(၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၇ ရက္)
တကယ္ေတာ့ (ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ ေျပာေန/လုပ္ေနသည့္ “တျပည္လံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး” ဆိုသည္မွာ ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္၊ မူမွန္လမ္းမွန္မဟုတ္၊ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုုသာျဖစ္ၿပီး ထုိေထာင္ေခ်ာက္ထဲသုိ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ဝင္ေရာက္လာေအာင္ ဝန္ႀကီး(ဗိုလ္)ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ေနာက္ေတာ္ပါ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာ (MPC )သည္ ေတာေခ်ာက္ေပးေနၾကသူမ်ားသာျဖစ္သည္။
ေသြးရိုးသားရိုး၊ မူမွန္လမ္းမွန္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုလွ်င္ ဤမွ်အခ်ိန္ဆြဲႀကံ့ၾကာေနစရာအေၾကာင္းလံုးဝမရွိေခ်။
(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေသြးရုိးသားရုိးလိုလားသည္မွန္လွ်င္ ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈမ်ားကို တစ္ဖက္သတ္ရပ္စဲေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ထားသည့္နယ္ေျမတုိင္းရွိ မိမိစစ္တပ္၏စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို တစ္ဖက္သတ္ရပ္စဲလိုက္ေၾကာင္းကို ကမၻာသိေၾကညာလုိက္ရံုျဖင့္ကိစၥျပတ္ပါသည္။ ယခုထုိသုိ႔မဟုတ္ စစ္ေရးအရလည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအရလည္းေကာင္း အၾကပ္ကိုင္က်ံဳးသြင္းေနသည္။
စစ္ေရးအရ
တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္အားစုမ်ားကို အဖက္ဖက္ကလက္ဦးမႈရယူၿပီး ဝုိင္းပတ္ခ်ဳပ္ကိုင္မိေရးအတြက္ ၎တုိ႔စစ္တပ္ကို အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားေနေစၿပီး၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္မ်ား၏လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကို ကန္႔သတ္ေနသည္၊ ဝုိင္းပတ္ခ်ဳပ္ငင္ေန သည္။ ထိေတြ႔မႈမ်ား၊ တုိက္ပြဲမ်ားသည္ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရစစ္တပ္၏
ထုိသုိ႔ေသာ “စုိးမိုးခ်ဳပ္ကုိင္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား”ေၾကာင့္ေပၚေပါက္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားက ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရစစ္တပ္အား သြားေရာက္ထုိးစစ္ဆင္ျခင္းေၾကာင့္ တုိက္ပြဲမ်ားေပၚ ေပါက္ ျဖစ္ပြားေနရျခင္း မဟုတ္ေခ်။ မိမိတို႔အား တစ္ဖက္ရန္သူက ဝိုင္းပတ္ခ်ဳပ္ငင္လာမႈကို ၾကားျဖတ္ဟန္႔တား၊ ေဖာက္ထြက္တုိက္ခုိက္ရျခင္းသည္ သာမန္ စစ္ေရးလုပ္ထံုးလုပ္နည္းတစ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ တုိင္းရင္းလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဘက္က
ထုိသုိ႔ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ခုခံကာကြယ္ေနၾကသည့္သေဘာသာျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံေရးအရ
အထင္အရွားဆံုးအၾကပ္ကုိင္မႈမွာ “ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ရပ္” ဆုိသည္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို မူ ၆ရပ္ ကို (ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၊ ႀကံ့ဖြံ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ စစ္တပ္)တုိ႔က တစ္က်ိတ္တည္းတစ္ဉာဏ္တည္းခ်မွတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
တန္းတူရည္တူမရွိဆံုး၊ ေျဗာင္အက်ဆံုး လုပ္ရပ္လည္းျဖစ္သည္။ ထို “ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ရပ္” ကို စစ္တပ္ပုိင္ျမဝတီသတင္းစာ၌ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ မူဝါဒ ၆ ရပ္”
(The six peace principles) ဟူ၍ ဇြန္လ ၁၇ ရက္မွ ၃၀ ရက္ေန႔ထိ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ၂ ဘာသာျဖင့္အထင္အရွားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲကိစၥကိုျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္ငံေရးကိစၥကိုျဖစ္ေစ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကရာတြင္ ႏွစ္ဖက္အျပန္အလွန္တန္းတူရည္တူရွိေရးသည္
ပထမဆံုးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းမွစ၍ေျပာရလွ်င္ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရလက္ထက္မွ ယေန႔ စစ္တစ္ပုိင္းအစုိးရလက္ထက္အထိ တန္းတူရည္တူေဆြးေႏြးပြဲမရွိခဲ့ေသး။ စကားထဲထည့္ေျပာႏုိင္ေလာက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဟူ၍ လံုးဝမရွိ။
(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရႏွင့္ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေထာက္လွမ္းေရးတို႔က တစ္နပ္စားအႀကံျဖင့္လုပ္သြားေသာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ဆုိသည္မွာလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသာျဖစ္သည္။ ဤသည္ကလည္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းျပင္းထန္လာေသာ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲမ်ားကိုရင္ဆုိင္ႏုိင္ရန္ ေတာတြင္းလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ယာယီအားျဖင့္ အခ်ိဳသပ္ထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပါဟူေသာစကားမွာ လွည့္ဖ်ားမႈျဖစ္ေၾကာင္း၊
ေထာင္ေျခာက္တစ္ခု သာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ စိုးမုိးထားသည့္ကာလ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔ “ေတြ႔ဆံုၾကသည္” မွာလည္း အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ခံထားရသူႏွင့္ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ထားသူမ်ား၏ ေတြ႔ဆံုမႈ၊ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ခံထားရသူႏွင့္ ေထာင္ပုိင္တုိ႔၏ေတြ႔ဆံုမႈသာျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ေအာင္ၾကည္ (လက္ရွိ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး) ႏွင့္ “ေတြ႔ဆံုမႈ” ဆုိသည္မွာလည္း တည့္တည့္ေျပာရလွ်င္ အက်ဥ္းသားႏွင့္ေထာင္ပုိင္၏ ဆက္သားေတြ႔ၾကရျခင္းသာျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သမၼတ(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ “ေတြ႔ဆံုမႈ”ဆုိသည္မွာလည္း အတူယွဥ္တြဲရုိက္ခဲ့ၾကဖူးသည့္ဓါတ္ပံု တစ္ပုံမွလြဲ၍
ထူးထူးျခားျခားေျပာစရာဆိုစရာမရွိခဲ့။ ထုိဓါတ္ပံုသည္ ယခုအခါ ပင့္ကူေျမွးယွက္ေနေလာက္ေရာ့မည္။
ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ၿမိဳ႕ေပၚက ႏုိင္ငံေရးပါတီအင္အားစုမ်ားကိုပင္ျဖစ္ေစ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရနဲ႔ ၎၏ အေမြစားအေမြခံႀကံ့ဖြ႔ံအစိုးရတို႔က ႏုိင္ငံေရးအရတန္းတူရည္တူ သေဘာမထားခဲ့သည္ကိုေျပာလိုရင္းျဖစ္သည္။
အမတ္ခ်ဳပ္ဗိုလ္ေရႊမန္းကဆုိလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား လူထုအစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၏ေခါင္းေဆာင္ဟူ၍သာ သေဘာထားေၾကာင္း ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပင္ ေျပာခဲ့ဖူးသည္မဟုတ္သေလာ။
ယခုေတာ့ “ေတာ္လွန္ေရး”ဆိုသည့္စကားလံုးကို ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္း၊ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္တုိ႔က မေျပာရ၊ မဆိုရ၊ မသံုးစြဲရ ဟု ဆန္႔က်င္ေနၾကသည္၊
တားျမစ္ေနၾကသည္။ “ေတာ္လွန္ေရး”ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ စကားလံုးကိုပင္ သူတုိ႔ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနၾကပါကလား။
ဤသုိ႔“ေတာ္လွန္ေရး”ကို အုပ္စုိးသူက ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနသကဲ့သုိ႔ “ေတာ္လွန္ေရး” ထဲကလည္း လူအခ်ိဳ႕ကလည္း “ေတာ္လွန္ေရး”ကို ေသြးလန္႔ေနၾကသည္ဟုၾကားရသည္။ “ေတာ္လွန္ေရး”ေၾကာင့္ မေျပမလည္ျဖစ္ေနရသည္၊ ႀကံ့ၾကာေနရသည္ဟူ၍ သံုးသပ္ေျပာဆိုေနသည္ဟူ၍လည္းၾကားရသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ အႏွီပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕သည္ “ ေတာ္လွန္ေရး” ကို “စတိ” ျဖစ္ျဖစ္စြန္႔လႊတ္လိုပံုရသည္။
အင္းစိန္တုိက္ပြဲကာလမွာ၊ ေျခာက္လံုးျပဴး လက္ထဲခဏထည့္ပါဆုိၿပီး ဓါတ္ပံုရုိက္အျမတ္ထုတ္တာခံရဖူးသည့္ ေစာဘဦးႀကီး၏ အေတြ႔အႀကံဳကိုလည္း တုိင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြ႔ဲအစည္းမ်ား မေမ့သင့္ပါ။ ထို႔အျပင္ “မပူပါနဲ႔ ခဏေလးပါ၊ လူထုအျမင္ ေကာင္းေအာင္ လက္နက္ခ်ၿပီးဓါတ္ပံုရုိက္မယ္၊
ဒါၿပီးရင္ လက္နက္ေတြျပန္ေပးမယ္” ဆုိတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳကို ႀကံဳခဲ့ဖူးေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာဘိုျမ၏အေတြ႔အႀကံဳကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္၊ ေနရီရီစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ “ကၽြန္ေတာ့္ဘဝျဖတ္သန္းမႈအစစ္အမွန္” (ေစာဘုိျမ) စာအုပ္၌ဖတ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါသည္။
အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္အားစြန္႔လႊတ္အနစ္အနာခံကာ တုိက္ပြဲဝင္သြားခဲ့ၾကေသာေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ က်ဆံုးေလၿပီးေသာေတာ္လွန္ေရးအာဇာနည္မ်ား၊ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲတြင္းက မ်က္ေစ့ ကိုယ္လက္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရသည့္ဒုကၡိတမ်ား၏သစၥာကိုေတာ့ ေစာင့္သိရိုေသၾကဖို႔လိုပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးဆုိသည္မွာ(ဗုိလ္)ဦးေအာင္မင္းေပးေသာ “ကားမစ္”မဟုတ္သျဖင့္ လက္လႊဲေရာင္းခ် ရန္မလြယ္ကူပါ။
ဝယ္မည့္သူလည္းရွိမည္မထင္ပါ။
သုိ႔ပါ၍ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို တန္းတူရည္တူညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကေစလိုပါသည္။
အုပ္္စုိးသူၿငိဳျငင္မွာစိုးသျဖင့္ “ေတာ္လွန္ေရး” ကို စေတးရတဲ့၊
ထိုးေကၽြးရတဲ့အပစ္အခတ္ရပ္စဲကေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္သင့္မျဖစ္ထုိက္ဟုထင္ပါသည္။ ဒုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ေတာ္လွန္ေရးကို
ဒုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြကပဲ ကုိယ္ပုိင္ဆံုးျဖတ္ၾကမည္ဟုဆိုလွ်င္ေတာ့ကား မွတ္ခ်က္ေပးစရာမ်ားမ်ားမရွိေတာ့ပါ။
အုပ္စုိးသူအႀကိဳက္ “ေသာင္းက်န္းသူနဲ႔ေသာင္းက်န္းသူအဖြဲ႔အစည္းမ်ား”ဟူ၍ေျပာင္းေခၚၾကမလား။
0 comments:
Post a Comment