ဗမာျပည္အလုပ္သမားထုႏွင့္အတူ ေမေဒးကို ဂုဏ္ျပျခင္း

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ၆၈ ႏွစ္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ၅၄ ႏွစ္ၾကာ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ က်ေရာက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ပေဒသရာဇ္တပိုင္းစီးပြားေရးထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့နိုင္ငံဟာ ယခုအခါ လူးလြန္႔လႈပ္ရွားႏိုးထလာမႈႏွင့္အတူ ကမၻာကအာ႐ုံစိုက္မႈကို ရရွိလာတယ္။ ေဈးကြက္အသစ္ကေလးျဖစ္လို႔၊ ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ဦးေဆာင္တဲ့ အရပ္သားတပိုင္းအစိုးရေပၚေပါက္လာလို႔၊ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ ဝိုင္းဝန္းကူညီဖို႔ဆိုတာထက္ ပထဝီႏိုင္ငံေရး ပထဝီစီးပြားေရးအရစိတ္ဝင္စားၾကတာက အဓိကက်ပါတယ္။

ေခတ္က ဘ႑ာအရင္းကမၻာျဖန္႔ၾကက္ေနတဲ့ ကမၻာမႈေခတ္ျဖစ္တယ္။ ထုတ္လုပ္ေရးကိရိယာသစ္ေတြ ဆန္းသစ္လာတဲ့နည္းပညာေခတ္ ျဖစ္တယ္။ အရင္းရွင္စီးပြားေရးကပ္နာတာရွည္ျဖစ္ကာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ နက္႐ႈင္းလာတဲ့ေခတ္ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရးစည္းစနစ္ေဟာင္းတို႔ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာ ဧကဝန္႐ိုးကမၻာလည္းမဟုတ္ ဗဟုဝန္႐ိုးကမၻာလည္း မပီျပင္ေသးတဲ့ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ထုတ္လုပ္ေရးမင္းမဲ့လကၡဏာေဆာင္မႈနဲ႔ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ မညီညာမႈတို႔ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရးမူဝါဒကို တဖက္ကက်င့္သုံးရင္း စီးပြားေရးကပ္ဒဏ္ကို ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံငယ္ေလးမ်ားေပၚ ပုံခ်ေနၾကတယ္။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈ၊ နယ္ေက်ာ္ဒုကၡသည္မ်ားဖိတ္စင္လာမႈ၊ သယံဇာတေတြျပဳန္းတီးၿပီး သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈ၊ စစ္လက္နက္အျပိဳင္အဆိုင္တပ္ဆင္ စစ္အင္အားျပမႈ၊ ဩဇာခံနယ္ပယ္ထူေထာင္မႈ၊ ကိုယ္စားျပဳစစ္ပြဲ proxy war တို႔ကို ပါးစပ္က ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ေျပာေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာ ျပႆနာႀကီးေတြျဖစ္လာေနတယ္။
ဒီလို စိန္ေခၚမႈေတြမ်ားတဲ့ မေရမရာကမၻာႀကီးမွာ အိႏၵိယတိုက္ငယ္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အၾကား အိႏၵိယသမုဒၵရာကိုေမးတင္ထားတဲ့ အာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ဟာ ပထဝီႏိုင္ငံေရး၊ ပထဝီစီးပြားေရးအရ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားရဲ့အာ႐ုံက်စရာ ျဖစ္လာတယ္။
ဗမာျပည္ကို အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အာဆီယံစတဲ့ အေရွ႔အေနာက္နိုင္ငံအသီးသီးက ေကာ္ပိုရိတ္ဘ႑ာအရင္းေတြ လာပါလိမ့္မယ္။ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ဖယ္ရွားပါလိမ့္မယ္။ ကမၻာမႈအသိုင္းအဝိုင္းအတြင္း ဆြဲေခၚပါလိမ့္မယ္။ အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့၊ ေခ်းေငြ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စသျဖင့္ သဏၭာန္စုံနဲ႔ဝင္လာမယ့္ဘ႑ာအရင္းဟာ ႏွစ္ခြလကၡဏာ ရွိပါတယ္။ မီးလိုပဲ သုံးတတ္ရင္အက်ိဳးရွိၿပီး မသုံးတတ္ရင္အက်ိဳးနည္းမယ္။ ေႏွာင္ႀကိဳးပါတဲ့ အေထာက္အပံ့နဲ႔ေခ်းေငြေတြဆိုတာကေတာ့ တကယ့္အႏၲရာယ္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။

အႏၲရာယ္နဲ႔အခြင့္အလမ္းေရာႁပြမ္းေနတဲ့ အေနအထားမွာ၊ စစ္ခ႐ိုနီလူတန္းစားကို တရားဝင္ေအာင္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတဲ့ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ႏွစ္ရပ္ကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသ၍ အခြင့္အလမ္းကနည္းၿပီး စိန္ေခၚမႈက မ်ားေနပါလိမ့္မယ္။
ၾကည့္ပါ – အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ လယ္ယာေျမအေျမာက္အျမားကို စစ္ခ႐ိုနီေတြ သိမ္းပိုက္ထားတယ္။ တပ္ပိုင္ေျမဆိုတာေတြက တျပည္လုံးေနရာအႏွံ႔၊ စစ္တပ္ထိပ္သီးပိုင္ေျမေတြကလည္း မနည္းမေနာ၊ ခ႐ိုနီေတြပိုင္ဆိုတာေတြက အဓိကက်တဲ့ေနရာေတြနဲ႔ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ေျမေနရာေတြ လက္ၫႈိးထိုး မလြဲပဲ။
- ျပည္သူပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမၽွ စစ္ခ႐ိုနီပိုင္ ျပဳထားတယ္
- စီမံကိန္းမွန္သမၽွ စစ္ခ႐ိုနီေတြ ကန္ထ႐ိုက္ရထားတယ္
- ေငြမဲေတြ ခဝါခ်ထားတယ္
- ျပည္တြင္းမွာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး ျပည္ပမွာ လက္ေဝခံလုပ္ၾကတယ္။
ၾကည့္ပါ – သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့အလုပ္လက္မဲ့တပ္ဖြဲ႕ႀကီးဟာ ပ်ံက်အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ ေနရာအႏွံ႔အျပားသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာကၽြန္ခံေနရတယ္။
- ေပၚထြန္းလာတဲ့စက္မႈဇုန္ေတြမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့အလုပ္သမားမ်ားဟာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အနိမ့္ဆုံးလုပ္ခလစာကိုေတာင္ မရၾကေသးဘူး။
- ကေလးအလုပ္သမားေတြ သန္းခ်ီရွိေနတယ္။ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ မေသမခ်င္း အလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးအလုပ္သမေတြ ဘ၀လုံၿခဳံမႈမရွိဘူး။
- အလုပ္သမားလယ္သမား အေျခခံလူတန္းစားသားသမီးမ်ားဟာ ပညာဆုံးခန္းတိုင္ မသင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ေက်ာင္းမေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကင္းမဲ့ ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူတို႔ဟာ စစ္ကၽြန္ျပဳခံထားရတဲ့ ပညာမဲ့အလုပ္သမားမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ျဖစ္ၾကရေတာ့မယ္။
ၾကည့္ပါ – တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ေသနတ္သံမတိတ္ေသးဘူး။ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ သိန္းခ်ီရွိေနတယ္။
- ျပည္တြင္းစစ္ကိုအမွီျပဳၿပီး လက္နက္ကိုင္ျပည္သူ႔စစ္တို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္တို႔ ေပၚလာတယ္။
- စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရယ္၊ သူတို႔ဦးစီးတဲ့လက္နက္ကိုင္ေတြရယ္၊ စီးပြားေရးသမား (ျပည္တြင္းျပည္ပ)ေတြရယ္ေပါင္းၿပီး ဘိန္းစိုက္တယ္၊ သစ္ခိုးထုတ္တယ္၊ ေက်ာက္မ်က္ ခိုးထုတ္တယ္၊ ေ႐ႊတူးတယ္၊ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးတယ္၊ လက္နက္ေမွာင္ခိုေရာင္းတယ္၊ မူးယစ္ကုန္ကူးတယ္၊ ဓားျပတိုက္တယ္၊ လူထုကိုဗိုလ္က်တယ္။
- သူတို႔က ဥပေဒအထက္မွာရွိေနၾကေပမယ့္ လူထုမွာ ဥပေဒအကာအကြယ္ မရၾကဘူး။
ဒီမိုကေရစီနဲ႔အမ်ိဳးသားတန္းတူေရးကို နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကိုတိုက္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ဗန္းျပၿပီး စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြက အာဏာသိမ္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးအဆင့္ေနရာလုတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ့ကယ္တင္ရွင္ဆိုၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဦးေဆာင္မႈအာဏာ ရာသက္ပန္အပ္ႏွင္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဆိုတာ အရင္းစစ္လိုက္ရင္ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္လူတန္းစားဆိုတဲ့ စစ္သုံးစစ္ဖ်က္သိမ္းေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုအစဥ္အဆက္ဟာ အာဏာၿမဲဖို႔ဆိုရင္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကိုေရာင္းစားဖို႔ ဝန္မေလးသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဖိႏွိပ္မႈျပင္းထန္သေလာက္ ျပည္ပမွာ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးတယ္။ ေကာ္ပိုရိတ္ဘ႑ာအရင္းကို ဒူးေထာက္ၿပီးဖိတ္ေခၚတယ္။ သယံဇာတေတြ၊ ေျမေတြ၊ ဆိပ္ကမ္းေတြ၊ စီမံကိန္းႀကီးေတြကို လက္ၫႈိးထိုးေရာင္းစားၿပီး ႏွစ္ ၆၀၊ ႏွစ္ ၇၅ စသျဖင့္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ေပါင္ႏွံအသုံးခ်တယ္။ ရခ်င္တာသာရွိၿပီး ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စတုံးေနသူေတြျဖစ္တယ္။

သူတို႔ဟာ ၂၀၀၈ ခံကတုတ္ကေန အေသအလဲခုခံကာကြယ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီခ်ဳပ္အရပ္သားအစိုးရအေနနဲ႔ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြရဲ့မေတာ္မတရားလုပ္ထားတဲ့ လူမႈအေဆာက္အအုံကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရာမွာ ၂၀၀၈ သံကြန္ခ်ာက ခြင့္ျပဳသေလာက္သာ လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္တာကို အသိအမွတ္ျပဳရမွာျဖစ္သလို တားဆီးပိတ္ဆို႔လာရင္လည္း လူထုနဲ႔အတူ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ျပင္ထားသင့္ပါတယ္။
ဗမာျပည္လူမ်ိဳးေပါင္းစုံလူထုႀကီးဟာ ႏိုးၾကားေနပါၿပီ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအေျခခံလူတန္းစားရဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္ေရးနဲ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားတဲ့ ေတာင္းပြဲတိုက္ပြဲမွန္သမၽွဟာ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ၂၀၀၈ ဖ်က္သိမ္းေရး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲနဲ႔ ၾကာေလဆက္စပ္ေလ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ လူတန္းစားေလးရပ္ရဲ့စီးပြားေရးတိုက္ပြဲမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီေဘာင္ခ်ဲ႔ယူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲမ်ားအျဖစ္ ႀကီးထြားလာပါလိမ့္မယ္။
ဗမာျပည္လူဦးေရရဲ့အမ်ားစုႀကီးလည္းျဖစ္ အဓိကေမာင္းႏွင္အားလည္းျဖစ္တဲ့ အလုပ္သမား – လယ္သမားနဲ႔ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားေတြလြတ္ေျမာက္မွ၊ ျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့အမ်ိဳးသားဓနရွင္ေတြ ရွင္သန္ႀကီးထြားခြင့္ရွိမွ တိုင္းျပည္ဟာ အမွီခိုကင္းစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈလမ္းကို တက္လွမ္းႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ လူတန္းစားေလးရပ္ကိုအေျချပဳတဲ့ အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့လူလတ္တန္းစားေတြ မ်ားလာဖို႔လည္း လိုပါတယ္။
၁၂၆ ႏွစ္ၾကာလာၿပီျဖစ္တဲ့ ေမေဒးတိုက္ပြဲဟာ ခုအထိ မၿပီးဆုံးေသးပါ။ ဗမာျပည္က အလုပ္သမားေတြဟာ ၂၁ ရာစုအေျခအေနနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲၾကရပါဦးမယ္။
အလုပ္သမားတိုက္ပြဲမ်ားဟာ ဗမာျပည္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေရွ႕ကိုတြန္းေဆာ္တဲ့ သမိုင္းဘီးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ိဳးစုံျပည္သူမ်ား ေသြးစည္းညီၫြတ္ၾက။