ဦးစံလင္းနဲ႔ဗိုလ္ေအာင္မင္းတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တဲ့အက်ိဳးရလဒ္ မရရွိခဲ့သလဲ(တူေမာင္ညိဳ)

ဗုိလ္ေအာင္မင္းနဲ႔ ေနာက္ပါ (MPC)တစ္သုိက္ရဲ့အျဖစ္က “ႀကိဳပြိဳင့္”ေတြ အခ်ီႀကီးေပးမိတဲ့ “ေလပတ္ကား” ပဲပြဲစားေတြနဲ႔ သြားတူေနပါတယ္။ “အခ်က္(၁ဝ၄)ခ်က္နဲ႔စၿပီး ညွိခဲ့ၾကၿပီး မူၾကမ္းအခ်က္(၅)ခ်က္သာက်န္ေတာ့တဲ့အတြက္ ယခုတစ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ အၿပီးသတ္လက္မွတ္ ေရးထိုးႏုိင္ၾကလိမ့္မယ္”ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေလးဟာ ေလထဲမွာေက်ပ်က္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဦးစံလင္းတုိ႔အုပ္စု “ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္း” ဆယ္မရသလိုပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္မင္းတို႔အုပ္စုလည္း “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းေလာင္း”ကို ဆယ္လို႔ မရခဲ့ပါဘူး။

ဦးစံလင္းနဲ႔ဗိုလ္ေအာင္မင္းတုိ႔မွာ ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တဲ့အက်ိဳးရလဒ္မရခဲ့သလဲ။

တစ္ခြန္းထဲေျပာရရင္ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့သေဘာထားအေျခခံနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းကိုမက်င့္သံုးခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဦးစံလင္းတို႔ ေခါင္းေလာင္းဆယ္တဲ့အဖြဲ႔ကလည္း သိပၸံနဲ႔နည္းပညာေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ဆန္းသစ္ေပါက္ကြဲေပၚထြက္ေနတဲ့ ၂၁ ရာစုမွာ အလယ္ေခတ္၊ အေမွာင္ေခတ္ကနည္းနာေတြျဖစ္တဲ့ နတ္နဂါး၊ ဂါထာမႏၱယားေတြနဲ႔ ေခါင္းေလာင္းဆယ္ယူဖို႔ မိုက္မဲစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ၿပီး၊ ရလဒ္က အခ်ိန္နဲ႔ေငြကုန္ၿပီး တစ္ရွက္က ႏွစ္ရွက္ဆိုသလုိ  အရွက္ရစရာေတြခ်ည္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ယေန႔လူငယ္ထုနဲ႔ ျပည္သူမ်ား အၾကားမွာေတာ့“ဦးစံလင္း၊ နတ္နဂါးနဲ႔ ဂါထာမႏၱယား”တုိ႔ဆုိတာ ရယ္ပြဲဖြဲ႔စရာ ၊ ေလွာင္ေျပာင္စရာအျဖစ္ ဇာတ္သိမ္းသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဦးစံလင္းတုိ႔ အေနနဲ႔လည္း “နတ္နဂါးနဲ႔ ဂါထာမႏၱယား”ကို အားကိုးျပဳၿပီး ဆက္လက္ရွာေနၾကဦးမယ္ဆုိရင္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းေဝးပါေသးတယ္၊ ႏုိ႔ေအးေခ်ာင္းသည္ေတြကုိင္တဲ့ “ဂလုိင္ေလး”ေတာင္ ရွာေတြ႔မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဗိုလ္ေအာင္မင္းနဲ႔ (MPC)အဖြဲ႔ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေခါင္းေလာင္းႀကီး ဆယ္တဲ့ကိစၥမွာ ဦးစံလင္းတုိ႔လိုပဲ “နတ္နဂါးနဲ႔ ဂါထာမႏၱယား” ပံုစံတမ်ိဳးကုိက်င့္သံုးခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္မင္းတို႔အဖြဲ႔က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ နတ္နဂါးနဲ႔ ဂါထာမႏၱယားကေတာ့ “ကာခ်ဳပ္ရဲ့မူဝါဒ (၆) ရပ္” ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ “မူဝါဒ ၆ ရပ္”ကုိင္စြဲထားသမွ် အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ ေပၚထြက္လာႏုိင္စရာအေၾကာင္း မရွိပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘယ္ေတာ့မွ ရႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

ဒီသေဘာထား၊ ဒီမူဝါဒကို စက္တင္ဘာ(၁၉)ရက္ေန႔မွာ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္က “ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္ (NDC) သင္တန္း” ဖြင့္ပြဲမွာ ထပ္ၿပီးေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ရဲ့ေျပာဆုိမႈဟာ ေမာက္မာရင့္သီးတဲ့ေျပာဆုိခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ားကိုခုတံုးလုပ္ၿပီး ျပည္ပနဲ႔နယ္စပ္ေရာက္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြဟာ ျပည္တြင္းျပန္လည္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး၊ ရွင္သန္ရပ္တည္လာတာျဖစ္တယ္၊ နိုင္ငံျခားအေထာက္အပံ့ယူတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔စစ္ေရးအင္အားတည္ေဆာက္ၿပီး ေတာင္းဆုိမႈေတြလုပ္ေနတယ္၊ (UNFC)၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အခက္အခဲျဖစ္လာႏုိင္တယ္၊ သတိထားရမယ္ စသျဖင့္ ေျပာခဲ့တာေတြပါ။

ဒီေျပာဆုိခ်က္ဟာ ေဆြးေႏြးဖက္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအေပၚ အမည္ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေျပာဆုိတာျဖစ္လို႔ တန္းတူရည္တူသေဘာမထားတာနဲ႔ ရန္လုိေမာက္မာတဲ့သေဘာထားကို အတိအလင္းေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ “ဖဆပလ၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ လမ္းစဥ္ပါတီ၊ တပ္မေတာ္အစိုးရစသည့္ ေခတ္(၄)ေခတ္လံုးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္ေရးရရွိရန္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေအာင္ျမင္ ခဲ့ေၾကာင္း”ဟူေသာေျပာဆိုခ်က္ကလည္း အုပ္စုိးသူမ်ားထံ လက္နက္ခ် အညံ့ခံသြားသူေတြရွိခဲ့တဲ့အခ်က္ကို အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ရည္ညြန္းေျပာဆုိေနတာကလည္း တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တိုက္ရုိက္ေစာ္ကားလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႔ လက္္နက္ခ်အညံ့ခံတာဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ရင္ အႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်အညံ့ခံျခင္းဟာ အျပည့္အဝ ေအာင္ျမင္မႈလုိ႔ ေျပာခ်င္ပံုရပါတယ္။ ေသခ်ာတာေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရခဲ့ဖူးေသးတာကိုေတာ့ ကာခ်ဳပ္ မသိမသာဝန္ခံထားပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အခ်ိဳ႔ အဆက္ဆက္ေသာအုပ္စုိးသူမ်ားထံ လက္နက္ခ်အည့ံခံသြားၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္အခ်ိဳ႔ရွိခဲ့တာကို သူတုိ႔ဘက္က ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္သတ္မွတ္တယ္၊ သေဘာထားတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္လည္း ေပၚလြင္ေနပါတယ္။

ကာခ်ဳပ္ကဒီလို ေပၚလစီ မူဝါဒစကားကို တင္းတင္းမာမာေျပာထားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆ႒မအႀကိမ္ (Single text)မူၾကမ္း ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ကာခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ျမင့္စုိးက “တပ္မေတာ္၏သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္မွာ နဂိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ခ်မွတ္ထားသည့္အတုိင္း မူဝါဒ ၆ ရပ္ႏွင့္အညီ ေဆြးေႏြးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာတယ္မဟုတ္ပါလား။ (UNFC)အေပၚ ကာခ်ဳပ္ေျပာၾကားခ်က္ကို မီဒီယာတစ္ခုကေမးေတာ့ “ကာခ်ဳပ္က ေသခ်ာေလ့လာၿပီးမွ ေျပာတာ”လို႔ ဗိုလ္ျမင့္စုိးက အတည္ျပဳသြားတယ္မဟုတ္လား။ ကာခ်ဳပ္ရဲ့ေပၚလစီမူဝါဒကို ဘယ္သူက ေက်ာ္ၿပီးေဆြးေႏြးဝံ့မွာလဲ။ ဗိုလ္ေအာင္မင္းလည္း ေက်ာ္ၿပီးမေဆြးေႏြးဝံ့ပါဘူး။ လြန္ခဲ့ေသာ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ  ဗိုလ္ေအာင္မင္း စစ္တပ္ထံ (တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဆဲနဲ႔အၿငိမ္းစားမ်ားထံ) ေတာင္းပန္စာ ဆက္သြင္းထားရသူမဟုတ္ပါလား။

“၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ”ပုဒ္မ ၂ဝ (ခ) မွာ “တပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကိစၥအားလံုး”ကို စစ္တပ္ကပဲ “လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲစီရင္ေဆာင္ရြက္ပုိင္ခြင့္ ရွိသည္”လို႔ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတယ္ မဟုတ္ပါလား။

ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ေအာင္မင္းတုိ႔ (MPC)လူတစ္သုိက္အေနနဲ႔လည္း “ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ရပ္”အေပၚ ရပ္တည္ကိုင္စြဲေနသမွ် ကာလပတ္လံုး “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေလပတ္ကားစကားေတြ”ကို ဘယ္လိုပဲ ႂကြားလံုးထုတ္ေျပာေနပါေစ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ၊ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား လိုလားေတာင့္တေနၾကတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ေပၚေပါက္လာႏုိင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။

တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားဘက္ကလည္း တခ်ိန္တခါက “(KRC)ေစာဟန္တာသာေမႊး”ကဲ့သုိ႔ စဥ္းစား လုပ္ေဆာင္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုသူမ်ား ေပၚထြက္လာလွ်င္ေတာ့“ေစာဟန္တာသာေမႊးရရွိဖူးတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳး”ရရွိေကာင္း၊  ရရွိသြားပါ လိမ့္မယ္။ တခ်ိန္က ေစာဟန္တာသာေမႊးနဲ႔(KRC)တို႔ ရရွိသြားခဲ့ဖူးတယ္ဆုိတဲ့၊ အဲဒီလုိၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးဟာ တုိင္းရင္းသားျပည္သူေတြ လိုလားတဲ့ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ေျပာသလုိ“အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေအာင္ျမင္မႈ”

ဆိုတာမ်ိဳးေတြေတာ့ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

“နတ္နဂါးနဲ႔ဂါထာမႏၱယား”ကိုသာ လက္ကုိင္ျပဳေနသမွ် ဦးစံလင္းတို႔ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းဆယ္လို႔ ရႏုိင္မွာမဟုတ္သလုိ၊  “ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ရပ္” ကုိင္စြဲထားေနသမွ် ဗိုလ္ေအာင္မင္းနဲ႔(MPC)တုိ႔လည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္မူၾကမ္း ရရွိႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”လည မရႏုိ္င္ပါ။

“ႏုိင္ငံေရးဖရိန္ဝပ္” ငမ္းငမ္းတက္ပါဝင္ေရးဆြဲခ်င္ေနၾကတဲ့သူေတြအဖို႔လည္း ခဲေလသမွ် သဲေရက်ျဖစ္ရၿပီေပါ့။

အတြင္းသေဘာရ၊ အႏွစ္သာအရေျပာရရင္ စစ္တပ္ပုိင္ “ျမဝတီသတင္းစာ”ထဲမွာ တနလၤာေန႔တုိင္းေဖာ္ျပေနတဲ့ “ကာခ်ပ္မူ ၆ ခ်က္ (သုိ႔မဟုတ္) စစ္တပ္ရဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ ၆ ခ်က္”ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြကို လက္နက္ခ်အညံ့ခံခုိင္းတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ညြန္း

 - ၂၃ စက္တင္ဘာ ၂ဝ၁၄ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊

- ၂၇ စက္တင္ဘာ ၂ဝ၁၄ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊

တူေမာင္ညိဳ(၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂ဝ၁၄)

read more

သခင္သန္းထြန္း၏ နိုင္ငံ့ေရးရာကိစၥနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သံဃာေတာ္မ်ားသို႔ေလွ်ာက္ထားခ်က္

ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးသခင္သန္းထြန္း၏ နိုင္ငံ့ေရးရာကိစၥနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သံဃာေတာ္မ်ားသို႔ ေလွ်ာက္ထားခ်က္(ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)

“ေျခေတာ္ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္၊ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အလုပ္မ်ားႏွင့္မအားမလပ္ျဖစ္ေနပါသျဖင့္ စာျဖင့္ေရးသား ေလွ်ာက္ထားပါသည္၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္ဘုရား”

ရန္ကုန္ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဂ်ပန္မ်ားထြက္သြားၿပီးေနာက္ နိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားပါဝင္သည္ကို မေတြ႔ၾကရသျဖင့္ အထက္ဗမာျပည္ရွိသံဃာေတာ္မ်ား၏စိတ္ထဲတြင္ မရွင္းမလင္းျဖစ္ေနသည္ဟုသိရွိရပါသည္။

အမွန္အားျဖင့္ေလွ်ာက္ထားရလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိ့ဳကို မဟာမိတ္တပ္မ်ားသိမ္းၿပီးသည့္ေနာက္ တပည့္ေတာ္တို႔ ေရာက္သည့္အခါကစ၍ သံဃာေတာ္မ်ားအား ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေလွ်ာက္ထားျခင္း၊ ကုန္သည္အသင္း၊ ေက်ာင္းဆရာအသင္း စေသာ အဖြဲ႔အသင္းမ်ားကိုလံႈ႔ေဆာ္ေပးျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ေဆာင္ရြက္ၾကသျဖင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးအသက္ျပန္ဝင္လာသည္ဟု ေလွ်ာက္ထားရပါမည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ့ေတာ္တြင္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမဟာသံဃာ့အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးသံဃာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟူ၍ ရွိပါသည္။ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမဟာသံဃာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ လြန္ခဲ့ေသာေခတ္အခါကဖြဲ႔စည္းထားေသာ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ ပါသည္။ တပည့္ေတာ္သိရသေလာက္ စည္းမ်ဥ္းမွာအလြန္က်နၿပီး စည္းစည္းလံုးလံုးရွိသည္ဟုသိရပါသည္။
 
ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးသံဃာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ ဂ်ပန္လက္ထက္က တိတ္တိတ္ပုန္းဖြဲ႔စည္းေသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကို လွ်ိဳ႔ဝွက္စြာကူညီေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာအဖြဲ႔ျဖစ္ပါသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္က အလုပ္သေဘာခ်င္းမတူေသာအဖြဲ႔၊ ၄င္းအျပင္ ေျဗာင္ဖြဲ႔ထားေသာအဖြဲ႔၊ တိတ္တိတ္ပုန္းဖြဲ႔ေသာအဖြဲ႔ဟူ၍ သီးျခားျခားနားေနေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးအတိအလင္း
လုပ္လာႏိုင္ေသာအခါ ဤႏွစ္ဖြဲ႔ကို တဖြဲ႔တည္းျဖစ္ေအာင္ တပည့္ေတာ္တို႔က ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ေသးပါ။

တပည့္ေတာ္၏သေဘာမွာ..
(က) သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားသည္ တစည္းတလံုးတည္းရွိသင့္ပါသည္။
(ခ) သံဃာေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ တဖြဲ႔ကိုပယ္၍ က်န္တဖြဲ႔ကိုအားေပးျခင္းမျပဳသင့္။
(ဂ) သံဃာေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ သာသနာကိစၥမ်ား၊ သာသနာသန္႔ရွင္းေရးကိစၥမ်ားကို အထူးႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။
(ဃ) တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး စေသာ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ကိစၥမ်ိဳးတြင္ တပည့္တပန္းမ်ားအား သင့္ေလ်ာ္ေသာၾသဝါဒမ်ားေပးသင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္ဘုရား။
 
နိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမွာ ေရွးအခါက အရွင္ဘုရားမ်ား သိေတာ္မူသည့္အတိုင္း မသန္႔ရွင္းေသာလုပ္ငန္းျဖစ္သည့္အတိုင္း တဂိုဏ္းအဖြဲ႔အေနျဖင့္ကား အားေပးရန္မသင့္ပါ။ သို ့ရာတြင္ ယခုအခါ ႏိုင္ငံေရးမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိၿပီး အေတာ္ပင္သန္႔ရွင္းေနပါသည္။ တတိုင္းတျပည္လံုးညီညြတ္လိုေသာဆႏၵ၊ ျပာက်ေနေသာတိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္လိုေသာဆႏၵျဖင့္ လႊမ္းမိုးလ်က္ရွိပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ သန္႔ရွင္းေသာလုပ္ငန္းမ်ိဳးကိုကား ဆရာေတာ္မ်ား အားေပးရန္ အထူးသင့္ပါသည္ဘုရား။

ညီညြတ္ေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တပည့္ေတာ္ ဆက္လက္ရွင္းလင္းလိုပါသည္။ တပည့္ေတာ္သေဘာအရ ညီညြတ္ေရးထက္ စည္းလံုးေရးဟူေသာစကားက ပိုမိုမွန္ပါလိမ့္မည္။

အဖြဲ႔အသင္းဆိုသည္တို႔မွာ အလိုအေလ်ာက္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကုန္သည္၊ လယ္လုပ္၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းဆရာ စသည္ျဖင့္ အသက္ေမြးမႈကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ လူအမ်ိဳးအစားကြဲျပားေနသမွ် မိမိတို႔ဆိုင္ရာအက်ိဳးစီးပြားကာကြယ္မည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရွိေပမည္။ ဥပမာ.. ကုန္သည္အသင္း၊ ပြဲစားအသင္း၊ ေက်ာင္းသားအသင္း စသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းအသင္းမ်ားသည္ အက်ိဳးစီးပြားတူသည့္အခါတြဲလုပ္ၾကပါသည္။ မိမိတို႔ဆိုင္ရာအက်ိဳးသက္သက္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ဆိုင္ရာအဖြဲ႔အတြင္း လုပ္ၾကပါသည္။
 
နိုင္ငံေရးပါတီဆိုသည္မွာလည္း အမွန္အားျဖင့္ ၄င္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႔ပါတီသည္ ကုန္သည္အက်ိဳးကို အဓိကထား၍ေဆာင္ရြက္မည္။ အခ်ိဳ႔ပါတီက လယ္သမားတို႔၏အက်ိဳးကို အဓိကထား၍ေဆာင္ရြက္မည္။ သို႔ရာတြင္ တတိုင္းျပည္လံုးကိစၥမ်ားတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုတည္း အတူတူလုပ္မည္။

ႏိနိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမရွိရဟုဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေျဗာင္မလုပ္ရလွ်င္ တိတ္တိတ္ပုန္းလုပ္ၾကပါမည္။ ဂ်ပန္လက္ထက္က တိတ္တိတ္ပုန္းလုပ္ၾကပါသည္။ အဖြဲ႔ဆိုင္းဘုတ္မတင္ေစကာမူ ကိုယ့္အစုကေလးႏွင့္ကိုယ္ျဖစ္ေနမည္ကို မေရွာင္ႏိုင္ပါ။

ကိုယ့္အစုကေလးႏွင့္ကိုယ္ေနလိုကေန၊ သို ့ရာတြင္ တိုင္းျပည္လံုးကိစၥမ်ားတြင္ တသေဘာတည္း၊ တစည္းမ်ဥ္းတည္းလုပ္ၾကရမည္ဟူေသာသေဘာႏွင့္ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႔စည္းၾကပါသည္။
ကိုယ့္အိမ္နဲ႔ကိုယ္ေနၾက၊ အရပ္ကိစၥဝိုင္းလုပ္ၾကဟူေသာသေဘာျဖစ္ပါသည္။ အဖြဲ႔ေတြဖ်က္ဆိုလွ်င္ နာမည္ေလာက္ဖ်က္ၿပီး တိတ္တိတ္ပုန္းေျခထိုးေသာအလုပ္မ်ား ပိုလာမည္ကားမလြဲပါ။

ယခုဆိုလွ်င္ (က)စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရပ္ဆိုင္းေရး (ခ)ယာယီအမ်ိဳးသားအစိုးရ ရရွိေရး (ဂ)ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ေရး (ဃ)တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္ ရရွိေရးတို႔တြင္ အဖြဲ႔တိုင္းပါတီတိုင္း အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါသည္။ စီးပြားေရးအားသန္သည့္ပါတီသည္ စီးပြားေရးေဆာင္ရြက္၍ လယ္သမားအားသန္သည့္ပါတီသည္ လယ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ပါသည္။ လယ္ပိုင္ရွင္ႏွင့္လယ္သမား ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္ၾကရန္လည္း သေဘာထားရွိၾကပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ အဖြဲ႔မ်ား၏စည္းလံုးေရးမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

သံဃာေတာ္မ်ား ႏိုင္ငံေရးမလိုက္ရဟူ၍ တပည့္ေတာ္ေၾကညာခ်က္ထုတ္သည္ဟု အခ်ိဳ႔ဆရာေတာ္မ်ား နားေပါက္သည္ဟုသိရပါသည္။ တပည့္ေတာ္ဤကဲ့သို ့ေၾကညာစာတန္းထုတ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု အမွတ္မရပါ။ တပည့္ေတာ္ေျပာသည့္စကားအခ်ိဳ႔ကို အၾကားလြဲသူတို႔က တမ်ိဳးေျပာခ်င္လည္း ေျပာစရာရွိပါသည္။

(က)ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းတြင္ ျမန္မာ၊ ကရင္၊ ရွမ္းတို ့ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမွာ လူတမ်ိဳး (သို႔မဟုတ္)ဘာသာတမ်ိဳးတည္း၏ လုပ္ငန္းမဟုတ္။

(ခ)လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစံုပါဝင္ေသာလုပ္ငန္းတို႔တြင္ ဗုဒၶဘာသာကိစၥကိုခ်ည္းေျပာလွ်င္ အျခားလူမ်ိဳး၊ အျခားဘာသာတို႔ကို ထိခိုက္စရာရွိသည္။

(ဂ)သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္စရာရွိလွ်င္ သန္႔သန္႔ေဆာင္ရြက္ရန္သင့္ေပသည္။

(ဃ)သို႔ေသာ္ တိုင္းျပည္ကိစၥမွာ သံဃာေတာ္မ်ားလ်စ္လ်ဴရႈမထားႏိုင္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကိစၥတခုတည္းသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဒါယကာ၊ ဒါယိမမ်ားအက်ိဳးရည္စူး၍ တတ္စြမ္းသမွ် ၾသဝါဒေပးသင့္သည္။

တပည့္ေတာ္၏အယူအဆမွာ သည္အတိုင္းျဖစ္၍ သည္အတိုင္းေျပာတတ္သည္ကို အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

တပည့္ေတာ္၏အေတြ႔အႀကံဳအရ ေအာက္ဗမာျပည္ႏွင့္ အထက္ဗမာျပည္မွာ မတူပါ။ အထက္ဗမာျပည္၌မူ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဒါယကာ ဒါယိမမ်ားအားကူညီရန္ ပိုမိုတာဝန္ႀကီးပါသည္။ ဒါယကာ ဒါယိမမ်ားကို လ်စ္လွဴရႈရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ အထက္ဗမာျပည္၌မူ ေအာက္ဗမာျပည္မွာထက္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းတြင္ ပိုမိုပါဝင္ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမည္။

တပည့္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးဟူေသာစကားကို မသံုးလိုပါ။ ႏိုင္ငံအေရး၊ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး၊
နိုင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဟူေသာစကားကိုသာ သံုးလိုပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုလွ်င္ တဂိုဏ္းတပါတီကိုအားေပးလွ်င္ ယခင္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးမ်ားကို သတိရစရာျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေျခရႈပ္ေသာႏိုင္ငံေရးမ်ားတြင္ကား သံဃာေတာ္မ်ားပါဝင္ထိုက္သည္ဟု တပည့္ေတာ္မယူဆပါ။ ရခိုင္ျပည္တြင္ ဦးပညာသီဟကိုယ္ေတာ္သည္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကိုကား တပည့္ေတာ္သေဘာက်ပါသည္။

တပည့္ေတာ္၏သေဘာအတိုခ်ဳပ္မွာ ေျခရႈပ္ေသာႏိုင္ငံေရးမပါဘဲ သန္႔ရွင္းေသာႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။

သန္႔ရွင္းေသာႏိုင္ငံေရးလုပ္လွ်င္ ျပာက်ေနေသာတိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ႏိုင္မည္။ တိုင္းျပည္သာယာမည္။ သို႔မွသာလွ်င္ “ေရျမင့္မွၾကာျမင့္”ဆိုေသာစကားကဲ့သို႔ သာသနာေတာ္သည္လည္း သန္႔ရွင္းစရာရွိပါသည္။

တပည့္ေတာ္ ဤမွ်အက်ိဳးအေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားသည္မွာ ရွင္းလင္းၿပီဟုယူဆပါေၾကာင္း အဆံုးသတ္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။

သန္းထြန္း
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ရန္ကုန္
(သခင္သန္းထြန္း၏ အထက္ပါ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အား မႏၱေလးၿမိ့ဳ ေနျပည္ေတာ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ နာယကဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားထံ ေပးပို႔ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလ၊ ၁၉ ရက္ ေန႔လည္ ၃း ၄၅ နာရီတြင္ မႏၱေလးၿမိ့ဳဘုရားႀကီးေက်ာင္းတိုက္၌ ၄င္းေလွ်ာက္ထားလႊာကို ဖတ္ၾကားခဲ့သည္)

ဤစာစု အကိုးအကားကို Northern Star ဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၂၈၃ မွ ယူပါသည္။

က်ေနာ္ယူတာက ဒီေနရာကပါ။ https://www.facebook.com/aungmyo.tun.52?fref=ufi

Beatles Pancake How-to

read more

ေလေၾကာင္းရန္ကာစိစစ္ဇုန္နဲ႔ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွရန္မလုပ္ေရး(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

စစ္ပူႀကီးေအးေတာ့ စစ္ေအးႀကီးပူလာ၏။ စစ္တြင္ ပူပူေအးေအး စစ္အေတြးအေခၚရွိရစၿမဲ။ အေတြးအေခၚဆိုသည့္အတိုင္း ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြလည္း ကပ္လွ်က္ပါရိုးရွိ၏။ ယခုေျပာမည့္ Air Defense Identification Zone- ADIZ ဆိုသည့္“ေလေၾကာင္းရန္ကာ စိစစ္ဇုန္” ကိစၥသည္လည္း စစ္ေအး အေတြးအေခၚေတြထဲက အေမြတစ္ခုျဖစ္၏။ က်ေနာ္က “အေမြ”ဆိုသည္ထက္ “အေမႊ”ဟုဆိုမွ မွန္မလား ေတြးေန၏။

ADIZ အေၾကာင္း

ဒုတိယကမၻာစစ္တြင္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းအလစ္တိုက္ခံရျခင္းသခၤန္းစာမွ ေနာက္ေနာင္ ဒီလိုမခံရေအာင္ဆိုၿပီး အေမရိကန္ဘက္က ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားလုပ္သည့္အခါ ADIZ လည္း ထိပ္ဆံုးကပါ၏။ နိုင္ငံတိုင္းတြင္ အတိအက်သတ္မွတ္ထားသည့္ ေဝဟင္ပိုင္နက္မ်ားရွိ၏။ ထိုပိုင္နက္မ်ားအတြင္း ခြင့္မတိုင္အသိမေပးဝင္လာသည့္ေလယဥ္အား သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံ၏ဥပေဒနွင့္အညီ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားရွိ၏။ ဤသည္မွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္မႈအား ထင္ဟပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ADIZ မွာမူ မိမိေလေၾကာင္းနယ္ Territorial Airspace (သို႔) National Territory ထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး အခ်ဳပ္အျခာဏာပိုင္စိုးမႈကိုက်င့္သံုးရန္ တာစူျခင္းဟုဆိုရမည္မွတ္၏။ ထိုနယ္ပယ္ကို မိမိေဝဟင္ပိုင္နက္အလြန္ မိုင္ေပါင္း(၃ဝဝ)အထိ သတ္မွတ္နိုင္သည္ဟုဆို၏။

ထို သတ္မွတ္ဇုန္နယ္အတြင္းသို႔ အေၾကာင္းမၾကား ခြင့္ျပဳခ်က္မပါဝင္လာသည့္ေလယဥ္အား ရန္သတၱဳျပဳနိုင္ေျခ ရွိ/မရွိစိစစ္ၿပီး၊ မရွိပါက အသာၾကည့္ရံုၾကည့္ေနျခင္း၊ အသိေပးျခင္း၊ သတိေပးျခင္း၊ လိုအပ္ပါက ဂ်က္ေလယဥ္မ်ားနွင့္တက္ၿပီး ထိုနယ့္အျပင္ ေရာက္သည္အထိ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္းမ်ားလုပ္ၾက၏။ အကယ္၍ ရန္ျပဳနိုင္ေျခရွိပါက နိုင္ငံ့ေဝဟင္ပိုင္နက္မေရာက္မီ လက္ဦးမႈယူတိုက္ခိုက္ရန္ ရည္ရြယ္ရင္း ျဖစ္၏။ မတိုက္ခိုက္ခင္အထိ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာေတာ့ရွိသည္။ ေတာ္ရံု႔တန္ရံု မလုပ္။ ထိုနယ္ကို ျဖတ္ပ်ံမည့္ေလယဥ္တိုင္း၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းတိုင္း ကလည္း သက္ဆိုုင္ရာနိုင္ငံကို ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားရ၏။

ကမၻာေပၚတြင္ အေမရိကန္အပါအဝင္ ADIZ ထားသည့္နိုင္ငံနွင့္ေဒသေပါင္း ၂ဝ ခန္႔ရွိေန၏။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက (၁၉၅ဝ)တြင္ ဦးဆံုး စ တီထြင္သတ္မွတ္ၿပီး ဂ်ပန္ကအလယ္ ေနာက္ဆံုးေၾကညာသည္က တရုတ္။ အေမရိကန္ေၾကညာစဥ္က ဘာသံမွမထြက္၊ တခ်ိဳ႔ သိပင္ မသိလိုက္။ (၁၉၆၉)တြင္ ဂ်ပန္ကအလားတူေၾကညာေတာ့ တရုပ္ကန္႔ကြက္သျဖင့္  အသံ စီကနဲတခ်က္ထြက္လိုက္ေသး၏။ ေနာက္ ေပ်ာက္ သြား၏။ တခါ ဂ်ပန္က (၁၉၇၁)တြင္တႀကိမ္၊ (၂ဝ၁၂)တြင္ ေနာက္တႀကိမ္ ျပင္ဆင္တိုးခ်ဲ႔သတ္မွတ္ျပန္သည္။ ထိုသို႔ သတ္မွတ္ရင္း သူ႔ ADIZ မွာ တရုတ္ျပည္မႀကီးနွင့္ မိုင္(၁ဝဝ)အကြာနားထိေရာက္လာ၏။ ဤတြင္ တရုတ္ကလည္း သူ႔ ADIZ ကို ေျမပံုမ်ားဇယားမ်ားျဖင့္(၂ဝ၁၃ ခု နိုဝင္ဘာ ၂၃ ရက္)၌ ေၾကညာေတာ့၏။ သည္ေတာ့ ပူညံပူညံေတြျဖစ္ကုန္၏။ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္နွင့္ ေတာင္ကိုးရီယားတို႔ဘက္မွ အသံ ပိုစြာ၏။ အေၾကာင္းက ထို(၃)နိုင္ငံေၾကညာထားၿပီးသားဇုန္နယ္မ်ားက တရုတ္ေျပာသည့္အထဲပါသြား၏။ အလြယ္ေျပာရလွ်င္ နယ္ေတြ တနယ့္တနယ္ ထပ္ကုန္၏။ ဂ်ပန္-အေမရိကန္စစ္ေရးပူးတြဲေလ့က်င့္ဇုန္နွင့္လည္း သြားထပ္ေန၏။ ဂ်ပန္က သူပိုင္သည္ဟုဆိုကာ သူ႔နယ္ထဲ ထည့္ေၾကညာထားသည့္ ဂ်ပန္အေခၚဆာကူးယားကၽြန္း၊ တရုတ္အေခၚ တိုက္ယုကၽြန္း (Diaoyu Islands)က တရုတ္ေၾကညာလိုက္သည့္ ADIZ ထဲ ပါသြား၏။ ဤတြင္ ထိုကၽြန္းက ျပႆနာ၏အဓိကေနရာမွ ပါလာ၏။ ဘာ့ေၾကာင့္ ထိုသို႔ ပါလာရသနည္း၊ ျဖစ္ရသနည္း။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေလေၾကာင္းရန္ကာစိစစ္ဇုန္နဲ႔ ကၽြန္းကိစၥသြားၿငိေနရသနည္း။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မွ ရွင္းမည္ထင္၏။

ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း(၁၉၄၃)ခု အီဂ်စ္နိုင္ငံကိုင္ရိုၿမိ့ဳတြင္ အေမရိကန္သမၼတရုစဘဲ့လ္၊ အဂၤလန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာ့ခ်ဲလ္၊ တရုပ္သမၼတ ခ်န္ေကရွိတ္တို႔ဆံုၿပီး သေဘာတူေၾကညာခ်က္တေစာင္ထုတ္ျပန္ခဲ့၏(*)။ ထိုေၾကညာခ်က္ကို ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္အျဖစ္လူသိမ်ား၏။ အဆိုပါ ေၾကညာခ်က္တြင္ (ဂ်ပန္အေနျဖင့္ ၁၉၁၄ ပထမကမၻာစစ္ကတည္းကစၿပီး တရုတ္ထံမွသိမ္းပိုက္ထားသည့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာတြင္းရွိ ကၽြန္းအားလံုးမွဖယ္ရွားၿပီး မန္ခ်ဴးရီးယား၊ ထိုင္ဝမ္(ေဖာ္မိုဆာ)နွင့္ပင္န္ကူး(Pescadores)ကဲ့သို႔ေသာ တရုတ္ထံမွခိုးယူထားသည့္နယ္ေျမ အားလံုးကို တရုတ္ထံျပန္ေပးရမည္)ဟု အတိအလင္းဆိုထား၏။ စစ္ႀကီးအၿပီး ပို႔စဒမ္ေၾကညာခ်က္ျဖင့္ ဂ်ပန္တို႔ႁခြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ ခ်သည့္အခါ တရုတ္နွင့္ပတ္သက္၍ နယ္ေျမကိစၥ၌ ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္အတိုင္း တည္ရပါေစမည္ဟုဆို၏ (**)။ ယခု သူပိုင္ကိုယ္ပိုင္ အျငင္းပြားေနသည့္ Diaoyu Island ေခၚ ဆာကူးယားကၽြန္းမွာ(ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္အရ)ျပန္ေပးပါမည္ဆိုသည့္ ပင္န္ကူး Pescadores ကၽြန္းဆြယ္ထဲပါေန၏။ ယခုမူ ဂ်ပန္တို႔ဘက္မွ “ကိုင္ရိုအစည္းအေဝးလည္း တို႔မတက္၊ ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္ လက္မွတ္ထိုးတဲ့အထဲလည္း တို႔မပါ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပန္မေပးနိုင္” ဟုဆိုေတာ့ တရုတ္ဘက္က “လက္နက္ခ်စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တုန္းကေတာ့ ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္အတိုင္း တည္ရပါေစမယ္လို႔ မင္းတို႔ လက္မွတ္ထိုးခဲ့သမို႔လား”ဆိုကာ ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္ကိုကိုင္၍ “ဒီကၽြန္း ငါတို႔အပိုင္”လုပ္၏။

ေနာက္တခ်က္က  ၁၉၅၁ တြင္ ဂ်ပန္အေမရိကန္(၂)နိုင္ငံပူးတြဲခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္(**)။ ထိုစာခ်ဳပ္က စစ္ေအးတိုက္ပြဲအတြင္း အေမရိကန္-ဂ်ပန္ အဆက္အစပ္၏ အစျဖစ္၏။ အဆိုပါ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္သည့္ အစည္းအေဝးကို ထိုစဥ္က အာဏာရ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရအား မဖိတ္ခဲ့။ ယင္းစာခ်ဳပ္တြင္ ဂ်ပန္သိမ္း-တရုတ္ပိုင္ကၽြန္းမ်ားအား ဂ်ပန္႔ေဒသႏၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးထဲ ထည့္ေပးခဲ့၏။ ဂ်ပန္႔လက္ထဲထည့္ေပးသည္ဆိုျငားလည္း လက္ေတြ႔တြင္ အေမရိကန္ကကိုင္ထားၿပီး ေလေၾကာင္းရန္ကာ စိစစ္ေရးဇုန္မ်ားပါသတ္မွတ္ခဲ့၏။ တရုတ္က ထိုလုပ္ရပ္ကို အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အရာမထင္ခဲ့။ တခါ ၁၉၆၉ တြင္ အေမရိကန္က သူ႔ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမမ်ားအား ဂ်ပန္႔လက္ ျပန္အပ္သည့္အခါ Diaoyu ကၽြန္းအား အိုကီနာဝါခရိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသထဲ သြတ္သြင္းေပးခဲ့ျခင္းကလည္း  ျပႆနာရင္းျမစ္ မ်ားထဲက တခုျဖစ္ေန၏။ ၅၁ ခု ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္သည္ တရုတ္-ဂ်ပန္နယ္ေျမကိစၥနွင့္စပ္၍ ၁၉၄၃ ကိုင္ရိုေၾကညာခ်က္အား ေခ်ာင္ထိုးလိုက္သည့္သေဘာပင္။ ဂ်ပန္ကလည္း ၅၁ ဆန္ဖရန္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကိုင္ကာ “ဒီကၽြန္း မင္းတို႔နဲ႔မဆိုင္၊ ကၽြန္းကိစၥ ဘာမွ ေဆြးေႏြးေနစရာ မလို၊ တို႔ အလိုလို ပိုင္ၿပီးသား”လုပ္၏။

တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ဓါးႀကိမ္း ၾကိမ္းမတတ္ရွိေတာ့မွ အေမရိကန္ဝင္ၿပီး  တရုတ္-ဂ်ပန္ “၂ ဘက္စလံုးကို ျပန္မေဖါက္ၾကပါနဲ႔၊ နဂိုေနအတိုင္း ဆက္သြားေနေစခ်င္သည္” ဆိုသည့္စကားေျပာလာ၏။ သူေျပာသည့္ နဂိုေနမွာ ၁၉၇၆ ခုနွစ္တြင္ ျပန္လည္စတင္ခဲ့သည့္ တရုတ္-ဂ်ပန္ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရးမူကို ဆိုလို၏။ ထိုမူတြင္ “နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈမ်ားကို ေနာင္တြင္ ေျဖရွင္းရန္ခ်န္ထားၿပီး ေလာေလာဆယ္ ၂ နိုင္ငံအက်ိဳးတူ လုပ္ငန္းမ်ားကိုလုပ္ေဆာင္ရန္”ဆိုသည့္ သေဘာထားပါ၏။ ထိုသို႔ဆိုသည့္ၾကားမွ ၂ဝ၁၂ နွစ္ဆန္းတြင္ ဂ်ပန္ဘက္မွ Diaoyu ကၽြန္းကို “တို႔ပိုင္သမို႔ တို႔ျပည္သူ ယူတယ္”ဟု ေၾကညာ၏။ ဤတြင္ တရုတ္အမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္၏။ “အေမရိကန္ေတြေနေစခ်င္တဲ့ နဂိုေနကို စေဖါက္တာ တို႔မဟုတ္၊ ဂ်ပန္”ဟု တုန္႔ျပန္ေတာ့ အန္ကယ္လ္ဆမ္ အာေစးမိ၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔ယခုလိုေၾကညာရသည္မွာ နိုင္ငံတကာ ဥပေဒႏွင့္ညီေၾကာင္း၊ မည္သူ႔ကိုမွ ဦးတည္ရန္လိုျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ မိမိနိုင္ငံလံုၿခံဳေရးအတြက္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နိုင္ငံတကာေလေၾကာင္း သြားလာမႈေတြကိုလည္း ထိခိုက္မွမဟုတ္ေၾကာင္း၊ တျခားနိုင္ငံေပါင္း (၂ဝ)ေလာက္လည္း အလားတူေၾကညာၿပီးသာရွိေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ဆိုလွ်င္ သူ႔နိုင္ငံပင္မကုန္းေျမႀကီးနွင့္မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးသည့္ စစ္စခန္းမ်ားတည္ရွိရာ ဂူအမ္ကၽြန္းမွာပင္ ေၾကညာထားေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သမိုင္းဆိုင္ရာအေထာက္အထား အကိုးအကားမ်ားနွင့္ ရြာလည္ၿပီးရွင္း၏။

ျပသဒ္မီးမေလာင္ေသးေသာ္လည္း အမိႈက္ကစျခင္းမဟုတ္။ ဒါအေၾကာင္းျပဳၿပီး ကမၻာ့စီးပြားႀကီး(၃)နိုင္ငံ ၿငိၾကေတာ့မလားကလည္း ပူစရာ။ သို႔ေသာ္ ဤျပႆနာ၏ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္သည့္ အေမရိကန္-တရုတ္-ဂ်ပန္တို႔ကိုအျခားတဘက္မွလည္း ေတြးလို႔ရေသး၏။ ထိုသို႔ေတြးလွ်င္ သက္ျပင္းလည္း ၾက၏။ ရင္ခံစရာလည္း နည္း၏။ ဘာကိုမွ ဧကန္သေဘာမၾကည့္ပဲ အေနကန္သေဘာျမင္ျခင္းလည္းဆန္၏။ ဤ အျခား တဘက္မွာ အျခားမဟုတ္၊ ထို(၃)နိုင္ငံအား စီးပြားေရးအထိုင္မွၾကည့္ျခင္းပင္။ စီးပြားေရး ႀကီး(၃)ႀကီး ခုလို ေစာင္ေနရာက တုတ္ဆြဲဓါးဆြဲ ျဖစ္လာလွ်င္ ရန္ပြဲထဲ တကမၻာလံုးအပါေခၚသြားမည္မွန္း လူတိုင္းေတြးသလို သူတို႔လည္း တြက္မိၾကၿပီးသားျဖစ္မည္။ ေနာက္တခ်က္က အေမရိကန္႔မဟာမိတ္ ဥေရာပနိုင္ငံမ်ား။ အေမရိကန္နလန္ျပန္ထူမွ ဥေရာပသားတို႔ အသက္ရႉျပန္ေခ်ာင္မည္မွန္း၊ နာလန္ထူဖို႔ အာရွပစိဖိတ္ ေဒသ၏ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္မႈမည္မွ်အေရးပါမွန္း ဥေရာပသားတို႔လည္း ေကာင္းေကာင္းေနာေၾက၏။ ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္မိမည့္အေရးမလုပ္မိရန္ အခ်င္းခ်င္းေျဖာင့္ဖ်ရင္း အေမရိကန္ကို ဖ်န္ေျဖသူေလာက္ပဲျဖစ္ေစခ်င္မည္ထင္၏။

ထို႔ေၾကာင့္လား မေျပာတတ္ ဂ်ိဳးဘိုင္ဒင္န္၏ အာရွ(၃)နိုင္ငံခရီးစဥ္တြင္ တရုတ္ ADIZ ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးရန္ ဂ်ပန္-အေမရိကန္ပူးတြဲေၾကညာ ခ်က္ထုတ္ရန္ဂ်ပန္႔ႀကိဳးပမ္းခ်က္ကို အေမရိကန္ဘက္က အသာေခါက္ၿပီး “စိတ္ပူစရာပဲ။ တရုတ္ျပည္ေရာက္ရင္ အျပတ္ေမးျပမယ္”ဟု နွစ္သိမ့္ေမာင္းတင္ျပသြား၏။ တခါ တရုတ္ေရာက္ေတာ့ “တရုပ္သမၼတကို ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အျပတ္ေျပာလိုက္ၿပီ”ဟုဆိုၿပီး အေမရိကန္ ေလေၾကာင္းကုမၸဏီမ်ားအား“တရုတ္ရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္နာပါ”ဟုဆို၏။ တရုတ္ကလည္း “ငါ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကို တဘက္လွည့္နဲ႔ လက္ခံတာ”ဟုဆိုကာ ႀကိတ္ေက်နပ္ေန၏။ ယာယီၿငိမ္းေန၏ ၿငိမ္လည္းေန၏။ သို႔ေသာ္ကိစၥကား မၿပီးေသး။ ထိုစီးပြားေရး ႀကီး(၃)ႀကီး အေနျဖင့္ ကမၻာ့စီးပြားေရးနွင့္ ေဒသႀကီးတခုလံုးတည္ၿငိမ္ေရးေဇာင္းေပးၿပီး ညွိညွိႏိႈင္းႏိႈင္းလုပ္ၾကပါမူ နတ္လူ သာဓုေခၚစရာျဖစ္လိမ့္မည္။

ျပႆနာတို႔ကား မၿပီးေသး။

ကိစၥေတြလည္း ရွိေသး၏။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ (၂ဝ၁၄ စက္တင္ဘာ)

(*) http://www.chinausfocus.com/foreign-policy/cairo-treaty-chinas-moral-claim-to-the-diaoyu-islands/

(**) https://www.princeton.edu/~achaney/tmve/wiki100k/docs/Potsdam_Declaration.html

(***) https://digital.law.washington.edu/dspace-law/bitstream/handle/1773.1/748/11PacRimLPolyJ063.pdf?sequence=1

read more

ဇီးသီးစားသူမ်ား (တူေမာင္ညိဳ)

ဇီးသီးစားသူမ်ား (တူေမာင္ညိဳ)

(၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္)

ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးသာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္ “ဇီးသီးစားသူမ်ား”ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေရးဆြဲေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရမွာပါပဲ။ ဇီးသီးစားေနသူေတြကိုသရုပ္ေဖာ္တဲ့အခါ စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့/အရပ္ဝတ္ဝတ္ထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ထိပ္သီးႀကီးေတြရဲ့ အဆီတဝင္းဝင္း ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ မ်က္ႏွာၿပဲၿပဲႀကီးေတြေပၚလြင္ေအာင္ေရးဆြဲေပးဖုိ႔ကိုလည္း ေမတၱာရပ္ခံရမယ္နဲ႔တူပါတယ္။

အလဲဗင္းဂ်ာနယ္ (၂ဝ စက္တင္ဘာ)မွာပါတဲ့ မာန္သူရွိန္ရဲ့“ဦးရဲထြဋ္တုန္႔ျပန္၍ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္” ဆိုတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးဖတ္ရတယ္။

မာန္သူရွိန္နဲ႔ ဦးရဲထြဋ္တုိ႔အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတာက ဘာနဲ႔တူေနသလဲဆုိေတာ့ “သူ႔ဘုန္းႀကီး ငါးမွ်ားေနတာကိုယ္ျမင္၊ ကုိယ့္ဘုန္းႀကီး တီတူးေနတာ သူျမင္”တဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ ရြာအလယ္ေခါင္မွာ ရန္ျဖစ္ၾကတာမ်ိဳးနဲ႔တူေနပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္ကလည္း ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးပူပူေႏြးေႏြး၊ သမၼတေျပာခြင့္ရဆုိေတာ့ အစုိးရတဖြဲ႔လံုးကို “ဇီးသီးစားသူမ်ား”လုိ႔ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္က “ျဗင္း”ထည့္လိုက္တာကို  ဆတ္ဆတ္ခါနာသြားပံုရတယ္။

ဒဲ့ေျပာရလွ်င္ အစိုးရသစ္ထဲမွာ “ဇီးသီး”မစားတဲ့သူ/မစားဖူးတဲ့သူဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး တစ္ဂြင္လံုးစားေနတဲ့သူနဲ႔ လက္တစ္ဆုတ္စာ တစ္ကြက္ခ်င္းႏိႈက္စားေနတဲ့သူ၊ ဇီးသီးတစ္ၿခံလံုး၊ တစ္ဂြင္လံုး အပိုင္စားခြင့္ရွိတဲ့သူနဲ႔အထက္က အတုိင္းအတာ၊ ေဝပံုက်နဲ႔ပစ္ခ်ေပးတဲ့ “ဗန္းထဲကဇီးသီး”(ဘတ္ဂ်က္)ကို ပုိင္သလို/လွ်င္သလုိ/လည္သလုိ ႏိႈက္စားၾကသူေတြရယ္လို႔သာ မတူကြဲျပားႏုိင္ ပါလိမ့္မယ္။

ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ကလည္း “ဗန္းထဲကဇီးသီး”ေလာက္သာ ေထာက္ျပဝ့ံတာပါ။ “ကာကြယ္ေရးဘတ္ဂ်က္”လုိ ဇီးသီးၿခံႀကီး/ဂြင္ႀကီးကိုေတာ့

သူ မေျပာဝ့ံပါဘူး။ ဒီဘတ္ဂ်က္ကို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္စားရတယ္ဆုိတာ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္မသိဘူးဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္က “လက္တစ္ဆုပ္စာ”ဇီးသီးစားၾကတဲ့ ဖြတ္လုိ၊ ပုတ္သင္ညိဳလို အေကာင္ေသးအေကာင္မႊားေလးေတြကိုသာ လက္ညွိဳးထိုး အႏုိင္ထက္လုပ္ၿပီး၊ မဂၤလာယူေျပာရဲတာပါ။ ေျပာေနတာပါ။ ကာကြယ္ေရးဘတ္ဂ်က္လို ဇီးသီးၿခံႀကီးကိုစားေနၾကတဲ့ ဒုိင္ႏုိေဆာလုိ၊ ဆင္လို အေကာင္ႀကီးေတြကိုေတာ့ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္မေျပာဝံ့ပါဘူး၊ မထိဝံ့၊ မတို႔ဝံ့ပါဘူး။ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္လုပ္ေပါက္က အရုိးအရင္းေလာက္သာ ကိုက္ၾက/ခဲၾကရတဲ့ အေကာင္ေသးေလးေတြကုိ ခဲနဲ႔ပစ္ၿပီးေျခာက္လွန္႔ေနတာမ်ိးနဲ႔တူေနပါတယ္။

မာန္သူရွိန္ကလည္း ဆရာေကာင္းတပည့္ပီသတယ္။ ဆရာကေလသံေတာင္ ထည့္ဟမသြားတဲ့ ကာကြယ္ေရးဘတ္ဂ်က္လိုဟာမိ်ဳးက်ေတာ့ စပ္လုိ႔ေတာင္ေျပာမသြားဘူး။ ပညာေရး/က်န္းမာေရးဘတ္ဂ်က္ တုိးလာတယ္(ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းနဲ႔တြက္ၾကည့္သင့္တယ္)ဆိုၿပီး အေပၚယံ ရွပ္ၿပီးေျပာသြားတယ္။ အရိုးအရင္းေလာက္သာျဖစ္ၿပီး လူတုိင္းသိေနတဲ့ “တင္ဒါ” ကိစၥကို ဇာခ်ဲ႔ျပသြားတယ္။

ဒီလိုေျပာရင္းနဲ႔ သူခုိးေတြနဲ႔ သူခုိးလက္ခံေတြအေၾကာင္း၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥက ေဘာက္ခ်ာနဲ႔လုပ္ၾကတာမဟုတ္ေၾကာင္း ခရိုနီေတြနဲ႔ အစိုးရတာဝန္ရွိသူေတြ ပတ္သက္ေနေၾကာင္းေတြေတာ့ မာန္သူရွိန္က ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံသြားတယ္။

အစိုးရသစ္ ၄၁ လသက္တမ္းအတြင္း ရႏုိင္တဲ့လစာနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးတစ္ဦးဟာ ဘာမွမစားမေသာက္ပဲ စုထားရင္ေတာင္ သူ ရတဲ့ လစာစုစုေပါင္း (၃၃၆ သိန္း) နဲ႔ တုိက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေတာင္ ဝယ္လို႔မရပါဘူးဆုိတဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ပုိင္တုိက္ခန္းေတြ၊ အိမ္ၿခံေျမေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြပုိင္ဆုိင္ထားၾကတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ/ဒုဝန္ႀကီး ေတြ/ညြန္ခ်ဳပ္ေတြကို လာဘ္ေပးလာဘ္ယူသူေတြ၊ သူခုိးေတြ လို႔ ေျပာလုိက္တာပါပဲ။

             

-       “ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတလစာက တစ္လ က်ပ္ ၁၅ သိန္းနဲ႔ ၃၆ လသိန္း ၅၄ဝ၊ အခု ျပင္ဆင္လိုက္တဲ့ တစ္လ သိန္း ၅ဝ နဲ႔ ဩဂုတ္လကုန္အထိ ၅ လစာ သိန္း ၂၅ဝ၊ သမၼတသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ၄၁ လစာအတြက္ စုစုေပါင္းသိန္း ၇၉ဝ ရပါမယ္”

-       “အစိုးရသစ္လက္ထက္ ၄၁ လလံုးလံုး ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးျဖစ္တဲ့သူက က်ပ္ ၃၆၆ သိန္းရပါမယ္။ ဒုဝန္ႀကီးက က်ပ္ ၂၆၂ သိန္းရပါမယ္။ ၫႊန္ခ်ဳပ္အဆင့္က တစ္ဦးကို သံုးႏွစ္ခြဲေက်ာ္အတြင္းမွာ လစာက်ပ္သိန္း ၈ဝ နီးပါး ပဲရပါမယ္”

ဝန္ႀကီး၊ ဒုဝန္ႀကီးေတြဆုိတာ အစုိးသစ္သက္တမ္း ၄၁ လအတြင္း မစားမေသာက္ပဲ သူတုိ႔လစာစုထားရင္ေတာင္ (၃၃၆ သိန္းနဲ႔) တိုက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း ဝယ္လုိ႔မရႏုိင္ဘူးတဲ့။

စစ္အုပ္စု အုပ္စုိးမႈသက္တမ္း ရွည္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ်  တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုက ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ မြဲေနေတသြားရၿပီး အုပ္စုိးသ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ထားစရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာေနၾကတဲ့အခ်က္ကျဖင့္ ဘယ္လိုမွ ဖံုးကြယ္လုိ႔မရတဲ့ ယေန႔ ကာလရဲ့ အထင္အရွားဆံုး ပကတိအရွိတရားတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္စုိးသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ သူတုိ႔သားသမီးေတြ ဘယ္လိုပံု၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အခုလို က်ိက်ိတက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာၾကရတာလဲ။

တုိင္းျပည္ရဲ့အသက္ေသြးေၾကာလုိျဖစ္တဲ့ သယံဇာတ (သစ္ေတာ၊ သတၱဳ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကုိင္ငန္း စသျဖင့္)ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္အပုိင္စီး၊ ခ်ဳပ္ကုိင္ခ်ယ္လွယ္ႏုိင္လို႔သာလွ်င္ျဖစ္ပါတယ္။

မာန္သူရွိန္က “အစုိးရသစ္သက္တမ္း ၄၁ လ” ဆုိတဲ့ မဆုိစေလာက္ကာလကိုပဲကြက္ၿပီး ေထာက္ျပေနရွာတာပါ။ တကယ္ေတာ့ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရက ေခတ္ကာလ (ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္) တစ္ေလွ်ာက္လံုး စစ္အုပ္စုက အပိုင္စီးလုယက္ခဲ့တာေတြဟာ စိန္စီေသာ မဂၤလာေဆာင္မွာ ခင္းက်င္းပျပခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။ ဒါက အကင္းေလာက္၊ အဖ်ားအနားေလာက္ရွိတာပါ။

ဗိုလ္ထြန္းၾကည္က “ႏွစ္ ၅ဝကုိယ္ေတြ႔မ်ား(တတိယတြဲ)” ထဲမွာႂကြားဝါဂုဏ္ယူျခင္း ေလးပံုသံုးပံု/ဖြင့္ခ်ျခင္းတစ္စိတ္နဲ႔ အခု ေရးထားပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းမိသားစုနဲ႔အတူသြားရတဲ့ ဆြစ္ဇာလန္၊ ဂ်ာမနီ၊အေမရိကန္ ၄၈ ရက္ၾကာခရီးမွာ စင္းလံုးငွား ေလယာဥ္ခခ်ည္း အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၇ သန္းေပးခဲ့ရတယ္လုိ႔ေရးပါတယ္။ လူ ၆ဝ ေက်ာ္အတြက္ ဟုိတယ္ခနဲ႔စားစရိတ္မပါေသး။

အတၱလန္တစ္ရွာရီတန္ဟုိတယ္ ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔မွာသာ မ်က္ေစ့သူငယ္၊ နားသူငယ္ျဖစ္ေနၿပီး “ႏွစ္စဥ္သြားေနၾက၊ လိုက္ပါေနၾကသူမ်ား (ကေလးထိန္း အမ်ိးသမီးကေလးမ်ားအပါအဝင္)ကေတာ့ ကုိယ့္အထုတ္ကိုယ္ဆြဲကာ(ဟုိတယ္ခန္း) တန္းတက္သြားၾကသည္မွာ ကိုယ့္အိမ္ ကုိယ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္တူေနသည္”လို႔ နတ္သံေႏွာထားပါတယ္။ ဒါေတြဟာ(မဆလ)ေခတ္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုမင္းမူခဲ့စဥ္က တုိင္းျပည္ဘ႑ာကို သံုးၾကျဖဳန္းၾကတာေတြထဲက အေပၚယံ အေသးအမႊားေလးတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ထြန္းၾကည္က သူကုိယ္တိုင္ (နဝတ)စစ္အစုိးရေခတ္မွာ တုိင္းမွဴး/ကုန္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးလုပ္ခဲ့စဥ္က စားခဲ့/ဝါးခဲ့တာေတြေတာ့ တစ္လံုးမွ် ထုတ္မေျပာဘဲ ထိန္ခ်န္ထားပါတယ္။

ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ (မဆလ) ေခတ္မွာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးတစ္သုိက္သာ တုိင္းျပည္ဘ႑ာနဲ႔ဥစၥာေတြကို အေမြဆုိင္ပစၥည္းလို ထင္သလို သံုးခဲ့ျဖဳန္းခဲ့ၾကပါတယ္။

(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္မွာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းေနရာ ရလာခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအးတို႔ကလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းနည္းတူ တုိင္းျပည္ဘ႑ာဥစၥာေတြကို ေမာင္ပုိင္စီးၿပီး အရခ်ိဳင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ေနဝင္း (မဆလ) ေခတ္(၂၆)အတြင္းႏွစ္မွာ တုိင္းျပည္ဟာ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဗိုလ္သန္းေရႊ- ဗိုလ္ေမာင္ေအး- ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔(နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရေခတ္(၂၂ႏွစ္)အတြင္း တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူေတြဟာ အဆင္းရဲဆံုး ႏြံအုိင္ထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။  ဗိုလ္သန္းေရႊ- ဗိုလ္ေမာင္ေအး- ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တုိ႔ကေတာ့ တိုင္းသိျပည္သိ၊ ကမၻာသိ၊ သူေဌးသူႂကြယ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရရဲ့ အာဏာအေမြစားအေမြခံ (ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရ (၄၁) လ သက္တမ္းကာလမွာလည္း မာန္သူရွိန္နဲ႔ဝန္ႀကီး(ဗိုလ္)ဦးရဲထြဋ္တို႔ အျပန္အလွန္ အေရခြံလွန္ေနၾကတာေတြ၊ ေညာင္ျမစ္တူး/ပုတ္သင္ဥေဖာ္ ေနၾကတာေတြက ဘယ္စစ္အုပ္စု (ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စု/ဗိုလ္သန္းေရြစစ္အုပ္စု)ပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္ဘ႑ာကို ခိုးဝွက္ၿမဲခုိးဝွက္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ဝန္ခံတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီး (ဗိုလ္)ဦးခင္ေအာင္ျမင့္၊ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး(ဗိုလ္)ဦးရဲထြဋ္နဲ႔ မာန္သူရွိန္တို႔အေနနဲ႔ ကုိင္းျဖားကုိင္းနား အေသးအမႊား ေလးေတြ ဇီးသီးစားၾကတာကိုပဲ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႔ အမႈႀကီးတစ္ခုလို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေျပာမေနၾကဘဲ၊ ဒုနဲ႔ဒယ္နဲ႔ အခ်ီႀကီးဝါးေန၊ စားေနၾကသူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလည္းဆိုတာ နာမည္အတိအက်ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။

“စစ္အာဏာရွင္စနစ္” ဆုိတာ တုိင္းျပည္ရဲ့ အသက္ေသြးေၾကာဥစၥာဓနမွန္သမွ် စစ္အုပ္စုထိပ္သီးတစ္စုနဲ႔ မုိက္ေဖာ္ဆုိးဖက္ခရုိနီတစ္စုက လက္ဝါးႀကီးအုပ္ သိမ္းပိုက္လုယက္ထားတဲ့စနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။

“စစ္အာဏာရွင္စနစ္”ဆုိတာ ျပည္သူနဲ႔တုိင္းျပည္က စုတ္ျပတ္ဆင္းရဲမြဲေတၿပီး  လက္တစ္ဆုပ္စာစစ္အုပ္စုက က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ လာေစတဲ့စနစ္ပါပဲ။ အဲဒီစနစ္ကို “၂ဝဝ၈အေျခခံဥပေဒ”ဆုိတာနဲ႔ အေပၚယံ ေဆးအလွယ္ျခယ္ေပးထားတယ္ဆုိတာပါပဲ။  

ဒါေၾကာင့္ “စစ္အုပ္စုနဲ႔ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ” ကို ကုန္စင္ေအာင္ ဖယ္ရွားသုတ္သင္ရမယ္။

(တူေမာင္ညိဳ)

(၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္)

read more