၇ရက္ဇူလိုင္အေရးအခင္းကို ဘာေၾကာင့္ နွစ္စဥ္ အထိမ္းအမွတ္ျပဳေနရသလဲ (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

ဒီႏိုင္ငံမွာစစ္အာဏာရွင္စနစ္သက္တမ္း ဆက္တိုက္သက္ဆိုးရွည္ေနတာ ၄၆ႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ၊ ဒီရာစုႏွစ္တဝက္နီးပါးသမိုင္းမွာ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြနဲ႔ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ၇ရက္ဇူလိုင္အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားေတြကို ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔တႏွစ္မျပတ္ အထိမ္းအမွတ္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒီအေရးအခင္းရဲ့ အထိမ္းအမွတ္လကၡဏာ။ အေရးပါမႈ စတာေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္သံုးသပ္ထားသင့္တယ္ထင္ပါတယ္၊

၇ ရက္ဇူလိုင္အေရးေတာ္ပံုဟာ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုင္းဘုတ္တပ္။ အမ်ိဳးသားေရးစကားေတြလိႈင္လိႈင္ေျပာၿပီး ဗမာျပည္မွာ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို (၁၉၅၈ ခုႏွစ္တုန္းကလို ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးမဟုတ္ပဲ) အတည္တက်တည္ေဆာက္လာတာကို စစ္ဦးမွာ ထိပ္တိုက္တိုက္ခဲ့ၾကတဲ့။ အသက္ေတြစေတးခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲႀကီးျဖစ္ပါတယ္၊ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းတုန္းက ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ျပထားတာ။ အာဏာသိမ္းတဲ့ မတ္လ၂ရက္ေန႔ညမွာ သမၼတနဲ႔ဝန္ႀကီးေတြအပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို “ထိန္းသိမ္း”လိုက္တာ။ အျပစ္မဲ့၁၇ႏွစ္ေက်ာင္းသားေလး စဝ္မီမီသိုက္ကို ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးသတ္သလို သတ္ျဖတ္ျပထားတာ။ တဖက္မွာေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြ သံေကာင္းဟစ္ေနတာ စတာေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ဗို္လ္ေနဝင္းတို႔ကို ေၾကာက္သူနဲဲဲ႔။ ေခြးကတက္ကေန အလုပ္အေႂကြးျပဳခ်င္သူေတြသာ လႊမ္းမိုးေနပါတယ္၊

ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျပည္သူ႔ရင္ေသြးေတြလည္းျဖစ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို
ေရာင္ျပန္ဟပ္သူေတြလည္းျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို စစ္ဦးမွာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တယ္ဆိုေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဖက္ကေတာ့ အပ္တိုေလးမွမကိုင္ လက္နက္မဲ့ဆႏၵျပၾကတာျဖစ္ပါတယ္၊ ကိုလိုနီလက္ထက္ကစလို႔ ဗမာျပည္မွာလုပ္ေနက်နည္းလမ္းအတိုင္း အင္မတန္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပၾကတာျဖစ္ပါတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အာဏာမုန္ယိုေနတဲ့။ မာန္တက္ေနတဲ့စစ္အစိုးရဟာ အဲဒီတုန္းက တတိုင္းတျပည္လံုး။ ေျမေပၚမွာ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္ (အာခံ)ေနတဲ့ တခုတည္းေသာအင္အားစုကို ရက္ရက္စက္စက္ႏွိမ္နင္းပစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အားလံုးကိုယ္စားတိုက္ရတာျဖစ္လို႔လည္း တန္ဘိုးအမ်ားႀကီးေပးလိုက္ရတာပါပဲ၊

အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢမအေနနဲ႔ လုပ္ရကိုင္ရတာဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ေအာင္ ဥပမာ တခုထပ္ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္၊ အဲဒါကတျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ကအာဏာသိမ္းၿပီး “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ” ဆိုတာကိုတည္ေထာင္ေၾကာင္းေၾကညာလိုက္ေတာ့ လက္ဝဲဆိုတဲ့ ပမညတ ထဲကတခ်ိဳ႔က ေထာက္ခံေၾကာင္းေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီအခါမွာ ဗကသ ထိပ္ပိုင္းမွာေရာက္ေနတဲ့ ပမညတၾသဇာမကင္းသူတဦးက သူ႔အခြင့္အေရးကိုအလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး အာဏာသိမ္းတာကို ေထာက္ခံေၾကာင္းေၾကညာခဲ့ပါတယ္၊ အလြဲသံုးစားလုပ္တယ္လို႔ေျပာရတာက တျခားလူေတြနဲ႔ မတိုင္ပင္ခဲ့တာကို ဆိုလိုတာပါ၊ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ မဆလရဲ႔လူငယ့္ေရးရာမွာ တာဝန္ႀကီးႀကီးရ။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေမာ္ကြန္းထိန္းအလုပ္ရ ေကာင္းစားသေလာက္ ေကာင္းစားသြားပါတယ္၊ ဆိုလိုတာ ေခါင္းေဆာင္မႈထဲမွာ အေတြးအေခၚ အရႈပ္အေထြးေတြ ရွိသေလာက္ရွိေနတယ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီမဆလကိုေထာက္ခံတဲ့လူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေက်ာင္းသားေလာကထဲကို ျပန္မဝင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ အရိပ္ေတာင္မနင္းရဲေတာ့ဘူးျဖစ္သြားပါတယ္၊

ဒါ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေလာကမွာ ရဲရဲေတာက္စကားေတြ အလြန္ေျပာတတ္တဲ့ တပ္ဦးသစ္ကလူေတြဟာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ဟာ ဖက္ဆစ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ေျပာၿပီး အၿမီးကုပ္သြားၾကကာ။ ေက်ာင္းျပင္မွာပဲလႈပ္ရွားၾကပါေတာ့တယ္၊
၁၉၆၃ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းကၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားေျပာပြဲလုပ္တာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြျပန္ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လုပ္ၾကေတာ့ ၿမိ႔နယ္နဲ႔ခရုိင္သမဂၢေတြေဖာ္ထုတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္သမဂၢေတြကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လုပ္ရပါတယ္၊ ဒီအခါမွာ သမဂၢေရြးေကာက္ပြဲမွာဝင္ၿပိဳင္မယ့္ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးတပ္ဦးအဖြဲ႔ကို ျပန္စုစည္းတဲ့အေနနဲ႔ ညီလာခံေခၚတာ။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ ျပန္ဖြဲ႔တာေတြလုပ္ရပါတယ္၊ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ မႏႊၽေလးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးတပ္ဦးညီလာခံကို တကၠသိုလ္ပရဝုဏ္အေရွ႔ကပန္းၿခံထဲမွာ လုပ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီအခါမွာ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ မဆလကိုေထာက္ခံတဲ့ဆိုရွယ္နီေက်ာင္းသားအစုထဲက ၄-၅ေယာက္လာတက္ပါတယ္၊ သူတို႔ဟာဘယ္သူနဲ႔မွ မႏႈတ္ဆက္။ စကားမေျပာပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကလည္း အမႈေဆာင္စာရင္းတခု တင္လာပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ညီလာခံမွာ တကယ္တမ္းေျပာလာဆိုလာၾကေတာ့ တက္ေရာက္သူေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ့အျမင္က သိပ္ျပတ္သားရွင္းလင္းေနတာမို႔ အဲဒီလူေတြဟာ အစည္းအေဝးမၿပီးခင္မွာပဲ တိတ္တိတ္။ ကုပ္ကုပ္ထြက္သြားခဲ့ရပါတယ္၊

လူသတ္ပြဲႀကီးလုပ္ထားတဲ့ရန္ကုန္မွာေတာ့ အဲဒီအစုကလူေတြဟာ အနားေတာင္
လာမကပ္ခဲ့ပါဘူး၊ ဆိုလိုတာ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမွာ အေတြးအေခၚရႈပ္ေထြးမႈဟာ ဘယ္တုန္းကအတိုင္းအတာနဲ႔မွ မတူေအာင္ရွိေနတယ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာင္းသားထုကပဲ အဆံုးအျဖတ္ေပးသြားပါတယ္၊ ေက်ာင္းသားထုဟာ နည္းနည္းေလးမွ မ်က္ေစ့မလည္။ နားမေယာင္ပါဘူး၊ အာဏာသိမ္းသူေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဆန္႔က်င္ရမယ္ဆိုတာကို အျပတ္ပဲျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔တကသမွာပဲ အဓိကဗဟိုျပၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထိပ္တိုက္ေတြ႔ခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္၊ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔ တကသရဲ႔သေဘာထားကို အေစာဆံုးနဲ႔အထင္ရွားဆံုးေဖာ္ျပခဲ့တာေတြထဲမွာ လူေတြမေမ့ႏိုင္တဲ့အျဖစ္အပ်က္တခုကေတာ့ စဝ္မီမီသိုက္အသုဘမွာ
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကိုသက္ကေျပာခဲ့တဲ့မိန္႔ခြန္းျဖစ္ပါတယ္၊ ပုပုတက္တက္ကိုသက္ဟာ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ အုတ္ဂူတခုေပၚတက္ကာ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အစိုးရကို လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး လူသတ္သမားေတြလို႔ စြဲခ်က္တင္ခဲ့ပါတယ္၊ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ ကိုသက္ရဲ႔မိန္႔ခြန္းဟာ အသုဘပို႔ေဆာင္တဲ့ပရိသတ္ကို မ်က္ရည္ေတြအၾကားကေန ၾကက္သီးေမြးညင္း ထေစခဲ့တယ္လို႔ ေျပာစမွတ္ရွိခဲ့ပါတယ္၊

အဲဒီလို ျပတ္သားမႈေတြ။ ေတြေဝမႈေတြ။ သစဏာေဖာက္မႈေတြ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ တကၠသိုလ္နယ္ေျမမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအစဥ္အလာနဲ႔ ဘယ္တုန္းက။ ဘယ္လိုမွမပတ္သက္ဖူးတဲ့စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြကို မာနရန္ညိႈးနဲ႔ ေနာင္က်ဥ္ေအာင္ဆံုးမမယ္ဆိုတာမ်ိဳးသေဘာထားၿပီး ဗမာျပည္သမိုင္းမွာမရွိဖူးတဲ့သတ္ျဖတ္မႈႀကီးတရပ္ကို က်ဴးလြန္လိုက္ပါတယ္၊ သမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးကိုလည္း ဒိုင္းနမိုင္းနဲ႔ဲဲၿဖိခြဲပစ္လိုက္ပါတယ္၊

ဒီမွာေျပာဖို႔လိုတာလာက တကယ္လို႔သာေက်ာင္းသားေတြက ၇ ရက္ဇူလိုင္အေရးေတာ္ပံုကို မဆင္ႏႊဲခဲ့ရင္ဘာျဖစ္မလဲ ဆိုတာပါပဲ၊ သမိုင္းကို တကယ္လို႔သာေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္သံုးသပ္လို႔ မသင့္ေတာ္တာမို႔ ဒီအခ်က္ကို အက်ယ္မေဆြးေႏြးေတာ့ေပမယ့္ ၇ရက္ဇူလိုင္ အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္သာ ၁၉၆၃ခုႏွစ္တုန္းက လႈပ္ရွားမႈေတြ။ ၁၉၆၉-၇ဝခုႏွစ္တိုက္ပြဲေတြ။ ၇၄-ေမဇြန္အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈ။ ေရႊတိဂံုအေရးအခင္း။ ဦးသန္႔အေရးအခင္းစတာေတြ ဆက္ေပၚလာတာလို႔ ရဲရဲပဲေျပာခ်င္ပါတယ္၊ အဲဒီ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြမွာ ၇ရက္ဇူလိုင္စိတ္ဓာတ္ဟာ ဝင္းလက္ေတာက္ပေနတဲ့ မီးရႈးတန္ေဆာင္လိုျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး၊

၁၉၆၂ ခုႏွစ္။ ၇ရက္ဇူလိုင္ေန႔မွာသာ ေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္တြန္႔ျပန္လွည့္သြားရင္ ဒီတိုက္ပြဲစဥ္ေတြဟာ ရက္ေရြ႔ဆိုင္းတာျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္၊
၇ရက္ဇူလိုင္ျပစ္မႈႀကီးကိုက်ဴးလြန္မိတဲ့ဗိုလ္ေနဝင္းမွာေတာ့ ေသတဲ့အထိပဲ အဲဒီလူသတ္ပြဲနဲ႔ သမဂၢၿဖိဖ်က္မႈတို႔ရဲ႔ တေစၦေျခာက္လွန္႔တာကို ခံသြားရပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔တြင္း ဂိုဏ္းတိုက္ပြဲေတြမွာ လက္စြဲလက္နက္တခုအျဖစ္သံုးစြဲတာလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္၊

တလနဲ႔ေျခာက္ရက္ နန္းစံလိုက္ရတဲ့ ေဖာင္းကားစားသမတဦးေမာင္ေမာင္က သမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျပန္ေဆာက္ၾကတာေပါ့လို႔
ျပဳတ္ကာနီးအခ်ိန္အထိေျပာေနတာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုယ္စား (ဗိုလ္ေနဝင္းခိုင္းလို႔) ၇ရက္ဇူလိုင္ျပစ္မႈႀကီးေတြအတြက္ ႏိုင္ငံကိုေလေျပထိုးေနခဲ့တာသာျဖစ္ပါတယ္၊

တကယ္က်ေတာ့ ၇ရက္ဇူလိုင္တိုက္ပြဲဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္တဲ့တိုက္ပြဲျဖစ္ပါတယ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္တည္ရွိေနသေရြ ၇ရက္ဇူလိုင္အေတြးအေခၚ။ ၇ရက္ဇူလိုင္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ၇ ရက္ဇူလိုင္အလံေတာ္ဟာ အေရးပါေန။ လမ္းျပေနမယ္ဆိုတာ ဘာမွ ယံုမွားသံသယျဖစ္စရာမလိုပါဘူး၊
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း