(ကညႊတ္ကြင္းအိမ္ေျပး
၁၄) ခနေနေတာ့ အေမခက ဒယ္အိုးအဖံုးကိုဖြင့္ ဆားျမည္းပါသည္။
အေနေတာ္ဘဲေျပာၿပီး ဒယ္အိုးကိုင္း ၂ ဘက္ကို လက္ ၂ ဘက္နွင့္ကိုင္ကာ
လႈပ္ေပးလွည့္ေပးပါသည္။ မေမႊပါ။ ဒယ္အိုးကိုျပန္အုပ္ရင္း နင့္အေဖက
ဒန္အိုးနဲ႔ခ်က္တဲ့ထမင္းဆို ဘယ္ေတာ့မွ မစားဘူး။
ေျမအိုးနဲ႔ခ်က္တာဘဲစားတယ္ဟုေျပာကာ ေျမအိုးထဲဆန္ထည့္၊ ဆန္ေဆးၿပီး
ေျမအိုးအဖံုးေလးပိတ္ကာ ငါးနုသန္းဟင္း ဆီအျပန္ကိုေစာင့္ေနပါသည္။
ၿပီးေတာ့မွ လူေလး အေဖအေမေတြက ဘာလုပ္ၾကလဲ။ လူေလးမွာ ညီအကိုေမာင္နွမေတြရွိလားဟု ေမးပါသည္။ က်ေနာ္လည္း အမွန္တဝက္ မုသားတဝက္နွင့္ သူ႔အေမးကို ျပန္ေျဖပါသည္။ ဤေနရာတြင္ က်ေနာ္ မုသားသံုးရျခင္းမွာ အေမခကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္လိပ္စာကိုလည္း လွီးလြဲ၍ေျပာပါသည္။ က်ေနာ့့္ဘဝအမွန္ေတြကိုေျပာလိုက္လ်ွင္ အိမ္လိပ္စာအမွန္ကိုေျပာလိုက္လ်င္ က်ေနာ့္ကို အိမ္ျပန္ပို႔မွာစိုးသည့္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္ ေရာက္လာသည္မွာ ၂ ရက္ပင္မျပည့္ေသးေသာ္လည္း ဤေနရာတြင္ အေမခတို႔ အေဖကိုဖိုးေထာင္တို႔နွင့္ ေခြးေတြေၾကာင္ေတြ ႏြားေတြၾကက္ေတြနွင့္ ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းလည္း မတက္ခ်င္ေတာ့ပါ။ က်ေနာ္ ဒီမွာ အေမတို႔အေဖတို႔နဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္ အိမ္လည္းမျပန္ခ်င္ဘူး။ ဒီမွာဘဲေနေတာ့မယ္ဟုေျပာေတာ့ အေမခက လူေလးရယ္ သားရယ္ဟုေျပာကာ မ်က္ရည္ေတြလည္ေနပါသည္။ ေနတာက ေနလိုု႔ရတယ္။ တသက္လံုးေတာင္ အေမတို႔က ေနေစ့ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ လူေလးရုပ္ကေလးက သန္႔သန္႔ျပန္႔ေလး၊ စကားေျပာေတာ့လည္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး၊ လူေလးဟာ ဘယ္လိုမွ လက္လုပ္လက္စားသားသမီး မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ေတာမွာလည္း ၾကာၾကာေနနိုုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာေန လူေပ်ာက္အမႈေတြဘာေတြနဲ႔ အေမတို႔ဆီလာၿပီး ျပႆနာေတြ တက္မွာစိုးတယ္ဟုေျပာကာ အသံေတြတုန္ေနပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ အေမခကလည္း ဆက္မေမးေတာ့ပါ။
ထိုအခ်ိန္တြင္း ငါးနုသန္းဒယ္ထဲမွ ဖ်စ္ဖ်စ္ ဖ်စ္ဖ်စ္မည္သံေလးေတြ ထြက္လာပါသည္။ အေမခက အိုးအဖံုးဖြင့္ရင္း တခ်က္နွစ္ခ်က္ လွည့္ေပးလႈပ္ေပးပါသည္။ အေၾကးထိုးထားၿပီးသား ငါးပေနာ္ တေကာင္ကိုလည္း ဖက္ရြက္တရြက္ထဲထည့္ထုပ္ကာ ႀကိဳးစည္းၿပီးမီးဖုတ္သလို၊ ခရမ္းခ်ဥ္းသီးတလံုးလည္း မီးထဲ ဒီအတိုင္း ပစ္ထည့္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေၾကာင္အိမ္ထဲက ပုဇြန္ဆိတ္ေလွာ္ေတြ ထည့္ထားသည့္ပန္းကန္ကို သြားထုတ္၊ မိုးေမ်ွာ္ငရုပ္သီးစိမ္းေလးေတြ အညွာေျခြကာ အိုးကင္းပူ တိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ငါးပေနာ္မီးဖုတ္ကို အသားထြင္အရိုးႏႊင္ၿပီး ပုဇြန္ဆိတ္ေလွာ္ေလးေတြ ငရုပ္သီးအိုးကင္းပူတိုက္ေလးေတြနွင့္ ညက္ေနေအာင္ေရာေထာင္းပါသည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴအစိမ္း ၂ တက္ေလာက္လည္းထည့္ပါသည္။
ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေဘးမွာ ေျမအိုးျဖင့္က်ိဳထားသည့္ ငါးပိရည္ကိုျပန္ေႏႊးကာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္ကို မီးညွပ္ျဖင့္ဆယ္ကာ အေအးခံထားပါသည္။ ထမင္းအိုးေျမအိုးကို ဖိုေပၚတင္ပါသည္။ ငါးပိရည္ကို ေၾကြေရသုတ္ဇလံုထဲ ဇြန္းေလးခံၿပီး အိုးထဲမွစစ္ခ်ရင္း၊ ဒီငါးပိက ငါးေျပမငါးပိသားရဲ့ သိတ္ခ်ိဳတာဟုေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ခုနင္က ေထာင္းထားသည္မ်ားကိုထည့္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္ကို အခြံေလးေတြသင္ၿပီး လက္နွင္ဖ်စ္ထည့္ကာ ေမႊပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့္ မဆာသည့္ဗိုက္သည္ ခ်က္ျခင္း ျပန္ဆာလာပါသည္။
ထမင္းကို ေရခမ္းခ်က္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ထမင္းရည္ငွဲ႔စရာမလိုပါ။ ထမင္းက်က္ေတာ့မွ ဇလံု ၃ လံုးထဲ ထမင္းေတြခူးထည့္ ခနအေအးခံထားၿပီး၊ နင့္အေဖသြားနိႈးရမယ္၊ သူဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုကာ အေဖကိုဖိုးေထာင္ကို သြားနိႈးပါသည္။ အင္းအင္း အဲအဲေတြနွင့္ ယိုင္တိယိုင္ထိုးနွင့္ အေမခကိုတြဲကာ အေဖလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထမင္းဝိုင္း ေရာက္ခ်လာပါသည္။ ေနဦး ငါေသးေပါက္ဦးမယ္ဆိုကာ ခုန က်ေနာ္ပန္းသည့္ေနရာတြင္ သူလည္းပန္းပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ထမင္းစားပြဲျပန္လာၿပီး ေနာက္ေခ်းနွင့္ရႊံ႔နွင့္မံထားသည့္ ေျမၾကမ္းေပၚ ဒီအတိုင္းထိုင္ပါသည္။ မိခ တို႔စရာေရာ၊ ရွင္ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ ခူးလာတာေတြဘဲရွိတယ္၊ ေအးရွိရင္ အဲ့ဒါေတြဘဲခ်ကြာဟုေျပာကာ ထမင္းဇလံုထဲ ငါးပိရည္ေတြဆမ္းပါသည္။ အေမခက ငါးနုသန္းဟင္းထည့္ေပးေတာ့ ဇလံုနႈတ္ခမ္းတြင္ ပံုထားပါသည္။ ေရာေတာ့မနယ္ပါ။ ပုဇြန္လံုးထည့္ေပးေတာ့ ခ်က္ျခင္းပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီး၊ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား သားႀကီး၊ အေဖခ်က္တဲ့ပုုဇြန္လံုးဟင္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆုိတာဟုေျပာေတာ့ က်ေနာ္ တခုခုေျပာမလို႔ပါးစပ္လႈပ္သြားတာကို အေမခကျမင္လိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာနဲ႔ဟူသည့္ မ်က္ေစ့ ၂ ဘက္လံုးမွိတ္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပသည္။
ဒါနွင့္ က်ေနာ္လည္း ေကာင္းတယ္အေဖ ေမႊးေနတာဘဲဟုေျပာေတာ့ အေဖက မခ်က္ခ်င္လို႔သာမခ်က္တာ ခ်က္ရင္ မင္းအေမထက္ေကာင္းေအာင္ခ်က္တတ္တယ္ဟုေျပာရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြသာမက လက္ဖဝါးေတြပါ ေပက်ံကုန္သည္အထိ ငါးပိရည္နွင့္ထမင္းကို ဇလံုထဲတြင္ တဇိဇိနွင့္ နယ္ပါသည္။ စားေတာ့လည္း ထမင္းလုပ္ႀကီးေတြက အႀကီးႀကီးေတြျဖစ္ပါသည္။ ခနခနလည္း လက္ေခ်ာင္းေတြကို စုပ္လိုက္ လက္ဖဝါးကိုလ်ွက္လိုက္၊ လက္ေခ်ာင္းစုပ္လ်င္ တျပြတ္ျပြတ္ျမည္ၿပီး ထမင္းဝါးလ်င္ တျပတ္ျပတ္မည္သည္မို႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မသတီသလိုျဖစ္ပါသည္။ တို႔စရာေတြကိုလည္း ႏြား ျမက္စားသလို ဂ်ိြဂ်ိြ ဂ်ိြဂ်ိြနွင့္ ပါးစပ္ထဲအတင္းထိုးသြပ္ပါသည္။
သားႀကီးစားကြဟု ေျပာလည္းေျပာ ဟင္းေတြ ငါးပိရည္ေတြကိုလည္း က်ေနာ့္ဇလံုထဲ ခပ္ခပ္ထည့္ပါသည္။ အေမခကေတာ့ သူ႔လိုမဟုတ္ပါ။ ငါးနုသန္းအတံုုးေလးေတြဆယ္ၿပီး သူ႔ဇလံုထဲတြင္ အရိုးထြင္အသားႏႊင္ၿပီး လက္ေလးနွင့္ေခ်ၿပီးမွ က်ေနာ့္ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးပါသည္။ ငါးပိရည္က စပ္တယ္သားရဲ့၊ သိပ္မစားနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ အငံအစားမ်ားရင္ ဝက္ၿခံလည္းေပါက္တတ္တယ္ဟုေျပာကာ ငါးပိရည္ေတြရႊဲေနသည့္ က်ေနာ့္ဇလံုထဲက ထမင္းေနရာကို သူ႔ဇလံုထဲေျပာင္းထည့္၊ က်ေနာ့္ကို ထမင္းအသစ္ထည့္ေပးပါသည္။
(ဆက္ပါဦးမည္)
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ၊ ဇူလိုင္ ၁၇၊ ၂ဝ၁၇
ၿပီးေတာ့မွ လူေလး အေဖအေမေတြက ဘာလုပ္ၾကလဲ။ လူေလးမွာ ညီအကိုေမာင္နွမေတြရွိလားဟု ေမးပါသည္။ က်ေနာ္လည္း အမွန္တဝက္ မုသားတဝက္နွင့္ သူ႔အေမးကို ျပန္ေျဖပါသည္။ ဤေနရာတြင္ က်ေနာ္ မုသားသံုးရျခင္းမွာ အေမခကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္လိပ္စာကိုလည္း လွီးလြဲ၍ေျပာပါသည္။ က်ေနာ့့္ဘဝအမွန္ေတြကိုေျပာလိုက္လ်ွင္ အိမ္လိပ္စာအမွန္ကိုေျပာလိုက္လ်င္ က်ေနာ့္ကို အိမ္ျပန္ပို႔မွာစိုးသည့္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္ ေရာက္လာသည္မွာ ၂ ရက္ပင္မျပည့္ေသးေသာ္လည္း ဤေနရာတြင္ အေမခတို႔ အေဖကိုဖိုးေထာင္တို႔နွင့္ ေခြးေတြေၾကာင္ေတြ ႏြားေတြၾကက္ေတြနွင့္ ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းလည္း မတက္ခ်င္ေတာ့ပါ။ က်ေနာ္ ဒီမွာ အေမတို႔အေဖတို႔နဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္ အိမ္လည္းမျပန္ခ်င္ဘူး။ ဒီမွာဘဲေနေတာ့မယ္ဟုေျပာေတာ့ အေမခက လူေလးရယ္ သားရယ္ဟုေျပာကာ မ်က္ရည္ေတြလည္ေနပါသည္။ ေနတာက ေနလိုု႔ရတယ္။ တသက္လံုးေတာင္ အေမတို႔က ေနေစ့ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ လူေလးရုပ္ကေလးက သန္႔သန္႔ျပန္႔ေလး၊ စကားေျပာေတာ့လည္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး၊ လူေလးဟာ ဘယ္လိုမွ လက္လုပ္လက္စားသားသမီး မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ေတာမွာလည္း ၾကာၾကာေနနိုုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာေန လူေပ်ာက္အမႈေတြဘာေတြနဲ႔ အေမတို႔ဆီလာၿပီး ျပႆနာေတြ တက္မွာစိုးတယ္ဟုေျပာကာ အသံေတြတုန္ေနပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ အေမခကလည္း ဆက္မေမးေတာ့ပါ။
ထိုအခ်ိန္တြင္း ငါးနုသန္းဒယ္ထဲမွ ဖ်စ္ဖ်စ္ ဖ်စ္ဖ်စ္မည္သံေလးေတြ ထြက္လာပါသည္။ အေမခက အိုးအဖံုးဖြင့္ရင္း တခ်က္နွစ္ခ်က္ လွည့္ေပးလႈပ္ေပးပါသည္။ အေၾကးထိုးထားၿပီးသား ငါးပေနာ္ တေကာင္ကိုလည္း ဖက္ရြက္တရြက္ထဲထည့္ထုပ္ကာ ႀကိဳးစည္းၿပီးမီးဖုတ္သလို၊ ခရမ္းခ်ဥ္းသီးတလံုးလည္း မီးထဲ ဒီအတိုင္း ပစ္ထည့္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေၾကာင္အိမ္ထဲက ပုဇြန္ဆိတ္ေလွာ္ေတြ ထည့္ထားသည့္ပန္းကန္ကို သြားထုတ္၊ မိုးေမ်ွာ္ငရုပ္သီးစိမ္းေလးေတြ အညွာေျခြကာ အိုးကင္းပူ တိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ငါးပေနာ္မီးဖုတ္ကို အသားထြင္အရိုးႏႊင္ၿပီး ပုဇြန္ဆိတ္ေလွာ္ေလးေတြ ငရုပ္သီးအိုးကင္းပူတိုက္ေလးေတြနွင့္ ညက္ေနေအာင္ေရာေထာင္းပါသည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴအစိမ္း ၂ တက္ေလာက္လည္းထည့္ပါသည္။
ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေဘးမွာ ေျမအိုးျဖင့္က်ိဳထားသည့္ ငါးပိရည္ကိုျပန္ေႏႊးကာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္ကို မီးညွပ္ျဖင့္ဆယ္ကာ အေအးခံထားပါသည္။ ထမင္းအိုးေျမအိုးကို ဖိုေပၚတင္ပါသည္။ ငါးပိရည္ကို ေၾကြေရသုတ္ဇလံုထဲ ဇြန္းေလးခံၿပီး အိုးထဲမွစစ္ခ်ရင္း၊ ဒီငါးပိက ငါးေျပမငါးပိသားရဲ့ သိတ္ခ်ိဳတာဟုေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ခုနင္က ေထာင္းထားသည္မ်ားကိုထည့္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္ကို အခြံေလးေတြသင္ၿပီး လက္နွင္ဖ်စ္ထည့္ကာ ေမႊပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့္ မဆာသည့္ဗိုက္သည္ ခ်က္ျခင္း ျပန္ဆာလာပါသည္။
ထမင္းကို ေရခမ္းခ်က္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ထမင္းရည္ငွဲ႔စရာမလိုပါ။ ထမင္းက်က္ေတာ့မွ ဇလံု ၃ လံုးထဲ ထမင္းေတြခူးထည့္ ခနအေအးခံထားၿပီး၊ နင့္အေဖသြားနိႈးရမယ္၊ သူဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုကာ အေဖကိုဖိုးေထာင္ကို သြားနိႈးပါသည္။ အင္းအင္း အဲအဲေတြနွင့္ ယိုင္တိယိုင္ထိုးနွင့္ အေမခကိုတြဲကာ အေဖလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထမင္းဝိုင္း ေရာက္ခ်လာပါသည္။ ေနဦး ငါေသးေပါက္ဦးမယ္ဆိုကာ ခုန က်ေနာ္ပန္းသည့္ေနရာတြင္ သူလည္းပန္းပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ထမင္းစားပြဲျပန္လာၿပီး ေနာက္ေခ်းနွင့္ရႊံ႔နွင့္မံထားသည့္ ေျမၾကမ္းေပၚ ဒီအတိုင္းထိုင္ပါသည္။ မိခ တို႔စရာေရာ၊ ရွင္ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ ခူးလာတာေတြဘဲရွိတယ္၊ ေအးရွိရင္ အဲ့ဒါေတြဘဲခ်ကြာဟုေျပာကာ ထမင္းဇလံုထဲ ငါးပိရည္ေတြဆမ္းပါသည္။ အေမခက ငါးနုသန္းဟင္းထည့္ေပးေတာ့ ဇလံုနႈတ္ခမ္းတြင္ ပံုထားပါသည္။ ေရာေတာ့မနယ္ပါ။ ပုဇြန္လံုးထည့္ေပးေတာ့ ခ်က္ျခင္းပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီး၊ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား သားႀကီး၊ အေဖခ်က္တဲ့ပုုဇြန္လံုးဟင္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆုိတာဟုေျပာေတာ့ က်ေနာ္ တခုခုေျပာမလို႔ပါးစပ္လႈပ္သြားတာကို အေမခကျမင္လိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာနဲ႔ဟူသည့္ မ်က္ေစ့ ၂ ဘက္လံုးမွိတ္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပသည္။
ဒါနွင့္ က်ေနာ္လည္း ေကာင္းတယ္အေဖ ေမႊးေနတာဘဲဟုေျပာေတာ့ အေဖက မခ်က္ခ်င္လို႔သာမခ်က္တာ ခ်က္ရင္ မင္းအေမထက္ေကာင္းေအာင္ခ်က္တတ္တယ္ဟုေျပာရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြသာမက လက္ဖဝါးေတြပါ ေပက်ံကုန္သည္အထိ ငါးပိရည္နွင့္ထမင္းကို ဇလံုထဲတြင္ တဇိဇိနွင့္ နယ္ပါသည္။ စားေတာ့လည္း ထမင္းလုပ္ႀကီးေတြက အႀကီးႀကီးေတြျဖစ္ပါသည္။ ခနခနလည္း လက္ေခ်ာင္းေတြကို စုပ္လိုက္ လက္ဖဝါးကိုလ်ွက္လိုက္၊ လက္ေခ်ာင္းစုပ္လ်င္ တျပြတ္ျပြတ္ျမည္ၿပီး ထမင္းဝါးလ်င္ တျပတ္ျပတ္မည္သည္မို႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မသတီသလိုျဖစ္ပါသည္။ တို႔စရာေတြကိုလည္း ႏြား ျမက္စားသလို ဂ်ိြဂ်ိြ ဂ်ိြဂ်ိြနွင့္ ပါးစပ္ထဲအတင္းထိုးသြပ္ပါသည္။
သားႀကီးစားကြဟု ေျပာလည္းေျပာ ဟင္းေတြ ငါးပိရည္ေတြကိုလည္း က်ေနာ့္ဇလံုထဲ ခပ္ခပ္ထည့္ပါသည္။ အေမခကေတာ့ သူ႔လိုမဟုတ္ပါ။ ငါးနုသန္းအတံုုးေလးေတြဆယ္ၿပီး သူ႔ဇလံုထဲတြင္ အရိုးထြင္အသားႏႊင္ၿပီး လက္ေလးနွင့္ေခ်ၿပီးမွ က်ေနာ့္ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးပါသည္။ ငါးပိရည္က စပ္တယ္သားရဲ့၊ သိပ္မစားနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ အငံအစားမ်ားရင္ ဝက္ၿခံလည္းေပါက္တတ္တယ္ဟုေျပာကာ ငါးပိရည္ေတြရႊဲေနသည့္ က်ေနာ့္ဇလံုထဲက ထမင္းေနရာကို သူ႔ဇလံုထဲေျပာင္းထည့္၊ က်ေနာ့္ကို ထမင္းအသစ္ထည့္ေပးပါသည္။
(ဆက္ပါဦးမည္)
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ၊ ဇူလိုင္ ၁၇၊ ၂ဝ၁၇
