၂ဝ၁၄ ေမ အကုန္ပိုင္းမွာေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

၂ဝ၁၄ ေမ အကုန္ပိုင္းမွာေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

 (ႏြားသားစားတဲ့လွည္းဆရာ က်ားေၾကာက္သတဲ့)

 လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ လူတင္ပါလို႔ ႏြား က်ားကိုက္တာ။ စစ္ဗိုလ္ေတြ ကိုယ္က်ိဳးရွာဖို႔ တိုင္းျပည္လက္ၫိႈးထိုးေရာင္းစားတဲ့ကိစၥ။

ဝမ္ေပါင္ဘက္ကရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ထက္ ဦးပိုင္(စစ္ဗိုလ္ပိုင္)ဘက္ကရတာ အခ်ိဳးခ်ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္။ တိုင္းသိျပည္သိလုပ္ရတဲ့ေခတ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္၊ တံခါးကလည္းအားလံုးလာ စုပ္ယူသြားနိုင္ေအာင္ ဖြင့္ေပးထားရတဲ့စီးပြားေရးေခတ္မ်ိဳးဆို တရုတ္ထက္ နည္းပညာအပါအဝင္ အစစအရာရာသာတဲ့နိုင္ငံႀကီးေတြက ကုမၸဏီႀကီးေတြလာၿပီး ပိုၿပီးပညာသားပါပါနဲ႔ ၫွစ္ထုပ္ယူမွာပဲ။ ပရိယယ္ၾကြယ္ေတာ့ ေသြးအကုန္လံုးပါသြားေတာင္ အခံရသက္သာမွာေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။ ခုျဖစ္ေနတာက လွည္းသမားက သူ႔လူတင္မႈေၾကာင့္ အကိုက္ခံရတဲ့ႏြားေတြကို က်ားႀကီးကို သူပါေၾကာက္ရေၾကာင္း ဟန္လုပ္မ်က္နွာေသနဲ႔ ျမားဦးလွည့္ေပးေတာ့ ႏြားေတြခမ်ာ က်ားဘက္လည္ထြက္သြားရွာတယ္။ လွည္းသမားကို မ်က္ေျချပတ္သူျပတ္သြားတယ္။ က်ားပဲၾကမၼာငင္ရမွာလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ လွည္းသမားရဲ့လွည့္ကြက္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေတြ လက္သည္ေပ်ာက္သြားတယ္။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတြ လွည္းသမားဘက္က ကူနာျပတယ္။ အဆီယစ္ေနတဲ့စစ္ဗိုလ္ေတြက

က်ားနဲ႔အတူ အမဲသားပြဲေတာ္တည္ေနတယ္။ ဒဏ္ရာဗလဝနဲ႔ႏြားတခ်ိဳ႔ခမ်ာ ကိုယ့္အသားပဲ့ပါသြားတာေတာင္ မနာနိုင္အားပဲ လွည္းသမားေတာင္ ျပန္သနားလိုသနား၊ အားေပးစကားေတြ ေျပာလိုေျပာ၊ ခမ်ာမ်ား သနားစရာျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔။ စစ္ဗိုလ္ေတြ တစ္ေယာက္တေပါက္ အေလနေတာေျပာေနၾကတာပါကြာလို႔ေတာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေတြးေလနဲ႔။ သူတို႔ႏႈတ္ထြက္စကားတိုင္းမွာ တရားပါတယ္။ စကားလံုးေနာက္က အနက္နဲ႔အဓိပၸါယ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္မွျဖစ္လိမ့္မယ္။ နို႔မို႔ဆို ကိုယ္ပါေရာၿပီး အသားအပဲ့ခံကာ စစ္ဗိုလ္ဆိုးေတြရဲ့ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကိုေဖ်က္ၿပီး အသနားေတြပိုမိသြားမွာပဲ။ တရုတ္မွမဟုတ္ဘူး တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုဆီက ေသြးစုပ္ခြင့္ေပးသူဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ဂုတ္ခြစီးထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြပဲ။ သူတို႔စနက္ပဲ။ ဝမ္ေပါင္ထက္ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတာ ဦးပိုင္ပဲ။ တိုင္းျပည္ကို နိုင္ငံေရးကို အာဏာကို သယံဇာတကို ေမာင္ပိုင္စီးထားတာ စစ္အာဏာရွင္ေတြပဲ။

(ျပင္ေတာ္မူကိုကိုႀကီး)

ျပည္ေတာ္သာခင္ခင္ႀကီးတို႔ ေရနံ႔သာခင္ခင္ႀကီးတို႔ရွိတယ္ဗ်ာ။ ဂႏၱဝင္ေျမာက္ဝတၳဳဳႀကီးေတြဆိုပါစို႔။ ခု ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ပဲ့နင္းႀကီးကိုလည္း ဂႏၱဝင္ေျမာက္ရေလေအာင္ "ျပင္ေတာ္မူကိုကိုႀကီး"ဆို ဘယ့္နွယ္တုန္း။ သူလည္း သမိုင္းထဲကလူ၊ ဂႏၱဝင္ေျမာက္သင့္တဲ့သူပဲမဟုတ္လား။

(ေပါင္း-ျပင္ကေန ေပါင္းပင္ျဖစ္မသြားဖို႔)

အရင္တုန္းကဆို ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေျပာစရာရွိရင္ ကိုယ့္လူေတြဟဲ့ဆိုၿပီး (အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီသမားေတြ) ဘာညာနဲ႔ မစားရဝခမန္းသံုးသံုးၿပီးေျပာရတာအေမာ။ ခုလည္းၾကေရာ ေဒၚစုက အတိုက္အခံဆို နားခါးေလသေယာင္... Opposition ဆို သံရည္ပူေလာင္းခ်ေလသေယာင္ မွာေတာ္မူလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကိုေျပာခ်င္ရင္ ဘာကိုဘယ္လို ဘယ္စကားသံုးေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ခုေတာ့ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ ကိုကိုႀကီးေက်းဇူးနဲ႔ စကားလံုးသစ္ရသြားၿပီ။ ေက်းဇူးဗ်ာ။ ေနာက္ဆို "ေပါင္းျပင္"ေတြလို႔ေခၚေတာ့မယ့္။ စာလံုးေပါင္း မမွားဖို႔ေတာ့ စာရိုက္တိုင္းဂရုစိုက္ရမယ္။ မေတာ္ (ေပါင္းျပင္)ရိုက္တာ (ေပါင္းပင္)သြားမွ အသင္ပါခံရမယ့္ကိန္း။

(ခ်မ္းေအးထိုးတဲ့လက္မွတ္)

ေမာင္စူးစမ္း(ဦးခ်မ္းေအး)က ေျခဥျပင္ေရး(၄၃၆ ျပင္ေရး)လက္မွတ္ထိုးတယ္..တဲ့။ ေက်ာ္ဝင္းေရာ ထိုးဦးမလား မေျပာတတ္။ ကိုယ့္ရင္ဝကိုယ္ျပန္ ဓါးနဲ႔ထိုးလိုက္ဖို႔ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း တေယာက္ေနာက္ေက်ာတေယာက္ အျပန္အလွန္ထိုးဖို႔သာေကာင္းေတာ့တယ္။ လက္မွတ္ထိုးလႈံ႔ေဆာ္ပြဲဆိုတာမ်ိဳးက ဒီမွာေတာ့ သိတ္အဆာမက်ယ္ပါဘူး။ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ အခြင့္အေရးဆိုင္ရာတခုခု စတဲ့ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳးေတြအတြက္ နိုင္ငံေရးသမားေတြကိုယ္စား ေအာ္ဂနိုက္ဇာေတြကလုပ္ရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးေပါ့။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အာဏာသေဘာပါတဲ့နိုင္ငံေရးနဲ႔ေတာ့ အပတ္အသက္မမ်ားလွပါ။ ဒီက နိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းနဲ႔ ဒီကဂြင္ထဲမွာေတာ့ လိုအပ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ တခါတေလ ေနာက္က ဒိုနာနဲ႔ ပရိုပိုဆယ္လ္နဲ႔ ဖန္းဒင္န္းနဲ႔ေဝေဝဆာဆာမို႔ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ဟိုမွာေတာ့ ေဒၚစုလိုနိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ေတြကဦးေဆာင္ေတာ့ အႀကီးႀကီးမွ တကယ့္အႀကီးႀကီး။ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ အဲ့လိုလုပ္ေနၾကတာျမင္ေတာ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က "ေအာ္ဂနိုက္ဇာငွားလိုက္ ၿပီးေရာကြာ၊ အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံ အပင္ပမ္းခံလို႔၊ ဘယ္ေလာက္မွလည္း ကုန္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔" လို႔ေျပာေတာ့ (အင္း..သူလည္း သူ႔နားလည္ခ်က္နဲ႔သူပဲကိုး)လို႔ ေတြးရံုမွတပါးအျခားမရွိေတာ့။ သူ နားလည္ေအာင္လည္း ရွင္းမျပတတ္ေတာ့။ လက္မွတ္ထိုးလႈံ႔ေဆာ္မႈကေန အာဏာနိုင္ငံေရး Power Politics သေဘာထိ ပါသြားေအာင္ဆို ဘယ္အထိ အာဏာဖီဆန္ဝံ့မလဲပဲ၊ ဘယ္အထိ လူထုနဲ႔လိုက္ပါရင္း ဦးေဆာင္သြားနိုင္မလဲပဲ။ လက္မွတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲယူသြားၿပီး ၇၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေထာက္ခံမဲမရခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ရတယ္ပဲထားဦး ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္လို႔ မဲေပးနိုင္သူရဲ့ ထက္ဝက္ေက်ာ္ေထာက္ခံမဲ မရခဲ့ရင္ေရာ။ ေမာင္စူးစမ္းလက္မွတ္ထိုးတာ ျပင္ရဖို႔ျဖစ္နိုင္ေျခမရွိလြန္းတာေသခ်ာၿပီဆိုၿပီး ထိုးတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ဒီအေရၿခံဳစစ္အာဏာရွင္ေတြကို ခါးသီးမုန္းတီးလြန္းလို႔ ရိုးရိုးသားသားလက္မွတ္လာထိုးၾက ပါဝင္လာၾကသူေတြကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲအားေပးႀကိဳဆိုေပမယ့္ ေမာင္စူးစမ္းနဲ႔ အဲ့ဒီျပည္သူေတြကို တတန္းထားျမင္လို႔မရတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ (သစ္ေကာင္းအိမ္နဲ႔ ရင္ဝဓါးထိုးတဲ့အေၾကာင္းေျပာေနတုန္း ေမာင္စူးစမ္းလက္မွတ္ထိုးတာျမင္ၿပီး အေတြးဆက္ကုန္တာ)

(ေရစုန္မေမ်ာေစခ်င္တဲ့ဇာတ္)

လာမယ့္ ၂ဝ၁၅ ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အႏွစ္ ၁ဝဝ ျပည့္မွာပဲ။ အထုပၸတၱိဇာတ္ကားႀကီး ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္မယ္ၾကားေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ေဇာနဲ႔ေမွ်ာ္မိတာပဲ။ ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာသံေတြၾကားလည္း ဇြဲနဲ႔ေစာင့္ေနတာပဲ။ ဒီတသက္ ၾကည့္ခြင့္ႀကံဳႏိုး မႀကံဳနိုးကေတာ့ ေျပာမရဘူး။ ဘာမွ ၿမဲတာမွ မဟုတ္တာ။ အစစအရာရာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးထြက္လာလို႔ မေသခင္ေလးၾကည့္သြားရတယ္ဆို မဆိုးပါဘူး။ မေသခင္ေတာ့ၾကည့္ရတယ္ ၾကည့္ရက်ိဳးမနပ္ေလာက္ေအာင္ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ႀကီးနဲ႔ဆို မၾကည့္ပဲေသသြားတာကမွ ေကာင္းမလားပဲ။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ လွလွပပသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနရာသရုပ္ေဆာင္မယ့္ မင္းသားေလာင္းလည္း စစ္သင္တန္းတက္ခိုင္းမယ္ၾကားတာၾကာၿပီ။ တက္ျဖစ္သလားမသိ။

(ကဗ်ာ့နိုင္ငံေရး)

တေခတ္တုန္းက နိုင္ငံေရးပါရင္ ကဗ်ာဟာ ေႂကြးေၾကာ္သံဆန္သတဲ့..။ ခုမ်ားမေတာ့ ကဗ်ာမွန္ရင္ နိုင္ငံေရးပါမွလို႔မ်ား ျဖစ္ေလေရာ့သလား အကိုတို႔။ အကုန္ ေျပာမပစ္လိုက္ပါနဲ႔။ နည္းနည္းေတာ့ ခ်န္ပါ့။ ေတာ္ၾကာေန ဟို နိုင္ငံေရးသမားေတြ ကဗ်ာ ထ ေရးေနၾကဦးမယ္။

(ေျပာစရာလိုကို လိုတဲ့ကိစၥ)

ဗိုလ္တင္ေအးသတိေပးခ်က္ကို မသိခ်င္က်ိဳးက်င္ျပဳမရပါ။ စကားနည္းရန္စဲ လုပ္လို႔မျဖစ္ပါ။ ပါးစပ္ေညာင္းရင္ပိတ္သြားမွာေပါ့သေဘာထားလို႔ မျဖစ္ပါ။ တိတိက်က် တည္တည္ၾကည္ၾကည္ တုန္႔ျပန္ရမည္ေတြးပါသည္။ စကားနာထိုးသလို ေထ့သလို ေငါ့သလိုလုပ္လွ်င္ သမၼတေျပာခြင့္ရဗိုလ္ရဲထြဋ္က ရိသလိုကလိသလိုလုပ္ပါလိမ့္ဦးမည္။ ဗိုလ္တင္ေအးေကာ္မရွင္အားတုန္႔ျပန္ခ်က္သည္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး၏ရပ္တည္ခ်က္အား အတိအလင္းထုတ္မေျပာ ေျပာေအာင္ ဖိအားျဖစ္ေစလိမ့္မည္ေတြးပါသည္။

(ကိုယ့္ဒီမိုကေရစီနဲ႔ကိုယ္)

က်ေနာ္ အေကာင္းျမင္သမားမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းက တကန္တကေျပာဖို႔ လိုပါသလားခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေရးတာေျပာတာေတြဖတ္ရင္ က်ေနာ္ ဘာအျမင္သမားမွန္း ေပၚလြင္မွာပါ။ အျခင္းအရာ ကိစၥတရပ္ရပ္မွာ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္ သူ အျမင္ခ်င္း တထပ္တည္းက်ဖို႔ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါ။ မတူတိုင္းလည္း ရန္ထထျဖစ္စရာလိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း ရန္သူျဖစ္ၾကမယ္မျမင္ပါဘူး။ နည္းနည္းနီးစပ္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဝမ္းသာစရာေကာင္းလွၿပီ။ လုပ္လို႔ရတာေတြ ရွိလွၿပီ။ ေဝးၾကလို႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ၾကလို႔ေရာ ဘာဆန္းသလဲဗ်ာ။ ရန္သူျဖစ္ရင္တိုက္ၾကရံုေပါ့။ နွစ္ဖက္စလံုး ပမ္းတဲ့အခါ ခဏတျဖဳတ္လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး ယာယီမိတ္ေဆြလုပ္ၾကတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သူရွိေနသေရြ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ မဟာမိတ္ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ ေနာက္တခုက ဒီမိုကေရစီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီမွာ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ နိုင္ငံေရးအက်ိဳးစီးပြားဘက္သေဘာအရ က်ေနာ္နဲ႔အျမင္ခ်င္း အေတြးအေခၚျခင္း ရပ္ခံခ်က္ျခင္းတူတဲ့သူ နီးစပ္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီဟာ အျပည့္အဝပါ။ ဒါနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကလူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီမွာ ေနရာမရွိပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ က်ေနာ့္သေဘာထား အဲ့သေလာက္ႀကီးလည္း မႀကီးပါဘူး။ ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ားဒီမိုကေရစီမွာ အကန္႔အသတ္နဲ႔မို႔လား။ ဘာဆန္းသလဲဗ်ာ။

(အာေဘာ္ေနာက္ ေကာက္ေကာက္မပါဖို႔)

နိုင္ငံေရးဆိုတဲ့သေဘာမွာ တခုခုမလုပ္ခင္ အာေဘာ္ဖန္တီးၾကည့္ရတာမ်ိဳးရွိတတ္တယ္။ အရပ္ေျပာ ေျပာရရင္ အသံထုတ္ၾကည့္တာေပါ့။ ျပန္လာမယ့္အသံၾကည့္ၿပီး ဆက္တိုးမယ္ မတိုးဘူး ဆံုးျဖတ္ရတာမ်ိဳး။ မူအေပၚ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္နဲ႔ ဝံ့ဝံ့စားစားမရွိတဲ့အခါမ်ိဳးနဲ႔ လူေတြကျဖစ္ေစ့ခ်င္လြန္းလို႔လုပ္ရတာပါဆိုတဲ့ဆင္ေျခကန္ဖို႔လိုတဲ့အခါမွာ ထိုးရတဲ့ဇာတ္ဆိုပါေတာ့။ (ဥပမာ- စစ္အုပ္စုနဲ႔အပစ္ရပ္ၿပီး ကားပါမစ္နဲ႔အျခားအခြင့္အေရးေတြကို ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတခ်ိဳ႔ ေဝစုေမွ်ာ္ေတာ့ "စစ္တပ္ထဲက ေအာက္ေျခထုရဲေဘာ္ေလးေတြသနားပါတယ္..တို႔။ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေရွ႔တန္းမွာေသေပးေနရတယ္တို႔။ တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေလးေတြမ်ား ဘယ့္ေလာက္သနားဖို႔ေကာင္းသလဲဆို ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတာင္မဝတ္ဖူးရွာဘူး" တို႔ ဆိုတာေတြလည္းအာေဘာ္ဖန္တီးမႈထဲမယ္ အႀကံဳးဝင္တယ္)ထားပါေတာ့ လိုရင္းေခ်ာ္သြားမစိုးလို႔။ ဝက္စ္ပိြဳင့္အေမရိကန္ဗိုလ္သင္တန္းဆင္းပြဲမွာေျပာတဲ့ ဘရက္ခ္အိုဘားမားရဲ့မိန္႔ခြန္းဟာ (တပည့္ေတာ္တို႔လည္း တရုတ္ကိုေၾကာက္ရပါတယ္)ဆိုတဲ့အာေဘာ္ဖန္တီးမႈကို တိုက္ရိုက္တုန္႔ျပန္ခ်က္သေဘာပဲ။ တရုတ္မ်ား ေၾကာက္စရာလိုက္လို႔၊ မင္းေနာက္မွာ ငါရွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ခုမွ ေျဗာင္ခ်ျပတာ။ ဒီ (တရုတ္ကိုေၾကာက္ရပါတယ္) အာေဘာ္ဖန္တီးခ်က္ဟာ ဘယ္အထိ တာသြားသလဲဆို စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္စိတ္အေျခခံရွိတဲ့ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားၾကားက တရုတ္အားကိုးမေအလိုးဆိုကာ တရုတ္နဲ႔ေကာ္တုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အသံေတြကိုေတာင္ တိမ္တန္သေလာက္ ထိမ္ေပးနိုင္တာလည္းျမင္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆို "သနားစရာ စစ္အာဏာရွင္ေလးေတြခမ်ာ"ဆိုၿပီးေတာင္ ျဖစ္လာေလဦးမလား။ ျမက္မွာေတာ့ အေနတတ္တတ္ မတတ္တတ္ ကၽြဲခတ္ပလားလို႔ ညပ္တာပဲ။ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကတာပဲ။ ေျမဇာျမက္မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႔ျပဌာန္းခြင့္မွမရွိတာ။ တိုင္းျပည္ၾကေတာ့ အာဏာလက္ရွိရဲ့အေျမာ္အျမင္ရွိမႈ မရွိမႈေပၚတည္ၿပီး ေနတတ္ျခင္း မေနတတ္ျခင္းျဖစ္ကာ ညပ္ျခင္းမညပ္ျခင္းလည္းျဖစ္ရတယ္။ ဒါကို နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီမွာ အတိအလင္းျပဌာန္းေပးထားရတယ္။ တဖက္ဘက္ကရပ္တယ္ မရပ္ဘူး။ ၾကားေနတယ္ မေနဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။ အမွန္က နိုင္ငံေရးမွာ ၾကားဆိုတာ ၾကားေကာင္းတဲ့စကားပါ။ ခု အေမရိကန္-တရုတ္ခတ္ပြဲမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြအေနမတတ္ရင္ တိုင္းျပည္ညပ္နိုင္တယ္။ လူထုဘဝ ခုထက္ပို အဆေပါင္းမ်ားစြာေၾကမြသြားနိုင္တယ္။

read more

လႊဲသာတဲ့ေရြးခ်ယ္မႈ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အေမရိကားကို ဒုကၡသည္အေနနဲ႔ေရာက္ခဲ့ သူေတြ(က်ေနာ္လည္း အဲ့အဆင့္အတန္း နဲ႔ေရာက္တာပါ)မွာ စီးပြားေရးအရ၊ နိုင္ငံေရးအရ၊ ဘာသာေရးအရ လူမ်ိဳးေရးအရ စသည္ျဖင့္ ဆက္စပ္ျဖစ္ရပ္ေနာက္ခံေတြ ကိုယ္စီပါလာၾက သလို ဒီအစိုးရရဲ့သတ္မွတ္ခ်က္လည္း တိတိက်က် ကိုရွိပါတယ္။ ေယဘုယ်သေဘာအရသာ အားလံုးကိုဒုကၡသည္ Refugees လို႔ေျပာေပမယ္ အတိအက်လိုအပ္တဲ့အခါမယ္ နိုင္ငံေရးအရျဖစ္လာတဲ့ဒုကၡသည္ကို Political Refugee လို႔သံုးစြဲရပါတယ္။

ဘာဒုကၡသည္အဆင့္နဲ႔ပဲေရာက္ေရာက္ ဒီေရာက္ၿပီးၿပီဆို ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ဒုကၡသည္ေဟာင္း Former Refugee လို႔ ကင္ပြန္းတပ္တာပါပဲ။ ဒီေရာက္ၿပီးမွေတာ့ သူဟာ ဒုကၡသည္အျဖစ္အေနသေဘာကေန လြတ္သြားၿပီဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဘဝျဖစ္တည္မႈ(ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏာကို ဒုကၡလို႔မွတ္သူေတြအဖို႔ေတာ့) ဒုကၡေဟာင္းတစ္ခုကေနလြတ္ၿပီး ဒုကၡသစ္တစ္ခုထဲကို ကိုယ့္ဆႏၵအေလွ်ာက္ ခုန္ဝင္လာၾကတယ္လို႔ဆိုနိုင္ မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူဟာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္လို႔ ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၾကတာပဲမဟုတ္လား။ ဒုကၡျဖစ္မယ္မွန္းသိသိနဲ႔ တခုခုကိုလုပ္တဲ့သူဆိုတာ ေလာကမွာရွိမယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡခ်င္းအတူတူေတာင္ ပိုခံသာမယ့္ဒုကၡကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ၾကတာပဲမဟုတ္လား။ ဒါဓမၼတာပါပဲ။ ဘယ္သူကမွ အေမရိကားမသြားလို႔ တရားစြဲမွာ ရိုက္သတ္မွာမွမဟုတ္တာ။ မိမိကိုယ္ပိုင္ အသိစိတ္ရွိရွိနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး
ေရာက္လာၾကတာခ်ည္းပဲမဟုတ္လား။

အဲ့သလိုပါပဲ။ ဒီေရာက္ၿပီး အခ်ိန္တန္လို႔ အေမရိကန္နိုင္ငံသားခံယူမယ္ မယူဘူးဆိုတာလည္း မိမိဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္မႈပဲမဟုတ္လား။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း စဝင္တဲ့ေလဆိပ္မွာပဲ I-94 လို႔ေခၚတဲ့ တရားဝင္ လူဝင္မႈအဆင့္ျပလက္မွတ္ ထုတ္ေပးလိုက္ၿပီးသားပါ။ အဲ့လက္မွတ္မွာက သက္တမ္းကုန္သြားတဲ့ရက္ ရယ္လို႔မရွိပါဘူး။ ခင္ဗ်ားေသမွ သက္တမ္းကုန္မယ့္လက္မွတ္ပါ။ ေပ်ာက္သြားပ်က္သြားရင္ အသစ္ျပန္ လုပ္လို႔(အႀကိမ္ႀကိမ္)ရပါတယ္။ လုပ္ခကေတာ့ မိမိကေပးရပါတယ္။ တခါအသစ္ျပန္လုပ္ရင္ ေဒၚလာ(၄ဝဝ)မျပည့္တတ္ျပည့္တတ္ပါ။ အဲ့လက္မွတ္နဲ႔ပဲ ေသတဲ့အထိအေမရိကန္မွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခြင့္ရွိေၾကာင္း 
လက္မွတ္ေပၚမွာတံဆိပ္တံုးထုၿပီး အတိအလင္းေျပာထားၿပီးသားပါ။ ဘာမွ ပူစရာမရွိပါ။

အဲ့လက္မွတ္နဲ႔ (၁)နွစ္ေနၿပီးရင္ ဂရင္န္းကဒ္လို႔ေခၚတဲ့ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္လက္မွတ္ (ေလွ်ာက္ခ်င္ရင္) ေလွ်ာက္လို႔ရပါတယ္။ မေလွ်ာက္လို႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဂရင္းကဒ္ကေတာ့ သက္တမ္းရွိပါတယ္။ သတ္မွတ္သက္တမ္းျပည့္တိုင္း အသစ္ျပန္ျပန္လဲလဲေပးရပါတယ္။ လဲခ ကိုယ္ကပဲေပးရပါတယ္။ ဂရင္းကဒ္နဲ႔ အေမရိကန္ျပင္ပခရီးသြားခ်င္ရင္ ခရီးသြားလက္မွတ္ေလွ်ာက္လို႔
ရပါတယ္။ ခရီးသြားလက္မွတ္က တစ္နွစ္ခံပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔အသစ္လိုခ်င္ရင္ ထပ္တိုးခေပးၿပီး တိုးတိုးသြားလို႔ရပါတယ္။ ဂရင္န္းကဒ္နဲ႔လည္း ခင္ဗ်ားမေသမခ်င္း အေမရိကန္မွာ ေနသြား ေသသြားလို႔ရပါတယ္။ ဘာမွ ပူစရာမရွိပါ။

တခါ ဂရင္းကဒ္နဲ႔ေနသား(၄)နွစ္၊ I-94 နဲ႔ေနသား(၁)နွစ္ စုစုေပါင္း အေမရိကန္မွာ တဆက္တည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေနသားခ်ည္းသက္သက္(၅)နွစ္ရွိရင္ နိုင္ငံသားေလွ်ာက္ခ်င္ရင္ ေလွ်ာက္လို႔ရပါတယ္။ မေလွ်ာက္လို႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါ။ မေလွ်ာက္မေနရမဟုတ္သလို မေလွ်ာက္ပဲေနမရေအာင္လည္းလုပ္မထားပါ။ (တခုေတာ့ရွိပါတယ္ I-94 ကေန ဂရင္န္းကဒ္၊ ဂရင္န္းကဒ္ကေန နိုင္ငံသား စတဲ့အဆင့္လိုက္ေလွ်ာက္ထားသူေတြကို သက္ဆိုင္ရာက လိုအပ္မယ့္စစ္ေဆးမႈေတြ သူတို႔ဘာသာလုပ္ပါတယ္။ မလိုအပ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူေခၚၿပီး ေမးတာျမန္းတာမလုပ္ပါ။ မသကၤာရင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းထဲသြင္းၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းတာလုပ္ပါတယ္) နိုင္ငံသားျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ပါ့စ္ပို႔တ္ေလွ်ာက္လို႔ရၿပီ။ ပါ့စ္ပို႔တ္က တစ္ခါေလွ်ာက္ရင္(၁))ႏွစ္ပါ။ ဓါတ္ပံုဖိုးပါ အပါမွ ေဒၚလာ(၁၅ဝ)ဆိုပါေတာ့။ တရားဝင္ေရာက္လာသူျဖစ္လို႔ I-94 နဲ႔ေနေန ဂရင္န္းကဒ္နဲ႔ေနေန နိုင္ငံသားျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားကိုဘယ္သူကမွ ဘာမွေထြေထြထူးထူး ေျပာေနဆိုေနတာလည္းမရွိပါ။ ဘာမွပူစရာမရွိပါ။ 

ေျပာခ်င္တာက ဒီကိုေရာက္တာလည္း မိမိေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္မႈ။ တခါ ဒီေရာက္ၿပီးမွ 
ဟိုဟာဒီဟာေလွ်က္တာ မေလွ်ာက္တာကလည္း မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ 
လုပ္ခြင့္ရွိတဲ့ကိစၥ။ ဘယ္သူကမွ အတင္းအက်ပ္ပို႔လို႔ေရာက္လာတာလည္း မဟုတ္။ ဘယ္သူကမွ အဓမၼခိုင္းလို႔ နိုင္ငံသားျဖစ္ရတာလည္းမဟုတ္ပါပဲလွ်က္ "က်ေနာ္/က်မတို႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ ဘာမွမရွိေတာ့လို႔ အေမရိကန္နိုင္ငံသားေလွ်ာက္ထား ခံယူလိုက္ရတာပါ" ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေပးမႈကို ခင္ဗ်ားဘယ္လိုျမင္မလဲ။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာမယ္ နိုင္ငံသားမေလွ်ာက္လို႔ ရိုက္သတ္မယ္ဆိုေတာင္ မေလွ်ာက္ေရးသေဘာထားရွိရင္ ခင္ဗ်ား ရိုက္အသတ္ခံျခင္းကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ 

ခုဟာက ရိုက္လည္းမသတ္ တရားလည္းမစြဲ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မတို႔ပါပဲ မိမိဆႏၵအေလွ်ာက္ ျပဳမူဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္တဲ့ကိစၥကို ဘယ္နွယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႔ ေရြးခ်ယ္ရတယ္ေျပာနိုင္သလဲ။ သူ႔စကားအတိုင္းပဲ ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႔ေရြးခ်ယ္တယ္
ဆိုတာမွာေတာင္ "ေရြးခ်ယ္တယ္"ဆိုတာ ပါၿပီးသားပါ။

read more

Burma Night ရဲ့ အစိုးရ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

Burma Night ရဲ့ အစိုးရ
မေန႔ညက Indiana Purdue University Fort Wayne(IPFW) မွာ ဖို႔တ္ဝိန္းအေျချပဳ Burmese Advocacy Center (BAC)က ကမကထလုပ္တဲ့ Burma Night (ဗမာည)အခမ္းအနား သြားတက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လုပ္ရတဲ့အဓိကအေၾကာင္းက ဘီေအစီရဲ့ ၆ နွစ္တာခရီးရဲ့ ေအာင္ျမင္ခဲ့မႈေတြ၊ ကူညီပံ့ပိုးေပးနိုင္ခဲ့တာေတြရွင္းျပတာနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ဌာနေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကိုဖိတ္ၿပီး စကားစမည္ေျပာၾက ဗမာစာေလးေတြစားၾကတဲ့ မိတ္ဆံုလက္ဆံုပြဲလို႔ဆိုရမွာပါ။ ဖို႔တ္ဝိန္းေန ဗမာျပည္ဖြားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ငယ္ ၂ဝ ေလာက္တက္လာၿပီး သူတို႔လုပ္ငန္းေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ရင္း ေအာင္ျမင္လာပံုေလးေတြေျပာျပေတာ့ ၾကားရသူေတြ ဝမ္းသာပီတိနဲ႔ မုဒိတာပြားစရာပါ။ ၂ဝ၁၃-၁၄ ပညာသင္နွစ္မွာ အထက္တန္းေအာင္ျမင္ၿပီး ေကာလိပ္တက္ၾကေတာ့မယ့္ ဗမာျပည္ဖြားမိဖေတြရဲ့သားသမီး ေက်ာင္းသား (၈၈)ဦးနဲ႔ ဟိုတေလာက အဂၤလိပ္စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမွာ ခရိုင္အဆင့္ပထမဆုရခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေလးကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့ အစီအစဥ္လည္းပါ၊ ကေလးငယ္ေတြရဲ့ျမန္မာ့အက၊ ေျခာက္လံုးပတ္ေၾကးေနာင္နဲ႔၊ စည္တိုေတြတီး၊ တိုင္းရင္းသားဝတ္စံုေလးေတြနဲ႔ ဖက္ရွင္ရိႉးေလးေတြလည္းပါသမို႔ သိုက္သိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ရွိတယ္လို႔ဆိုရမွာပါပဲ။

ၿမိ့ဳေတာ္ဝန္ Tom Henry အပါအဝင္ ၿမိ့ဳနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ ၿမိ့ဳကြန္ျမဴနတီေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ ၿမိ့ဳေအဂ်င္စီေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ ဖို႔တ္ဝိန္း-ျမန္မာ ညီအမၿမိ့ဳ ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ ဒုကၡသည္/လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ဗမာညကိုတက္လာၿပီး ဗမာျပည္ဖြားနဲ႔ အေမရိကန္ဖြား ဗမာကေလးငယ္ေတြရဲ့ေအာင္ျမင္မႈကို အထူးတလည္ခ်ီးမြမ္းၾကတာဆိုေတာ့ ေနာက္လာဦးမယ့္ကေလးေတြအတြက္လည္း အားတက္စရာျဖစ္ၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။ ကိုမင္းကိုနိုင္ရဲ့ ေျပာေနၾကထက္မပိုတဲ့ ဗီဒီယိုႏႈတ္ခြန္းဆက္ဂုဏ္ျပဳစကားေလးလည္း ျမင္ရ ၾကားရပါတယ္။ စကားေျပာသူေတြထဲမယ္ ၿမိ့ဳေတာ္ဝန္လည္းပါပါတယ္။ လက္ရွိၿမိ့ဳေတာ္ဝန္တြမ္ဟင္နရီဟာ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ ၂ဝဝ၈ ကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ ဆက္တိုက္အေရြးေကာက္ခံခဲ့ရသူျဖစ္ၿပီး ကြန္ျမဴနတီေတြကလုပ္တဲ့ပြဲတိုင္း ဖိတ္သာဖိတ္ မလာမရွိဆိုတဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ဗမာျပည္သားေတြနဲ႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္နိုင္ငံသား ဘာလူမ်ိဳး ဘာ ဘာသာကိုးကြယ္ကိုးကြယ္ တရင္းတနွီးနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိသူမ်ိဳးပါ။ သူနဲ႔ စဆက္ဆံဖူးစက ဒါ နိုင္ငံေရးသမားပဲေလ၊ လူေတြ(မဲဆႏၵရွင္ေတြ)နဲ႔ အဆင္မေျပေျပေအာင္ ေဖာေရွာလုပ္တာမ်ိဳးေနမွာပါလို႔ ထင္တဲ့အထင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ ဂိုးလ္ဒင္န္းမြန္းလို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာရုပ္/သံအစီအစဥ္ေလးလုပ္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ပင္ကိုယ္ကိုက ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ရီရီၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ရင္းရင္းခ်ာခ်ာေနတတ္သူျဖစ္ၿပီး သူ႔ၿမိ့ဳမွာ နိုင္ငံတကာက လူမ်ိဳးစံု ဘာသာစံုေတြ လူဝင္မႈအဆင့္အတန္းေပါင္းစံုနဲ႔ ဘာသာစကားေတြ၊ ရိုးရာအစားအစာေတြ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေတြပါေဆာင္က်ဥ္းၿပီး လာေရာက္အေျခခ်ေနၾကတာကို အေၾကနပ္ႀကီး ေၾကနပ္ေနသူမွန္းသိသာပါတယ္။

အခမ္းအနားအစီအစဥ္ေခတၱနားခ်ိန္မွာ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ခန္းထဲ သူနဲ႔ သြားဆံုပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္ေနာက္မွ ဝင္လာတာျဖစ္ၿပီး က်ေနာ့္တို႔ထက္အရင္ ေရာက္ႏွင့္ၿပီးဆီးသြားေနတဲ့ ၉ နွစ္သားေလာက္ ဗမာကေလး ၂ ဦးလည္း အထဲမွာရွိေနပါတယ္။ သူ႔ေတြ႔ေတာ့ ကေလးတစ္ဦးက လွမ္းၿပီး Are you officer? မင္းက အရာရွိလားလို႔ ေမးပါတယ္။ သူက “မဟုတ္ဘူး ငါက ၿမိ့ဳေတာ္ဝန္ပါ”လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီေတာ့ ကေလးက “ၿမိ့ဳေတာ္ဝန္ ဆိုတာ ဘာလဲ”…တဲ့။ သူက” ၿမိ့ဳေတာ္ဝန္ဆိုတာ ၿမိ့ဳကအရာရွိေတြရဲ့လူႀကီးေပါ့ကြာ”..တဲ့။ ဒီေတာ့ ကေလးက တခုခုကိုသေဘာေပါက္သြား ဟန္နဲ႔ “ဒါဆို မင္းက အစိုးရေပါ့..ဟုတ္လား”တဲ့။ သူက လက္ေဆးရင္း ရီရီေမာေမာနဲ႔“ေသခ်ာတာေပါ့ကြာ၊ ငါက အစိုးရေပါ့”လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ “အစိုးရက ဘာလုပ္လဲ”လို႔ ကေလးက စကားဆက္တယ္။ သူက “အစိုးရက လူႀကီးေတြေအးေအးေဆးေဆးေနရေအာင္နဲ႔ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနရေအာင္လုပ္ေပးတာေပါ့”လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ ကေလးက ေဝးလို႔ေအာ္ၿပီး Thank you very much လို႔ေျပာတယ္။ သူက You are welcome ေျပာရင္း ကေလးကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္။

Burma Night မွာ က်ေနာ့္ရင္ထဲ အၿငိဆံုးနဲ႔အၾကည္ႏူးရဆံုးအကြက္က ဒါေလးပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အသက္ ၉ နွစ္ရြယ္ လူမမယ္ေလးကို တေရးတယူနဲ႔စကားေျပာႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာက သာမန္ကိစၥပါ။ ကေလးငယ္တေယာက္ရဲ့ေခါင္းထဲကို“အစိုးရဆိုတာ ..ဘာ” ဆိုတဲ့ အနက္ဖြင့္ေပးသြားနိုင္ခဲ့တာကေတာ့ျဖင့္ သာမန္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုတဲ့ကိစၥပဲ မဟုတ္ပါလား။ နိုင္ငံေရးသမားရဲ့ႏႈတ္ထြက္စကားတိုင္းမွာ တိက်ေသခ်ာၿပီး သူ႔အေနအထားအလိုက္ လူေတြနားလည္နိုင္မယ့္ လြယ္ကူရွင္းလင္းတဲ့အနက္ေတြပါရမယ္မဟုတ္လား။

read more

က်ေနာ္တို႔ က်မ္းက်ိန္မထားဘူး(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(က်ေနာ္တို႔ က်မ္းက်ိန္မထားဘူး)
ပထမၾကားျဖတ္အၿပီးမွာ ဗိုလ္တင္ေအးလက္လွ်ိဳခိုင္းၿပီး ပီအာရ္နဲ႔စၾကပ္တယ္။ ေနာင္လာမယ့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထြက္လာနိုင္ေျခရွိတဲ့အေျဖကိုတြက္မိလို႔ပဲ။ ပထမၾကားျဖတ္မတိုင္ခင္မွာ ဒီၾကားျဖတ္ဟာ ထင္တာထက္ေတာင္ ပိုလႊတ္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳခန္႔မွန္းတာဆိုလို႔ ဖိုးသံ(လူထု)ရဲ့အသံတခုပဲ ပီပီျမည္ျမည္ထြက္တာသတိျပဳမိဖူးတယ္။ အဲ့ဒီၾကားျဖတ္မွာ လိုတာထက္ပိုၿပီးလြတ္လပ္ေပးလိုက္လို႔ ပါတီႀကီးတခုက ထင္ရာျမင္ရာေတြလုပ္ ေကာ္မရွင့္ေစတနာကိုအလြဲသံုးစားလုပ္တယ္လို႔ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ ဟန္႔လံုးထုတ္တာက ဗိုလ္တင္ေအး။ ပီအာရ္ကို အာေဘာ္ဖန္တီးခိ်န္မွာ တက္တက္ႂကြႂကြအားေပးခဲ့တာက အန္င္အယ္လ္ဒီခြဲထြက္ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေရလာေျမာင္းေပးတာက ႀကံ့ဖြံ႔ကဗိုလ္ေဌးဦး၊ အခါေတာ္ေပးဟူးရားက စာေရးဆရာဆိုတဲ့ ဗကပပ်က္ေက်ာ္ဝင္း။ ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္႔က်င္တာက ဆရာဦးဝင္းတင္။
ေနာက္ေတာ့ ပီအာရ္အာေဘာ္ဖန္တီးတာကို ခနငုတ္ထားလိုက္ၿပီး ပါတီေတြနိုင္ငံျခားအေထာက္အပံ့တို႔ တရားမဝင္ရန္ပံုေငြလက္ခံတာတို႔
လုပ္ေနတာေတြသိတယ္၊ မေျပာခ်င္လို႔ေနတာ၊ အေရးယူလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္တင္ေအး အငွားပါးစပ္နဲ႔ စစ္အုပ္စုဆင္ႀကံကို ေနာက္တဆင့္လွည့္ေဖာ္လာတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ အင္န္အယ္လ္ဒီက ဘာရန္ပံုေငြပြဲတို႔ ညာရန္ပံုေငြပြဲတို႔ေခါင္းစဥ္နဲ႔ မင္းသားမင္းသမီးေတြေခၚ ခရိုနီေတြၿခံရံၿပီး ပြဲသဘင္ခံအေပ်ာ္လိႈင္းမူးေနခ်ိန္။ ခရိုနီ႔ပိုက္ဆံမယူလို႔ ခင္ဗ်ားလာေပးမွာလားဆိုၿပီး မ်က္နွာေျပာင္ထြက္တိုက္တာက အင္န္အယ္လ္ဒီဦးအုန္းႀကိဳင္၊ သူတို႔မွာလည္းျပင္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ မတရားသျဖင့္ယူထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို အက်ိဳးရွိရာရွိေၾကာင္း ျပန္သံုးရမယ္ဆိုကာ ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္တို႔ဆီပဲဖိတ္ေစေပါ့ သေဘာေျပာတာက ေဒၚစု။ တိုင္းျပည္ပိုင္ေငြ၊ အေဆာက္အဦး၊ ကား တခုမက်န္ ပါတီရန္ပံုေငြလုပ္ၿပီး အၿမိဳင့္သားထိုင္သံုးျဖဳန္းၿပီး တုတ္တုတ္မွမလႈပ္တာက ႀကံ့ဖြံ႔။

ဒီလိုနဲ႔ တေန႔တလံုး ေရႊဥ ဥေပးေနတဲ့ငန္းမႀကီး သတ္ရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲတဲ့စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ အလွည့္က်ႏွစ္ပါးခြင္ေတြမွာ
ရင္ႏွစ္ျခမ္းျဗန္းျဗန္းကြဲေစေတာ့ဆိုကာ အသံုးေတာ္ခံၾကေလရဲ့။ ဥကုန္ခ်ိန္ထိေစာင့္ၿပီး ဥတုန္းရင္ေတာင္ အသားေပၚစားဖို႔ ခ်ိန္ရြယ္ႀကံစည္ထားေလသလားမွတ္ရတဲ့အထိ။ အယံုခံသမၼတႀကီးတို႔၊ ဥကၠဌေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးတို႔ တလွည့္စီ ေရွ႔ထြက္မင္းသားလုပ္ၾကခ်ိန္ဆိုေတာ့ ရဲရင့္တဲ့စစ္သားတစ္ေယာက္ကေတာ့ တိုင္းမႉးေတြလူေမြးရင္း
ေလးဦးေလးဖလွယ္ေတြ႔ပါရေစဆိုတာကို ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိ။

ခု ေရွ႔ထြက္မင္းသားႀကီး (၂)ပါး အသံုးေတာ္ခံၿပီး ကန္လန္႔ကာေနာက္ ခနဝင္နားခ်ိန္။ ေကာ္မရွင္ဗိုလ္တင္ေအးေလာက္နဲ႔လႊတ္ထားလိုက္
ဇာတ္ထုတ္ စ ကၿပီထင္ရတယ္။ ခုေနာက္ဆံုး လွည့္ၾကပ္တာကို ၄၃၆ အင္အားျပပြဲမွာ စစ္အမတ္ေတြကို သိမ္းသြင္းဟန္ေျပာဆိုမႈကို အစဆြဲထုတ္လာတယ္။ ဗိုလ္သိန္းစိန္လိုလို ဟိုလူ႔လိုလို ဒီလူ႔လိုလို မထိခလုပ္ထိခလုပ္ေလးေတြနဲ႔ ေစာင္းကာေျမာင္းကာ စကားနာလည္း အထိုးမ်ားလွတယ္။ ျပႆ နာကအဲ့ဒါပဲ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမမွာ။ မိန္းမက လက္မပါဘူး။ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္လာခတ္လားလား ေစာင္းလားခ်ိတ္လား ေထ့လားေငါ့လား စကာနာမ်ား ထိုးပလားဆို အေတာင္ႏွစ္ဆယ္ဝတ္ေတြ ခံရခက္လွသမို႔လား။ ဒါမ်ိဳးက ေယက္်ားဘသားမ်ားအဖို႔ တယ္လည္း မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ရတာမ်ိဳးပ။ စိတ္မထိမ္းနိုင္လို႔ ကိုယ့္ဘက္က လက္ပါျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္အလြန္။ လက္မပါပဲျပန္ ႏႈတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါး လုပ္ဖို႔ကလည္း ခုခ်ိန္ႀကီးမွာ မျဖစ္။ လူျမင္လို႔မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရင့္က်က္တဲ့စစ္အာဏာရွင္အသြင္ကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔အေရၿခံဳထားရခ်ိန္မို႔လား။
၈၈ ၿပီးကာစ ကာလေတြမ်ားကဆို မွတ္မိၾကမွာပဲ။ ေဒၚစုက တခုခုမ်ား ကလိလိုက္ရင္ ခင္ၫြန္႔တို႔အုပ္စု လုပ္လိုက္ရတဲ့သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ။ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္ျပန္ျပန္ေထာင္ရတာလည္း အေမာ။ ဒီတုန္းက စစ္ဗိုလ္ဆိုးေတြရဲ့ဘဝဟာ ရန္ေတြ႔ေကာင္းတဲ့ငါးစိမ္းသည္မႀကီးေတြနဲ႔ နင္လားငါလား။ သတင္းစာေတြ တီဗီ ေရဒီယိုစတာေတြမလည္း အမည္ေဖာ္မေျပာပဲ မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးနဲ႔။

ခုေတာ့ သူတို႔ ရင့္က်က္တဲ့စစ္အာဏာရွင္ပံုဖမ္းတတ္သြားၿပီ။ ကိုယ့္ဘက္က ေခါင္းေဆာင္ကိုေတာင္ ကေလးစိတ္ေကာက္တာတို႔ ဘာတို႔သေဘာ ေျပာလာေနၿပီ။ ကိုယ့္ဘက္မလည္း တခါတခါၾက ေျပာခ်င္စရာေတြက မေျပးေသာ္လည္းကန္ရာရွိခဲ့ၿပီ။

ခုေနာက္ဆံုး ေကာ္မရွင္ဗိုလ္တင္ေအး ၾကပ္တဲ့အၾကပ္ဟာ နွယ္နွယ္ရရမဟုတ္သလို၊ ေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာထားလို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။
ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ႀကိဳးနဲ႔ကိုယ္ျပန္ခ်ည္တာပဲ။ ဖြတ္ၿမီးနဲ႔ ဖြတ္ျပန္အခ်ည္ခံရတာပဲ။ ေလးစားလိုက္နာကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္ဆိုၿပီး က်မ္းက်ိန္တာနဲ႔ ျပန္ကိုင္တာပဲ။ က်မ္းစူးတာ မစူးတာေတာ့ မသိဘူး။
စကားကေတာ့ စူးေနၿပီ။ စကားဦးလည္း ကၽြံေနၿပီ။ ကဲ...ဘာလုပ္မလဲ။ ၄၃၆ ျပင္ေရးလက္မွတ္ထိုးကန္ပိန္းဟာ လူထုလႈပ္ရွားမႈမဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ကန္ပိန္းေလာက္နဲ႔ပဲ အဖ်ားရႉးမသြားဖို႔ပဲဆႏၵျဖစ္မိတယ္။ ေရွ႔မွာ ရႉးေပါင္းမ်ားလို႔ ဒီတခါ ရႉးစရာအဖ်ားေတာင္ က်န္ပါဦးမလားလည္း ပူတယ္။ စစ္ကိုင္းေရာက္လိုက္ ပဲခူး(ပဂိုး)ေရာက္လိုက္ ျမင္းတစီးဓါးတလက္နိုင္ငံေရးေနညိဳခ်ိန္လည္း မေရာက္ေစခ်င္ဘူး။
ျပင္ေပး၊ မျပင္ေပးရင္ ဘာေရြးေကာက္ပြဲမွမဝင္ဘူးလို႔ ေႂကြးေၾကာ္သံဟာ စိန္ေခၚသံအျဖစ္ ထီကနဲျမည္လိုက္ေစခ်င္တယ္။ No Vote ကန္ပိန္းေလာက္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ျပင္ျပင္/မျပင္ျပင္ဝင္မွာပဲဆိုတာကလည္း ဟိုလူႀကီး စိတ္ရူးေပါက္လို႔ေျပာတာပါဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ။

ကဲ..ခင္ဗ်ား က်ေနာ္ ျပည္သူေတြကေရာ။ လူထုဘက္ကေတာ့ ရွင္းတယ္။ ဘယ္တစ္ေယာက္ကမွ က်ေနာ္ က်မတို႔သည္ ဤ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား ေလးစားလိုက္နာပါ့မည္..တို႔။
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္တို႔ဆိုၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဗိုလ္ေရႊမန္းေရွ႔ ဦးၫႊတ္က်မ္းက်ိန္ထားတာမရွိ္ဘူး။ ေလးစားလိုက္နာစရာ
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး။
ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့ဥပေဒ တိုင္းျပည္၊ လူထု၊ အေျခအေနနဲ႔ မဟပ္စပ္တဲ့ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖါက္ခြင့္ရွိတယ္၊ မလိုက္နာပဲေနခြင့္ရွိတယ္၊ ဆန္႔က်င္ဖီဆန္ခြင့္ရွိတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုဖ်က္တဲ့အေတြ႔အႀကံဳဟာ စစ္အုပ္စုမွာမွ မဟုတ္ဘူး၊
လူထုမွာလည္းရွိတယ္။ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ စစ္တပ္ကဖ်က္လို႔ပ်က္တာမဟုတ္ဘူး၊ ၈၈ ဒီမိုကေရစီေရးလူထုအံုႂကြမႈႀကီးကဖ်က္လို႔ ပ်က္တာ။ ၂ဝဝ၈ လည္း လူထုဖ်က္မွ ပ်က္မွာ။
ခင္ဗ်ား က်ေနာ္လို သာမန္ျပည္သူတိုင္းမွာ မလိုက္နာခြင့္ မကာကြယ္ခြင့္ရွိသလို ဖ်က္ပိုင္ခြင့္လည္းရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ က်မ္းက်ိန္မထားဘူး။

read more

ႏြားနို႔ မေသာက္ပါရေစနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ႏြားနို႔ မေသာက္ပါရေစနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ပူတဲ့အခါ ေအးေအာင္၊ ေအးတဲ့ အခါ ေႏြးေအာင္၊ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ စနစ္တက် တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေခတ္မီ တင္းကုပ္ႀကီးထဲက ဖင္နဲ႔ေခါင္းလွည့္သာရံု သံတန္း အကန္႔ေတြၾကားက ေကာက္ရိုးကမၺလာေပၚ အိပ္ေနရာက ဒါမွမဟုတ္ ငိုက္ျမည္းေနရာက နိုးလာတယ္၊ ထတယ္၊ ေရွ႔ စားက်င္းထဲကအစာကို စားတယ္၊ ေဘး ေရခြက္ထဲကေရကိုေသာက္တယ္၊ ၿပီးရင္ စားၿမံဳ့ျပန္တယ္၊ အီးပါတယ္၊ ေသးေပါက္တယ္၊ တခါတခါ ဘာအလိုမက်တာလား အလိုက်တာလားေဝခြဲမရတဲ့အသံနဲ႔ တဘဲဘဲေအာ္တယ္၊ ခနေနေတာ့ သံမဏိစက္ေမာင္းတန္ ႏြားကန္ႀကီးကလာတြန္းလို႔ အုပ္လိုက္ႀကီး တေကာင့္ေနာက္တေကာင္ တန္းစီရင္း ႏို႔ေတြနဲ႔ျပည့္တင္းေဖါင္းကားေနတဲ့နို႔အံုႀကီးေတြမနိုင္မနင္းနဲ႔ အျမန္ဆံုး နို႔အညွစ္ခံရဖို႔အေရး၊ အျမန္ဆံုး နို႔မ်က္ေပ်ာက္ဖို႔အေရး ဝမ္းသာတႀကီးနဲ႔နို႔ၫွစ္ခန္းႀကီးထဲ တိုးဝင္သြားတယ္၊ ကြန္ျပဴတာရိုက္ဇ္နို႔ညွစ္စက္လက္ေခ်ာင္းေတြလႈပ္လႈပ္ရြရြ၊ တတီတီ တက်ီတက်ီအသံေတြ တစီစီ၊ အယ္လ္အီးဒီအနုျမဴမီးေလးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္၊ ရာဘာနို႔စုပ္ႁပြန္ေတြ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ တစက္မက်န္ စုပ္စို႔ထုတ္ယူသြားၿပီးေနာက္၊ အိတြဲေပ်ာ့လဘတ္ နို႔အံုႀကီးေတြနဲ႔ ေနသာထိုင္သာရွိသြားဟန္နွစ္ၿခိဳက္မႈမ်ိဳးနဲ႔
ေခတ္မီတင္းကုပ္ႀကီးထဲက ေကာက္ရိုးကမၺလာဆီ သက္ေသာင့္သက္သာျပန္လာ၊ စားက်င္းထဲေခါင္းထိုး၊ ေရေသာက္၊ စားၿမံဳ့ဳျပန္၊ အီးပါ ေသးေပါက္၊ ေညာင္းလာေတာ့
ဝပ္ခ်လိုက္၊ ယားရင္ နံရံေတြနဲ႔ပြတ္လိုက္ လွ်ာနဲ႔လွ်က္လိုက္၊ အၿမီးနဲ႔ရမ္းလိုက္၊ ေနာက္ ၈ နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ နို႔အံုႀကီးေတြမွာ နို႔ရည္ေတြျပန္ျပည့္တင္းေဖါင္းကားလာ၊ ဒီလိုနဲ႔ စက္လက္တန္ႏြားကန္ႀကီး လာတို႔၊ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ အိပ္လိုက္စားလိုက္ အီးပါလိုက္ေသးေပါက္လိုက္၊ မလႈပ္သာမလွည့္သာအကန္႔ေလးေတြထဲ ထိုင္လိုက္ထလိုက္ လဲွလိုက္ေစာင္းလိုက္၊ တေန႔ ၃ ႀကိမ္ နို႔ညွစ္ခံလိုက္၊ တေန႔ ၃ ႀကိမ္ နို႔မ်က္ဒဏ္ခံလိုက္နဲ႔ နဖါးႀကိဳးအထိုးမခံရတဲ့၊ ထြန္ ထယ္ ထမ္းပိုးနဲ႔ရုန္းဖို႔မေျပာနဲ႔ ႀကိမ္လံုးေတာင္အဝံ့မခံရတဲ့၊ ပိုးထက္ေတာင္ တယုတယအေမြးခံရတဲ့ နို႔စားႏြားမႀကီးေတြဘဝဟာ ဇိမ္က်လွခ်ည္ရဲ့လို႔ မထင္ရက္အား။ ႏြားဟာ သက္ရွိစင္စစ္က နို႔ထုပ္စက္အျဖစ္ေရာက္ရတဲ့ ဘဝ။ ပါးစပ္က စားသမွ်ေသာက္သမွ်ဟာ(က်င္ႀကီး က်င္ငယ္နဲ႔) နို႔အျဖစ္ျပန္ထုပ္ေပးရတဲ့ နို႔လုပ္စက္ႀကီးဘဝ။ ကြင္းျပင္က်ယ္၊ ျမက္ခင္းစိမ္း၊ ေရၾကည္စမ္း၊ ဘာသာဘာဝ မိတ္လိုက္မႈ၊ ႏြားပ်ိဳမေတြရဲ့ ၿမိဳင္ထ၊ ဇီးရင့္ေနတဲ့ သားေလွာင္သယ္၊ မ်ိဳးဆက္ ဆက္ဖို႔သားေပါက္ျခင္း၊ ႏြားသိုးတို႔တြန္သံ စတာေတြဘာတခုမွ်မရွိတဲ့ ဒီႏြားမႀကီးေတြၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ ႏြားနို႔ မေသာက္ခ်င္ေတာ့။

က်ေနာ္ ခုတေလာ တစ္ပတ္ကို ၂ ရက္ သြားသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အိုဟိုင္းယိုးျပည္နယ္က နို႔စားႏြားမ အေကာင္ ၁၅ဝဝ ေမြးထားတဲ့နြားၿခံႀကီးထဲက နို႔ညွစ္ခန္းထဲ မေန႔က တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ေနရင္း။

read more

ေကာ္မရွင္၏သတိေပးခ်က္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုန္႔ျပန္ဖို႔လိုပါသည္ (တူေမာင္ညိဳ)

ေကာ္မရွင္၏သတိေပးခ်က္ ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုန္႔ျပန္ဖို႔လိုပါသည္ (တူေမာင္ညိဳ)

(၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၇ ရက္)

ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဗိုလ္တင္ေအးက သမၼတေျပာခြင့္ရ ဦးရဲထြဋ္ကဲ့သုိ႔ ရိသဲ့သဲ့ မေျပာ၊ “တည္ဆဲ ဥပေဒစကား”ပဲေျပာသည္။ “တရားဥပေဒစုိးမိုးေရး” စကား ပါးစပ္မွတဖြဖြေျပာတတ္သူ၊ လက္္ေတြ႔တြင္ လႊတ္ေတာ္ “တရားဥပေဒစုိးမိုးေရးႏွင့္တည္ၿငိမ္ေရး ခ်မ္းေရးေကာ္မတီ”ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူ၊ ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဥကၠ႒၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အား“ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလုိက္နာ၊ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီေဟာေျပာရန္” ဗိုလ္တင္ေအးေကာ္မရွင္က သတိေပး လိုက္သည္။

ဤသတိေပးခ်က္က “စည္းကမ္း ျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီ”ႏွင့္ ထုိ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီစည္းဝုိင္းထဲက ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦး၏ဘဝသရုပ္အမွန္ကို ေဖာ္ျပေနပါသည္။ “ဝင္ - ျပင္” ဆိုသည့္လမ္းကိုေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသူမ်ား လက္ငင္း ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ခါးသီးေသာအေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ သင္ခန္းစာလည္းျဖစ္သည္။ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ အျခားတည္ဆဲဥပေဒ” ဆုိသည္မ်ား တည္ၿမဲေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ဤကဲ့သို႔ေသာျဖစ္ရပ္မ်ားကို ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႔ေနရေပလိမ့္ဦးမည္။

ေကာ္မရွင္၏ဤသတိေပးခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအျမင္အရ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာသူဆုိ၍ ေရွ႔ေနဦးကိုနီ၏ ေျပာဆို သံကိုသာၾကားရၿပီး၊  ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္၈၈ၿငိမ္း/ပြင့္တုိ႔မွ တာဝန္ရွိသူမ်ား(ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားဘက္မွ)ေျပာဆိုေန သည္မွာ အမႈလိုက္ေရွ႔ေနတစ္ဦး တရားရံုး၌ ေလ်ာက္လွဲခ်က္တင္သြင္းေနသည္ႏွင့္ တူေနေသးေတာ့သည္။

 ေရွ႔ေနဦးကိုနီ၏ျပတ္သားမႈကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း သူ႔အတြက္ အထူးစိုးရိမ္မိပါသည္။ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ” ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ လွည့္လည္ေဟာေျပာစဥ္ ကလည္း ေရွ႔ေနဦးကိုနီတို႔၏ေဟာေျပာမႈမ်ားကို သကၤန္းဝတ္စြမ္းအားရွင္မ်ားက အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ (မူဆလင္)ျဖစ္သည္ဟုဆုိကာ အႏုိင္က်င့္ပိတ္ပင္တားျမစ္ခဲ့သည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဘက္မွ ႏုိင္ငံေရးအရ တစ္စံုတစ္ရာတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္မႈ မေတြ႔မျမင္မိခဲ့ပါ။ (မဘသ)မ်ား ဂ်ိဳႂကြေအာင္ေသြးထိုးေပးေနသည့္ ယေန႔ အခ်ိန္ကာလတြင္ ေရွ႔ေနဦးကိုနီ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးလံုၿခံဳမႈသည္ စုိးရိမ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးတုန္႔ျပန္ေျပာေနၾကသည္ထက္ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ေကာ္မရွင္၏ သတိေပးခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဒီခ်ဳပ္ပါတီဘက္မွ (သုိ႔မဟုတ္) ဒီခ်ဳပ္ပါတီႏွင့္ ၈၈ ၿငိမ္း/ပြင့္ ပူးေပါင္းေကာ္မတီဘက္မွ ႏုိင္ငံေရးအရ တည္ၾကည္ေလးနက္စြာတုန္႔ျပန္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒ထံလိပ္မူထားေသာ ေကာ္မရွင္၏သတိေပးခ်က္အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ပြင့္လင္းျပတ္သားစြာတုန္႔ျပန္ရန္ ပုိ၍ပင္လိုအပ္ေနပါသည္။

“၂ဝဝ၈အေျခခံဥပေဒ”အပါအဝင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥပေဒ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒ စသျဖင့္ “တည္ဆဲဥပေဒမ်ား” ဆိုသည္မွာ မတရားသည့္အမိန္႔ဥပေဒမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။  

ယခုအခါ ဗုိလ္တင္ေအးေကာ္မရွင္က ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၄ (က) အရ “ညြန္ၾကား/ႀကီးၾကပ္” ေနပါၿပီ။ ပုဒ္မ ၂၄ (ဂ၊ ဃ၊ င) အရ ေကာ္မရွင္က ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့လွ်င္ မည္သုိ႔ရင္ဆုိင္ၾကမည္နည္း။

read more

အညွာကိုင္ႏုိင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ထိေရာက္သည့္အင္အားသံုးရလိမ့္မည္ (တူေမာင္ညိဳ)

အညွာကိုင္ႏုိင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ထိေရာက္သည့္အင္အားသံုးရလိမ့္မည္ (တူေမာင္ညိဳ)(၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁၉ ရက္) “ဗိုလ္စိန္မွန္ နဲ႔ ေအာင္ပင္လယ္” မွ ေဟာေျပာသည့္အသံမ်ားသည္ ပီလည္းပီ၏၊ ျမည္လည္းျမည္၏ဟု ေျပာရပါမည္။ ယခုလို အခါတြင္  ဆရာဦးဝင္းတင္ကို သာ၍သတိရမိပါသည္။ ဆရာအသက္ထင္ရွားရွိေနဦးမည္ဆိုလွ်င္ မည္သုိ႔ ေစာေၾကာေလမလဲဟုလည္း အေတြးပြားမိပါသည္။ ဆရာကား မရွိေတာ့ၿပီ။ ဆရာမရွိေပမယ့္ ဆရာ၏ ဘာမထီေသာအေရးေတာ္ပံုစိတ္ဓါတ္၊ ကမၻာမေၾကသည့္သတၱိ တို႔သည္ကား ျပည္သူ႔အက်ိဳးကိုမ်က္ႏွာမူေသာလႈပ္ရွားမႈ  မွန္သမွ်၏တပ္ဦးတြင္ တလူလူလႊင့္ပ်ံေနေပလိမ့္မည္။ ဆရာဦးဝင္းတင္ကမူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အား အင္းလ်ားကန္ထဲေလာက္သာ ပစ္ခ်ခ်င္သူမဟုတ္၊ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ထဲ ကန္ခ်လိုသူျဖစ္ပါသည္။

            ဆရာမေသခင္က ေျပာသြားခဲ့ဖူးေသာမွတ္္သားနာယူဖြယ္၊ က်င့္ႀကံလုပ္ေဆာင္ဖြယ္၊ လမ္းညြန္စကားမ်ားစြာအနက္“က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ေတာင္းဆို၊ ေမးခြန္းမ်ားမ်ားထုတ္”ဆုိသည့္စကားကို ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ပုိ၍သတိတရရွိမိပါသည္။ ယခုေရးသားခ်က္သည္  ယင္းသုိ႔ ဆရာမွာၾကားထားခ်က္ႏွင့္အညီ ေမးခြန္းမ်ားမ်ားထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆေစလိုပါသည္။

“ဗိုလ္စိန္မွန္ နဲ႔ ေအာင္ပင္လယ္”တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္မ်ားမွာ အဓိကအားျဖင့္ “ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္”တြင္ ကာခ်ဳပ္ႏွင့္စစ္တပ္ ပါဝင္လာေရးကို အဓိကဦးတည္ခ်က္ထားေျပာခဲ့သည္ဟုဆိုလွ်င္ ရမည္ထင္ပါသည္။ ဆရာဦးဝင္းတင္ကြယ္လြန္ျခင္းကို မွတ္တုိင္တစ္ခုအျဖစ္ထားၿပီးေျပာရလွ်င္ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒၏အသံသည္ ဆရာမကြယ္လြန္မီအခ်ိန္ကေျပာခဲ့သည့္ စကားသံမ်ားထက္ ဆရာကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ေျပာသည့္အသံက ပို၍မာမာေၾကာေၾကာ ရွိလာပါသည္။ ထင္ရွားသည့္ ဥပမာတစ္ခုျပပါမည္။

“ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ တပ္ကထြက္”။

ဤအခ်က္သည္ “ႏုိင္ငံေတာ္၏အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေရး” ဟူသည့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၆ (စ) ႏွင့္ ပုဒ္မ ၁၀၉ (ခ) ႏွင့္ ပုဒ္မ ၁၄၁ (ခ) တုိ႔တြင္ျပ႒ာန္းထားသည့္ “စစ္သားအမတ္ (၁၁၀+၅၆=၁၆၆) ဦး” ကို ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒထဲမွ ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားကဲ့သုိ႔ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းႏွင့္မကိုက္ညီေသာအခ်က္မ်ားကို မည္သုိ႔ဖယ္ရွားမည္နည္း။ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ဖယ္ရွားမည္နည္း။ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒က “ပုဒ္မ ၄၃၆ သည္ အညွာ”ဟု ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး၊ “ေအးခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ လႊတ္ေတာ္တြင္းကျပင္သြားမယ္”ဟု ဆိုခဲ့သျဖင့္ မည္သုိ႔/မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ဆိုသည့္ပုစၦာအတြက္ ေျဖရွင္းလုိက္သည့္သေဘာျဖစ္ ပါသည္။

            “ပုဒ္မ ၄၃၆ သည္ အညွာျဖစ္သည္”ဟု မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ။ ထိုအညွာသည္  ဒီခ်ဳပ္ပါတီကလက္ထဲက “အညွာ”မဟုတ္။  ထို “အညွာ”သည္ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီႏွင့္ကာခ်ဳပ္တုိ႔ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည့္ “အညွာ”ျဖစ္သည္ဟူေသာအခ်က္ကိုမူ သတိျပဳၾကရေပလိမ့္မည္။ သူတုိ႔ (ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီႏွင့္ကာခ်ဳပ္) ျပင္ဆင္မေပးသမွ် ထိုအညွာသည္ ေႂကြက်လိမ့္မည္မဟုတ္။ တုတ္တုတ္မွ်ပင္ လႈပ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ သူတုိ႔ အညွာခုိင္မာေၾကာင္း အညွာပုိင္/အညွာကိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ သမၼတ(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္၊ အမတ္ခ်ဳပ္(ဗိုလ္)ဦးေရႊမန္း၊ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္ လိႈင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ (ဗိုလ္)ဦးတင္ေအးတုိ႔က သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ သူတို႔သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာထားၿပီးျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။

“ေအးခ်မ္းတဲ့လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္းလမ္း”ဟု ဆိုထားသျဖင့္ “ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးသည္” ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအမတ္မ်ားႏွင့္ ကာခ်ဳပ္၏ စစ္သားအမတ္မ်ားျပင္ေပးမွ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ျပင္ဆင္ေပးသေလာက္သာ ရမည္ျဖစ္သည္။ သမၼတ(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္၊ အမတ္ခ်ဳပ္ (ဗိုလ္)ဦးေရႊမန္း၊ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္တုိ႔ကမူ “ဥပေဒနဲ႔အညီ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္အညီ၊ အခန္း ၁၂ ၊ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပ႒န္းခ်က္ႏွင့္အညီ ျပင္ဆင္ရမည္” ဆိုသည့္အခ်က္ကို စကားလံုးကုလားဖန္ထိုးလ်က္ ေျပာေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။

            ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒က “အားကိုးစရာ ပိုက္ဆံလည္းမရွိဘူး၊ အားကိုးစရာလက္္နက္လည္းမရွိဘူး။  အားကိုးစရာ မွန္ကန္တဲ့ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒလည္းမရွိဘူး။ ျပည္သူကိုပဲ အားကိုးရမွာပဲ” ဟုေျပာပါသည္။

            “အားကိုးစရာမွန္ကန္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒလည္းမရွိဘူး”ဟု ေျပာဆိုေနၿပီး အဘယ့္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္လႊတ္ေတာ္ထဲက ျပင္ဆင္ေရးနည္းလမ္းျဖင့္ ျပင္ဆင္ရန္ႀကိဳးပမ္းေနပါသနည္း။ လက္ေတြ႔တြင္ လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္းလမ္း ဆိုသည္မွာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီႏွင့္စစ္တပ္၏ လက္ခုပ္ထဲက ေရသာျဖစ္သည္။ သြန္လိုသြန္၊ ေမွာက္လိုေမွာက္ႏုိင္သည္။

            “၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး” လက္မွတ္ထိုးဆႏၵျပဳသည့္ ျပည္သူမ်ား၏ဆႏၵကို ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီႏွင့္စစ္တပ္လႊမ္းမိုးထားသည့္လႊတ္ေတာ္က ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ အသိအမွတ္ျပဳပါမည္နည္း။

            ၁၉၉၀ ျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳ/ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့ေသာ၊ နာဂစ္ေလမုန္တုိင္းဒဏ္ခံေနရေသာျပည္သူမ်ား အေပၚစာနာမႈကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အတင္းအဓမၼအတည္ျပဳခဲ့ေသာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ၏အေမြစားအေမြခံ ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္စစ္တပ္သည္ ျပည္သူမ်ား၏ “ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးဆႏၵျပဳမႈ”ကို ေလးစားပါမည္ေလာ။

            ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္စစ္တပ္တုိ႔ကလည္း ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒၏ အညွာႏွင့္အထာကို ေကာင္းစြာသိပံုေပၚပါသည္။

ဥပေဒကိုေလးစားလုိက္နာတတ္ေသာ၊ ကတိသစၥာတည္ၾကည္စြဲၿမဲေသာ၊  စည္းကမ္းရိုေသတတ္ေသာ၊ ရလဒ္ထက္ နည္းလမ္းက ပို၍အေရးႀကီးသည္ဆုိေသာ၊ “ေရႊမူဝါဒ”ကိုကိုင္စြဲေသာ၊ “ေဖေဖ့တပ္မေတာ္”အေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာလြန္းေသာ၊ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ ထားလုိေသာ၊ တာဝန္ခံစိတ္၊ တာဝန္ယူစိတ္ျပင္းျပထက္သန္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အညွာႏွင့္အထာကိုသိရွိထားၿပီး၊ ပုိင္ႏုိင္စြာ ကိုင္တြယ္ထားပံု ေပၚပါသည္။

            ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မည္လားဟူ၍ မေျပာတတ္။ “ဗိုလ္စိန္မွန္”ေရာ “ေအာင္ပင္လယ္”မွာပါ အေႏွာင့္အယွက္တစ္စံုတစ္ရာမွ် မၾကားရ။ ယခင္ကဆုိလွ်င္ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရက တမင္ဖန္တီးသည့္ “တည္းခိုးစရာေနရာကိစၥ၊ ခြင့္ျပဳမိန္႔ကိစၥ၊ ေဟာေျပာမည့္ေနရာကိစၥမ်ား”ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဟန္႔တားမႈမ်ား၊ ထစ္ေင့ါထားမႈမ်ား တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ရွိေနတတ္သည္။ (ေနာက္ပိုင္းေဟာေျပာပြဲမ်ား၌မည္သုိ႔ရွိလာမည္ကိုမူ မေျပာတတ္ပါ) (မဘသ)မ်ားႏွင့္ ဝံသာႏုပါတီဆိုသည္မ်ားကေတာ့ ဂ်ိဳေသြးေနၾကပါသည္။

            ရန္ကုန္ႏွင့္မႏၱေလး အစဥ္အလာၿမိဳ့ႀကီး ၂ ၿမိဳ့မွာပဲက်င္းပၿပီး၊ ၿမိဳ့ေတာ္သစ္ေနျပည္ေတာ္မွာ ဘာေၾကာင့္ မက်င္းပသလဲ။ ဒီခ်ဳပ္ ပါတီ၏ဘက္မွ “ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး”သေဘာထားျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္ကိုအားနာ၍ မက်င္းပျခင္းလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ႀကိဳတင္ညွိႏိႈင္း သေဘာတူညီမႈေၾကာင့္လား။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ေနျပည္ေတာ္၌ ေဟာေျပာခြင့္ မရျခင္းေၾကာင့္လား၊ ေဟာေျပာခြင့္ မျပဳျခင္းေၾကာင့္လား။

            ထူးသည္ဟုပဲ လြယ္လြယ္ဆိုၾကပါစို႔၊ “ဖြ႔ဲစည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္သည့္လူထုေဟာေျပာပြဲက်င္းပ”ဟူေသာေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အစုိးရပုိင္သတင္းစာမ်ားတြင္ သတင္းအင္တာဗ်ဴးႏွင့္သတင္းဓါတ္ပံုကို ေဖာ္ျပထားေသးသည္။

ဤသည္တုိ႔မွာ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၏ ဘုရားစူး “သေဘာထားႀကီးမႈ”ေပေလာ။

ယင္းသတင္းအင္တာဗ်ဴးတြင္ ဦးသိန္းညြန္႔၊ ဦးႀကီးျမင့္၊ ဦးျမေအးတုိ႔ကို ဗ်ဴးထားသည္။ အဓိကေပးခ်င္သည့္ သေဘာထားမွာ ဦးသိန္းညြန္႔ေျပာၾကားခ်က္သာျဖစ္သည္။ က်န္ ၂ ဦး ( ဦးႀကီးျမင့္ႏွင့္ဦးျမေအး) ကိုထည့္သြင္းရသည္မွာ သိပ္ၿပီးေျဗာင္က်လြန္းေနမည္ စုိးသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မီဒီယာပရိယာယ္အရ မွ်တမႈကိုဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။

            ဦးသိန္းညြန္႔ပါးစပ္မွ တဆင့္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရကေပးခ်င္သည့္သေဘာထားမွာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ ဘာေတြပဲလုပ္ေနေန၊ အခ်ိန္တန္လွ်င္  “၁၀၉ ဦး ေကာ္မတီ”၊ “၃၁ဦးေကာ္မတီ”တို႔မွ အဆင့္ဆင့္တင္ျပလာသည္မ်ားကိ ု“ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပ႒န္းခ်က္၊ အခန္း ၁၂ အရ” ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကျပင္ဆင္သည့္အတိုင္း (အမ်ားဆႏၵအရဆံုးျဖတ္တာကို အနည္းစုကလက္ခံရမယ္)လက္ခံရမည္ဟု ေျပာလိုရင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။

            နိဂံုးခ်ဳပ္၍ ေျပာရလွ်င္ “ပုဒ္မ ၄၃၆” သည္ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒ေျပာေနသလို အညွာမဟုတ္ေသး။

တကယ့္အညွာႏွင့္ အညွာကုိင္ထားသူမ်ားမွာ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၊ ႀကံ့ဖြံပါတီႏွင့္စစ္တပ္ပင္ျဖစ္သည္။ အညွာကိုင္ထားသူမ်ားကို ကိုင္လႈပ္ႏုိင္ဖို႔ လိုသည္။ ထိုအညွာကိုင္ထားသူမ်ားလႈႈပ္ရွားလာေအာင္ လူထုအင္အားျဖင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ဖိအားေပးရေပလိမ့္မည္။ အင္အားသံုးေရးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒အေနျဖင့္ သရိုးသရီျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။ အရာကိစၥမ်ားသည္အဆံုး၌ အင္အားကသာ အဆံုးအျဖတ္ေပးတာျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ အမတ္အင္အားသာလြန္သည့္ပါတီကသာ အႏုိင္ရစၿမဲမဟုတ္ပါလား။

 ဒီမိုကေရစီ၏ မူ ကလည္း အမ်ားစု၏အဆံုးအျဖတ္ကို အနည္းစုက လက္ခံၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ၾကာ ဗိုလ္က်ရမ္းကားေနေသာ စစ္အုပ္စုကိုရင္ဆုိင္ရာတြင္ အင္အားကိုထိေရာက္စြာအသံုးျပဳရေပလိမ့္မည္။ အင္အားမသံုးလိုလွ်င္ အညွာကိုင္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ စကားကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ တစ္ဦးခ်င္း သူခုိး၊ ဓါးျမ၊ လူရမ္းကား၊ အၾကမ္းဖက္သမားကို ရင္ဆုိင္ဖမ္းဆီးရာတြင္ပင္ ဒူးကို ပစ္ၿပီး ဖမ္းရမလာ ၊ ေခါင္းကိုပစ္ၿပီးဖမ္းရမလားဆုိသည္မွာ အေျခအေနအေပၚၾကည့္ၿပီး အင္အားကိုသံုးစြဲရပါသည္။

 ယေန႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဝတ္ရံုၿခံဳထားသည့္စစ္အုပ္စုသစ္ကိုရင္ဆုိင္ရာတြင္ လူထုအင္အားကို ထိထိေရာက္ေရာက္သံုးစြဲဖုိ႔ လိုပါသည္။ ကိုယ္က အင္အားသံုးဖို႔ပ်က္ကြက္လွ်င္ သူကအင္အားသံုးစြဲၿပီး အႏုိင္ယူသြားတာကို ခံရမည္သာျဖစ္ပါသည္။         

ညြန္း

-       ၁၇-၅-၂၀၁၄၊ ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒၏ ဗိုလ္စိန္မွန္ကြင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ေျပာၾကားခ်က္

-       ၁၈-၅-၂၀၁၄၊ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒၏ ေအာင္ပင္လယ္ကြင္း၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ တြင္ေျပာၾကားခ်က္

-       ၁၈-၅-၂၀၁၄၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ

read more