Thursday, February 2, 2017

ဦးကိုနီနွင့္ ကားေမာင္းျခင္း(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
ဒီေန႔ အလုပ္သြားရမယ္။ အသြားအျပန္ ၁၆၄ မိုင္ေမာင္းရမယ္။ ရာသီက ၂ဝ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ဆိုေတာ့ ဆဲလ္စီးယပ္နဲ႔တြက္ရင္ မိုင္းနပ္စ္ ၆.၆၆၆၆၇ ျဖစ္ေနတယ္။

ခဲတာမွ ေရတင္မဟုတ္ဘူး ေျမပါခဲသြားၿပီ။
အိမ္ေနာက္ စိုက္ခင္းထဲကေျမကို ခုေန ေပါက္တူးနဲ႔ေပါက္ၾကည့္ ခၽြလြင္ခၽြလြင္ ခၽြလြပ္ခၽြလြပ္နဲ႔ ေရခဲတံုးကို ေပါက္ခၽြန္းနဲ႔ေပါက္သလိုအသံေတြ ထြက္ထြက္ၿပီး အစ အစေလးေတြ ပဲ့ပဲ့ထြက္လာမယ္။

နွင္းမရွိေတာ့ ေျမေပၚေလွ်ာက္ရတာ ေရခဲျပင္ေပၚေလွ်ာက္ရသလိုျဖစ္ၿပီး ေခ်ာ္မလဲေအာင္ မနည္းသတိထားေနရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး။ နွင္းမြမြေလးေတြခံေနရင္ အမ်ားႀကီးေတာ္ေသးတယ္။ ဂ်ိဳင္းေထာက္က နွင္းထဲကၽြံၿပီးခ်ဳပ္မိေနေတာ့ ေခ်ာ္ေခ်ာ္မထြက္ဘူးေပါ့။
တဘက္ကျပန္ၾကည့္လို႔ တခုေတာ္တာက ညက နွင္းမက်ထားေတာ့ ဟိုင္းေဝးလမ္းေတြမွာ အိုက္ဆီးလို႔ေခၚတဲ့ ေရခဲအလႊာပါး ရွိမေနမွာပဲ။

ဟိုင္းေဝးဆိုတာကလည္း ထူးထူးျခားျခားႀကီးျဖစ္မေနရင္ သတ္မွတ္မိုင္နႈန္းထက္
ပိုေမာင္း ေလွ်ာ့ေမာင္းကို ၅ မိုင္အထက္ ၅ မိုင္ေအာက္ပဲ လက္ခံတာ မဟုတ္လား။ တနာရီ မိုင္ ၇ဝ ေမာင္းရမယ့္ေနရာမွာ ၇၅ မိုင္အထိ၊ ၆၅ မိုင္အထိဘဲ အေရာ့တြက္ အပိုေဆာင္းေပးတာမဟုတ္လား။

အျပင္မွာေအးတာက ေသေအာင္ေအး ကားေမာင္းရတာျပသနာမရွိေပမယ့္ နွင္းနည္းနည္းက်ၿပီး ခုေလာက္ေအးသြားရင္ အိုက္ဆီးျဖစ္ၿပီး ေရခဲျပင္ေပၚ ကားေမာင္းရတာလိုလိုနဲ႔ နည္းနည္းေလး နေမာ္နမဲ့ျဖစ္လိုက္ သတိေလးတခ်က္လြတ္လိုက္တာနဲ႔ တသက္စာျပန္ျပင္လို႔မရနိုင္ေတာ့တဲ့ အမွားေတြ ဒဏ္ေတြ တသီႀကီးခံရေတာ့တာပဲ။ ခုက ေအးတယ္ ဒါေပမယ့္ လမ္းေတြေကာင္းေနတယ္။
ပိတ္တဲ့ေက်ာင္းေတြပိတ္ ဘယ္နွနာရီေနာက္က်ၿပီးမွေက်ာင္းလာပါ ေၾကညာတဲ့ေက်ာင္းေတြက ေၾကညာနဲ႔။

ေအးခ်က္ႀကီး ၾကမ္းေနတယ္။ အျပင္မွာ ခဲေနတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဦးကိုနီအတြက္ေၾကကြဲ၊ က်န္ရစ္သူမိသားစုဝင္ေတြအတြက္ စိတ္ထိခိုက္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္/ဖ်က္သိမ္းေရး လုပ္ေနၾကသူေတြအတြက္စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ရင္ဟာပူေလာင္ေနတယ္။ စိတ္ဟာ ႀကိမ္မီးအံုးျဖစ္ေနတယ္။ ကားကို သတိထားေမာင္းရမယ္။ ေဘးမွာ လိုက္ထိုင္ေပးမယ့္ ဇနီးသည္လည္း မပါဘူး။
ဇန္နဝါရီ ၃ဝ၊ ၂ဝ၁၇

0 comments:

Post a Comment