Tuesday, July 18, 2017

ေမ်ာက္လိုလိုအေကာင္(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

0 comments
က်ေနာ္သည္ စကားကို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာတတ္သူမဟုတ္ပါ။ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ေကာင္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးလ်င္လည္း လိုရင္းအသားပါလ်င္ၿပီးေရာဟုဆိုကာ အနုရသ မပါတာေတြမ်ားပါသည္။ သတင္းသမားလိုလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ ရသစာေပဖန္တီးသူလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ လေအာ့လအယ္ စာအဖြဲ႔အႏြဲ႔မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

တခါတေလ စိတ္ထဲရွိတာေတြကို လက္ကစီးဆင္းသြားရင္း ကီးဘုတ္ခလုပ္ေတြကို ေလွ်ာက္နွိပ္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ဟာသူ ထြက္ခ်င္တာေတြ ထြက္ကုန္ပါသည္။ ေတာ္သင့္ၿပီဟုထင္သည့္အခ်ိန္ရပ္လိုက္ၿပီး တိုင္မ္းလိုင္ေပၚတင္လိုက္ပါသည္။ ထိုေရာအခါ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ဘာမွန္းမသိေတြလည္း မ်ားပါသည္။

 ဥပမာ က်ေနာ္ ဂ်ဴးေတြကို လူသားအျဖစ္နွင့္ က်ေနာ္ မမုန္းပါ။ မမုန္းသည့္သည့္အျပင္ ဟစ္တလာ့ဒဏ္ခံရသည့္ လူသားေတြအျဖစ္ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဓနအင္အားကိုသံုးၿပီး ေဟာ္လိုးေကာ့စ္ဆိုသည္နွင့္ ေအာ့ဇဝတ္ဆိုသည္ႏွင့္ ျပတိုက္ေတြေဆာက္ ရုပ္ရွင္ေတြရိုက္ရင္း ကမၻာေျမဆီက အလြန္အမင္းမ်က္ရည္ခ်ဴၿပီး ပါလက္စတိုင္းေတြကို သတ္ခ်င္တိုင္းသတ္ ျဖတ္ခ်င္တိုင္းျဖတ္ ဗံုးေတြႀကဲခ်င္တိုင္း ႀကဲေနသည့္အခါ နယ္ေျမေတြ လုခ်င္တိုင္းလုေနေသာအခါ ဟစ္တလာ့ကိုက်ိန္ဆဲမိပါသည္။ ဘာလို႔ အဲဒီ ဂ်ဴးအစြန္းေရာက္ေတြကို တေယာက္မက်န္ မသတ္ခဲ့တာလဲဟု ဟစ္တလာ့ကို ေမးေမးၿပီး ပါးခ်ည္းလွိမ့္ရိုက္ခ်င္ပါသည္။

က်ေနာ္ အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြေျပာေတာ့ ဘုမသိဘမသိငတိေတြက လူစိတ္မရွိဘူးဟုေျပာၾကပါသည္။ အမွန္က လူေတြမွာ လူစိတ္မရွိၾကပါ။ လူဆိုသည္မွာ လူျဖစ္လာမည့္ ေမ်ာက္လိုလိုအေကာင္ကေနမွ လူျဖစ္လာတာျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူေတြမွာ ေမ်ာက္လိုလိုအေကာင္၏ ဗီဇသေႏၶပါၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္လည္း လူျဖစ္ေနသည့္ ေမ်ာက္လိုလိုအေကာင္၏ သားစဥ္ေျမးဆက္ျဖစ္ပါသည္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇြန္၁၄၊ ၂ဝ၁၇

0 comments:

Post a Comment