(မီးလင်းတဲ့လူတွေရဲ့ မီးခိုးမဆုံးမိုးမဆုံး)

(မီးလင်းတဲ့လူတွေရဲ့ မီးခိုးမဆုံးမိုးမဆုံး)
Green Energy ပြောနေတဲ့ ပြည်တွေတောင် အဲ့ဒီစွမ်းအင်ကို တကယ့်စက်မှုလုပ်ငန်းတွေမှာ အသုံးပြုနိုင်တဲ့အခြေအနေမရှိပါ။ ရေအားလျှပ်စစ်၊ ကျောက်မီးသွေးလောင်စာ စတာတွေအပေါ် မှီခိုမှုလျော့လာတယ်ဆိုတာက အနုမြူဓာတ်ပေါင်းဖိုတွေတည်ပြီး လျှပ်စစ်ထုတ်ကြလို့ပါ။ ဒီလောက်တိုးတက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ နိုင်ငံကြီးတွေတောင် ရေအားလျှပ်စစ်နဲ့ကျောက်မီးသွေးလောင်စာကို လက်လွှတ်လို့မရသေးပါ။ လူလက်တဆုပ်စာလောက်နဲ့ ကြက်တဝတ်စာလောက်ပြည်လေးတွေကိုကြည့်ပြီး တို့ဆီလည်း ဒါလုပ်ရမယ်ပြောနေတာက ပိုက်ဆံယူပြီးဝါဒဖြန့်နေတဲ့ အင်န်ဂျီအိုသမားတွေပါ။ သူတို့ကိုငွေပေးထားတဲ့ နိုင်ငံတွေက ချမ်းသာပါတယ် တိုးတက်ပါတယ် နည်းပညာရော အရင်းအနှီးရောရှိပါတယ် ပြည်တွင်းစစ်မရှိပါ ပညာတတ်တွေများပါတယ်။ ဗမာပြည်နဲ့ အရာရာမှာဆန့်ကျင်ဘက်ပါ။

ပတ်ဝန်းကျင်သဘာဝကြီးကို ထိန်းသိမ်းတာ ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုင်းပြည်ချမ်းသာမှ လူတွေသောင်သောင်သာသာရှိမှဆို ပိုကောင်းပါတယ်။ သူတို့ဆီမှာ ပိုက်ဆံအကုန်ခံပြီး မြစ်ကြီးတွေအလှမပျက်အောင်ထိန်းနေချိန်မှာ ကျနော်တို့မှာ လမ်းဘေးရေဆိုးမြောင်းထဲမှာ ငါးရှည့်နှိုက်စားနေရသူတွေ တပုံကြီးပါ။ သူတို့ဆီမှာ သန္တာကျောက်တန်းတွေကေို ငွေကုန်ခံထိန်းသိမ်းနေပေမယ့် ကျနော်တို့ဆီမှာ တံငါလှေကလေးနဲ့ ပင်လယ်ထဲငါးဖမ်းထွက်နေရတာပါ။ သူတို့ဆီမှာ မြက်ခင်းကိုရေလောင်းပေါင်းသင်ပြီး ရိပ်စက်နဲ့ရိပ်ပြီးအလှခံစားနေချိန်မှာ ကျနော်တို့ဆီမှာ ကျွဲနွားစားဖို့ စားကျက်မြေတောင် မြက်မပေါက်နိုင်ပါ။

မြိ့ုနေ ပညာတတ် လူချမ်းသာနဲ့ လူလတ်တန်းစားတွေထဲက လူရည်လည် လူပါးလူနပ်တချို့ ငွေပအောပေးပြီး မြစ်ကြီးမဖျက်နဲ့တို့ ချောင်းကြီး ထိန်းသိမ်းရမယ်တို့ ကျောက်မီးသွေးကင်းစင် ကောင်းကင်ပြင်တို့ ပလပ်စတစ်ကင်းစင်ပြည်တခွင်တို့ လုပ်နေကြသူတွေကို မြက်မြက်ကလေးပေးရတာက သူတို့ဆီက လူချမ်းသာတွေရဲ့ ကလေးမုန့်ဖိုးတောင်မရှိပါဘူး။ စက်မှုနိုင်ငံဖြစ်ဖို့ စက်မှုလယ်ယာဖြစ်ဖို့ဆို လျှပ်စစ်ဓာတ်အား အလျှံပယ်လိုပါတယ်။ အဲ့ဒီဓာတ်အား ကျနော်တို့ဘာသာ မထုတ်နိုင်ရင် ထုတ်နိုင်သူဆီက ဝယ်သုံးရပါလိမ့်မယ်။ အကုန်အကျပိုများပါတယ်၊ အမျိုးသားလုံခြုံရေး ထိပါးခံရပါမယ်၊ စီးပွားရေးအရ လက်ဝါးကြီးအုပ်ခံရပါမယ်။ တနွယ်ငင်တစင်ပါ အခြားနယ်ပယ်တွေမှာပါ အချယ်အလှယ်ခံရပါမယ်။ အဲ့သလို လက်ထိလက်ရောက်ချယ်လျယ်နိုင်ဖို့ အခုလောလောဆယ်မှာ အင်န်ဂျီတချို့ကိုမွေးပြီး တဆင့်ခံချယ်လှယ်နေကြတယ်ဆိုတာ သိတကြပ်ကြပ်ပြုနိုင်မှတော်ကာကြမှာပါ။

တိုင်းပြည်တပြည်ကို ကိုယ့်လက်ကိုယ့်ခြေ ကိုယ့်အစွမ်းအစနဲ့ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာတာထက် ငွေကြေး နည်းပညာ အရင်းအနှီး စစ်လက်ပစ္စည်း စတဲ့နယ်ပယ်စုံမှာ သူတို့ကိုမှီခို သူတို့မျက်နှာကြည့်နေရ သူ့တို့လက်ဝေခံဘဝနဲ့ဘဲ ထားပြီးအုပ်စီးထားချင်တာ ခေတ်သစ်ကိုလိုနီစနစ်ပါ။ အမြောက်တင်သင်္ဘောကြီးနဲ့လာပြီး ဈေးကွက်ဖွင့်ခိုင်း နားထင်သေနတ်တေ့ပြီး သူတို့ပစ္စည်းဝယ်ခိုင်းတဲ့ခေတ် မဟုတ်တော့ပါ။ ကိုယ်က သူတို့အပေါ်မှီခိုရလေလေ ချော့လိုက်ဆွယ်လိုက် ဖျားယောင်းလိုက် အချိုသပ်လိုက် အချဉ်ကျွေးလိုက် တုတ်ပြလိုက် မုန့်ပြလိုက်နဲ့ တင်တင်စီးစီးအလုပ်ခံရလေဆိုတာ သတိချပ်ကြဖို့ပါ။

ကျနော်တို့ အင်နာဂျီလိုပါတယ်။ ကျနော်တို့ မီးမှန်မှန်လာဖို့လိုပါတယ်။ ကျနော်တို့ ငွေလိုပါတယ်။ ကျနော်တို့ နည်းပညာတွေလိုပါတယ်။ ငွေရှိသူ နည်းပညာရှိသူ အရင်းအနှီးရှိသူတွေနဲ့ ပေါင်းစည်းလုပ်ကိုင်ကြဖို့လိုပါတယ်။ ကျနော်တို့ အမျိုးသားအကျိုးစီးပွားနဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာ(ပြည်သူ့လက်မှာရှိတဲ့ အာဏာအစစ်အမှန်ကိုပြောတာပါ၊ စစ်တပ်ကြီးစိုးတဲ့အချုပ်အခြာအာဏာမဟုတ်ပါ)ကို ထိန်းဖို့လိုပါတယ်။ ကျနော်တို့ သူတို့မွေးတဲ့ လက်တဆုပ်စာ အင်န်ဂျီအိုကြေးစားသမားတွေစကားတိုင်းကို နားမယောင်မိဖို့လိုပါတယ်။

တို့တော့ ကျောက်မီးသွေးကင်းစင်တဲ့ကောင်းကင်အောက်မှာထိုင်ပြီး ဖယောင်းတိုင်မီးလေးနဲ့ မြစ်ကြီးအလှ သွားခံစားကြစို့ဆိုလည်း မိမိရွေးချယ်မှုပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် သေချာတာကတော့ မြစ်ကြီးမဖျက်ဆီးနဲ့ဆိုတဲ့ ကြေးစားအင်န်ဂျီအိုသမားတွေကတော့ တညလုံးမီးထိန်ထိန်လင်းပြီး မအိပ်တဲ့ညတွေရှိတဲ့ပြည်တွေကို ဂရီးဂရီးသွားရင်း ဟိုတယ်ကြီးပေါ်ကနေ သဘာဝတရားကြီးကို သူတို့လောက် ဘယ်သူမှမချစ်ဘူးလို့ အသံကောင်းဟစ်နေကြမှာပါ။ သူတို့ဟာ မီးလင်းနေကြသူတွေဖြစ်သလို မိးခိုးမဆုံးမိုးမဆုံးလည်းပြောတတ်ကြပါတယ်။
မျိုးမြင့်ချို
ဇွန် ၁၃၊ ၂ဝ၁၉