၂ဝ၁၄ ေမ အကုန္ပိုင္းမွာေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

၂ဝ၁၄ ေမ အကုန္ပိုင္းမွာေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

 (ႏြားသားစားတဲ့လွည္းဆရာ က်ားေၾကာက္သတဲ့)

 လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ လူတင္ပါလို႔ ႏြား က်ားကိုက္တာ။ စစ္ဗိုလ္ေတြ ကိုယ္က်ိဳးရွာဖို႔ တိုင္းျပည္လက္ၫိႈးထိုးေရာင္းစားတဲ့ကိစၥ။

ဝမ္ေပါင္ဘက္ကရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ထက္ ဦးပိုင္(စစ္ဗိုလ္ပိုင္)ဘက္ကရတာ အခ်ိဳးခ်ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္။ တိုင္းသိျပည္သိလုပ္ရတဲ့ေခတ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္၊ တံခါးကလည္းအားလံုးလာ စုပ္ယူသြားနိုင္ေအာင္ ဖြင့္ေပးထားရတဲ့စီးပြားေရးေခတ္မ်ိဳးဆို တရုတ္ထက္ နည္းပညာအပါအဝင္ အစစအရာရာသာတဲ့နိုင္ငံႀကီးေတြက ကုမၸဏီႀကီးေတြလာၿပီး ပိုၿပီးပညာသားပါပါနဲ႔ ၫွစ္ထုပ္ယူမွာပဲ။ ပရိယယ္ၾကြယ္ေတာ့ ေသြးအကုန္လံုးပါသြားေတာင္ အခံရသက္သာမွာေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။ ခုျဖစ္ေနတာက လွည္းသမားက သူ႔လူတင္မႈေၾကာင့္ အကိုက္ခံရတဲ့ႏြားေတြကို က်ားႀကီးကို သူပါေၾကာက္ရေၾကာင္း ဟန္လုပ္မ်က္နွာေသနဲ႔ ျမားဦးလွည့္ေပးေတာ့ ႏြားေတြခမ်ာ က်ားဘက္လည္ထြက္သြားရွာတယ္။ လွည္းသမားကို မ်က္ေျချပတ္သူျပတ္သြားတယ္။ က်ားပဲၾကမၼာငင္ရမွာလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ လွည္းသမားရဲ့လွည့္ကြက္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေတြ လက္သည္ေပ်ာက္သြားတယ္။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတြ လွည္းသမားဘက္က ကူနာျပတယ္။ အဆီယစ္ေနတဲ့စစ္ဗိုလ္ေတြက

က်ားနဲ႔အတူ အမဲသားပြဲေတာ္တည္ေနတယ္။ ဒဏ္ရာဗလဝနဲ႔ႏြားတခ်ိဳ႔ခမ်ာ ကိုယ့္အသားပဲ့ပါသြားတာေတာင္ မနာနိုင္အားပဲ လွည္းသမားေတာင္ ျပန္သနားလိုသနား၊ အားေပးစကားေတြ ေျပာလိုေျပာ၊ ခမ်ာမ်ား သနားစရာျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔။ စစ္ဗိုလ္ေတြ တစ္ေယာက္တေပါက္ အေလနေတာေျပာေနၾကတာပါကြာလို႔ေတာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေတြးေလနဲ႔။ သူတို႔ႏႈတ္ထြက္စကားတိုင္းမွာ တရားပါတယ္။ စကားလံုးေနာက္က အနက္နဲ႔အဓိပၸါယ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္မွျဖစ္လိမ့္မယ္။ နို႔မို႔ဆို ကိုယ္ပါေရာၿပီး အသားအပဲ့ခံကာ စစ္ဗိုလ္ဆိုးေတြရဲ့ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကိုေဖ်က္ၿပီး အသနားေတြပိုမိသြားမွာပဲ။ တရုတ္မွမဟုတ္ဘူး တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုဆီက ေသြးစုပ္ခြင့္ေပးသူဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ဂုတ္ခြစီးထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြပဲ။ သူတို႔စနက္ပဲ။ ဝမ္ေပါင္ထက္ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတာ ဦးပိုင္ပဲ။ တိုင္းျပည္ကို နိုင္ငံေရးကို အာဏာကို သယံဇာတကို ေမာင္ပိုင္စီးထားတာ စစ္အာဏာရွင္ေတြပဲ။

(ျပင္ေတာ္မူကိုကိုႀကီး)

ျပည္ေတာ္သာခင္ခင္ႀကီးတို႔ ေရနံ႔သာခင္ခင္ႀကီးတို႔ရွိတယ္ဗ်ာ။ ဂႏၱဝင္ေျမာက္ဝတၳဳဳႀကီးေတြဆိုပါစို႔။ ခု ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ပဲ့နင္းႀကီးကိုလည္း ဂႏၱဝင္ေျမာက္ရေလေအာင္ "ျပင္ေတာ္မူကိုကိုႀကီး"ဆို ဘယ့္နွယ္တုန္း။ သူလည္း သမိုင္းထဲကလူ၊ ဂႏၱဝင္ေျမာက္သင့္တဲ့သူပဲမဟုတ္လား။

(ေပါင္း-ျပင္ကေန ေပါင္းပင္ျဖစ္မသြားဖို႔)

အရင္တုန္းကဆို ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေျပာစရာရွိရင္ ကိုယ့္လူေတြဟဲ့ဆိုၿပီး (အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီသမားေတြ) ဘာညာနဲ႔ မစားရဝခမန္းသံုးသံုးၿပီးေျပာရတာအေမာ။ ခုလည္းၾကေရာ ေဒၚစုက အတိုက္အခံဆို နားခါးေလသေယာင္... Opposition ဆို သံရည္ပူေလာင္းခ်ေလသေယာင္ မွာေတာ္မူလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကိုေျပာခ်င္ရင္ ဘာကိုဘယ္လို ဘယ္စကားသံုးေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ခုေတာ့ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ ကိုကိုႀကီးေက်းဇူးနဲ႔ စကားလံုးသစ္ရသြားၿပီ။ ေက်းဇူးဗ်ာ။ ေနာက္ဆို "ေပါင္းျပင္"ေတြလို႔ေခၚေတာ့မယ့္။ စာလံုးေပါင္း မမွားဖို႔ေတာ့ စာရိုက္တိုင္းဂရုစိုက္ရမယ္။ မေတာ္ (ေပါင္းျပင္)ရိုက္တာ (ေပါင္းပင္)သြားမွ အသင္ပါခံရမယ့္ကိန္း။

(ခ်မ္းေအးထိုးတဲ့လက္မွတ္)

ေမာင္စူးစမ္း(ဦးခ်မ္းေအး)က ေျခဥျပင္ေရး(၄၃၆ ျပင္ေရး)လက္မွတ္ထိုးတယ္..တဲ့။ ေက်ာ္ဝင္းေရာ ထိုးဦးမလား မေျပာတတ္။ ကိုယ့္ရင္ဝကိုယ္ျပန္ ဓါးနဲ႔ထိုးလိုက္ဖို႔ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း တေယာက္ေနာက္ေက်ာတေယာက္ အျပန္အလွန္ထိုးဖို႔သာေကာင္းေတာ့တယ္။ လက္မွတ္ထိုးလႈံ႔ေဆာ္ပြဲဆိုတာမ်ိဳးက ဒီမွာေတာ့ သိတ္အဆာမက်ယ္ပါဘူး။ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ အခြင့္အေရးဆိုင္ရာတခုခု စတဲ့ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳးေတြအတြက္ နိုင္ငံေရးသမားေတြကိုယ္စား ေအာ္ဂနိုက္ဇာေတြကလုပ္ရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးေပါ့။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အာဏာသေဘာပါတဲ့နိုင္ငံေရးနဲ႔ေတာ့ အပတ္အသက္မမ်ားလွပါ။ ဒီက နိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းနဲ႔ ဒီကဂြင္ထဲမွာေတာ့ လိုအပ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ တခါတေလ ေနာက္က ဒိုနာနဲ႔ ပရိုပိုဆယ္လ္နဲ႔ ဖန္းဒင္န္းနဲ႔ေဝေဝဆာဆာမို႔ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ဟိုမွာေတာ့ ေဒၚစုလိုနိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္ေတြကဦးေဆာင္ေတာ့ အႀကီးႀကီးမွ တကယ့္အႀကီးႀကီး။ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ အဲ့လိုလုပ္ေနၾကတာျမင္ေတာ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က "ေအာ္ဂနိုက္ဇာငွားလိုက္ ၿပီးေရာကြာ၊ အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံ အပင္ပမ္းခံလို႔၊ ဘယ္ေလာက္မွလည္း ကုန္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔" လို႔ေျပာေတာ့ (အင္း..သူလည္း သူ႔နားလည္ခ်က္နဲ႔သူပဲကိုး)လို႔ ေတြးရံုမွတပါးအျခားမရွိေတာ့။ သူ နားလည္ေအာင္လည္း ရွင္းမျပတတ္ေတာ့။ လက္မွတ္ထိုးလႈံ႔ေဆာ္မႈကေန အာဏာနိုင္ငံေရး Power Politics သေဘာထိ ပါသြားေအာင္ဆို ဘယ္အထိ အာဏာဖီဆန္ဝံ့မလဲပဲ၊ ဘယ္အထိ လူထုနဲ႔လိုက္ပါရင္း ဦးေဆာင္သြားနိုင္မလဲပဲ။ လက္မွတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲယူသြားၿပီး ၇၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေထာက္ခံမဲမရခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ရတယ္ပဲထားဦး ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္လို႔ မဲေပးနိုင္သူရဲ့ ထက္ဝက္ေက်ာ္ေထာက္ခံမဲ မရခဲ့ရင္ေရာ။ ေမာင္စူးစမ္းလက္မွတ္ထိုးတာ ျပင္ရဖို႔ျဖစ္နိုင္ေျခမရွိလြန္းတာေသခ်ာၿပီဆိုၿပီး ထိုးတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ဒီအေရၿခံဳစစ္အာဏာရွင္ေတြကို ခါးသီးမုန္းတီးလြန္းလို႔ ရိုးရိုးသားသားလက္မွတ္လာထိုးၾက ပါဝင္လာၾကသူေတြကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲအားေပးႀကိဳဆိုေပမယ့္ ေမာင္စူးစမ္းနဲ႔ အဲ့ဒီျပည္သူေတြကို တတန္းထားျမင္လို႔မရတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ (သစ္ေကာင္းအိမ္နဲ႔ ရင္ဝဓါးထိုးတဲ့အေၾကာင္းေျပာေနတုန္း ေမာင္စူးစမ္းလက္မွတ္ထိုးတာျမင္ၿပီး အေတြးဆက္ကုန္တာ)

(ေရစုန္မေမ်ာေစခ်င္တဲ့ဇာတ္)

လာမယ့္ ၂ဝ၁၅ ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အႏွစ္ ၁ဝဝ ျပည့္မွာပဲ။ အထုပၸတၱိဇာတ္ကားႀကီး ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္မယ္ၾကားေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ေဇာနဲ႔ေမွ်ာ္မိတာပဲ။ ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာသံေတြၾကားလည္း ဇြဲနဲ႔ေစာင့္ေနတာပဲ။ ဒီတသက္ ၾကည့္ခြင့္ႀကံဳႏိုး မႀကံဳနိုးကေတာ့ ေျပာမရဘူး။ ဘာမွ ၿမဲတာမွ မဟုတ္တာ။ အစစအရာရာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးထြက္လာလို႔ မေသခင္ေလးၾကည့္သြားရတယ္ဆို မဆိုးပါဘူး။ မေသခင္ေတာ့ၾကည့္ရတယ္ ၾကည့္ရက်ိဳးမနပ္ေလာက္ေအာင္ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ႀကီးနဲ႔ဆို မၾကည့္ပဲေသသြားတာကမွ ေကာင္းမလားပဲ။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ လွလွပပသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနရာသရုပ္ေဆာင္မယ့္ မင္းသားေလာင္းလည္း စစ္သင္တန္းတက္ခိုင္းမယ္ၾကားတာၾကာၿပီ။ တက္ျဖစ္သလားမသိ။

(ကဗ်ာ့နိုင္ငံေရး)

တေခတ္တုန္းက နိုင္ငံေရးပါရင္ ကဗ်ာဟာ ေႂကြးေၾကာ္သံဆန္သတဲ့..။ ခုမ်ားမေတာ့ ကဗ်ာမွန္ရင္ နိုင္ငံေရးပါမွလို႔မ်ား ျဖစ္ေလေရာ့သလား အကိုတို႔။ အကုန္ ေျပာမပစ္လိုက္ပါနဲ႔။ နည္းနည္းေတာ့ ခ်န္ပါ့။ ေတာ္ၾကာေန ဟို နိုင္ငံေရးသမားေတြ ကဗ်ာ ထ ေရးေနၾကဦးမယ္။

(ေျပာစရာလိုကို လိုတဲ့ကိစၥ)

ဗိုလ္တင္ေအးသတိေပးခ်က္ကို မသိခ်င္က်ိဳးက်င္ျပဳမရပါ။ စကားနည္းရန္စဲ လုပ္လို႔မျဖစ္ပါ။ ပါးစပ္ေညာင္းရင္ပိတ္သြားမွာေပါ့သေဘာထားလို႔ မျဖစ္ပါ။ တိတိက်က် တည္တည္ၾကည္ၾကည္ တုန္႔ျပန္ရမည္ေတြးပါသည္။ စကားနာထိုးသလို ေထ့သလို ေငါ့သလိုလုပ္လွ်င္ သမၼတေျပာခြင့္ရဗိုလ္ရဲထြဋ္က ရိသလိုကလိသလိုလုပ္ပါလိမ့္ဦးမည္။ ဗိုလ္တင္ေအးေကာ္မရွင္အားတုန္႔ျပန္ခ်က္သည္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး၏ရပ္တည္ခ်က္အား အတိအလင္းထုတ္မေျပာ ေျပာေအာင္ ဖိအားျဖစ္ေစလိမ့္မည္ေတြးပါသည္။

(ကိုယ့္ဒီမိုကေရစီနဲ႔ကိုယ္)

က်ေနာ္ အေကာင္းျမင္သမားမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းက တကန္တကေျပာဖို႔ လိုပါသလားခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေရးတာေျပာတာေတြဖတ္ရင္ က်ေနာ္ ဘာအျမင္သမားမွန္း ေပၚလြင္မွာပါ။ အျခင္းအရာ ကိစၥတရပ္ရပ္မွာ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္ သူ အျမင္ခ်င္း တထပ္တည္းက်ဖို႔ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါ။ မတူတိုင္းလည္း ရန္ထထျဖစ္စရာလိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း ရန္သူျဖစ္ၾကမယ္မျမင္ပါဘူး။ နည္းနည္းနီးစပ္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဝမ္းသာစရာေကာင္းလွၿပီ။ လုပ္လို႔ရတာေတြ ရွိလွၿပီ။ ေဝးၾကလို႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ၾကလို႔ေရာ ဘာဆန္းသလဲဗ်ာ။ ရန္သူျဖစ္ရင္တိုက္ၾကရံုေပါ့။ နွစ္ဖက္စလံုး ပမ္းတဲ့အခါ ခဏတျဖဳတ္လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး ယာယီမိတ္ေဆြလုပ္ၾကတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သူရွိေနသေရြ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ မဟာမိတ္ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ ေနာက္တခုက ဒီမိုကေရစီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီမွာ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ နိုင္ငံေရးအက်ိဳးစီးပြားဘက္သေဘာအရ က်ေနာ္နဲ႔အျမင္ခ်င္း အေတြးအေခၚျခင္း ရပ္ခံခ်က္ျခင္းတူတဲ့သူ နီးစပ္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီဟာ အျပည့္အဝပါ။ ဒါနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကလူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဒီမိုကေရစီမွာ ေနရာမရွိပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ က်ေနာ့္သေဘာထား အဲ့သေလာက္ႀကီးလည္း မႀကီးပါဘူး။ ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ားဒီမိုကေရစီမွာ အကန္႔အသတ္နဲ႔မို႔လား။ ဘာဆန္းသလဲဗ်ာ။

(အာေဘာ္ေနာက္ ေကာက္ေကာက္မပါဖို႔)

နိုင္ငံေရးဆိုတဲ့သေဘာမွာ တခုခုမလုပ္ခင္ အာေဘာ္ဖန္တီးၾကည့္ရတာမ်ိဳးရွိတတ္တယ္။ အရပ္ေျပာ ေျပာရရင္ အသံထုတ္ၾကည့္တာေပါ့။ ျပန္လာမယ့္အသံၾကည့္ၿပီး ဆက္တိုးမယ္ မတိုးဘူး ဆံုးျဖတ္ရတာမ်ိဳး။ မူအေပၚ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္နဲ႔ ဝံ့ဝံ့စားစားမရွိတဲ့အခါမ်ိဳးနဲ႔ လူေတြကျဖစ္ေစ့ခ်င္လြန္းလို႔လုပ္ရတာပါဆိုတဲ့ဆင္ေျခကန္ဖို႔လိုတဲ့အခါမွာ ထိုးရတဲ့ဇာတ္ဆိုပါေတာ့။ (ဥပမာ- စစ္အုပ္စုနဲ႔အပစ္ရပ္ၿပီး ကားပါမစ္နဲ႔အျခားအခြင့္အေရးေတြကို ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတခ်ိဳ႔ ေဝစုေမွ်ာ္ေတာ့ "စစ္တပ္ထဲက ေအာက္ေျခထုရဲေဘာ္ေလးေတြသနားပါတယ္..တို႔။ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေရွ႔တန္းမွာေသေပးေနရတယ္တို႔။ တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေလးေတြမ်ား ဘယ့္ေလာက္သနားဖို႔ေကာင္းသလဲဆို ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတာင္မဝတ္ဖူးရွာဘူး" တို႔ ဆိုတာေတြလည္းအာေဘာ္ဖန္တီးမႈထဲမယ္ အႀကံဳးဝင္တယ္)ထားပါေတာ့ လိုရင္းေခ်ာ္သြားမစိုးလို႔။ ဝက္စ္ပိြဳင့္အေမရိကန္ဗိုလ္သင္တန္းဆင္းပြဲမွာေျပာတဲ့ ဘရက္ခ္အိုဘားမားရဲ့မိန္႔ခြန္းဟာ (တပည့္ေတာ္တို႔လည္း တရုတ္ကိုေၾကာက္ရပါတယ္)ဆိုတဲ့အာေဘာ္ဖန္တီးမႈကို တိုက္ရိုက္တုန္႔ျပန္ခ်က္သေဘာပဲ။ တရုတ္မ်ား ေၾကာက္စရာလိုက္လို႔၊ မင္းေနာက္မွာ ငါရွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ခုမွ ေျဗာင္ခ်ျပတာ။ ဒီ (တရုတ္ကိုေၾကာက္ရပါတယ္) အာေဘာ္ဖန္တီးခ်က္ဟာ ဘယ္အထိ တာသြားသလဲဆို စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္စိတ္အေျခခံရွိတဲ့ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားၾကားက တရုတ္အားကိုးမေအလိုးဆိုကာ တရုတ္နဲ႔ေကာ္တုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အသံေတြကိုေတာင္ တိမ္တန္သေလာက္ ထိမ္ေပးနိုင္တာလည္းျမင္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆို "သနားစရာ စစ္အာဏာရွင္ေလးေတြခမ်ာ"ဆိုၿပီးေတာင္ ျဖစ္လာေလဦးမလား။ ျမက္မွာေတာ့ အေနတတ္တတ္ မတတ္တတ္ ကၽြဲခတ္ပလားလို႔ ညပ္တာပဲ။ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကတာပဲ။ ေျမဇာျမက္မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႔ျပဌာန္းခြင့္မွမရွိတာ။ တိုင္းျပည္ၾကေတာ့ အာဏာလက္ရွိရဲ့အေျမာ္အျမင္ရွိမႈ မရွိမႈေပၚတည္ၿပီး ေနတတ္ျခင္း မေနတတ္ျခင္းျဖစ္ကာ ညပ္ျခင္းမညပ္ျခင္းလည္းျဖစ္ရတယ္။ ဒါကို နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီမွာ အတိအလင္းျပဌာန္းေပးထားရတယ္။ တဖက္ဘက္ကရပ္တယ္ မရပ္ဘူး။ ၾကားေနတယ္ မေနဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။ အမွန္က နိုင္ငံေရးမွာ ၾကားဆိုတာ ၾကားေကာင္းတဲ့စကားပါ။ ခု အေမရိကန္-တရုတ္ခတ္ပြဲမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြအေနမတတ္ရင္ တိုင္းျပည္ညပ္နိုင္တယ္။ လူထုဘဝ ခုထက္ပို အဆေပါင္းမ်ားစြာေၾကမြသြားနိုင္တယ္။