“အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး တျဖစ္လဲ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ”(၁)

အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္ စာတည္းအဖြဲ႔ရဲ႔အမွာ

“အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး တျဖစ္လဲ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ”(၁)

ဦးသိန္းစိန္ႀကံ႔ဖြံ႔ စစ္အစိုးရလက္ထက္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တႏိုင္ငံလံုးပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ဆိုတာ ေပၚခဲ့တယ္။ ခု ဒီခ်ဳပ္အရပ္သားတပိုင္းအစိုးရတက္လာေတာ့ ‘၂၁ ရာစုပင္လံုညီလာခံ’ လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေျပာင္းခ်ိတ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္(သမၼတ)အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က ‘ကိုယ္ဘာလိုခ်င္သလဲ မေျပာနဲ႔၊ ကိုယ္ဘာေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာပဲ ေျပာၾကပါ’ လို႔ လမ္းၫႊန္ခ်က္ေပးတယ္။ သူနဲ႔ကာခ်ဳပ္ေတြ႔ခဲ့တာေတြမွာ ဘာေတြေပးၿပီး ဘာေတြယူခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ထုတ္မေျပာ - တခါမွာေတာ့ ‘တပ္မေတာ္က လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးသေလာက္ပဲလုပ္ႏိုင္ပါတယ္’ လို႔ ေျပာခဲ့တာရွိတယ္။

ကာခ်ဳပ္လုပ္သူကေတာ့ ‘၂ဝဝ၈ ေျခဥနဲ႔ တပ္မေတာ္မူ  ၆ ခ်က္ေပၚမွာ ရပ္တည္ေနပါေၾကာင္း’ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း (အထူးသျဖင့္) ႏိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါတိုင္း ေျပာတတ္တယ္။ သူတို႔အတြက္စိတ္ခ်ရၿပီေသခ်ာမွ စစ္တန္းလ်ားျပန္ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာ ေဖာ္ျပတယ္။

တိုင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ၂ဝဝ၈ ေျခဥ (ေဘာင္)ေအာက္မွာ ကိုယ္ဘာေပးႏိုင္တယ္၊ ခင္ဗ်ားက ဘာေပးပါေျပာဖို႔ခက္တယ္။ ဒါႀကီးကို ေခ်ာင္ထိုးထားလို႔ရရင္ေတာ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ ေျပာထြက္လာၾကမွာပါ။ သူတို႔ဘက္က ေပးထားတာပဲမ်ားလွၿပီလို႔ထင္တဲ့သူက ထင္ေနတယ္။ ေနာက္တခုခက္ေနတာက တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ (ဥပေဒတြင္း၊ ဥပေဒပ)မွာလည္း ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတြ ရွိေနတယ္။ ေျခလွမ္းမညီၾကဘူး။ စစ္ဘက္နဲ႔အရပ္ဘက္အုပ္စိုးသူမ်ားအေပၚ သေဘာထားပံုခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။

(၂)

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ ‘ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရး’ဆိုတဲ့စကား တြင္က်ယ္လာတယ္။ ရွင္းပါတယ္။ မယံုၾကည္ၾကလို႔ ခုမွ တည္ေဆာက္ ေနရတာပါ။ ဒီအထဲက ထူးျခားခ်က္တခုေပၚလာတယ္။

တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က စစ္အုပ္စုဘက္ကိုမယံုတာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ပါးစပ္ကတမ်ိဳးေျပာ၊ လုပ္ေတာ့တမ်ိဳးလုပ္ေနတာ ခံရေပါင္းမ်ားလို႔ ျဖစ္တယ္။ ခု ဒီခ်ဳပ္ကိုလည္းမယံုဘူးဆိုတာ ေျပာထြက္လာတာကေတာ့ အဆန္းပဲ။

ယူအင္န္ေအအစည္းအေဝးမွာ ဥကၠ႒ဦးခြန္ထြန္းဦးက ‘ဒီခ်ဳပ္ကို ယံုမွတ္လို႔ပံုအပ္ခဲ့တယ္။ ခု ယံုလို႔မရေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ အားကိုး ၾကရေတာ့မယ္’ လို႔ ေျပာလာခဲ့တယ္။

ရခိုင့္တပ္မေတာ္ (ေအေအ) ကေျပာတဲ့စကားတခြန္းဟာ အေတာ္တာသြားတယ္။ ‘ယံုမိတဲ့သူက သားေကာင္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္’ တဲ့။ တိုင္းျပည္အေတြ႔အႀကံဳကို နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပံုပဲ။

၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ ေအာင္ျမင္ မေအာင္ျမင္အေပၚမွာေတာ့ အားလံုးက မယံုမရဲပဲ။  အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ဒုဥကၠ႒ ဦးေအးသာေအာင္ကေတာ့ ‘တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုခ်င္သည့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အျပည့္အဝရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ရန္ အလားအလာအင္မတန္နည္းပါးေၾကာင္း’ နိမိတ္ဖတ္ထားပါတယ္။

(၃)

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရဆင္းေပးသြားေတာ့ ‘တြင္းတူးထားခဲ့တာ အမ်ားႀကီး’ တဲ့။ အဓိပၸာယ္က ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ အမ်ားႀကီးဆင္ထားခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ထိလြယ္ရွလြယ္ျပႆနာေတြ စီတန္းၿပီး ခ်န္ထားခဲ့တယ္။ အကိုင္မတတ္ရင္ ေခ်ာက္ထဲက်ၿပီမွတ္ - ပဲ။ အဲဒီျပႆနာေတြကို လက္ေတြ႔ တကယ္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနသူေတြက ကာခ်ဳပ္ခန္႔ဝန္ႀကီး(၃) ဦးနဲ႔ နအဖလက္က်န္ စစ္ထြက္ဗၽဴရိုကရက္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကာခ်ဳပ္လုပ္သူက သူျဖစ္ေစခ်င္တာကို စႏၵရားတီးသလို ခလုတ္ထိုင္ႏွိပ္ေနရံုပဲ။

မဆလ ေခတ္မွာ သူတို႔ေကဒါေတြ လက္မေထာင္ၿပီး ေျပာတတ္တဲ့စကားတခြန္းရွိတယ္။

“ေနလာႏွင္းေပ်ာက္”တဲ့။ ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း တက္လာေရာ အခုအခံအတားအဆီးေတြ အကုန္ေပ်ာက္ေပးရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ -

ခု ‘စုႏိုင္၊ စုေရာက္၊ ျပႆနာေပၽာက္’ ျဖစ္မလား။

ေပၚေနတဲ့ ျပႆနာေတြကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။

စာတည္းအဖြဲ႔

(၂၅၊ ၆၊ ၂ဝ၁၆)