(ခ်စ္ျခင္း၌တည္ေသာေမတၱာ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

မိမဲ့ဖမဲ့ က်ေနာ့္ေခြးေလး ၂ ေကာင္ကို က်ေနာ္ခ်စ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အဇၨီကို ပိုခ်စ္ပိုသနားပါသည္။ စိတ္ေကာင္းရွိရံုမက ခေလးေလးလို အျပစ္ကင္းစင္သည့္အတြက္လည္းပါပါသည္။ ညအိပ္လွ်င္ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲဝင္ေကြးကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္ပါသည္။ တခါတေလ က်ေနာ္ မူးမူးႏွင့္လြန္႔သျဖင့္ ဖိမိသျဖင့္ ကန္မိသျဖင့္ သူ မသက္မသာျဖစ္သည့္တိုင္ တခ်က္ကေလးမွမညည္းပဲ ကိုယ္ေလးကို ေရႊ႔ေရႊ႔ေပးပါသည္။ ေစာင္ေတြေခါင္းအံုးေတြ မူးမူးႏွင့္ကန္ထုတ္မိၿပီး ကုတင္ေအာက္က်သြားလွ်င္လည္း မနိုင့္တနိုင္ႏွင့္ ေအာက္ဆင္းေကာက္ေပးပါသည္။ သူ ခ်ီမရလွ်င္ မနိုင္ေတာ့လွ်င့္ ကုတင္ေပၚျပန္တက္ကာ က်ေနာ့္ကို ပါးလွ်က္လွ်က္ၿပီး ႏိႈးပါသည္။ က်ေနာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူး မထခ်င္ထခ်င္ႏွင့္ထၿပီး ျပန္ေကာက္ျပန္တင္ၿပီးမွ သူျပန္အိပ္ပါသည္။ တခါတေလ အိပ္ယာမဝင္ခင္ အီးပါေသးေပါက္ထုတ္ရန္ ေမ့သြားသည့္အခါ တညလံုး ဆီးေအာင့္ အီးေအာင့္ၿပီးေနပါသည္။ မနက္လင္းလို႔ သားသားတို႔ ရႉရႉးေပါက္ အီးအီးပါဟုေခၚလိုက္လွ်င္ တညလံုးေအာင့္ထားသည့္ဒဏ္ကိုလႊတ္ရန္ အိေျႏၵမရျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ ႏွိပ္စက္သလိုျဖစ္သြားပါသည္။ တခုခု စားစရာခ်ေကၽြးလွ်င္လည္း ဘယ္ေတာ့မွအရင္မစားဘဲ ေရာ့ကီအလာအထိေစာင့္ပါသည္။ သူ႔ေကၽြးထားသည့္အစာ ေရာ့ကီကယူစားၿပီး ေငါက္ေငါက္ ေငါက္ေငါက္ႏွင့္ထြက္သြားမွ မ်က္ဝန္းနက္နက္ႀကီးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ႏွင့္ အလႊာခ်လိုက္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္လုပ္ကာ သားသားဖို႔ေရာေဖေဖဆိုသည့္အထာႏွင့္ အၿငိမ္ထိုင္ကာေနတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အားခ်စ္သနားပိုကာ ေရာ့ကီတခုဆို သူ ၂ ခု အၿမဲလိုလို ခ်ခ်ေပးျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ၂ ခုလံုးမစားပါ။ အပိုတခုကို တပိုင္းခ်ိဳး၍ ေရာ့ကီထံေပးလိုက္မွ သူ႔အပိုေဆာင္းတဝက္ကိုစားပါသည္။ က်ေနာ္ သည္ႏွစ္ေကာင္အတြက္ ေငြကုန္ပါသည္။ တိရိစၦာန္ဆရာဝန္ႏွင့္ ပံုမွန္ တႏွစ္ ၂ ႀကိမ္ ေဆးခန္းသြားျပရပါသည္။ ေခြးရူးကာကြယ္ေဆး၊ နွလံုးသန္ေကာင္ကာကြယ္ေဆး၊ ေခြးေလွး ေခြးသန္းကာကြယ္ေဆး၊ အနံ႔အသက္ ကင္းစင္ေရးအပါအဝင္ အျခားႀကိဳတင္ကာကြယ္ေဆးမ်ားလည္း ထိုးရတိုက္ရပါသည္။ အစာဖိုးအပါဝင္ တႏွစ္ကုန္လို႔ ခ်ဳပ္လိုက္လွ်င္ ဒီႏွစ္ေကာင္စာက ေဒၚလာတေထာင္သာသာခန္႔ရွိပါသည္။ သူတို႔ က်ေနာ့္အေပၚ ဘာမွ ေက်းဇူးျပန္ျပဳႏိုင္သည္မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္ သူတို႔ဆီမွ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမထားပဲ ခ်စ္ရံုသက္သက္ခ်စ္တာျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔လည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ရံုသက္သက္ခ်စ္ၾကပါသည္။ သူတို႔ႏွင့္က်ေနာ့္ၾကားတြင္ အျပန္အလွန္ ဘာအက်ိဳးစီးပြားမွမရွိပါ။ ေမတၱာသက္သက္ျဖင့္ ခ်စ္ခင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေမတၱာျဖင့္ခ်စ္ခင္ျခင္း၌ ေက်းဇူးရွင္တို႔ အနေႏၱာအနႏၱတို႔မရွိပါ။ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကာ လူေမြးၿပီးအနေႏၱာအနႏၱလုပ္ေနသူမ်ားထက္စာလွ်င္ ဘာအက်ိဳးမွမေမွ်ာ္ျဖစ္သည့္ က်ေနာ္ႏွင့္က်ေနာ့္ေခြးေလးမ်ားခ်စ္ျခင္းက ပိုအျပစ္ကင္းပါသည္။ ပိုသန္႔စင္ပါသည္။ ပိုေမတၱာပါပါသည္။ အက်ိဳးေမွ်ာ္သည့္ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားသေဘာလည္းမရွိပါ။ ဤအေၾကာင္းအရာကို ေရးရသည္မွာ စိတ္မေကာင္းပါ။ က်ေနာ့္ေခြးေလးမ်ား နတ္ျပည္လိုျပည္မွ က်ေနာ့္အိမ္တြင္ ေခြးလာျဖစ္ကာ ဘာအပူအပင္မွမရွိသည့္အျပင္ အခ်စ္ခ်ည္းသက္သက္ခံေနရခ်ိန္၌ ဗမာျပည္တြင္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ကာ ဝမ္းမဝခါးမလွသူမ်ား ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္ေနပါသည္။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္သည္မွာ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားသေဘာကင္းသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအစစ္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆၊ ၂ဝ၁၇