ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္းဗ်ာ ေသနတ္ခါးၾကားထိုးၿပီး စစ္တပ္ႀကီးတတပ္လံုး
ကိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ အိမ္ေရွ႔အိမ္ေနာက္ အိမ့္ပတ္ဝန္းက်င္တဝိုက္
လံုၿခံဳေရးေတြအထပ္ထပ္ခ်ထား၊ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ထြက္ရင္ အနီးကပ္ေရာ အေဝးခြာေရာ
လံုၿခံဳေရး ၂ ရက္ ၃ ရက္ႀကိဳတင္ခ်ထားတဲ့အျပင္ ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းထဲ ေဈးထဲ
အရပ္ဝတ္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေအာင္ပို႔ထားၿပီးမွ ထြက္ရဲ ထြက္ဝံ့တာ
လက္ေတြ႔ မ်က္ျမင္ရွိေနရဲ့သားနဲ႔ စစ္တပ္ကို ရဲကို ဘယ္လက္နက္ကိုင္ကိုမွ
အမိန္႔ေပးနိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ နိုင္ငံေတာ္၏အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္၊
နိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး၊ သမၼတရံုးဝန္ႀကီး၊ ကာလံုအဖြဲ႔ဝင္၊ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အနားမွာ လက္နက္ကိုင္ေလး တေယာက္စ နွစ္ေယာက္စ
ခ်ထားေပးတာကို မထိတထိမေျပာၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။ ေျပာရင္ ထိထိမိမိသာေျပာလို႔ ေျပာတာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္။
စစ္တပ္ႀကီးကိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလံုၿခံဳဘူးလို႔ ခံစားေနတာေလ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခု အစိုးမရတရရဲ႔အဖြဲ႔ဝင္ေလ။ အာဏာတပိုင္းတစရထားၿပီေလ။ လံုၿခံဳေရးေတြရွိရဲ့သားနဲ႔ ေရွ႔ကေနကာဆီးကာဆီးနဲ႔ လူထူၿပီးေလပိတ္လို႔ ေလတိုးေပါက္ ဖြင့္ေပးတာလိုလို၊ ယင္ေမာင္းျခင္ေမာင္းတာလိုလို၊ ငွက္ေပ်ာခြံတက္နင္းမိမွာစိုးလို႔လိုလို လက္ကားယားေျခကားယား လိုက္လုပ္ေနတာေတြေတာ့ က်ေနာ္လည္း အေတာ္ေလး မ်က္ေစ့ေနာက္တယ္။
၁၉၈၈ ကတည္းကေနစၿပီး လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝတုန္းက ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ဘဝတုန္းက၊ ဘာအာဏာမွမရွိေသးခင္ဘဝတုန္းက သူ႔အနားမွာ အပ္တိုေတာင္ကိုင္မထားပဲ အသက္နဲ႔ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး သူ႔လံုၿခံဳေရးလိုက္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့လူေတြ ခု ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္မသိ။ ဘယ္ေခ်ာင္ ကပ္ကုန္ၾကမွန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ သူ႔အတြက္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔အတြက္ ဘဝေတြ အသက္ေတြရင္းခဲ့ၾကတယ္။ သူလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝမို႔ လူထုေမတၱာနဲ႔ လူထုအကာအကြယ္ရခဲ့တယ္။ သူ႔ဘဝဟာ လံုၿခံဳခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ ရန္သူဆိုလို႔ စစ္အုပ္ပဲရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာသြားသြား သိန္းေသာင္းခ်ီတဲ့လူထုေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ ေအာ္သံေတြဟာ တိုင္သူမပါပဲ လံႈ႔ေဆာ္သူမပါပဲ ဘဝဂ္ညံေအာင္ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ရွိခဲ့တယ္။ ဗမာ့နိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ သူ႔ေလာက္ ျပည့္ေမတၱာမရခဲ့ဖူးဘူး။
ဒါကို စစ္အုပ္စုက မေၾကနိုင္နိုင္မခ်မ္းနိုင္ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ေတာ့ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔တိုက္ခိုက္ အပုတ္ခ်ေပမယ့္ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေတာ့ ဒီပဲယင္းလို လုပ္ႀကံမႈနဲ႔ အသက္အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အထိပါ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုရွိေနေတာ့၊ ဘာလက္နက္မွမပါတဲ့ သူ႔လံုၿခံဳေရးေတြ အသက္ေပးကာကြယ္ခဲ့ေတာ့ သူ ခလုပ္မထိ ဆူးမညိျဖစ္ခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။ လူထုၿခံဳရင္ လံုတယ္မဟုတ္လား။
ခု သူ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သြားၿပီ။ နိုင္ငံေရးသမားမွာမွ လူထုေထာက္ခံမႈအျပည့္ရထားတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္လ္ နိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ႀကီး။ အာဏာအဝန္းအဝိုင္းထဲလည္း ေျခခ်မိသြားၿပီ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဘဝတုန္းကလိုေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔မွာ အခု ရန္သူေတြရွိလာၿပီ။ မိတ္ေဆြျဖစ္ေနတဲ့ ရန္သူေဟာင္းေတြ၊ ရန္သူျဖစ္သြားတဲ့မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ၊ လုပ္ႀကံမယ့္သူေတြ၊ အာဏာလုမယ့္သူေတြရွိလာၿပီ။ မႀကိဳက္ေတာ့တဲ့လူေတြ၊ အႀကိဳက္နည္းသြားတဲ့လူေတြ၊ ၾကည္ညိဳစြဲေလ်ာ့တဲ့သူ ေလ်ာ့လာၿပီ။ ဒါ ဘာမွ မဆန္းဘူး။ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သြားရင္ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ႀကံဳရမယ့္အရာေတြပဲ။ နိုင္ငံေရးေလာကဓံပဲ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကည့္ ကိုေအာင္ဆန္းဘဝ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဘဝ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဘဝ၊ ဖဆပလဥကၠဌဦးေအာင္ဆန္းဘဝနဲ႔ အစိုးမရတရ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ဘဝေတြ ယွဥ္ၾကည့္ေပါ့။ ဘယ္ဘဝမွာ သူ လံုၿခံဳခဲ့လဲ။ ဘယ္ဘဝေရာက္ေတာ့ သူ မလံုၿခံဳေတာ့ဘူးလဲ။ အစိုးရဘဝေရာက္ေတာ့ လက္တြဲခဲ့တဲ့ ေသေဖာ္ေသဘက္ေတြ ေတာ္လွန္ေဖာ္ေတာ္လွန္ဘက္ေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြကို ရန္ျပန္လုပ္ရတာပဲ။ ရန္သူေတြကို မိတ္ဖြဲ႔တန္ဖြဲ႔ခဲ့တာပဲ။ မတရားသင္းေၾကညာတန္ ေၾကညာရတာပဲ။ တိုက္ခိုက္တန္ တိုက္ခိုက္ရတာပဲ။ အာဏာကိုင္နိုင္တဲ့လူ လုပ္ရမွာမွန္သမ်ွ သူလုပ္ခဲ့တာပဲ။ မလုပ္လို႔မွမျဖစ္တာကိုး ကေလးကစားတာမွ မဟုတ္တာကိုုး၊ ဧည့္သည္ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတာမွမဟုတ္တာကိုး၊ အာဏာကိစၥႀကီးကိုး။ အာဏာျပသနာ ရွင္းၾကတာကိုး။ ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ နိုင္ငံေရးအရအလုပ္ႀကံခံရၿပီး ေသပြဲဝင္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့ အာဏာနိုင္ငံေရးမွာ ဒါေတြဟာ ဘာမွမဆန္းဘူး။ အာဏာရနိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝဟာ မိုးနဲ႔ေျမလိုကြာတယ္။ အာဏာအဝန္းအဝိုင္းထဲေရာက္သြားရင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမွမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။ ရန္သူေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းလာၿပီ။ နိုင္ငံေရးသမားခ်င္း အာဏာလုၾက အာဏာေဝစုမတည့္ၾကလို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေပ်ာက္ရွင္းၾကတာကို လူထုကဝင္ၿပီး ကာကြယ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ လူထုက အနားေတာင္မကပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အာဏာရသြားရင္ အာဏာရွိသူလို က်င္သံုး လိုက္နာ ေနထိုင္ က်င့္ႀကံရတာပဲ။ ဘယ္သူမွ ဒါကို လြန္ဆန္လို႔မရဘူး။ တခါတေလ လူေတြနဲ႔ ရထားစီး ကားစီ လယ္ကြင္းထဲဆင္း လမ္းေဘးဆိုင္မွာ စားေသာက္ျပေတြကေတာ့ အေမရိကန္သမၼတေတာင္ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ဗမာျပည္လာတုန္းက ဘယ္လိုလံုၿခံဳေရးနဲ႔လာတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘဝဟာ ခုဆို အရင္လို မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။
သူကိုယ္တိုင္လည္း လံုၿခံဳတယ္လို႔ ခံစားခ်င္မွ ခံစားရေတာ့မွာပဲ။ လူထုကလည္း သူ႔ကို
အရင္လို လံုၿခံဳေပးခ်င္ဦးေတာင္ ၿခံဳေပးခြင့္မရေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အစိုးရအစီအစဥ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္လံုၿခံဳေရးေလးေတာ့ ယူရေတာ့မွာပဲ။ ထားရေတာ့မွာပဲ။
သူမွ မလံုၿခံဳေတာ့တာကိုး။ သူမွ ျပည္သူကို မၿခံဳေတာ့တာကိုး။
မလံုၿခံဳရင္ လံုၿခံဳေရးေတာ့ ယူရမွာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇူလိုင္ ၂၃၊ ၂ဝ၁၆
စစ္တပ္ႀကီးကိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလံုၿခံဳဘူးလို႔ ခံစားေနတာေလ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခု အစိုးမရတရရဲ႔အဖြဲ႔ဝင္ေလ။ အာဏာတပိုင္းတစရထားၿပီေလ။ လံုၿခံဳေရးေတြရွိရဲ့သားနဲ႔ ေရွ႔ကေနကာဆီးကာဆီးနဲ႔ လူထူၿပီးေလပိတ္လို႔ ေလတိုးေပါက္ ဖြင့္ေပးတာလိုလို၊ ယင္ေမာင္းျခင္ေမာင္းတာလိုလို၊ ငွက္ေပ်ာခြံတက္နင္းမိမွာစိုးလို႔လိုလို လက္ကားယားေျခကားယား လိုက္လုပ္ေနတာေတြေတာ့ က်ေနာ္လည္း အေတာ္ေလး မ်က္ေစ့ေနာက္တယ္။
၁၉၈၈ ကတည္းကေနစၿပီး လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝတုန္းက ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ဘဝတုန္းက၊ ဘာအာဏာမွမရွိေသးခင္ဘဝတုန္းက သူ႔အနားမွာ အပ္တိုေတာင္ကိုင္မထားပဲ အသက္နဲ႔ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး သူ႔လံုၿခံဳေရးလိုက္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့လူေတြ ခု ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္မသိ။ ဘယ္ေခ်ာင္ ကပ္ကုန္ၾကမွန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ သူ႔အတြက္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔အတြက္ ဘဝေတြ အသက္ေတြရင္းခဲ့ၾကတယ္။ သူလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝမို႔ လူထုေမတၱာနဲ႔ လူထုအကာအကြယ္ရခဲ့တယ္။ သူ႔ဘဝဟာ လံုၿခံဳခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ ရန္သူဆိုလို႔ စစ္အုပ္ပဲရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာသြားသြား သိန္းေသာင္းခ်ီတဲ့လူထုေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ ေအာ္သံေတြဟာ တိုင္သူမပါပဲ လံႈ႔ေဆာ္သူမပါပဲ ဘဝဂ္ညံေအာင္ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ရွိခဲ့တယ္။ ဗမာ့နိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ သူ႔ေလာက္ ျပည့္ေမတၱာမရခဲ့ဖူးဘူး။
ဒါကို စစ္အုပ္စုက မေၾကနိုင္နိုင္မခ်မ္းနိုင္ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ေတာ့ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔တိုက္ခိုက္ အပုတ္ခ်ေပမယ့္ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေတာ့ ဒီပဲယင္းလို လုပ္ႀကံမႈနဲ႔ အသက္အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အထိပါ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုရွိေနေတာ့၊ ဘာလက္နက္မွမပါတဲ့ သူ႔လံုၿခံဳေရးေတြ အသက္ေပးကာကြယ္ခဲ့ေတာ့ သူ ခလုပ္မထိ ဆူးမညိျဖစ္ခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။ လူထုၿခံဳရင္ လံုတယ္မဟုတ္လား။
ခု သူ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သြားၿပီ။ နိုင္ငံေရးသမားမွာမွ လူထုေထာက္ခံမႈအျပည့္ရထားတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္လ္ နိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ႀကီး။ အာဏာအဝန္းအဝိုင္းထဲလည္း ေျခခ်မိသြားၿပီ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဘဝတုန္းကလိုေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔မွာ အခု ရန္သူေတြရွိလာၿပီ။ မိတ္ေဆြျဖစ္ေနတဲ့ ရန္သူေဟာင္းေတြ၊ ရန္သူျဖစ္သြားတဲ့မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ၊ လုပ္ႀကံမယ့္သူေတြ၊ အာဏာလုမယ့္သူေတြရွိလာၿပီ။ မႀကိဳက္ေတာ့တဲ့လူေတြ၊ အႀကိဳက္နည္းသြားတဲ့လူေတြ၊ ၾကည္ညိဳစြဲေလ်ာ့တဲ့သူ ေလ်ာ့လာၿပီ။ ဒါ ဘာမွ မဆန္းဘူး။ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သြားရင္ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ႀကံဳရမယ့္အရာေတြပဲ။ နိုင္ငံေရးေလာကဓံပဲ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကည့္ ကိုေအာင္ဆန္းဘဝ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဘဝ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဘဝ၊ ဖဆပလဥကၠဌဦးေအာင္ဆန္းဘဝနဲ႔ အစိုးမရတရ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ဘဝေတြ ယွဥ္ၾကည့္ေပါ့။ ဘယ္ဘဝမွာ သူ လံုၿခံဳခဲ့လဲ။ ဘယ္ဘဝေရာက္ေတာ့ သူ မလံုၿခံဳေတာ့ဘူးလဲ။ အစိုးရဘဝေရာက္ေတာ့ လက္တြဲခဲ့တဲ့ ေသေဖာ္ေသဘက္ေတြ ေတာ္လွန္ေဖာ္ေတာ္လွန္ဘက္ေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြကို ရန္ျပန္လုပ္ရတာပဲ။ ရန္သူေတြကို မိတ္ဖြဲ႔တန္ဖြဲ႔ခဲ့တာပဲ။ မတရားသင္းေၾကညာတန္ ေၾကညာရတာပဲ။ တိုက္ခိုက္တန္ တိုက္ခိုက္ရတာပဲ။ အာဏာကိုင္နိုင္တဲ့လူ လုပ္ရမွာမွန္သမ်ွ သူလုပ္ခဲ့တာပဲ။ မလုပ္လို႔မွမျဖစ္တာကိုး ကေလးကစားတာမွ မဟုတ္တာကိုုး၊ ဧည့္သည္ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတာမွမဟုတ္တာကိုး၊ အာဏာကိစၥႀကီးကိုး။ အာဏာျပသနာ ရွင္းၾကတာကိုး။ ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ နိုင္ငံေရးအရအလုပ္ႀကံခံရၿပီး ေသပြဲဝင္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့ အာဏာနိုင္ငံေရးမွာ ဒါေတြဟာ ဘာမွမဆန္းဘူး။ အာဏာရနိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ဘဝဟာ မိုးနဲ႔ေျမလိုကြာတယ္။ အာဏာအဝန္းအဝိုင္းထဲေရာက္သြားရင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမွမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။ ရန္သူေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းလာၿပီ။ နိုင္ငံေရးသမားခ်င္း အာဏာလုၾက အာဏာေဝစုမတည့္ၾကလို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေပ်ာက္ရွင္းၾကတာကို လူထုကဝင္ၿပီး ကာကြယ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ လူထုက အနားေတာင္မကပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အာဏာရသြားရင္ အာဏာရွိသူလို က်င္သံုး လိုက္နာ ေနထိုင္ က်င့္ႀကံရတာပဲ။ ဘယ္သူမွ ဒါကို လြန္ဆန္လို႔မရဘူး။ တခါတေလ လူေတြနဲ႔ ရထားစီး ကားစီ လယ္ကြင္းထဲဆင္း လမ္းေဘးဆိုင္မွာ စားေသာက္ျပေတြကေတာ့ အေမရိကန္သမၼတေတာင္ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ဗမာျပည္လာတုန္းက ဘယ္လိုလံုၿခံဳေရးနဲ႔လာတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘဝဟာ ခုဆို အရင္လို မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။
သူကိုယ္တိုင္လည္း လံုၿခံဳတယ္လို႔ ခံစားခ်င္မွ ခံစားရေတာ့မွာပဲ။ လူထုကလည္း သူ႔ကို
အရင္လို လံုၿခံဳေပးခ်င္ဦးေတာင္ ၿခံဳေပးခြင့္မရေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အစိုးရအစီအစဥ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္လံုၿခံဳေရးေလးေတာ့ ယူရေတာ့မွာပဲ။ ထားရေတာ့မွာပဲ။
သူမွ မလံုၿခံဳေတာ့တာကိုး။ သူမွ ျပည္သူကို မၿခံဳေတာ့တာကိုး။
မလံုၿခံဳရင္ လံုၿခံဳေရးေတာ့ ယူရမွာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇူလိုင္ ၂၃၊ ၂ဝ၁၆
0 comments:
Post a Comment