(ပဲကြီးဟင်းနှင့်စောက်စားကြီး)

(ပဲကြီးဟင်းနှင့်စောက်စားကြီး)
ကျနော်က သမ္မတရှီကျဉ့်ဖျင်(တရုတ်)ရဲ့ One Belt One Road ကို ဖင်မနိုင်ဘဲ ပဲကြီးဟင်စားးတဲ့အဖြစ်မျိုးဖြစ်လေမလားလို့ တွေးပါတယ်။ ဒေါ်နယ်လ်ထရမ့်(အမေရိကန်)ရဲ့ တရုတ်အပေါ်လုပ်တဲ့ ကုန်သွယ်စစ်ကိုလည်း ဆန်မရှိစောက်စားကြီးလို့ မြင်ပါတယ်။ တရုတ်ဖင်နိုင်မနိုင်ကတော့ ကိန်းသေပြောဖို့ခက်သေးပေမယ့် ဆန်မရှိစောက်စားကြီးတဲ့ အမေရိကန်တော့ သူ့ဒဏ်သူပြန်ခံရစပြုပါပြီ။ ထရမ့်ခံရတာမဟုတ်ပါ။

သွင်းကုန်ခွန်တွေတိုးလိုက်တော့ အခွန်ပိုဆောင်ရတာက Exporters တရုတ်မဟုတ်ပဲ သွင်းကုန်သမား Importers အေမရိကန်ဘက်ကဖြစ်ပါတယ်။ သွင်းကုန်သမားက အခွန်ပိုဆောင်ရတဲ့အလျှောက် ကုန်စည်တွေပေါ် ဈေးတင်ပါတယ်။ ဈေးတက်တဲ့ဒဏ်ကို အမေရိကန်ပြည်တွေ(စားသုံးသူတွေ)ခံရပါတယ်။ ကုန်းဈေးနှုန်းအညွှန်းဇယားတွေ မိုးထိုးလာပါတယ်။ လူတွေ ညည်းလာပါတယ်။ အဝယ်လျော့လာပါတယ်။ အရောင်းထိုင်းလာပါတယ်။

ဒီကြားထဲ ဟွာဝေးဖုန်း၊ 5G ကွန်ရက်ကိစ္စတွေကို နိုင်ငံတော်လုံခြုံရေးအကြောင်းပြချက်နဲ့ နည်းပညာကိစ္စတွေပါ တွန်းထိုးကိုင်လိုက်တော့ ပိုဆိုးကုန်ပါတယ်။ ကုန်သွယ်စစ်ဟာ အပြန့်ကျယ်သွားပြီး တကမ္ဘာလုံး ကူးစက်ကုန်ပါတယ်။ နှစ်နိုင်ငံချင်းဖြစ်တဲ့ကောင်ဖြစ်(ဥပမာ ဂျပန်နဲ့ကိုးရီးယား)၊ အုပ်စုနဲ့တနိုင်ငံဖြစ်လိုဖြစ်(အမေရိကန်နဲ့အီးယူ) ဖြစ်ကုန်ကြပါတယ်။

ဒီကြားထဲ ဘဏ်တိုးနှုန်းတွေ အပြိုင်အဆိုင်ချကြတော့ ကုန်သွယ်စစ်ကနေ ဘဏ္ဏာရေးစစ် ငွေကြေးစစ်အထိ တက်လိုက်လာပါတယ်။ ငွေတန်ဖိုးတွေ အသီးသီးချကြတယ်။ ဘဏ်တိုးနှုန်းတွေ ဘယ်လောက်အထိချသလဲဆိုရင် တချို့နိုင်ငံတွေမှာ တိုးနှုန်းက မိုင်းနပ်စ်အောက်အထိပါရောက်ပါတယ်။ အရပ်ပြော ပြောရရင်ဘဏ်တွေမှာ ငွေသွားချေးရင် အမြတ်တောင်ပြန်ရမယ့်ကိန်းကြီးပါ။

ခုတော့ အမေရိကန်စားသုံးသူတွေဆီက ညည်းသံထွက်လာပါပြီ။ လက်လီအရောင်းစတိုးကြီးတွေဆီက ငြူစူသံထွက်လာပါပြီ။ လက်ကားဖြန့်ချိရေးကုမ္ဗဏီကြီးတွေက သတိပေးသံထွက်လာပါပြီ။ နည်းပညာကုမ္ဗဏီကြီးတွေဆီက ဟန့်တဲ့အသံထွက်လာပါပြီ။

ခုနလေးကပဲ သတင်းတခုမှာတွေ့လိုက်ပါတယ် “ကုန်သွယ်ခွန်တွေ ထပ်တိုးကောက်ခံမယ့်ကိစ္စကို သူ့အနေနဲ့ ခရစ္စမတ်စ်ကာလလွန်မှစဉ်းစားမယ်၊ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ဟာ အမေရိကန်ပြည်သူတွေအတွက် ခရစ္စမတ်စ်လက်ဆောင်ပါ“ဆိုပြီး သမ္မတထရမ့်ကပြောပါတယ်။