ရဲေဘာ္ဗဟိန္းအေၾကာင္း
ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္ ရွင္းလင္းခ်က္
စစ္ကိုင္းရဲ႕ပထဝီအေနအထား
စစ္ကိုင္းဟာ ေရွ႕တန္းေရာက္ႏိုင္ငံေရးၿမိဳ႕ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာ ထူးျခားခ်က္ရွိတယ္။
ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္ ရွင္းလင္းခ်က္
စစ္ကိုင္းရဲ႕ပထဝီအေနအထား
စစ္ကိုင္းဟာ ေရွ႕တန္းေရာက္ႏိုင္ငံေရးၿမိဳ႕ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာ ထူးျခားခ်က္ရွိတယ္။
ဧရာ၀တီရဲ႕ တံေတာင္ဆစ္ေကြ႕မွာ တည္ထားတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္လို႔
စစ္ကိုင္း အေရွ႕ျခမ္းက မႏၲေလး၊ အမရပူရနဲ႔ အေရွ႕အေနာက္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္။
စစ္ကိုင္းအေနာက္ျခမ္းက အင္း၀၊ တံတားဦးနဲ႔ ေတာင္ေျမာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။
အဲဒီေတာ့ အေရွ႕ျခမ္းက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြက ကိုခင္မာင္ေလး (ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး) နဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ အေနာက္ျခမ္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ျခမ္းက
ဒါေၾကာင့္ (၁၉၃၆)ကတည္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ သိကၽြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းသား
ႀကီး (ေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ ေက်ာင္းသားငယ္ (ေနာက္လိုက္) ရဲ႕ သိကၽြမ္းမႈ
မ်ိဳးပါ။ ညာလက္႐ုံးမဟုတ္သလို ဘယ္လက္႐ုံးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေတာက္တိုမယ္ရ ဆက္သားပဲ။
သူ႕ရဲ႕စည္း႐ုံးမႈေၾကာင့္လည္း ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗကပရဲ႕ အတိတ္သမိုင္းအျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရးရ လိမ့္မယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုေျပာတဲ့ ဗကပ(လက္က်န္) ရဲ႕ တာဝန္ရွိသူတဦးအေနနဲ႔လည္း ကိုဗဟိန္းအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးရလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ လက္ေရွာင္မေနဘဲ ေရးပါတယ္။
ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့ အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရးမွ ျပည့္စုံမွာမို႔ ေရးပါတယ္။
အသက္ဝင္လာမယ့္ ‘၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ’ အရ ေပၚလာမယ့္ ‘အစိုးရသစ္’မွာ ေနရာဦးဖို႔ ဖ်ာခင္းေနတာ၊ သူတို႔တေတြ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာကိုသိေနလို႔ ‘ေတာ္ေကာက္’ ခံရေအာင္ ‘ၫိုျမ’ လုပ္ေနတာ
သိေနလို႔ လက္ေရွာင္ေနခဲ့တာပါ။
အခုေတာ့ သူတို႔ထဲက (၃) ေယာက္ ‘သတင္းစာ’မွာ ေနရာရသြားၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေရးလို႔ရၿပီဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။
ကိုဗဟိန္းေတြေဝသူလား
ကိုခ်စ္လႈိင္က သခင္တင္ျမေလသံလိုက္ၿပီး ကိုဗဟိန္းကို ေတြေဝသူလို႔
ေျပာတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။ သခင္တင္ျမကို ကိုဗဟိန္းသာမက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစုမ်ားကပါ သခင္စိုးရဲ႕ဆက္သားအျဖစ္ သူလာတုန္းက ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူမေက်နပ္ဘူး။ သခင္စိုးကို သံေတာ္ဦးတင္တယ္။ အဲဒီကာလကတည္းက ကိုေအာင္ဆန္းတို႔၊ ကိုဗဟိန္းတို႔၊ ‘ဗကသ’အႏြယ္တို႔ကို သခင္စိုးက ဂိုဏ္းဂဏနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တာပဲ။ အလံနီပါတီရဲ႕အာေဘာ္
‘အာဏာသစ္’ ဂ်ာနယ္မွာ ပထမဆုံးေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြၾကည့္။ “ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္” လို႔ ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆဲတယ္။
ကိုဗဟိန္းကိုေတာ့ “ေခၽြးတပ္ဗိုလ္ဗဟိန္း”လို႔ ဆဲတယ္။
သခင္တင္ျမရဲ႕ သံေတာ္ဦးတင္တာကိုလက္ခံၿပီး သခင္စိုး အေရးယူခံခဲ့ရသူေတြလည္း ပါတီထဲမွာ မနည္းဘူး။
ကိုဗဟိန္းေတြေဝသူလားဆိုတာကေတာ့ လက္ေတြ႕က အေျဖေပးၿပီးပါၿပီ။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကိုဗဟိန္းနဲ႔သူ႕အစုဝင္ေတြပဲ သီးျခား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ၿပီး တပ္မေတာ္နဲ႔လက္တြဲကာတိုက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ( Partisan) ကို ဘယ္လိုဘာသာျပန္ရမလဲ မသိလို႔ ‘ပါတီတပ္’ လို႔ပဲေခၚခဲ့တယ္။ မေကာင္းပါဘူး။
ကိုဗဟိန္းကေတာ့ ‘ရဲေခါင္ေျပာက္က်ားတပ္’အမည္ခံခဲ့တာပဲ။ ဂုဏ္နဲ႔ျဒပ္ဟပ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္က တပ္ခြဲတခုစာသာရွိေပမယ့္ ကိုဗဟိန္းတို႔တပ္က တပ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလဥကၠ႒လုပ္ဖို႔ တပ္ကထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုဗဟိန္းကိုပဲ တပ္ကိုလႊဲခဲ့ခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။
ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္တာလည္း အဲဒါေၾကာင့္ပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးရဲ႕စာတေစာင္မွာ
ဒီကိစၥေရးထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္။
(ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္)
အေရးေတာ္ပုံဂ်ာနယ္
အတြဲ ၁ ၊ အမွတ္ ၃ ၊
စစ္ကိုင္း အေရွ႕ျခမ္းက မႏၲေလး၊ အမရပူရနဲ႔ အေရွ႕အေနာက္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္။
စစ္ကိုင္းအေနာက္ျခမ္းက အင္း၀၊ တံတားဦးနဲ႔ ေတာင္ေျမာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။
အဲဒီေတာ့ အေရွ႕ျခမ္းက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြက ကိုခင္မာင္ေလး (ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး) နဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ အေနာက္ျခမ္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ျခမ္းက
ဒါေၾကာင့္ (၁၉၃၆)ကတည္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ သိကၽြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းသား
ႀကီး (ေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ ေက်ာင္းသားငယ္ (ေနာက္လိုက္) ရဲ႕ သိကၽြမ္းမႈ
မ်ိဳးပါ။ ညာလက္႐ုံးမဟုတ္သလို ဘယ္လက္႐ုံးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေတာက္တိုမယ္ရ ဆက္သားပဲ။
သူ႕ရဲ႕စည္း႐ုံးမႈေၾကာင့္လည္း ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗကပရဲ႕ အတိတ္သမိုင္းအျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရးရ လိမ့္မယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုေျပာတဲ့ ဗကပ(လက္က်န္) ရဲ႕ တာဝန္ရွိသူတဦးအေနနဲ႔လည္း ကိုဗဟိန္းအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးရလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ လက္ေရွာင္မေနဘဲ ေရးပါတယ္။
ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့ အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရးမွ ျပည့္စုံမွာမို႔ ေရးပါတယ္။
အသက္ဝင္လာမယ့္ ‘၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ’ အရ ေပၚလာမယ့္ ‘အစိုးရသစ္’မွာ ေနရာဦးဖို႔ ဖ်ာခင္းေနတာ၊ သူတို႔တေတြ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာကိုသိေနလို႔ ‘ေတာ္ေကာက္’ ခံရေအာင္ ‘ၫိုျမ’ လုပ္ေနတာ
သိေနလို႔ လက္ေရွာင္ေနခဲ့တာပါ။
အခုေတာ့ သူတို႔ထဲက (၃) ေယာက္ ‘သတင္းစာ’မွာ ေနရာရသြားၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေရးလို႔ရၿပီဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။
ကိုဗဟိန္းေတြေဝသူလား
ကိုခ်စ္လႈိင္က သခင္တင္ျမေလသံလိုက္ၿပီး ကိုဗဟိန္းကို ေတြေဝသူလို႔
ေျပာတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။ သခင္တင္ျမကို ကိုဗဟိန္းသာမက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစုမ်ားကပါ သခင္စိုးရဲ႕ဆက္သားအျဖစ္ သူလာတုန္းက ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူမေက်နပ္ဘူး။ သခင္စိုးကို သံေတာ္ဦးတင္တယ္။ အဲဒီကာလကတည္းက ကိုေအာင္ဆန္းတို႔၊ ကိုဗဟိန္းတို႔၊ ‘ဗကသ’အႏြယ္တို႔ကို သခင္စိုးက ဂိုဏ္းဂဏနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တာပဲ။ အလံနီပါတီရဲ႕အာေဘာ္
‘အာဏာသစ္’ ဂ်ာနယ္မွာ ပထမဆုံးေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြၾကည့္။ “ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္” လို႔ ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆဲတယ္။
ကိုဗဟိန္းကိုေတာ့ “ေခၽြးတပ္ဗိုလ္ဗဟိန္း”လို႔ ဆဲတယ္။
သခင္တင္ျမရဲ႕ သံေတာ္ဦးတင္တာကိုလက္ခံၿပီး သခင္စိုး အေရးယူခံခဲ့ရသူေတြလည္း ပါတီထဲမွာ မနည္းဘူး။
ကိုဗဟိန္းေတြေဝသူလားဆိုတာကေတာ့ လက္ေတြ႕က အေျဖေပးၿပီးပါၿပီ။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကိုဗဟိန္းနဲ႔သူ႕အစုဝင္ေတြပဲ သီးျခား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ၿပီး တပ္မေတာ္နဲ႔လက္တြဲကာတိုက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ( Partisan) ကို ဘယ္လိုဘာသာျပန္ရမလဲ မသိလို႔ ‘ပါတီတပ္’ လို႔ပဲေခၚခဲ့တယ္။ မေကာင္းပါဘူး။
ကိုဗဟိန္းကေတာ့ ‘ရဲေခါင္ေျပာက္က်ားတပ္’အမည္ခံခဲ့တာပဲ။ ဂုဏ္နဲ႔ျဒပ္ဟပ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္က တပ္ခြဲတခုစာသာရွိေပမယ့္ ကိုဗဟိန္းတို႔တပ္က တပ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလဥကၠ႒လုပ္ဖို႔ တပ္ကထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုဗဟိန္းကိုပဲ တပ္ကိုလႊဲခဲ့ခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။
ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္တာလည္း အဲဒါေၾကာင့္ပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးရဲ႕စာတေစာင္မွာ
ဒီကိစၥေရးထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္။
(ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္)
အေရးေတာ္ပုံဂ်ာနယ္
အတြဲ ၁ ၊ အမွတ္ ၃ ၊
0 comments:
Post a Comment