Monday, October 31, 2016

နန္းမေတာ္မယ္နု (အတီး-ဝါးလံုးရွည္)

0 comments
နန္းမေတာ္မယ္ ႏု

နန္းမေတာ္ မယ္ႏု ဟု အသိမ်ားသည့္ ရွင္မင္းႏုကို ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၄၆ ဝါဆိုလဆုတ္ ၅ ရက္ အင္းဝျမိဳ႕၌ဖြားျမင္သည္။ မိဘမ်ားမွာ ေထာင္မႉးဦးလႊတ္ႏွင့္ ဇနီးမယ္မွန္တို႔ျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိျပီး အၾကီးမွာ ေမာင္အို(စလင္းမင္းသားၾကီးျဖစ္လာမည့့္သူ)ျဖစ္သည္။ 
နန္းမေတာ္မယ္ႏု၏မ်ိဳး႐ိုးမွာ ေထာင္မႉးသမီး ၊ငါးစိမ္းသည္၊ ကုန္သည္မ်ိဳး႐ိုး၊ မင္းမႉထမ္းမ်ိဳး႐ိုးဟု အကြဲကြဲအျပားျပား ေပါက္ပန္းေလးဆယ္ပါးစပ္ရာဇဝင္မ်ားျဖင့္ေရးသားၾကေသာ္လည္း တူညီစြာတူသည့္ ေသခ်ာသည္႔အခ်က္မွာကား မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ နန္းတြင္းသူမဟုတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မယ္ႏု ငယ္စဥ္က အိမ္မွ လူၾကီးမိဘမ်ားႏွင့္ တရြာမွတရြာသို႔သြားလာရာ လမ္းတြင္ ဇရပ္တစ္ခု၌အိပ္ၾက၏။

မယ္ႏုက ထမင္းခ်က္တာဝန္ယူ၍ ခ်က္ျပဳတ္ရာ မနက္မိုးလင္းေသာ အခါ မယ္ႏုထမင္းခ်က္ခဲ့ေသာေနရာ၌ မိႈပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္ေပါက္လာရာ လူၾကီးမ်ားက အံ့ဘြယ္နိမိတ္ေကာင္းဟု မွတ္ယူၾကသည္။ 
မယ္ႏု နန္းတြင္းေရာက္လာပုံမွာ ဘယ္သူမွ အတိအက်မသိေသာ္လည္း ရာဇဝင္မ်ားအရ ထူးျခားလွ၏။ အသက္ ၁၂ႏွစ္သမီး မယ္ႏု ျမစ္ဆိပ္၌ေရခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေရလဲလုံခ်ည္ကို စြန္ရဲတစ္ေကာင္မွ ဘာမွတ္သည္မသိ၊ ခ်ီယူသြားျပီး နန္းေတာ္အတြင္းရွိ မိဖုရားမ်ားစံပယ္ရာေတာင္နန္းေဆာင္၌ ပစ္ခ်ထားခဲ့သည္။ ဘိုးေတာ္မင္းတရားက လုံခ်ည္ပိုင္ရွင္ကိုရွာေဖြစစ္ေဆးကာ ေတာင္နန္းအပ်ိဳေတာ္အျဖစ္ ခန္႔ထားလိုက္၏။

ဘိုးေတာ္ဘုရား၏ အမွတ္မထင္ေျမႇာက္စားလိုက္ေသာလုပ္ရပ္မွာ အပ်ိဳေတာ္တစ္ဦးအား
ခန္႔ထားလိုက္သည္သာမဟုတ္ပဲ ျမန္မာရာဇဝင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ကာ အ႐ႈပ္ေတာ္ပုံဖန္တီးမည့္ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ႏွင့္ဒါ႐ိုက္တာတစ္ဦးအား " နန္းတြင္းကို လာေမႊစမ္းေဟ့" လို႔ လက္ယက္လွမ္းေခၚ လိုက္သလိုသာျဖစ္ျပီး ထိုမွ အစျပဳ၏။ ထိုသို႔ေရာက္ရွိလာရာမွ မွန္နန္းရွင္ေခၚ ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းက အပ်ိဳေတာ္မ်ားၾကားထဲတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေနေသာမယ္ႏုကို ေခၚယူေျမႇာက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏု၏ ရုပ္ရည္လကၡဏာမွာ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ အဆင့္ေလာက္သာရွိေသာ္လည္း ကိုယ္ဟန္အေနအထားမွာမႉ ေျပျပစ္လွပေတာင့္တင္း၍ သြားလာလုပ္ရွားမႉ ကိုယ္ဟန္အမႉအရာမွာလည္း သိမ္ေမြ႔၍ ထီးဟန္နန္းဟန္ရွိေၾကာင္းကိုေတာ့ ရာဇဝင္စာေပမ်ား၊ အင္းဝေရာက္အဂၤလိပ္သံအဖြဲ႔မ်ား၊ ကုန္သည္မ်ား၏မွတ္တမ္းတင္ခ်က္မ်ားတြင္ ညီညြတ္စြာမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါသည္။

မယ္ႏုကိုေျမႇာက္စားစဥ္က ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းမွာအိမ္ေရွ႔မင္းရာထူးသာရွိေသးျပီး မိဖုရားေခါင္ၾကီးမွာ ဆင္ျဖဳရွင္မယ္ျဖစ္သည္။ မိဖုရားၾကီးဆင္ျဖဴရွင္မယ္ေရွ႕မွ ဘိုးေတာ္ဦးဝိုင္းမွာ (၁၇၈၂-၁၈၁၉)ထိ ၃၇ နွစ္တိုင္ေအာင္ တဝၾကီးနန္းစံသြားလို႔ မိဖုရားေခါင္ၾကီးမျဖစ္လိုက္ပဲ သူကဦးေအာင္ အရင္ေသရွာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘိုးေတာ္ဦးဝိုင္းက အိမ္ေရွ႔မင္းအား မဟာဆီမဟာေသြးအခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ျပဳလိုသည့္ သေဘာျဖင့္ မကၡရာမင္းသားၾကီး၏သမီးေတာ္ျဖစ္သူ ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေစသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလး၏အသက္မွာ (၈ႏွ)စ္အရြယ္သာရွိေသာေၾကာင့္ လက္ထပ္ပြဲမွာ လက္ထပ္ပြဲႏွင့္မတူပဲ ကေလးထိန္းပြဲႏွင့္တူသည္ဟု နန္းတြင္း၌ ရယ္စရာသာျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းေကာင္းစားသည့္အခါ ဘိုးေတာ္ဦးဝိုင္းမွာၾကားခ်က္ကို လ်စ္လွ်ဴ႐ႉကာ မယ္ႏုကိုပင္ ေတာင္ညာစံမိဖုရားၾကီးအျဖစ္ ေျမႇာက္စားခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။

"ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ထိုသို႔ အသက္ (၈ႏွ)စ္အရြယ္ကေလးဘဝႏွင့္ အတင္းအၾကပ္အိမ္ေထာင္ျပဳရျခင္းမွာ ဤ ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလးမွာ ပထမဆုံးေတာ့ မဟုတ္ပါေပ။ အင္းဝေခတ္မွ အိမ္ေထာင္ငါးဆက္ျပဳခဲ့သည့္ မိဖုရားၾကီးရွင္ဘို႔မယ္သည္လည္း အသက္(၈)နွစ္အရြယ္မွာပင္ အင္းဝဘုရင္မင္းေခါင္ႏွင့္ ပထမအိမ္ေထာင္ကိုျပဴခဲ့ရေၾကာင္းကို သတိခ်ပ္သင့္သည္။

ထိုသို႔ ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလးမွာ ဤမွ်ငယ္ရြယ္ေသာ္လည္း မယ္ႏုအဖို႔ မိမိ၏ရာဇပလႅင္ကို ထိပါးလာႏိုင္မည့္ဆူးေျငႇာင့္ခလုတ္ေလးကိုေတာ့အလြတ္မေပး အခြင့္အခါရတိုင္း သတ္ျဖတ္ရန္သာ ေခ်ာင္းေနေလေတာ့သည္။ တစ္ခါေသာ္ မယ္ႏု၏လူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မင္းလုလင္မ်ားမွ ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလးအားဖမ္းကာ ကြၽန္းေသတၲာၾကီးထဲထည့္၍ပိတ္ထားရာ ဘယ္သူမွ ရွာမရေဖြမရႏွင့္ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးေယာက္ယက္ခတ္ကုန္ပါေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး မယ္ႏု၏ရန္ဘက္ သာယာဝတီမင္းသားၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ လိုက္ရွာသည့္အခါတြင္ေတာ့ ေသတၱာၾကီးအတြင္းတြင္ အသက္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာက်န္ေတာ့သည့္ ႏွမေတာ္မင္းသမီးေလးကိုေတြ႔ကာ ကယ္တင္ႏိုင္ေတာ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပန္းေတာင္းမင္းသမီးေလးမွာ မယ္ႏုမွ လုပ္ၾကံသည့္အေထာက္အထားသာရွိျပီး လုပ္ၾကံခံရျပီးေသသြားသည့္အေထာက္အထားမ်ားကိုေတာ့ မေတြ႔ရပါ။ နန္းတြင္းမွာလဲ အမ်ိဳးနိမ့္သူ မိဖုရားေခါင္ျဖစ္လာေတာ့ ဓားထက္လို႔သာေၾကာက္ရတယ္ ဘယ္သူကမွ မယ္ႏုကို မၾကည္ျဖဴ မခ်စ္ခင္ပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ မယ္ႏုက သူ႔ေမာင္အရင္းျဖစ္တဲ့ ေမာင္အိုကို စလင္းျမိဳ႕စားအရာထားျပီး နန္းေတာ္တြင္းမွာ သူရဲ့အာဏာစက္ကို ခိုင္မာေအာင္တည္ေထာင္ အားေမြးပါေတာ့တယ္။ "တို႔ဘုရားလည္းမယားဘက္ခပ္ပါပါဆိုသလို" ဘၾကီးေတာ္မင္းဟာလည္း သူ႔ေယာက္ဖကို မယားမ်က္ႏွာနဲ႔ေျမႇာက္စားလိုက္တာမွ ထိပ္တန္း မင္းညီမင္းသားစာရင္းသြင္း၊ လႊတ္ေတာ္တက္ခြင့္ေပးတဲ့အျပင္ ေရႊထီးရွစ္ခ်က္မိုးခစားခြင့္ေပးပါတယ္။ ေရွးေခတ္က မင္းသားေတြရဲ့အဆင့္အတန္းကို ဒီလို ထီးေဆာင္းအေရအတြက္ အနည္းအမ်ားကိုလိုက္ျပီး ခြဲျခားေလ့ရွိပါတယ္။ ညီေတာ္ သာယာဝတီမင္းေတာင္မွ ထီးဆယ္ခ်က္ပဲမိုးခြင့္ရွိတာဆိုေတာ့ သူ႔ေယာက္ဖေမာင္အိုဟာ သူ႔ညီအိမ္ေရွ႕မင္းထက္ မဆိုသေလာက္သာနိမ့္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။၊ ဒီလိုနဲ႔ မဟာဆီ မဟာေသြး မ်ိဳး႐ိုးလည္းမပါ၊ အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ေျမႇာတ္စားခံတာလည္း မဟုတ္ အမေတာ္မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ နန္းတြင္းေရာက္လာတဲ့ အရွင္ေမြးလုိ႔ေန႔ခ်င္းၾကီးေမာင္အိုဟာ တန္ခိုးထြားလာလိုက္တာမွ ကုန္းေဘာင္မ်ိဳးဆက္ကိုအျပဳတ္ႏွံျပီး သူကိုယ္တိုင္ဘုရင္တက္လုပ္ဖို႔ ၾကံပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ နန္းမေတာ္မယ္ႏုကိုမေက်နပ္သူေတြထဲမွာ ထိပ္သီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္ျဖဴမယ္ ခမည္းေတာ္ျပည္ၿမိဳ႕စားနဲ႔ ဘေထြးေတာ္ေတာင္ငူစားတို႔ကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္၊ ေနာက္ၿပီး ေတာင္ငူစားကို အဆံုးစီရင္လိုက္တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မည္သူမွ် တုပ္တုပ္မလႈပ္ဝံ့ေတာ့ပါဘူး။ မိဖုရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ နန္းတြင္းမေက်နပ္မႈလည္း ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားသြားခဲ့ပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏု မိဖုရားျဖစ္ခ်ိန္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးနီးပါဟာ ႏိုင္ငံေရး လံုး၀ မၿငိမ္သက္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ စာ႐ႉသူတို႔နားမရွင္းမွာစိုးလို႔ အဲဒီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းနဲႀကီးသုံးၾကီးတို႔ ပါဝါၿပိဳင္ၾကပုံကို ႀကိဳရွင္းထားပါရေစ။ ဘၾကီးေတာ္မင္းျပီးေနာက္ နန္းညြန္႔နန္းလ်ာဆက္ခံဖို႔အခြင့္အေရးရွိသူထဲမွာ သာယာဝတီမင္းကေတာ့ ထိပ္ဆုံးကပင္။ သူ႔မွာ သူကိုယ္တိုင္လဲ လက္ရုံးရည္နဲ႔ျပည့္စုံသလို ေနာက္လိုက္အင္အားမိုက္ခဲမ်ားမွာလည္း ဇ မေသးလွ၊ သူ႔ကိုသစၥာခံသည့္နယ္ပယ္မ်ားမွာလည္း အမ်ားၾကီးပင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ လက္နက္အာဏာ(Military Power) ပိုင္ဆိုင္သူေပါ့။

နံပတ္ႏွစ္ကေတာ့ မယ္ႏု၏ေမာင္ စလင္းမင္းသားၾကီးေမာင္အို။ သူကေတာ့ နန္းတြင္းမွာ လႊတ္ရုံးတတ္ အခြင့္အေရး ရာထူးအတင္အခ်ကိုလည္း စိတ္ၾကိဳက္ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္အျပင္ ဓားထက္လွသည့္အတြက္ မႉးမတ္မ်ား၊ အရာရွိအရာခံမ်ားကိုပါ အိတ္ထဲထည္႔ လက္ခုပ္ထဲကေရျဖစ္ေအာင္
စီရင္ထားႏိုင္သည္႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ(Political Power) ပိုင္ဆိုင္သူ

နံပါတ္သုံး စၾကာမင္းသားေခၚ ေညာင္ရမ္းမင္းသားေလးမွာေတာ့ ေမြးဖြားစဥ္က စၾကဝေတးမင္းတို႔ ဘုန္းၾကီးသည့္လကၡဏာရပ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဥကၠာပ်ံ ငလ်င္လႈပ္ ေတာ္လဲျမည္၊ လက္၀ါးမ်ားတြင္ ..ခရုပတ္.. ႏွင့္ ..မွဲ႕ရွင္.. မ်ား ထူးျခားထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရ။ အခ်င္းစလြယ္သိုင္း။ ခုနစ္ရက္ရလွ်င္ မယ္ေတာ္ကြယ္လြန္။ ဖြားဖက္ေတာ္ ခုနစ္ဦးလည္း ေပၚ။ ရုပ္ရည္လကၡဏာအေနျဖင့္လည္း အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပ၍ နန္းတြင္းသူနန္းတြင္းသားမ်ား၊ ေအာက္ေျချပည္သူမ်ားက အလြန္ ခ်စ္ခင္နွစ္သက္ၾကသည့္မင္းသားေလး၊ တနည္းဆိုရေသာ္ ျပည္သူ႔အင္အား ၊လူထုအင္အား(People Power) ရွိတဲ့ သူ

သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အခ်င္းခ်င္း အာဏာ႐ူးႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္မႉတို႔ကိုသာအေျခခံသည့္ ေမာင္အို၊ မယ္ႏုႏွင့္ စၾကာမင္းသားေလးတို႔မွာ ေရခ်ကြပ္မ်က္ျခင္းသာ ခံလိုက္ရျပီး လက္ေတြ႔ဆန္လွသည့္ သာယာဝတီမင္း၏လက္နက္အာဏာ(Military Power) သည္သာလွ်င္ အားလုံးကိုသိမ္းက်ံုးကာ ေဆာ္ပေလာ္တီးသြားသည္ကိုေတြ႕႔နိုင္သည္၊ ေခတ္ေတြ အလီလီေျပာင္းလာခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သေဘာသဘာဝမွာမူ လက္ေတြ႔ဆန္ဆန္ရွိေနေသးသည္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္သူမ်ား သတိၾကီးစြာထားသင့္ေပသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္

"မယ္ႏုႏွင့္ ေကာလဟာလ"
အခ်ိဳ႕ေသာမွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားတြင္ မယ္ႏုသည္ စုန္းမၾကီးျဖစ္သည္။ စုန္းအတတ္ႏွင့္ လင္ျဖစ္သူ ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းအား ျပဳစားထားသည္။ စလင္းမင္းသားၾကီးေမာင္အိုမွာလည္း ေမာင္အရင္း မဟုတ္၊ ငယ္ရည္းစားျဖစ္သည္ဟု ပါးစပ္ရာဇဝင္မ်ားျဖင့္ အေတာ္ပင္ ေျပာေကာင္းဆိုေကာင္းရွိၾက၏။တကယ့္တကယ္တမ္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ရာတြင္ ထိုေခတ္ထိုအခါကတည္းက မိမိ၏ ႏိုင္ငံေရးျပိဳင္ဘက္ကိုအလဲထိုးရာတြင္ ဝါဒျဖန္႔မႉမ်ား(propaganda)လည္း ရွိရ၏။ ယေန႔ေခတ္လို မီဒီယာ၊ဂ်ာနယ္၊ အင္တာနက္တို႔၊ ေဖ့စ္ဘုတ္တို႔ မေပၚေသးေသာကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ ပို႔စ္တင္႐ံုျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္။

အေကာင္းဆုံးႏွင့္ အထိေရာက္ဆုံးနည္းလမ္းမွာ လူမ်ားအၾကား အတင္းလည္တုတ္တတ္ေသာလူမ်ား ငွါးရမ္း၍ အရပ္တကာလွည့္ကာ မိမိျပိဳင္ဘက္၏ငယ္က်ိဳးငယ္နာေဖာ္ အတင္းတုတ္ျပီး ေကာလဟာလျဖန္႔ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထက္ေကာင္းေသာနည္းလမ္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာကား လက္စလက္နရွိေသာ ေတးထပ္ဆရာ သီခ်င္းေရးဆရာမ်ားကိုအသုံးျပဳကာ ကိုယ္အလိုရွိရာကို အတိတ္နိမိတ္ျပ တေဘာင္လိုလိုေတးထပ္လိုလိုျဖင့္ လူအမ်ားပါးစပ္ဖ်ားတြင္ စြဲသြားေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ နန္းတြင္း ရုပ္စုံအျငိမ့္မ်ားတြင္ သီခ်င္းလုပ္ဆိုေစ၍ ရွင္ဘုရင္နားထိေပါက္ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾၾကာင့္ ထိုေကာလဟာလမ်ားမွာ သာယာဝတီမင္းဘက္မွ မယ္ႏုအားနည္းေလ်ာ့ပါးေစရန္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေကာလဟာလမ်ားကို
ေနွင္းလူတို႔မွအဟုတ္ၾကီးမွတ္ကာေျပာဆိုေနျခင္းသာျဖစ္တန္ရာသည္။ မယ္ႏုတို႔ဘက္မွလည္း သာယာဝတီမင္းအား သူခိုး၊ဓားျပ ေတေလဂ်ပိုးမ်ားအား ေနာက္လိုက္အျဖစ္ေမြးစားကာ ရွင္ဘုရင္ကို ပုန္ကန္ဖို႔ႀကံစည္ေနၾကသည္ဟု သတင္းလႊင့္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါကလား။

"နန္းတြင္းထိုင္ခုံလုပြဲႏွင့္ ပထမ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာစစ္"

ဘႀကီးေတာ္မင္း ဘိသိက္မဂၤလာဆင္ယင္ေသာအခါ၌ မဏိပူရ ရာဇာမတက္ေရာက္ျခင္းသည္ ျမန္မာတုိ႔ကုိမထီေလးစားျပဳ၍ ပုန္ကန္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု နန္းတြင္းကလြဲ၍ ပထဝီနိုင္ငံေရးမသိရွာပဲ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနၾကေသာ မယ္ႏု၊ ေမာင္အိုတို႔လူစုမွလည္း စစ္ကိုင္းမင္းအား က်ပ္ေပးၾက၏။ ထိုသို႔ေဆးထိုးခံ၊ ေအာက္စီဂ်င္အေပးခံျပီး ဉာဏ္နည္းလြန္းလွေသာ ဘုရင္လုပ္သူကလည္း ေနာင္က်ဥ္သြားေစရန္ မဏိပူရေစာ္ဘြားကို သင္ခန္းစာေပးရမည္ျဖစ္၍ ျမန္မာတပ္ႀကီးကုိ မဏိပူရသုိ႔ "သြားကာ တုိက္ေစ"ဆိုျပီး အမိန္႔ေပးပါေတာ့သည္။ ထို ေစာ္ဘြား ေနာင္က်ဥ္ မက်ဥ္ေတာ့ မသိ၊ ထိုျပႆနာမွ အစျပဳကာ အဂၤလိပ္တို႔နွင့္ နယ္စပ္ျပႆနာ အစပ်ိဳး၍ ပထမ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ စစ္ျဖစ္ရကာ အာသံ၊ မဏိပူရသာမက ရခိုင္ႏွင့္ တနသၤာရီေဒသပါ အဆစ္ေပးလိုက္ရသည့္အျပင္ စစ္ေလ်ာ္ေၾကး ၁ ကုေဋ အရစ္က်ႏွင့္ ရႏၲပိုစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားကို ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္လိုက္နာခဲ့ရသည္သာ အဖတ္တင္သြားရ၏။

စစ္စျဖစ္ခ်ိန္က သာယာဝတီမင္းသားက ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကိုကာကြယ္လိုေၾကာင္း သူစုေဆာင္းထားသည့္လူသူမ်ားႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ခ်ီတက္လာသည့္ အဂၤလိပ္စစ္သေဘၤာမ်ားကို ခုခံတိုက္ခိုက္လိုေၾကာင္းတင္ျပ၏။ ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ကလည္းသေဘာတူကာ အျမန္ေစလႊတ္ေစခ်င္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ရန္ဘက္ စလင္းမင္းသားၾကီးေမာင္အိုႏွင့္မႉးမတ္မ်ားက သာယာဝတီမင္းသားအား လက္နက္ဆင္၍လႊတ္လိုက္လွ်င္ ပုန္ကန္ကာ မိမိတို႔ေခါင္းျပတ္မည္ကို အဂၤလိပ္အေရးထက္ ပိုျပီးေၾကာက္ၾက၏။

သေဘာမတူၾက။ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ေယာက္ဖေတာ္ ဦးအိုတို႔ဘက္မွ စကားအႏိုင္ရကာ သူတို႔လူ မဟာဗႏၵဳလ ျပန္လာသည္အထိေစာင့္ျပီးမွ သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ေစဟု မယုတ္မလြန္ အမိန္႔ခ်လိုက္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ပင္ ရခိုင္မွျပန္လာသည့္ဗႏၵဳလကိုေ်စာင့္ရင္း ၅လ မၾကာသင့္ပဲ ၾကာသြားခဲ့သည္။ ထိုသို႔အခ်ိန္အတြင္း အဂၤလိပ္တို႔ကလည္း ေရႊတိဂုံကုန္းေတာ္တစ္ဝိုက္ကို အခိုင္အမာတပ္စြဲျပီးျဖစ္ကာ အထက္မွဆင္းလာသည့္ျမန္မာတပ္မ်ားကို အေျမာက္ႏွင့္ ဆီးကာထုရုံႏွင့္ပင္ အသာစီးရသြားေတာ့သည္။ လက္ေတြ႔တြင္မူ သာယာဝတီမင္းလို မင္းသားၾကီးတစ္ပါးက သူ႔လူတစ္ေသာင္းႏွင့္ ေအာက္အရပ္မွလွည့္ဝင္လာေသာအဂၤလိပ္တပ္မ်ားကို ဆီးၾကိဳတိုက္ခိုက္ပါမူ ျမန္မာတို႔ဘက္မွ အလုံးစုံ မႏိုင္ေစကာမူ ဤမွ်ေလာက္ သိကၡာက်စရာအေၾကာင္းမရွိ။

ျမန္မာတို႔ထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ အဂၤလိပ္တို႔၏လက္နက္မ်ားကို နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ေတြ႔လိုက္ရေသာ သာယာဝတီမင္းသားၾကီးက ေစာေစာစီးစီး စစ္ေျပျငိမ္းရန္ ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ထံတင္ျပ၏၊ သို႔ေသာ္လည္း ေမာင္အို၊မယ္ႏုတို႔မွလက္မခံပဲ စစ္ကိုသာထပ္တိုးတိုက္ရန္ နန္းတြင္းမွ အခန္႔သား အမိန္႔သာတြင္တြင္ေပး၏။ ထိုမွ်မကေသး ဖမ္းမိေသာအဂၤလိပ္စစ္သုံ့ပန္းမ်ားအား သာယာဝတီမင္းသားက ေကာင္းစြာထားလိုေသာ္လည္း မယ္ႏုတို႔မွ တိတ္တဆိတ္သတ္ရန္ႀကံသည္။ ထို႔အတြက္ ေနာက္ဆုံးရလဒ္ကား အေျပာၾကီးေသာဗႏၵဳလလည္း ဓႏုျဖဴမွာ က်၊ အဂၤလိပ္တပ္ေတြလည္း ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ မိုင္၄၀သာေဝးသည့္ ရႏၲပိုရြာသို႔ ေရာက္ေတာ့မွသာလွ်င္
ညီေတာ္သာယာဝတီမင္း၏စကားကိုနာခံျပီး အေျပးအလႊား စစ္ေျပျငိမ္းေရးစာခ်ဴပ္ခ်ဳပ္ရေတာ့၏။

ထို အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲတြင္ ထူးျခားခ်က္မွာကား ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အဂၤလိပ္တို႔ဘက္မွ စစ္ကူေပး၍ ျမန္မာတို႔အား ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔သည္ ျမန္မာတို႔အားတိုက္ခိုက္မည့္ ရခုိင္စစ္တပ္ တတပ္ကိုပင္ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရခုိင္သားတုိ႔သည္ ရခုိင္ေဒသမွ ျမန္မာတုိ႔ ထြက္ခြာသြားေစရန္ကုိသာအလုိရွိသူမ်ားျဖစ္၍ ျမန္မာတုိ႔ဆုတ္ခြာရလ်င္ပင္ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိလည္း အလိုမရွိျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အလြန္ေနာက္က်သြားျပီျဖစ္ကာ ရခိုင္သားတို႔မွာ ဘၾကီးလည္း မမွီ ၊ထီးတင္ပြဲလည္း မေတြ႔ျဖစ္သြားရရွာေတာ့သည္။

"မယ္ႏုတို႔တန္ခိုးထက္ျပီ"
သာမန္အရပ္သူမွ ျပည့္ရွင္မင္း၏အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္း တန္ခိုးထက္ပုံကေတာ့ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး" ႏု "ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုေတာင္ ျပည္သူမ်ား သုံးစြဲခြင့္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ မန္က်ည္းရြက္ေတြကိုေခၚရင္ေတာင္မွ ႏုႏုထြဋ္ထြဋ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးအစား အိအိထြဋ္ထြဋ္ လို႔သာ သုံးႏႈံးရမယ္ဆိုသတဲ့။ အဲဒီအရင္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တုန္းကေတာ့ ပလႅင္ေပၚမွာ ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားႏွစ္ပါး လူေရွ႔သူေရွ႔မွာတြဲထိုင္ျပီး အပူေဇာ္ခံေလ့မရွိပါဘူး။ အဲဒီဓေလ့ထုံးစံလည္း မယ္ႏုလက္ထက္ေလာက္မွာေတာ္လွန္ခဲ့လို႔ ပ်က္ရတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ အဂၤလိပ္သံအဖြဲ႔လာေရာက္စဥ္က ပလႅင္ေပၚမွာ ဘုရင္၊မိဘုရားပါမကလို႔ ၾၾကားမွာ သမီးေတာ္ ဘုစုခ႐ုေလးပါတက္ထိုင္ေနတာကို မွတ္တမ္းတင္သြားခဲ့တယ္။

ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းႏွင့္ နန္းမေတာ္မယ္ႏု၌ သားသမီးသုံးပါးထြန္းကား၏၊
(၁) သမီးေတာ္ႀကီး ငယ္စဥ္က လြန္
(၂) ပလိုင္းရြာစားေလး ေက်ာက္ေရာဂါျဖင့္ပင္ အသက္ ၆ႏွစ္၌ ကြယ္လြန္ျပန္
(၃) ငယ္အမည္ မယ္သဲ( ေနာင္အခါ မင္းတုန္းမင္း၏မိဘုရား ဆင္ျဖဳမရွင္ဟု ျဖစ္လာမည္႔သူ) တို႔ပင္ျဖစ္သည္။

မယ္ႏုအေနျဖင့္ အတၱၾကီးျခင္း၊ မေကာင္းၾကံစည္ျခင္းတို႕ေၾကာင့္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း သာသနာေတာ္အတြက္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္မ်ားလည္း မနည္းလွပါ။
(၁) အမရပူရ ပုထိုးေတာ္ၾကီး
(၂) အင္းဝနန္းတြင္းမွ အုတ္ေက်ာင္း
(၃) မဟာသက်သီဟ ရုပ္ပြါးေတာ္
(၄) စစ္ကိုင္းမွ ရွင္ျဖဴ ရွင္လွေစတီႏွင့္ ေစာင္းတန္း
(၅) အမရပူရမွ ေၾကးခ်ိန္တစ္သိန္း ေခါင္းေလာင္း
(၆) ဖလံခုံရြာအေနာက္တိုက္ ဘုရားၾကီး
(၇) ဗုဒၶဂယာမွ ျမန္မာဇရပ္တို႔ပင္ျဖစ္သည္။

"မယ္ႏု၏ဇာတ္သိမ္း"
ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းသည္လည္း ပထမ အဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲေနာက္ပိုင္းတြင္ စိတ္ေနာက္ရွုပ္ေထြးကာ သူ႔လက္ထက္တြင္မွ ကုန္းေဘာင္ဆက္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး တစစီပဲ့ထြက္ရပါသည္ဟု စိတၱဇေဝဒနာစြဲကပ္ကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကိုမကိုင္တြယ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အစစအရာရာကို မယ္ႏုႏွင့္ စလင္း မင္းသားၾကီးေမာင္အိုတို႔ျဖင့္သာ လႊဲအပ္ထားေလေတာ့သည္။ မိမိရဲ့ဆူးေျငႇာင့္ခလုတ္ျဖစ္တဲ့ သာယာဝတီမင္းကိုရွင္းခ်င္ေနတဲ့ေမာင္အိုတို႔လူစုအတြက္ေတာ့ အၾကိဳက္ေပါ့။ ထုံးစံအတိုင္း ပါပဲ။ ဓားျမမႉျဖင့္ အမႉဆင္ကာ သာယာဝတီမင္း၏ညီမေတာ္အရင္း ပုဂံမင္းသမီး၏ကြၽန္အား ေမာင္အိုတို႔လူစုမွ အမႉဆင္ဖမ္းရာတြင္ ပါးနပ္ေသာသာယာဝတီမင္းက ေမာင္အိုတို႔လူစုလက္မဦးခင္ ေရႊဘိုသို႔ သြားေရာက္ေရွာင္တိမ္းကာ စတင္ ပုန္ကန္ပါေတာ့သည္၊ အဆုံးတြင္ေတာ့ ပုန္ကန္မႉေအာင္ျမင္ျပီး ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္းသည္လည္း နန္းက်၊ မယ္ႏုႏွင့္အတူ အက်ယ္ခ်ဳပ္စံရ၊ ေမာင္အိုတို႔လူစုမွာလည္း ေထာင္ထဲေရာက္ႏွင့္ ဇာတ္သိမ္းရေတာ့သည္။ ဒါေတာင္မွ အဂၤလိပ္တို႔ကို စာလႊတ္ဆက္သြယ္၍ အဂၤလိပ္တို႔အလိုရွိသမွ် အကုန္ေပးပါ့မည္။ ညီေတာ္အား အျမန္လာတိုက္၍ ဘၾကီးေတာ္အား ျပန္လည္နန္းတင္ေပးရန္ အၾကံၾကီးလိုက္ၾကေသး၏၊

သို႔ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္တို႔က နန္းက်ဘုရင္တပါးအေနျဖင့္ ဂ႐ုပင္မစိုက္ေတာ့ပဲ ဘာအေၾကာင္းမွ မျပန္ေတာ့သျဖင့္ ခဲေလသမွ်သဲေရက်ရေလေတာ့သည္။ သာယာဝတီမင္းလည္း သေဘာထားၾကီးစြာျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာထားေသာ္လည္း အျငိမ္မေန။ အျပင္မွ ေမာင္အိုတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားကပုန္ကန္ၾကေသာေၾကာင့္ အမရပူရၿမိဳ႕အက်ဥ္းေထာင္တြင္ခ်ဳပ္ထားေသာ စလင္းမင္းသားႀကီးေမာင္အုိ၊ မယား၊ သမီး၊ အတြင္း၀န္ ငပါေရာက္၊ ၿမိဳ႕လယ္၀န္ ငေရး၊ သံေတာ္ဆင့္ ငေ႐ႊသာ၊ ပခန္း ငရံမင္း၊ စာေရးႀကီး ငပ်ိဳ၊ ေတာင္ငူ၀န္ ငကူး၊ အေဆာင္ၿမဲ ငထြန္းညိဳတုိ႔ကုိ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၂ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ အျပစ္ႏွင့္အညီ တသီတတန္းၾကီး ကြပ္မ်က္လုိက္ျခင္းခံရပါသည္

အေကာင္းျမင္႐ႉေထာင့္နဲ႔ၾကည့္ရရင္ မယ္ႏုကိုေတာ့ ေသခါနီး မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ျပီး မဟာဆီမဟာေသြး ေျမမက်ရေစရန္ ေရတြင္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။ မယ္ႏုကို ေရခ်ဖို႔ လမ္းတြင္ေခၚလာရာတြင္ တငိုငိုႏွင့္လိုက္ပါလာေသာ သမီးေတာ္မယ္သဲေလး(ေနာင္တြင္ ဆင္ျဖဴမရွင္)အား လမ္းတြင္ ပုဂံမင္း၏နွမေတာ္၊ မင္းတုန္းမင္း၏မိဘုရားေခါင္ၾကီးျဖစ္လာမည့္စၾကာေဒဝီမိဘုရားမွ လမ္းတြင္ဆြဲယူကာ ေမြးစားခဲ့ရေလသည္။ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ မယ္ႏုမွာ မိမိကိုးကြယ္သည့္ ဆရာေတာ္ဦးဗုဒ္အားဖူးေျမႇာ္ခြင့္ကို ျမိဳ႕ဝန္ႏွင့္အာဏာပါးကြက္သားတို႔အားခြင့္ေတာင္းရာ ခြင့္ျပဳေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေအာင္ပို႔ေဆာင္ေလ၏။ မယ္နု ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္မွာ စာၾကည့္ေနခိုက္ျဖစ္၏။ မယ္ႏုမွ ဆရာေတာ္အား ေနာက္ဆုံးဖူးေျမႇာ္ရေအာင္ လာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားရာ ဆရာေတာ္ဦးဗုဒ္မွ ရာဇဝင္တြင္မည့္တရားကို ဤသို႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ ေဟာေတာ္မူ၏။

"ဟဲ့ မိႏု၊ သူ့ေၾကြးရွိရင္ ဆပ္ရလိမ္႔မည္" ဟူသတဲ့။

မယ္ႏုလည္း ဦးခ်ျပီးျပန္ဆင္းလာရာ ေလွကားအေရာက္တြင္ "ေတာ္ျပီ၊ ငါေသဝံ့ျပီ၊ ငါေသရဲျပီ၊ငါေသေပ်ာ္ျပီ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုးကြယ္လာတာ ဘယ္အခါမွ ငါ့နာမည္တပ္၍ စကားမေျပာဖူးဘူး။ ဤကဲ့သို႔ စာၾကည့္ရာမွေန၍ငါ့ဘက္သို႔လွည့္၍ ၾကည့္သည္ဟူ၍လည္းမရွိ၊ သည္ကေန႔မွပဲ ငါ့ဘက္လွည့္တယ္။ ငါ့နာမည္ကို ေခၚေတာ္မူတယ္။ ေဟာလိုက္တဲ့တရားကလည္း ဟဲ့ မိႏု၊ သူ႔ေၾကြးရွိရင္ ဆပ္ရလိမ္႔မည္ တဲ့။ ေတာ္ျပီ၊ ေသလမ္းေျဖာင့္ျပီ၊ ငါ့ကိုဆရာေတာ္က ေသစရိတ္ေပးလိုက္ျပီ" ဟု ထပ္တလဲလဲေျပာကာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာႏွင့္ပင္ အာဏာပါးကြက္သားတို႔၏ေခၚေဆာင္ရာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးလိုက္ပါသြားေလေတာ့သည္။

တစ္ခ်ိန္က နန္းတြင္း၌ဓားထက္ခဲ့ေသာ မိဖုရားေခါင္ၾကီးနန္းမေတာ္မယ္ႏုမွာကား သူႏွင့္ သူ၏ လင္ေတာ္ေမာင္ ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္း၏အက်ယ္ခ်ဳပ္စံျမန္းရာ နန္းတြင္းအိမ္ေတာ္ႏွင့္သိပ္မေဝးလွေသာ ေတာင္သမန္အင္းေရျပင္ရဲ႔အေရွ့ေျမာက္ေထာင့္ မယ္ဘယက္ကုန္းကမ္းစပ္မွာ ကတၱီပါအိတ္အနီအတြင္းထည့္သြင္းျပီး ေရခ်ကြပ္မ်က္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ။ ဆက္ရန္

ကိုးကား
-ျမန္မာႏိုင္ငံေရး သမိုင္း ဒုတိယတြဲ၊ပထမပိုင္း
-ညိဳျမ (ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္)
-ကုန္းေဘာင္ေခတ္စစ္တမ္း (ေမာင္ေသာ္)
-ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး(ရာတနာပုံ၏ နိဒါန္းႏွင့္ နိဂုံး)

ေလးစားစြာျဖင့္
အတီး(ဝါးလုံးရွည္)

0 comments:

Post a Comment