဟုတ္ဘူး။

ေရွ႔လူရဲ့ေကာင္းေမြေရာ ဆိုးေမြပါခံမယ္လို႔မရည္ရြယ္ရင္ စကတည္းက နိုင္ငံေရးမလုပ္တာ ပိုေကာင္းတယ္။ သူ႔ဆိုးေမြကို ကိုယ့္လက္ထက္မွာေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲက ေနာက္လူရဲ့ဝန္တာျဖစ္တယ္။ အဲသလို တာဝန္ခံမႈ တာဝန္ယူမႈမရွိရင္ အခ်ိန္မေရြး နႈတ္ထြက္သြားလိုက္ပါ။ ျပည္သူဟာ အစိုးရေကာင္းကို ေမ်ွာ္လင့္ယံုၾကည္ေနတာပါ။ အစိုးရဆိုးဆို အသံေတာင္မၾကားခ်င္ေတာ့ပါ။ မင္းဆိုးမင္းညစ္ေအာက္မွာ လူျဖစ္ရတာထက္ ပ်က္ေနတဲ့ျပည္မွာ လုယက္စားေသာက္ရတာကမွ စိတ္လက္ခ်မ္းသာဦးမွာပါ။

ေရွ႔လူကိုထိုးခ်ေၾကးဆို တေကာင္းအဘိရာဇာ ဓဇရာဇာေတြကေန မဟာသမတမင္းေတြဘာေတြအထိ ေရာက္ကုန္မွာပါ။ ေရွ႔လူ မေကာင္းတာ မဟုတ္တာမမွန္တာလုပ္ခဲ့တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခိုင္းတာ၊ တရားစြဲဆို အျပစ္ေပးအေရးယူတာ၊ အမွန္တကယ္ေနာင္တရတာဆို သင္ပုန္းေခ် ခြင့္လႊတ္တန္ ခြင့္လႊတ္ရမွာပါ။

အမွားေတြ အျပစ္ေတြအတြက္ အေရးယူအျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိေၾကာင္းျပတာျဖစ္သလို တရားမ်ွတတဲ့တရားစီရင္မႈရွိတယ္ဆိုတာလည္း ျပတာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္လူေတြ ေနာင္မက်ဴးလြန္ဝံ့ေအာင္ နမူနာေပးတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

(ငါ့လက္ထက္မွာေဖာက္တဲ့လမ္း ၅ နွစ္မခံရင္ ငါေတာ့ မထြက္ဘူး။ အဂၤ်င္နီယာကို ေထာင္ခ်မတဲ့လား)
အရပ္တပိုင္းအစိုးရလက္ထက္(သူ႔အေျပာအရေတာ့ အရပ္သားအစိုုးရလက္ထက္) မွာ ေဖာက္လုပ္တဲ့လမ္းတလမ္းဟာ သက္တမ္း ၅ နွစ္ မခံဘူးဆိုရင္ တာဝန္ခံအဂၤ်င္နီယာကို ေထာင္ထဲပို႔္မယ္“လို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး ဦးဝင္းခိုင္က ေျပာတယ္ဆိုတဲ့သတင္း မဇၩိမ ကေန တက္လာတယ္။ အသံဖိုင္လ္ပါတင္ေပးဦးမတဲ့။

ဝန္ႀကီးက ကဗ်ာဆန္ဆန္ နိမိတ္ပံုနဲ႔ေျပာတာေရာမျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ေပါင္းစားဖို႔ နွပ္ေၾကာင္းေပးတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ၅ နွစ္ထက္ပိုခံရင္ ဝန္ႀကီးကို ေထာင္ထဲျပန္ပို႔မယ္လို႔ အဂၤ်င္နီယာက ျပန္ေျပာလို႔ေရာရမလား။ “၅ နွစ္ခံရင္ေတာ္ၿပီ ေနာက္ပိုင္း ပ်က္ရံုမကလို႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္“လို႔ မီးစိမ္းျပတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ၅ နွစ္ထက္ပိုခံေအာင္ တာရွည္ခံေအာင္ေဖာက္ရမယ္လို႔ ဘာလို႔မေျပာသလဲကေရာ ေတြးစရာမဟုတ္ဘူးလား။ ေလလံုးထြားတာပါလို႔ေရာ ထင္စရာမျဖစ္ဘူးလား။ ဝန္ထမ္းသြားၿပီး ဗိုလ္က်တာလို႔ေရာ ျမင္စရာမျဖစ္ဘူးလား။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူမယ္လို႔ေျပာရင္ေရာ မရဘူးလား။ အာဏာမန္တက္ၿပီး ေမာက္မာတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ေမေမ့သားႀကီး ေစာက္ေျပာႀကီး ေစာက္အီးတဘူဘူလို႔ ကေလးေတြေအာ္မွာေရာ မေၾကာက္ဘူးလား။

ကိုလင္းဆက္နိုင္ေျပာသလို သူတာဝန္ခံရမွာ သူနႈတ္ထြက္ရမွာ မဟုတ္လား။ ဘယ့္နွယ္ အဂၤ်င္နီယာသြားၿပီး ေထာင္ထဲထည့္မယ္ ေျပာနိုင္ရသတုန္း။

ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းေန ေနရာမွာ ဖေယာင္တိုင္းထြန္းၿပီး အစည္းအေဝးလုပ္ျပတယ္။ ထမင္းတနပ္ေလ်ွာ့စား ေနရာမွာ အမိႈက္သိမ္းကားေတြ ဝယ္လႉခိုင္းတယ္၊ နယ္လွည့္ပါးရိုက္ ေနရာမွာ ေထာင္ထဲပို႔ျပစ္မယ္ျဖစ္လာတယ္။ သံုုးသိန္းေနရာမွာ တသိန္းျဖစ္သြားတယ္။ ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ခ်က္ေနရာမွာ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံနဲ႔ အစားထိုးလာတယ္။

ေျပာင္းလဲခ်ိန္ကေတာ့ တကယ့္ကို “တန္“ သြားတယ္။
ဧၿပီ ၃၊ ၂ဝ၁၆

read more