ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ဖန္တို႔တမ္းကစားျခင္း ငယ္ငယ္တုန္းကဖန္တို႔တမ္းကစားၾကတာကိုမွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကေန
တဘက္နယ္ေျမထဲစြန္႔၀င္ၿပီး တဘက္ကလူကို ေခါင္းတခ်က္ပုတ္၊ ပုခံုးတခ်က္တို႔ၿပီး ကိုယ့္ဘက္ထဲျပန္ေျပးလာၾကတာပါ။ တဘက္ကလည္း ၀င္လာမယ့္လူကို ၀င္လာခ်င္ေအာင္ ေနာက္ဆုတ္ေပးဟန္ျပ၊ ေနရာကြက္လပ္ဖန္တီးေပး၊ ျမွဴေခၚၿပီးေခါင္းတခ်က္ျပန္ပုတ္လို႔ ရေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။
တေန႔ကပဲ အေမရိကန္ဆီနိတ္တာမက္ကိန္းဟာ ႀကံ႕ဖြတ္အရပ္၀တ္စစ္အစိုးရကို ေခါင္းတခ်က္ ပုတ္ၿပီး သူ႔နယ္ထဲကိုျပန္၀င္သြားပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ၾကပ္ေျပးမွာေရာရန္ကုန္မွာပါ လူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေခါင္းပုတ္၊ ပုခံုးတို႔သြားပါတယ္။ ဒီဘက္ကျပန္ပုတ္ဖို႔ႀကိဳး စားၾကတာေတြလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ပုတ္ခ်က္ ေတြကထိေရာက္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ထူးျခား တာက ျပည္တြင္းကတခ်ိဳ႕လူေတြဟာ မက္ကိန္းလာတဲ့အခါမွာ မက္ကိန္းကိုမပုတ္ပဲ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရကိုလွမ္းပုတ္တာေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာ သူ တို႔ဟာ မက္ကိန္းနဲ႔ေတြ႔ဆံုစကားေျပာရာမွာ ဆိုင္ရွင္ေခၚ ပိတ္ဆို႔မႈေတြဖြင့္ေပးေရးေျပာတာပါ။ သူတို႔ဟာ မက္ကိန္းကိုသိေစခ်င္တာထက္ အရပ္ ၀တ္စစ္အစိုးရကို သူတို႔အစိုးရဘက္မွာ႐ွိေၾကာင္း သိေစခ်င္တာကပိုမ်ားေနတယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားေနပါတယ္။ ဗမာျပည္နဲ႔အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ လက္႐ွိ ဆက္ဆံေရးအေျခအေနမွာ ဖန္တို႔သလိုအကဲစမ္းတာေတြ၊ ဘယ္ေျခာက္ကာ ေျခလွမ္းတာေတြလုပ္ေနၾကရဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးသေယာင္ေယာင္လုပ္တာ၊ နဂိုကကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြင္း၀င္ခြင့္မေပးတဲ့ နအဖရဲ႕ေနာက္လိုက္ ခ႐ိုနီ သူေဌးေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ကိုလာၿပီးေဆးကုသခြင့္ေပးတာ စတာေတြဟာ တဘက္ကျမွဴၿပီးတဘက္က ပုတ္တာတို႔တာေတြကို ႏွစ္ဘက္စလံုး ကေဖာ္ျပေနတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုအထိေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕သံတမာန္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ဟန္ေရးျပတဲ့လကၡဏာပိုေဆာင္ေနပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဖန္တို႔တမ္းကစားတာနဲ႔မတူတဲ့အခ်က္က ဖန္တို႔တမ္းဟာ ႏွစ္ဘက္၊ ႏွစ္ဖြဲ႔အၾကားကစားတာျဖစ္ၿပီး ဆီနိတ္ တာမက္ကိန္းရဲ႕ခရီးလိုဟာ ကေတာ့ တျခားအဖြဲ႔ေတြကိုပါ ထည့္တြက္ရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ၀ါ႐ွင္တန္ေရာ ၾကပ္ေျပးပါ ဒီပြဲမွာ တဘက္သားကိုအကဲစမ္းတာလုပ္ရင္း တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယအပါ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံေတြက ဘယ္လိုသေဘာထားေဖာ္ျပမလဲဲ ဆိုတာကိုလည္း မျပတ္အကဲခတ္ေနရပါတယ္။ အခုေလာက္နဲ႔ေတာ့ တျခားတတိယႏိုင္ငံတခုက အသံထြက္လာႏိုင္စရာမ႐ွိေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔လိုအာ႐ွတိုက္ေတာင္ပိုင္းနဲ႔အေ႐ွ႔ပိုင္းမွာ တင္းမာမႈေတြစျမင္ရေန ခ်ိန္မွာ ဒီခရီးစဥ္ကိုဥပကၡာႁပုထားၾကလိမ့္မယ္လို႔ယူဆရင္ ည့ံလြန္းရာက်ပါမယ္။
ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရဆိုတာေပၚလာတာနဲ႔တႃပိုင္နက္ ဒီဦး/ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြလုပ္တဲ့ ပထမဆံုးႏိုင္ငံျခားေရးေျခလွမ္းဟာ အေမရိကန္နဲ႔တ႐ုတ္အၾကားမွာ ကစားဖို႔လံုးပမ္းတာပဲဆိုတာ သတိထားသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာမဆလအစိုးရကစလို႔ န၀တ-နအဖ အလယ္ ဒီေန႔အထိဗမာျပည္မွာတည္႐ွိခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ အလူးအလဲလံုးပမ္းၾကတဲ့ အစဥ္အလာသံတမာန္ေရးလုပ္ငန္းလို တရပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ သာမန္ႏိုင္ငံတခုဆိုရင္ ဒါဟာ ဘာမွေျပာစရာမ႐ွိပါဘူး။ အရင္ကလည္း ဘက္မလိုက္လႈပ္႐ွားမႈ၊ တတိယ ကမၻာလႈပ္႐ွားမႈဆိုတာေတြ႐ွိခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ျပႆနာက အခုအခါမွာ ဒိျပင္ႏိုင္ငံေတြက “က်ေနာ္ဟာဘက္မလိုက္ ႏိုင္ငံပါခင္ဗ်”ဆိုၿပီး လႈပ္႐ွားျပ၊ ေထာက္ခံမႈ႐ွာတာေတြလုပ္တာမေတြ႕ရပဲ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရကမွ ဒီလို လုပ္ေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေမးစရာ႐ွိေနပါတယ္။ တျခားလူေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရပ္တည္မႈကိုႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာ တႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေဖာ္ျပ လိုက္ရင္ ကိစၥေအးသြားေပမဲ့ ဗမာျပည္ကစစ္အစိုးရေတြမေတာ့ ေလွနံႏွစ္ဘက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲနင္းေနရသလို ဟန္ခ်က္ ကို႐ွာလို႔မရဘူးျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးဆိုတာက တခါဟန္ခ်က္ပ်က္သြားရင္ ဟန္ခ်က္ကိုျပန္ထိန္းဖို႔ခက္တတ္သလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖစ္ဖိုု႔ လိုပါတယ္။ ဗမာျပည္လို ျပည္တြင္းတည္ၿငိမ္မႈမ႐ွိတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ေလွနံေတြအမ်ားႀကီးနင္းခ်င္တဲ့ အစိုးရ၊ ေလွႀကီးေပၚေလွငယ္တင္သလို အတု အေယာင္အစိုးရေတြဆင့္ထားခ်င္တဲ့ အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ တည္ၿငိမ္တဲ့ဟန္ခ်က္တခုမရႏိုင္တာ မဆန္းပါဘူး။ သူတို႔လုပ္တာေတြအတြက္ သူတို႔ခံေနရတာပါ။
ပိုဆိုးတဲ့အေၾကာင္းရင္းတခုက ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရအေနနဲ႔ အခုလိုအသိအမွတ္ႁပုမႈေတြ႐ွာေနတာဟာ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးအတြက္မဟုတ္ပဲ အာဏာရစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႕ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္လိုက္ခ႐ိုနီသူေဌးေတြရဲ႕ အက်ိဳးအတြက္မလည္႐ႈပ္လုုပ္ေနတာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ အၾကားမွာ ကိုယ့္သိကၡာနဲ႔ကိုယ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုကိုမထိခိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အႀကံအစည္နဲ႔ကိုယ္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြအၾကားမွာ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ကစားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကားညပ္ၿပီးတိုင္းျပည္နာတတ္ပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ဒီေန႔ ဗမာျပည္နဲ႔အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ေတာင္အာ႐ွတိုက္နဲ႔အာ႐ွတိုက္အေ႐ွ႕ပိုင္းတို႔မွာ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈေတြ၊ တင္းမာမႈေတြ ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဘင္လာဒင္အသတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တာလီဘန္မ်ားရဲ႕လက္စား ေခ်ေရးလႈပ္႐ွား မႈေတြတိုးမ်ားလာ႐ံုမက ပါကစၥတန္နဲ႔ အေမရိကန္တို႔အၾကားဆက္ဆံေရး တင္းမာလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တဆက္ထဲ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္တို႕ကလည္း ဒီေျခအေနကိုအာ႐ံုစိုက္ျပင္ဆင္လာေနၾက ပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားျပႆနာဟာ လိုဏ္ေခါင္းအဆံုးက အလင္းေရာင္ေလးကိုေတာင္ မျမင္ရေသးတဲ့အျပင္ ဂ်ပန္မွာ ငလ်င္နဲ႔ ဆူနာမီ၀င္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့ ကိစၥေတြကပို႐ႈပ္ကုန္ပါတယ္။ ေတာင္တ႐ုတ္ပင္လယ္မွာ ပင္လယ္ထဲကကၽြန္းေလးေတြအတြက္ ပတ္၀န္း က်င္ကႏိုင္ငံေတြအၾကားမွာ တင္းမာမႈေတြေပၚလာေနခ်ိန္မွာ အေမရိကန္က အဲဒီေဒသမွာ႐ွိတဲ့ သူ႔ေရတပ္ကို အားျဖည့္မယ္လို႔ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ဗမာႏိုင္ငံနဲ႔အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ထိုင္းနဲ႕ကေမၺာဒီးယားတို႔အၾကားကစစ္ပြဲဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပ်ံ႕ႏွံ႔လာစရာမ႐ွိဘူးဆိုေပမဲ့ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပ်က္စီးေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ရဲ႕“အရပ္သား”အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံတကာသံတမာန္ေရးရာမွာ အစြမ္းေတြျပဖို႔လုပ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒတို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတို႔၊ “လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္”တို႔ဆိုတာေတြဟာ သူတို႕ကိုမ်က္ႏွာလို အားရလုပ္ေနသူေတြကိုသာ လွည့္စားလို႔ရေပမဲ့ ႏိုင္ငံတကာကို မလွည့္စားႏိုင္ပါဘူး။ ဆီနိတ္တာမက္ကိန္းလုိလူကိုက ဒါေလာက္နဲ႔ သူတို႔ေျပာင္းေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲတို႔၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းတို႔ဆိုတာေတြ ကိုလက္ခံမတဲ့လား။ ဒီခရီးစဥ္ကိုျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ အသစ္စက္စက္ႀကံ႕ဖြတ္သမတခမ်ာ “”အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းမွာလို ေတာ္လွန္ေရးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရ လိမ့္မယ္”လို႔ ပညာေပးခံရတာပဲ အျမတ္ရလိုက္ပါတယ္။ ဖန္တို႔ပြဲမွာ သူ႔ကိုေ႐ွ႕ေနလိုက္ေပးၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကေတာ့ ဖားခြင့္အျမတ္ ရလိုက္ၾကပါတယ္။
ျပည္သူလူထုႀကီးအဖို႔ကေတာ့ အေျပာင္းအလဲဟာ ျပည္တြင္းကအဓိကျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆပိုခိုင္ၿမဲသြား ရပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
0 comments:
Post a Comment