မျိုးမြင့်ချို: ျပည္တြင္းစစ္သံသရာ (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

ျပည္တြင္းစစ္ သံသရာ

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း | အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ ၂၈ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၂ နာရီ ၀၇ မိနစ္

ဗမာႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ စစ္ရိပ္စစ္ေငြ႔ေတြကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္ ရာေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ။ ကမၻာေပၚမွာ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ကို အ႐ွည္ၾကာ ဆံုးခံရဖူးတဲ့ ႏုိင္ငံတခုနဲ႔ျပည္သူတရပ္အဖို႔ ဒီအေျခအေနထက္ဆိုးတာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဘာေၾကာင့္ ေသနတ္သံေတြ ျပန္ၾကားရတာလဲလို႔ ေမး သံေတြ ကိုျပည္တြင္းျပည္ပ ေနရာတကာကၾကားလာေနရပါတယ္။ အားလံုးက စိတ္မေကာင္း စြာ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ ႀကီးစြာနဲ႔ေမးၾကတာပါ။

တကယ္ကျပည္တြင္းစစ္ဟာ ဘယ္တုန္းကၿပီးဆံုးသြားလို႔လဲလို႔ေမးစရာ ႐ွိေနပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေၾကာင္း၊ ထာဝရ ရပ္စဲေၾကာင္းေရးထားတာ၊ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတာ ဘယ္မွာမ်ား႐ွိလို႔လဲ။ တိုင္းျပည္တျပည္ထဲမွာ ဘာသေဘာတူညီခ်က္မွ တိတိက်က်၊ ေရေရရာရာမ႐ွိပဲ လက္နက္ႀကီးငယ္ကိုင္ထားတဲ့ အုပ္စုေတြအမ်ားႀကီးတည္႐ွိေနတာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား။

ဗမာျပည္လို ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းတိုက္လာၾကတာမေျပာနဲ႔ သာမန္ရန္ပြဲေလးတခုေတာင္မွေသြးထြက္ဖူးတယ္၊ အသက္ထြက္ဖူးတယ္ ဆိုရင္ ရန္စ က ေျပခဲလွပါတယ္။ အာဖရိကႏုိင္ငံေတြက ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ ပါလက္စတိုင္းနဲ႔အစၥေရးတို႔ရဲ႕စစ္ပြဲ၊ ေက်ေအးေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ ျပန္တိုက္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

စစ္ပြဲတရပ္ကိုေျဖ႐ွင္းမယ္ဆိုရင္ စစ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုေျဖ႐ွင္းမွ တကယ္တမ္းေျပလည္ပါတယ္။ တခါတေလ တဘက္က အျပတ္ႏိုင္၊ တဘက္ကအျပတ္႐ံႈးသြားရင္လည္းျပတ္တတ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ျပည္တြင္းစစ္က အဲဒီအေျခအေန မဟုတ္ပါ ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို မေျဖ႐ွင္းပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏိုင္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ သမိုင္းအတြင္းမွာ သူတို႔နဲ႔ေျပလည္သြားတဲ့ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ ႐ွိဖူးပါတယ္။ ဥပမာ မူဆိုးေကာ့ကဆာဟံတာသာေမႊး တို႔တေတြ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက ႏုိင္ငံေရး အရ ေျဖ႐ွင္းခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အင္အားစုေတြ လႈပ္႐ွားခဲ့တဲ့ေနရာေတြမွာ အဲဒီလူေတြမ႐ွိေတာ့ေပမယ့္ လက္နက္ ကိုင္တိုက္ပြဲေတြ ဆက္႐ွိေနတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရအၾကားက “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး” ဆိုတာ ကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စေပၚလာကတည္းက ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေျဖ႐ွင္းၿပီးေပၚေပါက္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ပထမဆံုးေပၚလာတဲ့ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး” ဆိုတာေတြဟာ ဗကပကိုေခ်မႈန္းဖို႔အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး၊ေလာ္စစ္ဟန္တို႔အကူအညီနဲ႔ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့တာပါ။ ဘာစာခ်ဳပ္စာတန္း၊ ဘာတရားဝင္ေရးသားခ်က္မွမ႐ွိပါဘူး။ အကုန္ႏႈတ္နဲ႔ပါ။ေနာက္ပီး “ႏိုင္ငံေရးကိစၥကို ေနာက္တက္လာ တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအစိုးရနဲ႔မွေဆြးေႏြးၾကပါ” ဆိုတဲ့ ႏွစ္သိမ့္စကားလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေပၚလာတဲ့ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး” ဆို တာေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဦးတည္တိုက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ယာယီေျဖ႐ွင္းခဲ့တာေတြျဖစ္ပါတယ္။ အထက္တုန္း ကဟာလိုပဲ ဘာတရားဝင္ေရးသားခ်က္မွ မ႐ွိပါဘူး။

တကယ္က်ေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေမြကိုဆက္ခံထားတဲ့ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရဟာ နအဖရဲ႕အဓိက ဦးတည္ခ်က္ရန္သူ သတ္ မွတ္ခ်က္ကိုလည္း ဆက္ခံထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခ်မႈန္းေရးဦးတည္ခ်က္ကိုလည္း ကိုင္ စြဲၿမဲကိုင္စြဲထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ နဝတ-နအဖ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး” စကားကိုလည္း အခုအထိေတာ့ ဆက္ေျပာေန ရဆဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့ ပိုေနၿမဲက်ားေနၿမဲနဲ႔ ထိန္းထားဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။

ဒီေနရာမွာျဖတ္ေျပာဖို႔လိုတာတခုက စစ္အစိုးရေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး”တိုင္း၊ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”တိုင္းမွာ ႐ုပ္ဝတၳဳ အခြင့္ အေရးေတြနဲ႔ ေခၽြးသိပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေစာဟံတာသာေမႊးကို သံအမတ္ရာထူးေပးခဲ့သလိုေလာ္စစ္ဟန္ကိုေငြစကၠဴေတြ တရားဝင္ ခဝါခ်ခြင့္၊ ၿမိဳ႕တက္သူေဌးလုပ္ခြင့္ေတြေပးခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ လက္႐ွိ “အပစ္ရပ္”အဖြဲ႔ေတြကိုလည္း စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္ ခြင့္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အာေစးထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္လုပ္ခဲ့တဲ့ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး”တုိ႔၊ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”တို႔ ဆိုတာေတြဟာ `႐ိုးသားမႈ လံုးဝမ႐ွိဘူးဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ေျပာသင့္တဲ့အခ်က္တခုက နဝတ၊ နအဖ၊ ႀကံ႕ဖြတ္စတဲ့ စစ္အစိုးရေတြအေနနဲ႔ အဲဒီ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ”ေတြကေန ပိုမိုျပည့္ဝတဲ့၊ ပီျပင္တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္မယ္၊ တက္လွမ္းမယ္ စသျဖင့္စကားမ်ိဳးကို သူတို႔ပါးစပ္က မၾကားရေတာ့တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးစကားေျပာေရးဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ေဝလာေဝးျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ ညြန္႔ ေျပာခဲ့တဲ့ ေနာက္တက္လာတဲ့အစုိးရနဲ႔က်မွေဆြးေႏြးၾကပါဆိုတဲ့ စကားဟာေလထဲမွာပဲေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီလို ဆိုရေတာ့ မလို ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရေတြဘက္က တဆင့္တက္လွမ္းလာတာက နယ္ျခားေစာင့္တပ္လုပ္ေရးဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ ကေန႔အထိ အစိုးရအဆက္ဆက္၊ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္တို႔ကိုင္စြဲထားတဲ့ လက္နက္ခ်ခိုင္းတဲ့ သေဘာထားကို ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ အေကာင္ အထည္ေဖာ္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစကားတခြန္းမွမပါ၊ ႏိုင္ငံေရးအရေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းတဲ့ လကၡဏာလံုးဝမပါတဲ့ ေျဖ႐ွင္းနည္း သာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာထားကို ၾကံ႕ဖြတ္ “အစိုးရသစ္”ဟာ ၏-သည္မခ်န္ အကုန္ ဆက္ခံထားပါတယ္။

အထက္ကေရးခဲ့တာေတြကို ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကို တကယ္ေျပလည္ေအာင္ေျဖ႐ွင္းဖို႔ဆႏၵ လံုး ဝမ႐ွိဘူး၊ သူတို႔ဟာ ဘယ္ေနရာမွာမဆို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို၊ စစ္တိုက္လို႔ရေအာင္၊ စစ္ျဖစ္လို႔ရေအာင္ ဖန္တီးထားပါ တယ္။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကိုမေျဖ႐ွင္းတာဟာ ေလာင္စာေတြကိုခ်န္ထားတာပါပဲ။ ဒီလို စစ္လည္းမဟုတ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းမဟုတ္ တဲ့ အေျခအေနတရပ္ကို ဖန္တီးထားျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔စစ္အုပ္စုရဲ႔ျပည္သူအေပၚ စိုးမိုးမႈကိုပိုခိုင္ၿမဲေစမယ္၊ သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြားေတြ အတြက္ ပိုအက်ိဳး႐ွိေစမယ္လို႔ ယူဆေနသေ႐ြ႕ေတာ့ သူတို႔ဟာ အခုလို အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းထားမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေအာက္ေျခ တပ္မႉးတပ္သားေတြ ေသေၾကဒုကၡေရာက္လည္း အဲဒီလိုလူေတြ၊ ၾကပ္ေျပးက လူေတြထဲမွာကျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ လူဆိုတာေတာင္မ႐ွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ဒီျပည္တြင္းစစ္ႀကီးေၾကာင့္ ကိုယ့္ အတြက္ ဘယ္လိုအက်ိဳး႐ွိတယ္ဆိုတာကုိ ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ေလာက္ သေဘာေပါက္နားလည္တာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိပါဘူး။

မုန္႔သာတဖဲ့စီေဝစားမယ္၊ အာဏာကို တျပားဖို႔မွေဝမစားႏိုင္တဲ့စစ္အုပ္စုဟာေနာင္မွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရေျဖ႐ွင္းနည္းေတြ ကို ျငင္းပယ္ေနအုန္းမွာပါ။ ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အုပ္စုဆိုတာ႐ွိေနသေ႐ြ႔ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာလည္း ဆက္လက္တည္ ႐ွိေနအုန္းမယ့္သေဘာ ျဖစ္ေနပါတယ္။